Winnaars en verliezers in Syrië
De totale destabilisatie van Syrië, met grote inbreng van de CIA en de
MI6, die nu in real time plaatsvindt, is een zorgvuldig uitgedacht
plan om de BRICS-landen en andere landen te ondermijnen.
2012. Jake Sullivan, destijds adviseur van Hillary Clinton: “AQ [al-Qaeda*]
staat aan onze kant in Syrië.”
2021. James Jeffrey, speciaal gezant voor Syrië onder Trump (2018-2020):
“HTS [Hayat Tahrir al-Sham*] is een aanwinst voor de strategie van de VS
in Idlib.”
De Syrische regering is vanochtend gevallen, wat een schokkend einde
betekende aan de 50-jarige heerschappij van de familie Assad. Een
plotselinge rebellenaanval trok over het door de regering gecontroleerde
gebied en trok binnen 10 dagen de hoofdstad binnen. De Syrische
staatstelevisie zond een videoverklaring uit van een groep mannen die
zeiden dat president Bashar Assad was omvergeworpen en dat alle
gevangenen in de gevangenis waren vrijgelaten. De Syrische premier
Mohammed Ghazi Jalali zei dat de regering klaar was om "haar hand uit te
steken" naar de oppositie en haar taken over te dragen aan een
overgangsregering.
Tijdens en na de strijd tegen takfiri-terroristen was Syrië onder zware
sancties komen te staan. De belangrijkste bezittingen in het oosten
stonden onder Amerikaanse controle. De Israëlische luchtmacht
bombardeerde naar believen de militaire infrastructuur. Het was rijp om
te vallen.
Zodra het valse staakt-het-vuren in Libanon werd ondertekend, zette
Turkije zijn takfiri 'Syrische rebellen', waarvan velen buitenlanders,
in tegen Syrië. Deze waren uitzonderlijk goed bewapend en getraind. Ze
hadden nachtzichtapparatuur, drones, artillerie, Starlink-communicatie
en een capabel, professioneel commando. Het Syrische Arabische leger
bleek onbetrouwbaar. Sommige eenheden verdwenen gewoon. Anderen kregen
het bevel zich snel terug te trekken, nog voordat ze onder druk kwamen
te staan.
Winnaars en verliezers
Gedurende de laatste maanden hebben de bondgenoten van Syrië, Iran en
Rusland, geprobeerd een compromis te onderhandelen tussen de oppositie
en de regering van Assad. Naar verluidt had Rusland Bashshar Al-Assad
recentelijk gewaarschuwd dat de as instortte en hem had aangespoord om
zich te verzoenen met de door Moskou goedgekeurde Syrische oppositie.
Hij weigerde. Uiteindelijk waren ze niet in staat de koppigheid van
Bashar Assad te overwinnen. Ze zagen dat ze in een val werden gelokt en
weigerden erin te trappen.
Iran en Rusland zijn de twee grote verliezers in de verdrijving van de
Syrische president Bashar al-Assad vandaag door de soennitische
islamitische groeperingen die gelieerd zijn aan al-Qaeda. Assad vluchtte
op het nippertje nadat hij bevelen had gegeven dat er een vreedzame
machtsoverdracht moest plaatsvinden. Hij en zijn gezin hebben in Moskou
op humanitaire gronden asiel gekregen. Hoe dan ook, een terugdraaiing
van de islamitische machtsovername in Syrië is uitgesloten.
Maar Rusland is pragmatisch en een verklaring van het ministerie van
Buitenlandse Zaken vandaag gaf sterk aan dat Moskou een plan B heeft om
zijn militaire aanwezigheid in Syrië te versterken. Interessant genoeg
wees de verklaring erop dat Moskou contact heeft met alle Syrische
oppositiegroepen. De verklaring vermeed nauwgezet het gebruik van het
woord "terroristen", dat Russische functionarissen vrijelijk hadden
gebruikt om de Syrische groepen te karakteriseren die Damascus hebben
overgenomen. De Russische ambassade in Damascus is niet in gevaar. Het
is heel goed mogelijk dat de Russische inlichtingendienst, die
traditioneel erg actief is in Syrië — om voor de hand liggende redenen —
Moskou al had gesensibiliseerd over een machtsoverdracht in Damascus en
dat ze contacten had onderhouden met de islamitische oppositiegroepen,
ondanks de felle publieke retoriek. Iets waar de VS geen rekening mee
heeft gehouden.
