De naderende financiële crash

Een waakhond van Wall Street waarschuwt: “De klok tikt voor een naderende catastrofale financiële crash”.


De onvermoeibare Dennis Kelleher, medeoprichter en CEO van de Wall Street-waakhond Better Markets, heeft zojuist de maandelijkse nieuwsbrief van zijn organisatie voor januari 2025 uitgebracht en het is een knaller.Kelleher waarschuwt dat de financiële deregulerende maatregelen die de nieuwe president Donald Trump in zijn regering heeft opgenomen, betekenen dat “de klok tikt voor een komende catastrofale financiële crash die waarschijnlijk veel erger zal zijn dan die van 2008.”

Kelleher voegt toe dat dit “geen overdrijving is.” Hij citeert bewijsmateriaal uit eerdere financiële crashes en schrijft:
“…er is altijd een vertraging na deregulering en de creatie van kunstmatige liquiditeit. Dat was het geval voor de 'roaring '20s' gevolgd door de crash en de Grote Depressie; de ​​'grote matiging' van begin jaren 2000 gevolgd door de crash en de Grote Recessie; de ​​deregulering van de eerste Trump-regering in 2017-2020 die leidde tot de bankencrisis van 2023 toen 3 van de 4 grootste bankfaillissementen in de Amerikaanse geschiedenis plaatsvonden. De volgende keer zal er waarschijnlijk veel erger gebeuren.”

De mogelijkheid van een nieuwe grote crash zou kunnen verklaren waarom de vicevoorzitter voor toezicht bij de Federal Reserve, Michael Barr, het schip verlaat en de reddingsboot laat zakken.

Kelleher heeft een manier om een ​​uitdrukking te bedenken: "Banken verwaarlozen hun plichten niet, handelen niet roekeloos, vertonen geen risicovol gedrag en overtreden de wet niet – dat doen bankiers wel " – en hij waarschuwt dat dit zal blijven duren “totdat individuele bankiers op een zinvolle en persoonlijke manier worden gestraft.”

Helaas hebben we herhaaldelijk laten zien dat, ongeacht welke politieke partij in Washington de macht heeft, Wall Street met een knipoog en een goedkeuring van het Amerikaanse ministerie van Justitie een illegale zone rond haar eigen activiteiten heeft kunnen afbakenen.

In 2016 berichtten we over wat het tv-programma van de Amerikaanse publieke omroep-Frontline onthulde over het ministerie van Justitie van de regering-Obama en de manier waarop het de onderzoeken had afgehandeld nadat Wall Street de Amerikaanse economie had doen instorten en miljoenen Amerikanen werkloos had gemaakt, met als wrange kers op de faillissementstaart een huisuitzettingsbevel op hun voordeur:

Verteller: "Frontline sprak met twee voormalige hooggeplaatste aanklagers van het ministerie van Justitie die in de Criminal Division onder Lanny Breuer dienden. Volgens hen was Breuer overdreven bang om te verliezen."

Frontline's  Martin Smith: "We spraken met een paar bronnen binnen de Criminal Division, en zij meldden dat er geen onderzoeken gaande waren toen het op Wall Street aankwam. Er waren geen dagvaardingen, geen documentenbeoordelingen, geen telefoontaps."

Lanny Breuer: "Ik weet niet met wie u hebt gesproken, want we hebben ons grondig verdiept in de zaken waar u het over hebt."

Martin Smith: "Deze bronnen zeiden dat er tijdens de wekelijkse vergaderingen over de goedkeuring van de aanklacht geen enkele zaak ter sprake kwam die ook maar enigszins in de buurt kwam van een aanklacht tegen Wall Street voor financiële misdrijven."

Na de crash van 2008 nam het Amerikaanse Congres wetgeving aan die de Financial Crisis Inquiry Commission (FCIC) in het leven riep om de oorzaken van de crash te onderzoeken en erover te rapporteren. In 2016 werden eerder achtergehouden documenten van het onderzoek van de FCIC openbaar gemaakt. Senator Elizabeth Warren was verbijsterd over wat ze lieten zien.

