Von der Leyen en Draghi willen een compleet nieuwe EU opbouwen

Als Ursula von der Leyen haar zin krijgt, zou het industriebeleid in de EU veel centraler moeten worden gecontroleerd dan voorheen. Maandag presenteerde Von der Leyen samen met voormalig Goldman Sachs-bankier, ECB-president en Italiaanse premier Mario Draghi een plan voor hoe de EU zou moeten optreden als concurrent van China en de VS. Draghi, die een jaar lang onderzoek heeft gedaan naar dit onderwerp in zijn eigen kantoor in Brussel, zei: “Om de economie te digitaliseren en koolstofarm te maken en onze defensiecapaciteit te vergroten, moet het aandeel van de investeringen in Europa stijgen naar een niveau van ongeveer vijf procentpunten van de economie.

Mario Draghi heeft gisteren dus een uitgebreid rapport gepresenteerd aan de Europese Commissie, waarin hij een radicaal plan voorstelt om het concurrentievermogen van de Europese Unie te vergroten. Het 400 pagina's tellende rapport, getiteld " EU Competitiveness: Looking to the Future ", suggereert een extra jaarlijkse investering van €800 miljard, wat overeenkomt met 4,4%-4,7% van het BBP van de EU.

Dit bedrag, dat de reikwijdte van het Marshallplan verviervoudigt, heeft tot doel de productiviteits- en inkomenskloof ten opzichte van de Verenigde Staten en China te overbruggen. Draghi waarschuwt dat Europa (hij bedoelt natuurlijk de EU) zonder actie gedwongen zal worden zijn welzijn, milieu of vrijheid in gevaar te brengen. Hij beschrijft de situatie als een “existentiële uitdaging” voor het blok.

In dit artikel wordt speciale aandacht besteed aan het Draghi-rapport dat gisteren formeel werd gepresenteerd. De man die 'de euro heeft gered' met de uitdrukking "whatever it takes" en dus verantwoordelijk is voor de grote puinhopen in de EU, en die ook bekend is van zijn plan voor de aankoop van staatsschulden door de ECB, heeft zijn ideeën die de hele Europese Unie nu kunnen redden op papier gezet.
Maar er is een cruciaal verschil tussen de Super Mario ’s 2012, de “ grootste centrale bankier van de moderne tijd ” volgens de beste econoom Paul Krugman (volgens Paul Krugman), en de Draghi van 2024: hij staat niet aan het hoofd van de Europese Centrale Bank, hij is geen premier van één van de grondleggers van de Unie, hij heeft geen enkele functie van overwicht op de Europese politiek en als klap op de vuurpijl: hij is niet democrtisch gekozen (net als Ursula von der Leyen, en de hele Europese Commisie overigens).

We hebben zijn hersenspinsels even op een rij gezet:

- Kritische geopolitieke context: Draghi waarschuwt dat de EU voor het eerst sinds de Koude Oorlog wordt geconfronteerd met een bedreiging voor haar zelfbehoud en een dringend, gezamenlijk antwoord eist.

- Bedreiging voor het Europese sociale model: zonder de voorgestelde investering van 800 miljard euro per jaar zou de EU gedwongen kunnen worden haar sociale model op te geven en haar ambities op verschillende fronten aanzienlijk terug te dringen.
Onze kijk op dit onderwerp: het gaat om een enorme geldberg - elk jaar weer - die vooral de raket- en tankindustrie, de digitale technologie en de infrastructuur zou moeten financieren. Het doel is om deel te nemen aan een speciaal kampioenschap, dat van de oorlog om het kapitaal, waarin ‘Europese kampioenen’ worden gevormd die, misschien op een onbepaalde dag, zullen kunnen concurreren met de Amerikaanse en Chinese oligopolies. Vrede, rechten en politiek worden gedaan met wapens in de hand.

