Wereldwijd hebben grootbanken veel hogere derivatenschulden dan zij hebben aan kapitaal

Een duizelingwekkend probleem: een nieuw Amerikaans rapport toont aan dat wereldwijde banken vuiten de VS geheime derivatenschulden ter grootte van "10 keer hun kapitaal"




De Amerikaanse minister van Financiën, Janet Yellen, heeft ook de dubbelrol van voorzitter van de Financial Stability Oversight Council (F-SOC), wiens rol het is om "uitgebreide monitoring van de stabiliteit van het financiële systeem van ons land" te bieden. Hoofden van elk van de federale instanties die toezicht houden op Wall Street en de megabanken wonen vergaderingen van F-SOC bij.

Je zou denken dat zo'n verheven orgaan greep zou hebben op "duizelingwekkende" bedreigingen voor het Amerikaanse financiële systeem - vooral omdat F-SOC werd opgericht onder de Dodd-Frank-wetgeving inzake financiële hervormingen uit 2010 (om een herhaling van de derivaten buiten de balans te voorkómen). Die deed de Amerikaanse economie in 2008 crashen en een ongekende en dwong een geheime bailoutoperatie (voor een bedrag van $ 29 biljoen) van Amerikaanse en buitenlandse mondiale banken door de Federal Reserve af.

Als Yellen (foto: Janet aan het werk) op de hoogte is van de nieuwste bedreiging voor de financiële stabiliteit, deelt ze de details niet met het publiek. Dat blijkt uit informatie die eergisteren het daglicht zag, via een verbluffend rapport geschreven door Claudio Borio, Robert McCauley en Patrick McGuire voor de Bank voor Internationale Betalingen (BIS).

Het rapport concentreert zich op het bedrag aan derivatenschuld dat niet wordt vastgelegd via reguliere statistische rapportage omdat het buiten de balans wordt gehouden. Deze derivaten bestaan uit o.a. buitenlandse-valuta-swaps en termijncontracten. De auteurs noemen deze blootstelling "onthutsend", maar richten zich voornamelijk op de mogelijkheid van verstoringen van dollarswaplijnen om deze op tijd af te wikkelen. Een grotere zorg, naar onze inschatting, is de volgende regel uit het rapport: “Voor banken met een hoofdkantoor buiten de Verenigde Staten wordt de dollarschuld van deze instrumenten geschat op $ 39 biljoen, meer dan het dubbele van hun op de balans opgenomen dollarschuld en meer dan 10 keer hun kapitaal.” Hun dollarschuld op de balans is $ 15 biljoen.

Dit doet denken aan Goldman Sachs die met Griekenland handel dreef in derivaten om zijn schuldenberg te verbergen voordat deze explodeerde.

Wereldwijde banken buiten de VS zijn – in voor- en tegenspoed – een integraal onderdeel van het Amerikaanse financiële systeem. Wanneer er een crisis is, zoals de implosie van Wall Street in 2008 of de pandemie in 2020, redt de Federal Reserve wereldwijde buitenlandse banken samen met wereldwijde binnenlandse banken. Waarom doet het dat? Omdat de handelseenheden van (voor de VS) buitenlandse wereldbanken, evenals binnenlandse wereldbanken, deel uitmaken van wat de Federal Reserve haar 'primary dealers' noemt. De primary dealers zijn contractueel verplicht om US Treasury-effecten te kopen op elke U.S. Treasury-veiling en om handel te drijven met de New York Fed om het monetaire beleid van de Federal Reserve uit te voeren.

Sinds de financiële crisis van 2008 en de uiteindelijke onthulling van de ongekende bailoutoperaties van de Federal Reserve, heeft de Fed een grote show gemaakt door stresstests uit te voeren en op te scheppen over het hoge kapitaalniveau dat het vereist van de G-SIBS (Global Systemically Important Banks). Dus om eergisteren van de Bank voor Internationale Betalingen te "horen" dat (voor de VS) buitenlandse banken $ 39 biljoen aan derivatenschulden hebben die niet op hun balansen staan en die "10 keer hun kapitaal" vertegenwoordigen, maakt dat de Federal Reserve, F-SOC en haar voorzitter, Janet Yellen, op de Alan Greenspan toer gaan. Greenspan, voorzitter van de Federal Reserve gedurende een ongekende 19 jaar van 1987 tot 2006, sliep terwijl Wall Street zijn off-balance sheet giftige derivaten opbouwde die de Amerikaanse economie in 2008 zouden opblazen. Greenspan had gepleit tégen de regulering van derivaten.

Een even grote zorg voor Yellen, het Amerikaanse Congres en eigenlijk iedereen is het feit dat er slechts één sterk onderling verbonden wereldwijde bank (in of buiten de VS) nodig is om een golf van besmetting op de wereldwijde financiële markten te veroorzaken. En het lijdt geen twijfel dat de tegenpartijen van een aanzienlijk bedrag van die $ 39 biljoen (aan derivatenschulden buiten de balans) bij buitenlandse banken, de vijf grote derivatenbanken in de VS zijn: JPMorgan Chase, Goldman Sachs, Citigroup, Bank of America en Morgan Stanley.

Hoe we dat weten? Omdat het Office of the Comptroller of the Currency een "Quarterly Report on Bank Trading and Derivatives Activities" publiceert. In het meest recente rapport voor het tweede kwartaal van dit jaar vertegenwoordigden de vijf bovengenoemde bankholdings 221,54 biljoen dollar aan fictieve derivatenblootstellingen, of 84% van de derivatenblootstellingen van de 25 grootste bankholdings in de VS (zie tabel 14 in de bijlage van het hierboven gelinkte OCC-rapport (of de tabel hieronder).

Bovendien is het niet zo dat de aandelenkoers van deze wereldwijde buitenlandse banken niet van de daken schreeuwt dat er een groot probleem is. Het aandeel Credit Suisse sloot gisteren in de VS op $ 3,34, dat is 35 dollarcent vanaf het laagste punt ooit en een daling van 65% sinds het begin van het jaar. Mizuho Financial Group handelt ook in de lage enkele cijfers en sloot gisteren in New York op $2,38. De aandelenkoers van Mizuho heeft zich sinds de financiële crisis van 2008 niet wezenlijk hersteld. Ook de grote Duitse geldschieter Deutsche Bank heeft forse tegenwind. De aandelen van Deutsche Bank sloten gisteren in New York op $ 10,60, minder dan een vijfde van de aandelenkoers tijdens de financiële crisis in 2008.







[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]



[7 december 2022]

 

Afdrukken Doorsturen