De Arabische oligarchieën in de Golfregio zijn vol angst over de opkomst
van een variant van de politieke islam die mogelijk een existentiële
uitdaging kan vormen. Het is geen verrassing dat ze zich aangetrokken
voelen tot Iran, dat ze zien als een factor van regionale stabiliteit,
als antwoord op Teherans oproep aan regionale staten om hun wagens te
groeperen om de uitdaging van de "Takfiri"-groepen (codenaam voor al-Qaeda
en Islamitische Staat in het Iraanse verhaal) af te wenden.
Israël, Turkije, en ook de VS en het VK, zijn de grootste winnaars,
omdat ze banden hebben gelegd met de al-Qaeda-groepen. Deze landen zijn
goed voorbereid om macht te projecteren in Syrië en hun respectievelijke
invloedssferen in Syrisch grondgebied te creëren. Turkije heeft geëist
dat Syrië alleen aan het Syrische volk toebehoort — een nauwelijks
bedekte boodschap met betrekking tot de buitenlandse militaire
aanwezigheid (Russisch, Amerikaans en Iraans.)
Syrië zal nu waarschijnlijk uit elkaar vallen. Er zullen veel bloedige
vergeldingsacties zijn. Een groot aantal mensen zal hun toevlucht elders
zoeken. De soevereiniteit en territoriale integriteit van het land staan
op het spel, en de desintegratie van Syrië als staat. Er is gemeld dat
Israëlische tanks de grens met Zuid-Syrië zijn overgestoken. Volgens
Israëlische media heeft Tel Aviv directe contacten met de islamistische
groeperingen die in Zuid-Syrië actief zijn. Het is geen geheim dat deze
groeperingen meer dan tien jaar lang door het Israëlische leger werden
begeleid.
In het beste geval is dus een afgeknot Syrië te verwachten, een
reststaat, met grootschalige inmenging van buitenaf, en in het slechtste
geval, Turks revanchisme en Israëlische agressie samen - plus de
Amerikaanse bezetting van Oost-Syrië en een zwakke centrale autoriteit
in Damascus - kan het land in zijn huidige vorm, gesticht in 1946,
geheel van de kaart van West-Azië verdwijnen.
Gevaren op komst
De omverwerping van het regime van Assad in syrië is een verontrustende
ontwikkeling, geopolitiek gezien, omdat de kans groot is dat er een
aantal grootmachten in het conflict wordt gezogen. Het risico op een
volledige regionale oorlog met kernmachten is groot. Van daaruit kan het
alle kanten opgaan.
De Amerikaanse buitenlandse inlichtingendienst, de CIA, is de
belangrijkste aanjager van omverwerpingen in de wereld, een organisatie
die samenwerkt met haar belangrijkste partner, de Britse MI-6, en haar
belangrijkste regionale partners Mossad (Israël) en T-MIT (Turkse
militaire inlichtingendienst).
In het geval van Syrië wordt er volgens een aantal analisten
gebruikgemaakt van hun nieuwe partner in Oekraïne, de GUR (en haar
interne SBU). Deze 5 nationale militaire inlichtingendiensten maken
gebruik van proxy-troepen Hay'at Tahrir al-Sham (HTS), het omgedoopte "Vrije
Syrische Leger" dat nu het Syrische "nationale" Leger (SNA) heet, en de
Koerdische "Syrische Democratische Strijdkrachten" (SDF).
President Erdogan lijkt enige controle over HTS te hebben genomen en
gebruikt de situatie om zijn doelen na te streven. Deze omvatten het
uitbreiden van de Turkse controle over Syrisch grondgebied, het verder
beschadigen van de anti-Turkse verzetsbeweging binnen de Koerdische
bevolking van Syrië en het imponeren van president-elect Donald Trump
dat hij een betrouwbare bondgenoot kan zijn in een strijd tegen Iraanse
invloed.
Britse en Amerikaanse inlichtingendiensten gaan de strijd aan met de
Russische en Iraanse inlichtingendiensten die militair vertegenwoordigd
worden door de strijdkrachten van de Russische Federatie, de IRGC, het
Syrische Arabische Leger (SAA) en regionale milities die Syrië steunen,
waaronder Hezbollah en elementen van de Iraakse
Volksmobilisatie-eenheden (PMU's). Hierbij moeten we opmerken dat
Iran en Rusland formele verklaringen hebben
afgegeven over hun steun aan Syrië, en beiden in Syrië
opereren (op uitnodiging van de nu omvergeworpen Syrische regering).
