Honderdzevenentwintig jaar geleden schreef H.G. Wells - misschien wel de meest tot de verbeelding sprekende romanschrijver over toekomstige dystopieën van de moderne tijd - het boek waarvoor hij het meest bekend is, The Time Machine. Verbazingwekkend genoeg is hij de enige auteur in de brede reeks van futurologie die de twijfelachtige eer heeft gekregen om een bijna perfecte beschrijving te geven van waar we ons in 2022 bevinden.
Honderdzevenentwintig jaar geleden schreef H.G. Wells - misschien wel
de meest tot de verbeelding sprekende romanschrijver over toekomstige
dystopieën van de moderne tijd - het boek waarvoor hij het meest
bekend is, The Time Machine. In overkoepelende zin is het werk
een wonder geweest voor meerdere generaties serieuze
scifi-enthousiastelingen; maar in veel opzichten ligt die reputatie in
het feit dat het het eerste stuk grote literaire fictie was dat het
idee van vooruit reizen in de tijd nam... en zowel overtuigende als
alarmerende conclusies trok over The Shape of Things to Come -
(ned.: de wereld in wording) de titel van Wells' laatste roman in
1933.
Terwijl Aldous Huxley en George Orwell het voordeel hadden dat ze de
opkomst van het giga-producerende kapitalisme en totalitaire
mediamanipulatie hadden gezien, was Wells opgevoed in een periode van
overweldigend vertrouwen in het Britse imperiale model van "een rijk
waarop de zon nooit onder gaat". Maar verbazingwekkend genoeg is hij
de enige auteur in de brede reeks van futurologie die de
twijfelachtige eer heeft gekregen om een bijna perfecte beschrijving
te geven van waar we ons in 2022 bevinden.
Wells heeft zijn reiziger misschien in een tijdmachine gestopt - en
het echte genie van Wells was om de soort Homo sapiens te zien
opsplisen in twee afzonderlijke maar even gevaarlijke takken. De
eerste en onmiddellijk zichtbare hiervan was een kinderlijke,
verdoofde en onbewuste soort "getemde" versie van de mensheid, het
Eloi-volk. Het was duidelijk dat ze oorspronkelijk een leven hadden
ontwikkeld waarin alles automatisch voor hen werd gedaan: ze waren
ongeveer zo ver van "natuurlijk" als je je maar kunt voorstellen - ze
konden niet jagen, hadden weinig besef van gevaar en waren zelfs niet
in staat om het verschil te zien tussen één van hen die rondscharrelt
of zelfs verdrinkt. Ze zwaaiden en lachten op de lege manier waarop
hippies aan het eind van de jaren zestig met elkaar praatten, en die
gesprekken waren zo goed als inhoudsloos.
Maar ze werden gevoed door een mysterieuze soort waarop ze impliciet
vertrouwden - en van wie ze volledig afhankelijk waren: terwijl de
Eloi op het oppervlak van de planeet leefden, leefden deze schijnbaar
filantropische beschermers ondergronds - vermoedelijk omdat op een
bepaald moment in de toekomstige geschiedenis de aarde was beschadigd
door een niet nader gespecificeerde catastrofe die hen dwong het
duister op te zoeken. Dit waren de Morlocks. In werkelijkheid waren ze
het tegenovergestelde van wat de goedgelovige Eloi voorstelde: sluw,
bruut en toegewijd aan kannibalisme.
De Morlocks voedden de Eloi zoals een boer een kalkoen zou vetmesten
voor Kerstmis. De realiteit was dat de Morlocks aan het boeren waren
en vervolgens de infantiele Surface People opaten. Ze kwamen
naar de oppervlakte in het donker toen de gevaarlijke zon was
ondergegaan - en sleepten mee wat binnenkort op hun menukaart zou
pronken. Hierdoor waren de Eloi bang in het donker (verstandig) maar
waren ze overtuigd door het aandringen van de Morlock dat ze hen
beschermden tegen het donker (erg dom).