In een brief van 20 pagina's aan de inspecteur-generaal van het Amerikaanse ministerie van Justitie, vroeg senator Warren om een ​​onderzoek naar de reden waarom het ministerie van Justitie geen van de Wall Street-bestuurders had aangeklaagd die door de FCIC naar het ministerie waren verwezen voor mogelijke strafrechtelijke vervolging. In een aparte brief vroeg Warren de toenmalige FBI-directeur James Comey om zijn gerelateerde bestanden.

Uit de FCIC-documenten bleek dat het in 2010 meerdere keren strafrechtelijke verwijzingen naar Wall Street-bestuurders naar het ministerie van Justitie (DOJ) had gedaan. Warren legde de verwijzingen in haar brief als volgt uit:

“Een beoordeling van deze documenten door mijn staf heeft 11 afzonderlijke FCIC-verwijzingen van personen of bedrijven naar DOJ geïdentificeerd in gevallen waarin de FCIC 'ernstige aanwijzingen van schendingen' van federale effecten- of andere wetten vond. Negen personen waren betrokken bij deze verwijzingen (twee waren tweemaal betrokken). Het DOJ heeft geen strafrechtelijke vervolging ingesteld tegen één van de negen personen. Geen van de negen is naar de gevangenis gegaan of veroordeeld voor een strafbaar feit. Geen enkele is zelfs maar aangeklaagd of voor de rechter gebracht. Slechts één persoon kreeg een boete van $ 100.000, en dat was om een ​​civiele zaak te schikken die door de SEC was aangespannen.”

De twee personen waar Warren naar verwijst die "twee keer betrokken waren" bij de criminele verwijzingen van de FCIC zijn Robert Rubin, de voormalige minister van Financiën in de regering van Bill Clinton, die in de aanloop naar de crash van Citigroup in 2008 voorzitter was van het Uitvoerend Comité van de Raad van Bestuur van Citigroup. (Nadat hij had gepleit voor de intrekking van de Glass-Steagall Act, die Citigroup toestond om zowel een verzekerde depositobank, een investeringsbank als een effectenmakelaardij te bezitten, ging Rubin rechtstreeks van zijn post als minister van Financiën naar de Raad van Bestuur van Citigroup, waar hij de daaropvolgende tien jaar $ 126 miljoen aan compensatie ontving).

De andere persoon wiens naam twee keer vóórkomt is Chuck Prince, de CEO van Citigroup ten tijde van de implosie. De naam van een derde Citigroup-bestuurder staat ook op de lijst: Gary Crittenden, de Chief Financial Officer van Citigroup ten tijde van de crash. Crittenden was de persoon die een boete van $ 100.000 kreeg van de SEC.

Niet alleen werden de topbestuurders van Citigroup niet vervolgd, maar de bank ontving in het geheim cumulatieve doorlopende leningen ter waarde van in totaal $ 2,5 biljoen (!) van de Federal Reserve van december 2007 tot ten minste juli 2010. Die informatie werd in 2011 onthuld toen het Government Accountability Office (GAO) haar audit van de bailout-programma's van de Federal Reserve publiceerde.

De Federal Reserve mag wettelijk gezien geen leningen verstrekken aan insolvente instellingen. Maar in het geval van Citigroup lijkt het erop dat diezelfde Federal Reserve haar wettelijke mandaat negeerde. Sheila Bair, die tijdens de crisis van 2008 voorzitter was van de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC), bevestigt dit punt in haar boek Bull by the Horns. Bair schrijft:
“In november [2008] hing het zogenaamd solvabele Citi weer in de touwen, en had het een nieuwe overheidsuitkering nodig. De markt geloofde de strategie van de OCC [Office of the Comptroller of the Currency dat toezicht houdt op nationale banken] en de NY Fed niet om het te laten lijken alsof Citi net zo gezond was als de andere commerciële banken… In plaats daarvan keken de OCC en de NY Fed toe terwijl die zieke bank grote dividenden bleef uitkeren en deed alsof ze gezond was.”

Eigenlijk stonden ze helemaal niet stil. De Federal Reserve hield Citigroup in het geheim overeind met leningen van $ 2,5 biljoen, waarvan er veel werden verstrekt tegen een rente van een fractie van één procent, terwijl Citigroup dubbele rentepercentages rekende aan zijn in zwaar weer verkerende creditcardklanten.

