America's Most Wanted
Het Internationaal Strafhof (ICC) in Den Haag heeft een
arrestatiebevel uitgevaardigd tegen de Russische president Vladimir
Poetin wegens vermeende oorlogsmisdaden in Oekraïne. De Russen lieten
het arrestatiebevel voorlopig van zich af glijden. Net als de VS
hebben ze de juridische constructie nooit ondertekend. Maar een
‘arrestatiebevel tegen Poetin’ zorgt in eerste instantie voor grote
headlines in de westerse mainstream media en lokt een stevig applaus
uit, bijvoorbeeld van Joe Biden en Volodymyr Zelensky. Waarom verbaast
ons dat nu niets?
Het was niet moeilijk te voorspellen dat dit zou gebeuren:
Wat interessant dat het Internationaal Strafhof ervoor heeft gekozen
om binnen enkele dagen na de twintigste verjaardag van de door de VS
geleide invasie en de daaropvolgende meerjarige bezetting van Irak een
arrestatiebevel van twijfelachtige wettigheid uit te vaardigen tegen de
Russische president Vladimir Poetin op beschuldiging van oorlogsmisdaden.
Men zou in de verleiding kunnen komen om een beetje medeleven te tonen
in de richting van het ICC als het ICC of, wat dat betreft, een andere
internationale instantie van justitie enige aanklacht, elk eerlijk
proces, elke straf zou hebben uitgevaardigd tegen degenen die hadden
aangedrongen op de invasie en bezetting van Irak, onder volkomen valse
voorwendselen, waaraan vrijwel de gehele institutionele
bestuursstructuur en vrijwel alle westerse reguliere media deelnamen,
waardoor Irak werd onderworpen aan voortdurende ellende, groter zelfs
dan de ellende die het werd aangedaan, opnieuw door het westen, na de
eerste invasie van Irak in 1991.
Het voorwendsel was op zichzelf al belachelijk, gezien de wreedheid
waarmee het Westen Irak tussen 1991 en 2003 was blijven bombarderen en
de algemene invaliditeit van Irak als gevolg van westerse sancties (waaronder
de dood van een half miljoen kinderen), zodat wapen-experts vóór 2003
wisten dat er geen mogelijkheid was dat Irak de middelen bezat voor
nucleaire of chemische wapens.
Het bewijsmateriaal dat ter ondersteuning werd aangevoerd, werd
onmiddellijk of later weerlegd, inclusief al het bewijsmateriaal dat
door de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Colin Powell bij de
Verenigde Naties werd gepresenteerd (een episode waarvoor Power later
zijn grote schaamte uitsprak). Er was geen bewijs van motivatie en
indirecte pogingen om Saddam Hoessein in verband te brengen met Al Qaeda
en pogingen hiertoe waren duidelijk een schijnvertoning.
Er waren 43 landen betrokken bij de internationale misdaad om Irak aan
te vallen. Volgens zijn eigen statuut had het Internationaal Gerechtshof
arrestatiebevelen moeten uitvaardigen tegen 43 staatshoofden en zo aan
het wereldpubliek bekend moeten maken dat er ernstige misdaden
plaatsvonden in Irak onder leiding van de VS; Misdaden waaronder Irak
tot op de dag van vandaag lijdt.
We zouden natuurlijk verder terug kunnen gaan naar de invasie in 2001 (lang
voordat er ook maar enig formeel onderzoek was gestart, laat staan
afgerond) en de twintig jaar durende bezetting van Afghanistan, en dan
verder kunnen gaan in de tijd naar de recente geschiedenis van westers
interventionisme met voorbeelden als de provocerende inmenging die
Georgië in 2007 in oorlog met Rusland duwde, de vernietiging van het
soevereine land Libië in 2011, de moeizame poging om het soevereine land
Syrië vanaf 2011 te vernietigen, de door de VS geïnspireerde steun voor
kleurenrevoluties of pogingen tot kleurrevoluties in landen als Oekraïne,
Taiwan, Thailand, Cambodja en tal van andere (gewelddadige) interventies,
over de hele wereld. De overeenkomstige afname van het wereldwijde
vertrouwen in de VS en de verzwakking van de Amerikaanse hegemonie is
duidelijk geworden door de steun van de VN-vergadering voor anti-Russische
resoluties.
