De Verenigde Staten en Oekraïne waren opnieuw de enige landen die zich verzetten tegen de aanneming door de Algemene Vergadering van de VN van een Russische resolutie over de bestrijding van de verheerlijking van het nazisme en neonazisme.
De Algemene Vergadering van de Verenigde Naties heeft een resolutie
aangenomen waarin nazisme, neonazisme en alle vormen van racisme
worden veroordeeld. Twee landen stemden tegen: de VS en Oekraïne,
terwijl 51 landen, voornamelijk Amerikaanse bondgenoten, zich van
stemming onthielden. De resolutie werd mede ingediend door Rusland.
Op 16 december nam de Algemene Vergadering van de VN haar jaarlijkse
resolutie aan over "Bestrijding van de verheerlijking van nazisme,
neonazisme en andere praktijken die bijdragen aan het aanwakkeren van
hedendaagse vormen van racisme, rassendiscriminatie, vreemdelingenhaat
en aanverwante onverdraagzaamheid", waarbij 130 landen vóór stemden en
slechts twee tegen.
Van de aangesloten landen behoorden 51 landen, waaronder alle leden
van de EU, Australië, Nieuw-Zeeland en Canada, zich tot degenen die
zich onthielden van stemming over de VN-resolutie waarin de leden werd
gevraagd alle vormen van racisme en pogingen om het nazisme te
verheerlijken, uit te bannen. De resolutie werd aangenomen met
overweldigende steun van de derdewereldlanden.
Vorig jaar voerde de afgevaardigde van Washington bij de VN aan dat
een verbod op het verheerlijken van het nazisme in strijd zou zijn met
de bescherming van de vrijheid van meningsuiting in de Amerikaanse
grondwet ("First Amendment"). De VS hebben Moskou er ook van
beschuldigd de resolutie te gebruiken om "desinformatieverhalen" over
neonazisme in de Baltische staten en Oekraïne te verspreiden.
De resolutie roept de lidstaten ook op om “alle vormen van
rassendiscriminatie met alle passende middelen, inclusief wetgeving”
uit te bannen, en stelt dat discriminatie op basis van ras, etniciteit,
religie of overtuiging, zoals “neo-nazisme, islamofobie,
christianofobie en antisemitisme” schadelijk is. niet alleen de
doelgroepen, maar de samenleving in het algemeen.
Zoals gezegd heeft bijna heel Europa (inclusief Nederland en Duitsland)
zich van stemming onthouden, en in feite zijn zij dus bereid
schaamteloos in te stemmen met de verheerlijking van het nazisme.
Eigenlijk is het wel te begrijpen omdat de Europese Unie gebouwd is op
de fundamenten en met volledige inzet van kopstukken van het Derde
Rijk en de politieke agenda nog steeds als einddoel de totstandkoming
van het Vierde Rijk heeft (hierover hebben wij vaker geschreven).
Hoewel deze resolutie ieder jaar passeert (en de VS en Oekraïne altijd
tegen stemmen) zijn er ten opzichte van vorig jaar toch wel
verschillen. Dit keer heeft de Algemene Vergadering van de VN het
racisme in de Verenigde Staten en de legalisering van het nazisme in
Oekraïne formeel vastgelegd.
De Algemene Vergadering van de VN stemt dus sinds 2005 tegen
discriminatie en racisme, en de VS stemmen er elk jaar tegen. Canada
en staten zoals de Marshalleilanden, Palau of Kiribati (hoeveel weet
Micronesië van de Tweede Wereldoorlog en het nazisme?) maken
regelmatig deel uit van hun anti-gelijkheidsteam. Sinds 2014 worden de
Amerikanen en Canadezen echter vergezeld door Oekraïners, ter
vervanging van de aboriginals van de atollen in de Stille Oceaan.
Sinds 2016 stopt ook Canada met het steunen van racisme.
