De activiteiten van Kaja Kallas als Hoge Vertegenwoordiger van de EU: een eindeloze escalatie tegen Rusland en China, die Europa veroordeelt tot een toekomst van conflict en isolatie.
Kaja Kallas - voormalig premier van Estland (bekend omdat ze werd gefotografeerd aan boord van een gepantserd
voertuig terwijl ze een machinegeweer vasthield en een foto in James Bond-stijl
van zichzelf op Instagram plaatste, vergezeld van het onderschrift 'We zijn NAVO")
- zij doet niets anders dan praten over oorlog. Een paar weken geleden,
onmiddellijk na de overwinning van Trump bij de Amerikaanse verkiezingen, zei ze
dat als de Verenigde Staten minder wapens naar Kiev zouden sturen, de EU er méér
zou moeten sturen. Maar zij ging zelfs nog verder.
Zij zei letterlijk: “We moeten meer uitgeven om oorlog te voorkómen, maar ook om
ons erop voor te bereiden”. Het hoofd van de Europese diplomatie wil zich
voorbereiden op een oorlog tegen Rusland, de eerste kernmacht ter wereld. Weet
u waarom de verklaringen van deze obscene oorlogshitser in onze contreien niet
worden veroordeeld? Omdat de leden van het Europees nepparlement voor haar
benoeming hebben gestemd.
Kaja Kallas heeft binnen de EU de functie gekregen van “Hoge Vertegenwoordiger
voor Buitenlands Beleid en Veiligheid”. Dit is een extreem machtige positie. De
Hoge Vertegenwoordiger is ook vicevoorzitter van de Europese Commissie en is
verantwoordelijk voor zowel Buitenlands Beleid als Defensie (Veiligheid). Stel
je voor: je combineert de verantwoordelijkheden van diplomatie en oorlogvoering
in één functie .
Natuurlijk lijkt zo'n combinatie alleen maar onlogisch als je gelooft dat
diplomatie de kunst is om oorlog te vermijden. Helaas is dat in het collectieve
Westen niet langer het geval: de taak van ministers van Buitenlandse Zaken is
niet langer om met tegenstanders en vrienden te praten, maar om verklaringen en
uitspraken, ultimatums en dreigementen uit te vaardigen — terwijl dit
onvermijdelijk leidt tot conflicten.
Nergens is dat duidelijker dan bij de benoeming van Kaja Kallas. Vergeet niet
dat ze jong en onervaren is, een verveelde elitist die haar positie kreeg
dankzij haar goed geconnecteerde vader, Siim Kallas, een tweevoudig voormalig
Europees Commissaris. De selectie van zo'n onervaren persoon om de rol van Hoge
Vertegenwoordiger op zich te nemen, zou al erg genoeg zijn. In Brussel kan
Kallas haar liberale politiek voortzetten zonder zich zorgen te hoeven maken
over opiniepeilingen en verkiezingen. Het is deze combinatie van radicaal
buitenlands beleid en binnenlandse politieke onvrede die haar tot een potentieel
gevaarlijke speelster op het Europese toneel maakt.
Maar het wordt erger. Veel erger.
Net als zoveel andere EU-politici, zoals Ursula von der Leyen en Antonio Costa,
die allebei met schandalen in eigen land kampten en daarna naar Brussel zijn
gevlucht, verliet Kaja Kallas Estland als één van de meest impopulaire premiers
die het land ooit heeft gehad. Sterker nog, ze had bij het beëindigen van haar
premiersfunctie een goedkeuringspercentage van slechts 16% onder Estse kiezers —
het laagste percentage van alle premiers sinds de peiling begon. Bovendien
toonde een peiling in december 2023 aan dat 71% van de ondervraagde Esten wilde
dat ze zou aftreden. Een klein jaar later heeft de Estse bevolking haar zin
gekregen.
Kallas had al naam gemaakt door voor te stellen dat de EU een ‘Oostelijke Muur’
tegen Rusland moet bouwen en deze moet helpen financieren. Een dergelijk
voorstel zegt veel over haar prioriteiten vergeleken met haar voorganger, Josep
Borrell, die een veel mondialere focus had, maar in feite ook een ramp was.
Ze noemen haar niet voor niets de 'IJzeren Dame'. Kallas heeft een harde lijn
tegen Rusland en wil niet alleen Oekraïne steunen; ze wil Rusland volledig
verpletteren. Een goed voorbeeld is toen ze tijdens de Veiligheidsconferentie
van München in 2023 druk uitoefende op de Duitse bondskanselier Olaf Scholz om
munitietransporten naar Oekraïne door heel Europa te organiseren.
Nu zal ze echter niet langer uitspraken doen en strategieën bepalen als leidster
van een klein land met een leger van 4000 man, maar als de hoogste functionaris
voor het buitenlandbeleid van de 450 miljoen mensen in de Europese Unie.