De jurisdictie van het ICC wordt niet erkend door de VS, China of
Rusland, en slechts gedeeltelijk door Oekraïne. Het Strafhof is
machteloos om door de VS gepleegde oorlogsmisdaden te onderzoeken (en
als ze tot berechting zouden overgaan zouden de rechters zware afkeuring
van de VS kunnen verwachten). Lobbyen vanuit Kiev en Londen heeft
ongetwijfeld een klein optisch succes geboekt bij het verkrijgen van een
arrestatiebevel tegen Poetin, terwijl het tegelijkertijd het ICC in de
ogen van het Zuiden verder in diskrediet heeft gebracht (de ontwikkeling
waarbij Poetin de wereld herinnert aan het kronkelige gedrag van het ICC
in de kwestie van het besmeuren van Slobadan Milosovic en het behandelen
van de processtukken door het ICC op een manier die verder diende om het
illegale door het Westen gesteunde uiteenvallen van Joegoslavië te
verdoezelen). Het heeft de hele geloofwaardigheid aangetast van het
wereldwijde netwerk van internationale regelgevende instellingen, dat
over het algemeen, maar met uitzonderingen, lijkt te zijn gehersenspoeld
door de machinaties van de Washington-consensus en de neoconservatieve
ideologie.
Het arrestatiebevel heeft geen praktische betekenis, vooral omdat er
geen vergelijkbare kracht wordt uitgeoefend tegen westerse
oorlogsmisdaden, die, zoals we hebben gezien, erg lang zijn (om nog maar
te zwijgen van het gebruik van kernwapens door de VS in 1945, de vele
keren daarna dat Amerikaanse regeringen over het gebruik van kernwapens
dreigden en de algemene verschrikkingen van de Europese en Amerikaanse
genocidale geschiedenis van het kolonialisme). Het ICC heeft
waarschijnlijk niet de bevoegdheid om een arrestatiebevel uit te
vaardigen tegen de president van een staat die heeft geweigerd zijn
jurisdictie te aanvaarden. Het zou een meer geloofwaardige basis hebben
gehad als de zaken waarover het een uitspraak wil doen, vooraf waren
overwogen door naar behoren samengestelde nationale en regionale
rechtbanken, en als de inhoud van sommige van de vermeende
oorlogsmisdaden veel grondiger was onderzocht: dit omvat ook de kwestie
van het transport van (wees)kinderen uit oorlogsgebieden, waaronder
gebieden waarvan de legitimiteit wordt betwist: Oekraïne beweert dat de
Donbass-republieken deel uitmaken van Oekraïne, Rusland beweert dat ze
deel uitmaken van Rusland.
Het ICC is gepolitiseerd op een manier die simpelweg zijn autoriteit
ondermijnt om alles met overtuiging te doen. Het sluit zich aan bij een
formidabele club, waaronder - op verschillende momenten -het werk van de
Organisatie voor het Verbod op Chemische Wapens en dat van de
Internationale Organisatie voor Atoomenergie. Met andere woorden, de
internationale regelgevende orde bevindt zich in de beginfase van verval
en vereist een vorm van nieuwe energie die multipolariteit van ganser
harte aanvaardt als het geschikte kader voor internationale
besluitvorming en de ontwikkeling van een geheel nieuw kader omarmt, een
dat is niet langer westers gedomineerd of westers gecentreerd.
Even wat meer de diepte in.
Noch Rusland, noch de VS erkennen het ICC. In feite heeft de VS een
wet die zegt dat de president bevoegd is om Amerikaanse troepen te
sturen
om Nederland binnen te vallen als een Amerikaan daar ooit
terechtstaat voor oorlogsmisdaden.... om hem te redden.
Wat we nu zien is een geweldige escalatie in dit conflict. Het Westen maakt
gebruik van een internationale instelling, waarbij veel landen partij
zijn, om de Russen onder druk te zetten. Tegelijkertijd zorgt het voor
allerlei diplomatieke en juridische problemen voor landen die geen
partij hebben gekozen in dit conflict (en veel van degenen die dat wel
hebben gedaan). De potentiële domino-effecten zijn hier vrijwel
oneindig. Het is een internationaal mijnenveld.
Deze ontwikkeling suggereert sterk dat de neoconservatieve factie in
het Witte Huis van Biden op dit moment de overhand heeft. Hier is nog
een gegevenspunt ten gunste van deze conclusie:
Dit paradigma van internationale betrekkingen gaat niet over het
handhaven van het VN-handvest, maar over het willekeurig toepassen van
dubbele standaarden ten voordele van Amerika's belangen en soms zelfs
ten koste van zijn eigen reputatie bij het nastreven van zijn doelen.
