In alle stilte publiceert de Amerikaanse centrale bank, de Federal Reserve, haar rapport over financiële stabiliteit en gaat ze alvast de voorbereidingen treffen voor een zondebok om haar eigen falen op af te kunnen wentelen.
Eén minuut nadat de aandelenmarkt op Wall Street afgelopen vrijdag
sloot, stuurde de Federal Reserve een link naar het onlangs
uitgebrachte Financial Stability Report naar mensen die zich
hadden aangemeld om persberichten van de Fed te ontvangen. Dus ook
naar ons.
Voor degenen onder u die onze artikelen over de Fed al jaren lezen –
haar onverklaarbare, continu draaiende geldpers en bailoutoperaties
van Wall Street, de ondoorzichtige activiteiten van de handelsvloeren
die eigendom zijn van de New York Fed, haar ongecontroleerde
belangenconflicten en haar brutale, en nog niet gerechtelijk vervolgde,
handelsschandaal – u zou kunnen vermoeden dat de Federal Reserve veel
klappen zou hebben uitgedeeld in haar
‘Financial Stability Report’. Daarin zou u wel eens gelijk
kunnen hebben.
Over het onderwerp derivaten, die het grootste risico blijven bij de
megabanken op Wall Street, wordt het woord 'derivaten' in het rapport
slechts acht keer genoemd - met weinig duidelijkheid. Voor de veelheid
aan waarschuwingen van ons over de werkelijke risico's van derivaten
verwijzen wij naar onze "gerelateerde artikelen" over dit onderwerp.
Een ander belangrijk risico voor de financiële stabiliteit in de VS is
de "verwevenheid" (interconnected) van de megabanken op Wall Street.
Dit betekent dat als een megabank insolvent wordt of begint te
wankelen – zoals Citigroup deed in 2008 – de systemische besmetting
zich uitbreidt naar de andere megabanken die tegenpartij zijn bij haar
derivaten, die op hun beurt het hele financiële systeem besmetten.
Het woord 'interconnected' komt slechts vier keer voor in het
Financial Stability Report van de Fed. De volgende tekst geeft een
beeld van waar de Fed liever niet dieper op ingaat.
“Verstoringen van de economische activiteit of financiële markten in
het buitenland kunnen de Verenigde Staten via verschillende kanalen
treffen. Een terugval in het nemen van risico's wereldwijd kan leiden
tot verdere dalingen van de activaprijzen en strengere
kredietvoorwaarden in het buitenland en in de Verenigde Staten.
Sommige Amerikaanse beleggers zouden verliezen lijden op buitenlandse
blootstellingen, en buitenlandse financiële instellingen zouden
waarschijnlijk de kredietverlening aan Amerikaanse bedrijven
verminderen. Buitenlandse beleggers zouden schatkistpapier en andere
veilige Amerikaanse activa kunnen verkopen, wat een negatieve invloed
kan hebben op de werking van de financiële markten en de transmissie
van monetair beleid.
Buitenlandse officiële houders zouden reserves kunnen verkopen om hun
eigen valuta te verdedigen, en particuliere houders zouden
schatkistpapier kunnen verkopen in de context van een wijdverbreide
stijging van de vraag naar geldbuffers in dollars. Bredere druk op
grote internationaal actieve buitenlandse banken zou – indien
voldoende ernstig – kunnen leiden tot materiële overloopeffecten op de
financiële stabiliteit van de VS door spanningen op de
dollarfinancieringsmarkten (waaraan buitenlandse banken grote
deelnemers zijn) en onderlinge verwevenheid met Amerikaanse banken,
hoewel de effecten zouden worden verzacht door de veerkracht en
gezonde kapitalisatie van het Amerikaanse banksysteem. Meer in het
algemeen zijn moderne financiële markten met elkaar verbonden, dus
spanningen in het buitenland kunnen leiden tot spanningen op de
Amerikaanse markten en uitdagingen voor Amerikaanse financiële
instellingen.”
De bovenstaande paragraaf geeft inzicht in hoe de Federal Reserve van
plan is de volgende financiële ineenstorting zó te draaien dat de
schuld van haar eigen falende toezichthoudende rol op de megabanken
afgeschoven kan worden. De Fed wil dat het Congres en het publiek
geloven dat het de mandaten van de Dodd-Frank financiële
hervormingswetgeving van 2010 heeft gevolgd en de risico's heeft
beperkt van de megabanken die de Amerikaanse economie in 2008 hebben
neergehaald. Dus schrijft de Federal Reserve: “ …de veerkracht en
gezonde kapitalisatie van het Amerikaanse banksysteem….” Maar de Fed
wil ook dat er een zondebok in de rij staat waar met de vinger naar
gewezen kan worden wanneer dingen ontploffen, dus voegt ze eraan toe:
"Meer in het algemeen zijn moderne financiële markten met elkaar
verbonden, dus spanningen in het buitenland kunnen leiden tot
spanningen op de Amerikaanse markten en uitdagingen voor de
Amerikaanse financiële instellingen.”
