Dreigt er een oorlog tussen de VS en Iran?
Trump heeft zichzelf en Amerika ten overstaan van het grootste deel
van de wereld niet zo fraai op de kaart gezet door een
oorlogsmisdadiger te ontmoeten en voortdurende oorlogsmisdaden -
genocide en etnische zuivering - te steunen. In de tussentijd zijn er
ontwikkelingen op het front van Iran.
Eerst een paar werkelijk schandelijke woorden van Trump en zijn
oorlogsmisdadige goede vriend:
Trump: "Andere landen zijn bereid om Palestijnen uit de Gazastrook te
accepteren om hen de moordpartijen en ellende te besparen waarmee ze
worden geconfronteerd. Ik begrijp niet waarom Israël de Gazastrook
eerder heeft verlaten. De Gazastrook is als een dodelijke val, een
extreem gevaarlijke plek, en het zal jaren duren om het te herbouwen."
Netanyahu: "Gaza is een afgesloten, belegerde plek, en wij zijn niet
degenen die het belegeren. Het enige wat we willen is de inwoners van
Gaza de mogelijkheid geven om naar andere landen te vertrekken."
Israël heeft Gaza nooit verlaten, sterker het was nooit van plan Gaza
te verlaten. Trump weet dat. Hij werd verkozen als vredestichter.
Trump bouwde zijn politieke carrière op door de "eeuwige oorlogen" in
het Midden-Oosten te bekritiseren. Hij won de verkiezingen van 2024
door te beloven de oorlog in Oekraïne te beëindigen en door geen
"Genocide Joe" te zijn. Als Trumps tweede termijn wordt gekenmerkt
door vrede en welvaart, zal hij in 2028 met pensioen gaan als een
succes. Als oorlog en bloedvergieten regeren en de economie lijdt, zal
Trump worden gezien als een epische mislukking. Helaas lijkt het er op
datTrump zichzelf voorbereidt op een mislukking, door zich aan te
sluiten bij de meest krankzinnige oorlogszuchtige genocidale gekken op
de planeet, de fanatieke Israëlische rechtervleugel. Israël verkeert
al sinds de oprichting in 1948 in een staat van verklaarde of
onverklaarde oorlog tegen al haar buren, en zelfs tegen de mensen in
de regio.
Israël is geen bondgenoot van de VS omdat het weigert zijn grenzen te
accepteren. Het heeft geen grenzen omdat het zijn buren 'moet blijven
aanvallen' en hun land moet stelen. Maar hoewel het niet in aanmerking
komt voor de status van bondgenoot, is Israël de meester van Amerika
geworden, door zijn loyalisten politici en de mainstream media te
laten kopen. En de ergste Israëlische extremisten - de kolonisten op
de Westelijke Jordaanoever, die zelfs onder hun mede-Israëlische Joden
breed worden verafschuwd - lijken te denken dat ze de meesters van
Trump zijn geworden. Als Trump hen gehoorzaamt, zal er onvermijdelijk
een ramp volgen. En daar heeft het alle schijn van.
Trumps steun voor de meest krankzinnige Israëlische kolonisten is
onverenigbaar met zijn uitgesproken wens om vrede te brengen in de
regio. De kolonisten azen op land waarvan de hele wereld het erover
eens is dat het toebehoort aan de Palestijnen, land dat Israël stal
tijdens de invasie van zijn buren in 1967. Zelfs de leiders van Israël
in 1967 gaven toe dat het stelen van grondgebied door middel van
oorlog onacceptabel en illegaal is, en beloofden dat ze de bezette
gebieden zouden teruggeven zodra er een geschikt vredesplan kon worden
opgesteld. De Oslo-akkoorden van 1993 formaliseerden de teruggave van
de bezette gebieden in ruil voor blijvende vrede. Maar Israël weigerde
zijn verplichtingen na te komen en stuurde in plaats daarvan meer dan
een half miljoen binnenvallende terroristische kolonisten om
Palestijnen af te slachten en permanent inbreuk te maken op hun land
onder de bescherming van het Israëlische leger. Die terreurinvasie
werd mogelijk gemaakt door de moord in 1995 op Yitzhak Rabin, de
Israëlische premier die van plan was zich aan de Oslo-akkoorden te
houden.