Dit kwam onlangs tot uiting in zijn hypocriete benadering van
Georgië-Moldavië en Bosnië-Servië, evenals zijn even hypocriete
veroordeling van de door de VS geïnspireerde wetten voor buitenlandse
agenten die zijn voorgesteld door de Bosnische Republika Srpska en
Georgië.
Biden prees recentelijk het besluit van het “Internationaal Strafhof”
om een niet-afdwingbaar arrestatiebevel voor president Poetin uit te
vaardigen als “gerechtvaardigd”, ondanks het feit dat de VS zelf nog
steeds weigeren deel te nemen aan dat gedeeltelijk erkende en zeer
schandalige orgaan. De Russische ambassade in Washington DC reageerde
op deze hypocrisie door die afnemende unipolaire hegemonie uit te
roepen voor zijn "trage schizofrenie", die perfect zijn concept van
"op regels gebaseerde orde" belichaamt en onbedoeld de kritiek van
Moskou daarop bevestigt.
De enige 'regels' die voor de VS belangrijk genoeg zijn om zich te
bekommeren om handhaving, zijn de regels die zij op een bepaald moment
in hun belang achten. Dit verklaart de uitspraken van Biden want de
belangen van zijn land worden gediend door dit PR-spektakel vanwege de
hoeveelheid wereldwijde media-aandacht die het niet-afdwingbare
arrestatiebevel voor president Poetin heeft gegenereerd, wat op zijn
beurt bijdraagt aan het misleiden van het publiek over het
Oekraïense conflict.
Het beoogde westerse publiek wordt ertoe gebracht te denken dat er
zogenaamd enige geloofwaardigheid is in de valse beschuldiging dat
hijzelf en een andere Russische ambtenaar naar verluidt
verantwoordelijk zijn voor het "ontvoeren" van Oekraïense kinderen,
waardoor hun perceptie wordt versterkt dat hij het ultieme kwaad is.
Zolang ze ten onrechte blijven denken dat hij dat is, zullen ze het
beleid van hun regeringen blijven steunen om een blanco cheque uit te
reiken naar Kiev voor het voor onbepaalde tijd financieren van hun de
facto nieuwe Koude Oorlog-blok voor proxy-oorlog tegen Rusland.
Bij de EU ontbreekt het inzicht dat zij zich afvraagt of ze niet met
twee maten meet. De oorlog in Irak, waarbij veel EU-landen betrokken
waren, de mislukte NAVO-missie in Afghanistan of de wreedheden in Libië...
die blijven immers onbestraft!. En wat moet er gebeuren met gesprekken
of zelfs onderhandelingen met Poetin? Mag de Duitse bondskanselier
Scholz niet meer de telefoon opnemen, kan de Turkse sultan Erdogan niet
meer bemiddelen, komen er geen deals en dus ook geen vrede met Poetin?
Dat de westerse mainstream media niet eens in de gaten hebben dat met
een "arrestatiebevel tegen Poetin" de kans op vredesonderhandelingen in
Oekraïne bijna nihil is - want hoe moeten de Russen deze belediging
kunnen negeren en hoe moet het Westen kunnen onderhandelen met iemand
die men zojuist tot crimineel heeft verklaard - komt overeen met hun rol
als propagandisten van leugens. Hierbij gaat het ook nog eens om de
vermeende "deportatie" van kinderen uit Oekraïne. Het probleem is dat
daar geen bewijs voor is, alleen ongefundeerde beschuldigingen door de
tegenstanders van Rusland.
Volgens westerse mainstream media zou een “studie van de Amerikaanse
Yale University” de beweringen bevestigen. Het probleem hiermee is dat
het geen onafhankelijke en objectieve studie is, omdat de “studie” geen
enkel hard bewijs bevat voor de aantijgingen. In plaats daarvan maakt de
studie deel uit van het Conflict Observatory-project dat op 17
mei 2022 is gelanceerd door het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse
Zaken, dat 6 miljoen dollar aan startkapitaal ontving van het
Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken - om vermeende Russische
oorlogsmisdaden te melden. Het Conflict Observatory-project omvat ook
andere organisaties, zoals de Amerikaanse inlichtingendiensten
National Reconnaissance Office (NRO) en National
Geospatial-Intelligence Agency (NGA).
Het maakt het westerse publiek in doorsnee niet uit dat de VS een gedeeltelijk erkend en discutabel
orgaan steunt waaraan het niet eens deelneemt, aangezien het enige dat
voor hen belangrijk is, is dat het "aan de goede kant van de
geschiedenis" staat in het proberen "gerechtigheid te brengen",
vanwege "die Oekraïense kinderen" waarvan ze overtuigd zijn dat ze 'ontvoerd'
zijn. Degenen die deze charade van informatieve oorlogsvoering
doorzien en dus al sceptisch staan tegenover het ‘officiële verhaal’
van het Westen over het conflict of zich er ronduit tegen verzetten,
zullen niet worden beïnvloed door deze laatste provocatie.
