De bizarre wereld van politici en beleidsmakers

Hoe gaat het met de 'coalitie van bereidwilligen' die denkt een plaats op het wereldwijde politieke toneel te kunnen innemen? Buitengesloten door de VS en Rusland hebben zij toch nog steeds het idee te kunnen bepalen wat er moet gebeuren. En dan de NAVO: kan onze 'eigen' secretaris-generaal het nog wel allemaal bolwerken?

Welkom in Bizarro World: de wereld waar alles een andere werkelijkheid heeft. In daarin beginnen we dit artikel met de secretaris-generaal van de NAVO, Mark Rutte, die volgens ons de weg kwijt is. Hij doet zich voor als een schoolmeester, een geschiedenisleraar om precies te zijn, terwijl Mark onwetend is over de geschiedenis die geleid heeft tot de oorlog in Oekraïne.

De zoveelste loopjongen van Klaus Schwab heeft geen flauw idee met welke krachten hij te maken heeft. De regering van de militair machtigste lidstaat van de NAVO is van kant gewisseld en heeft zich opnieuw verbonden met de belangrijkste tegenstander van de voorheen Biden-NAVO, Rusland. Niemand die bij zijn volle verstand is kan, in dit stadium dat Donald Trump aanstuurt op een vredesdeal, verwachten dat de VS een ander NAVO-land te hulp schiet als EU-lidstaten Rusland miltair aanpakken. De 'nucleaire paraplu' is verdampt. Slechts een paar maanden na zijn aantreden is Mark Rutte's dringende taak om de resterende NAVO-landen opnieuw te positioneren tegen de nieuwe as Moskou-Washington. Kan hij dat wel aan?

In ons land heeft Rutte een politiek landschap achtergelaten dat wordt gedomineerd door de Coalitie van Onwilligen. De regeringspartijen schuwen collectief alle belangrijke beslissingen in binnenlandse of buitenlandse zaken. De overwinning van partijen rechts in het politieke spectrum in ons land is in niet geringe mate te danken aan het gebrek aan ruggengraat en het voortdurende liegen van toenmalig (2010-2024) premier Rutte. Een paar weken geleden waarschuwde hij voor het gevaar van een totale oorlog (een hybride oorlog is al begonnen) en voor het 'Russische streven om de transatlantische relatie te vernietigen' en Europa te verdelen. Donald Trump laat hem vooralsnog zijn gang gaan, wetende dat Mark zichzelf in een isolatie zal brengen. Kennelijk heeft Mark nog niet begrepen dat hij slechts een pion, een marionet, in dienst van de nieuwe Amerikaanse regering is. Het moet inmiddels toch voor iedereen duidelijk zijn dat de mooiprater van Washington in feite niets levert en vooral bang is om zijn gloednieuwe positie te verliezen.

Akkoord, in de huidige hectiek is het niet niks om het hoofd koel te houden. Maar Rutte en anderen hebben ruim de tijd gehad om zich voor te bereiden op de al jaren geleden door Trump aangekondigde wijziging in het Amerikaanse beleid. Het komt niet uit de lucht vallen. Oké, het is eerder gekomen dan verwacht - politici binnen de Europese Unie verkeren nog in shock - maar één ding is duidelijk: westerse regeringen hebben verzuimd zich voor te bereiden op dit nieuwe scenario - te druk met zichzelf en geen oog voor zaken waarvoor zij geacht worden te werken.

Syp Wynia noemde Rutte eens een ​​‘meester van woorden’ die de oppositie vakkundig voor de gek hield met woordwolken, waarbij hij zijn leugens en halve waarheden zodanig verpakt dat hij weerleggingen en kritiek afwendt. Gezien zijn huidige invulling van de functie van seretaris-generaal van de NAVO is hij die kunstjes (nog) niet verleerd.

