Kleurenrevoluties: de meest geavanceerde oorlogsvoering

De champagnekurken moeten hebben geknald op het CIA-hoofdkwartier in McLean, Virginia en op het MI-6-hoofdkwartier in Londen. De door hen uitgevoerde kleurenrevolutie moet zelfs hun stoutste verwachtingen hebben overtroffen. Maar als de daaropvolgende gebeurtenissen in Irak in 2003 en in Libië in 2011 een leidraad zijn, moeten de festiviteiten met angst worden getemperd.




Kleurenrevoluties zijn politieke termen die worden gebruikt om turbulente politieke gebeurtenissen te beschrijven: massale straatprotesten en rellen om een ​​revolutionaire regeringswisseling te bewerkstelligen. Sommige revolutionaire omwentelingen zijn succesvol en sommige blijven slechts pogingen. Tot nu toe hebben ze echter in een aantal landen plaatsgevonden aan het einde van de 20e en het begin van de 21e eeuw.

Kleurenrevoluties braken uit in de landen van de voormalige Sovjet-Unie, op de Balkan, in het Midden-Oosten en meer recent op andere plaatsen zoals Iran en China. De 'populairste' revoluties zijn: de Roze Revolutie in Georgië in 2003, de Oranje Revolutie in Oekraïne in 2004, de Tulpenrevolutie in Kirgizië in 2005 en de Euromaidan Revolutie in Oekraïne in 2014.
 

In dit artikel zullen we uitleggen wat kleurenrevoluties zijn, hoe ze worden uitgevoerd, door wie, en wat informatie over de geschiedenis van dit geavanceerde imperialistische instrument. En we zullen ingaan op de details van de Amerikaanse staatsgreep in Bangladesh, Oekraïne en Zuid-Korea.


Eerste door de VS geleide kleurenrevolutie

De eerste Amerikaanse kleurenrevolutie vond plaats in 1953! En die vond plaats in Iran. Het volgende gebeurde.

Tot 1951 bezaten de Britten de gehele oliesector in Iran en hielden ze het grootste deel van de winst. Toen had Iran een populaire, democratisch gekozen leider, Mossadegh, die een betere deal van de Britten eiste. Toen ze weigerden, nationaliseerde Mossadegh de olie-industrie. "De olie van Iran is van de Iraniërs," beweerde hij!
Toen wilden de Britten van hem af.
Maar Groot-Brittannië was op dat moment erg zwak – het had de meeste van zijn koloniën verloren na WO2. Daarom zocht het de hulp van de CIA, die zei: "We zullen jullie helpen, zolang jullie de olie na de coup met Amerikaanse bedrijven delen."
De Britten stemden daarmee in.

De belangrijkste CIA-man in Teheran was destijds de kleinzoon van Teddy Roosevelt, voormalig president van de VS. Zijn plan was simpel: iedereen omkopen en dan een bende inhuren. Dus ging hij rond met koffers vol dollars en kocht letterlijk de hoogste militairen en politiechefs, plus zelfs de geestelijken. Vervolgens huurde hij duizenden mensen in om te protesteren en te rellen. De menigten staken verschillende overheidsgebouwen in brand; en de pro-Sjah politie sloot zich zelfs aan bij de menigte.

Al snel nam Mossadegh ontslag. Hij werd vervolgens gearresteerd en voor een paar jaar in de gevangenis gegooid en vervolgens voor de rest van zijn leven in huisarrest geplaatst. De democratische leider werd vervangen door een dictator, de Sjah, die een marionet van de VS was.

De meeste kleurenrevoluties volgen bijna exact dezelfde formule.

Neem Oekraïne, dat niet één maar twee kleurenrevoluties meemaakte. In 2004, toen een pro-Russische kandidaat de verkiezingen won, organiseerde het Westen -- gefinancierd met tientallen miljoenen dollars van George Soros (daarover straks meer) -- massale protesten en eisten een herverkiezing. Natuurlijk won de pro-Amerikaanse kandidaat nipt de tweede verkiezingen.

In 2014 organiseerden de VS de beruchte Maidan-staatsgreep/revolutie, waarbij neonazi's en sluipschutters hielpen de democratisch gekozen leider Janoekovitsj omver te werpen. De Amerikaanse superhavik Victoria Nuland pochte in 2014 dat het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken 5 miljard dollar had uitgegeven om de democratie in Oekraïne te verspreiden. George Soros' Open Society onthulde ook in zijn jaarverslagen dat het miljarden dollars in Oekraïne had uitgegeven.

