De NAVO heeft geen actieve herinnering aan het verleden

Jens Stoltenberg, de 13e secretaris-generaal van de NAVO, zegt dat de NAVO in gesprek is om meer kernwapens in te zetten en hun overbrengingssystemen te moderniseren. Stoltenberg zei tegen de Britse Telegraph: "Ik zal niet ingaan op operationele details over hoeveel kernkoppen operationeel zouden moeten zijn en welke opgeslagen moeten worden, maar we moeten over deze kwesties overleggen. Dat is precies wat we doen."
Stoltenberg benadrukte dat de NAVO een ‘nucleair bondgenootschap’ is. Hij legde het als volgt uit: ‘Het doel van de NAVO is uiteraard een wereld zonder kernwapens, maar zolang er kernwapens bestaan, zullen we een nucleair bondgenootschap blijven, omdat een wereld waarin Rusland, China en Noord-Korea kernwapens hebben, en Noord-Korea kernwapens heeft en de NAVO niet, dan is het een gevaarlijker wereld”, zei hij.

De Russen noemden de verklaring van Stoltenberg over kernwapens een ‘pesttactiek’. Moskou bekritiseerde de opmerkingen van Stoltenberg, waarbij Kremlin-woordvoerder Dmitry Peskov ze bestempelde als 'niets anders dan een escalatie '. "De Russische president Vladimir Poetin praat nooit over kernwapens “op eigen initiatief, omdat hij de kwestie serieus neemt”, voegde Peskov eraan toe.

In plaats van de zaken te kalmeren, heeft Stoltenberg achteloos de spanningen over kernwapens in Europa en het conflict in Oekraïne opgevoerd. Precies op het moment dat de VS en de NAVO moeten werken aan het de-escaleren van de situatie met Rusland en Oekraïne - dat had overigens al veel eerder moeten gebeuren - heeft de topfunctionaris van de NAVO kerosine op het vuur gegooid.

Stoltenberg kon niets vertellen over de nucleaire afschrikking van de NAVO, tenzij er sprake was van diepgaande coördinatie met de Verenigde Staten. De NAVO-uitbreiding van kernwapens is dus een beleid en programma van de regering-Biden.


Nucleair delen in de NAVO

De nucleaire afschrikking van de NAVO is gebaseerd op regelingen voor het delen van kernwapens. Het is officieel beschreven: “De nucleaire afschrikkingspositie van de NAVO is ook afhankelijk van de kernwapens van de Verenigde Staten die voorwaarts in Europa worden ingezet, evenals van de capaciteiten en infrastructuur die door de betrokken Bondgenoten worden geleverd. Een aantal NAVO-landen draagt ​​een vliegtuig met dubbele capaciteit (DCA) bij voor het Bondgenootschap. Deze vliegtuigen spelen een centrale rol in de nucleaire afschrikkingsmissie van de NAVO en zijn beschikbaar voor nucleaire taken op verschillende niveaus van paraatheid. In hun nucleaire rol zijn de vliegtuigen uitgerust om kernwapens te vervoeren in een conflict, en het personeel wordt dienovereenkomstig opgeleid. De Verenigde Staten behouden de absolute controle en bewaring over hun kernwapens die voorwaarts in Europa worden ingezet, terwijl de Bondgenoten militaire steun verlenen aan de DCA-missie met conventionele strijdkrachten en capaciteiten.”

Hoewel de kernwapens van de NAVO Amerikaans zijn, beschikken Groot-Brittannië en Frankrijk ook over kernwapens. Amerikaanse kernwapens die in Europa zijn opgeslagen, zijn nucleaire zwaartekrachtbommen die kunnen worden gelanceerd door NAVO-vliegtuigen of door de VS die onafhankelijk van de NAVO opereren.

Technisch gezien vallen nucleaire zwaartekrachtbommen in de categorie van tactische kernwapens. De VS, het VK en Frankrijk zetten ook strategische kernwapens in en rond Europa. Groot-Brittannië heeft ongeveer 225 kernkoppen (meer dan de helft in opslag) voor zijn Trident-kernonderzeeërprogramma. De Britse nucleaire capaciteit vereist Amerikaanse coördinatie.

