Geld is de barometer van de deugd van een samenleving. Als je ziet dat er wordt gehandeld, niet met toestemming, maar door dwang - als je ziet dat je om te produceren toestemming nodig hebt van mannen die niets produceren - als je ziet dat er geld stroomt naar degenen die handelen, niet in goederen, maar in gunsten - als je ziet dat mensen rijker worden door omkoperij en dwang in plaats van door werk, en je wetten beschermen je niet tegen hen, maar beschermen hen tegen jou - als je ziet dat corruptie wordt beloond en eerlijkheid wordt afgestraft - dan weet je dat je samenleving gedoemd is ten onder te gaan.
We leven in turbulente tijden, vergelijkbaar met de jaren zeventig.
Bevoorradingstekorten, ongebreidelde inflatie, binnenlandse onrusten,
fiasco's in buitenlandse aangelegenheden. Maar een onzinnig verlangen
naar 'continuïteit' bij het voorzitterschap van de Amerikaanse
centrale bank, de Federal Reserve (Fed), is het niet waard om elk
principe op te offeren waar Amerika voor staat.
De regering-Biden koos ervoor om corruptie op het hoogste
regeringsniveau te belonen door Jerome H. Powell opnieuw voor te
dragen voor de herbenoeming voor voorzitter van de Federal Reserve
Board. Volgende week wil de Amerikaanse Senaat een stemming
overhaasten om de corruptie haar zegen te geven en Powell in die
machtige rol te bevestigen. Maar het opnieuw aanstellen van Powell als
Fed-voorzitter, nadat hij de leiding had en direct betrokken is bij
het grootste officiële overheidsschandaal in de aandelenhandel ooit,
zal een blijvende smet op de Amerikaanse geschiedenis zijn - een
nationale schande waarvan de VS en zijn reële economie nooit zullen
herstellen.
Om 15.00 uur afgelopen vrijdag (lokale tijd) bracht de Federal Reserve
stilletjes de volgende verklaring uit:
“De Board van de Federal Reserve heeft vrijdag Jerome H. Powell
benoemd tot voorzitter Pro Tempore, in afwachting van de bevestiging
van de Senaat voor een tweede termijn als voorzitter van de raad van
bestuur. De actie, die op 5 februari ingaat, stelt hem in staat zijn
taken als voorzitter voort te zetten na het verstrijken van zijn
termijn op dezelfde dag, en terwijl het bevestigingsproces aan de gang
is. In zijn jaarlijkse organisatorische vergadering in januari
benoemde het Federal Open Market Committee hem afzonderlijk tot
voorzitter.”
Dit is de eerste keer in een kwart eeuw dat de termijn van een Fed-voorzitter
is verstreken voordat hij werd herbevestigd door de Amerikaanse Senaat.
Volgens Reuters was de laatste keer dat het gebeurde in 1996, toen
Alan Greenspan van 3 maart tot 20 juni diende als Fed Chair Pro
Tempore.
Over Powell is nog niet eens een stemming in de Senate Banking
Committee (Senaatscommissie voor banken) geweest, wat moet gebeuren
vóórdat de volledige Senaat over zijn bevestiging kan stemmen. Dus wat
is er aan de hand? Het lijkt erop dat de Democraten het hard spelen,
aangezien de Republikeinen een oorlog voeren tegen twee van de andere
drie genomineerden van Biden om zitting te nemen in de Board of
Governors, de raad van bestuur van de Federal Reserve.
De twee genomineerden die vernietigend worden aangevallen door de
Republikeinen zijn Sarah Bloom Raskin voor vicevoorzitter voor
toezicht en dr. Lisa Cook voor Governor. Er is veel minder te doen om
de derde genomineerde, Dr. Philip Jefferson.
Raskin is meer dan gekwalificeerd als voormalig Fed-governor en
voormalig plaatsvervangend minister van Financiën. Maar als vice-voorzitter
voor Toezicht zou ze de leiding hebben over het toezicht op de
megabankholdings op Wall Street. De Federal Reserve heeft die taak
feitelijk uitbesteed aan de New York Fed en Wall Street wil dat graag
zo houden. De megabanken op Wall Street bezitten letterlijk de New
York Fed en zijn eeuwigdurende reddings-geldkraan, dus ze zijn
niet blij met enig toezicht in Washington.
Wall Street helpt bij zijn strijd tegen Raskin door de
fossiele-brandstofindustrie en hun paddenstoelen. Op 2 februari had de
Wall Street Journal het lef om een propagandastuk te publiceren van
leidinggevenden van twee handelsverenigingen voor fossiele
brandstoffen, vermomd als een "opinie"-artikel.