Al dit geld was uiteraard bedoeld om de Oekraïners te hersenspoelen en hen ertoe aan te zetten Rusland te haten, zodat ze voor het Amerikaanse imperium zouden vechten. Trouwens, als een regering te populair is, dan worden de door de VS gefinancierde protesten steeds gewelddadiger. We zagen dit bijvoorbeeld in Hong Kong, 5 jaar geleden. En de Amerikaanse mainstream media zullen blijven liegen over “vreedzame protesten” en “gewelddadige regering”, ongeacht de waarheid. In sommige gevallen zullen de VS de kleurenrevolutie zelfs omvormen tot een regelrechte burgeroorlog, zoals in Syrië gebeurde.

Eerder, in 2011, orkestreerden de VS de gewelddadige protesten in Syrië. Toen dat mislukte, werkte de VS samen met de buurlanden van Syrië om 150.000 islamitische jihadisten naar Syrië te sturen en hen te bewapenen met krachtige wapens zoals raketten, mortieren, schouderraketten etc. En de Amerikaanse Deep State zal allerlei kwaadaardige leugens verspreiden, zoals dat president Assad chemische wapens zou gebruiken.

Houd er rekening mee dat als het werkelijk om organische protesten tegen een regering met Amerikaanse sympathie zou gaan, de westerse mainstream media de protesten grotendeels zullen negéren – zoals gebeurde met de aanhoudende protesten van de Gele Hesjes in Frankrijk (waarover summier werd gerapporteerd).

Het is interessant dat de staatsgreep van 1953 in Iran weliswaar een groot succes was, maar dat de kleurenrevolutie pas na dertig jaar als belangrijke strategie werd omarmd.


Koude Oorlog Tijdperk

In de jaren 50, 60 en 70 waren de belangrijkste strategieën van het Amerikaanse imperium om zich te ontdoen van onvriendelijke regeringen over de hele wereld, meer brute methoden – zoals moorden of militaire staatsgrepen. Ze werden gerechtvaardigd als instrumenten om het communisme te bestrijden.

In veel landen in Latijns-Amerika, Afrika en Azië zou de VS simpelweg een corrupte en meedogenloze generaal omkopen en hem de leider van het land maken. Voorbeelden zijn Chili, Argentinië, Indonesië en tientallen anderen. Soms, zoals in Panama, Ecuador, Congo etc., vermoordde de CIA simpelweg de leiders. Een invasie door het Amerikaanse leger werd de laatste optie, aangezien de Koreaanse Oorlog en de Vietnamoorlog op enorme mislukkingen uit liepen voor het Amerikaanse Rijk.


Nieuwe strategie van kleurenrevoluties

Halverwege de jaren 80 bedachten de VS een andere strategie om regeringen over de hele wereld omver te werpen. Dit was om buitenlandse regeringen omver te werpen terwijl het leek op een volksopstand, in plaats van een Amerikaanse operatie. Het bleek een zeer slimme en succesvolle strategie. Hoewel veel van de projecten langetermijnprojecten zijn en meer geavanceerd – zoals we binnenkort zullen bespreken – zijn sommige projecten duidelijk gericht op het opleiden van jongeren om hun regeringen omver te werpen!

Het begon met de oprichting van de National Endowment of Democracy of de NED in 1983. Al snel creëerde de NED andere dochterondernemingen zoals de NDI en IRI. Nu hebben we tientallen van zulke afkortingengroepen, maar ze hebben allemaal hetzelfde doel.
In 1991 gaf Alan Weinstein – de oprichter van de NED – in een interview toe: “Veel van wat we vandaag de dag doen, werd 25 jaar geleden in het geheim gedaan door de CIA.”

In 1993 sloot miljardair George Soros zich aan bij deze oplichterij. Sindsdien heeft zijn groep Open Society Foundations bijna $20 miljard uitgegeven aan “civil societies.” Hoe profiteert Soros hiervan?

Wanneer een regering omvergeworpen wordt, mag Soros (maar ook bijvoorbeeld BlackRock) de nieuwe leiders en het economische beleid kiezen. Vervolgens zullen de landen, in naam van privatisering, hun activa voor een fractie van de dollar verkopen aan (door o.a. Soros)  gecontroleerde hedgefondsen en bedrijven.

De modus operandi van al deze groepen is om de zogenaamde NGO's over de hele wereld te financieren. De term NGO staat voor Non-Governmental Organization, maar ze worden allemaal gefinancierd door Amerikaanse en Europese overheden! Kan het nog Orwelliaanser?