Iedereen anders opereert illegaal en valt Syrisch grondgebied binnen.
Dit omvat Israël, dat nog steeds illegaal de Syrische Golanhoogten bezet,
een herinnering waaraan de Verenigde Naties
onlangs heeft uitgegeven ter
bevestiging van het recente oordeel van het Internationaal Gerechtshof.
Geostrategisch gezien is dit een NAVO + Israël versus Rusland + Iran (en
bij uitbreiding China) conflict. Maar de lokale politieke zorgen van de
actoren creëren een diverse complexiteit van belangen, wat de basis is
voor grote bezorgdheid.
De timing van de zo snel verlopen omverwerping dient, vanuit de
geostrategische laag, meerdere doelen. Allereerst zal het een rommelig
conflict creëren waar de aankomende Amerikaanse president Donald Trump
grote moeite mee zal hebben om zijn handen er van af te trekken. Het
lijdt geen twijfel dat de regering in Washington er genoegen in zal
scheppen dat het aantredende presidentschap van Donald Trump te maken
krijgt met aanhoudende instabiliteit en onzekerheden in West-Azië, een
olierijke regio die van cruciaal belang is voor de ‘America First’-as
van het buitenlandse beleid van de nieuwe regering. De VS zullen in
ieder geval blij zijn dan hun regimewisseling in Damascus is gelukt en
zullen doorgaan met inspanningen om de Russische bases in Syrië te
sluiten.
Vanuit Israëls perspectief is het een scharnierpunt. De IDF krijgt de
rust die ze nodig hebben, met name hun elite Golani-brigade, die zwaar
heeft geleden onder Hezbollah in Zuid-Libanon. De huidige actie was
bedoeld om de Syrische president Assad verder te verzwakken en, nog
belangrijker, de IRGC-logistiek via Syrië te verminderen om Hezbollah te
ondersteunen, wat zowel de VS als Israël direct ten goede komt aan het
Grotere Israel Zionist-project. Een kerndoelstelling van de zionisten is
om hun genocide in Gaza te verbergen onder een grotere oorlog. De aanval
op Libanon was daar onderdeel van. De huidige ontwikkelingen in Syrië
luiden de volgende fase in: een westerse (lees: Amerikaanse) oorlog
tegen Iran is hun doelwit.
De rol van geheime inlichtingendiensten
MI-6 is erbij betrokken omdat de Britten zichzelf nog steeds zien als
onderdeel van het "imperium". Het Britse leger is klein en onervaren.
Hun elitetroepen en militaire inlichtingen zijn nog steeds effectief. Zo
dienen ze de Amerikaanse leiding van het Anglo-Amerikaanse Rijk.
De motieven van de Turkse president Erdogan om zijn Militaire
Inlichtingen Organisatie (officieel afgekort MIT,maar we noemen het
T-MIT om het niet te verwarren met de Amerikaanse MIT-universiteit) op
te richten, zijn nog niet helemaal duidelijk. Er moet een extreem grote
prijs in het verschiet liggen voor Erdogan al om zijn geloofwaardigheid
bij Rusland en China te vernietigen. Het Iraanse wantrouwen jegens
Turkije is gebaseerd op een eeuwenlange ervaring. Zeker is dat Turkije
speciale belangen in Syrië heeft met betrekking tot het Koerdische
probleem. De verzwakking van de Syrische staat, met name het
veiligheidsapparaat in Damascus, biedt Turkije voor het eerst een vrije
loop in de noordelijke grensprovincies waar Koerdische separatistische
groepen actief zijn. Het volstaat te zeggen dat de Turkse bezetting van
Syrisch grondgebied een permanent karakter kan aannemen en dat zelfs een
quasi-annexatie van de regio's binnen de mogelijkheden ligt.
Hoewel zowel de Oekraïense GUR als de SBU bij de huidige ontwikkelingen
betrokken zijn (GUR is het belangrijkste inlichtingendirectoraat
inclusief externe operaties, SBU is beperkt tot Oekraïne), hebben we het
in dit artikel alleenover de GUR. De motivatie lijkt te zijn om zichzelf
verder in de gunst te brengen bij de CIA en MI-6, die we in dit artikel
gemakshalve "CI-6" noemen.