De resoluties zelf werden iets anders genoemd. Terwijl het document
aanvankelijk uitsluitend ging over de ontoelaatbaarheid van racisme,
worden sinds 2007 pogingen om monumenten te ontheiligen of te
vernietigen veroordeeld vanwege degenen die tijdens de Tweede
Wereldoorlog tegen het nazisme hebben gevochten. Enerzijds is dit
slechts een aanbeveling die kan worden genegeerd. En toch heeft de
Raad van Europa op 28 november 2008 op basis van een andere
VN-resolutie een raamovereenkomst 2008/913/PFA aangenomen over de
strafrechtelijke bestrijding van bepaalde vormen en uitingen van
racisme en vreemdelingenhaat. Dit document definieerde de ernstigste
racistische en xenofobe misdaden door minimumsancties vast te stellen
voor het plegen ervan. De maximale sancties zijn voorbehouden aan
staten. Wat heeft de Raad van Europa erkend als racistische en
xenofobe misdaden? Er zijn er maar vier:
a) het in het openbaar aanzetten tot geweld of haat tegen een groep
personen of een lid van een soortgelijke groep gedefinieerd op basis
van ras, huidskleur, religie, afkomst, nationale of etnische afkomst;
b) het plegen van een handeling als bedoeld onder a) door middel van
de openbare verspreiding of vervaardiging van teksten, afbeeldingen of
andere media;
c) de misdaden van genocide, misdaden tegen de menselijkheid en
oorlogsmisdaden gericht tegen de bovengenoemde groepen personen, zoals
gedefinieerd in het Statuut, publiekelijk bepleiten (dwz
rechtvaardigen), publiekelijk ontkennen of op grove wijze
bagatelliseren (dwz het ernstige gevaar voor de samenleving
rechtstreeks ontkennen) zoals is vastgelegd door het Internationaal
Strafhof van de VN in 1998;
d) soortgelijke daden (apologetiek, ontkenning, omzetting in
gemeenplaatsen) met betrekking tot de misdaden van het fascisme,
voorzien in het statuut van het Tribunaal van Neurenberg in 1945.
Volgens de overeenkomst zou de minimumstraf voor deze misdrijven in
alle lidstaten van de Europese Raad tussen één en drie jaar moeten
zijn, met de mogelijkheid om de bovengrens te verhogen, afhankelijk
van de nuances van de nationale wetgeving. De ondertekenaars hebben
zich er ook toe verbonden het aanzetten tot deze misdaden te
bestraffen. Bovendien moeten "raciale en xenofobe motieven" een
verzwarende omstandigheid worden voor andere misdaden.
Het aannemen van de VN-resolutie had dus ook een praktisch effect.
In 2012 leek de titel van de resolutie te verwijzen naar de
verheerlijking van het nazisme, terwijl in 2013 de volledige titel
luidt: “Combating glorification of Nazism and other practices that
contribute to fuelling contemporary forms of racism, racial
discrimination, xenophobia and related intolerance (Bestrijding van de
verheerlijking van het nazisme en andere praktijken die bijdragen aan
het aanwakkeren van hedendaagse vormen van racisme,
rassendiscriminatie, vreemdelingenhaat en aanverwante
onverdraagzaamheid”) . In 2018 wordt naar het VN-document verwezen
door het Europees Parlement in zijn resolutie over de opkomst van
neofascistisch geweld in Europa.
Europese parlementsleden spraken expliciet hun afwijzing uit van
marsen door neofascistische organisaties in Europese landen,
verklaarden dat er sprake is van samenspanning tussen politieke
leiders, politieke partijen en wetshandhavingsinstanties met
neofascisten en neonazi's, veroordeelden aanvallen van fascistische
groeperingen op verschillende minderheden en politici, en
documenteerde dat in sommige EU-lidstaten fascistische groeperingen
ongestraft opereren. Even belangrijk is de paragraaf in de resolutie,
waarin staat dat in sommige lidstaten de publieke omroep een voorbeeld
is geworden van propaganda door één politieke macht, die vaak
oppositie en minderheidsgroepen uit de samenleving uitsluit en zelfs
aanzet tot geweld.
Oekraïne is geen EU-lid, hoewel het dat wel ambieert, dus het
bovenstaande lijkt haar niet te interesseren.De paragrafen in de
resolutie geven wel aan wat er in nogal wat landen gebeurt. Ze
herinneren er ook Oekraïne aan dat de Kaderovereenkomst van de
Europese Raad van 2008 een rechtsgrondslag biedt voor het opleggen van
sancties aan degenen die publiekelijk aanzetten tot geweld of haat
tegen een minderheidsgroep.
Dat Oekraïne de resolutie niet wil ondertekenen, snappen we. Sinds
begin 2018 hebben C14 en andere extreemrechtse groepen in Oekraïne,
zoals de nationale brigades van Azov, de rechter sector, de Karpaten
Sich en anderen, verschillende keren Roma-groepen aangevallen, evenals
antifascistische demonstraties, gemeenteraadsvergaderingen, en
evenementen die zijn georganiseerd door Amnesty International,
kunsttentoonstellingen, LGBT-evenementen, vrouwen en eco-activisten.
