Europese Commissie gaat 'soevereine
EU-obligaties en EU-Bills' uitgeven
De gevreesde en verraderlijke staatsgreep van Brussel heeft inmiddels
plaatsgevonden: met de uitgifte van effecten door de Europese
Commissie komen er binnenkort speciale belastingen en de verdere
invoering van een volwaardige tirannie.
Gisteren schreven we een artikel over de Europese Commissie en haar
drang naar meer macht en geld. Vandaag gaan we daar even op door en
praten we in dit verband over de 'repo-faciliteit' die Brussel wil
gaan opzetten.
Wat is een 'REPO-faciliteit'?
Voordat we de diepte ingaan is hier een definitie van een dergelijke 'repo-faciliteit',
afkomstig van de website van
Wikipedia:
"Een repurchase agreement, ook wel bekend als een repo, RP of 'sale
and repurchase agreement', is een vorm van kortetermijnlening,
voornamelijk in staatsobligaties. De dealer verkoopt de onderliggende
effecten aan investeerders en koopt ze, in overleg tussen de twee
partijen, kort daarna terug, meestal de volgende dag, tegen een iets
hogere prijs."
Investopedia biedt een nog kortere definitie:"Een repo-overeenkomst is
een overeenkomst om effecten, meestal staatsobligaties, te verkopen en
deze kort daarna terug te kopen tegen een iets hogere prijs."
Tot zover de omschrijving, maar waar zijn repo's goed voor?
Repo's worden doorgaans gebruikt om kortetermijnkapitaal te verwerven.
Ze worden ook vaak gebruikt in openmarkttransacties van centrale
banken… De partij die het effect verkoopt en akkoord gaat om het
later terug te kopen, is betrokken bij een repo. Ondertussen is de
partij die het effect koopt en akkoord gaat om het terug te verkopen,
betrokken bij een reverse repurchase agreement of reverse repo.
De taal rondom repo's wordt abstract, zelfs droog, heel snel, maar het
dagelijkse werk in deze tak van de financiële wereld wordt gedaan via
en met deze (meestal) overnight flows. Het is een cruciaal
onderwerp voor iedereen die geïnteresseerd is in de markt om in de
gaten te houden, omdat het om niets minder gaat dan de liquiditeit van
de kapitaalmarkten die onze economie runnen. Het smeert de wielen van de economie.
Technisch gezien is een repo-overeenkomst vergelijkbaar met een
gedekte lening. Wikipedia wijst bovendien op een belangrijk aspect van
dergelijke repo's:
"Hoewel de transactie vergelijkbaar is met een lening en het
economische effect vergelijkbaar is met een lening, verschilt de
terminologie van die van leningen: de verkoper koopt de effecten
wettelijk terug van de koper aan het einde van de looptijd van de
lening. Een belangrijk aspect van repo's is echter dat ze wettelijk
worden erkend als één enkele transactie (belangrijk in het geval van
insolventie van de wederpartij) en niet als een vervreemding en een
terugkoop voor belastingdoeleinden. Door de transactie te structureren
als een verkoop, biedt een repo aanzienlijke bescherming aan
kredietverstrekkers tegen de normale werking van de Amerikaanse
faillissementswetgeving, zoals de automatische opschorting en
vermijding."
Een repo is in feite een middel om op korte termijn kapitaal aan te
trekken, met extra toeters en bellen (verhoogde
faillissementsbescherming) die essentieel zijn voor het functioneren
van de economie als geheel.
Nu we deze parameters hebben vastgesteld, kunnen we kijken naar de
aankondiging van de Europese Commissie. Dat wil zeggen, er moet worden
opgemerkt dat we ook moeten letten op de taal van de Europese
Commissie. Het zal u misschien niet verbazen, maar de Europese
Commissie eigent zich de privileges (geen grondwetten, geen wetten of
rechten ) toe van een 'soevereine emittent'.
In de Amerikaanse context duurde het tot 1917 voordat dergelijke
repo-regelingen werden toegepast, nadat de Federal Reserve Act van
1913 in werking was getreden en de VS zich bij de Eerste Wereldoorlog
had aangesloten.
