Federal Reserve op zoek naar zondebok

In alle stilte publiceert de Amerikaanse centrale bank, de Federal Reserve, haar rapport over financiële stabiliteit en gaat ze alvast de voorbereidingen treffen voor een zondebok om haar eigen falen op af te kunnen wentelen.




Eén minuut nadat de aandelenmarkt op Wall Street afgelopen vrijdag sloot, stuurde de Federal Reserve een link naar het onlangs uitgebrachte Financial Stability Report naar mensen die zich hadden aangemeld om persberichten van de Fed te ontvangen. Dus ook naar ons.

Voor degenen onder u die onze artikelen over de Fed al jaren lezen – haar onverklaarbare, continu draaiende geldpers en bailoutoperaties van Wall Street, de ondoorzichtige activiteiten van de handelsvloeren die eigendom zijn van de New York Fed, haar ongecontroleerde belangenconflicten en haar brutale, en nog niet gerechtelijk vervolgde, handelsschandaal – u zou kunnen vermoeden dat de Federal Reserve veel klappen zou hebben uitgedeeld in haar ‘Financial Stability Report’.  Daarin zou u wel eens gelijk kunnen hebben.

Over het onderwerp derivaten, die het grootste risico blijven bij de megabanken op Wall Street, wordt het woord 'derivaten' in het rapport slechts acht keer genoemd - met weinig duidelijkheid. Voor de veelheid aan waarschuwingen van ons over de werkelijke risico's van derivaten verwijzen wij naar onze "gerelateerde artikelen" over dit onderwerp.

Een ander belangrijk risico voor de financiële stabiliteit in de VS is de "verwevenheid" (interconnected) van de megabanken op Wall Street. Dit betekent dat als een megabank insolvent wordt of begint te wankelen – zoals Citigroup deed in 2008 – de systemische besmetting zich uitbreidt naar de andere megabanken die tegenpartij zijn bij haar derivaten, die op hun beurt het hele financiële systeem besmetten.

Het woord 'interconnected' komt slechts vier keer voor in het Financial Stability Report van de Fed. De volgende tekst geeft een beeld van waar de Fed liever niet dieper op ingaat.
“Verstoringen van de economische activiteit of financiële markten in het buitenland kunnen de Verenigde Staten via verschillende kanalen treffen. Een terugval in het nemen van risico's wereldwijd kan leiden tot verdere dalingen van de activaprijzen en strengere kredietvoorwaarden in het buitenland en in de Verenigde Staten. Sommige Amerikaanse beleggers zouden verliezen lijden op buitenlandse blootstellingen, en buitenlandse financiële instellingen zouden waarschijnlijk de kredietverlening aan Amerikaanse bedrijven verminderen. Buitenlandse beleggers zouden schatkistpapier en andere veilige Amerikaanse activa kunnen verkopen, wat een negatieve invloed kan hebben op de werking van de financiële markten en de transmissie van monetair beleid.
Buitenlandse officiële houders zouden reserves kunnen verkopen om hun eigen valuta te verdedigen, en particuliere houders zouden schatkistpapier kunnen verkopen in de context van een wijdverbreide stijging van de vraag naar geldbuffers in dollars. Bredere druk op grote internationaal actieve buitenlandse banken zou – indien voldoende ernstig – kunnen leiden tot materiële overloopeffecten op de financiële stabiliteit van de VS door spanningen op de dollarfinancieringsmarkten (waaraan buitenlandse banken grote deelnemers zijn) en onderlinge verwevenheid met Amerikaanse banken, hoewel de effecten zouden worden verzacht door de veerkracht en gezonde kapitalisatie van het Amerikaanse banksysteem. Meer in het algemeen zijn moderne financiële markten met elkaar verbonden, dus spanningen in het buitenland kunnen leiden tot spanningen op de Amerikaanse markten en uitdagingen voor Amerikaanse financiële instellingen.”

De bovenstaande paragraaf geeft inzicht in hoe de Federal Reserve van plan is de volgende financiële ineenstorting zó te draaien dat de schuld van haar eigen falende toezichthoudende rol op de megabanken afgeschoven kan worden. De Fed wil dat het Congres en het publiek geloven dat het de mandaten van de Dodd-Frank financiële hervormingswetgeving van 2010 heeft gevolgd en de risico's heeft beperkt van de megabanken die de Amerikaanse economie in 2008 hebben neergehaald. Dus schrijft de Federal Reserve: “ …de veerkracht en gezonde kapitalisatie van het Amerikaanse banksysteem….” Maar de Fed wil ook dat er een zondebok in de rij staat waar met de vinger naar gewezen kan worden wanneer dingen ontploffen, dus voegt ze eraan toe: "Meer in het algemeen zijn moderne financiële markten met elkaar verbonden, dus spanningen in het buitenland kunnen leiden tot spanningen op de Amerikaanse markten en uitdagingen voor de Amerikaanse financiële instellingen.”

