Europa staat op de rand van een catastrofaal conflict dat kan escaleren tot een volledige oorlog - en mogelijk zelfs een nucleaire oorlog.
Nu de spanningen tussen de EU en Rusland blijven toenemen, is de situatie in Oekraïne niet langer alleen een regionaal conflict, maar een brandpunt voor wereldwijde oorlogsvoering.
Het risico op een verkeerde inschatting of directe confrontatie groeit met de dag.
Onderstaand artikel is een uittreksel
(met minder links en afbeeldingen) van
de special in de nieuwsbrief van afgelopen weekend. Een
lang artikel, maar u kunt natuurlijk ook
rechtstreeks naar de
update van vandaag.
Inleiding
In dit artikel beschrijven we onze versie van hoe de waan die in
Europese hoofdsteden wordt vertoond zijn oorsprong vindt in de tweede
regeringstermijn van de Amerikaanse president Trump. Ook geven we een
analyse van de vergaderingen in het Witte Huis, wat ons vervolgens
naar het circus in Londen brengt (de plek waar de - nu enigszins
gehavende - westerse Deep State te vinden is).
De Amerikaanse president Trump wil dat de kwestie Oekraïne geregeld
wordt, punt uit. Het is een onvoorwaardelijke oplossing voor zijn
verdere beleid -- om de relaties met Rusland te normaliseren, en te
beginnen met het 'MAGA'-project van het opzetten van een nieuwe
wereldorde, één die oorlogen moet beëindigen en zakelijke banden zal
vergemakkelijken.
Het punt hier - dat de Europese Unie veinst niet te begrijpen (of
gewoon niet wil begrijpen) is dat het einde van het Oekraïne-conflict
simpelweg Trumps 'toegangspoort' is tot zijn beleid en het platform
waarop hij stond: The Great Reset of the Geo-Political landscape.
Oekraïne, simpel gezegd, is het obstakel voor Trumps streven naar zijn
primaire doel: The Global Reset.
Starmer, Macron en de linkse vleugel van de EU-elites (dus bijna
allemaal) zijn blind voor de enorme omvang van de wereldwijde
verschuiving richting traditionalistische Amerikaanse politiek en
ethiek. Ze missen ook de nauwelijks verborgen woede in de Trump-wereld
die achter deze ontluikende revolutie schuilgaat. "De MAGA Right heeft
geen van de remmingen van zijn voorgangers. Het is van plan de macht
van een heroverde staat te gebruiken om zijn vijanden te vernietigen",
schrijft de Frans-Britse journalist Allister Heath.
De Europese heersende klasse verkeert in wanhopige problemen en raakt
steeds meer geïsoleerd, in een wereld die met duizelingwekkende
snelheid 'naar rechts' verschuift. "De VS is nu de vijand van
het Westen", kopte de Britse Financial Times. Europese leiders zullen
het niet begrijpen.
De realiteit is dat de VS nu bezig is met het oprollen van het
Europese buitenlandse beleid - en op het punt staat om de traditionele
Republikeinse waarden van de VS te exporteren om het Europese woke-istische
geloofssysteem op te rollen. De Europese heersende lagen - ver
verwijderd van hun basis - hebben de bedreiging voor hun eigen
belangen niet begrepen (een scenario dat hier wordt geschetst).
Het politieke project van Make America Great Again versie 2 werd
gesymboliseerd in de toespraak die de Amerikaanse vicepresident Vance
een paar weken geleden hield voor Europese politieke en militaire
leiders en technocraten op de Veiligheidsconferentie van München. Het
lijkt ons zeer waarschijnlijk dat de blitzkrieg van Trump in de
Amerikaanse administratieve staat niet had kunnen plaatsvinden als
deze niet zorgvuldig was gepland en voorbereid gedurende de afgelopen
vier jaar.
Volgens Jonathan Turley, een vooraanstaand Amerikaans grondwettelijk
jurist, en andere advocaten waren de besluiten die Trump in overvloed
heeft genomen, juridisch goed opgesteld. Naast het instrueren van
Amerikaanse bestuursfunctionarissen, is het doel van Team Trump om
juridische uitdagingen aan te gaan en via Amerikaanse rechtbanken een
Amerikaanse constitutionele interpretatie te herstellen die bekend
staat als de Unitary Executive. Het doelwit is de Amerikaanse
Deep State waarvan Team Trump denkt dat deze kwetsbaar is via Artikel
II van de Amerikaanse Grondwet.
Hoofdstuk IV luidt:
"De president, de vice-president en alle ambtenaren van de Verenigde
Staten worden uit hun ambt ontheven bij afzetting en veroordeling
wegens verraad, omkoping of andere ernstige misdaden en vergrijpen" (waardoor
alle officieren, inclusief de president, het risico lopen om te worden
ontslagen voor de beschreven lijst van overtredingen, inclusief 'misdrijven'.)
Hieraan wordt Sectie III toegevoegd, die de benoeming van officieren
als volgt beschrijft.
"Afgezien van de hoge functionarissen die in Sectie III worden genoemd
en die de goedkeuring van het Congres nodig hebben, geldt voor de
overige functies dat de president alle officieren van de Verenigde
Staten zal benoemen."
Trump eist officieel dat de rechtbanken het wapen 'You're Fired'
trekken, maar gezien de hoeveelheid leugens die tijdens het bewind van
Biden aan het Congres zijn voorgelegd en die onbestraft blijven,
moeten de agenten van de 'Deep Dtate' zich wel zorgen maken.
Advocaat Robert Barnes, die wij hierboven aangehaald hebben, zegt in
wezen dat de 'blitzkrieg' "uitzonderlijk goed gepland" was en sinds
eind 2020 in Trump-kringen werd besproken. Het laatste team was
ontstaan vanuit een generatie- en culturele verschuiving in de VS.
Dit laatste had geleid tot een libertair/populistische vleugel met
wortels in de arbeidersklasse die vaak in het leger had gediend, maar
de neoconservatieve leugens (vooral die van 9/11) die eindeloze
oorlogen met zich meebrachten, waren gaan verachten.
Ze werden vooral aangezet door het oude gezegde van John Adams dat 'Amerika
niet naar het buitenland moet gaan op zoek naar monsters om te doden'.
Kortom, ze maakten geen deel uit van de europese/britse wereld; ze
kwamen uit een andere cultuur die teruggreep op het thema van Amerika
als republiek, niet als imperium. Dit is wat we duidelijk kunnen zien
bij Vance en Hegseth – een terugkeer naar het Republikeinse
voorschrift dat de VS zich niet moet bemoeien met Europese oorlogen.
Oekraïne is niet de oorlog van Amerika.
Een logische vraag is hoe deze 'revolutionairen', die Artikel II
gebruiken in plaats van geweld voor hun wederopbouw van de Amerikaanse
staat, in de technocratie van de Deep State terechtkwamen. Een
mogelijkheid is dat de technocratische staat verrast werd; de
officieren van de revolutie zijn niet afkomstig uit de vooraanstaande
Angelsaksische sfeer, maar eerder uit een deel van de samenleving dat
beledigd was door de oorlog in Irak en die de 'Angelsaksische sfeer'
de schuld geeft van het 'ruïneren' van Amerika.
Over Vance
Met dit in gedachten was het onderwerp van Vance's toespraak op de
Munich Security Conference niet buitenlands beleid. Het was in wezen
een campagnetoespraak van de net gehouden Amerikaanse
presidentsverkiezingen. Achteraf gezien was het de andere helft van
Trumps instructies aan Zelensky toen hij het Oval Office verliet,
zonder de privébijeenkomst waarin Trump hem zou hebben geïnformeerd
over zijn 'pad naar vrede'. In plaats daarvan kreeg hij de
samenvatting in het openbaar: "Kom terug als je klaar bent voor vrede."
De instructie van Vance richting zijn publiek was dat Europese
conservatieve libertariërs Trump moeten volgen en moeten handelen om
hun 'Administratieve Staten' af te werpen en de controle over de
uitvoerende macht terug krijgen. Breek de firewalls af, adviseerde hij.
Waarom? Omdat hij de 'Brusselse' technocratische staat waarschijnlijk
als niets anders ziet dan een pure afsplitsing van de Amerikaanse Deep
State – en daarom zeer waarschijnlijk zal proberen Trumps initiatief
om de betrekkingen met Moskou te normaliseren wil torpederen en laten
zinken.
De reden voor Zelensky's bezoek was niet de "Minerals Deal" (die had
hij immers al met Starmer gesloten) maar om Trump te informeren over
de Poetin-onderhandelingen en om zijn steun te krijgen. Omdat Zelensky
besloot om Trump's beleid op de nationale televisie aan te vechten,
werd de bijeenkomst verpest en de coke-snuivende acteur kwam er niet
wijzer uit.
Er zijn nogal wat mensen die vermoeden dat het 'gevecht' in het Oval
Office in scène is gezet. Anderzijds zijn er geluiden dat voorafgaand
aan dit debat - aangezien de VS en Rusland met elkaar praten, beiden
vrede willen en Rusland weet dat Zelensky de grootste blokkade is -
Rusland de VS wellicht heeft voorgesteld om de "Minerals Deal" te
gebruiken als een manier voor de VS om de onverzettelijke onoprechtheid
van de Oekraïeners bloot te leggen.
Zonder persoonlijke instructies of lunch werd Zelensky buiten de deur
gezet en hij vluchtte vervolgens naar de liefdevolle omhelzing van Sir
Starmer, die een aantal Europese staatshoofden had verzameld voor een
fotomoment in Londen. Het 'verenigde' verhaal werd opnieuw gelanceerd
met een 'coalitie van bereidwilligen', terwijl koning Charles III zijn
reputatie nog verder bezoedelde door de Oekraïense bruinepakkendrager te
huisvesten. Op bijgaande foto (Charles links met de inmiddels overleden
Evelyn de Rothschild) zien we duidelijk
wie er de baas heeft en het voor het
zeggen heeft.
De Britse mainstream media sprongen te hulp. Om het eenheidsverhaal te
versterken, begonnen ze een ander "nog een paar weken en Rusland zal
instorten"-verhaal te ventileren, meldde The Duran. Het was gebaseerd op
de strijdkrachten van Oekraïne (AFU) die terugbraken in een kwadrant van
het noordelijke deel van Toretsk, dat de strijdkrachten van de Russische
Federatie (AFRF) twee weken eerder hadden ontruimd. Het zijn echter door
de mainstream media gemotiveerde, zelfmoordaanslagen van de AFU.
Starmer en de rest van de Europese leiders zullen binnenkort in de
realiteit komen dat ze alleen verder moeten voor een verloren oorlog.
Het volgende Britse mediaverhaal zal waarschijnlijk zijn dat de VS de
hele missie verknalde door zich terug te trekken vlak voordat de
overwinning in zicht was.