Destabilisatie
De aanvankelijke troepenmacht die vanuit Idlib is losgelaten, wordt
geschat op 15.000. Hieraan kan de kleine Amerikaanse troepenmacht bij
Conoco in het noordoosten van Syrië worden toegevoegd, die Syrische olie
"beveiligt" en van het land steelt om deze via Turkije aan Israël te
verkopen, terwijl ze hun Koerdische pionnen beschermen. De Koerdische
militie, de YPG, wordt omgedoopt tot de SDF vanwege haar rol in dit
conflict, en zal worden toegevoegd aan de HTS- en SNA-troepen uit Idlib.
De totale actieve troepenmacht hiervan is misschien 20.000.
Hierbij moeten nog de speciale eenheden worden opgeteld die T-MIT
toelaat in Noord-Syrië om de HTS- en SNA-groepen en die uit Oekraïne te
helpen.
Dit is een aanzienlijke troepenmacht, maar eigenlijk onvoldoende om de
SAA, IRGC en de binnenkomende PMU's te verslaan, met Russische
luchtmacht- en inlichtingenondersteuning, Het heeft er schijn van dat de
Russen hun focus hebben gericht op de oorlog in Oekraïne, en Syrië
hebben gelaten voor wat het is (was). De Amerikaanse missie is (zoals
zo vaak) destabilisatie en verstrengeling.
De belangrijkste fase was de eerste. De agressors hadden er behoefte aan
dat de Syrische bevolking het vertrouwen in hun regering verloor. Ze
moesten bang zijn. Zoiets wordt bereikt door hulp van de mainstream
media, die samen met logistiek een belangrijk operatiegebied is voor het
westerse inlichtingencollectief.
We zagen hiervan een mooi voorbeeld. Een video van een konvooi van
SAA-voertuigen dat noordwaarts reed om de SAA-eenheden te versterken die
zich hadden teruggetrokken van Idlib en Aleppo naar Hama, werd aangepast.
De richting werd omgedraaid. Er werd een audio toegevoegd waarin
de terugtrekking van de SAA werd beschreven. Deze intel media-operaties
waren bedoeld voor lokale impact.
De erfenis van de westerse mainstream media is om de schuld voor het
conflict bij iemand anders te leggen dan bij het inlichtingencollectief.
De gebruikelijke tactiek om de vijanden van het Westen te personaliseren
zal naar wij verwachten worden gebruikt met de demonisering van Assad en
Poetin. Voor Iran zullen het "de mullahs" of equivalenten zijn. Deze
verhalen zijn belangrijk omdat ze het kader bepalen voor de voortdurende
berichtgeving in het Westen. Het is in feite gewoon een herhaling van
zetten, met het extra voordeel voor de manipulators van de inachtende
opmerkingen die worden en werden gebruikt tijdens de NAVO-oorlog tegen
Rusland in Oekraïne. "Syrische Democratische rebellen vechten tegen de
moorddadige autocraten Assad (en Poetin)" enzovoort.
We zouden er zelfs niet raar van staan te kijken als de Noordkoreaanse
troepen, die naar verluidt in Koersk vechten, er nog worden bijgehaald,
met behulp van gegenereerd "nepnieuws". Een mooi recent voorbeeld
hiervan vinden we in de Daily Mail van 4 december, waar het volgende
artikel werd gepubliceerd:
Hieronder ziet u de originele bron:
De Daily Mail heeft de nepfoto en het nepverhaal hoogstwaarschijnlijk
van de Oekraïense propagandamachine gekregen. Het werd gehypet toen er
een foto online werd gedeeld, ondersteund door de volgende verklaring
van een onbekende Russische trainer: "Een Russische militaire trainer,
Oleg Tanasyuk, die de foto plaatste, schreef: 'De Koreaanse zussen Wei
en Lin - wij noemen ze Vera en Lida - dienen al twee weken bij ons.' Het
is onduidelijk waarom de Russen ze een andere naam hebben gegeven."
Wees voorzichtig met wat u tegenwoordig ziet en leest. Overigens heeft
de Daily Mail geen rectificatie geplaatst..... Trouwens, de namen zijn
niet echt Koreaans, maar eerder iets wat lijkt op Chinees. De Daily Mail
publiceert, net als andere westerse mainstream media, een constante
stroom anti-Russische en pro-Oekraïense propaganda, waarvan het grootste
deel onzin is. Dat is niet verrassend, gezien de kwaliteit van de
journalistiek tegenwoordig en de bereidheid van redacteuren en uitgevers
om hun producten in te zetten voor propagandadoeleinden.
