Gebroken link? Meldt het ons!

Hoe zit het met onze goudvoorraad?

Bij de Bank of England, waar veel landen (ook het onze) hun goud opgeslagen hebben, zijn valse goudstaven ontdekt. Is, wat gezegd wordt dat er is, er eigenlijk wel?


De Australische senator Gerard Renick heeft opgeroepen tot een audit van de Bank of England (de centrale bank van Engeland) en heeft een vertrouwelijke brief openbaar gemaakt die de Reserve Bank of Australia naar de Economische Commissie van de Senaat heeft gestuurd. Deze brief gaat over een onderzoek naar Australisch goud dat in het Verenigd Koninkrijk is opgeslagen. "In het verleden is het bestaan ​​van valse goudstaven vastgesteld aan de hand van dubbele serienummers", staat in de brief.

De Bank of England zou ook gecontroleerd moeten worden. Ze zijn in het verleden betrapt op het vasthouden van valse goudstaven met dubbele serienummers. Als één centrale bank nepgoud in haar bezit heeft, hoeveel andere banken hebben dat dan? En hoe zit het met onze eigen Nederlandsche Bank?

"Het trieste is dat de Reserve Bank of Australia, wetende dat er nep-goudstaven zijn opgeslagen, nog steeds weigert Australisch goud uit de kluizen van de Bank of England te halen en mee naar huis te nemen," schreef senator Renick onder een bericht van Elon Musk op het sociale netwerk X over de Amerikaanse goudreserve.

"Het zou geweldig zijn als Elon Musk een kijkje zou kunnen nemen in Fort Knox om er zeker van te zijn dat er 4.580 ton Amerikaans goud aanwezig is." "De laatste keer dat iemand een audit uitvoerde, was 50 jaar geleden, in 1974", aldus het onafhankelijke mediakanaal ZeroHedge in zijn publicatie. Musk, die momenteel het hoofd is van het onlangs opgerichte Ministerie van Overheidsefficiëntie, antwoordde met de vraag: "Natuurlijk wordt het minstens één keer per jaar gecontroleerd?", waarop hij het volgende antwoord kreeg: "Dat zou wel moeten, maar het wordt niet gecontroleerd." Daarover zometeen meer.
De Australische senator mengde zich ook in de discussie over de Amerikaanse goudreserve en greep de gelegenheid aan om op te roepen tot een audit van de Bank of England, waar zijn land zijn goud opslaat.

Australië is één van de ongeveer 30 landen die goudreserves aanhouden bij de Bank of England. De Nederlandsche Bank (DNB), met de Nederlandse Staat als enige aandeelhouder, heeft een goudreserve van 612,5 ton. Het grootste deel van dit goud bevindt zich in het buitenland. Het goud dat opgeslagen is in Zeist vormt grofweg 30% van de totale Nederlandse goudreserve. Van de rest hopen we maar dat dat  (31,3%) wordt bewaard bij de Federal Reserve in New York. Bij de Bank of Canada in Ottawa en de Bank of England wordt geacht er een slordige 30% in de kluizen te liggen. Tussen 1992 en 1999 verkocht DNB zo'n 1100 ton van de goudvoorraad.

Het is grappig dat de discussie over de goudvoorraden bij de buitenlandse centrale banken weer oplaait. Vooral de Ameikaanse Federal Reserve heeft op dat vlak een twijfelachtige reputatie. Regelmatig vinden er herwaarderingen plaats van dat opgeslagen goud de VS om de balansen van het ministerie van Financiën te versterken - waarvan men er gemakshalve maar van uit gaat dat er nog steeds goud is.

We weten dat Duitsland daar in 2013 vragen over had en dat het meer dan drie jaar duurde om slechts 300 ton van de 1500 ton die toen door de Federal Reserve werden vastgehouden, te krijgen. En veel van dat goud was niet in de vorm waarin het naar de VS werd gestuurd voor "bewaring" (!). Trouwens: als het goud nog bestaat, is 43% ervan verplaatst van Fort Knox naar verschillende locaties, waarvan de Denver Mint en West Point (Treasury-Owned Gold) het meest dominant zijn.

Een gerechtvaardigde vraag is dus hoeveel van dat goud zich daadwerkelijk in de kluizen bevindt en in welke vorm.

