De champagnekurken moeten hebben geknald op het CIA-hoofdkwartier in McLean, Virginia en op het MI-6-hoofdkwartier in Londen. De door hen uitgevoerde kleurenrevolutie moet zelfs hun stoutste verwachtingen hebben overtroffen. Maar als de daaropvolgende gebeurtenissen in Irak in 2003 en in Libië in 2011 een leidraad zijn, moeten de festiviteiten met angst worden getemperd.
In dit artikel zullen we uitleggen wat kleurenrevoluties zijn,
hoe ze worden uitgevoerd, door wie, en wat informatie over de geschiedenis van dit
geavanceerde imperialistische instrument. En we zullen ingaan op de
details van de Amerikaanse staatsgreep in Bangladesh, Oekraïne en Zuid-Korea.
Eerste door de VS geleide kleurenrevolutie
De eerste Amerikaanse kleurenrevolutie vond plaats in 1953! En die vond
plaats in Iran. Het volgende gebeurde.
Tot 1951 bezaten de Britten de gehele oliesector in Iran en hielden ze
het grootste deel van de winst. Toen had Iran een populaire,
democratisch gekozen leider, Mossadegh, die een betere deal van de
Britten eiste. Toen ze weigerden, nationaliseerde Mossadegh de
olie-industrie. "De olie van Iran is van de Iraniërs," beweerde hij!
Toen wilden de Britten van hem af.
Maar Groot-Brittannië was op dat moment erg zwak – het had de meeste van
zijn koloniën verloren na WO2. Daarom zocht het de hulp van de CIA, die
zei: "We zullen jullie helpen, zolang jullie de olie na de coup met
Amerikaanse bedrijven delen."
De Britten stemden daarmee in.
De belangrijkste CIA-man in Teheran was destijds de kleinzoon van Teddy
Roosevelt, voormalig president van de VS. Zijn plan was simpel: iedereen
omkopen en dan een bende inhuren. Dus ging hij rond met koffers vol
dollars en kocht letterlijk de hoogste militairen en politiechefs, plus
zelfs de geestelijken. Vervolgens huurde hij duizenden mensen in om te
protesteren en te rellen. De menigten staken verschillende
overheidsgebouwen in brand; en de pro-Sjah politie sloot zich zelfs aan
bij de menigte.
Al snel nam Mossadegh ontslag. Hij werd vervolgens gearresteerd en voor
een paar jaar in de gevangenis gegooid en vervolgens voor de rest van
zijn leven in huisarrest geplaatst. De democratische leider werd
vervangen door een dictator, de Sjah, die een marionet van de VS was.
De meeste kleurenrevoluties volgen bijna exact dezelfde formule.
Neem Oekraïne, dat niet één maar twee kleurenrevoluties meemaakte. In
2004, toen een pro-Russische kandidaat de verkiezingen won, organiseerde
het Westen -- gefinancierd met tientallen miljoenen dollars van George
Soros (daarover straks meer) -- massale protesten en eisten een
herverkiezing. Natuurlijk won de pro-Amerikaanse kandidaat nipt de
tweede verkiezingen.
In 2014 organiseerden de VS de beruchte Maidan-staatsgreep/revolutie,
waarbij neonazi's en sluipschutters hielpen de democratisch gekozen
leider Janoekovitsj omver te werpen. De Amerikaanse superhavik Victoria
Nuland pochte in 2014 dat het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse
Zaken 5 miljard dollar had uitgegeven om de democratie in Oekraïne te
verspreiden. George Soros' Open Society onthulde ook in zijn
jaarverslagen dat het miljarden dollars in Oekraïne had uitgegeven.
Al dit geld was uiteraard bedoeld om de Oekraïners te hersenspoelen en
hen ertoe aan te zetten Rusland te haten, zodat ze voor het Amerikaanse
imperium zouden vechten. Trouwens, als een regering te populair is, dan
worden de door de VS gefinancierde protesten steeds gewelddadiger. We
zagen dit bijvoorbeeld in Hong Kong, 5 jaar geleden. En de Amerikaanse
mainstream media zullen blijven liegen over “vreedzame protesten” en
“gewelddadige regering”, ongeacht de waarheid. In sommige gevallen
zullen de VS de kleurenrevolutie zelfs omvormen tot een regelrechte
burgeroorlog, zoals in Syrië gebeurde.
Eerder, in 2011, orkestreerden de VS de gewelddadige protesten in Syrië.
Toen dat mislukte, werkte de VS samen met de buurlanden van Syrië om
150.000 islamitische jihadisten naar Syrië te sturen en hen te bewapenen
met krachtige wapens zoals raketten, mortieren, schouderraketten etc. En
de Amerikaanse Deep State zal allerlei kwaadaardige leugens verspreiden,
zoals dat president Assad chemische wapens zou gebruiken.