Kelleher van Better Markets stelt in de laatste nieuwsbrief van de organisatie de volgende vraag:
“Hoe zijn we hier terechtgekomen? De financiële sector gebruikt haar economische macht om politieke macht te kopen, die ze vervolgens gebruikt om haar economische macht te vergroten. Dat gebeurde opnieuw in de verkiezingen van november 2024, en de financiële sector staat op het punt de vruchten te plukken. De regering van Trump gaat een zeer gevaarlijke kolos van deregulering van de financiële sector ontketenen.

De regering-Trump gaat een zeer gevaarlijke kolos van deregulering van de financiële sector ontketenen. De naderende 100e verjaardag van de Grote Crash van 1929 is onheilspellend.

De binnenkomende regering en haar aanhangers, waaronder degenen die zijn aangewezen voor belangrijke regelgevende rollen, evenals de financiers van Wall Street, kiezen ervoor om de meest basale en voor de hand liggende lessen uit die rampen (en zelfs de recentere bankencrisis van 2023) te negéren. De Federal Reserve is al begonnen met het weigeren om het kapitaal bij banken te verhogen, het verzwakken van stresstests en het anderszins nalaten om in vier jaar tijd ook maar één regel in te voeren.

Helaas is deze gevaarlijke kortzichtigheid niet beperkt tot de Federal Reserve. Paul Atkins, de door Trump genomineerde president-elect om de SEC te leiden, is bijvoorbeeld ook een dereguleringsfanaat en een cheerleader van de industrie die, als commissaris bij de SEC van 2002-2008, de deregulering steunde die bijdroeg aan de verwoestende crash van 2008. De nieuwe regering heeft ook geopperd om de Federal Deposit Insurance Company (FDIC) en het Consumer Financial Protection Bureau (CFPB) te elimineren, twee van de meest succesvolle overheidsinstanties in de geschiedenis van het land. Om olie op het vuur te gooien, heeft het Trump-team ook de rode loper uitgerold voor de crypto-industrie, wat zal resulteren in enorme verliezen voor consumenten en de kern van de traditionele financiële en bancaire systemen zal destabiliseren.

Hoewel deze acties waarschijnlijk een kortetermijnhausse zullen creëren in de komende paar jaar (tenzij ontspoord door tarieven, belastingbeleid, oorlog, etc.), zal het een kunstmatig gecreëerde winstbron zijn, niet één die is gebaseerd op verstandige kapitaalvorming en -allocatie op basis van organische economische groei die duurzaam en bestendig zou zijn. Dat betekent dat de klok tikt voor een komende catastrofale financiële crash die waarschijnlijk veel erger zal zijn dan 2008. Dit is geen overdrijving - er is altijd een vertraging na deregulering en de creatie van kunstmatige liquiditeit. Dat was waar voor de "roaring '20s" gevolgd door de crash en de Grote Depressie; de ​​"grote matiging" van begin jaren 2000 gevolgd door de crash en de Grote Recessie; de ​​deregulering van de eerste Trump-regering in 2017-2020 die leidde tot de bankencrisis van 2023 toen 3 van de 4 grootste bankfaillissementen in de Amerikaanse geschiedenis plaatsvonden. De volgende keer zal er waarschijnlijk veel erger gebeuren.

Deze activiteiten van de financiële sector zijn de structurele drijfveren van vermogensontginning en -concentratie, van ongelijkheid en onrechtvaardigheid, en uiteindelijk van een economie die voor de meeste Amerikanen gewoon niet werkt.”

Wij konstateren al enige tijd dat beleggers, ongeacht hun beleggingservaring, worden weggedreven van dollars en in investeerbare activa. De toename van beleggingsexposure kan overlappen met de explosie van risicovolle kansen, waaronder crypto-altcoins, sportweddenschappen en nog veel meer. Naarmate er meer kapitaal de markt betreedt, zullen de prijzen van veel activa omhoog gaan. Naarmate de prijzen/koersen stijgen, worden mensen rijker. Naarmate ze rijker worden, is dit nieuwe kapitaal ervan overtuigd dat ze slim zijn, in plaats van op het juiste moment op de juiste plaats de beleggingsposities te heroverwegen.