De NGO's klinken allemaal heel nobel en filantropisch: ze richten zich op democratie, vrijheid, rechtvaardigheid, mensenrechten, minderheden, onafhankelijke media, vrije markt, etc. Deze NGO's en hun projecten draaien allemaal om westerse propaganda en het aanwakkeren van verzet tegen een bestaande regering.
Deze NGO's of maatschappelijke organisaties rekruteren en trainen jongeren in verschillende vaardigheden die nuttig zouden kunnen zijn om regeringen omver te werpen - bijvoorbeeld journalistiek, invloed op sociale media, juridische vaardigheden, enz. De meest getalenteerde krijgen beurzen om in het Westen te studeren.

In Bangladesh gaven de NED en andere groepen miljoenen dollars aan de faculteit politieke wetenschappen van de Universiteit van Dhaka. Daar halen de meeste professoren hun doctoraat in de VS, het VK of Canada. Nadat ze gehersenspoeld zijn in het neoliberalisme en "the American Way", komen ze terug en hersenspoelen ze de jonge studenten in Bangladesh. De slimste studenten krijgen betaald om te werken bij NGO's. Stel u dus voor dat één van deze Bengaalse studenten $200 per maand verdient. Dat is waarschijnlijk het salaris van zijn vader!
Deze jongen zal dus heel hard werken om de Amerikaanse idealen te verspreiden, andere studenten te rekruteren, protesten te organiseren, enzovoort.

Terwijl groepen als NED open zijn over hun financieringen, onthullen veel andere particuliere organisaties hun werk niet. Toen het land Georgië een wet probeerde aan te nemen die NGO's zou dwingen hun financieringsbronnen te onthullen, organiseerden de VS en de EU massale protesten.

Denk eens aan de ironie. De groepen die schreeuwen om transparantie willen niet transparant zijn over hun eigen financiële zaken. Zó corrupt!

Een andere belangrijke factor voor het succes van deze duistere groepen is dat de afgestudeerden van de NGO's worden gecoacht en jarenlang met elkaar in contact blijven via alumniverenigingen. Veel van deze NGO-afgestudeerden sluiten zich aan bij de heersende klasse in hun land en ontwikkelen zich tot informele ambassadeurs voor de VS en woordvoerders van het neoliberalisme.

Neem Yunus, de nieuwe leider van de interim-regering in Bangladesh. Hij kreeg in de jaren 70 een Fulbright-beurs om in de VS te studeren.
Yunus was zo'n perfecte student dat hij sterke relaties ontwikkelde met westerse elites zoals Bill Clinton, Hillary Clinton, Bill Gates en Tony Blair. Yunus kreeg zelfs de Nobelprijs voor de vrede en de Congressional Gold Medal, de hoogste burgerlijke onderscheiding van de Verenigde Staten.

Wikileaks-e-mails tonen aan dat hij in 2007 naar de Amerikaanse ambassade in Calcutta (India) ging en zijn plannen besprak om zich kandidaat te stellen voor het leiderschap van Bangladesh. Dat is niet directgelukt, maar hij is slechts twee dagen na de staatsgreep leider geworden!


De rol van de Amerikaanse en Britse mainstream media en sociale media

De Amerikaanse mainstream media en sociale media spelen een cruciale rol in kleurenrevoluties. Zij herhalen dezelfde, kinderachtige verhalen als geprogrammeerde robots. Ze doen allemaal alsof ze apen zijn die geen kwaad of samenzwering zien. Het gaat allemaal over nobel Amerika dat probeert een dictator in een land ver, ver weg van de troon te stoten en vrijheid en democratie te verspreiden!

Als Amerikaanse functionarissen openlijk samenwerken met de oppositieteams en demonstranten, wordt dat afgeschilderd als een dappere, welwillende poging. Gingen John McCain en Victoria Nuland naar Kiev om toespraken te houden en de demonstranten aan te moedigen? En deden Guy Verhofstadt en Hans van Baalen dat ook namens de Europese Unie? Wat geweldig.

Natuurlijk zou de VS niet toestaan ​​dat Russische, Chinese, Indiase of Franse functionarissen naar de VS komen om Trump-protesteerders aan te moedigen. Dat zou subversie zijn! Die mensen zullen worden gesanctioneerd of waarschijnlijk zelfs worden gearresteerd op grond van nationale veiligheidsredenen.