De parallel met vandaag is onmiskenbaar. Dat wil zeggen, een
psychopathische, verborgen (en ethisch gereinigde) bende onmenselijke
mensen die zich voordoen als "beschermers" die zich voeden met naïef
vertrouwen... en dit uitbuiten om te overleven. De Morlock-apologeet
zou tenminste kunnen beweren dat overleven door te eten natuurlijk is.
De grotendeels verborgen elite van vandaag wil gewoon méér, meer macht
en nog grotere rijkdom, ondanks dat ze al buitengewoon goed gevoed is.
Maar afgezien daarvan is de Time Machine parallel met de 21ste eeuwse
Great Reset compleet: blind vertrouwen in de beschermende
motieven van de Reset Alliance - gezien het IQ van miljoenen
die zo'n belachelijk idee accepteren - is gebaseerd op een bewogen
verleden van staatsregeringen die al een eeuw of langer welvaart heeft
uitgedeeld om te beschermen tegen angst.
Gaandeweg is de mentaliteit van 2022 echter vergeten (of weet men dat
niet) hoe dat allemaal tot stand is gekomen.
Wat volgt is de definitie van simplistische analyse door de anorak-historicus
– wat prima is, behalve dat dit een blogpost is, en het onderwerp
vereist een boekdeel van honderden pagina’s plus een flinke bijlage
met voetnoten. Een dergelijk proces blijkt streng, maar verbergt soms
het grotere geheel. Vandaar ook dat we hierbij een beknopte versie
geven van de relatie tussen staat en burger.
In het begin waren er stammen waar de afspraak was: "Wij, de Alfa's,
mogen de dienst uitmaken, maar elke stam heeft gespierde koppen nodig
als het op verdediging aankomt... dus je wordt goed gevoed, wat er ook
gebeurt. En als we daarin falen, heb je het recht om ons
verantwoordelijk te houden".
Ons vermogen om te concurreren en samen te werken leidde in de loop
van de tijd tot grotere groepen, regio's en uiteindelijk natiestaten.
Rousseau noemde het sociale contract de route naar geëvolueerde in
plaats van ontslagen staten. Het onderliggende thema van zijn zeer
invloedrijke filosofie was om de elite Alpha's en hun Beta-kampvolgers
zich constant bewust te houden van een gemeenplaats: "Je kunt niet
regeren zonder de toestemming van de massa" ... een update van de
oorspronkelijke stammendeal.
De eerste grote ontkenners van de "natuurlijke orde" (de Bourbons)
leidden tot de grote revolutie van de 18e eeuw, 150 jaar later gevolgd
door de Romanov's in Rusland. De Britse monarchie overleefde door te
luisteren naar de Liberale Partij die welzijn adviseerde om de
barricade-ijver te verminderen. Hun Duitse neven deden dat niet. Het
netto resultaat was het Russische communisme en zijn totalitaire alter
ego, het Italiaans-Duitse fascisme. Beiden legden een bloedige smet op
de jaren 1917-80 van de 20e eeuw; ondertussen werden sociale
rechtvaardigheid en "eerlijkheid" nog steeds grotendeels gemeten in
termen van gecontroleerde verdeling van rijkdom en baanbescherming.
Reagan en Thatcher (beiden met zeer nauwe banden met de bewakingsstaat)
schilderden de welzijnsoplossing af als te duur, economisch
inefficiënt en de bron van hoge belastingen die zij een zeer slechte
zaak vonden.
De "iberalisering" van democratische economieën was sterk gericht op
distributie van banken en deregulering van de werkgelegenheid. Het
veranderde in twee decennia van free-for-all, nog verergerd door
staatsbureaucraten die toestemming kregen om zowel uit te besteden aan
de particuliere sector, gebruik te maken van carrousselgedrag en
werkgelegenheid tussen de twee.