De simpele vraag is waarom de Federal Reserve haar regelgevende bevoegdheden niet heeft gebruikt om deze nauwe banden van onderlinge verbondenheid te beperken en te hervormen. Het Office of Financial Research waarschuwt de federale toezichthouders al minstens zeven jaar voor dit ernstige probleem. In een rapport dat het op 12 februari 2015 uitbracht, schreven de onderzoekers:
“... het in gebreke blijven van een bank met een hogere connectiviteitsindex zou een grotere impact hebben op de rest van het banksysteem, omdat het tekort zou overslaan naar andere financiële instellingen, waardoor een cascade zou ontstaan die tot verdere faillissementen zou kunnen leiden. Een hoge hefboomwerking, gemeten als de verhouding tussen de totale activa en het Tier 1-kapitaal, wordt meestal geassocieerd met een hoge financiële connectiviteit en veel van de grootste instellingen zijn hoog op beide dimensies... Hoe groter de bank, hoe groter de potentiële overloopeffecten als ze in gebreke blijven; hoe hoger de hefboomwerking, hoe vatbaarder het is om onder stress in gebreke te blijven; en hoe groter de connectiviteitsindex, des te groter is het aandeel van de wanbetaling dat in het banksysteem terechtkomt. Het product van deze drie factoren geeft een globale maatstaf voor het besmettingsrisico dat de bank vormt voor het financiële systeem.”

Het rapport noemde specifiek vijf banken - die vandaag de dag nog steeds de grootste houders van derivaten onder Amerikaanse banken zijn: “Hoe groter de bank, hoe groter de potentiële overloop als deze in gebreke blijft; hoe hoger de hefboomwerking, hoe vatbaarder het is om onder stress in gebreke te blijven; en hoe groter de connectiviteitsindex, des te groter is het aandeel van de wanbetaling dat in het banksysteem terechtkomt. Het product van deze drie factoren geeft een globale maatstaf voor het besmettingsrisico dat de bank vormt voor het financiële systeem. Vijf van de Amerikaanse banken hadden bijzonder hoge besmettingsindexwaarden – Citigroup, JPMorgan, Morgan Stanley, Bank of America en Goldman Sachs.”

Toen de Financial Crisis Inquiry Commission (FCIC) haar eindrapport publiceerde over de details van de financiële crash van 2008 – de ergste sinds de Grote Depressie – was er een onthullend citaat van voormalig Fed-voorzitter Ben Bernanke, die oogkleppen droeg tijdens de aanloop naar de crisis, toezicht hield op een ongekende geheime bailout-operatie en vervolgens meer dan twee jaar met de media voor de rechtbank vocht in een mislukte poging om de details voor het grote publiek verborgen te houden. De FCIC schreef het volgende over de interconnectiviteitsdreiging van Citigroup:

“De verschillende toezichthouders van het bedrijf keken gealarmeerd naar de aandelenkoers, de dagelijkse liquiditeit en de CDS-spreads. Op vrijdag 21 november heeft de Financial Services Authority (FSA) van het Verenigd Koninkrijk een 'lockup' van $ 6,4 miljard in contanten opgelegd om de in Londen gevestigde broker-dealer van Citigroup te beschermen. FDIC-onderzoekers wisten dat deze actie 'zeer schadelijk' zou zijn voor de liquiditeit van de bank en waren bang dat de FSA of andere buitenlandse yoezichthouders de volgende week extra geldvereisten zouden opleggen.
Tegen het einde van de handelsdag op vrijdag was er wijdverbreide bezorgdheid dat als de Amerikaanse regering niet zou handelen, Citigroup het misschien niet zou overleven; de liquiditeitsproblemen hadden ‘crisisproporties’ aangenomen. Tussen de toezichthouders van de FDIC en de Fed was er geen discussie. Fed-voorzitter Bernanke vertelde de FCIC: 'We keken naar dit bedrijf [in de herfst van 2008] en zeiden: 'Citigroup is niet een erg sterk bedrijf, maar het is maar één bedrijf en de anderen zijn oké', maar we erkennen niet dat dat zo is. zoiets als zeggen: “Wel, bijna alle hartkamers zijn in orde, maar één is belabberd.” Ze zijn allemaal onderling verbonden, ze zijn allemaal met elkaar verbonden; en daarom brengt het falen van de een de anderen ten val.'”

Recentelijk werd Bernanke, naast de belediging van onze kennis over zijn rol in de financiële crash van 2008, bekroond met de Nobelprijs voor de economie. Zoiets kun je niet verzinnen.







[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]



[7 november 2022]

 

Afdrukken Doorsturen