Wat de Amerikaanse sociale media betreft, die zijn allemaal geïnfiltreerd door voormalige werknemers van de Amerikaanse Deep State – van de CIA, FBI, NSA, DNI, DHS etc. En zoals X-Files (Twitter) onthulde hadden Amerikaanse overheidsinstanties regelmatig telefonische vergaderingen met X over wat en wie ze moesten censureren. Deze instanties hebben ook achterdeurtjes naar Facebook, Instagram etc., dus de spionnen kunnen mensen direct weren zonder het social media bedrijf te vragen dat te doen. Anderen zoals Google zijn ontstaan ​​uit relaties met de CIA en NSA, en hebben dus geen dwang nodig om informatie op zoekmachines, YouTube etc. te manipuleren.

Sociale media spelen een cruciale rol in kleurenrevoluties door de juiste boodschap en de juiste mensen te promoten, terwijl de mensen en boodschappen die tegen de regimewisseling zijn, worden gecensureerd of onderdrukt. En dan is er nog Wikipedia, dat pretendeert open source te zijn, maar strikt toezicht houdt op informatie over belangrijke geopolitieke kwesties.

Censuur is een miljardenindustrie in de VS. De heersende elite verspreiden misinformatie en desinformatie, terwijl ze de waarheid verbieden.
Kortom, de gedachtenpolitie controleert de verhalen en meningen van mensen, niet alleen in het doelwitland, maar overal ter wereld.

Uiteraard spelen andere westerse mainstream het Amerikaanse spelletje mee, zoals bijvoorbeeld de Britse Telegraph:

 
 
De val van de Syrische regering door al Jolani, het hoofd van de tot HTS-omgedoopte bende van buitenlandse huurlingenmilitiea, moet één van de meest succesvolle militaire inlichtingendienst-gecoördineerde militaire campagnes in levende herinnering zijn. De Amerikaanse nationale veiligheidsadviseur Jake “AQ [al Qaeda] staat aan onze kant” Sullivan zal (net als in 2012) trots zijn.

De externe (Engelstalige) media-operatie van de campagne omvatte het witwassen van Al Jolani als een knuffelige gematigde "diversiteitsvriendelijke" leider met behulp van zowel CNN als The Telegraph. Caitlin Johnstone vatte de witwassing kernachtig samen met:
"Het is slechts een kwestie van tijd voordat we voormalige ISIS- en al-Qaeda-leden in liberale westerse talkshows met elkaar zien kletsen, waarbij hun favoriete geslachtsaanduidingen naast hun naam worden vermeld."


De militaire campagne had niet kunnen slagen zonder de snelle weigering van het Syrische Arabische Leger (SAA) om te vechten. Hoe dit is gebeurd, zal in de loop van de tijd duidelijker worden, met grondoorzaken die waarschijnlijk te vinden zijn in de Amerikaanse Caesar-sancties die Syrië verarmden, het land ervan weerhielden om weer op te bouwen en niet over voldoende middelen beschikten om het leger te betalen. Omkoperij en chantage waren waarschijnlijk ook de sleutel tot de ineenstorting van het SAA. Al Assads onverzettelijkheid om enige hulp te accepteren en te weigeren om met Erdogan te praten heeft waarschijnlijk aanzienlijk bijgedragen aan de omverwerping. Al Jolani's overwinningstoespraak in de Umayyad-moskee in Damascus deed denken aan de door de CIA georganiseerde en door Saoedi-Arabië gefinancierde Koude Oorlog-proxyoorlog met Rusland in Afghanistan toen hij de "mujahideen" bedankte.

De regeringswisseling in Syrië, zoals Craig Murray opmerkte, is waarschijnlijk de eerste van twee, met de tweede in Libanon, dat gedwongen zal worden zich aan te passen aan de verandering in zijn grote buurland. Samen met de vermindering van de logistiek via Syrië, zal deze politieke verandering in Libanon Hezbollah in een lastige positie brengen en zal het vrijwel zeker leiden tot een vermindering van zijn capaciteit. Dit is allemaal in het beoogde voordeel van Israël. De zionistische staat heeft de gedemilitariseerde grenszone aan de Syrische kant van de bevroren grens van de oorlog van 1967 in de Golanhoogten gegrepen, wat een kers op de taart is.

Het verraad van Turkije bij het ondersteunen van het offensief is een overwinning voor het geopolitieke westen, dat een potentieel belangrijke natie uit het BRICS-blok heeft gehaald (maar daarvan is Erdogan zich kennelijk nog niet bewust). Een dergelijk verraad zal waarschijnlijk niet worden vergeven. Dit is een kortstondige geostrategische overwinning voor het Amerikaanse rijk.