Aangezien al deze extreemrechtse groepen in Oekraïne nauw verbonden
zijn met de staat, zijn veiligheidsdiensten, en dezelfde leden van C14
deel uitmaken van de zogenaamde gemeentelijke garde van Kiev (zoiets
als een mensenpeloton voor wetshandhaving op straat), rechtstreeks
gefinancierd uit de stadsbegroting, is het niet verwonderlijk dat de
Oekraïense delegatie snel in actie kwam.
Het is veelzeggend dat de resolutie ook door het tweede land - de VS -
werd afgewezen. In de Verenigde Staten is het aantal haatgroepen sinds
2014 met 30% toegenomen, inclusief een stijging van 7% in 2018 alleen.
Volgens één telling zijn er 1.020 haatgroepen geïdentificeerd in de
Verenigde Staten - aldus het document. Het monitoringteam rapporteerde
een toename van 182% in de propaganda van blanke supremacisten in de
Verenigde Staten. Witte supremacistische propaganda bevat vaak een
element van rekrutering en verwijzingen naar groepen die in het
verleden zijn gediscrimineerd, waarbij ofwel verhulde blanke
supremacistische taal of expliciet racistische beelden en
uitdrukkingen worden gebruikt. In Canada en de Verenigde Staten hebben
neonazi's en andere extremistische blanke supremacistische
groeperingen in 2018 ten minste 40 doden veroorzaakt.”
Het rapport bij de resolutie merkt op dat rechts-extremisten tussen
2008 en 2017 verantwoordelijk waren voor 71% van alle aan extremisme
gerelateerde sterfgevallen in de Verenigde Staten. Het blijkt dus waar
te zijn dat de VS één van de meest racistische staten ter wereld is.
In het licht hiervan is de BLM-beweging, wiens methoden we afwijzen,
inherent relevant en niet vergezocht in haar eisen. Deze resolutie
vermeldde niet wat er in het document van vorig jaar was opgenomen,
namelijk meldingen van discriminatie van Navajo-indianen die in
reservaten leven, waardoor ze geen toegang hebben tot onderwijs,
hoogwaardige gezondheidszorg, enz.
Het is duidelijk waarom de Amerikaanse delegatie ook in de
ontwerpresolutie “een nauwelijks verhulde poging ziet om Russische
verkeerde informatie te legitimeren dat buurlanden het nazisme
verheerlijken”. Ambassadeur Jason Mack, de permanente
vertegenwoordiger van de Verenigde Staten van Amerika, slaagde erin te
beweren dat de delegatie van de Verenigde Staten door tegen de
resolutie te stemmen pleitte voor vrijheid van meningsuiting. Met
andere woorden, Mack beschouwt racisme en vreemdelingenhaat als een
versie van het wereldbeeld dat onder de mensenrechtenwetgeving valt.
Volgens Mack waarderen de VS "de heldhaftigheid, bijdragen en
opofferingen van geallieerde landen die nazi-Duitsland in 1945 hebben
verslagen", maar zullen ze niet stemmen voor "Russische propaganda"
die "buurlanden denigreert onder het cynische mom van het bestrijden
van de verheerlijking van het nazisme". Over het feit dat de grote
Amerikaanse multinationals in de aanloop naar en het begin van de
Tweede Wereldoorlog innige banden hadden met de nazi's, geen woord van
Mack. Zijn opstelling is ook een beetje een uitvlucht natuurlijk, maar
in tegenstelling tot de Oekraïense machthebbers die regelmatig in
hysterie geraken, herinnerde Mack zich tenminste nog het academische
debat over de grenzen van vrijheid van meningsuiting en haatspraak.
Het komt erop neer dat neonazistische groepen gebruikt zijn en zullen
blijven worden door regeringen waar officiële veiligheidstroepen niet
kunnen worden gebruikt. Zolang daar belangstelling voor is, zullen
staten onvermijdelijk in dwaze situaties belanden waarin ze, in nauwe
samenwerking met neonazi's, op een of andere manier het nazisme,
racisme en vreemdelingenhaat zullen rechtvaardigen om veilig te zijn
voor een internationaal tribunaal. Soms onder het mom van vechten
tegen "Russische propaganda", soms onder het mom van vechten voor "vrijheid
van meningsuiting" - wat dan ook. Maar elke keer dat dit gebeurt,
zullen de deuren van de hel worden opengehouden door de slordige
grendel van de liberale democratie.
De stemming:
[Alle links, bronnen,
documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[1 januari 2022]
Afdrukken
Doorsturen