Netanyahu heeft in feite het grootste deel van zijn politieke carrière
gewijd aan het proberen de VS in een oorlog tegen Iran te lokken. Als
Trump de krankzinnige acties van de ergste Israëliërs blijft
goedkeuren, zou hij zichzelf aan de verliezende kant kunnen bevinden
van de oorlog tussen de VS en Iran, zoals gemodelleerd in de
Millennium Challenge-oefening van 2003. Zoals die oorlogsgame ontdekte,
zou een totale Amerikaanse oorlog met Iran waarschijnlijk leiden tot
duizenden Amerikaanse doden, de sluiting van de Straat van Hormuz, de
vernietiging van de meeste olie-infrastructuur in het Midden-Oosten en
de ergste wereldwijde economische ramp ooit.
In de mainstream media wordt gemeld dat Trump heeft aangekondigd dat
de VS rechtstreeks met Iran in gesprek is over hun nucleaire programma.
Hij geeft daarbij de voorkeur aan een diplomatieke oplossing.
Netanyahu gaf ook commentaar op Iran en benadrukte dat het land nooit
kernwapens mag verwerven. Ook stelde hij een diplomatieke oplossing
voor, "vergelijkbaar met wat er in Libië is gebeurd."
Behoorlijk psychopathisch. Er is eigenlijk veel meer te vertellen over
het Iran-verhaal. De VS is nog niet in directe gesprekken met Iran,
maar Trump beweerde al dat zulke gesprekken in de maak zijn voor
komende zaterdag. "De VS zullen directe gesprekken voeren met Iran,"
aldus Trump. Tijdens een bezoek van de Israëlische president, gisteren,
vertelde Trump aan verslaggevers dat de VS en Iran directe
onderhandelingen zouden beginnen.
Inderdaad, Trump noemde de gesprekken direct, omdat dat
misschien
gaat gebeuren. Dat is het afleidende deel, vermomd als een grote Trump-overwinning.
Het is Trumps manier van doen, die vaak (opzettelijk) afleidend en, ja,
soms gewetenloos is.
"Ik denk dat iedereen het erover eens is dat een deal sluiten beter is
dan het voor de hand liggende te doen. En het voor de hand liggende is
niet iets waar ik bij betrokken wil zijn," zei Trump gisteren. "Het
begint heel gevaarlijk terrein te worden, en hopelijk zullen die
gesprekken succesvol zijn. En ik denk dat het in het beste belang van
Iran zou zijn als ze succesvol zijn."
Netanyahu zal dat niet leuk vinden.
Tijd voor een False Flag?
Trump herhaalde ook zijn eerdere dreigementen. "Het voor de hand
liggende" is Trumps codetaal voor: we bombarderen je verrot. Wat voor
de hand ligt is dat Trump deze ontwikkeling probeert te verkopen als
een overwinning voor zijn dreigementen: Iran is gedwongen om te buigen
naar zijn wil. In werkelijkheid kan de realiteit heel anders zijn.
Gisteren leek Iran nog duidelijk zijn lang gekoesterde standpunt te
herhalen. Eerder op maandag zei Nasser Kanaani, woordvoerder van het
Iraanse ministerie van Buitenlandse Zaken, dat [Iran] wachtte op een
reactie van de VS op wat hij een “verantwoordelijk, genereus en
verstandig aanbod” noemde. Hij voegde eraan toe dat het Arabische
sultanaat van de Golf van Oman, dat in het verleden de dialoog tussen
Teheran en Washington heeft gefaciliteerd, een “belangrijkste
kandidaat” is om te bemiddelen in gesprekken met de VS, als die
plaatsvinden.