Het vooruitzicht van de vluchtelingenstromen die waarschijnlijk zullen ontstaan ​​door de wreedheid van de binnenkomende HTS-regering zal verdere destabiliserende effecten hebben op omliggende landen, waaronder Turkije en Jordanië. Nu Hay'at Tahrir al-Sham de leiding heeft zal, In plaats van vrede en verzoening te brengen, HTS strenge shariawetten opleggen en degenen die schuldig zijn aan ketterij straffen — wat betekent dat grote delen van de Syrische samenleving waarschijnlijk zullen worden gezuiverd. HTS zelf zal een doelwit worden van terrorisme. Het meest waarschijnlijke lot voor Syrië — in ieder geval voor het komende decennium — is chaos en en nog meer chaos.

HTS is geen vriend van Iran. Het blijft een fundamentalistische soennitische salafistische beweging. Wat betreft ideologisch extremisme is het een neef van de kolonistengroepen in Israël, die worden vertegenwoordigd door zionisten als Bezalel Smotrich — ze sluiten geen compromissen met wie dan ook. In tegenstelling tot Assad, die christelijke kerken openhield en de sjiitische en alawietengemeenschappen beschermde, zal HTS deze groepen waarschijnlijk vervolgen, zo niet regelrecht vermoorden. Dit betekent dat vluchtelingenstromen terug zullen keren naar Libanon, noordwaarts naar Turkije, westwaarts naar Europa en oostwaarts naar Irak. Hoe de Koerden het doen onder een gecombineerde Amerikaanse, HTS- en Turkse heerschappij in Noord-Syrië is een andere vraag.

De grootste slachtoffers zullen de mensen van Palestina zijn, die elke dag vermoord worden door het zionistische nationale leger, en de niet-soennitische Arabische bevolking van Syrië; de Druzen, Alawieten, christenen en anderen. Al Jolani en andere politieke vertegenwoordigers dragen misschien plotseling kekke westerse kleding als ze interviews geven aan de propaganda-instellingen van het Westen, maar wie verder kijkt dan zijn neus lang is ziet dat dit slechts een optische verandering van hun wreedheid aangeeft.

De omverwerping is niet een uitkomst die Moskou verwelkomde, maar Donald Trump focust zich alleen op Rusland. Op zijn Truth Social heeft hij het vooral over Rusland en Iran - die zijn, zo zegt hij, momenteel verzwakt, de één vanwege Oekraïne en een slechte economie, de ander vanwege Israël en zijn gevechtssucces. In plaats van te erkennen dat een internationale terroristische organisatie de macht over de Syrische regering heeft mogen grijpen, laten zijn onwetende uitspraken over de Russische economie en de voortgang van de oorlog in Oekraïne zien dat hij geostrategisch gezien geen groot denker is, en heeft hij niet door dat Poetin niet in de stemming zal zijn om met Trump of zijn tassendragers te gaan onderhandelen. De chaos die Syrië de komende maanden waarschijnlijk zal verscheuren, zal meer schade en gevaar opleveren voor Turkije en Israël dan voor Rusland en Iran. Het beheersen van de opkomende veiligheidsrisico's die een door HTS geleide regering met zich meebrengt zijn nu het probleem van Turkije, Libanon, Jordanië, Irak en Israël. Rusland en Iran kunnen achteroverleunen en toekijken of, via inlichtingendiensten, helpen de boel op te stoken.

Deze verovering van Syrië door middel van proxy-troepen is niet de enige campagne die de Amerikaanse en Britse geheime diensten en hun nieuwsvrienden in Kiev en Ankara voeren.

Ondanks de duidelijke uitslag van de recente verkiezingen in Tbilisi, Georgië, gaan de door buitenlanders gefinancierde en gecoördineerde protesten tegen die gekozen regering door. Men kan hierin hetzelfde draaiboek zien dat een paar jaar geleden tegen de regering van Hongkong werd uitgevoerd tijdens de protestbeweging daar. Een recent 'verhaal' van Associated Press News bevat alle gebruikelijke elementen.