Voor iemand die zogenaamd niet-ideologisch is ("Als je visie wilt, ga dan naar de oogarts"), plaatst zijn uitspraak dat "Oekraïne onze oorlog" is hem in het ideologische kamp van een beweging waarvan de aanhangers swastika-tatoeages dragen. Op dezelfde manier kwam Rutte met sterke woorden tegen het Hongarije van Victor Orbán, door te stellen dat het land vanwege een ruzie over LGBTQ-rechten "niet meer in de Europese Unie thuishoort". Rutte is fel pro-EU, wat je je ook doet afvragen hoe dit te rijmen valt met klassieke liberale ideeën over zelfbeschikking en soevereiniteit. Regeringsleiders zijn niet vergeten hoe Mark Rutte tegen hen optrad toen hij nog de Pinokkio der Lage Landen was...

Veelzeggend is onderstaande foto uit januari 2023 tijdens een ontmoeting met Joe Biden in het Witte Huis:

Het is zo'n gewone jongen gebleven....

Gezien het feit dat de NAVO al meer dan twee jaar actief betrokken is bij een proxy-oorlog tegen Rusland in Oekraïne, zou je denken dat de secretaris-generaal op zijn minst een minimum aan militaire kennis en ervaring zou moeten hebben, maar Rutte is in dit opzicht volkomen onbelemmerd. Om eerlijk te zijn hadden zijn voorgangers, Jens Stoltenberg en Anders Fogh Rasmussen, die beiden werden gekenmerkt door hun gedachteloze opschepperij, dat ook niet. De secretaris-generaal van de NAVO is uiteraard een politieke functie - een marionet van de Amerikaanse opperbevelhebber.

In tegenstelling tot zijn voorgangers is Rutte in de eerste plaats een carrièremaker, iemand die zeer bedreven is in bureaucratisch sjoemelen en mensen naar zijn hand zetten. Daarnaast blinkt hij uit in het afschuiven van (zijn) verantwoordelijkheden - wat zijn weerslag vond in het feit dat tijdens zijn vier kabinetten bewindslieden soms het veld moesten ruimen. Rutte kreeg de baan van secretaris-generaal niet omdat hij ideeën of een visie heeft, maar juist omdat hij ze niet heeft; hij wordt geacht bureaucratische brandjes te kunnen blussen. Het is de vraag of hij nog over die vaardigheden beschikt - wat betreft de Amerikanen spreken we dan toch over een veel hoger 'level' qua politiek bedrijven dan de verzameling ongeregeld in onze Tweede Kamer.....

En dan de 'top' van Europese Unie, en het Verenigd Koninkrijk dat alweer doet alsof ze er deel van uitmaakt.

EU-protegé Oekraïne, dat tijdens het Bidenregime als een de facto NAVO-lid kon worden beschouwd, verliest de oorlog. Belangrijk NAVO-lid Turkije distantieert enigszins zich van het debacle (maar wij zijn benieuwd hoe Rutte zich tegenover Erdogan opstelt nu in dat land de vlam in de pan is geslagen), Hongarije is ook tegen. Noch Italië noch Spanje wil verdere escalatie. Maar de Franse president Emmanuel Macron, die onlangs krankzinnige plannen voorstelde om de zinkende fortuinen van Oekraïne op het slagveld te keren, wordt - en dat hebben we gezien bij zijn nederlaag bij recente verkiezingen, uitgekotst door de bevolking. Hetzelfde geldt voor de 'nieuwe' Duitse bondskanselier Friedrich Schmerz Merz die de dag na zijn verkiezingswinst al geen actieve herinnering had aan zijn verkiezingsbeloften. Dan hebben we ook nog de Britse premier Starmer die graag ten strijde trekt tegen Rusland (maar wel met rugdekking van de Amerikanen), een man die grote minachting heeft voor het 'gewone' volk. En dat gajes moet dan proberen de EU buiten oorlog tegen Rusland te houden (not gonna happen).

De nieuwe minister van Buitenlandse Zaken van de EU, de eerder in opspraak geraakte Kaja Kallas, is een strijdlustige havik en voormalig premier van het ministaatje Estland. Eén van de zeer Russofobische “Baltische chihuahua’s” zal de EU en de NAVO in een destructieve richting trekken zonder dat er diplomatie in zicht is.