GUR-bevestiging
Geïnformeerde meningen in onafhankelijke media hebben beweerd dat de CIA
de GUR, hun "vrienden in Kiev", heeft gebruikt, zoals uitgedrukt tijdens
de gezamenlijke CI-6 presentatie in
de Financial Times een paar
maanden geleden. De FT-tekst was grotendeels een verkooppraatje waarin
ze de grenzen van de geschiedenis vervaagden en hun gebruik van "AI,
inclusief generatieve AI, om inlichtingenactiviteiten mogelijk te maken
en te verbeteren - van samenvatting tot ideevorming" prezen. Als AI "inlichtingenactiviteiten"
mogelijk heeft gemaakt, moet men zich afvragen wat CI-6 de afgelopen
driekwart eeuw heeft gedaan. Gebaseerd op de gegenereerde inlichtingen
die door deze agentschappen twee decennia geleden zijn gebruikt om de
illegale invasie van Irak te rechtvaardigen op basis van pure leugens,
kunnen we hopen dat hun "generatieve AI" beter werk kan leveren dan de
mensen om hun "inlichtingen" te genereren.
Dat de CIA de GUR heeft gebruikt is onlangs ondersteund door
verklaringen van de Russische woordvoerster
van Buitenlandse Zaken Maria Zakharova en artikelen in de Kyiv Post. Dit
wordt nu verder bevestigd door verslagen van
Al Mayadeen en
The Cradle. Dat GUR-agenten
internationaal tegen Rusland en dus voor de CIA hebben gehandeld,
is al maanden bekend. Dat het
Westen GUR-extremisten, die beweren moslims te zijn uit de Kaukasus en
Syrië, heeft gebruikt in de oorlog in Oekraïne, is ook al jaren bekend.
Tijdens de beginfase van de oorlog tussen de NAVO en Rusland in Oekraïne
leverde Turkije drones aan de NAVO-proxy. Hierdoor kan men verwachten
dat er verbindingen tussen T-MIT en GUR tot stand zijn gebracht. De
inzet van Oekraïense special forces (drone-operators) in Syrië, vanuit
Idlib, via Türkije, is een uitbreiding hiervan. Het zal extra voordeel
opleveren voor T-MIT. Hun special forces zullen training krijgen van
ervaren Oekraïense operators. Het collectief van de militaire
inlichtingendienst verspreidt geavanceerde trainingen in
droneoorlogvoering vanuit het Oekraïense strijdtoneel naar andere 'speciale
eenheden'.
Het komende conflict
Gezien het inzicht dat onafhankelijke media hebben in de aard van de
conflicten in zowel Syrië als Oekraïne, kan met zekerheid een algemeen
beeld worden geschetst van de waarschijnlijke aard van de huidige
omverwerping.
Mocht er een nieuwe organisatie van het type "civiele verdediging",
bijvoorbeeld de "Witte Helmen", ontstaan die "burgers helpt" in "oorlogsgebieden"
die toevallig onder controle staan van HTS/SNA/SDF, dan weten we dat
dit een CI-6/T-MIT/Mossad-operatie is. Het zal een operatie zijn voor
het publiceren van wreedheden. Alle onthoofde baby's en chemische wapens
zullen door deze agentschappen zijn gecoördineerd voor uitgifte door
westerse mainstream media voor consumptie door gevoelige westerse
bevolkingsgroepen.
Zodra de militaire contactlijnen gestabiliseerd zijn, zal de oorlog
ontaarden in een variant van het conflict in Oekraïne. Het zal
gedomineerd worden door standoff wapens en ISR (Intelligence,
Surveillance and Reconnaissance platforms). Om deze reden is het van het
grootste belang om een deconfliction contactgroep op te richten tussen
CENTCOM (het regionale bevel over alle Amerikaanse strijdkrachten in het
Midden-Oosten, Centraal-Azië en Oost-Afrika) en het Russische leger. Dit is de faciliteit om te
voorkómen dat deze door het Westen geïnitieerde proxy-oorlog uit de hand
loopt. De militaire inlichtingendiensten hebben hier weinig aandacht
voor. Die taak valt toe aan het leger, dat zich wel enigszins bekommert
om hun personeel en middelen, want als het echt misgaat, zijn zij degene
die de verantwoordelijkheid dragen.