De kop gebruikt 'vermeende' om 'brute aanval' in de titel te wringen. In het verhaal worden we geïnformeerd dat 'mannen gekleed in het zwart' betrokken waren bij het aanvallen van demonstranten. AP News meldt dat een vriend van een lokale journalist erin geslaagd was om beelden vast te leggen van genoemde zwarte schurken en dat het daarom de overheid is. De beschuldigende vinger wordt ontkend door de overheid, die uiteraard niet zal profiteren van enig geweld. Het 'MIB'-incident vond plaats op de 11e opeenvolgende dag van soms gewelddadige protesten nadat de democratisch gekozen regering ervoor koos om gesprekken met EU-vertegenwoordigers over een pad naar toetreding tot de Europese Unie uit te stellen. Andere commentatoren hebben opgemerkt dat meer dan de helft van de gewelddadige demonstranten die door de politie zijn aangehouden voor het beschadigen van eigendommen buitenlanders waren.

Dit lijkt precies op buitenlandse Rent-a-Mob gewelddadige protesten die eigendommen beschadigen om de lokale politie in een lastige positie te brengen. Mainstream media verslaggeving verheft het conflict lokaal en internationaal. De volgende stap in het EuroMaidan-type script is dat sluipschutters beginnen te schieten op zowel de politie als de demonstranten om het niveau van geweld te verhogen, en voilà, een regering die externe partijen meer wensen dan de democratisch gekozen regering is geïnstalleerd. Democratie is een privilege dat de VS verleent aan een land dat zijn dictaten volgt. De rest krijgt de destabilisatiebehandeling, van IMF-leningen tot kleurenrevoluties, of proxy-legers, NAVO "no fly zones" of zelfs een directe invasie.

Tenslotte Zuid-Korea. In de Democratische Republiek (Zuid-)Korea was de Amerikaanse ambassadeur Philip S. Goldberg, die eerder uit Bolivia en de Filipijnen was gezet toen er staatsgrepen tegen die regeringen plaatsvonden, toevallig de lokale Amerikaanse ambassadeur. Hij zou de Amerikaanse regering hebben ingelicht, die "met grote bezorgdheid" toekeek hoe de poging tot staatsgreep mislukte omdat de vergunningen voor het luchtruim te traag waren voor speciale troepen om het parlement effectief te barricaderen.

Zuid-Korea is het enige land waar Amerikaanse speciale troepen direct gemengd zijn met hun lokale tegenhangers. Hoewel de moed van de lokale burgerbevolking en hun gekozen vertegenwoordigers die staatsgreep hebben verslagen, is dit geen viering van de democratie, maar een waarschuwing voor hoe kwetsbaar Zuid-Korea is.

[Zuid-Koreaanse president] Yoon's staat van beleg wilde alle burgerlijke en politieke rechten uitwissen, en alle politieke oppositie uitroeien en vernietigen – wat hij pro-noordelijke, anti-staatskrachten noemde. Het is slechts een reeks gelukkige toevalligheden en misstappen dat het werd verijdeld.

Een mogelijk Amerikaans motief voor de staatsgreep is dat Zuid-Korea zijn leger toestemming geeft om betrokken te raken bij de NAVO-proxyoorlog tegen Rusland in Oekraïne en de Amerikaanse strijd tegen China. Het mainstream media verhaal dat soldaten uit Noord-Korea zich bij Rusland voegen om Rusland te verdedigen tegen de multinationale invasie in Koersk, is gebruikt om een ​​politiek motief voor Zuid-Korea's betrokkenheid te verzinnen. De zittende regering wilde er niets van weten, hoewel het Zuid-Koreaanse leger de VS wel honderdduizenden 155mm-artilleriegranaten schonk voor het mislukte offensief in 2023.

De VS maakt gebruik van dezelfde middelen als altijd om haar geostrategische en dus ook geo-economische doelen te bereiken: geheime troepen en inlichtingendiensten, gewelddadige Rent-a-Mob-protesten, gewapende proxy-troepen, directe staatsgrepen en haar kruiperige, stenografische, commerciële mainstream media.

Ondertussen blijven de VS (en haar westerse vazalstaten) de zionistische genocide in Palestina steunen.


Conclusie

Iedereen in een ontwikkelingsland zou moeten weten hoe kleurenrevoluties werken. Anders zullen ze naïef eindigen met het steunen van regimewisseling in hun eigen land. En meestal helpen de kleurenrevoluties het land niet, dat uiteindelijk gewoon een vazal van de westerse rijken wordt. Kijk naar Oekraïne, dat verwoest wordt door oorlog. Het land heeft geen toekomst omdat het domweg is getrapt in de leugens en bedrog van door de VS geleide kleurenrevoluties.





[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]



[9 december 2024]

 

Afdrukken Doorsturen