"Het aanbod voor directe onderhandelingen is voor ons niet acceptabel
om redenen die al eerder zijn genoemd, maar we zijn klaar voor
indirecte onderhandelingen via Oman," zei de Iraanse minister van
Buitenlandse Zaken Abbas Araghchi eerder, volgens het semi-officiële
persbureau Tasnim. "De bal ligt bij de VS." Echter, een nauwkeurige
lezing van deze Iraanse verklaring suggereert dat Iran een nieuw
aanbod deed, terwijl het herhaalde dat het alleen “indirecte”
gesprekken zou accepteren zolang de VS Iran bleef bedreigen. Wat was
het nieuwe element?
Waarschijnlijk dit: naar verluidt zouden Iran en de VS van plan zijn
om elkaar zaterdag in Oman te ontmoeten voor indirecte gesprekken.
Iran had Washington verteld dat het open en bereid is om directe
gesprekken te voeren als de eerste ronde goed verloopt, een duidelijke
verschuiving qua opstelling.
Er speelt meer. Vorige maand vroeg Trump Poetin om tussenbeide te
komen bij Iran om directe gesprekken op gang te brengen. Iran weigerde
toen, om de genoemde redenen. Maar er doen geruchten de ronde dat
functionarissen van Rusland, China en Iran vanmorgen (of gisteren,
rekening houdend met tijdzoneverschillen) in Moskou bijeenkwamen.
Vermoedelijk hebben Rusland en China dit nieuwe element aan Iran
voorgesteld als onderdeel van een gecoördineerde strategie. Aangezien
Rusland en China consequent de positie van Iran hebben gesteund,
stemde Iran ermee in. Dit was dus niet echt een overwinning voor
Trumps 'diplomatie' van dreigementen, maar in plaats daarvan voor een
gecoördineerde strategie waarbij Iran en zijn sterkste partners
betrokken waren.
Verder melden verschillende commentatoren vandaag dat de VS een aantal
van hun eisen heeft laten varen. Er wordt specifiek gemeld dat de
Amerikaanse eis dat Iran zijn offensieve raketten moet inleveren, is
ingetrokken. Het is ook mogelijk - Trumps woorden suggereren dit zelfs
sterk - dat alle gesprekken beperkt zullen blijven tot het
kernwapenprogramma dat Iran niet heeft. Dat is al lang een 'kernvraag'
van Iran. Eerder had Trump een einde geëist aan het hele nucleaire
programma van Iran, dus dit lijkt op een concessie van de VS om
gesprekken op gang te krijgen.
Met die factoren in gedachten is een verdere gok dat Trump zal
proberen een soort overeenkomst te bereiken die hij een overwinning
kan noemen. Misschien zal Iran herhalen wat het in het verleden al
meerdere keren heeft verklaard, namelijk dat het geen kernwapens zal
ontwikkelen, of wellicht een Iraanse toezegging om de verrijking van
uranium te beperken.
Het hete hangijzer is natuurlijk of Trump Amerika richting oorlog met
Iran stuurt. Sommige van zijn adviseurs zien Iran als een trofee, een
kans om de spieren van Amerika te laten zien en oude rekeningen te
vereffenen. Anderen zijn vastgeketend aan buitenlandse hoofdsteden,
zoals Riyad en Jeruzalem, die maar al te graag zien dat hun bevelen
worden uitgevoerd en Iran zullen verwoesten.
Amerika volgt al decennialang de wensen van de neoconservatieve
zionisten op het gebied van buitenlands beleid. Al hun oorlogen
eindigen met het doden, verwonden en verhongeren van honderdduizenden
onschuldige mensen. Miljoenen zijn dakloos. De doellanden worden
disfunctioneel en creëren generaties van nieuwe vijanden. Het verhaal
is steeds weer hetzelfde: ze zeggen dat een leider zijn volk pijn doet.
Hij is erger dan Hitler en hij moet vertrekken. Maar de oorlogsstokers
zijn niet beschaamd over de rampzalige resultaten, zoals krijgsheren
die Libië en Afghanistan besturen, en de chaos en vernietiging in Irak.
Nu de "verschrikkelijke" Assad weg is, bestuurt een opgetuigde Al
Qaeda Syrië. Hoezo is dat niet alarmerend? De Amerikaanse regering
heeft die vernietiging jarenlang mogelijk gemaakt en ondersteund.