Frankrijk is het enige NAVO-land met een volledig onafhankelijk kernwapenarsenaal dat bestaat uit onderzeeërs met ballistische raketten en een klein aantal kruisraketten met kernkoppen. De Fransen hebben het idee geopperd om het Amerikaanse nucleaire afschrikmiddel te vervangen door een Frans exemplaar en er zijn discussies geweest met Duitsland over dat idee. Tot op zekere hoogte zou Stoltenbergs aankondiging over het upgraden van het nucleaire bondgenootschap van de NAVO kunnen worden geïnterpreteerd als een compensatie voor de Franse druk om af te wijken van het door de VS geleide afschrikmiddel in Europa.

In Europa bestaat al lang het vermoeden dat de VS geen kernwapens zouden lanceren om het Europese grondgebied te verdedigen vanwege het risico van een nucleaire uitwisseling tussen Rusland en de Verenigde Staten. In onbekende mate is de aanwezigheid van tactische kernwapens (onder Amerikaanse controle) bedoeld om de VS in staat te stellen het tactische deel van hun nucleaire arsenaal te gebruiken, waardoor het risico op een strategische nucleaire uitwisseling met Rusland wordt verminderd.

Overigens is het vermeldenswaard dat de voortdurende aanwezigheid van Amerikaanse kernwapens in Europa geen echt doel dient. Zoals Derek Johnson van Global Zero heeft opgemerkt zijn deze wapens een overblijfsel van de Koude Oorlog en werden ze oorspronkelijk ingezet om te worden gebruikt tegen landen die nu lid zijn van de NAVO. Hoe het ook zij, de oorlogszuchtige Duitse Scholz-regering steunt nog steeds het delen van kernwapens, dus de in Duitsland opgeslagen wapens zullen in de nabije toekomst vast wel gebruikt worden. Niettemin was het oproepen van het schrikbeeld van Amerikaanse kernwapens die dichter bij Rusland zouden komen voldoende om de betrekkingen verder te verslechteren.

Toch is het zeker zo dat Stoltenbergs nadruk op de NAVO als nucleair bondgenootschap in de eerste plaats bedoeld was om de angst weg te nemen dat Rusland zich tot kernwapens zou kunnen wenden om het conflict in Oekraïne op te lossen. Vergeleken met de VS beschikt Rusland over een enorm arsenaal aan tactische kernwapens en veel van zijn tactische raketten kunnen worden uitgerust met kernkoppen.

Stoltenberg mag ook graag bij herhaling het standaard NAVO-standpuntherhalen  dat Rusland geen rol speelt in beslissingen over de uitbreiding van het bondgenootschap: “Rusland heeft geen veto, Rusland heeft geen zeggenschap, en Rusland heeft niet het recht een invloedssfeer te vestigen in een poging zijn buren onder controle te houden.”
Omdat Rusland al heeft laten zien dat het in staat is de ambities van tenminste één kandidaat-staat om zich bij het bondgenootschap aan te sluiten te dwarsbomen, lijken de platitudes van de secretaris-generaal bijna alsof hij Moskou probeert uit te dagen agressievere actie te ondernemen. De VS en de NAVO vinden het misschien niet leuk, en het is misschien niet de manier waarop het Westen dat het gaat, maar feit is dat Rusland in de praktijk absoluut een veto heeft over welke van zijn buurlanden lid worden van een anti-Russische militaire alliantie.  We weten inmiddels dat de Russische regering dat veto heeft uitgesproken. De uitspraak van de secretaris-generaal dat Rusland niets te zeggen heeft, is feitelijk een uitnodiging aan Poetin om te bewijzen dat hij - Stoltenberg - ongelijk heeft.

Of NAVO-functionarissen het nu eens zijn met de beoordeling of niet, de Russische regering beschouwt de NAVO sinds alle loze beloften en toezeggingen van het Westen, als de belangrijkste militaire bedreiging voor hun land. Gezien de Russische ervaring die de afgelopen tweehonderd jaar verschillende keren verwoestende aanvallen vanuit het Westen heeft ondergaan, zijn hun leiders uiteraard op hun hoede geweest voor de oostelijke uitbreiding van het bondgenootschap, en ze hebben heel duidelijk gemaakt dat zij verdere vooruitgang als ondraaglijk beschouwen. De 'open deur' van de NAVO voor Oekraïne lijkt voor westerse functionarissen wellicht een regelrechte retoriek, maar het werkt onnodig Rusland tegen en biedt het zwaar getroffen land valse hoop op lidmaatschap van het bondgenootschap, die waarschijnlijk nooit werkelijkheid zal worden. De aanhoudende opmerkingen van Stoltenberg zullen hetzelfde effect hebben: ze zullen Rusland boos maken en tegelijkertijd de Oekraïense regering de verkeerde indruk geven dat hun toekomstige deelname aan het bondgenootschap gegarandeerd is. Je kunt je nauwelijks een boodschap wensen die meer misverstanden en misrekeningen bevordert.