In de strijd tegen Raskin wordt hulp geboden door de
fossiele-brandstofindustrie en hun handlangers. Op 2 februari
publiceerde de Wall Street Journal een propagandastuk van
leidinggevenden van twee handelsverenigingen voor fossiele
brandstoffen, vermomd als een "opinie"-artikel.
De twee leidinggevenden, Tim Stewart, voorzitter van de US Oil and
Gas Association, en Kathleen Sgamma, voorzitter van Western
Energy Alliance, die olie- en aardgasproducenten in het Westen
vertegenwoordigt, schreven dat Raskin gelooft dat fossiele
brandstoffen "klimaatverandering-gerelateerde risico's voor de
economie met zich meebrengen."
Volgens een Gallup-enquête die in april vorig jaar werd uitgebracht,
maakt 43% van de Amerikanen zich "veel zorgen" over klimaatverandering
en maakt een meerderheid van de Amerikanen zich "tenminste enigszins"
zorgen. Raskin reageert eenvoudigweg op de legitieme zorgen van het
Amerikaanse volk, iets waarvan de Fed heeft gezegd dat het daar in
haar luister-bijeenkomsten in het hele land om draait.
De aanvallen op Raskin hebben meer te maken met de lobbygroepen voor
fossiele brandstoffen die hun spieren willen laten rollen voor hun
klanten, en voor Wall Street uit angst voor daadwerkelijk toezicht,
wat allemaal niets te maken heeft met Raskins referenties voor de baan.
Republikein Mitch McConnell uit Kentucky ging afgelopen donderdag de
senaatsvloer op om Raskin uit te schelden met het oude stijlfiguur dat
ze "liberale milieudoelstellingen zal nastreven". Zou in de kern het
redden van de planeet voor onze kinderen en kleinkinderen niet een
doel moeten zijn waar we ons allemaal in kunnen vinden - omgeacht wat
men vindt van het klimaatbeleid?
Het hooggewaardeerde lid van de Senaatscommissie voor het bankwezen,
senator Pat Toomey, Republikein van de staat Pennsylvania, bracht ook
een groot deel van zijn openingsopmerkingen tijdens de
bevestigingshoorzitting voor de Fed-kandidaten afgelopen donderdag
door om Raskin uit te schelden over haar standpunt over
klimaatverandering.
Jefferson en Cook zijn beide zwarte genomineerden. Jefferson is
vice-president voor Academic Affairs, academische zaken, decaan
van de faculteit en hoogleraar economie aan het Davidson College.
Jefferson was eerder voorzitter van de afdeling Economie van
Swarthmore College. Daarvoor was hij ook econoom bij de Board of
Governors of the Federal Reserve System. Cook is hoogleraar economie
in Economics and International Relations (economie en
internationale betrekkingen) aan de Michigan State University. Ze
behaalde een Ph.D. in economie aan de University of California,
Berkeley, met specialisatie in macro-economie en internationale
economie. Ze was eerder adjunct-professor aan de Kennedy School of
Government van Harvard University. Als Lisa Cook wordt bevestigd, zou
ze de eerste zwarte vrouw zijn in de raad van bestuur van de Federal
Reserve in haar 109-jarige geschiedenis.
Afgelopen donderdag bekritiseerde Toomey professor Cook als een Fed-genomineerde
in zijn openingsverklaring. Hij zei: “Ze heeft een Ph.D. maar geen
academisch werk in monetaire economie.” Jerome Powell, die grote
Republikeinse steun heeft voor een tweede termijn, heeft géén Ph.D. in
economie, maar heeft in plaats daarvan een graad in de rechten en werd
rijk bij het aasgierfonds Carlyle Group. Powell was ook voorzitter van
het grootste handelsschandaal in de geschiedenis van de Federal
Reserve. Wat zijn betrokkenheid bij dat schandaal precies zal blijken
te zijn, is op dit moment niet bekend, omdat de resultaten van het
onderzoek, dat nu de vijfde maand ingaat, niet bekendgemaakt worden.
Wel is bekend dat Powell beleidsbeslissingen regisseerde die zijn
persoonlijke obligatiebezit rechtstreeks ten goede kwamen, ondanks de
al lang bestaande federale wetgeving inzake belangenconflicten, 18
U.S.C. § 208. Toen vertelde hij er een brutale leugen over aan de pers
door te suggereren dat het Office of Government Ethics (OGE)
zei dat zijn bezit geen conflict vormde. FOIA-verzoeken bevestigen dat
OGE dergelijke richtlijnen niet schriftelijk heeft verstrekt.