Tot 2008 behielden attitudes over het demografische spectrum naast een
reeks van "doorsijpelende" leugens over vermogensgegevens toch de
meeste mensen vertrouwen in de toekomst en – zelfs op het laagste
sociale niveau – streefden ze ernaar om lid te worden van de "geld-zat"-ondernemerssector.
Maar het was allemaal een mythe. De rijken werden rijker, de reële
waardering ging verloren, de armen bleven wat ze waren, en de
middenmoot verloor in drieëntwintig jaar 35% van zijn reële koopkracht.
In 2011 was de kloof tussen giga-rijke Amerikanen en de armste
Amerikaanse burgers groter dan die tussen de sans culottes en
aristocratie onder Bourbon Frankrijk.
Twee dingen vallen hier direct op. Ten eerste ging de dodelijke fusie
tussen niet-gekozen hoge functionarissen en goedbetaalde hoge functies
in bedrijven verder dan ongezond - naar ronduit corrupt; en ten tweede
– toen politici steeds impopulairder werden – wendden partijen zich
voor het overgrote deel van hun donaties tot Big Business. Hetzelfde
gebeurde toen de oudere EEG veranderde in het corporacratische monster
dat nu de EU is.
De komst van internet duwde de oude massamedia in dezelfde beerput van
"advertorial" en "sponsored content" - een duidelijk signaal dat de
rijke elite nu zowel politiek als "nieuws" bezat - terwijl ze genoten
van ongebreidelde macht over het hoge ambtenarenapparaat, vervolgens
de veiligheidsdiensten, daarna de politie... en uiteindelijk de
rechterlijke macht.
Een perfecte storm van geprivatiseerde centrale banken, buitenspel
gezet wetgevende machten, gepolitiseerd onderwijs, enorme rijkdom voor
miljardairs, terwijl nu een opgepompt planetair klimaatprobleem, "duurzame"
energiebronnen en overbevolking als machtsmiddelen worden ingezet...
terwijl digitale technologie méér controle en monitoring mogelijk
heeft gemaakt van een steeds Eloi-achtige massale bevolking.
Op zijn beurt maakte het aannemen van lessen over media-overtuiging
door de neofascistische staat snel duidelijk hoe snel en gemakkelijk
ongeveer 7/8 van de burgerij kon worden overgehaald, beloofd of bang
gemaakt om complete onzin te geloven over reddingsoperaties voor
banken, stikstofproblemen, filantropische Brusselse motieven…. en nu
een dodelijk pandemisch virus dat noch dodelijk, epidemisch noch
natuurlijk van oorsprong is.
Dit was als het ware een "inleiding" naar de uiteindelijke westerse
triomf over supranationale blokkades zoals de USCIA, EUNATO, Rusland
en de Chinese Volksrepubliek - en de herpositionering van een
dystopische greep op het sociale individu als de Great Reset.
Allereerst heeft Covid19 de overheidsfinanciën van bijna elke
nationale eenheid vernietigd; ten tweede heeft het de financiering van
de sociale gezondheidszorg onmogelijk gemaakt; en ten derde hebben
WEF-politici (zie afbeelding) de mogelijkheid aangegrepen om hele
bevolkingsgroepen te verarmen als een essentiële noodzaak om een
Build-Back-Better te houden via hogere belastingen en digitale
devaluatie.
Zo zijn we dus beland in de ultieme wereldwijde oplichterij: een virus
dat acteert zoals elk ander virus dat "vaccins" produceert die niet
immuniseren - maar wel meer mensen doden dan enig ander farmaceutisch
product in de geschiedenis. Een centraal onderdeel van wat er daarna
gebeurt, zien we inmiddels ook in volle omvang: het is de lastige
kwestie van het verhogen van (en verzinnen van nieuwe) belastingen.
[Alle links, bronnen,
documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[1 juli 2022]
Afdrukken
Doorsturen