- Uitdaging op het gebied van productiviteit en innovatie: het rapport noemt een lage productiviteit en een gebrek aan innovatie als belangrijke problemen, waardoor de EU in een nadelige positie verkeert ten opzichte van de VS en China, vooral in de technologie- en opkomende industriesectoren.
Onze kijk op dit onderwerp: het doel is een “onafhankelijke industriële defensiecapaciteit” te bereiken. Dit betekent dat in plaats van "twaalf verschillende soorten tanks te produceren" er maar één hoeft te worden geproduceerd "zoals in de Verenigde Staten". Draghi's aanbeveling is om de mededingingsregels te veranderen. Dit verwijst naar de vrijstelling van investeringen in wapens van de berekeningen van het ‘stabiliteitspact’. Een verzoek dat is gedaan door de Italiaanse regering in het belang van de oorlogsindustrie.

- Politiek verzet: Draghi's voorstellen, met name de uitgifte van gemeenschappelijke schulden (de eurobonds, krijgen al te maken met kritiek van sommige lidstaten, zoals Duitsland, wat wijst op aanzienlijke uitdagingen bij de uitvoering van het plan.

- (verlies van) Soevereiniteit: Draghi ziet een verlies aan belang van natiestaten met betrekking tot de mondiale ‘uitdagingen’: ‘Nooit in het verleden leek de omvang van onze landen zo klein en onvoldoende in verhouding tot de omvang van de uitdagingen. En het is lang geleden dat zelfbehoud zo'n gedeelde zorg was. Het pleidooi voor een verenigd antwoord is nog nooit zo overtuigend geweest – en in onze eenheid zullen we de kracht voor hervormingen vinden.”

- Diagnose van de Europese economie - Draghi identificeert verschillende gebieden waarop Europa terrein verliest, waaronder technologie, innovatie en productiviteit. Het benadrukt dat slechts vier van de vijftig grootste technologiebedrijven ter wereld Europees zijn en dat ongeveer 30% van de Europese startups uiteindelijk naar de Verenigde Staten verhuist. Het rapport benadrukt de noodzaak van een nieuwe industriële strategie om deze trend van vertragende economische groei in de EU te keren, en waarschuwt dat Europa zonder een significante toename van de productiviteit niet in staat zal zijn zijn sociale model te financieren, noch zijn ambities op het gebied van technologie, klimaat en klimaat te handhaven.
Onze kijk op dit onderwerp: Draghi's rapport herstelt de autoritaire en technocratische figuur van de politiek. In dit opzicht is het interessant om een brief te herlezen die op 8 mei aan Draghi en Von Der Leyen is gestuurd. Het werd ondertekend door organisaties uit het maatschappelijk middenveld die het “gebrek aan transparantie” en het “risico van overname door de grote bedrijven” aan de kaak stelden. “Draghi's algemene filosofie – zo lezen we – zal het mogelijk maken dat de marktconcentratie in Europa verder toeneemt, waardoor de Europese consumenten, werknemers en kleine bedrijven worden geschaad en ons concurrentievermogen effectief wordt ondermijnd.” “Het zal leiden tot een situatie waarin de grote zogenaamde ‘Kampioenen van Europa’ onproductief worden gesubsidieerd met overheidsgeld, terwijl belangrijke sociale, economische en ecologische doelstellingen worden opgeofferd ten behoeve van de aandeelhouders van deze dominante bedrijven.”
Op deze filosofie werd eerder de Next Generation EU gebouwd, waar meer aan wordt gedacht vanwege de financieringsmethode dan vanwege de betrokkenheid van burgers, die niet bestonden. Als er een verzorgingsstaat moet komen, zal dat het gevolg zijn van een ‘groei’ van de kapitaalmarkt en het vermogen om microchips, windturbines en kanonnen te produceren.