De Christelijke Zionisten schreeuwen niet over de tweeduizend jaar
oude Christelijke gemeenschappen, die uit Irak, Libië, Syrië en Israël
worden verdreven als gevolg van de oorlogen die ze hebben gesteund.
Ook hier geen excuses. Is het mogelijk dat de oorlogsstokers die
oproepen tot aanvallen op Iran, er helemaal tevreden mee zouden zijn
om een puinhoop achter te laten, net als de andere landen die ze
hebben aangevallen?
Waar we op moeten letten zijn Rusland en China. Ze gaan Trump geen
vrije hand geven met Iran. En ze hebben wel manieren om de prijs van
oorlog pijnlijk hoog te maken. Rusland heeft een goede verstandhouding
met Teheran en heeft Iran legaal hulp geboden in het geval van een
aanval - en heeft Iran zeker enorm geholpen bij het voorbereiden van
zijn verdediging. Dat heeft ons inziens zeker te maken met
Iran's absoluut sleutelrol in de BRICS. Om deze reden zou een aanval
op Iran een aanval op Rusland, China en BRICS zijn. Wij denken niet
dat Rusland en China doelloos zullen toekijken terwijl Trump deze
handelsinfrastructuur tot stof bombardeert.
Amerikaanse analisten negéren het Comprehensive Strategic Partnership
Treaty dat Rusland en Iran op 17 januari 2025 ondertekenden. Dat is
toch relevant voor elke beoordeling van veiligheidsdreigingen van
Rusland en Iran. Ook ontbreekt elke discussie over de jaarlijkse
gezamenlijke militaire oefeningen van Iran, Rusland en China. Deze
zwakke analisten negeren BRICS vrijwel volledig.
Dan zien we ook nog een complicatie, die het gevaar illustreert van
het koppelen van de Amerikaanse nationale veiligheid aan die van de
zionistische entiteit: als waarschuwing aan Turkije heeft Israël
meerdere bases in Syrië aangevallen. Het moge duidelijk zijn dat
Israël op het wereldtoneel met vuur speelt.
Wat hier gebeurt is dat Turkije, dat het op één na grootste leger in
de NAVO heeft - een zeer capabel leger - zijn troepen langzaam dieper
in Syrië heeft opgevoerd, en onlangs nog naar de bases die Israël
heeft aangevallen. De Turken nemen hun ultramoderne Russische S-400
luchtverdedigingssystemen mee. Dit brengt Turkije en Israël dichter
bij een confrontatie dan ooit tevoren. Turkije heeft al geëist dat
Israël zich terugtrekt uit al het Syrische grondgebied. En dan is er
ook nog de mogelijkheid, misschien zelfs de waarschijnlijkheid, dat
China zich zou 'herenigen' met zijn Taiwanese provincie in het geval
dat Trump een oorlog in het Midden-Oosten zou beginnen - en tegen die
'hereniging' kunnen de VS zo goed als niet uitrichten, althans nu niet,
ondanks de dreigende taal van Hegseth die hij in Japan uitte richting
China.
Het is dezelfde logica als Starmer of Von der Leyen die zeggen: 'We
zijn klaar voor een oorlog met Rusland.... over vijf jaar!' Maar
we hebben te maken met het leven van vandaag de dag! En zo is het ook
met de uitspraak dat de VS een zeer sterke basis in Japan gaan creëren
om China aan te vallen of om China te neutraliseren. Stoere taal, maar
ook hier hebben we te maken met de huidige situatie en de Chinezen
zijn heel goed in staat om grote schade toe te brengen aan de
Verenigde Staten en haar belangen, hier en nu, waar de Verenigde
Staten geen antwoord op hebben.
Als we dit combineren met het feit dat Trump tot nu toe heeft gefaald
in zijn pogingen om de Houthi's te intimideren is er misschien nog
hoop dat een nieuwe regionale oorlog kan worden voorkómen.
[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[8 april 2025]
Afdrukken
Doorsturen