In november vorig jaar werd door haar de aanval ingezet op de aartsvijand van de
VS (en dus ook van de EU): China. In die maand beschreef Kaja Kallas - Borrells
opvolger - China als "deels" kwaadaardig, een term die past bij een horrorscript.
Behalve dat ze Beijing ervan beschuldigde "onderlinge afhankelijkheden als wapen
te gebruiken", gaf ze geen details over welk beleid dergelijke bezorgdheid
vereiste. Bovendien categoriseerde ze Rusland, Iran en Noord-Korea als volledig
"kwaadaardig", waarbij ze externe invloeden en bedreigingen aanhaalde. Dit
suggereert dat China weliswaar een plaats in hetzelfde mandje verdient, maar dat
het volgens de huidige Europese Commissie iets minder bedreigend is - net genoeg
om de dubbelzinnigheid intact te houden. Deze houding weerspiegelt de
continuïteit in de betrekkingen van Europa met zowel de VS als China, waarbij
Washington nog steeds wordt beschouwd als de "belangrijkste partner en
bondgenoot", zich niet bewust van de onzekerheden van een Trump 2.0-regering.
Ondertussen nemen angstgedreven verhalen vorm aan. Leidende denktanks pleiten
voor een radicalere benadering van Beijing en stellen voor om een "vierde
categorie" in te voeren in het drieledige kader van de Europese Commissie van
2019, dat China classificeert als een samenwerkingspartner, economische
concurrent en systemische rivaal. Ondanks de erkenning dat China "consequent is
geweest ... in het niet leveren van dodelijke wapens aan Rusland", rechtvaardigt
Beijings "steun" voor Moskou in Oekraïne het labelen van China als een "veiligheidsbedreiging".
Dit zelf-tegenstrijdige voorstel, dat waarschijnlijk aan populariteit zal winnen
bij gebrek aan alternatieven, simplificeert geopolitieke complexiteiten te veel
door Amerikaanse eisen boven Europese belangen te stellen en transformeert China
haastig in een antagonist zonder substantiële rechtvaardiging.
Inderdaad, geen enkele Europese stem verwoordt de vermeende Chinese dreiging
overtuigend, afgezien van de gerecyclede Amerikaanse retoriek. Over het geheel
genomen verdeelt de NAVO nog steeds defensiebudgetten die vijf keer zo hoog zijn
als die van China. Een sprekend voorbeeld is het interview van voormalig
NAVO-secretaris-generaal Jens Stoltenberg in september 2024. Toen hem werd
gevraagd hoeveel landen China de afgelopen 40 jaar is binnengevallen, noemde
Stoltenberg conflicten tussen China en Vietnam in 1979. De journalist antwoordde:
"Het antwoord is nul", waardoor Stoltenberg zichtbaar onrustig werd en niet kon
rechtvaardigen waarom China een gevaar vormt voor Europa. Over militaire bases
beweerde hij dat China er "een paar" had, wat ook werd gecorrigeerd: China heeft
er één (Djibouti), vergeleken met de VS, die volgens de interviewer "in dezelfde
periode 13 landen heeft aangevallen en 750 militaire bases in 80 landen
onderhoudt", waarvan vele in de buurt van China. "Gelooft u nog steeds dat China
een bedreiging vormt?" Stoltenberg antwoordde: "China wordt militair steeds
sterker ... en overtreedt het internationale recht." Maar ondertussen zijn we
Stoltenberg kwijt (hoewel hij nog steeds zijn ongevraagde mening geeft) en
zitten we opgescheept met een notoire leugenaar als secretaris-generaal van de
NAVO, die in zijn sollicitatietraject ons land heeft uitgeleverd aan dat 'vredelievende'
verbond.
Economedian zal binnenkort ingrijpende wijzigingen ondergaan.
Daardoor zullen uitgebreide artikelen als deze voor 'gewone' bezoekers slechts gedeeltelijk beschikbaar zijn.
Spoedig meer informatie over wat er allemaal op onze site zal veranderen. Red.
In ons land maken ze ruzie over de opgeheven arm van Musk (en niet die van
Macron en Van der Leyen); in Europa stemmen ze unaniem voor de meest
oorlogszuchtige Europese Commissie uit de geschiedenis. Kallas, juist vanwege
haar geschiedenis (in 1941, tijdens de eerste Sovjetbezetting van Estland,
werden haar moeder, haar grootmoeder en haar overgrootmoeder naar Siberië
gedeporteerd. Ze keerden pas na tien jaar terug naar huis) en vanwege haar
regelrechte Russofobie had zij niet de functie van hoofd van de Europese
diplomatie op zich moeten nemen? Maar aangezien we geleid worden door gekken en
middelmatige mensen (de categorieën vallen vaak samen), is Kallas vandaag de dag
de baas van Buitenlandse Zaken van de EU.