Dit is wat
de Europese Commissie op 7 oktober verklaarde:
"Vandaag lanceert de Commissie haar EU Repurchase Agreement (Repo)-faciliteit,
een vorm van kortetermijnuitgifte van EU-effecten die op afroep
beschikbaar zijn voor primaire dealers in de EU. Doel is de rol van
EU-obligaties verder te versterken en daarmee de algehele efficiëntie
en vloeibaarheid van de EU-obligatiemarkt te verbeteren."
Als u meer wilt weten over de term
'primary dealers': dit omvat een
lijst van - op dit moment 37 - te falen banken met alle gebruikelijke
verdachten. Op die website lezen we ook dat 'de Commissie zal
proberen samen te werken met banken die actief zijn in het
ondersteunen van obligatie-uitgiftes en -plaatsingen om haar
EU-obligaties en EU-bills succesvol te plaatsen'.
Kijk eens aan: de Europese Commissie, die geen inkomsten uit
belastingen heeft en wiens 'begroting' is gebaseerd op de bijdragen
van de lidstaten (en waar het Oekraïne-beleid een gigantisch gat in
sloeg, waardoor verkwister Von der Leyen feitelijk door haar geld heen
was vóór het einde van haar termijn van vijf jaar), gaat nu 'EU-obligaties
en EU-wissels' uitgeven.
Volgens Investopedia
betekent dit het volgende:
"Staatsobligaties betalen obligatiehouders periodieke rentebetalingen,
couponbetalingen genoemd.
Staatsobligaties die worden uitgegeven en
ondersteund door nationale overheden worden vaak beschouwd als
investeringen met een laag risico. Staatsobligaties die worden
uitgegeven door een federale overheid, worden ook wel
staatsschuld
genoemd."
Naast 'EU-obligaties' wil de Europese Commissie kennelijk ook 'EU-bills'
uitgeven, die, zo nemen wij aan, het
functionele equivalent zijn van
Amerikaanse schatkistcertificaten: eEen Treasury bill (T-bill) is een
kortetermijnschuld van de Amerikaanse overheid, gedekt door het
Amerikaanse ministerie van Financiën. De looptijden variëren van vier
tot 52 weken.
Nu we deze twee sleutelbegrippen hebben gedefinieerd, kunnen we de
implicaties ervan veilig formuleren:
- De Europese Commissie heeft op 7 oktober 2024 haar de facto
soevereine autoriteit uitgeroepen.
Daarom keren we terug naar het verslag van de Europese Commissie over
wat er is gebeurd:
"Nu de handel in EU-obligaties op de secundaire markt de afgelopen
jaren exponentieel is gegroeid, zal de lancering van de
repo-faciliteit ervoor zorgen dat de Commissie een
staatsobligatie-achtige emittent wordt op de EU-kapitaalmarkten.
[hun woorden, niet die van ons - red.].
Via de [repo]-faciliteit biedt de EU haar primary dealers de
mogelijkheid om op tijdelijke basis specifieke EU-obligaties te
sourcen, wat hun capaciteit om vaste openbare noteringen te plaatsen,
ondersteunt. De (repo}-faciliteit stelt investeerders in staat om meer
vertrouwen te hebben in de voorwaarden waaronder zij EU-obligaties op
de secundaire markt kunnen verhandelen."
Een 'secundaire markt' is de plek - vrijwel elke soort beurs of iets
dergelijks - waar primary dealers vervolgens (paarden)handel drijven
met deze obligaties en wissels. Dit zal waarschijnlijk ook het (her)verpakken
van deze 'EU-obligaties en EU-wissels' omvatten - waardoor ze worden
omgezet in zogenaamde derivaten (door Warren Buffett 'financiële
massavernietigingswapens' genoemd).
Bovendien zullen primary dealers dergelijke 'EU-obligaties en
EU-rekeningen' ook gebruiken als onderdeel van hun activa (hoewel het
schuldverplichtingen zijn), wat de kartelachtige structuur van de high
finance verder zal versterken. Met andere woorden: de 'systemically
relevant' banken zullen nòg meer 'too big to fail' worden.