De operationele inlichtingenstrijd zal gaan tussen NAVO/VS satelliet,
beperkte lucht- en grondinlichtingen versus Russische satelliet,
Russische en Syrische lucht- en gecombineerde Russische/Iraanse/Syrische
grondinlichtingen. Men zou precies hetzelfde wapencomplex van Rusland
moeten verwachten: FAB's (glide bombs) voor het vernietigen van dekking,
een combinatie van MLRS (multi-launch rocket) en artillerie, en drone
stand-off wapens. Deze zullen worden aangevuld met Iraanse en Chinese
productie, en Iraanse operatie en expertise. De Iraakse PMU's hebben al
ervaring met droneoorlogvoering. Ze zijn getraind door de IRGC.
Eén van de eerste "producten" die Rusland zal introduceren, zijn de
gelokaliseerde elektronische oorlogsvoeringssystemen die het in
Donbas en elders gebruikt om Oekraïense dronesignalen te verstoren. Het
is cruciaal om de bewakingsdrones van de vijand tegen te gaan. Het
verstoren van hun signalen is gemakkelijker dan ze neer te schieten,
maar brengt het risico met zich mee dat ze worden geïdentificeerd door
het uitzenden van sterke radiosignalen. Het is een kat-en-muisspel.
Een ander kat-en-muisspel is politiek. Rusland zou betere
raketverdedigingssystemen kunnen introduceren in Zuid-Syrië als Israël
zijn luchtmacht op manieren inzet die Rusland niet goedkeurt. Dit is een
andere zorgwekkende variabele. Amerikaanse bewakings- of andere
vliegtuigen kunnen worden neergeschoten, en er is niets meer waar de
zionisten naar verlangen (behalve de landen van andere volkeren).
Een zwakte van de westerse proxies (HTS/SNA/SDF) zal de logistiek zijn.
Ze zullen via Turkije bevoorraad moeten worden, of mogelijk op beperkte
wijze via Zuid-Syrië (al Tanf). Hun eerste primaire bevoorradingsroute
zal van Turkije naar Idlib zijn, waar aanzienlijke voorraden opgeslagen
zouden moeten zijn. Veldeenheden zullen vanuit Idlib worden bevoorraad.
Uiteraard is de vernietiging van voorraden een vroege prioriteit voor
Syrië en zijn bondgenoten.
[
Syrische kust- en westelijke verdedigingslogistiek — groene ellipsen.]
Hoe langer Turkije de logistieke bevoorrading toestaat of faciliteert,
hoe langer het conflict zal duren en hoe meer schade Turkije zal
toebrengen aan zijn reputatie buiten de NAVO/Israël.
De afnemende reputatie van Jordanië in de regio zal nog erger worden.
Vanuit het Syrische/Iraanse/Russische perspectief zijn hun belangrijkste
aanvoerlijnen naar Syrië Irak en vervolgens via al Tanf in zuidelijk
Irak/Syrië. De Amerikaanse basis al Tanf en "Toren 22" in Jordanië
zullen onder enorme druk komen te staan. Denk eraan dat toen het voor
het laatst werd aangevallen, er werd onthuld dat "Toren 22" geen
effectieve verdediging had, maar werd "beveiligd" via radars van de
Amerikaanse luchtmachtbasis in Jordanië (
Muwaffaq
Salti).
De bevolking van Jordanië is overwegend Palestijns of zeer ondersteunend
voor de Palestijnse zaak. Syrië heeft Palestina consequent gesteund als
een andere Arabische staat. De koning van Jordanië riskeert zijn
heerschappij door openlijk de zionisten en hun westerse financiers te
steunen in het huidige conflict. De druk wordt verhoogd door de
heropname van Syrië in de Arabische Liga en algemene regionale steun
voor Syrië.
Het andere natuurlijke logistieke drukpunt is noordoostelijk Syrië (de
Koerden en de illegale Amerikaanse basis in Conoco), dat mogelijk onder
druk komt te staan van Irak in het oosten. De Koerden kunnen, net als
de Turken, van kant wisselen. Hun loyaliteit hangt af van vooruitzichten
op "Koerdistan", of lokale autonome heerschappij, die door Irak ertoe
kan worden aangezet aan te bieden om de VS te verwijderen en de
aanvoerroute te openen. De positie en het gedrag van de Koerden is één
van de oncontroleerbare variabelen die analisten zorgen baart.