Oekraïne is niet Trump's probleem
De horror is niet alleen dat Trump zich terugtrekt uit Oekraïne, maar
ook gedeeltelijk uit Europa, en dat de Eurovazallen gedwongen worden om
Amerikaanse wapens te kopen teneinde een defensiestructuur op te
bouwen, terwijl ze ondertussen 25% tariefsverhogingen betalen op de
export naar de Amerikaanse markt. Dit zal de generatie Europese 'leiders'
die opgroeiden in het Obama/Biden Democratische theater breken en Europa
in een verbijsterende reset achterlaten terwijl de Trump-regering
grootsere beleidsmaatregelen nastreeft.
Oekraïne was en is een Europees probleem. Ja, de VS had het probleem
aangewakkerd en de oorlog veroorzaakt, maar de kruiperige politieke 'leiders'
sprongen er helemaal in en nu is het helemaal van hen, waarmee
Kissinger's spreuk "een vijand van de VS zijn is gevaarlijk, maar een
bondgenoot fataal" als waarheid wordt bewezen.
Bij Trump draait alles om geld. Om de oorlog te "winnen" hoeft hij
alleen maar zijn kiezers ervan te overtuigen dat hij een deel van het
geld dat eraan is verspild, heeft terugverdiend. De bekende journalist
John Helmer heeft het bedrag van $ 350 miljard dat Trump tot vervelens
toe herhaalt, gedeconstrueerd als enorm opgeblazen, met behulp van
cijfers van de door het Amerikaanse Congres benoemde Special Inspector
General. Het valse bedrag stelt Team Trump in staat om een fractie
daarvan veilig te stellen die in de buurt komt van wat er is
uitgegeven en over de rest de schuld te geven aan "Winkin', Blinkin'
and Nod", om Helmers uitspraak voor de vorige Amerikaanse regering te
citeren.
Maar er circuleert ook nog steeds het bericht dat The Donald een deal
van $ 500 miljard verwachtte. Er is nog meer relevante
achtergrondinformatie over deze saga. Sommige commentatoren in het
Westen insinueren dat Trump - omdat hij dat kon - besloot om te
profiteren van Oekraïnes ongeluk en zich simpelweg $ 500 miljard van
zijn grondstoffenrijkdom toe wil eigenen. Dat is echter niet het hele
verhaal. Eind september 2024, twee maanden voor de Amerikaanse
verkiezingen, bracht Zelensky een bezoek aan Trump in New York en
stelde hij de mineralendeal voor. Misschien wilde hij Trump overtuigen
van de zaak van Oekraïne, voor het geval hij de verkiezingen zou
winnen en de nieuwe president zou worden. Het bedrag van $ 500 miljard
kwam van Zelensky, niet van Trump, en we betwijfelen of Zelensky zelf
met het idee kwam of dat het hem 'thuis' in zijn oor werd gefluisterd.
Dat Donald Trump financieel gemotiveerd zou zijn was niet zo moeilijk
te voorspellen en werd ondersteund door zijn benoeming van een andere
gangsterontwikkelaar uit New York City, Witkoff, als gezant tijdens de
transitie. Rusland stuurde een vertegenwoordiger van hun
gecontroleerde gangsteroligarchie om samen te werken met Witkoff
tijdens de eerste bijeenkomst in Riyadh. Geld praat, en Poetins
Rusland spreekt vloeiend dit dialect.
Over de zeldzame metalen
Oekraïne werd geplunderd tijdens de 8 jaar durende burgeroorlog die
begon als een "anti-terreur"-operatie door de door de VS
geïnstalleerde Oekraïense regering in 2014. De VS gaven geld ($ 5
miljard) uit aan het bewapenen van de neonazi's die de spierballen
leverden voor de door Victoria Nuland geleide staatsgreep, en
integreerde ze in de AFU. Acht jaar later, toen Rusland het conflict
internationaliseerde door Russische privé-militaire troepen te
versterken en geheime steun te verlenen aan de afgescheiden
republieken van de Donbas met de AFRF, was de AFU het grootste door de
NAVO getrainde leger buiten de VS. Dat was niet goedkoop. Bovendien
stelden wetten die werden aangenomen in de door de VS gecontroleerde
Oekraïense Rada internationale "investeringsfondsen" in staat om
enorme stukken zeer productief landbouwgrond in Oekraïne op te kopen.
De laatste ronde van het verkavelen van mijnbouwleases en havens, door
zowel Groot-Brittannië met zijn "100-jarige" partnerschap als de VS
met zijn "Minerals Deal", is een laatste wanhopige poging om het
karkas van Oekraïne te kraken.
Die "Rare Earth Metals" (REMs) zijn een klasse mineralen waar de
Amerikaanse militaire en technologische sectoren wanhopig behoefte aan
hebben. De grotere set wordt aangemerkt als "kritieke mineralen" in
beleidsdocumenten van de Amerikaanse Think Tank, zoals die van Project
2025, zoals genoemd in een eerder artikel. Het was - opnieuw - John
Helmer die de beoordeling van de productie en reserves van de REM's
door de US Geological Survey opgroef, waaruit blijkt dat Oekraïne er
vrijwel geen heeft:
Uit kaarten blijkt verder dat de kleine hoeveelheid REM's waarover
Oekraïne beschikt, zich voornamelijk ten oosten van de rivier de
Dnjepr bevindt, in gebied dat is opgenomen in de Russische grondwet en
wordt gecontroleerd door het Russische leger.
De bekende journalist Pepe Escobar merkte op dat de "win-win" Xi
Jinping-zet van Vladimir Poetin (om de Amerikaanse mijnbouwsector een
kans te bieden om te investeren in de ontwikkeling van Ruslands veel
grotere, cruciale minerale afzettingen) goed werd ontvangen. Het
verwerken van REM's is erg vuil, wat milieuproblemen oplevert. Het
wordt winstgevender verwerkt op plekken waar verwerkingsbeperkingen
minder problemen opleveren: dichter bij het erts om transportkosten te
verlagen. Rusland heeft veel ruimte en veel erts, en als de regering
dat erts wil verwerken, kunnen er geschikte vergunningen worden
gecreëerd.
Als de VS samenwerkt met Rusland om zijn technologiesector te
bevoorraden, creëert dit een financiële onderlinge afhankelijkheid die
de risico's van nieuwe conflicten vermindert. Het vereist ook de
opheffing van veel van de Amerikaanse financiële sancties tegen
Rusland, die deel uitmaken van de Russische regeling voor het conflict
in Oekraïne. Dit zou het mogelijk maken dat Amerikaanse bedrijven ook
terugkeren naar Rusland. Als dit gebeurt, gaat het nog een stap verder.
Het begint met de integratie van de VS in de niet-westerse wereld, als
een partner binnenin in plaats van een tegenstander daarbuiten. Als
het team van Trump zich wil richten op niet-oorlogszuchtige economie,
kunnen ze hun donoren in de technologiesector en de Amerikaanse
mijnbouwbelangen tevreden stellen met de Russische mineralendeal die
als een worst voor hun neus bungelt.
Over een nieuwe Zelensky
Zelensky's "betreurenswaardige" niet-excuses aan Team Trump hebben
zijn problemen niet opgelost. De acteur is niet het scherpste mes in
de keukenla, aangezien hij zichzelf alleen in staat heeft gesteld om
te communiceren met de andere groep zonder kaarten om te spelen, de
Eurovazallen. De VS was tijdelijk gestopt met het delen van
inlichtingen (targeting data*), maar daarentegen zijn er berichten dat
Elon Musk's StarLink onbetrouwbaar is geworden aan het front in
Oekraïne. Deze acties zijn duidelijke indicatoren dat de VS de oorlog
wil laten beslechten en zijn praktische stappen ertoe dienen om
vertrouwen op te bouwen met Rusland.
Het zal - denken wij - niet lang meer duren dat de vervangbare
Zelensky wordt vervangen door de Oekraïense ambassadeur in het VK,
wiens lichaam onder het waakzame oog van, en wiens oren binnen bereik
waren van, de overtuigende kerels van MI-6. De voormalige commandant
van de AFU Zaluzhny wordt voorbereid om de rol op zich te nemen. Hij
zal de huidige zittende Oleksandr Syrskyi de schuld kunnen geven van
het falen van de AFU in de oorlog, wat de reden is dat het VK zijn
verwijdering naar hen organiseerde toen ze dat deden. Hij wordt
gerespecteerd door de Russische generale staf. Hij is de oplossing
voor de implementatie van een politieke en militaire oplossing die
vooraf is onderhandeld door Rusland en de VS.
Er zijn veel ballen in het spel en het is fijn dat de Europese 'leiders'
in een willekeurige Bingo-draaimolen rondstuiteren, terwijl de VS en
Rusland onderhandelen over een nieuwe veiligheidsarchitectuur tot de
details van een regeling voor Oekraïne. We kunnen veel propaganda en
valse vlaggen verwachten.
In de tussentijd werd Sergei Shoigu, de voormalige Russische minister
van Defensie die nu de Veiligheidsraad van de Russische Federatie
leidt, en die op tournee was in Azië, op verzoek van de Russische
president Poetin naar Beijing gestuurd. Daar ontmoette hij de Chinese
minister van Buitenlandse Zaken Wang Yi en daarna de Chinese president
Xi Jinping.
Het is volgens het protocol ongebruikelijk dat de president van een
land een tweede echelon-functionaris ontmoet, maar het lijkt erop dat
Shoigu een belangrijke boodschap aan Xi overbracht. We weten dat
Shoigu's ontmoeting een vervolg was op een telefoongesprek tussen Xi
en Poetin een dag eerder, waarin Xi de Russen prees voor "positieve
inspanningen om de oorlog in Oekraïne te ontmijnen".
Er was geen officiële of semi-officiële samenvatting van de
Shoigu-bijeenkomsten.
Het is belangrijk om te benadrukken dat Poetin Shoigu niet naar
Beijing zou hebben gestuurd, tenzij hij duidelijk wilde maken dat al
het gepraat in de VS en Europa dat Trump Rusland van China wilde
scheiden, op geen enkele manier met de Verenigde Staten was besproken,
en dat Poetin het glashelder wilde maken dat hij bij China bleef. De
keuze van het hoofd van de Veiligheidsraad en de urgente manier waarop
de bijeenkomst werd georganiseerd, geven het belang aan van het
gesprek tussen Shoigu en Xi.
Maar het met spoed geregelde gesprek was ook een belangrijke indicator
dat de vredesbesprekingen over Oekraïne en mogelijk ook over de
Europese veiligheid redelijk snel vorderden.
Over Poetin
Verder heeft Poetin ook niet stil gezeten en hij heeft een bijeenkomst
bezocht van het bestuur van de Federale Veiligheidsdienst (college van
Russische topfunctionarissen op het gebied van buitenlandse
inlichtingen). Poetin begon met te zeggen dat de wereld en de
internationale situatie snel veranderen en dat “de eerste contacten
met de nieuwe Amerikaanse regering bepaalde hoop wekken.”