De verklaring van Stoltenberg dat Rusland “niet het recht heeft een invloedssfeer te vestigen” is waar, maar ook niet relevant voor de onderhavige kwesties. Geen enkele staat heeft ooit het ‘recht’ gehad om een ​​invloedssfeer te vestigen, maar veel staten, waaronder de Verenigde Staten, hebben die allemaal evengoed gehad. Alle staten hebben in theorie het recht om hun buitenlands beleid te voeren zoals zij dat nodig achten, maar als een land ervoor kiest zich aan te sluiten bij de grote machtsrivaal van zijn buurland, is dat buurland verplicht deze keuze te zien als een potentiële bedreiging voor zijn eigen veiligheid. Wanneer dat land vervolgens een militaire relatie opbouwt met die rivaal en zijn bondgenoten, zal dat een nog grotere bedreiging lijken. Dat is hoe de Russische regering aankijkt tegen de intensivering van de militaire samenwerking tussen Oekraïne en westerse regeringen.

De Russen hebben (net als het Westen) nucleaire oefeningen uitgevoerd en beweren kernwapens in Wit-Rusland te hebben geplaatst, hoewel daar tot nu toe geen enkele door westerse inichtingendiensten is gesignaleerd. Op dezelfde manier hebben de VS hun strategische bommenwerpers als waarschuwing dicht bij de Russische grenzen gevlogen.

Oekraïne heeft ook twee gevoelige radarlocaties aangevallen die een belangrijk onderdeel vormen van het Russische waarschuwingssysteem. Het is niet duidelijk waarom deze doelen werden geselecteerd door Oekraïne of door de NAVO, die de wapens en inlichtingen voor deze aanvallen levert.

De NAVO vertrouwt voor afschrikking op nucleaire zwaartekrachtbommen. Deze wapens zouden door NAVO-vliegtuigen tegen Russische doelen worden afgeleverd. Ongeveer 150 bommen zijn opgeslagen op zes bases: Kleine Brogel in België, Büchel Air Base in Duitsland, Aviano en Ghedi Air Base in Italië, Volkel Air Base in ons eigen Nederland en Incirlik in Turkije. Deze maken deel uit van de NAVO-overeenkomst voor het delen van kernwapens.

Bovendien kondigden de VS in januari aan dat zij delen van de RAF-vliegbasis in Lakenheath, Surrey, in Groot-Brittannië, aan het upgraden waren, waar een speciaal squadron, de 48th Security Force, met F-35's in staat zal zijn B-61 zwaartekrachtbommen te vervoeren. .De VS bouwen speciale hydraulische laadbruggen, moderniseren opslagfaciliteiten en installeren een nucleair ‘schild’ om het personeel op de basis te beschermen. Deze F-35's zullen uitsluitend door Amerikaanse piloten worden bestuurd en vallen buiten de NAVO-overeenkomst voor het delen van kernwapens, wat betekent dat hun missie verband zou kunnen houden met de veiligheid en afschrikking van de NAVO, maar buiten elke algemene NAVO-overeenkomst zou kunnen worden gebruikt.

De Amerikaanse B-61-zwaartekrachtbommen zijn bijna klaar met de voltooiing van een moderniseringsprogramma (Mod 12). De B-61 is een 'dial a yield'-wapen, wat betekent dat de bommenopbrengst kan worden aangepast aan specifieke doelen. De VS zullen ook enkele Mod 11 B-61-bommen behouden. De Mod 11 B-61 wordt beschouwd als een bunkerbrekerbom. Het beschikt over een speciale kernkop van 400 kt. Er werden ongeveer 30 van deze bommen vervaardigd. Het is niet duidelijk of ze in Europa worden ingezet. De Mod 12 B-61 kan opbrengsten (in kiloton) selecteren van 0,3, 1,5, 10 of 50 kt. Ter vergelijking: de bom op Hiroshima had een kracht tussen de 11 en 16 kt.