Dit inzicht suggereert daarom dat het enige doel van het uitvaardigen
van een niet-afdwingbaar arrestatiebevel voor president Poetin en
Bidens hypocriete steun aan het ICC-besluit, is om de percepties van
de resterende aanhangers van deze proxy-oorlog in het Westen te
versterken, vooruitlopend op wat waarschijnlijk een golf van slechte
nieuws is dat binnenkort openbaar gemaakt wordt. "The
Washington Post vertelde eindelijk de volledige
waarheid over hoe slecht de strijdkrachten van Kiev het doen", om het
publiek alvast voor te bereiden op het nieuws dat Kiev in de nabije
toekomst een aantal ernstige tegenslagen zal ervaren.
Mochten kritische mensen van gedachten veranderen als gevolg van
komende gebeurtenissen, dan zou de publieke opinie zich resoluut
afzetten tegen het blanco cheque-beleid van hun elites, waardoor er
mogelijk genoeg druk op een aantal van hen zou worden uitgeoefend om
dit beleid te wijzigen. Het is dit scenario dat westerse leiders meer
dan wat dan ook bang maakt, aangezien het laatste wat ze willen is dat
er grootschalige protesten op straat komen over deze kwestie, vandaar
dat ze hun afleidingstactieken verdubbelen via de belachelijke
beslissing van het ICC.
De minderheid van de Haagse blokkendoos; Legenda van de ondertekenaars
van het Statuut van Rome: Groen=lidstaten; Geel= ondertekend maar niet
geratificeerd; Paars=voormalige lidstaten (teruggetrokken); Oranje =ondertekend
maar handtekening ingetrokken; Rood=niet ondertekend of geratificeerd.
Het ICC is geen onpartijdige maar een bevooroordeelde organisatie. In
2021 besloot het de onderzoeken naar Amerikaanse oorlogsmisdaden in
Afghanistan stop te zetten. In 2020 besloot het ICC een voorlopig
onderzoek naar de rol van het Verenigd Koninkrijk in Irak af te
sluiten zonder een onderzoek te openen. Toen het ICC werd
opgericht was Bush senior president, een man (evenals
andere bekende Amerikanen) die volgens de huidige
logica zelf aangeklaagd had kunnen worden voor oorlogsmisdaden wegens
de aanvallen op Irak, dat geen kernwapens,
massa-vernietigingswapens of levensvatbare biologische wapens had.
Natuurlijk zou de "grootste democratie" zijn geliefde leider niet
onderwerpen aan een internationale rechtbank.
Vergeet niet dat de Amerikanen denken dat zij de "good guys" zijn.
Onlangs dreigde de VS rechters van het Internationaal Strafhof (ICC) te
arresteren EN te
sanctioneren als ze een
Amerikaan die in Afghanistan diende, beschuldigden van oorlogsmisdaden.
Tegelijkertijd hebben ze een
arrestatiebevel uitgevaardigd
tegen Vladimir Poetin.
Overigens zullen de beschuldigingen, ongetwijfeld op aandringen van de
VS, EU en de NAVO, ook een negatieve invloed hebben op de legitimiteit
van het ICC zelf, aangezien anderen zullen opmerken hoe het
gepolitiseerd/bewapend is. Dit zal vergelijkbaar zijn met de manier
waarop olieproducerende landen in de OPEC het vertrouwen in de VS
hebben verloren dankzij hun pogingen om Rusland zijn olie-export uit
te hongeren, wetende dat ook zij op een dag het doelwit zouden kunnen
zijn van exact dezelfde behandeling.
Hoe de VS in het Oekraïne-conflict gepositioneerd is, blijkt uit het
feit dat het Witte Huis elk mogelijk door China bemiddeld vredesplan met
betrekking tot Oekraïne veroordeelt, voordat het zelfs maar van de grond
komt. Nadat Beijing vrijdag bevestigde dat de Chinese president Xi
Jinping van maandag tot en met woensdag naar Moskou zal reizen om
gesprekken te voeren met president Vladimir Poetin, spreekt de
regering-Biden haar bezorgdheid en alarm uit over een mogelijk 'slechte
deal' voor Oekraïne.
[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[19 maart 2023]
Afdrukken
Doorsturen