Hij zei: “Er is een wederzijdse verbintenis [met Trump] om te werken
aan het herstellen van de interstatelijke betrekkingen en om
geleidelijk de enorme hoeveelheid systemische en strategische
problemen in de mondiale architectuur aan te pakken die ooit de crises
in Oekraïne en andere regio's hebben veroorzaakt... Belangrijk is dat
onze partners pragmatisme en een realistische visie op de zaken tonen,
en dat ze talloze stereotypen, de zogenaamde regels en messianistische,
ideologische clichés van hun voorgangers hebben losgelaten.”
Poetin schatte dat de voorwaarden aanwezig zijn voor een dialoog “over
het vinden van een fundamentele oplossing voor de crisis in Oekraïne,…
een dialoog over het creëren van een systeem dat werkelijk een
evenwichtige en wederzijdse afweging van belangen zal garanderen, een
ondeelbaar Europees en mondiaal veiligheidssysteem voor de lange
termijn, waarin de veiligheid van sommige landen niet kan worden
gewaarborgd ten koste of ten nadele van de veiligheid van andere
landen, en zeker niet van Rusland.”
Poetin gaf echter ook aan dat delen van de westerse elites “nog steeds
vastbesloten zijn om de instabiliteit in de wereld in stand te houden,
en dat deze krachten zullen proberen de onlangs hervatte dialoog te
verstoren of te compromitteren” en dat het daarom van vitaal belang is
dat “elke mogelijkheid die de dialoog en de speciale diensten bieden
om dergelijke pogingen te dwarsbomen” moet worden benut.
Over de nieuwe regering in de VS
Een risico van het negéren van John Adams' advies van "naar het
buitenland gaan op zoek naar monsters" is dat de eigen nationale
politiek wordt gedicteerd door internationale verplichtingen. Nog
gevaarlijker is het om het bestuur te laten besmetten met officieren
die een supranationale agenda dienen, die in moderne termen "globalisten"
worden genoemd. Eén van de gevaarlijkste klassen onder hen zijn de
officieren van de inlichtingendienst.
Liesyl Franz, plaatsvervangend adjunct-secretaris voor internationale
cyberveiligheid bij het ministerie van Buitenlandse Zaken, zei vorige
week in een toespraak voor een werkgroep van de Verenigde Naties op
het gebied van cyberveiligheid dat de VS zich zorgen maakt over de
dreigingen die door sommige staten worden veroorzaakt. Ze noemde
echter alleen China en Iran, en repte met geen woord over Rusland.
"Het is onbegrijpelijk om een toespraak te houden over dreigingen in
cyberspace en Rusland niet te noemen. Het is een illusie om te denken
dat Rusland en de FSB (de Russische veiligheidsdienst) hierdoor onze
vrienden worden", aldus James Lewis, een ervaren cyberexpert die
voorheen werkte bij de denktank Center for Strategic and International
Studies in Washington.
Een bron bij de denktank Center for Strategic and International
Studies in Washington zei dat analisten bij het agentschap
mondeling te horen kregen dat ze de Russische dreigingen niet mochten
volgen of rapporteren, ook al was dit voorheen één van de
belangrijkste aandachtspunten van het agentschap. Ook gaf
defensieminister Pete Hegseth het Amerikaanse Cyber Commando het
bevel de offensieve operaties tegen Rusland te staken, meldde Het
Nieuwsblad. Er zijn ook berichten dat Poetin soortgelijke instructies
heeft gegeven om de Russische instanties aan banden te leggen (maar
dat betwijfelen we).
Over het Britse Rijk
Wat het uitzicht zo betoverend maakt, is dat veel van de meest
geavanceerde operaties van de VS tegen Rusland worden uitgevoerd
vanuit het Britse Government Communications Headquarters, de
legendarische inlichtingendienst die de Enigma-codes in de Tweede
Wereldoorlog kraakte. Het spreekt voor zich dat de VS zich lijkt los
te maken van langdurige gezamenlijke operaties met Groot-Brittannië
gericht tegen Rusland. Ze hebben een presidentieel bevel uitgevaardigd
dat Amerikaanse cyberoperatoren verplicht om te stoppen met het spelen
met hun vrienden aan de andere kant van de oceaan.
Er is nu een situatie ontstaan die doet denken aan het Gary
Powers-incident op 1 mei 1960, dat een diplomatieke crisis
veroorzaakte die leidde tot de mislukking van een topconferentie in
Parijs tussen de toenmalige Amerikaanse president Dwight Eisenhower en
de Sovjetleider Nikita Chroesjtsjov – en tot de plotselinge dood van
de destijds diepgekoesterde droom van ontspanning van de twee
wereldleiders. Er is vandaag de dag sprake van een analoge situatie.
Zowel Washington als Moskou zijn zich daarvan bewust. De noodzaak van
zo'n sluier van geheimhouding rond de dialoog op hoog niveau tussen
het Kremlin en het Witte Huis is vanzelfsprekend. Er zijn te veel
tegenstanders in het collectieve Westen die genoegen nemen met iets
minder dan een Russische nederlaag in Oekraïne en liever de oorlog
gaande houden - en we denken dan natuurlijk meteen aan de Europese
Unie en de stuwende kracht daarachter, het Verenigd Koninkrijk.
Uit informatie van de US National Park Service blijkt dat tijdens het
Gary Powers-incident alle subtiele wisseltrucs van de CIA zichtbaar
werden en viel de zeer dubieuze keuze van timing op voor de U-2 vlucht
van Powers. Overigens heeft de Russische FSB recentelijk een
moordpoging op Poetins biechtvader (priester) verklapt. De geheime
agenten raken opgewarmd.
Over de Europese 'leiders'
Komen we eindelijk op de waanvoorstellingen van het Europese
leiderschap. De Britse premier Starmer kondigde een "coalitie van de
bereidwilligen" aan die, als er al iets is, de Trump-regering zal
triggeren terwijl het ons terugvoert naar Irak, 2003. Toen was er ook
een coalitie met dezelfde naam.
Zelfs de Australiërs kunnen
niet wachten om zich met de Oekraïne-oorlog te bemoeien. En onze eigen
Brekelmans wil graag in de kopgroep
van de coalitie zitten - het is alleen de vraag of hij later in de
kopgroep aan het front ook een positie zal claimen. Daarentegen staat
de Italiaanse premier Giorgia Meloni wat meer met beide voeten op de
grond: zij heeft besloten om niet deel te nemen aan de top van de
'coalition of the willing'. Zij heeft twijfels over het plan om
Europese troepen naar Oekraïne te sturen om een eventuele
wapenstilstand te bewaken - de bekende rode lijn van Rusland.
Het is nog niet duidelijk hoeveel landen hebben toegezegd dat ze
willen meedoen aan een eventuele missie om toe te zien op een vrede in
Oekraïne. Maar volgens de Britse premier is die groep groter dan twee
weken geleden, toen westerse leiders samenkwamen in Londen. Ook zouden
er meer toezeggingen zijn gedaan. Gisteren was er dan de virtuele (virtueel
= niet werkelijk) top tussen 'leiders' van westerse landen is begonnen.
De BBC meldde dat er 25 de bijeenkomst onder leiding van de Britse
premier Starmer bijwoonden. Daaronder ook landen als Canada,
Oekraïne,
Australië en Nieuw-Zeeland.
Starmers borstklopperij is gebaseerd op pure fantasie. De ene
pantserdivisie van Groot-Brittannië heeft geen pantser — het werd
geschonken aan Oekraïne en ligt uitgebrand op de velden van
Novorossiya. De snelle reactiemacht van de Europese Unie bedraagt 20
tot 30 duizend man en zou binnen een paar weken, of minder, worden
weggevaagd als de Russen boos zouden worden.
In heel West-Europa zijn angstige regeringen druk bezig met het
bedenken van een geloofwaardige strategie om Oekraïne te "verdedigen"
en de defensie-uitgaven te verhogen om de verwachte Russische aanval
af te schrikken als Zelensky door Trump gedwongen wordt zich te
onderwerpen aan de door Rusland gedicteerde vredesvoorwaarden. Dit
ondanks het feit dat er geen enkel bewijs is van een Russische
intentie om zijn Europese buren aan te vallen.
De diepere zorg van “leiders” als Macron en Starmer gaat niet over de
verdediging van Oekraïne, maar over hoe hun 'empires' zich moeten
aanpassen aan het einde van 500 jaar wereldwijde dominantie door
Europese kolonisten. Er wordt gevreesd dat een 'multipolaire'
alliantie gecentreerd rond de VS en Rusland, en die ook China zou
kunnen omvatten, het einde zal markeren van de transatlantische
dominantie in strategische en economische zaken. Voor de Britten is
dit bijzonder moeilijk, omdat hun vermogen om financieel te domineren
afhankelijk is van het in stand houden van de 'speciale relatie' met
de Verenigde Staten. Kranten zoals de ooit pro-Amerikaanse Guardian,
of preciezer de “oorlogszuchtige pro-Biden” pers, kondigen al aan dat
“de VS niet langer als bondgenoot kan worden beschouwd”; en in
hoofdartikelen wordt de vraag gesteld: “Hoe lang moeten Oekraïne en
Europa nog reageren op het verraad van de VS?”
Sinds Donald Trump in het Witte Huis is aangekomen, heeft de Franse
president Macron hard gepleit voor de implementatie van een 'oorlogseconomie'
in Frankrijk en Europa (en imbeciele politici elders in de EU zijn
door datzelfde virus aangetast), waarbij hij zichzelf impliciet naar
voren schoof als kleine Napoleon opperbevelhebber van
deze onderneming. Maar in zijn televisietoespraak op 5 maart jl. ging
hij verder en noemde Rusland de vijand die de vrijheid en democratie
bedreigt. Hieraan voegde hij toe dat hij zijn Europese bondgenoten zou
raadplegen over de mogelijkheid om de Franse nucleaire afschrikking
uit te breiden naar de EU om deze te beschermen tegen Moskou. Zijn
opmerkingen brachten een geamuseerde Vladimir Poetin en zijn minister
van Buitenlandse Zaken Sergej Lavrov aan het denken over Napoleons lot
toen zijn "grand armée" probeerde het land te veroveren.
Ook in Frankrijk is er sterke oppositie tegen Macrons
grootheidswaanzin, waaronder het idee (omarmd door Von der Leyen en
Schoof's Nederland zal wel weer de gekke Henkie zijn om als eerste de
burgers financieel kaal te plukken) om de oorlogsinspanning te
financieren met geld van particuliere investeerders, hedgefondsen en
de spaargelden van de bevolking.