In het verhaal van “Kaya Kallas - uit een familie van onderdrukte mensen”
is er naast Kallas' vader, de directeur van de Estse republikeinse afdeling van
de USSR Spaarbank, nog een interessant detail. Kallas mag beweren dat ze uit een
familie komt die door haar moeder werd onderdrukt. Als baby werd ze samen met
haar moeder (Kaya's grootmoeder) en de rest van de familie - zoals gezegd - in
1941 naar Siberië gedeporteerd. Het gezin werd verdreven omdat het hoofd lid was
van "Omakaitse", een paramilitaire Estse organisatie die in 1941 door de nazi's
werd opgericht. Deze organisatie nam deel aan de strijd tegen partizanen en
joden en aan de bescherming van de grenzen van de regio Leningrad. Zo wilde men
voorkomen dat mensen uit het hongersnoodgebied het goed gevoede, door de nazi's
geleide Estland binnenkwamen.
Maar daar houdt het niet op. De opkomst van haar vader na de Koude Oorlog
verliep voorspoedig. Haar vader, Siim Kallas, was van 1991 tot 1995 voorzitter
van de Bank van Estland, van 2002 tot 2003 premier van Estland en van 2004 tot
2014 Europees Commissaris. Bovendien profiteerde Kallas, ondanks haar extreme
Rusland-fobische retoriek, aanzienlijk van de zakelijke banden van haar man met
Rusland, óók na het begin van de Speciale Militaire Operatie.
In augustus 2023 meldden de media dat Kallas' echtgenoot, Arvo Hallik, een
aandeel van 24,9% had in het transportbedrijf Stark Logistics, dat grondstoffen
naar Rusland bleef vervoeren na de Russische invasie van Oekraïne, ondanks dat
Kallas eerder had opgeroepen dat Estse bedrijven hun activiteiten in Rusland
zouden staken. Het bedrijf had ongeveer € 1,5 miljoen aan inkomsten gegenereerd
door een transportdienst te verlenen aan een bedrijf dat sinds het begin van de
invasie in Rusland actief was.
Net als andere Baltische leiders houdt Kallas de hedendaagse Russische Federatie
verantwoordelijk voor de misdaden van de USSR , en zij ziet Vladimir Poetin als
niets anders dan een moderne Stalin. Kallas heeft haar positie als premier
misbruikt om het leven van de etnische Russische Esten (die ongeveer 25% van de
totale bevolking uitmaken) steeds moeilijker en vernederender te maken. Vanaf
2022 is zij begonnen met een ‘de-Sovjetiseringscampagne’ om alle Russische
oorlogsmonumenten te verwijderen die het Rode Leger en zijn overwinning op de
nazi’s in Estland in 1944 herdenken. De oorlog is een moeilijk onderwerp in
Estland, omdat zoveel Esten zich enthousiast aanmeldden voor de Waffen SS om
tegen de Russen in Stalingrad en elders te vechten.
Deze acties maakten de Russen in Estland niet alleen boos. Het Kremlin reageerde
ook door Kallas op een lijst van gezochte criminelen te plaatsen die schuldig
waren aan de misdaden van "rehabilitatie van het nazisme" en "vervalsing van de
geschiedenis", waaronder het bestraffen van de ontheiliging van
oorlogsmonumenten. Omdat ze in Rusland als gezochte crimineel wordt beschouwd,
kan Kaja Kallas de Russische Federatie niet bezoeken. Ze vreest dat ze wordt
gearresteerd en beschuldigd van de hierboven genoemde misdaden.
Het besluit om een persoon die een vreselijke Russofoob is, die gehaat wordt
omdat ze het Russisch sprekende deel van haar eigen bevolking woedend maakt en
die vastbesloten lijkt om oorlog te voeren tegen Rusland, verantwoordelijk te
stellen voor het buitenlands beleid van de Europese Unie is het ‘positieve
bewijs’ dat de EU (gesteund door de VS) op weg is naar een eenrichtingsverkeer,
naar oorlog met de Russische Federatie.
Nu zitten we dus opgezadeld met een “diplomaat” in de EU, en men moet zich
afvragen wat dit zal betekenen voor de vrede en stabiliteit met de overige 80%
van de wereld. Wij vinden dit een ramp. We hebben 'schone', echte diplomaten
nodig voor een positie die net zo belangrijk is als minister van Buitenlandse
Zaken voor de EU. Iemand die kracht kan balanceren met onderhandelen, die
bruggen kan bouwen in plaats van muren. Kallas heeft laten zien dat ze meer
geïnteresseerd is in confrontatie dan in compromissen en dit kan heel goed tot
grotere spanningen en onzekerheid leiden. Met zo'n leidster aan het roer kunnen
we uitkijken naar een tijd waarin diplomatie is vervangen door meer agressie, en
waarin de betrekkingen van Europa met de rest van de wereld verslechteren. Het
is een zorgwekkende ontwikkeling waar we allemaal aandacht aan moeten besteden.