De modernisering van de B-61 vereist de modernisering van de leveringssystemen, inclusief veranderingen in de elektronica van het vliegtuig. Er is zeer weinig informatie over hoe snel de upgrades en wijzigingen kunnen worden aangebracht. Nieuwe F-35's kunnen B-61-bommen vervoeren als ze daarvoor zijn uitgerust. Het is niet bekend hoeveel van de in Europa geleverde F-35's nucleaire capaciteit hebben.


Steeds meer kernwapens in de wereld

Volgens de laatste analyse van het Stockholm International Peace Research Institute (SIPRI) gaan negen landen – de VS, Rusland, Groot-Brittannië, Frankrijk, China, India, Pakistan, Noord-Korea en Israël – door met het moderniseren van hun nucleaire arsenalen (kernkoppen) en die nemen in verhoogde operationele paraatheid toe.

Van de totale mondiale inventaris van ongeveer 12.121 kernkoppen in januari 2024 bevinden zich ongeveer 9.585 in militaire voorraden voor mogelijk gebruik, aldus SIPRI. Ongeveer 3.904 van deze kernkoppen worden ingezet in raketten en vliegtuigen – 60 meer dan in januari 2023 – en de rest bevindt zich in een centrale opslagfaciliteit.

Ongeveer 2.100 van de ingezette kernkoppen bevinden zich in een staat van hoge operationele ballistische raketgereedheid. Bijna al deze kernkoppen zijn eigendom van Rusland of de VS, maar voor het eerst wordt aangenomen dat China verschillende kernkoppen in hoge operationele staat van paraatheid heeft.

“Terwijl het totale aantal kernkoppen wereldwijd blijft afnemen naarmate de wapens uit het Koude Oorlog-tijdperk geleidelijk worden ontmanteld, blijven we helaas een jaarlijkse toename zien van het aantal kernkoppen in operationele gereedheid”, aldus SIPRI-directeur Dan Smith. "Deze trend lijkt zich de komende jaren waarschijnlijk voort te zetten en te versnellen en is uiterst zorgwekkend."

India, Pakistan en Noord-Korea streven naar de mogelijkheid om meerdere kernkoppen op ballistische raketten in te zetten, iets wat Rusland, Frankrijk, Groot-Brittannië, de VS en – recenter – China al hebben. Dit zou een snelle potentiële toename van het aantal ingezette kernkoppen mogelijk maken, evenals de mogelijkheid voor nucleaire staten om te dreigen met de vernietiging van aanzienlijk meer doelen. SIPRI's schatting van de omvang van het Chinese kernwapenarsenaal is gestegen van 410 kernkoppen in januari 2023 naar 500 in januari 2024 en dat aantal zal naar verwachting blijven toenemen.


Stoltenberg's vertrek en de toenemende escalatie

Het is de hoogste tijd dat de Amerikaanse marionet Stoltenberg opstapt - hij is niet alleen een uber-havik, maar hij begrijpt het doel van de NAVO totaal verkeerd. Zijn opvolger Mark Rutte kan dan wel erg spontaan zijn in zijn menselijke contacten, zijn mismanagement in ons land over de afgelopen jaren en de puinhopen die hij heeft achtergelaten, doen vermoeden dat hij in zijn ijver er nog een schepje bovenop gooit. Wij zien het dan ook somber in en de kans is groot dat hij als het nieuwe schoothondje van het Pentagon de NAVO in een Europese oorlog zal leiden die mogelijk ook kernwapens omvat. Bovenal begrijpt hij net als Stoltenberg niet dat de NAVO een defensief bondgenootschap is en geen offensief bondgenootschap.

De NAVO drijft al jaren de verkeerde kant op. Het is betrokken geraakt bij oorlogen buiten het defensieve domein van de NAVO, gebaseerd op een grof soort politiek die de anders inerte en kortzichtige leiders van de VS en Europa tevreden stelt. Deze oorlogen, waar Oekraïne nu ook bij betrokken is, putten de defensie van de NAVO uit en verzwakken de kernverantwoordelijkheid van het bondgenootschap, namelijk het beschermen van het grondgebied van zijn leden.