Er is ook wat informatie over de details van de EU-repofaciliteit:
"De eerste EU-repotransacties worden vandaag uitgevoerd op het
webgebaseerde handelssysteem Eurex Repo en worden verrekend via Eurex
Clearing.
Repo-faciliteiten worden vaak gebruikt door soevereine emittenten om
de marktactiviteit van hun primary dealers te ondersteunen [met
andere woorden, ze zijn een enorme overheidsinterventie die één soort
marktdeelnemers ( sic ) bevoordeelt - de EU 'primary dealers' - boven
alle anderen - red.]. De EU Repo-faciliteit werkt in
overeenstemming met de standaardpraktijken van peer sovereign
emittenten [vandaar het belang van met name wat de Amerikaanse
Federal Reserve doet - red.]. De lancering van de Repo-faciliteit
markeert de implementatie van de laatste maatregel die
de Commissie in
december 2022 aankondigde om de EU-obligatiemarkt te ondersteunen.
De Commissie beschikt nu over alle tools die ze nodig heeft om een drukke
uitgifteperiode tot eind 2026 succesvol te beheren met de steun van
haar gewaardeerde Primary Dealer Network.
Ter gelegenheid van de lancering van de regeling zal de commissaris
voor Begroting en Administratie, Johannes Hahn, samen met de president
van de Deutsche Bundesbank, Joachim Nagel, om 17:00 uur CEST een 'Ring
the Bell Ceremony' leiden op de handelsvloer van de effectenbeurs van
Frankfurt, in Duitsland."
We zullen kort ingaan op de omvang van wat de Europese Commissie
zojuist heeft aangekondigd, voordat we wat vertellen over de
implicaties ervan.
De Europese Commissie heeft een soort 'begroting' die bestaat uit de
bijdragen van de lidstaten die voor de duur van een termijn van vijf
jaar worden toegewezen. Afgezien van deze toewijzingen heeft (dus
sinds kort: had) de Europese Commissie geen geld om uit te geven.
De aankondiging om 'EU-obligaties en EU-wissels' uit te geven, maakt
de Europese Commissie de facto tot een 'soevereine emittent'. Dit
betekent dat dit de achterdeur is waardoor 'Brussel' geld kan ophalen
bij zijn 'primary dealers' en kan uitgeven zonder dat er een
geschreven grondwet is of de bevoegdheid is om de burgers van de
Europese Unie rechtstreeks voor het geld te belasten.
Wat zijn de implicaties?
Als u zich op dit punt afvraagt wie deze 'EU-obligaties en
EU-wissels' financiert, zijn er slechts twee opties:
1. De Europese Commissie heeft haar vijfjarenbegroting veiliggesteld
en/of op een andere manier 'iets' opzijgezet om deze 'EU-obligaties en
EU-wissels' veilig te stellen.
2. Het volgende EU-verdrag of welke geheime trucs dan ook – we denken
dan aan Protocol 14 van het Verdrag van Lissabon (dat wijzigingen in
deze structuren toestaat bij gebrek aan nieuwe verdragen of iets
dergelijks, volgens één van de belangrijkste architecten ervan, wijlen
Wolfgang Schäuble) – zal directe EU-belastingen opleggen om ervoor te
zorgen dat de Europese Commissie rente kan betalen over deze repo-deals.
Hoe dan ook, het betekent dat de Europese Commissie nu feitelijk een
zelfverklaarde 'soeverein' is die op enig moment in de nabije toekomst
belastingen zal heffen op de bevolking van de EU, dus ook op u en wij.
Opmerkelijk is (alhoewel...) dat de Europese Centrale Bank (ECB) bij
deze praktijken afwezig is. We vermoeden dat dit met opzet is gedaan,
want de ECB is weliswaar een vreemde hybride qua statuten (ze geeft de
euro uit, maar niet alle EU-lidstaten behoren tot de eurozone), maar
zegt specifiek niets over gezamenlijke schulduitgifte (juist vanwege
deze hybride kwaliteiten).