Houd er rekening mee dat als het werkelijk om organische protesten tegen
een regering met Amerikaanse sympathie zou gaan, de westerse mainstream
media de protesten grotendeels zullen negéren – zoals gebeurde met de
aanhoudende protesten van de Gele Hesjes in Frankrijk (waarover summier
werd gerapporteerd).
Het is interessant dat de staatsgreep van 1953 in Iran weliswaar een
groot succes was, maar dat de kleurenrevolutie pas na dertig jaar als
belangrijke strategie werd omarmd.
Koude Oorlog Tijdperk
In de jaren 50, 60 en 70 waren de belangrijkste strategieën van het
Amerikaanse imperium om zich te ontdoen van onvriendelijke regeringen
over de hele wereld, meer brute methoden – zoals moorden of militaire
staatsgrepen. Ze werden gerechtvaardigd als instrumenten om het
communisme te bestrijden.
In veel landen in Latijns-Amerika, Afrika en Azië zou de VS simpelweg
een corrupte en meedogenloze generaal omkopen en hem de leider van het
land maken. Voorbeelden zijn Chili, Argentinië, Indonesië en tientallen
anderen. Soms, zoals in Panama, Ecuador, Congo etc., vermoordde de CIA
simpelweg de leiders. Een invasie door het Amerikaanse leger werd de
laatste optie, aangezien de Koreaanse Oorlog en de Vietnamoorlog op
enorme mislukkingen uit liepen voor het Amerikaanse Rijk.
Nieuwe strategie van kleurenrevoluties
Halverwege de jaren 80 bedachten de VS een andere strategie om
regeringen over de hele wereld omver te werpen. Dit was om buitenlandse
regeringen omver te werpen terwijl het leek op een volksopstand, in
plaats van een Amerikaanse operatie. Het bleek een zeer slimme en
succesvolle strategie. Hoewel veel van de projecten
langetermijnprojecten zijn en meer geavanceerd – zoals we binnenkort
zullen bespreken – zijn sommige projecten duidelijk gericht op het
opleiden van jongeren om hun regeringen omver te werpen!
Het begon met de oprichting van de National Endowment of Democracy of de
NED in 1983. Al snel creëerde de NED andere dochterondernemingen zoals
de NDI en IRI. Nu hebben we tientallen van zulke afkortingengroepen,
maar ze hebben allemaal hetzelfde doel.
In 1991 gaf Alan Weinstein – de oprichter van de NED – in een interview
toe: “Veel van wat we vandaag de dag doen, werd 25 jaar geleden in het
geheim gedaan door de CIA.”
In 1993 sloot miljardair George Soros zich aan bij deze oplichterij.
Sindsdien heeft zijn groep Open Society Foundations bijna $20 miljard
uitgegeven aan “civil societies.” Hoe profiteert Soros hiervan?
Wanneer een regering omvergeworpen wordt, mag Soros (maar ook
bijvoorbeeld BlackRock) de nieuwe leiders en het economische beleid
kiezen. Vervolgens zullen de landen, in naam van privatisering, hun
activa voor een fractie van de dollar verkopen aan (door o.a. Soros)
gecontroleerde hedgefondsen en bedrijven.
De modus operandi van al deze groepen is om de zogenaamde NGO's over de
hele wereld te financieren. De term NGO staat voor Non-Governmental
Organization, maar ze worden allemaal gefinancierd door Amerikaanse en
Europese overheden! Kan het nog Orwelliaanser?
De NGO's klinken allemaal heel nobel en filantropisch: ze richten zich
op democratie, vrijheid, rechtvaardigheid, mensenrechten, minderheden,
onafhankelijke media, vrije markt, etc.
Deze NGO's en hun projecten draaien allemaal om westerse propaganda
en het aanwakkeren van verzet tegen een bestaande regering.
Deze NGO's of maatschappelijke organisaties rekruteren en trainen
jongeren in verschillende vaardigheden die nuttig zouden kunnen zijn om
regeringen omver te werpen - bijvoorbeeld journalistiek, invloed op
sociale media, juridische vaardigheden, enz. De meest getalenteerde
krijgen beurzen om in het Westen te studeren.
In Bangladesh gaven de NED en andere groepen miljoenen dollars aan de
faculteit politieke wetenschappen van de Universiteit van Dhaka. Daar
halen de meeste professoren hun doctoraat in de VS, het VK of Canada.
Nadat ze gehersenspoeld zijn in het neoliberalisme en "the American
Way", komen ze terug en hersenspoelen ze de jonge studenten in
Bangladesh. De slimste studenten krijgen betaald om te werken bij NGO's.
Stel u dus voor dat één van deze Bengaalse studenten $200 per maand
verdient. Dat is waarschijnlijk het salaris van zijn vader!
Deze jongen zal dus heel hard werken om de Amerikaanse idealen te
verspreiden, andere studenten te rekruteren, protesten te organiseren,
enzovoort.
