Westerse plundertochten in Afrika. Vandaag:
Somalië
De 2100 mijl lange kustlijn van Somalië is zó rijk aan hulpbronnen en
strategisch zó belangrijk dat een echt soeverein Somalië een gruwel is
voor de VS en hun westerse vazalstaten. Daarom hebben de VS het land
gevuld met troepen, het aangevallen met dronebommen, een Greenzone
ingesteld in de hoofdstad, toezicht gehouden op een mislukte
VN-vredesoperatie, een marionettenregering gesteund om het te regeren,
terwijl de AFRICOM militaire alliantie en een EU-marinemacht
patrouilleert langs de kust van Somalië.
U hoeft niet te kiezen tussen Amerikaanse en Russische imperiale
agressie. Het is beter om te onderzoeken van wat er in uw naam wordt
gedaan.Toen Vladimir Poetin ruim een jaar geleden zijn speciale
operatie begon met het bombarderen van Oekraïne, lieten de VS maar
weer eens bommen vallen in
Somalië.
Terwijl bij onze mainstream media en de politiek de focus gericht is
op de Amerikaanse proxy-oorlog in Oekraïne, zijn de westerse
bondgenoten en de VS in Afrika ook flink aan het huishouden volgens
onze "normen en waarden". Op 17 april heeft een groep van 15
internationale partners – België, Canada, Denemarken, de Europese Unie,
Finland, Frankrijk, Duitsland, Ierland, Italië, Nederland, Noorwegen,
Zweden, Turkije, het Verenigd Koninkrijk en de VS –
een verklaring afgegeven over
hun gesprek met Somalische secessionisten die oorlog voeren tegen
Somalische nationalisten in de Somalische stad Laascaanood en de
omliggende regio, Sool, Sanaag en Cayn.
De diplomaten ploeterden door de gebruikelijke platitudes, riepen op
tot het staken van de vijandelijkheden en drongen er bij beide
partijen op aan om de koppen bij mekaar te steken en te praten, maar
vooral versterkten ze de feitelijke erkenning door het Westen van het
secessionistische Somaliland, moedigden ze de verdere breuk van
Somalië aan en minachtten ze de soevereiniteit van de natie.
Waarom gingen ze rechtstreeks in gesprek met separatisten? Het verslag
leek op dat van Antony Blinken over zijn ontmoetingen met het
opruiende Tigray People's Liberation Front, bijeenkomsten die de
Ethiopische soevereiniteit niet respecteerden. Somaliland streeft
ernaar het Taiwan van Afrika te zijn, en westerse functionarissen
kunnen (in hun ogen) niet genoeg doen om dit aan te moedigen.
Hun verklaring eindigde met deze verrassende zin: “Partners waren
teleurgesteld dat Z.E. [Zijne Excellentie] de president zich niet
heeft gecommitteerd aan een terugtrekking van de troepen van
Somaliland rond Laascaanood.”
Je zou in eerste instantie denken dat ze het hadden over de Somalische
president Hassan Sheikh Mohamud, maar nee, de “Z.E. de president'
waarin ze teleurgesteld zijn, is
Muse Bihi Abdi, de 'president'
van Somaliland, één van de zeven deelstaten van Somalië.
De Somalische president, Hassan Sheikh Mohamud, heeft er geen bezwaar
tegen dat hij buiten het gesprek wordt gehouden. Zijn enige reactie op
het conflict was mompelen dat beide partijen zouden moeten praten en
proberen er samen uit te komen, ook al sterven er honderden mensen en
zijn er misschien wel 100.000 ontheemd.
Somalië heeft een vlag en een VN-zetel, maar heeft niet veel anders
gehad sinds de val van de Siad Barre-regering die van 1969 tot 1991
aan de macht was. De islamitische rechtbanken zorgden voor welkome
stabiliteit tussen 2000 en 2007, maar een door de VS gesteunde invasie
door Ethiopië in 2006 wierp de rechtbanken omver, inspireerde tot
extremisme en leidde tot Al Shabaab, de terroristische organisatie die
de natie in het verderf heeft gestort, en diende sindsdien als excuus
voor Amerikaanse drone-bombardementen en militaire aanwezigheid. Zo
kennen we Uncle Sam weer.....