Hier is de 'factsheet' dat bij het persbericht hoort:

Al deze schuldinstrumenten van de Europese Commissie worden beheerd
door de Deutsche Bundesbank en haar in Luxemburg gevestigde
dochteronderneming Clearstream, een '
bank voor banken'. Inderdaad, de
Bundesbank is onderdeel van het ECB/eurozone-ecosysteem, maar we
vermoeden dat de Europese Commissie deze 'EU-obligaties en EU-wissels'
via de Bundesbank en haar dochteronderneming Clearstream doet, omdat
het 'handiger' is dan om dit via de ECB te doen (die, vermoeden we,
ook niet de wettelijke bevoegdheid heeft om dergelijke
repo-verplichtingen uit te geven).
We hebben niet de tijd en mankracht om de stapels EU-'wetgeving'
hierover door te spitten, maar ons gevoel zegt het dat we het wel bij
het juiste eind hebben. Wat we wel doen is even kijken naar de
gebruikte taal; hier is wat meer informatie uit het 'factsheet', met
name het gedeelte waarin wordt uitgelegd hoe de repo-dingen werken:
"De EU zal de gevraagde obligaties voor elke transactie creëren en
deze annuleren bij het afronden van de transactie, zodat het volume
van de uitstaande obligaties terugkeert naar het vorige niveau. De
faciliteit zal daarom geen invloed hebben op de geplande uitvoering
van EU-obligatie-uitgiften door de Commissie in overeenstemming met de
wettelijke mandaten. De evolutie van de uitstaande bedragen van
EU-obligaties, rekening houdend met de repo-volumes, zal worden
gepubliceerd volgens de gebruikelijke praktijk door de Luxemburgse
effectenbeurs…
De transactie wordt afgehandeld via Eurex Clearing als centrale
tegenpartij (CCP), waarbij Deutsche Bundesbank de EU vertegenwoordigt
in haar hoedanigheid van General Clearing Member (GCM). Transacties
worden afgewikkeld via de settlement account-structuur van Deutsche
Bundesbank.
De EU heeft zichzelf ook uitgerust met de middelen om reverse
repo-transacties uit te voeren, zodat het rendement op het ontvangen
geld als onderpand van de Primary Dealer kan worden geoptimaliseerd.
Onder de reverse repo-transactie zal de Commissie voor de duur van de
repo-transactie investeren in verhandelbare effecten."
Als u met ons onder de motorkap wilt kijken: hier is een compilatie
van documenten met betrekking tot de '
Annual
Borrowing Decision - de Jaarlijkse leenbeslissing' van
de Europese Commissie. Voor nu vermelden we dat
het meest relevante document,
- getiteld ‘Governance decision on borrowing and debt management
operations under the diversified funding strategy and related lending
operations, ofwel: Governancebesluit over leen- en
schuldbeheersactiviteiten onder de gediversifieerde
financieringsstrategie en gerelateerde leenactiviteiten', dat werd
uitgegeven op 12 december 2023, slechts één keer de term 'belasting'
bevat (en dat doet het met betrekking tot de bewering dat de Europese
Commissie al haar 'normen inzake transparantie' en dergelijke zal
handhaven).
Conclusies
Met andere woorden: zoals gezegd zal de Europese Commissie voortaan
optreden als een 'soevereine' emittent van schuldpapier om te
financieren wat de Europese Commissie passend acht. Wij merkten
terloops op dat de Europese Commissie dit doet via de Deutsche
Bundesbank en Clearstream, en niet via de Europese Centrale Bank.
Nergens in de vrijgegeven documenten verwijst de Europese Commissie
naar haar bevoegdheid om de EU-burgers voor geld te belasten (hoewel
we betwijfelen of deze verplichtingen, die maanden vóór deze
aankondiging af en toe zijn geopperd, veel achterlopen) om
daadwerkelijk deze 'EU-obligaties en EU-wissels' te bedienen.
Het is zeer waarschijnlijk dat de Europese Commissie nu massaal geld
gaat uitgeven om de regeringen van de lidstaten te overtreffen en zo
de voorwaarden te scheppen voor de ex-postfusie van de EU tot één
gigantische pseudo-federale entiteit.