De simpele vraag is waarom de Federal Reserve haar regelgevende
bevoegdheden niet heeft gebruikt om deze nauwe banden van onderlinge
verbondenheid te beperken en te hervormen. Het Office of Financial
Research waarschuwt de federale toezichthouders al minstens zeven
jaar voor dit ernstige probleem. In een rapport dat het op 12 februari
2015 uitbracht, schreven de onderzoekers:
“... het in gebreke blijven van een bank met een hogere
connectiviteitsindex zou een grotere impact hebben op de rest van het
banksysteem, omdat het tekort zou overslaan naar andere financiële
instellingen, waardoor een cascade zou ontstaan die tot verdere
faillissementen zou kunnen leiden. Een hoge hefboomwerking, gemeten
als de verhouding tussen de totale activa en het Tier 1-kapitaal,
wordt meestal geassocieerd met een hoge financiële connectiviteit en
veel van de grootste instellingen zijn hoog op beide dimensies... Hoe
groter de bank, hoe groter de potentiële overloopeffecten als ze in
gebreke blijven; hoe hoger de hefboomwerking, hoe vatbaarder het is om
onder stress in gebreke te blijven; en hoe groter de
connectiviteitsindex, des te groter is het aandeel van de wanbetaling
dat in het banksysteem terechtkomt. Het product van deze drie factoren
geeft een globale maatstaf voor het besmettingsrisico dat de bank
vormt voor het financiële systeem.”
Het rapport noemde specifiek vijf banken - die vandaag de dag nog
steeds de grootste houders van derivaten onder Amerikaanse banken zijn:
“Hoe groter de bank, hoe groter de potentiële overloop als deze in
gebreke blijft; hoe hoger de hefboomwerking, hoe vatbaarder het is om
onder stress in gebreke te blijven; en hoe groter de
connectiviteitsindex, des te groter is het aandeel van de wanbetaling
dat in het banksysteem terechtkomt. Het product van deze drie factoren
geeft een globale maatstaf voor het besmettingsrisico dat de bank
vormt voor het financiële systeem. Vijf van de Amerikaanse banken
hadden bijzonder hoge besmettingsindexwaarden – Citigroup, JPMorgan,
Morgan Stanley, Bank of America en Goldman Sachs.”
Toen de Financial Crisis Inquiry Commission (FCIC) haar
eindrapport publiceerde over de details van de financiële crash van
2008 – de ergste sinds de Grote Depressie – was er een onthullend
citaat van voormalig Fed-voorzitter Ben Bernanke, die oogkleppen droeg
tijdens de aanloop naar de crisis, toezicht hield op een ongekende
geheime bailout-operatie en vervolgens meer dan twee jaar met de media
voor de rechtbank vocht in een mislukte poging om de details voor het
grote publiek verborgen te houden. De FCIC schreef het volgende over
de interconnectiviteitsdreiging van Citigroup:
“De verschillende toezichthouders van het bedrijf keken gealarmeerd
naar de aandelenkoers, de dagelijkse liquiditeit en de CDS-spreads. Op
vrijdag 21 november heeft de Financial Services Authority (FSA)
van het Verenigd Koninkrijk een 'lockup' van $ 6,4 miljard in
contanten opgelegd om de in Londen gevestigde broker-dealer van
Citigroup te beschermen. FDIC-onderzoekers wisten dat deze actie 'zeer
schadelijk' zou zijn voor de liquiditeit van de bank en waren bang dat
de FSA of andere buitenlandse yoezichthouders de volgende week extra
geldvereisten zouden opleggen.
Tegen het einde van de handelsdag op vrijdag was er wijdverbreide
bezorgdheid dat als de Amerikaanse regering niet zou handelen,
Citigroup het misschien niet zou overleven; de liquiditeitsproblemen
hadden ‘crisisproporties’ aangenomen. Tussen de toezichthouders van de
FDIC en de Fed was er geen discussie. Fed-voorzitter Bernanke vertelde
de FCIC: 'We keken naar dit bedrijf [in de herfst van 2008] en zeiden:
'Citigroup is niet een erg sterk bedrijf, maar het is maar één bedrijf
en de anderen zijn oké', maar we erkennen niet dat dat zo is. zoiets
als zeggen: “Wel, bijna alle hartkamers zijn in orde, maar één is
belabberd.” Ze zijn allemaal onderling verbonden, ze zijn allemaal met
elkaar verbonden; en daarom brengt het falen van de een de anderen ten
val.'”
Recentelijk werd Bernanke, naast de belediging van onze kennis over
zijn rol in de financiële crash van 2008, bekroond met de Nobelprijs
voor de economie. Zoiets kun je niet verzinnen.
[Alle links, bronnen,
documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[7 november 2022]
Afdrukken
Doorsturen