Wat betreft de uitbreiding van de nucleaire paraplu hebben kolonel
Hogard, kolonel Corvez en admiraal Gaucherand
een oproep gelanceerd,
ondertekend door andere gepensioneerde officieren en soevereinistische
leiders, waaronder Jacques Cheminade, voorzitter van Solidarité et
Progrès. Ze stellen dat “kernwapens niet krachtiger zijn dan enig
ander wapen, ze zijn het ultieme wapen om een natie te verdedigen
waarvan het bestaan, buiten elk conventioneel slagveld, een potentiële
vijand ervan moet weerhouden het aan te vallen, uit angst voor de
vreselijke en ondraaglijke represailles die dit voor de aanvaller met
zich mee zou brengen”.
De auteurs citeren ook generaal de Gaulle, die de Franse force de
frappe creëerde: “... niet om te slaan, maar om te voorkómen dat je
wordt geslagen”. "Weinig politieke leiders," zo vervolgt de
oproep, “hebben dit concept in de loop der jaren overgenomen, en zeker
niet de huidige."
Over de dwaasheid van herbewapening
Het eerste punt van het plan van de führerin van de Europese Commissie,
dat voorziet in € 650 miljard aan militaire uitgaven via
vrijstellingen van het Stabiliteitspact, is een klap in het gezicht
voor degenen die nog steeds in een sociaal Europa geloven. Jarenlang
heeft de Europese Unie draconische bezuinigingspolitiek opgelegd aan
haar lidstaten, waarbij publieke diensten, gezondheidszorg, onderwijs
en welzijn werden gekort en afgebroken, allemaal in naam van het
heilige evenwicht van de begrotingen. Het geval van Griekenland is in
dit opzicht exemplarisch. Nu worden die beperkingen plotseling
opgeheven, maar niet om te investeren in economisch herstel, banen of
de materiële verbetering van de levensomstandigheden van de volkeren
van Europa. Nee, dat geld zal worden gebruikt om wapens te kopen, om
een wapenwedloop te financieren die alleen maar een nieuwe spiraal
van spanning en conflict zal aanwakkeren.
Het is grotesk dat, terwijl Europese burgers geconfronteerd worden met
een ongekende economische crisis, met galopperende inflatie en
koopkracht in vrije val, de Europese Commissie een manier vindt om
honderden miljarden toe te wijzen aan defensie. En dat doet ze met
cynische hypocrisie: dezelfde technocraten die bezuinigingsmaatregelen
oplegden aan Zuid-Europese landen, economieën verwoestten en
ongelijkheid vergrootten, staan nu op als kampioenen van veiligheid,
klaar om de staatskas leeg te halen om een oorlog te financieren die
niet de onze is.
Geen wonder dat dit plan met enthousiasme is ontvangen door de
zogenaamde Europese “liberalen” die in werkelijkheid altijd de
belangen van de economische en financiële elites hebben gediend. De
oproep “Voor een vrij en sterk Europa” gelanceerd door democraat Pina
Picierno, vicevoorzitter van het Europees nepparlement, en ondertekend
door figuren als Carlo Calenda en Raphaël Glucksmann, is opnieuw een
demonstratie van hoe het Europese liberalisme is veranderd in een
extremistische ideologie, bereid om vrede en sociale rechtvaardigheid
op te offeren in naam van een militaristische en neoliberale agenda.
Deze zelfbenoemde verdedigers van de “liberale democratieën” praten
over het afschaffen van het vetorecht en het creëren van een
gemeenschappelijke Europese verdediging, maar ze zeggen geen woord
over hoe dit “sterke” Europa met de èchte noodsituaties moet omgaan:
armoede, werkloosheid, de energiecrisis veroorzaakt door het
krankzinnige groene beleid van Brussel en zelf-sabotage met betrekking
tot Russische energiebronnen. Hun visie op een federaal Europa is die
van een superstaat ten dienste van multinationals en de
oorlogsindustrie, niet van het volk.
Wat opvalt in deze oorlogszuchtige waanzin is het totale gebrek aan
historisch geheugen. In plaats daarvan marcheert Europa, dat het
continent van vrede zou moeten zijn na twee wereldoorlogen en decennia
van verdeeldheid, snel richting een nieuwe militaristische nachtmerrie.
De retoriek van “verdediging” en “veiligheid” verbergt een gevaarlijke
escalatie die het continent dreigt mee te slepen in een conflict van
catastrofale proporties.
En terwijl Von der Leyen en de andere gehersenspoelden van de Europese
Commissie en EU-regeringen (een enkel land uitgezonderd) praten
over “interoperabiliteit” en de “defensie-industriële basis”, lijkt
niemand zich af te vragen wat de gevolgen van deze wapenwedloop zullen
zijn. Wie zal de prijs betalen voor deze waanzin? Zeker niet de
Brusselse bureaucraten of de politici die pro-oorlogsoproepen
ondertekenen, maar de Europese burgers - uitgeput door jaren van saai
en bestraffend economisch beleid.
Terwijl het Europese establishment zich wanhopig vastklampt aan een
afnemend model van westerse hegemonie, verandert de wereld. De opkomst
van een nieuwe multipolaire orde, met machten als China, India,
Rusland, Brazilië en andere opkomende landen die een centrale rol
opeisen op het mondiale schaakbord, vertegenwoordigt een historische
kans om de rol van Europa in de wereld te heroverwegen. Een kans die
onze leiders helaas lijken te willen negéren, en die er de voorkeur
aan geven de droom van een fort Europa na te jagen, gemilitariseerd en
ondergeschikt aan Atlantische belangen.
Over het 'staakt-het-vuren'
Voordat de Amerikanen en Oekraïners elkaar in Jeddah ontmoetten,
stuurde Starmer een oude Deep Stater (Jonathan Powell) naar Kiev om
Zelensky te overtuigen mee te gaan met het Brits/EU-plan: een "lucht-
en zee"-staakt-het-vuren met veiligheidsgaranties. Dit was een
duidelijke poging om Trumps initiatief te dwarsbomen. De Amerikanen
waren echter voorbereid en hadden Yermak (die de Oekraïense delegatie
leidde) gewaarschuwd dat:
- "lucht en zee" van de baan was;
- de Europese "vredeshandhavers" waren een nee;
- er ook veiligheidsgaranties ontbraken voor Oekraïne, waar Zelensky
op aandrong.
Het Amerikaanse standpunt was: alleen een "schoon" staakt-het-vuren.
Daarom was Zelensky uit de onderhandelingen (in Jeddah) verwijderd. De
Amerikanen namen de macht over en veegden de EU terzijde.
Aan de andere kant moest Trump begrijpen dat een "schoon"
staakt-het-vuren onacceptabel was voor Rusland: Poetin en Lavrov
hadden dat het afgelopen jaar in ieder geval "talloze" keren duidelijk
gemaakt. Dus waarom ging Trump hiermee door? Dit is niet voor de hand
liggend, maar één ding dat Rubio zei zou een aanwijzing kunnen zijn:
'In een staakt-het-vuren kunnen we verkiezingen houden.'
Is dit de sleutel tot een mogelijk staakt-het-vuren dat leidt tot een
vredesregeling - het wegwerken van het huidige extremistische
Kiev-regime, dat is ingesteld door de VS/VK "Deep State"? Trump moet
de Deep State die het Kiev-regime controleert, uitroeien en
verkiezingen zouden daarbij kunnen helpen. Dit heeft ook te maken met
de vraag wie Amerikaanse targeting-informatie aan Oekraïne heeft
gegeven nadat Trump het had geregeld - als de Deep State volledig
onder controle was, had dat niet mogen gebeuren.
Poetin heeft Witkoff vast wel verteld dat Rusland geen zaken kan doen
met Zelensky en dat het partners in Oekraïne nodig heeft waarmee het
zaken kan doen. Alleen verkiezingen zullen daar toe komen. Het
wegwerken van Zelensky en de Oekraïens-naziregering in Kiev is het
enige gebied waar we zeker van kunnen zijn dat Trump en Poetin het
eens zijn.
De nieuwe sancties kunnen volgens de Amerikanen genegeerd worden (dat
is alleen om neoconservatieven in de VS tevreden te stellen), maar de
Russen nemen het niet serieus. De Amerikanen stellen hun eigen
onderhandelingsteam samen. De dynamiek daarvan zal er vrijwel zeker
toe leiden dat de VS en Rusland onderling het lot van Oekraïne bepalen
- of de EU nu hoog of laag springt. Er zijn natuurlijk wel informele
contacten omdat Trump de instanties nog steeds niet kan vertrouwen. In
de tussentijd was het doel van het "schone" staakt-het-vuren misschien
om alle andere voorstellen die onacceptabel zouden zijn, schoon te
vegen - zowel aan de Amerikaanse als aan de Russische kant. Om alle "Europese
onzin" weg te poetsen.
Inmiddels is ook duidelijk geworden dat het voorgestelde 30 dagen
durende staakt-het-vuren niet echt een wapenstilstand betreft. Naar nu
blijkt heeft de nationale veiligheidsadviseur van Groot-Brittannië,
Jonathan Powell, samengewerkt met zijn Oekraïense ambtgenoot Yermak
aan het opstellen van het conceptdocument dat tijdens de bijeenkomst
tussen de VS en Oekraïne in Jeddah op tafel werd gelegd.
De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Rubio loog in het
openbaar dat de VS dit voorstel aan Oekraïne had aangeboden: "Vandaag
hebben we een aanbod gedaan dat de Oekraïners hebben geaccepteerd."
Omdat het document niet ingaat op de grondoorzaken van de oorlog,
draagt het niet bij aan het bewerkstelligen van vrede, wat Rusland
eist. Daarom wist de VS al dat het "voorstel" doorverklaard was
voordat het in het openbaar werd besproken. Het is een rekwisiet in
een toneelstuk dat is ontworpen om de oorlog voort te zetten terwijl
andere activiteiten, belangrijker dan het beëindigen van de oorlog,
worden nagestreefd.
Het document bevat bijvoorbeeld ook de leugen dat Rusland "kinderen
steelt". Wezen in Donbas die in hun leven niets anders dan oorlog
hebben gekend, werden overgebracht naar Rusland, waar ze in een
vredige omgeving gedijen met gezondheidszorg, emotionele steun en
onderwijs. De Britten die de leugen vrijwel zeker in het document
hebben opgenomen, impliceren dat ze willen dat deze kinderen nog
steeds in een oorlogsgebied leven, waar ze vermoord kunnen worden door
de strijdkrachten van Oekraïne (AFU).