Ze
handelen momenteel namens de VS.
CENTCOM heeft namelijk militair een aanval van de Koerdische
strijdkrachten in het noorden ondersteund, waardoor
het Amerikaanse leger direct bij de oorlog
betrokken werd. Een andere onzekerheid betreft de
Amerikaanse bases in Irak. De huidige Iraakse regering wil deze graag
verwijderen.
Contraspionage
Wie de machinaties van de zionisten wil ondermijnen, of het niet
goedkeurt dat de CIA amok maakt en wapens van Oekraïne naar andere
gebiden overhevelt voor de eigen geopolitieke doeleinden van de CIA, of
om welke andere reden dan ook, dan is het huidige nieuws dat Oekraïne is
getraind en vecht met de HTS-jihadisten het verboden verhaal. U zult er
in de mainstream media niets over lezen.
Brendan Cole van Newsweek
publiceerde in juni een artikel waarin hij de Oekraïense
'speciale troepen' beschreef die in Syrië en Afrika tegen Rusland
vechten:
"
De speciale eenheden van Kiev hebben het gemunt op Russische
huurlingen in Syrië, zo meldt een Oekraïens medium.
Het bericht volgt negen maanden nadat CNN in een afzonderlijk rapport
meldde dat Oekraïense speciale eenheden waarschijnlijk achter
droneaanvallen en een grondoperatie tegen een Russische
huurlingenmilitie in Soedan zaten, waar een burgeroorlog woedt."
Voor de huidige operatie met HTS in Syrië en eerdere operaties in Afrika
hebben we dit recente artikel uit de Kyiv Post:
"
Er is gesuggereerd dat deze Oekraïense adviseurs van de speciale
troepen steun verlenen aan de huidige aanvallen van de oppositie [Syrische
Vuile Oorlog 2.0], maar er is geen onafhankelijke verificatie van enige
dergelijke betrokkenheid geweest."
Red.: die is er trouwens wel, zie The Cradle, hieronder. Verder kunnen
we opmerken dat Oekraïense adviseurs op hun beurt geadviseerd zijn door
NAVO-personeel (in of buiten Oekraïne).
"
De suggestie van Oekraïense betrokkenheid kan worden gezien als
onderdeel van een bredere trend waarbij de troepen van Kiev Russische
troepen in het buitenland aanvallen, waaronder vermeende directe steun
voor een aanval van islamitische milities op Russische huurlingen van de
Wagner Group en regeringstroepen op 26 juli in Mali."
The Cradle citeert Al Mayadeen en aanvullende bronnen:
"De speciale eenheid Witte Wolven van Oekraïne is in Noord-Syrië
gestationeerd, samen met militanten onder leiding van Hayat Tahrir
al-Sham (HTS) die een aanval uitvoeren op de Syrische regering in het
platteland van Idlib en Aleppo, aldus meerdere bronnen die Al Mayadeen
op 3 december citeerde."
"Dat is helemaal niet verrassend, aangezien we in 2022 in Charkov al
anti-Assadterroristen uit Syrië naast Oekraïense militanten zagen."
Het Al Mayadeen-rapport bevat de volgende informatie:
"Op sociale media circuleren foto's waarop Oekraïense strijders aan het
front in Aleppo en Hama te zien zijn. Op sommige foto's zijn militaire
operaties en verkenningsmissies te zien.
De foto's van Oekraïense soldaten in Syrië suggereren verder dat
geavanceerde drones een belangrijke rol spelen in de strijd tegen
Syrische troepen. Dit is een capaciteit die Hay'at Tahrir al-Sham de
afgelopen jaren niet bezat."
Tot slot
We hebben drie kernmachten (VS, Rusland, Israël) die betrokken zijn bij
een conflict met acht partijen (+Turkije, Syrië, Iran, Irak, Koerden) om
de zionisten te helpen het binnenkomende Amerikaanse regime van Donald
Trump te dwarsbomen, Turkije op een onbekende manier te bevoordelen en
de BRICS te 'verzwakken' ten gunste van het Amerikaanse
militair-industriële complex en ten gunste van het lijden van het
Syrische volk (dat nu nog denkt dat het allemaal 'beter' wordt).
[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[8 december 2024]
Afdrukken
Doorsturen