Fort Knox raakte in maart 1968 door zijn voorraad goede leveringsgoud heen nadat het was leeggezogen door een kartel van Londense en Franse banken onder het mom van het verdedigen van de London Gold Pool. Duizenden tonnen aan Amerikaans schatkistgoud werden in C-130's van de Amerikaanse luchtmacht naar RAF Mildenhall gevlogen en in konvooien naar de Bank of England in Londen vervoerd. Vervolgens werd het via de vijf goudbanken aan de markt gegeven voor $ 35 per ounce.

Meer dan 80% van alle beweerde Amerikaanse schatkistbezittingen zijn geen good delivery gold. Bijna alles waarvan beweerd wordt dat het in Fort Knox en Denver ligt, is omgesmolten munten, en veel van de staven in West Point ook. Naast de kwesties van "waar", "hoeveel" en "in welke vorm", is er ook de kwestie van herhypothekering, of de mogelijke waarschijnlijkheid dat er meerdere claims zijn in de vorm van leases en swaps op het goud dat zich wel of niet in de kluizen van de Federal Reserve bevindt.

De Londense Daily Mail heeft zich verdiept in de interesse van Elon Musk in de vraag of de Amerikaanse overheid nog steeds goudreserves heeft in Fort Knox in Kentucky - maar niemand lijkt nog op de belangrijkste details in te (willen) gaan.

De grote kwestie is niet alleen of het goud in de depository blijft, maar ook of het wordt belast door leases of swaps die zijn aangegaan door de Federal Reserve of het Treasury Department. De grote kwestie is of de Amerikaanse goudreserves, om het beleefd te zeggen, overtekend zijn, samen met het goud dat de Federal Reserve Bank of New York als bewaarder voor andere landen heeft aangehouden.

Volgens experts wordt er op de goudmarkten van Londen en New York tot wel 100 keer zoveel goud verhandeld als het metaal dat daar daadwerkelijk geleverd kan worden, en worden er voor elke ounce echt metaal talloze derivatenclaims ingediend. Wat is dan de werkelijke positie van de Amerikaanse overheid op de binnenlandse en internationale markten wat betreft goud?

Tijdens een rechtszaak in het kader van de vrijheid van informatie tegen de Federal Reserve in 2009 wist GATA een erkenning te verkrijgen dat de Federal Reserve geheime goudruilovereenkomsten had met buitenlandse banken. De Fed weigerde details te geven over deze regelingen.

In 2012 kreeg goudonderzoeker Ronan Manly het geheime rapport uit 1999 in handen van de staf van het Internationaal Monetair Fonds, waarin werd bevestigd dat het IMF zijn aangesloten centrale banken toestond hun goudruil- en leaseovereenkomsten op te nemen in hun officiële goudreservetotalen, zodat de markten niet zouden ontdekken hoeveel officieel goud was ingezet om de prijs te onderdrukken.

Dat is één reden (er zijn er nog meer) waarom officiële gegevens over de goudreserves niet betrouwbaar zijn en waarom een ​​simpele inspectie van de kluizen in Fort Knox of een andere officiële bewaarplaats nooit doorslaggevend kan zijn. Alleen een volledig onderzoek naar mogelijke belemmeringen van welke goudreserve dan ook kan de status van de reserve vaststellen en inzicht verschaffen in de interventie op de goudmarkt.

Veel centrale banken open al een aantal jaren goud om hun reserves aan te vullen, omdat ze weten dat goud rijkdom is, of een goede “waardeopslag”. Er is nog iets anders dat hiermee te maken heeft en dat de moeite waard is om te bespreken.

Het interessante is dat ze enerzijds goud kennelijk als van grote waarde beschouwen. Aan de andere kant geven ze geld uit, hetzij contant geld (‘papiergeld’) of digitaal geld, en dwingen ze de burgers van het land om het te gebruiken.

In het geval van de VS hebben we het dan over de hierboven genoemde Federal Reserve. De FED geeft hun Federal Reserve Notes uit en alle burgers van de VS zijn verplicht deze te gebruiken als nationale munteenheid. Bovendien zijn de valuta die ze de burgers dwingen te gebruiken schuldinstrumenten, omdat elke eenheid valuta die gecreëerd wordt, aan hen wordt uitgeleend en daar ook rente over wordt betaald. Ze  dringen dus de bevolking hun waardeloze valuta aan hen op, en zij (de burgers) betalen de FED voor het “voorrecht” om ze te gebruiken, en dan gebruiken de centrale banken de winsten van deze oplichterij om goud te kopen, iets van echte waarde.





[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]


[3 maart 2025]

 

Afdrukken Doorsturen

Naar boven