Het zal dan ook volgens ons niet lang duren dat er belastingen moeten
worden geheven om de Europese Commissie in staat te stellen deze
schulden (en rentebetalingen) te betalen. We zien al voor ons dat dit
op de volgende manier zal gebeuren:
De Europese Commissie geeft 'EU-obligaties en EU-wissels' uit en om
deze verplichtingen na te komen zal de Europese Commissie uiteindelijk
naar de lidstaten stappen en hen vertellen dat ze 'meer' geld moeten
vrijmaken, anders gaat 'de EU' failliet. De lidstaten zullen
schoorvoetend akkoord gaan, waarschijnlijk onder enorme druk tijdens
een financiële crisis of iets dergelijks (misschien vlak na 'nieuwe'
ontwikkelingen aan het oostfront versus Rusland).
Zodra dit als 'noodmaatregel' is ingesteld, zal de Europese Commissie
proberen deze 'eenmalige actie' te 'stroomlijnen' en 'voorstellen' dat
het gemakkelijker zal zijn en veel minder bureaucratie met zich mee
zal brengen als de Europese Commissie EU-inwoners rechtstreeks gaat
belasten. Dit zal worden verkocht als een soort 'gewone'
business-as-usual-maatregel, wat ook betekent dat geen van de andere
EU-instellingen - zoals de Raad (met alle regeringsleiders) of het 'eu-parlement'
(wat een grap) - worden getroffen. Dit zal leiden tot de creatie van
een directe manier om EU-ingezetenen te belasten om de schulden en
uitgavenverplichtingen van de Europese Commissie te financieren.
En voilà, daar hebben we het: 'Brussel' zal binnen enkele jaren alle
grondwetten en wetgevende organen vervangen, omdat het de voorwaarden
heeft geschapen die verdere 'integratie' 'noodzakelijk' maken.
Historisch gezien is dit een belangrijke aankondiging, vooral omdat de
macht van de beurs een essentiële voorwaarde is voor representatieve
vergaderingen.
In de nasleep van de zogenaamde Glorieuze Revolutie van 1688 vond er
wat PGM Dickson de Financiële Revolutie (1967) noemde plaats: het
Anglo-Britse parlement wist de Bill of Rights (1689) te verkrijgen in
ruil voor de wens van de Kroon om staatsobligaties uitgegeven door de
Bank of England te beveiligen met een wettige en regelmatige belasting
die door het parlement werd toegekend. (Dicksons studie kan het beste
worden gelezen in combinatie met John Brewers The Sinews of Power,
gepubliceerd in 1989.)
Vrijwel hetzelfde mechanisme - de nauwe relatie tussen belastingen en
vertegenwoordiging - stond centraal in wat bekend werd als de
Amerikaanse Revolutie ('geen belastingen zonder vertegenwoordiging').
Deze kwesties speelden ook een grote, zo niet overkoepelende rol in de
langdurige strijd over de oprichting van een centrale bank in de VS
tot de Federal Reserve Act van 1913.
Nu zien we vergelijkbare stappen van de Europese Commissie, hoewel
nergens in deze documenten te vinden is dat EU-inwoners 'rechten'
hebben of dat het Europees nepparlement toezicht houdt door te claimen
dat het de macht over de beurs heeft. De Europese Commissie heeft de
eerste grote stap gezet om aan het hoofd te komen van een nieuwe
entiteit die hetzelfde pad bewandelt als alle andere centralebanken
die oorlog voeren in de geschiedenis. Totdat de burgers van de
EU-lidstaten wakker worden en hun rechten als soevereine individuen
onder hun eigen grondwetten opeisen.
We willen geen weddenschappen afsluiten wat betreft de pogingen van
politici van lidstaten om de grondwetten en wetten te handhaven
waaraan ze technisch gezien gebonden zijn. We vermoeden dat iedereen
van de hele EU-politieke kliek het met de Europese Commissie eens is.
7 oktober 2024 is een definitief keerpunt in de Europese geschiedenis.
De vraag waarmee de bevolking uiteindelijk geconfronteerd wordt is:
gaan we richting tirannie of vrijheid? Gezien bovenstaande zal het
niet de tweede optie worden.
[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[16 december 2024]
Afdrukken
Doorsturen