Trump en zijn strijd tegen de Federal Reserve
De Amerikaanse president Donald Trump leeft op gespannen voet met
Jerome Powell, de voorzitter van de FED. Trump heeft niet de macht om
hem te ontslaan, maar er zijn berichten dat hij bereid is het te
proberen. Dat zou niet schokkend zijn gezien hoe Trump 2.0 tot nu toe
is verlopen.
De voorzitter van de Amerikaanse centrale bank, de Federal Reserve,
Jerome Powell, sprak vorige week woensdag in The Economic Club in
Chicago, waar hij verklaarde dat hij een "grote kans" zag dat
consumenten te maken zouden krijgen met hogere prijzen en dat de
economie van het land op de korte termijn te maken zou krijgen met een
hogere werkloosheid als gevolg van de tarieven.
Powell zei verder dat dit een "uitdagend scenario" voor de centrale bank
zou kunnen creëren, omdat alles wat zij met de rente doet om de
inflatiedruk aan te pakken de werkloosheid zou kunnen verergeren, en
vice versa. "Het is voor een centrale bank lastig om te bepalen wat ze
moet doen", aldus Powell.
Powell legde uit dat de Federal Reserve (veelal de FED genoemd) nog
steeds gefocust is op het beteugelen van inflatie. Maar hij zit in een
lastig parket. Normaal gesproken verlaagt de FED de rente wanneer de
economie verzwakt. Trumps tarieven veroorzaken echter al inflatie.
Powell wil daar niet nog meer aan toevoegen door de rente te verlagen.
Nu de inflatie in de VS aanzienlijk boven de 2%-doelstelling van de
Federal Reserve ligt en Trumps tariefbeleid grote gevolgen heeft voor de
Amerikaanse economie, het consumentenvertrouwen doet afnemen en er
zorgen zijn over een scherpe vertraging, verhoogt Trump de druk op de
Fed om de rente snel te verlagen. Als reactie op de hierboven genoemde
nogal logische punten, met name het deel over het niet onmiddellijk
verlagen van de rente, barstte president Trump – ooit zelfbenoemd als
“Koning van de Schulden” – uit:
Trump heeft niet de macht om Powell te ontslaan, maar er zijn berichten
dat hij bereid is het te proberen. Dat zou niet schokkend zijn gezien
hoe Trump 2.0 tot nu toe is verlopen. Maar aangezien Powells termijn
loopt tot mei 2026, vermoeden wij dat Trump zal doen waar hij het beste
in is: doorgaan met zijn verbale aanvallen en Powells leven zuur maken
totdat hij vervangen kan worden. Zoals hij maandagochtend deed toen hij
Powell een grote verliezer noemde.
Eerder had Donald Trump al gezegd dat hij ernaar uitkijkt om Jerome
Powell te ontslaan als voorzitter van de Federal Reserve. Hij is
gefrustreerd dat Powell de rente niet snel genoeg heeft verlaagd, en
zijn naaste omgeving bespreekt al wie hem na zijn termijn zou kunnen
vervangen. Dit is niet zomaar een politieke vertoning – dit is een
openlijk signaal dat Trump volledige controle over het monetaire beleid
wil, en als dat gebeurt, begeven we ons op onbekend terrein. De markten
reageerden onmiddellijk. Er was de hele dag volatiliteit, en hoe meer
beleggers horen over de politisering van de FED, hoe meer instabiliteit
we zullen zien. Zorgen over inflatie op de lange termijn, een
verzwakking van de dollar, zelfs kapitaalvlucht – dit zijn geen
hypothetische scenario's. Het zijn gevolgen die we in andere landen
hebben gezien wanneer de politiek de centrale bank overneemt.
Op juridisch vlak blijft de druk toenemen. Een federaal hof van beroep
heeft inmiddels de poging van de regering-Trump om lopende onderzoeken
door onafhankelijke aanklagers te blokkeren, afgewezen. Dit komt te
midden van toenemende spanningen tussen de rechtbanken en Trumps
ministerie van Justitie. Er tekent zich nu een consistent patroon af:
juridisch verzet tegen overmacht van de uitvoerende macht is niet langer
slechts symbolisch – het wordt structureel. De rechtbanken verzetten
zich. Aanklagers zitten niet langer stil. De verantwoordingsmachine
begint op gang te komen, zij het langzaam.