De AFU heeft op gruwelijke wijze hun eigen soldaten vermoord, levend
verbrand, in een Russisch gecontroleerde krijgsgevangenenfaciliteit in
Donbas, laat in de strijd om Marioepol. De AFU pleegde consequent
oorlogsmisdaden tegen de burgers van Donbas tijdens de 8 jaar durende
burgeroorlog, door ziekenhuizen, scholen, marktplaatsen,
kinderopvangfaciliteiten en andere civiele faciliteiten te bombarderen,
om nog maar te zwijgen van het overal verspreiden van onontplofte
bommen -- de bloemblaadjesmijnen. Maar daar hoor je ze in Brussel niet
over.
Over de Britse Deep State
Het doel van Groot-Brittannië om de leugen in het staakt-het-vurendocument op te nemen,
was dat wanneer het document wordt vrijgegeven, als Rusland het
voorstel verwerpt, de westerse mainstream media dat zouden veroordelen,
dus dat Rusland weigert de oorlog te beëindigen en schuldig is aan het
stelen van kinderen. De Russische president Poetin heeft het
toneelstuk begrepen en heeft het "voorstel" verwelkomd, en opgemerkt
dat de details ervan aandacht behoeven.
Ondertussen bereidt Groot-Brittannië zich voor om "de vrede te winnen"
met (we noemden hem al) de voormalige Oekraïense commandant Zaluzhny,
die ze onlangs gebruikten om, in Chatham House of all places,
de VS te beschuldigen van "het vernietigen van de wereldorde". Chatham
House is het centrum van het netwerk van "Royal Institute(s) of
International Affairs", waarvan de Amerikaanse versie de Council on
Foreign Relations heet, waarmee de Britten invloed uitoefenen op de
wereldzaken. Zaluzhny is de pion van Groot-Brittannië om de regering
te controleren die in Oekraïne moet worden gebouwd nadat de
dead-man-walking Zelensky is verwijderd.
Eén van de redenen waarom Groot-Brittannië de controle 'moet' krijgen
over de Oekraïense regering na Zelensky, is om de claims op
hulpbronnen en faciliteiten te legaliseren die zijn opgenomen in
ongepubliceerde bijlagen bij de "100-jarige" partnerschapsovereenkomst
die door Sir Starmer en Zelensky is ondertekend. Dit omvat minimaal
minerale rechten en havens, met name Odessa. Odessa zal het VK toegang
bieden tot de Zwarte Zee, van waaruit ze Rusland kunnen blijven
prikken.
Trumps uitspraak dat Zelensky een dictator was heeft bij de
Starmer-regering destijds hysterische reacties opgeroepen: maar als
Zelensky niet de legitieme vertegenwoordiger van Oekraïne is, dan
heeft premier Keir Starmer de overeenkomst ondertekend met een
privépersoon, niet met een vertegenwoordiger van de regering van
Oekraïne. De ambtstermijn van Volodymyr Zelensky liep af in mei 2024
en de Oekraïense grondwet is duidelijk in die zin dat de ambtstermijn
van de president onder geen enkele omstandigheid kan worden verlengd
voorbij de termijn van 5 jaar en dat presidentsverkiezingen niet
kunnen worden uitgesteld. Daarom zou het 100-jarige partnerschap
nietig kunnen zijn, samen met alle geheime clausules of bijlagen die
het bevat.
In die tijd was de situatie een beetje uit de hand gelopen; Zelensky
had de door de VS voorgestelde overeenkomst schaamteloos afgewezen,
minister van Buitenlandse Zaken Marco Rubio in verlegenheid gebracht
en president Trump beledigd. Op zijn beurt bracht Trumps publieke
aanval op Zelensky (de bekende ontmoeting met de pers) de kwestie van
zijn legitimiteit naar voren. Het was tijd voor schadebeperking en
opnieuw stuurde Londen Boris Johnson naar Kiev om de zaken te
repareren... Hij arriveerde in Kiev ter gelegenheid van de derde
verjaardag van de Russische Speciale Militaire Operatie, op 24
februari 2025. Twee dingen gebeurden bijna direct na Johnsons bezoek:
ten eerste draaide Zelensky zijn eerdere afwijzing van de Amerikaanse
"zeldzame aardmetalen"-deal terug. Ten tweede nam het Oekraïense
parlement de resolutie aan die het presidentiële mandaat van Zelensky
verlengde. Dat was de tweede stemming van de wetgevers over dezelfde
resolutie: de eerste keer dat ze verkeerd stemden en Zelensky geen
legitimiteit verleenden als president van Oekraïne.
Johnson wekte argwaan over zijn acties in verschillende interviews die
hij gaf vanuit Kiev en ook door zijn uitspraken op de "speciale
bijeenkomst" van het Yalta European Strategy forum, gehouden op
24 februari onder de slogan "Three Years - Time to Win." In al deze
verschijningen leverde Johnson vrijwel dezelfde praatpunten. In het
proces liet hij zich echter ook een beetje gaan en onthulde hij veel
over de Britse rol.
Als we Johnson nu als een bonafide ambtenaar beschouwen, zou hij op
zijn minst niet overtuigend overkomen. Maar als je je als straathoer
manifesteert, lijkt het bijna vanzelfsprekend: als iemand je op deze
manier probeert te bedriegen, zie je het waarschijnlijk al van
mijlenver aankomen. In een interview vroeg in de ochtend vanuit Kiev
met "Good Morning Britain" verwijst Johnson naar de "deal voor
zeldzame aardmetalen" en zegt waar het voor is: "... die de VS niet
alleen verplicht tot toekomstige financiering van Oekraïne, maar ook
tot een vrij, soeverein en veilig Oekraïne onder Donald Trump en dat
is niet te versmaden. Dat is een heel, heel belangrijke toezegging en
toevallig staat er ook in de overeenkomst dat Rusland de agressor is
in deze oorlog."
Let op, Johnson lijkt behoorlijk wat te weten over de bepalingen van
de overeenkomst. Hij doet vervolgens alsof dit een heel moeilijke deal
is die grote voordelen oplevert voor de hebzuchtige Amerikanen: "Nu
zullen mensen zeggen, oh, deze deal is afpersend voor Oekraïne en
Amerika is te roofzuchtig - maar er kan geen cent uit dit
investeringsfonds stromen dat zal worden opgezet, tenzij je een vrij,
soeverein en veilig Oekraïne hebt." Deze laatste uitspraak maakt ook
duidelijk waarom de Amerikaanse veiligheidsgarantie zo belangrijk is:
zonder deze kan er geen cent vanuit Oekraïne naar het westen stromen.
Zoals Keir Starmer had toegegeven, "...is de Amerikaanse backstop van
vitaal belang."
Het leek erop dat de Britten al het leeuwendeel van de rijkdom van
Oekraïne hadden veiliggesteld, maar het kan het niet beschermen zonder
dat de Amerikanen het vuile werk en al het zware werk doen. Om de
Amerikanen in het spel te krijgen, presenteerden de Britten lokaas in
de vorm van de deal over "zeldzame aardmineralen" die zou worden
uitgevoerd via een toekomstig fonds waaruit de VS een deel van de
opbrengsten zou ontvangen. Het is waarschijnlijk dat dit lokaas al in
september vorig jaar was bedacht, toen Zelensky de deal voor het eerst
aan Trump aanbood.
Volgens handelspraktijken die de Britten door de eeuwen heen hebben
geperfectioneerd, zou deze daad van piraterij zo goed worden verhuld
door geheime overeenkomsten met aangewezen Oekraïense trustees,
corrupte overheidsfunctionarissen, eindeloze reeksen offshore-schermbedrijven
en de witwasdiensten van Britse en Europese banken, dat weinigen zelfs
maar zouden vermoeden dat Britse belangen erbij betrokken waren.
Los van het belang van de Zwarte Zee voor de Britten is het
onwaarschijnlijk dat het Verenigd Koninkrijk zich heeft gecommitteerd
aan het verstrekken van zulke genereuze steun aan Oekraïne uit pure
liefdadigheid. In dit verband noemen we de historische ervaring van
Tsjechoslowakije met de Britse regering. De Tsjechen vochten voor
Groot-Brittannië in de Eerste Wereldoorlog. Na de oorlog bracht Londen
echter de regering van Edward Benesh [1935-1939] grote bedragen in
rekening voor de terugbetaling van alle kosten van kleding, uitrusting,
voedsel, huisvesting en training van Tsjechoslowaakse soldaten. Ze
rekenden hen zelfs aan voor de medische rekeningen van gewonde
soldaten en voor de begrafenissen van gevallen soldaten. Er is geen
reden om aan te nemen dat de huidige Britse regering zich welwillender
zal tonen tegenover de toekomstige regeringen van Oekraïne.
Inderdaad, het Britse Rijk bestaat nog steeds. Het is een ondood rijk
van geld, bankiers en witwassen; het is een rijk van geheime
inlichtingendiensten en geheime diplomatie; van illegale invloed,
omkoping en corruptie; het is een rijk van valse verhalen en
gecoöpteerde regeringen van ontaarden, idioten en incompetente
bureaucraten. Het is een parasiet die de mensheid eeuwen geleden heeft
geïnfecteerd en haar heeft veranderd in een radicale perversie van
zichzelf. Het is ook een stervend imperium, gewond en extreem
gevaarlijk, omdat het bereid is de wereld in brand te steken om
zichzelf te behouden.
Vandaag de dag is dit imperium op krachtige tegenstand gestuit, niet
alleen van Rusland, China en andere soevereine wereldmachten, maar nu
ook van de nieuwe regering in de VS. De ontmanteling kan jaren duren
en zal één van de meest geopolitieke thema's opleveren, maar daarover
een andre keer meer.
Over Starmer
Starmer heeft voor miljarden aan gratis wapens beloofd aan Oekraïne en
de Britse nucleaire capaciteit aangeboden om Europa te verdedigen -
met name Duitsland, wiens nieuwe bondskanselier het Duitse volk
luchtig heeft verzekerd van deze bescherming.
Veel Britten denken anders dan Starmer die (net als Merz) probeert een leidende rol
voor de Europese Unie op te eisen. De EU-'bondgenoten' - vinden veel
Britten - hebben zich totaal niet bekommerd om hun veiligheidszorgen,
maar willen nu hun bescherming, die ook aan de andere kant van de
Noordzee beperkt is door chronische onderfinanciering van defensie.
Frankrijk gebruikte nog niet zo lang geleden de migrantencrisis over
het Kanaal zelfs opzettelijk als wapen tegen de Britten en dreigde
ooit de Kanaaleilanden te blokkeren, tenzij de Britten hun viswateren
zouden opgeven.
Starmer en zijn soortgenoten bieden geen Britse levens en geld aan ter
verdediging van zijn land. De Britse 'leiders' doen het voor hun eigen
geloof in (en verrijking door) de 'internationale orde' van een
globalistische liberale fantasie, om deel uit te maken van deze
rampzalige groepering. Waarom geeft Groot-Brittannië de Chagoseilanden
op en betaalt het miljarden aan een land dat geen aanspraak maakt op
dat gebied om ze te krijgen? Omdat een internationaal hof, zonder
jurisdictie over Great Britain, het ICJ dus, vijf jaar geleden een
suggestie deed dat
ze dat zouden moeten doen -
zoals geadviseerd door Starmers procureur-generaal en zijn handlangers.