- Financieringsvoorstellen - Draghi's plan is bijzonder innovatief en potentieel controversieel als het gaat om de financiering. Hij stelt voor:
-- Uitgifte van gemeenschappelijke schulden: Draghi verdedigt de oprichting van een nieuw fonds dat gemeenschappelijke schulden uitgeeft om gezamenlijke investeringsprojecten tussen lidstaten te financieren. Dit voorstel is vergelijkbaar met het mechanisme dat wordt gebruikt voor het postpandemische herstelfonds.
Draghi adviseerde daarom om nieuwe gemeenschapsschulden aan te gaan, zoals de EU tijdens de coronapandemie al had gedaan. Voor zijn “nieuwe industriële strategie” roept Draghi op tot de uitgifte van nieuwe “gemeenschappelijke schuldinstrumenten om gezamenlijke investeringsprojecten te financieren die het concurrentievermogen en de veiligheid van de EU vergroten”. Tijdens de coronapandemie stelde de EU een met leningen gefinancierd hulppakket ter waarde van 750 miljard euro samen. Landen als Italië en Frankrijk hebben de middelen opgebruikt waar ze waren opgenomen en eisen al een tijdje een nieuw pakket. Net als Draghi noemen zij ook hogere uitgaven aan het leger en de klimaatbescherming als de belangrijkste gebieden voor toekomstige investeringen.
Von der Leyen omschreef ook instrumenten voor gemeenschapsfinanciering als belangrijk, maar onthield zich ervan om gedeelde schulden rechtstreeks te noemen uit overwegingen voor staatsschulden uit het noorden. Ook zogenaamde eigen middelen, waaronder invoerrechten en de EU-plasticheffing, zijn mogelijk, zei Von der Leyen toen haar werd gevraagd hoe ze de weerstand van de federale overheid tegen nieuwe gemeenschapsschulden wilde overwinnen. Om gebruik te kunnen maken van financiering in de vorm van schulden moeten er bezuinigingen op de EU-begroting plaatsvinden. Deze zullen niet plaatsvinden in de militaire en surveillancesector, maar eerder in de liefdadigheids- en sociale sector. Draghi verwoordt het in de onmiskenbare Trojka-uitspraak over de hoogtijdagen van het bezuinigingsbeleid: “Hoe bereidwilliger de EU is om zichzelf te hervormen om een ​​productiviteitsstijging te bereiken, hoe meer de begrotingsruimte zal toenemen en hoe gemakkelijker het voor het publiek zal zijn sector om dit te doen om ondersteuning te bieden.”

-- Hervorming van de EU-begroting: het rapport suggereert een heroriëntatie van de EU-begrotingsmiddelen, waarbij middelen van armere regio’s worden verlegd naar industrie-, digitaliserings- en innovatiebeleid.

-- Particuliere investeringen: Draghi benadrukt dat de particuliere sector de hoofdrol moet spelen, waarbij hij bedenkt dat traditioneel 80% van de investeringen in Europa afkomstig is van bedrijven, banken en particuliere spaargelden.

-- Nieuwe eigen middelen: hoewel niet gespecificeerd in het rapport, noemde de voorzitter van de Europese Commissie, Ursula von der Leyen, de mogelijkheid om nieuwe eigen middelen voor de EU te creëren als alternatief voor de gemeenschappelijke schulden.

- Focus op industrie en energie - het rapport benadrukt de noodzaak om de Europese industrie nieuw leven in te blazen, waarbij wordt gewezen op schone technologieën, vermindering van de CO2-uitstoot, kunstmatige intelligentie en onderzoek en innovatie. Draghi benadrukt het belang van het verlagen van de energieprijzen in Europa, die aanzienlijk hoger zijn dan in andere delen van de wereld. Het stelt investeringen voor in de infrastructuur en distributienetwerken voor hernieuwbare energie, evenals de modernisering van de regels voor de energiemarkt, zodat industrieën en gezinnen ten volle kunnen profiteren van schone energie.
Draghi legde bijzondere nadruk op het energiebeleid. Hij zei bondig: “Europa heeft abrupt zijn belangrijkste energieleverancier, Rusland, verloren.” Hoewel de energieprijzen sinds hun hoogtepunt aanzienlijk zijn gedaald, moeten EU-bedrijven nog steeds rekening houden met elektriciteitsprijzen “twee tot drie keer hoger dan in de VS”. De betaalde aardgasprijzen zijn “vier tot vijf keer hoger”. Dit prijsverschil is “vooral te wijten aan het gebrek aan natuurlijke hulpbronnen in Europa, maar ook aan fundamentele problemen op onze gemeenschappelijke energiemarkt”.