De Europese “coalitie van de bereidwilligen” kwam dus in Parijs bijeen. Het doel was kennelijk de realiteit van een transatlantisch bondgenootschap zonder de standvastige steun van Washington onder ogen te zien. Terwijl president Trump blijft onderhandelen met Rusland (over de hoofden van NAVO-bondgenoten en de EU heen) proberen Europese machten zichzelf opnieuw te laten gelden op het internationale toneel. Ze hebben toch nog altijd het idee dat hun meningen er op het internationale toneel toe doen....

De leiders van 31 NAVO-landen kwamen bijeen in het Elysée om te beslissen hoe de alliantie Oekraïne kan blijven steunen in het tijdperk van Trump 2.0. De top, georganiseerd door de Franse president Emmanuel Macron, omvatte vertegenwoordigers van alle NAVO-leden, behalve de Verenigde Staten die afwezig waren bij de discussies. Mark Rutte en Ursula von der Leyen, de führerin van de Europese Commissie, waren ook aanwezig.

De aanwezigen deden een duidelijke poging om Europese strategische belangen weer in beeld te brengen bij de onderhandelingen tussen Rusland en Oekraïne. De top volgt op een overeenkomst die Rusland en de VS dinsdag in Saoedi-Arabië sloten  waarin de mogelijkheid werd geopperd van enige sanctieverlichting voor Moskou in ruil voor een maritiem staakt-het-vuren in de Zwarte Zee. De “coalitie van de bereidwilligen” denkt kennelijk daar een bijdrage aan te moeten leveren.

Opvallend is dat Europese leiders het verzoek van de Russische president Vladimir Poetin om sancties te verlichten (niet aan de coalitie gericht, overigens) resoluut verwierpen. De Finse president Alexander Stubb zei zelfs dat de aanwezige leiders al bezig zijn met een nieuw pakket om de sancties uit te breiden en de Russische oorlogseconomie uit te hongeren. Ze verkeren kennelijk nog steeds in een shock, en beseffen niet dat de Trump-regering hen toch duidelijk op hun plaats heeft gewezen.

Groot-Brittannië en Frankrijk gaven opnieuw aan bereid te zijn de steun voor Kiev op te voeren, zelfs terwijl de Verenigde Staten toenadering zoekt tot Rusland. In verklaringen na de bijeenkomst waren de oorlogszuchtige Keir Starmer en dito Emma Macron duidelijk: Europa moet meer doen om zijn eigen belangen te verdedigen en de veiligheid van Oekraïne te garanderen.

Tijdens een persconferentie riep de Britse premier op tot het verscherpen van de westerse sancties tegen Rusland om Poetin aan de onderhandelingstafel te krijgen. Gaat niet gebeuren.

Hij zei: "We moeten nu verder gaan om het vredesproces te ondersteunen, Oekraïne te steunen en de druk op Rusland op te voeren om serieus te worden... Het betekent dat we de economische druk op Rusland moeten verhogen, nieuwe, strengere sancties moeten versnellen, de Russische energie-inkomsten moeten verlagen en moeten samenwerken om deze druk te laten tellen". Mooie woorden, maar ook daar zal niets van terechtkomen.

Starmer beschuldigde president Poetin er ook van “spelletjes te spelen en tijd te rekken” door een reeks ambitieuze sancties te eisen die de implementatie van een staakt-het-vuren in de Zwarte Zee zullen vertragen. Hij stelde voor dat het Kremlin een duidelijke deadline zou moeten krijgen om te stoppen met het voeren van oorlog in Oekraïne. U leest het goed: hoewel deze club uitgekotste bestuurders buiten alle onderhandelingen worden gehouden, denken zij nog steeds het beleid te kunen bepalen.

Starmers strenge woorden werden door Macron herhaald. De Franse president beschuldigde Rusland ervan te “doen alsof” ze geïnteresseerd zijn in vrede, en bevestigde dat “het niet het moment is om sancties op te heffen”. Hij stond naast president Volodymyr Zelensky en verweet Rusland dat het probeerde “de voorwaarden voor duurzame vrede te dicteren”, en stelde dat “Rusland geen inspraak kan hebben in de steun die we aan Oekraïne geven en zullen geven”. Poetin zal het nu vast in zijn broek doen van zoveel retoriek....