Blijkbaar heeft dat papieren Hof de macht om het elektromagnetische
spectrum boven de Indische Oceaan te stoppen, volgens één van de
belachelijke rechtvaardigingen die de Starmer-regering heeft gegeven.
Starmer is de mensenrechtenadvocaat die het Verenigd Koninkrijk
omvormt tot een politiestaat; een staat waar mensen naar de gevangenis
gaan als ze hun mening op internet uiten; waar de Staat je iCloud mag
bespioneren; waar de rechten van buitenlandse verkrachters
belangrijker zijn dan die van hun slachtoffers en waar oorlog het doel
is van zijn regering, met mogelijke dienstplicht in het verschiet.
Veel Britten weten nog maar al te goed dat Starmers regering een man
twee jaar lang gevangen heeft gezet (en in feite heeft gedood) omdat
hij naar een politiehond had geschreeuwd, terwijl één van zijn
parlementsleden uit de gevangenis is ontsnapt omdat hij een kiezer
bruut in elkaar had geslagen, en daarmee doorging terwijl het
slachtoffer op de grond lag. Een beter voorbeeld van het Britse
tweeledige systeem is onmogelijk voor te stellen. Niemand zou eraan
moeten twijfelen dat Starmer en zijn juridische makkers achter deze
laatste in een lange reeks van juridische dubbele standaarden zaten.
Dat is hun fundamentele toewijding aan 'liberale waarden'.
In werkelijkheid verafschuwen ze de inheemse blanke arbeidersklasse
van zijn land met passie en zien ze hen als kanonnenvoer. Geen wonder
dat ze hen zo graag sturen om te vechten voor een corrupt land in een
niet te winnen oorlog. Het heeft niets te maken met enig geloof in de
westerse fundamentele vrijheden (die in rap tempo verdwijnen).
Een mooi voorbeeld van hoe Starmer omgaat met feiten is de kwestie van
kernenergie. Hij heeft een nieuw plan aangekondigd om "kernenergie op
te wekken" door de rechten van mensen om bezwaar te maken tegen de
bouw van experimentele nieuwe kerncentrales in hun lokale
gemeenschappen te beperken. Hij is heel duidelijk over wie hij de
burgers wil laten denken dat de boeman is, maar is verontrustend
terughoudend om basisgegevens te verstrekken, zoals hoeveel het gaat
kosten en wie de winsten gaan oogsten.
"Our energy security has been hostage to Putin for too long, with
British prices skyrocketing at his whims." Ofwel: "Onze
energiezekerheid wordt al te lang gegijzeld door Poetin, terwijl de
Britse prijzen naar zijn goeddunken de pan uit rijzen." Deze
verklaring is een direct citaat van Keir Starmer, geciteerd in
het persbericht van de Britse overheid
over "het verminderen van bureaucratie" en "het opstarten" van
kernenergie.
Het is absoluut duidelijk dat Starmer Vlad Poetin de schuld wil geven
van de obscene stijgingen van de energieprijzen in het VK die de
bevolking van het land afgelopen jaren hebben gezien. Maar hij rept
met geen woord over hoe geprivatiseerde energiebedrijven volstrekt
obscene winsten hebben binnengehaald door energierekeningen te
verhogen die veel te hoog zijn in verhouding tot de stijgingen van de
werkelijke groothandelskosten voor energie. Ook verzwijgt hij het feit
dat het VK zeer weinig rechtstreeks afhankelijk is van Russische olie
en gas, en dat particuliere Britse energiebedrijven woekerwinsten
hebben geboekt door energie naar het continent te exporteren in plaats
van de prijzen in eigen land laag te houden.
Blijkbaar is het de grote, slechte schuld van Poetin, terwijl de
Britse overheid en particuliere energieprofiteurs geen blaam troffen,
en de enige denkbare oplossing is een plan om de openbare bescherming
op te heffen en een lading experimentele kernreactoren in
Britse gemeenschappen te bouwen! Opmerkelijk is dat het onderliggende
persbericht van de overheid vol staat met beladen taal en
scheldwoorden. "Archaïsche planningsregels", "NIMBYS", "bureaucratie
opheffen", "vertraging en obstructie", "onnodige regels" en "nee
zeggen tegen de blokkeerders die onze kansen op goedkopere energie
hebben gewurgd". Als de Britse overheid eerlijk was over haar
intenties, hoefde ze haar voorstellen niet te besmeuren met zoveel
beladen taal.
En in dit voorbeeld van kernenergie is de olifant in de kamer
natuurlijk het kernafval. De erfenis van het Britse kernafval is een
absolute puinhoop. Het National Audit Office voorspelt dat het
schoonmaken van Sellafield een duizelingwekkende £121 miljard zal
kosten. De enorme Drigg nucleaire stortplaats in Cumbria dreigt
overstroomd te worden en in de zee te worden gespoeld; en er is nog
steeds geen teken van een langetermijnoplossing voor de opslag van
kernafval zoals de Onkalo Spent Nuclear Waste Facility in Finland.
Moeten de bedrijven die winst maken met het plaatsen van minireactoren
in Britse gemeenschappen betalen voor de enorme kosten voor het
opruimen en opslaan, of zullen ze de winst opstrijken en het publiek -
want dat ziet de bui al hangen - vervolgens opzadelen met de rekening
voor de enorme kosten voor afvalverwerking?
Sir Keir Starmer vergelijkt zich graag met Winston Churchill. The
economist, Is dat niet pervers? Ik hoef er nauwelijks op te wijzen dat
Churchill onze grenzen heeft VERDEDIGEN en onze mensen heeft beschermd,
terwijl Starmer het Verenigd Koninkrijk wijd open laat en de Britse
bevolking blootstelt aan wreedheid in de derde wereld.
Feiten hebben hier echter niets mee te maken. The Economist, eens een
gerespecteerd medium maar tegenwoordig een globalistisch vod, een
propagandaplatform voor de heersende elite, heeft een volkomen louche
rtikel gepubliceerd en wil dat iedereen Starmer ziet als een 'once in
a lifetime' leider in oorlogstijd die de wereld zal redden door… de
Derde Wereldoorlog te beginnen? Zelfs de mainstream media in ons land
willen u doen geloven dat hij de 'top of the bill' is.
Het verschil tussen Sir Keir en Winston Churchill is dat
laatstgenoemde de Britse landsgrenzen heeft verdedigt en de burgers
heeft beschermd, terwijl Starmer de grenzen van het Verenigd
Koninkrijk wijd open laat staan en de Britse bevolking blootstelt aan
wreedheid in de derde wereld. Churchill sloot (tijdelijk)
bondgenootschappen met de VS en de Sovjet-Unie om de dreiging van
Hitler te verslaan. Starmer wil oorlog tégen Rusland, lijkt de VS af
te wijzen en over te stappen naar de EU om in een leidinggevende rol
een onwinbare eeuwige oorlog te bewerkstelligen.
Om het nog erger te maken verwijderde Starmer de portretten van
Churchill uit het parlement en loog hij schaamteloos tegen Trump - een
man die de Churchill-buste in het Oval Office heeft gerestaureerd. Hoe
iemand de pathetische liegende Starmer als Churchill kan zien, is
onbegrijpelijk.
De NAVO is een ander verhaal, maar wat Starmer wil is de EU (een
verondersteld handelsblok) helpen bij het vormen van een leger.
Waarom?
Starmer hanteert een dubbele agenda: hij wil weer lid wil worden van
de EU. Hij voerde campagne om de volksraadpleging van 2016 te
verscheuren, om het grootste democratische besluit ooit genomen door
het Britse electoraat te negéren. Het is dus onmogelijk voor hem om
een eenzijdig gebaar te weerstaan, zich voor te doen als een soort
garant voor de Europese vrede, terwijl hij - in achterkamertjes
weliswaar - probeert de VS voor zijn karretje te spannen om de echte
macht te zijn die dit afdwingt.
Zonder de VS is de defensie van Europa allemaal bullshit. Het is
pijnlijk om te zeggen, maar het Britse leger zou het Wembley Stadium
niet kunnen vullen. En alle Britse troepen die hij in gevaar brengt,
zullen nooit uit de progressieve links-liberale klasse komen - ze
zullen uit de overwegend blanke arbeidersklasse komen die Starmer
veracht.
Zo patriottisch zijn zulke mensen. Schoolkinderen krijgen voorgekookte
informatie. Zo werden ze bijvoorbeeld onderworpen aan eindeloze
propaganda over de dood van de Amerikaanse drugsdealer George Floyd,
die een zwangere vrouw beroofde door een geladen pistool tegen haar
buik te houden. Voorbeelden te over van leerlingen die tijdens de
lessen posters van Black Lives Matter tekenden. Niet verwonderlijk,
want wie ging er op één knie voor George Floyd? Precies!
Dan nog even terugkomend op waar we dit onderdeel over Starmer mee
begonnen: de oorlog, volgens veel politici 'onze oorlog', tegen
Rusland.
Er is een drogreden die momenteel het Europese neoliberale "denken"
domineert. Het gaat als volgt.
"Hitler had onbeperkte territoriale ambitie en ging door met het
proberen te veroveren van heel Europa na de annexatie van Sudetenland.
Daarom heeft Poetin onbeperkte territoriale ambitie en zal hij
doorgaan met het proberen te veroveren van heel Europa na de annexatie
van Oost-Oekraïne."
Dit bedrieglijke argument levert geen bewijs voor Poetins verdere
territoriale ambitie. Voor bewijs van Poetins bedreiging voor het VK
verwijst Keir Starmer lachwekkend naar de "Novichok"-affaire in
Salisbury, misschien wel het meest pathetische propagandaverzinsel in
de geschiedenis. Maar zelfs als dat zo zou zijn en de officiële versie
van de gebeurtenissen in Salisbury waar zijn, is de geloofwaardigheid
van een moordpoging op een dubbelspion een indicatie dat Poetin van
plan is een Derde Wereldoorlog te beginnen of het Verenigd Koninkrijk
binnen te vallen (wat Starmer suggereert)?
Er is gewoon geen bewijs voor brede territoriale ambitie van Poetin.
Hij streeft geen krankzinnige nazi-ideologie na die streeft naar
verovering van Europese landen - of een marxistische ideologie die de
gevestigde orde over de hele wereld wil omverwerpen. Beschuldigend
wordt door westerse landen gewezen naar de BRICS (zo wil Donald Trump
die samenwerking uiteen drijven omdat het de positie van de dollar
aantast). Maar het economische afstemmingsproject van de BRICS is niet
bedoeld om een geheel ander economisch systeem te bevorderen, maar
alleen om de machtsstromen binnen het systeem opnieuw in evenwicht te
brengen of op zijn hoogst om een parallel systeem te creëren dat
niet in het voordeel van de Verenigde Staten is.