Er zijn geen bepalingen in het NAVO-verdrag die offensieve operaties buiten de grenzen toestaan.

De oorlog in Oekraïne verandert snel in een NAVO-oorlog, niet alleen door de levering van inlichtingen, troepentraining en bewapening, maar ook door de levering van ervaren technici. Het is eenvoudigweg onmogelijk voor Oekraïne om luchtverdedigingssystemen zoals Patriot en NASAMs, raketlanceringssystemen zoals HIMARS, of Britse en Franse Storm Shadow-kruisraketten te ondersteunen, zonder aanzienlijke hulp van buitenaf.

De meeste sterfgevallen onder NAVO-personeel worden in de doofpot gestopt. Als er überhaupt melding van wordt gemaakt, zeggen ze doorgaans dat de ‘vrijwilliger’ medische hulp verleende.

Nu beginnen de Russen te geloven dat de F-16’s die aan Oekraïne worden geleverd (waarschijnlijk begin zomer operationeel) zullen worden bestuurd door NAVO-piloten. De Russen maken deze bewering gebaseerd op hun eigen prestaties uit het verleden. Rusland kleedde zijn piloten in Chinese outfits om met MiG-15’s te vliegen in de Koreaanse oorlog. Tijdens de uitputtingsoorlog tussen Egypte en Israël in 1970 voerden Russische piloten missies uit, soms openlijk (aangezien alleen Russen met de Mig-25 konden vliegen) en soms deden ze alsof ze Egyptische piloten waren.

Het is uiterst gevaarlijk om NAVO-piloten in Oekraïne in te zetten. Maar nu heeft Stoltenberg “toestemming gegeven” aan Oekraïne om zijn F-16’s over Russisch grondgebied te vliegen. De oorlog is al uitgebreid met door de NAVO gemaakte drones, kruisraketten en raketten die doelen in Rusland aanvallen. Het toevoegen van de F-16 is een kwalitatieve uitbreiding omdat F-16’s Russische steden kunnen aanvallen.

Rusland zal zich er niet mee tevreden stellen F-16's neer te halen die in naam van Oekraïne zijn gevlogen. Ze zullen zeker Oekraïense vliegvelden aanvallen (in feite doen ze dat al). Maar zal het daar stoppen? Waarschijnlijk niet: Rusland zal de F-16’s die over zijn grondgebied vliegen interpreteren als een oorlogsverklaring aan Rusland.

De F-16 is een uitstekend vliegtuig, maar de vliegtuigen die Oekraïne krijgt zijn ongeveer twintig jaar oud en vormen niet echt een frontlinie. Daarom zijn de landen die ze leveren verder gegaan. Hoewel ze kunnen worden geüpgraded met nieuwere wapens, betere vuurleidingscomputers en misschien zelfs betere radars, kunnen ze niet overleven tegen de Russische luchtverdediging en de beste Russische vliegtuigen zoals de Su-35. Ze boven Rusland laten vliegen is daarom slechts een provocatie die waarschijnlijk zal resulteren in een bredere oorlog die zich naar Europa uitbreidt.

Politici en dat vooral regeringsleiders van de NAVO-landen roepen op tot de nederlaag en zelfs het uiteenvallen van Rusland, terwijl ze ons vertellen dat we ons geen zorgen moeten maken over de 6.000 Russische kernkoppen. Oekraïne gebruikt door de NAVO geleverde raketten om delen van het Russische systeem voor vroegtijdige waarschuwing bij nucleaire aanvallen in Rusland uit te schakelen. Rusland houdt zich ondertussen bezig met nucleaire oefeningen nabij de grens met Oekraïne. De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken en NAVO-secretaris-generaal Jens Stoltenberg geven Oekraïne groen licht om NAVO-wapens te gebruiken om Russisch grondgebied te raken, zoals een steeds wanhopiger en extremistischer Oekraïens regime dat passend acht.

Deze leiders negeren met ons grootste gevaar de meest fundamentele les van de nucleaire confrontatie zoals die plaatsvond tussen de VS en de Sovjet-Unie in de Cubaanse rakettencrisis.