Sinds Powell in 2012 werd voorgedragen voor een zetel in de raad van
bestuur van de Fed, is hij verplicht om de bedragbereiken en
specifieke datums ("maand, dag, jaar") voor persoonlijke
handelstransacties openbaar te maken op OGE-formulier 278e. In plaats
van specifieke data te geven voor de meeste van zijn transacties,
groepeert Powell transacties van soortgelijke effecten op ongepaste
wijze achter de uitdrukking "Multiple" op elk OGE-formulier dat hij
heeft ingediend.
Robert Kaplan, voormalig president van een regionale bank van de Fed,
die in ongenade vroeg met pensioen ging nadat hij betrapt was op het
verhandelen van miljoenen en zelfs probeerde de markt te timen met
S&P-futures, gebruikte hetzelfde draaiboek om de openbaarmaking van
handelsdata te belemmeren. Journalisten die ernaar streefden om
handelsdetails openbaar te maken, werden tot op heden tegengehouden.
Zelfs verzoeken om handelsdetails door zittende leden van de
Senaatscommissie voor banken die toezicht houdt op de Fed, zijn
maandenlang genegeerd door Powell.
De beperkte informatie die na flink wat zoekwerk beschikbaar is
schetst nog steeds een diep verontrustend beeld. Neem bijvoorbeeld de
onthulling van Powell voor 2015 - een cruciaal jaar waarin de Fed na
de grote financiële crisis overwoog om het beleid te normaliseren.
Powell registreerde 57 afzonderlijke transactieboekingen. Maar 34 van
de boekingen belemmeren de openbaarmaking van data door gebruik te
maken van de "Multiplee" kunstgreep. Dat betekent dat Powell in
slechts één jaar meer dan negentig (90!) afzonderlijke transacties
moet hebben uitgevoerd, en dit allemaal terwijl hij in de raad van
bestuur van de Fed zat met onbeperkte toegang tot zeer materiële
niet-openbare financiële informatie.
Erger nog, een aanzienlijk aantal transacties werd uitgevoerd tijdens
de beperkte black-outperiode voorafgaand aan en tot en met de laatste
dag van de FOMC-vergaderingen. Ironisch genoeg, toen het
handelsschandaal uitbrak, prees een Fed PR-woordvoerder dat Fed-functionarissen
zoals Powell onderworpen zijn aan strengere beperkingen, zoals geen
handel tijdens de FOMC-black-outperiode - "10 dagen voor
beleidsvergaderingen tot middernacht van de laatste vergaderdag." ,
Powell had minstens 6 verkooptransacties en 1 aankoop op 29 april 2015
- de dag van de laatste FOMC-bijeenkomst. Hij deed ook 2 aankopen op
11 december 2015 - 3 dagen voor de FOMC-vergaderingen van 15-16
december 2015.
Hoe weten we dat Powell "Multiple" niet gebruikte om de openbaarmaking
van veel meer transacties tijdens de beperkte black-outperiode te
verbergen? Wat we hier zien zit nog maar aan de oppervlakte, en dit is
slechts één jaar van Powells lange ambtstermijn. Bovendien stonden de
illegale handelspraktijken van Powell niet op zichzelf tot 2016, maar
blijft het ongecontroleerd tot op heden.
Powell deed ook 5 effectentransacties op 11 december 2019 – de dag van
de laatste FOMC-vergadering waarvan hij voorzitter was van de Fed. Dit
is misschien allemaal een beetje ongelooflijk, maar de bronnen zijn
openbaar beschikbaar en de links zijn beschikbaar voor
Economedian-abonnee's. De omvang of het succes van de transacties van
Powell is niet relevant voor het feit of Powell de vereisten heeft
geschonden.
Deskundigen zijn het erover eens dat het probleem met dit alles is dat
Fed-functionarissen (en vooral de Fed-voorzitter) "de hele tijd
materiële niet-openbare informatie hebben" - in feite is het "de
belangrijkste informatie waarmee u in de kortst mogelijke tijd het
meeste geld kunt verdienen.”
President Biden (zelf ook niet van smetten vrij) en enkele senatoren
willen gewoon dat deze gebruikelijke schendingen genegeerd worden en
dat men Powell op zijn woord gelooft dat hij niet handelde in
materiële niet-openbare informatie. Dat is een probleem omdat Powell
niet alleen ten minste een dozijn transacties deed tijdens de black-outperiode
en tegelijkertijd de openbaarmaking van de meeste van zijn
transactiedata belemmerde, hij lijkt ook een ander groot conflict te
verdoezelen. Hierover meer in ons Economedian Weekend Magazine.