Het idee dat Poetin op het punt staat Polen of Finland aan te vallen
is volslagen onzin. Het idee dat het Russische leger, dat worstelt om
het kleine en corrupte, zij het door het Westen (vooral militair)
gesteunde, Oekraïne te onderwerpen, de mogelijkheid heeft om West-Europa
zelf aan te vallen, is ronduit onrealistisch. De interne
mensenrechtenreputatie van Poetins Rusland is zeker slecht, maar op
dit punt is het marginaal beter dan die van Zelensky's Oekraïne. Zo
mogen de oppositiepartijen in Rusland tenminste meedoen aan
verkiezingen, zij het op een zeer hellend speelveld, terwijl ze in
Oekraïne ronduit verboden zijn. Nog minder overtuigend zijn de
argumenten dat de politieke activiteiten van Rusland in derde landen
een enorme westerse wapenuitbreiding vereisen ter voorbereiding op een
oorlog met Rusland.
De simpele waarheid is dat de westerse mogendheden zich veel meer met
andere landen bemoeien dan Rusland, door middel van grootschalige
sponsoring van NGO's, journalisten en politici, waarvan een groot deel
openlijk en een deel heimelijk is. Onthullingen van USAid of de
Integrity Initiative-lekken geven het publiek een kijkje in deze
wereld. Zo wordt ook de Russische militaire interventie in Syrië als
bewijs aangevoerd dat Poetin plannen heeft om de wereld te veroveren.
De Russische interventie in Syrië voorkwam een tijdlang de
vernietiging ervan door het Westen, op dezelfde manier als Irak en
Libië door het Westen werden vernietigd. Rusland hield de
machtsovername van krankzinnige islamitische terroristen tegen, en de
slachting van minderheidsgemeenschappen in Syrië. Die verschrikkingen
voltrekken zich nu, deels vanwege de verzwakking van Rusland door de
oorlog in Oekraïne - en de Europese Commissie vindt het prima de
nieuwe 'machthebbers' die minderheden
laten afslachten, te steunen met
miljarden. De westerse landen die Irak, Afghanistan en Libië
hebben vernietigd kunnen onmogelijk beweren dat de Russische
interventie in Syrië Poetin als slecht laat zien (de Verenigde Staten
hebben een kwart van Syrië al militair bezet).
Over het circus van de oorlog
De rol van de VS in het circus van het voortzetten van de oorlog
terwijl ze een "staakt-het-vuren" voorstellen en de EU Rusland ten
onrechte de schuld geeft van het niet bereid zijn om de oorlog te
beëindigen, is hun rol in het verwerven van dezelfde middelen die
Groot-Brittannië begeert. De VS moet nog een kandidaat kiezen om de
post-Zelensky-regering te controleren, of als ze dat al hebben gedaan,
moeten ze nog een veilig mechanisme opzetten voor zijn of haar pad
naar heerschappij. De voortzetting van de oorlog, via dit 'dead on
arrival' Britse opgestelde document van bedrog, voorgesteld door
Oekraïne en verklaard door de VS als dat van henzelf, is opzettelijk.
De VS en het VK vechten om de oorlogsbuit.
Houd goed in gedachten dat de corrupte regering in Kiev, die deze
oorlog voert met door de NAVO geleverde apparatuur, wordt betaald door
de VS en de EU, en in kleine delen door Groot-Brittannië en Frankrijk.
Zij bezitten de Oekraïense regering. Zij zouden deze oorlog in een
oogwenk kunnen stoppen door geen geld meer te verstrekken. Oekraïne
zou dan zijn soldaten of overheidsfunctionarissen niet kunnen betalen.
De oorlog zou onmiddellijk stoppen. Het weinige geld dat de Oekraïense
oligarchen nog in Oekraïne hebben, zou er met bijna lichtsnelheid uit
worden gehaald.
Maar dat kunnen ze niet, want in Kiev liggen alle documenten die
bewijzen dat de Britten, de VS, de Fransen en de EU (op zijn minst)
medeplichtig zijn aan de corruptie van de oorlog. Dit zijn de
kroonjuwelen van de corrupte Oekraïense oligarchie die de regering
vormen. De oorlog voor de vrede tussen de corrupte Amerikaanse, Britse,
EU- en Oekraïense regeringen is tweeledig: voor controle over de
gegevens die de corruptie documenteren, en de legalisatie van de
verdeling van Oekraïne. Trump wil eigenlijk minder te maken hebben met
dat zooitje ongeregeld in Brussel, waarvan hij een zeer lage dunk
heeft (en ons inziens: terecht). En wie Trump zegt, zegt NAVO.
De NAVO als goedkope circusattractie voor moderne leiders van
voormalige Europese rijken is dood. Het Amerikaanse Rijk is tanende,
maar het is nog niet dood, en het gaat zichzelf niet opofferen om deze
nostalgische, wannabe-keizers te redden. Eerlijk gezegd zijn de
Europese leiders gewoon jaloers. Er werd hen verteld dat ze de Koude
Oorlog hadden "gewonnen". Nu kijken ze naar Vladimir Poetin met een in
eigen land 80% populariteitsscore, de man die een groot land met de op
drie na grootste economie leidt en die Oekraïne en hun Amerikaanse
sponsor heeft verslagen. Het is te veel voor hun kleine geesten om te
verdragen.
Wat in ieder geval kapot is, is de perceptie van de NAVO door
Eurovazalle. Ze hebben te horen gekregen dat ze er alleen voor staan.
De Europese Commissie en verschillende staten zoeken plotseling naar
schuldfinanciering om € 800 miljard aan wapens bij elkaar te
sprokkelen om de oorlog in Oekraïne te verlengen. De financiering is
misschien niet zo'n groot punt (Von der Leyen heeft het al over het
confisceren van particuliere (spaar)gelden), maar de wapens bestaan niet.
De Europese politieke elites zijn gestrand op een continent in een
oorlog met Rusland zonder lokale middelen om deze in stand te houden.
De VS erkent dat ze door Rusland verslagen zijn. Haar Europese
NAVO-bondgenoten weigeren deze waarheid te accepteren. Daarin ligt de
kloof die de NAVO zal vernietigen. De boodschap van de VS nu is heel
duidelijk: "Sluit vrede met Rusland, maar waag het niet hun energie te
kopen. Die koop je, van de VS."
Oekraïne is niet Trumps echte focus. Het conflict daar achter zich
laten is een stap voor Trump richting zijn eigen Great Reset - in veel
gebieden van de wereld, erg veel gebieden - die Trump plant. Er zijn
veel economische en monetaire kwesties die erg belangrijk zijn voor de
VS, en Oekraïne staat alleen maar in de weg om deze op te lossen.
Oekraïne is voor Amerika gewoon een "obstakel" voor de Big Picture
Reset die Amerika wil en nodig heeft. Daarvoor is de Europese Unie een
lastige sta-in-de-weg.
De EuroClowns hebben zichzelf afgesloten van hun historisch
natuurlijke handelspartner met 16 rondes van economische sancties en
rekenen als lemmingen 25% tarieven tegen Trump. Al hun rookgordijnen
over "leningen aan Oekraïne" die worden terugbetaald met de rente van
in beslag genomen Russische buitenlandse reserves zullen binnenkort
worden weggeblazen. Onze politici worden door Brusselse blinden naar
een ravijn van economische ellende geleid.
We wachten op de volgende show van het VK/EU/NAVO-circus. Dan kunnen
we tenminste weer eens lachen om de clowns.
Wanneer internationale wateren in beweging komen, staan de
oorlogshitsers in de Europese Unie altijd aan de verkeerde kant, hoe
je het ook bekijkt. We hebben de vuiligheid in Gaza en het laatste
bloedbad door de ergste terroristen uit de geschiedenis al onthuld.
Omdat ze Netanyahu en co. blijven dekken.
Oekraïne heeft zojuist opnieuw een klap in het gezicht gekregen.
Poetin voerde een telefoongesprek met Trump om de oorlog te beëindigen.
Herinnert u zich nog dat ze ons vertelden dat het de schuld van het
Kremlin was, omdat het volgens hen geen zin had in een dialoog? Ja, we
hadden weer eens gelijk: het was niet Moskou dat niet wilde praten,
maar Brussel, het Washington van de 'democraten' en hun vazallen.
Vandaag de dag is dit andere valse en oorlogszuchtige verhaal als
sneeuw voor de zon gesmolten. Waarom? Omdat Poetin akkoord ging met
een ontspanning om tot een definitieve overeenkomst te komen. Dit is
geen propaganda, dit is de realiteit: een einde aan de aanvallen op
Oekraïense energie-installaties en verdere onderhandelingen over een
wapenstilstand in de Zwarte Zee.
De neocon-oorlogsstokers in Washington, Londen en Parijs zullen niet
blij zijn met het nieuws dat uit dit langverwachte telefoongesprek
tussen Trump en Poetin komt. Ze wilden horen dat Trump Poetin had
verraden (of omgekeerd) en hem nieuwe sancties zou hebben opgelegd,
terwijl hij daarna een boze verklaring zou afleggen waarin hij dreigde
met een door de VS gefinancierde oorlog in Oekraïne, inclusief de
inzet van westerse troepen.
Maar de anti-oorlogsgroeperingen zullen ook niet helemaal blij zijn,
want het lijkt erop dat de gevechten zullen doorgaan en dat de VS,
althans voorlopig, wapens en munitie naar hun Oekraïense bondgenoten
zullen blijven sturen.
Trump lijkt een middenweg te kiezen die de oorlog niet snel beëindigt
(iets dat binnen een paar weken zou kunnen gebeuren als de VS de
wapentoevoer naar Oekraïne zou stoppen), terwijl hij nieuwe vijandige
bewegingen tegen Rusland vermijdt en zijn best doet om een soort
normale relatie te smeden met 's werelds grootste eigenaar van
kernwapens. Dit speelt uiteindelijk in het voordeel van Rusland, omdat
het de superieure strijdmacht in Oekraïne heeft, met of zonder
Amerikaanse wapens in de handen van zijn tegenstander. Het zal alleen
langer duren en meer levens kosten om Oekraïne te verslaan onder de
huidige status quo.