Terwijl groepen als NED open zijn over hun financieringen, onthullen
veel andere particuliere organisaties hun werk niet. Toen het land
Georgië een wet probeerde aan te nemen die NGO's zou dwingen hun
financieringsbronnen te onthullen, organiseerden de VS en de EU massale
protesten.
Denk eens aan de ironie. De groepen die schreeuwen om transparantie
willen niet transparant zijn over hun eigen financiële zaken. Zó
corrupt!
Een andere belangrijke factor voor het succes van deze duistere groepen
is dat de afgestudeerden van de NGO's worden gecoacht en jarenlang met
elkaar in contact blijven via alumniverenigingen. Veel van deze NGO-afgestudeerden
sluiten zich aan bij de heersende klasse in hun land en ontwikkelen zich
tot informele ambassadeurs voor de VS en woordvoerders van het
neoliberalisme.
Neem Yunus, de nieuwe leider van de interim-regering in Bangladesh. Hij
kreeg in de jaren 70 een Fulbright-beurs om in de VS te studeren.
Yunus was zo'n perfecte student dat hij sterke relaties ontwikkelde met
westerse elites zoals Bill Clinton, Hillary Clinton, Bill Gates en Tony
Blair. Yunus kreeg zelfs de Nobelprijs voor de vrede en de Congressional
Gold Medal, de hoogste burgerlijke onderscheiding van de Verenigde
Staten.
Wikileaks-e-mails tonen aan dat hij in 2007 naar de Amerikaanse
ambassade in Calcutta (India) ging en zijn plannen besprak om zich
kandidaat te stellen voor het leiderschap van Bangladesh. Dat is niet
directgelukt, maar hij is slechts twee dagen na de staatsgreep leider
geworden!
De rol van de Amerikaanse en Britse mainstream media en sociale media
De Amerikaanse mainstream media en sociale media spelen een cruciale rol
in kleurenrevoluties. Zij herhalen dezelfde, kinderachtige verhalen als
geprogrammeerde robots. Ze doen allemaal alsof ze apen zijn die geen
kwaad of samenzwering zien. Het gaat allemaal over nobel Amerika dat
probeert een dictator in een land ver, ver weg van de troon te stoten en
vrijheid en democratie te verspreiden!
Als Amerikaanse functionarissen openlijk samenwerken met de
oppositieteams en demonstranten, wordt dat afgeschilderd als een dappere,
welwillende poging. Gingen John McCain en Victoria Nuland naar Kiev om
toespraken te houden en de demonstranten aan te moedigen? En deden Guy
Verhofstadt en Hans van Baalen dat ook namens de Europese Unie?
Wat geweldig.
Natuurlijk zou de VS niet toestaan dat Russische, Chinese, Indiase of
Franse functionarissen naar de VS komen om Trump-protesteerders aan te
moedigen. Dat zou subversie zijn! Die mensen zullen worden
gesanctioneerd of waarschijnlijk zelfs worden gearresteerd op grond van
nationale veiligheidsredenen.
Wat de Amerikaanse sociale media betreft, die zijn allemaal
geïnfiltreerd door voormalige werknemers van de Amerikaanse Deep State –
van de CIA, FBI, NSA, DNI, DHS etc. En zoals X-Files (Twitter) onthulde
hadden Amerikaanse overheidsinstanties regelmatig telefonische
vergaderingen met X over wat en wie ze moesten censureren. Deze
instanties hebben ook achterdeurtjes naar Facebook, Instagram etc., dus
de spionnen kunnen mensen direct weren zonder het social media bedrijf
te vragen dat te doen. Anderen zoals Google zijn ontstaan uit relaties
met de CIA en NSA, en hebben dus geen dwang nodig om informatie op
zoekmachines, YouTube etc. te manipuleren.
Sociale media spelen een cruciale rol in kleurenrevoluties door de
juiste boodschap en de juiste mensen te promoten, terwijl de mensen en
boodschappen die tegen de regimewisseling zijn, worden gecensureerd of
onderdrukt. En dan is er nog Wikipedia, dat pretendeert open source te
zijn, maar strikt toezicht houdt op informatie over belangrijke
geopolitieke kwesties.
Censuur is een miljardenindustrie in de VS. De heersende elite
verspreiden misinformatie en desinformatie, terwijl ze de waarheid
verbieden.
Kortom, de gedachtenpolitie controleert de verhalen en meningen van
mensen, niet alleen in het doelwitland, maar overal ter wereld.
Uiteraard spelen andere westerse mainstream het Amerikaanse spelletje
mee, zoals bijvoorbeeld de Britse Telegraph:
Looks like “our side in Syria” won. Let’s all hope it now doesn’t go like the last time we “won” in Iraq and Libya. pic.twitter.com/F3HbpE5uiv
— Aaron Maté (@aaronjmate) December 7, 2024