Vandaag de dag is de rechtsstaat is niet langer van toepassing op de
politieke en zakelijke elite. Ten aanzien van de Federal Reserve kunt
u zich misschien nog herinneren dat drie regionale Fed-presidenten
werden betrapt op het maken van miljoenenwinsten op hun persoonlijke
aandelenrekeningen tijdens het uitvoeren van transacties tijdens
'black-out'-periodes waarin het hun wettelijk verboden is om te
handelen. Alle drie personen werden onder druk gezet om af te treden.
Ze hebben echter geen gevolgen ondervonden van hun illegale
handelsactiviteiten - de wetten beschermen burgers niet tegen de
elite, maar beschermen de elite tegende burgers.
Blijkbaar heeft Jerome Powell ook besloten dat hij boven de wet staat
en tijdens black-outperiodes transacties op zijn persoonlijke rekening
uitgevoerd. De Occupy the Fed Movement onderzocht openbare
deponeringen en stelde vast dat Powell meer dan eens aandelen op zijn
persoonlijke rekening verhandelde tijdens legale black-outperiodes, de
meeste handelsdata niet bekendmaakte en "blijkbaar" loog over
muni-obligatieconflicten. Over zijn "investeringspraktijken" hebben we
meerdere artikelen geschreven.
Hoewel de Federal Reserve nieuwe, aanstaande handelsregels heeft
aangeprezen die restrictiever zijn, is één van de weinige bestaande
beperkingen voor Fed-functionarissen de financiële handelsblokkade
rond FOMC-vergaderingen. Powell kon zich dáár niet eens aan houden.
Vergeet ook niet dat Powell de massale bailout-operatie van de banken
van Wall Street leidde. Hij wist van tevoren dat de biljoenen die
gedrukt werden en naar het financiële systeem werden doorgeschoven, de
koersen van aandelen en obligaties van alle 'smaken' enorm zouden doen
stijgen. Hij profiteerde daar direct van door transacties uit te
voeren die gebruik maakten van zijn voorkennis in perioden waarin het
ondubbelzinnig illegaal voor hem was om op zijn persoonlijke
effectenrekening te handelen.
In tegenstelling tot Pelosi en andere congresleden, die legaal kunnen
handelen met voorkennis (hebben we al gezegd dat de politiek in de VS
door en door corrupt is?), zijn de mensen die verantwoordelijk zijn
voor het vervaardigen van geld aan strikte regels onderworpen. Tussen
haakjes: wat Pelosi betreft.... zij is beter in beleggen dan bijna
alle hedgefondsbeheerders.
Hoe komt het dat bijna elke Amerikaanse senator een multimiljonair is?
Zelfs Bernie Sanders heeft meerdere huizen. Ze werden zeker niet zo
rijk van hun salaris. Hoe kwamen de Clintons en Obama's aan honderd
miljoen elk met een salaris van minder dan een half miljoen per jaar?
Wat deden ze in ruil voor dat geld? Wat het ook was, het was
waarschijnlijk niet in het belang van de Amerikaanse burgers.
Die grootschalige corrupte lijkt van alle tijden, en ook de
regering-Biden koos ervoor om corruptie op het hoogste regeringsniveau
te belonen door Jerome H. Powell te herbenoemen tot voorzitter van de
Federal Reserve Board. Waarom de mainstream media hier niets
over schrijven? Het lijkt erop dat de meeste financiële journalisten
een combinatie zijn van: (1) totaal misleidend, (2) spreekverbod
hebben opgekregen van superieuren, of (3) medeplichtig als het gaat om
systemische corruptie bij de Federal Reserve en Wall Street.
Het was altijd al een vergissing om bureaucraten de rentetarieven - en
dus de prijs van geld - per dictaat te laten bepalen. Centrale
planning werkte niet voor de Sovjet-Unie, en het brengt de westerse
economieën geleidelijk ten val. Als de markt rentetarieven vaststelt
en de aandelenmarkt niet het grootste deel van zijn tijd zou besteden
aan het twijfelen aan wat de monetaire bureaucraten nu zouden gaan
doen, zouden we geen rentetarieven hebben van bijna nul, historisch
enorme schuldenbergen en stagnerende economieën die verlamd zijn door
overmatige schulden en buitensporige financialisering.
[Alle links, bronnen,
documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[9 februari 2022]
Afdrukken
Doorsturen
