Het recente nieuws over een Chinese lichtballon escaleerde van een mysterieuze ballon die boven het Amerikaanse binnenland opdoemt op een plek waar toevallig veel silo's voor ballistische raketten staan, tot een diplomatieke crisis.
Onze mainstream media weten in ieder geval zeker dat het een
spionageballon is:
De Volkskrant: "Ouderwetse
ballonnen in een hightech-wereld? Vier vragen over de Chinese
spionageballon."
Het Laatste Nieuws: "VS
zouden Chinese spionageballon nu toch uit de lucht willen schieten:
dit is het scenario dat op tafel ligt."
RTL Nieuws: "Tweede
Chinese spionageballon waargenomen door Amerikanen."
Tot op zekere hoogte komt dat doordat het China-verhaal bestaat uit
vele verhalen in één. Het raakt Oekraïne - welke lessen trekt China
voor zijn mogelijke invasie van Taiwan? Het is zeker verwikkeld in
kwesties van handel, aanvoerlijnen, investeringen en de wereldeconomie.
Het staat centraal in de klimaatcrisis, waar de Verenigde Staten en
China manieren zullen moeten vinden om samen te werken aan mitigatie.
Kortom, China staat centraal in veel wereldwijde zorgen en uitdagingen
vanwege zijn groeiende status. En het is die groeiende status die zich
onder Xi manifesteert in scherpere nationalistische ambities. In
Washington bestond al lang het besef dat China zowel een economische
concurrent als een belangrijke afzetmarkt voor Amerikaanse goederen
zou zijn.
Hoewel militaire spanningen over Taiwan altijd deel uitmaakten van de
rekensom, was er in het verleden misschien het gevoel dat de dagen van
territoriale ambitie vervaagd ten gunste van een slagveld voor
economische dominantie. Poetin en Xi trotseren die hoop. In het Westen
heerst de angst dat zij een flashback zijn naar de bloedige oorlogen
van de 20e eeuw of anders zeker een voorbode van een angstaanjagende
toekomst. Of zijn ze in de lange geschiedenis voorbestemd om te worden
gezien als iets dat minder gevaarlijk is voor de wereldvrede? De
geschiedenis zit vol verrassingen, goede en slechte.
Was deze ballon een openingszet in een groter conflict? Of zal het
ervoor zorgen dat beide partijen in de leegte kijken en de-escalatie
zoeken? Dat zijn slechts twee van de vele vragen waarop we geen
antwoord hebben. Vreemd genoeg houdt het Amerikaanse ministerie van
Defensie de meeste vragen tegen en geeft het korte, zwakke antwoorden
op een paar andere, met als reden "veiligheid". Dit roept vragen op
over de vraag of ze veel weten over de enorme "inlichtingenballon" of
dat ze verbaasd of stomverbaasd zijn en niet echt weten wat het ding
is of waarom het er (geweest) is.
Eén ding weten we zeker: het is opmerkelijk hoe gemakkelijk het is om
het grote publiek op te hitsen. Het nieuwste stukje theater draait om
een 'communistische' ballon die een spionageapparaat is of een
weerballon die uit koers is geraakt. Los hiervan: de regering in China
is niet communistisch. Het is op zijn best een vorm van autoritair
vriendjeskapitalisme. Hoe dan ook, dit ding is geen grote bedreiging
voor Amerika.
Een heliumzak met de lengte van drie schoolbussen met een onbekende
lading en zonnepanelen eraan is een oorlogsverklaring geworden voor de
eenpartijpolitieke klasse. Bekijk in dit verband even een tweet van de
voormalige vice-president onder Donald Trump:
Shoot down the Chinese spy balloon.
— Mike Pence (@Mike_Pence) February 3, 2023
Go ahead and send the Secretary of State to China next week.
Have @SecBlinken Look them in the eye and tell em- it better never happen again.
That’s Peace Through Strength🇺🇸