U ziet waar dit naartoe gaat: kapitaalwaardering zorgt ervoor dat er meer kapitaal de markt opkomt. Mensen beginnen rendement na te jagen. De huidige mentaliteit is die van “snel rijk worden” - die is door de geschiedenis heen ongeslagen. En op een gegeven moment beginnen investeerders kapitaal lukraak aan financiële activa toe te wijzen.

Dit is het moment waarop de markt vatbaar wordt voor zeepbellen en de daaropvolgende crashes van de activaprijzen. Naar onze mening weerspiegelt een zeepbel niet alleen een snelle stijging van de aandelenkoersen, maar is het ook een tijdelijke manie die wordt gekenmerkt door – of misschien beter, het gevolg is van – o.a. het volgende:
- zeer irrationele uitbundigheid (om een ​​term te lenen van de voormalige voorzitter van de Federal Reserve, Alan Greenspan),
- regelrechte aanbidding van de betreffende bedrijven of activa, en het geloof dat ze niet kunnen missen,
- enorme angst om achter te blijven als men niet meedoet (''FOMO - fear of missing out''), en
- resulterende overtuiging dat voor hun aandelen “geen prijs te hoog is.” 

De waarschuwingssignalen van vandaag de dag zijn volgens ons onder andere:

- het optimisme dat sinds eind 2022 op de markten heerst,

- de bovengemiddelde waardering op de S&P 500, en het feit dat de aandelen in de meeste industriële groepen tegen hogere veelvouden worden verkocht dan aandelen in die sectoren in de rest van de wereld,

- de impliciete veronderstelling dat de zeven grootste bedrijven binnen die index succesvol zullen blijven,

- de mogelijkheid dat een deel van de waardestijging van de S&P voortkomt uit de automatische aankoop van deze aandelen door indexbeleggers, zonder rekening te houden met hun intrinsieke waarde, en

- het enthousiasme dat wordt toegepast op kunstmatige intelligentie.
We zien hier enorme investeringen die een droom najagen, terwijl de fundamenten eronder instorten.
De tech-industrie heeft een patroon: wanneer er een nieuwe technologie opduikt die net goed genoeg is om goed te demonstreren, raken beleggers collectief van slag. We hebben deze film al eerder gezien - van 3D-tv's tot crypto tot metaverse. De demo's zien er geweldig uit, de mogelijkheden lijken eindeloos en iedereen overtuigt zichzelf ervan dat het 'dit keer anders is.'  Maar er is een enorme kloof tussen demo en implementatie. Tussen 'kijk wat AI kan doen' en 'dit is hoe we geld verdienen.'
De harde waarheid is dat de huidige kosten voor AI-infrastructuur volkomen onhoudbaar zijn. We zien bedrijven $ 20 miljoen per maand verbranden om hun modellen draaiende te houden. En waarvoor? Om te concurreren met OpenAI dat miljarden aan steun krijgt en directe lijnen naar de toeleveringsketen van Nvidia?
Het is een klassiek dilemma. Iedereen weet dat deze 'nieuwe' economieën niet werken, maar niemand wil de eerste zijn die stopt met investeren. Dus blijven ze datacenters bouwen en doen alsof de inkomsten op de één of andere manier wel binnenkomen.
Elk bedrijf herschrijft zijn strategie om AI op te nemen, niet omdat ze een duidelijk plan hebben, maar omdat ze bang zijn om achter te blijven. Dat is precies wat er met blockchain is gebeurd: duizenden ingenieurs die zijn overgeplaatst, miljarden aan investeringen en bijna niets om voor te laten zien. De realiteit is dat de meeste van deze AI-investeringen zullen eindigen als serverruimtes vol met mining-rigs nadat crypto crasht - dure papieren gewichten, monumenten van collectieve waan.

Tot slot, terwijl we er toch mee bezig zijn, moeten we Bitcoin vermelden, hoewel het niet direct gerelateerd is aan aandelen. Ongeacht de waarde ervan, suggereert het feit dat de prijs de afgelopen twee jaar met 465% is gestegen niet dat er sprake is van overdreven voorzichtigheid.





[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]



[10 januari 2025]

 

Afdrukken Doorsturen