Veel onbeantwoorde vragen

Het is belangrijk erop te wijzen dat noch de VS, noch de NAVO enige verdragsverplichting of enige andere verantwoordelijkheid hebben om Oekraïne tegen een nucleaire aanval te beschermen. Daarom is de NAVO-afschrikking, althans voor zover dit wordt begrepen, op geen enkele formele manier van toepassing op Oekraïne. Maar dat betekent niet dat Stoltenberg, en bij volmacht de Verenigde Staten, de alliantie niet verschuift naar het uitbreiden van een nucleaire paraplu over Oekraïne.

Eén reden om dit te beoordelen kan de verandering in de strategie zijn die gaande is, namelijk het besluit van de NAVO en de VS om langeafstandswapens in Oekraïne op Russisch grondgebied los te laten. In de proxy-oorlogen voorafgaand aan Oekraïne hebben de VS en Rusland ervoor gezorgd dat ze elkaar niet rechtstreeks aanvielen. Dat is de reden waarom Truman tegen Amerikaanse troepen was die de rivier de Yalu in Korea overstaken; waarom noch China noch Rusland werden aangevallen in de oorlog in Vietnam; waarom president John F. Kennedy tijdens de Cubaanse rakettencrisis elke nucleaire aanval op Cuba en de Sovjet-Unie weigerde.

Maar er waren momenten waarop de spanningen de nucleaire drempel naderden. Dat was vooral het geval in 1973, toen Rusland begon te dreigen met een interventie met kernwapens in de Jom Kippoer-oorlog, en toen de VS een DEFCON-3-alarm afkondigden. In de context van rivaliteit tussen supermachten en proxy- en andere conflicten (de Cubaanse rakettencrisis was geen proxy-conflict maar een directe confrontatie tussen de VS en de USSR) overschrijden de door de NAVO goedgekeurde aanvallen op Russisch grondgebied duidelijk een gevaarlijke rode lijn. Gecombineerd met het feit dat de VS en het grootste deel van Europa geen vredeshouding hebben ten aanzien van Oekraïne, wordt het gevaar van een zich uitbreidend conflict, of zelfs een conflict waarbij kernwapens betrokken zijn, groter. Het upgraden van kernwapenarsenalen in die context gooit extra olie op het vuur.


Tot slot: de vredestop.

Het ooit neutrale Zwitserland heeft geen geheim gemaakt van zijn wens om Rusland te straffen voor zijn invasie in Oekraïne. De Zwitsers hebben grotendeels de westerse sancties ondertekend en hebben Russische vliegtuigen zelfs verboden om over hun grondgebied te vliegen – een volkomen symbolische stap gezien het feit dat het land volledig omringd is door staten van de Europese Unie, die Russische overvluchten al hadden verboden.

Deze beslissingen hebben het Kremlin ertoe gebracht het vooruitzicht van Zwitserse bemiddeling af te wijzen, waardoor de kansen op enige betekenisvolle vooruitgang op de komende top worden ondermijnd. Een ander groot probleem is uiteraard het feit dat Rusland niet bij de gesprekken was uitgenodigd. Oekraïne heeft gezegd dat vertegenwoordigers van het Kremlin uiteindelijk aan de onderhandelingen zouden kunnen deelnemen, maar alleen op de voorwaarden van Kiev.

De afwezigheid van Rusland is een belangrijke reden dat China de Zwitserse top niet heeft bijgewoond. Peking stuurde vertegenwoordigers naar verschillende van de vijf voorgaande gespreksronden over het plan van Zelensky, maar de opkomende macht lijkt de aanpak van Oekraïne nu te hebben opgegeven. Zelensky had eerder nog een poging gedaan om Peking op andere gedachten te brengen tijdens zijn tussenstop in Singapore voor de jaarlijkse Shangri-La Dialoog. Maar Chinese functionarissen kozen ervoor de Oekraïense president niet te ontmoeten, waardoor hij publiekelijk uithaalde:  “Helaas heeft Oekraïne geen krachtige banden met China, omdat China dat niet wil”, zei hij, waarbij hij Peking ervan beschuldigde op te treden als een “instrument” van het Russische buitenlandse beleid. Het begrip 'tact' komt in zijn woordenboek niet voor...





[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]



[17 juni 2024]

 

Afdrukken Doorsturen