De Somalische kust is net zo geostrategisch als alle andere ter wereld,
langs de Golf van Aden, de Arabische Zee en de Indische Oceaan, en het
heeft misschien wel de rijkste onaangeboorde oliereserves ter wereld,
dus wat de werkelijke zorgen van de VS met Al Shabaab ook zijn in het
echt gaat de Amerikaanse militaire aanwezigheid in Somalië over meer
dan Al Shabaab. De marines van meerdere wereldmachten zwermen over
deze wateren, waar ongeveer 12% van de wereldhandel door het
Suezkanaal gaat en ongeveer 50% van de olie door het Suezkanaal en de
Straat van Hormuz gaat.
President Hassan Sheikh Mohamud heeft er geen bezwaar tegen dat drones
het Somalische landschap bombarderen en daarbij regelmatig onschuldige
nomaden, boeren en het vee raken dat vaak de rijkdom van een hele
familie vertegenwoordigt. Evenmin heeft hij bezwaar tegen de
toenemende aanwezigheid van Amerikaanse troepen of de uitbreiding van
de
Amerikaanse luchtmachtbasis Baledogle
Airfield, het commandocentrum voor Amerikaanse drone-operaties
in Somalië en het trainingscentrum voor de
Danab Brigade, een door de VS
opgeleide, aangevoerde en betaalde speciale operatiemacht. Hij heeft
geen probleem met ATMIS, voorheen AMISOM, de VN-vredesoperatie die er
sinds de start in 2007 niet in is geslaagd de vrede te bewaren.
Volgens de Somalische geleerde en oprichter van het Hoorn van Afrika
Instituut, Abdiwahab Sheikh Abdisamad, “is president Hassan Sheikh
Mohamud een buitenlands project en heeft hij geen visie en missie voor
het land. Hij heeft geen politieke filosofie te verdedigen. Hij is er
gewoon om zichzelf te verrijken.”
De vorige president van Somalië, de immens populaire Mohammed
Abdullahi Mohammed, alias Farmaajo, was een heel ander verhaal. Hij
deed zijn uiterste best om onder extreme omstandigheden te
onderhandelen over het vertrek van de Amerikaanse en andere
buitenlandse troepen en een soeverein Somalisch leger op te bouwen dat
in staat was een soeverein Somalië te verdedigen. Farmaajo werd dus
gewieberd. Het laatste wat de VS en haar EU/NAVO-vazalstaten willen is
dat een sterk, soeverein Somalië controle uitoefent over zijn eigen
uitgestrekte olievoorraden en zijn geostrategische kust, en zelfs – o,
de horror! – een regionaal handels-, cultureel en veiligheidsalliantie
vormt met zijn buurlanden Ethiopië en Eritrea.
Met een duizelingwekkende hypocrisie gebruikten de VS het (door de VS
gedomineerde) IMF om Somalië te misbruiken tot het houden van corrupte,
op clans gebaseerde verkiezingen in 2022, toen Farmaajo en de
nationalistische, ook wel unionistische, beweging streden voor
algemeen kiesrecht, een verkiezing volgens het principe één persoon,
één stem. Farmaajo was weg en Hassan Sheikh Mohamud was terug op de
stoel die hij van 2012 tot 2017 had misbruikt.
Het heeft er alle schijn van dat Somaliërs ooit nog een functionerende
natie zullen hebben, maar Somalische unionisten zijn vastberaden en
hoeven niet te worstelen met de etnische verdeeldheid die in zoveel
Afrikaanse landen moet worden overwonnen omdat de koloniale grenzen
zonder meer zijn getrokken, rekening houdend met de vraag of de mensen
in hen taal, cultuur of religie deelden. "Somaliërs spreken één taal,
delen één cultuur en beoefenen één religie", zegt de
Somalisch-Amerikaanse opstandige Abdirahman Warsame, "en Somalië zal
weer een natie worden."
[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[23 april 2023]
Afdrukken
Doorsturen