Hoewel de geboden opening feitelijk niet veel voorstelt biedt het
Trump de kans om het opnieuw te karakteriseren als een 'succes', wat
hem in staat stelt om de lopende onderhandelingen te verkopen als
positief en vriendelijk. Hierdoor kan hij de haviken in Washington op
afstand houden, maar hij wordt min of meerj gedwongen wordt om 'stoer
te doen' en de spreekwoordelijke duimschroef op Rusland aan te draaien,
uit te stellen. Zou het in werkelijkheid kunnen gaan om de nutteloze 'onderhandelingen'
door te laten gaan terwijl de illusie in stand wordt gehouden dat er
steeds weer 'vooruitgang wordt geboekt', terwijl Oekraïne een
symbolische hoeveelheid 'hulp' ontvangt, en er gewacht wordt tot tot
Rusland Oekraïne op de knieën heeft gekregen waardoor 'ontvankelijk'
wordt voor echte concessies die de oorlog kunnen beëindigen.
Wat Zelensky betreft: wij houden er rekening mee dat hij het
staakt-het-vuren definitief zal afwijzen wat de VS een goede reden geeft om zich
terug te trekken uit Oekraïne. Trump ziet Zelensky duidelijk niet als
onderdeel van de oplossing, maar vooral van het probleem. Zelensky ìs
het probleem en wij geven hem nog een hooguit paar weken voordat de
marionet van de neonazi's in Kiev zal worden vervangen.
#BREAKING: Zelensky’s backing off the 30-day ceasefire with Russia, saying peace might take longer. He’s asking Europe and the US for major funding for Ukraine’s military and rebuilding.#BreakingNewspic.twitter.com/Wsh8a3XPOP
Ook de Europese Unie zou ons inziens wel eens wat kritischer mogen
kijken naar hun knuffelcokesnuiver. Zelensky blijft maar continu
rondhangen in Europa, chanteert landen en 'eist' verdergaande
financiering. Brussel geeft Oekraïne voorrang boven zijn eigen
lidstaten en luistert naar elke eis. Het is duidelijk dat Oekraïne
geen rekening houdt met hun geallieerde landen die hen eindeloze
financiering hebben verstrekt en Rusland eerlijk gezegd hebben
verhinderd een snelle overwinning te behalen.
Maar Zelensky is niet de enige Oekraïense politicus die landen
chanteert. Zijn viceminister van Economie Taras Kachka dreigde leiders
van de Europese Unie dat er consequenties zullen zijn als ze de
belastingvrije toegang van Oekraïne tot de Europese markt niet
uitbreiden. Vooral de Europese landbouwsector is al gestraft door de
huidige handelsdeal, omdat ze niet kunnen concurreren met de
goedkopere goederen van Oekraïne. Kachka waarschuwde dat de landen die
al de economische last van deze oneerlijke handelsdeal voelen, de "minst
aangename" consequenties zullen ondervinden.
Deze onevenwichtige handelsdeal (op dat soort deals heeft Brussel een
wereldwijd patent) heeft de Europese landbouwsector geschaad. Polen,
Slowakije, Hongarije, Roemenië, Bulgarije, Tsjechië en Duitsland
hebben ALLEMAAL te maken gehad met massale boerenprotesten omdat
goedkope Oekraïense importen hen ernstig hebben ondermijnd. Polen,
Hongarije en Slowakije hebben zich verzet tegen het opheffen van
handelsbeperkingen en om die reden hebben Oekraïense functionarissen
gezegd dat zij de meest significante gevolgen zouden ondervinden.
De neonazi-regering in Kiev vergeet dat het Europa veel harder nodig
heeft dan Europa Oekraïne. De EU is de grootste handelspartner van
Oekraïne en is goed voor ongeveer 60% van de totale export. Kiev kocht
vorig jaar voor $ 35,7 miljard aan goederen van de EU, wat resulteerde
in een handelsoverschot van $ 10 miljard. Maar eerder genoemde Kachka
gelooft dat de EU veel meer te verliezen heeft dan Oekraïne vanwege
dit overschot. Wie anders zou Oekraïense goederen kopen als de EU zich
terugtrekt? Laten we niet vergeten dat het Westen op dit moment de
hele publieke sector van Oekraïne steunt. Je kunt van alles vinden van
onze 'leiders' in Brussel, maar je kunt niet zeggen dat ze het
rationeel denken hebben uitgevonden.
We snappen niet waarom Brussel over zich heen laat lopen en deze
gewelddadige relatie laat voortetteren. Brussel geeft niets om
democratie. Het straft actief lidstaten die weigeren zich aan zijn
mandaten te houden, of het nu Hongarije, Polen of een ander land is
dat zijn eigen burgers op de eerste plaats durft te zetten. Oekraïne,
ondanks dat het één van de meest corrupte landen in Europa is, wordt
als een prioriteit behandeld omdat het dient als een instrument om
grotere autoritaire controle te rechtvaardigen. Oekraïne wil van de
voordelen van de NAVO genieten zonder een betalend lid te worden, net
zoals het handel binnen de EU wil drijven. Niemand zou het land in één
van beide allianties toelaten voordat de oorlog begon vanwege de
wijdverbreide corruptie, maar nu moet iedereen buigen voor Oekraïne,
aangezien het de magische doorgang van de neoconservatieven naar het
grondstoffenrijke Rusland in handen heeft.
Tot slot: in ieder geval zijn de fundamenten gelegd voor een volledige
stopzetting van de vijandelijkheden (een langetermijn-project) en een
definitief vredesakkoord via bijeenkomsten die, pas op, naar verluidt
in het Midden-Oosten zullen plaatsvinden. Wel hebben Rusland en de VS
de Europese veiligheid en het Midden-Oosten besproken zonder dat
daarbij een land van de Europese Unie aanwezig was. Dit is het niveau
van onze Brusselse 'leiders', een niveau dat zo beschamend is dat ze
zichzelf buitensluiten van de tafel waar de veiligheid van hun eigen
landen wordt besproken. En het is noch de schuld van Moskou, noch van
Washington. Als het je in deze situatie lukt om uit het raam te worden
gegooid, is dat alleen jouw schuld!
Hebben ze de definitieve oplossing gevonden? Absoluut niet. Maar als
je niet met intellectuele eerlijkheid luistert en het belangrijkste:
geen diplomatie toont, zullen geschillen niet worden opgelost. Terwijl
ze ons vertellen dat Rusland geen vrede wil, doen de Europese
oorlogshitsers valse beloften om zich te herbewapenen. Ze denken
erover om meer wapens en geld aan Oekraïne te leveren (gisteren nog
eens 2,5 miljard euro) en om het Zelensky-regime te steunen dat op de
dag dat Rusland en de VS aan de telefoon hingen, Belgorod aanviel.
Inderdaad, eerder op de dag, net toen Poetin en Trump zich
klaarmaakten om hun historische telefoongesprek te voeren, lanceerde
Zelensky een poging tot inval in de regio Belgorod, in de hoop het om
te zetten in een andere 'gênante' slag zoals in Koersk. De bedoeling
was duidelijk om de onderhandelingen te laten mislukken en de wereld
te laten weten dat Oekraïne 'nog steeds kaarten heeft' door nu een
ander deel van Rusland te bezetten. Helaas voor Oekraïne mislukte de
aanval, met grote verliezen.
De vicevoorzitter van de Russische Doema, Aleksej Zjoeravljov,
vertelde RT dat de standpunten van Moskou en Washington geleidelijk
aan naar elkaar toe kunnen groeien tot het punt waarop er “geen ruimte”
meer is voor Oekraïne. “Wij zullen uitsluitend en alleen met de VS
onderhandelen”, zei hij, verwijzend naar de lopende gesprekken tussen
Poetin en Trump.
Met andere woorden, de hele Oekraïense militaire infrastructuur is
speciaal door westerse globalisten gecreëerd met als doel de
Amerikaans-Russische relaties te vernietigen, en uit de internationale
gevolgen van die desintegrerende relaties zal de Derde Wereldoorlog,
ontvolking en een complete wereldwijde reset kunnen voortkomen. De
grote winnaar - als dit zich zou afspelen in overeenstemming met het
strategische plan van westerse globalisten - zou China zijn. Trump wil
graag Rusland van China losrukken, zoals Trump heeft gesuggereerd maar
wat we nog niet zo gauw zien gebeuren. China en Rusland zijn geen
natuurlijke bondgenoten. Ze werden samengebracht door jaren van
globalistisch beleid vanuit Washington, Londen, Parijs en Berlijn.
Trump zal proberen ze in een paar weken uit elkaar te drijven - wat
hem niet zal lukken.
Nu de spanningen tussen de EU, Oekraïne en Rusland blijven toenemen,
is de situatie daar niet langer alleen een regionaal conflict, maar
een brandpunt voor wereldwijde oorlogsvoering . Nu de Europese Unie
plannen maakt om haar militaire troepen en middelen te positioneren
voor een confrontatie, groeit het risico op een verkeerde inschatting
of directe confrontatie met de dag. Het risico op oorlog beperkt zich
niet tot militaire fronten. Achter de schermen is er al een financiële
oorlog gaande. De economieën van de VS en de Europese Unie, die al
kwetsbaar zijn onder het gewicht van immense schulden, inflatie en
economisch wanbeheer, kunnen binnenkort over de rand worden geduwd. De
ineenstorting van de Amerikaanse dollar als 's werelds reservemunt,
gecombineerd met pogingen van Rusland en China om de wereldwijde
handel te dedollariseren, zou kunnen resulteren in een wereldwijde
financiële reset .
Het huidige systeem van wereldwijde financiën, gedomineerd door de VS,
het VK en de EU (en westerse banken) wordt steeds meer aangevallen
door opkomende economieën zoals die in BRICS-landen. Als deze landen
erin slagen een nieuwe reservemunt te vestigen, zou de wereldwijde
dominantie van de Amerikaanse dollar snel kunnen eroderen - een
nachtmerrie voor Trump - wat zou leiden tot ernstige economische
instabiliteit in Europa en de VS.
In het verleden hebben wereldwijde heersende elites oorlog gebruikt
als middel om de publieke aandacht te heroriënteren en macht te
consolideren in tijden van economische ineenstorting. Als deze trend
zich voortzet, kan een militair conflict worden gezien als een manier
om af te leiden van een dreigende financiële ramp. Nu de spanningen
tussen het VK, de EU en Rusland toenemen, is het duidelijk dat de
financiële oorlog nauw verbonden is met de waarschijnlijkheid van een
militair conflict.
Dat de EU daarin het voortouw wil nemen lijkt vast te staan (als we
Merz, Macron en Von der Leyen mogen geloven), maar nu nog even niet
want de führerin van de Europese Unie (die van het Duitse leger in een vorige functie een grote puinhoop heeft gemaakt) heeft verklaard dat Poetin nog
vijf jaar moet wachten met aanvallen tot 'wij' onze defensie op orde
hebben.
Maar je weet maar nooit. Gezien de vijandige opstelling van de
Europese Unie schatten wij het risico dat de Derde Wereldoorlog
uitbreekt tijdens Trumps bewind op meer dan 50%. Staat tegenover dat
als Kamala Harris had gewonnen, de kans bijna 100 procent zou zijn
geweest.
[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]