- Europees sociaal model - ondanks dat hij radicale veranderingen verdedigt, bevestigt Draghi opnieuw het belang van het behoud van het Europese sociale model. Het betoogt dat de EU ernaar moet streven het Amerikaanse niveau van productiviteit en innovatie te bereiken, maar zonder de negatieve aspecten van het Amerikaanse sociale model over te nemen. Dit standpunt verschilt van eerdere benaderingen waarin concurrentievermogen vaak werd geassocieerd met bezuinigingen op arbeidsrechten en sociale rechten.
Onze kijk op dit onderwerp: het zijn allemaal ideeën om het ‘Europese sociale model’ te verdedigen, zonder de rampen van veertig jaar neoliberalisme aan te pakken.

- Hervormingen van het mededingingsbeleid - Draghi stelt belangrijke wijzigingen in de mededingingsregels van de EU voor. Het suggereert dat fusies en overnames in de technologie- en defensiesector op een flexibelere manier moeten worden geëvalueerd, rekening houdend met het potentieel voor innovatie en economische veiligheid. Dit markeert een verandering ten opzichte van eerdere besluiten van de Europese Commissie, zoals het blokkeren van de fusie tussen Siemens en Alstom in 2019. Draghi pleit ook voor lichtere regelgeving voor de telecommunicatiesector en steun voor de uitbreiding ervan, waarbij de markt op EU-niveau wordt gedefinieerd.

Mario Draghi is zich er ook van bewust dat er controverse zal ontstaan ​​bij de uitvoering van de plannen van een nieuwe EU. Hij baseert zich daarom op apocalyptische tonen, zoals inmiddels de standaardargumentatie is voor de internationale en nationale politiek. Draghi noemde de hele onderneming “een existentiële uitdaging”: “De fundamentele waarden van Europa zijn welvaart, gerechtigheid, vrijheid, vrede en democratie in een duurzame omgeving. De EU is er om ervoor te zorgen dat Europeanen altijd van deze grondrechten kunnen profiteren. Als Europa zijn burgers deze rechten niet langer kan bieden – of de ene tegen de andere moet afwegen – zal het zijn bestaansreden hebben verloren. Deze uitdaging kan alleen worden aangegaan door te groeien en productiever te worden, terwijl we onze waarden van gelijkheid en sociale inclusie behouden. En de enige manier om productiever te worden is door radicaal te veranderen in Europa.”

Tot slot: de kernvraag - die angstvallig vermeden wordt in de mainstream media - is wie verantwoordelijk is voor de deplorabele situatie waarin de Europese Unie verkeert. En nu moeten dezelfde mensen met een pakhuis vol nieuw geld de door hen veroorzaakte problemen oplossen?


Mario Draghi, voormalig medewerker van Goldman Sachs en hoofd van de ECB, keurt uitdrukkelijk het beleid van zijn eerdere bank goed, ook al heeft hij de Griekse schulden gemasseerd om het land binnen de EU te krijgen en te houden. om het euro-compatibel te maken en het land  vervolgens te (laten) verrijken vanuit zijn voorzienbare faillissement.Draghi's voorganger Jean-Claude Trichet zweeg toen een journalist hem vroeg wat Draghi wist over deze frauduleuze criminele activiteiten van Goldmnn Sachs - alsof het een afgesproken signaal was. De momenteel machtigste bank ter wereld heeft maar één doel: onbeperkte verrijking, tegen elke prijs, dat wil zeggen, ongeacht ten koste van wie.

Draghi's destijds aangekondigde besluit dat de ECB onbeperkt staatsobligaties mag opkopen, moet ook worden gezien tegen de achtergrond van de manier waarop Goldman-Sachs Griekenland uiteindelijk heeft gedupeerd. Zijn huidige 'kennis' van de economie is dat je oorlog kunt voeren met bijgedrukt geld. De enorme 'investeringen' in defensie wijzen er al op dat de economie van de Europese Unie er één is die tot doel heeft de strijd (voor de Amerikanen) aan te gaan tegen Rusland en de defensie-industrie te verrijken. Een oorlogseconomie, dus. De wapenaankopen nemen in sneltreinvaart toe, en wie gelooft dat die producten alleen voor de 'eigen verdediging' zijn leeft in een droomwereld. Meer wapens zullen leiden tot meer oorlogen.