Wat opvalt is dat Kallas de laatste tijd onder meer hand in hand 'gaat' met Mark
Rutte, de nieuwe algemeen secretaris van de NAVO. Ook Rutte spreekt uitsluitend
de taal van de oorlog. Zijn obsessie? De wapenwedloop!
Een paar weken geleden gaf Rutte het doel aan: het opbouwen van een
oorlogsmentaliteit. Inderdaad, een oorlogsmentaliteit. Ze willen ons feitelijk
hersenspoelen om ons ervan te overtuigen dat oorlog het enige antwoord is. Het
woord diplomatie is zoals gezegd uit het EU-woordenboek verdwenen.
“Over vier tot vijf jaar zal ons afschrikkingsvermogen zodanig verzwakt zijn dat
de Russen erover kunnen gaan nadenken om ons aan te vallen. Er zijn veel dingen
nodig. Soldaten in het leger, nieuwe militaire voertuigen, meer innovatie ten
koste van het opgeven van een klein deel van de sociale uitgaven – zelfs
pensioenen of gezondheidszorg – om onze grenzen te beveiligen. Maar bovenal
hebben we bewustwording nodig. Om deze reden moeten we een oorlogsmentaliteit
aannemen."
Rutte zei het afgelopen 13 december. Ze vragen ons om offers (bezuinigingen op
pensioenen en gezondheidszorg) om de grenzen te beschermen tegen de Russische
invasie. Rutte wil niet tot een onderhandeling in Oekraïne komen, hij denkt
alleen maar aan het verlengen van de oorlog. Zijn kinderen (die hij niet heeft)
vechten immers niet. Op 9 januari zei hij zelfs: "We zijn hier vandaag om ervoor
te zorgen dat Oekraïne heeft wat het nodig heeft op het gebied van uitrusting en
training om de strijd te verlengen en te zegevieren."
Hetzelfde verhaal, geen vrede maar overwinning voor Oekraïne (dat aan het
verdwijnen is) op Rusland. Om ons ervan te overtuigen dat oorlog en wapenwedloop
het enig mogelijke antwoord zijn, verspreidt Rutte dagelijks propaganda. Op 13
januari zei hij: "Als de uitgaven niet stijgen, moeten de leden van het Europees
Parlement Russische taalcursussen volgen of naar Nieuw-Zeeland verhuizen." Het
lijkt erop dat het een grap was, maar de nummer 1 van de NAVO mag geen grapje
maken als hij over oorlog praat. In wezen wil hij ons bang maken. Wat hij ons
wil doen geloven is dat als we er niet in slagen Poetin tegen te houden, de
Russen misschien vroeg of laat ons huis zullen regeren en ons zullen dwingen
cyrillisch te leren. Lijkt u dit plausibel?
Vervolgens (en hij liegt hier tenminste niet over), om ons ervan te overtuigen
ons belastinggeld aan wapens te besteden in plaats van het in gezondheidszorg te
investeren, zei hij nog maar een paar dagen geleden: “Rusland produceert nu in
drie maanden wat de hele NAVO sindsdien heeft geproduceerd. Van Los Angeles naar
Ankara in een heel jaar.”
Het is waar dat de Russische oorlogsmachine sterk is. Twee jaar lang beschreven
ze het Russische leger als een 'Daar komen de schutters'-leger en de Russische
militaire productie als één van de armste in de geschiedenis. Ze hebben tegen
ons gelogen. Ze deden dit om ons ervan te overtuigen dat vrede gemakkelijk te
bereiken zou zijn door wapens naar Kiev te sturen. Tegenwoordig geven ze ons
tegenovergestelde informatie, maar het doel is nog steeds hetzelfde: de oorlog
verlengen om ons meer wapens te laten kopen.
Politici vinden dit gerechtvaardigd door de dreiging van Rusland. Volgens het
verhaal dat al jaren wordt geschilderd is het "Poetin die de EU-lidstaten zal
aanvallen". Maar de vraag is of dit een op feiten gebaseerde dreiging is of dat
het eerder een handige manier is voor EU-politici om nòg meer macht en middelen
aan te wenden om hun visies te verwezenlijken. Je zou denken dat een
welvaartsmaatschappij belangrijker zou zijn, maar dat lijkt niet meer het geval
te zijn.
We zijn in de handen van een groep gewetenloze machtswellustelingen. Het is het
beste om dit zo snel mogelijk onder ogen te zien.
[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[29 januari
2025]
Afdrukken
Doorsturen