Macron kwam weer met het lunineuze idee om bevroren Russische tegoeden, die momenteel in westerse landen zijn opgeslagen, te gebruiken om de westerse steun aan Kiev te vergroten. In een dramatische verklaring van het soort dat we van de Franse president kennen, verklaarde hij dat Europa troepen naar Oekraïne zal sturen, met of zonder de VS. Hij suggereerde ook, samen met Zelensky, dat een “geruststellende macht” zou kunnen worden ingezet in “strategische gebieden” rond Oekraïne. Wat betreft de Russische tegoeden: hij realiseert zich niet dat dit op het wereldwijde financiële toneel tot chaos zal leiden. En die 'geruststellende macht' kunnen - indien actief in Oekraïne - ook een drone op hun mik verwachten.....

Het Britse en Franse enthousiasme wordt zéker niet unaniem gedeeld in Europa. De bijeenkomst legde ook breuklijnen bloot in de alliantie. Er is inderdaad een kloof tussen Europese hoofdsteden, een kloof die gemakkelijk dieper kan worden naarmate de Trump-regering doorgaat met een diplomatieke strategie die aanzienlijk afwijkt van de belangen van haar traditionele bondgenoten. Er is een groeiende coalitie van machten, waaronder Hongarije en Italië, die hun ongenoegen hebben geuit over de afwezigheid van de VS bij de gesprekken over Oekraïne. Daarnaast hebben zij gezegd niets te zien in de waandenkbeelden die uit Parijs en Londen komen om een ​​pan-Europese vredesmacht te stationeren. Vorige week noemde de Italiaanse premier Giorgia Meloni dergelijke plannen al “risicovol, complex en ineffectief.” Ze herhaalde ook de weigering van haar land om troepen te sturen als onderdeel van een troepenmacht die wordt samengesteld om een '​​toekomstige vredesovereenkomst' in Oekraïne te verdedigen.

Meloni's scepsis vond gehoor in andere Europese hoofdsteden. Veel van deze hoofdsteden hebben een zware schuldenlast en vrezen dat het continent niet realistisch gezien een onafhankelijke houding ten opzichte van Oekraïne kan aannemen zonder Amerikaanse materiële en militaire steun. Het is ook niet helemaal duidelijk of consistente Britse en Franse samenwerking gegarandeerd kan worden. Pogingen om Anglo-Frans leiderschap van een coalitie van bereidwilligen uit te oefenen, zouden nog kunnen worden ondermijnd door de vastberadenheid van Macron om Britse defensiebedrijven buiten een gemeenschappelijk fonds van de Europese Unie te houden om de veiligheid van het continent te verbeteren. Daarnaast heeft de nieuwe Duitse führer Merz al aangekondigd dat Duitsland een nieuwe leidende rol moet gaan vervullen als het op oorlogvoeren aankomt.

De eerste indruk van de NAVO is dat het in een sterfhuisconstructie zit. Mocht er morgen een Russische gewapende aanval plaatsvinden - eventueel uitgelokt door de EU die nu stellig beweert (straks) een 'vredesleger' te positioneren in Oekraïne (wat in feite een NAVO-leger is, waarvoor Poetin heeft gewaarschuwd) dan zou Trump zomaar de stekker uit de 'defensiemacht' kunnen trekken. Hij heeft immers al aangekondigd dat in zo'n geval Artikel 5 (één voor allen en allen voor één) niet van toepassing zou zijn. Tegelijkertijd zouden Rutte en zijn kabinet Trumps dreigementen tegen Canada en Groenland als reëel, serieus en verwoestend moeten kunnen zien voor de NAVO.

Mark Rutte denkt misschien dat hij een briljante carrièrestap heeft gemaakt, maar we vermoeden dat hij zijn carrière over enige tijd in het onderwijs zal voortzetten.













[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]



[28 maart 2025]

 

Afdrukken Doorsturen