Als Draghi een privébedrijf had geleid zoals hij Italië en de situatie tussen Rusland en Oekraïne behandelde, zou hij eruit zijn gezet. Voor de westerse politiek wordt hij echter gezien als een uitblinker en werd hij zelfs teruggeroepen. En dit is wat de discutabele zakenman meebracht om zijn rapport te maken: leugens en discriminatie ten gunste van bankiers, politici, multinationale bedrijven, wat kan men eigenlijk verwachten van iemand die kinderen in Griekenland heeft laten verhongeren....

Met een Europese Unie die politiek gezien in stukken ligt, verscheurd door de botsing tussen mercantilisme en nationalisme, is de mogelijkheid om Draghi’s Marshallplan volledig ten uitvoer te leggen klein, meer dan het dubbele in termen van investeringen vergeleken met het bruto binnenlands product: 5% per jaar tegen de 1- 2% van de jaren veertig. Bovendien zijn er in de geschiedenis van de Europese Unie al pogingen ondernomen die niet zo ambitieus, maar toch even belangrijk zijn als die van Draghi. In 2019 probeerde de niet altijd nuchtere Jean-Claude Juncker het. Het ging vrijwel geheel onopgemerkt voorbij. Een ander soort man zou je kunnen zeggen. Weinig gewend aan Draghi's taalkundige magie en geveinsde autoriteit. Maar de moeilijkheden blijven bestaan, ze zijn talrijk. Tot het punt dat Draghi zijn status als ongehoorde profeet kon behouden, terwijl Europa de komende vijf jaar ongetwijfeld een totaal andere richting in zal slaan dan hij had gehoopt.

Volgens Von Der Leyen, die zich gisteren bij Draghi voegde in een aangekondigde show, ligt de ambitieuze tekst al "op de tafel van de Raad" waar de regeringen van de lidstaten in zitten. De commissarissen die voor de Europese uitvoerende macht zijn aangewezen, zullen zich moeten verplichten de 170 voorstellen, die op granieten wijze zijn samengevat in 62 pagina's, toe te passen. Ook al levert het geen geweldige resultaten op, gezien de resultaten die het in Italië heeft opgeleverd, is het rapport door de enthousiaste Von der Leyen al in het geheel omarmd. Met onze nadruk op 'arm'.

Een ander relevant politiek punt van het Draghi-rapport is de hervorming van de unanimiteitsstemming, zonder toevlucht te nemen tot het eisen van herzieningen van de Europese verdragen. Dit zou moeten leiden tot een EU van “versterkte samenwerking”. Draghi stelt voor om een ​​“nieuw raamwerk voor de coördinatie van het concurrentievermogen” aan te nemen. Als de EU wordt geblokkeerd door gekruiste veto’s, moet er een ‘coalitie van bereidwilligen’ worden gecreëerd. De voormalige bankier besefte dat hij de tragische zoon van Bush had geciteerd ('çoalition of the willing'). En hij bekende: ze deden het in "een andere context". De mogelijkheid om een ​​dergelijke ‘coalitie’ te creëren moet in de huidige situatie nog worden geverifieerd. Met Marine Le Pen die de macronistische regering in Frankrijk onder de duim heeft, en met de AfD die de bleke Olaf Scholz in de nek hijgtt zal het creëren van een gemeenschappelijke schuld een grotere politieke en economische concentratie vergen. Moeilijk als perspectief.

Het grenzeloze mammoetisme van het Amerikaanse banksysteem heeft bezit genomen van het Europese financiële centrum. Het feit dat de Europeanen hun verlangen naar economische onafhankelijkheid, dat Steiner probeerde te behouden, nu onomkeerbaar lijken te hebben begraven, kan alleen aan henzelf worden toegeschreven. Maar de consequenties zijn fataal: het langetermijndoel van een almachtige wereldregering, zoals Winston Churchill voor ogen had en waar het World Economic Forum van droomt, kan des te gemakkelijker gebouwd worden op het graf dat Europa gegraven heeft voor zijn economische – en indirect ook zijn intellectuele – onafhankelijkheid.






[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]



[10 september 2024]

 

Afdrukken Doorsturen