De staat van dienst van de Federal Reserve deze eeuw is verschrikkelijk.
De FED mag zich gelukkig prijzen dat het grote publiek en de gekozen
functionarissen doorgaans geen flauw benul hebben van wat de FED
werkelijk zegt en doet. Het scheelt ook dat niemand zich lijkt te
bekommeren om het feit dat veel van de presidenten van de FED (er zijn
12 regionale Federal Reserve Banks) en gouverneurs (die zitting hebben
in de raad van bestuur van de Federal Reserve Bank) handelen op basis
van insiderinformatie of spreken met en mogelijk materiële,
niet-openbare informatie delen met een selecte groep personen.
Wie roept de FED ter verantwoording wanneer FED-bankpresidenten op
heterdaad betrapt worden op het verhandelen van aandelen en vervolgens
het redden van de wereld in 2020? Het blijkt de FED te zijn! De
inspecteur-generaal van de FED onderzocht de zaak en gaf weinig meer dan
een tik op de vingers.
De betrokken FED-functionarissen mochten met pensioen gaan, behalve één,
Raphael Bostic, die nog steeds president is van de Federal Reserve Bank
van Atlanta. Sommigen, zoals voormalig FED-gouverneur Richard Clarida,
vertrokken en gingen aan de slag bij topvermogensbeheerder PIMCO. Toen
de Amerikaanse senator Elizabeth Warren in 2022 eiste dat voorzitter
Powell de zaak aan het Congres zou voorleggen, kreeg ze van de
voorzitter beleefd te horen dat de zaak gesloten was en dat ze de
website van de FED moest raadplegen voor de nieuwe openbaarmakingsregels
waaraan de FED zich zal houden. Senator Warren reageerde op deze
schaamteloze afwijzing door te zeggen: "Dit is het grootste ethische
schandaal in de geschiedenis van de Federal Reserve, en ik maak me grote
zorgen dat voorzitter Powell het vertrouwen in de FED dreigt te
ondermijnen als deze zaak niet serieuzer wordt genomen. Het gebrekkige
onderzoek van de inspecteur-generaal is geen vervanging voor toezicht
door het Congres. De FED moet de gevraagde informatie aan het Congres
overhandigen."
De zaak eindigde ermee dat de FED geen gedetailleerde informatie
verstrekte en dat er geen nieuw toezicht door het Congres plaatsvond.
De mislukkingen van de FED beperken zich echter niet tot schandalen.
De huizencrisis van de jaren 2000, die de Grote Financiële Crisis
veroorzaakte, werd volledig gemist en onder Powell verprutste de FED
haar kans om de inflatie in 2021 onder controle te krijgen. Toen Powell
in 2021 zijn halfjaarlijkse getuigenis voor het Congres aflegde, zei hij
dat inflatie "tijdelijk" was en dat "de binnenkomende gegevens zeer
consistent zijn met de opvatting dat dit factoren zijn die in de loop
der tijd zullen afnemen en dat de inflatie vervolgens zal dalen richting
onze doelen."
Het enige waar de FED goed in lijkt te zijn, is het gebruiken van haar
enorme bevoegdheden om biljoenen dollars aan liquiditeit in het
financiële systeem te injecteren om banken te redden van een probleem
dat de FED vaak "helpt" creëren. Voormalig FED-voorzitter Ben Bernanke
noemde de subprime-hypotheekcrisis zelfs nog in mei 2007 "grotendeels
bedwongen", terwijl de crisis toen aan het uitgroeien was tot een
economische tsunami.
Stel u voor dat de FED de grootste brandslang en -kraan ter wereld heeft.
Ze zet hem gewoon vol open om een brand te blussen en maakt zich
zorgen over de oceaan aan water die het landschap later zou overspoelen.
Een voorbeeld is de schoonmaak van de overstromingen na COVID.
Nadat de FED te lang had gewacht met het verhogen van de rente (vandaar
Trumps bijnaam voor Powell, "Too Late"), pakte de FED de op hol geslagen
inflatie in rap tempo aan door de beleidsrente (Fed Funds Effective
Rate) in iets meer dan anderhalf jaar te verhogen van 0,25% naar 5,5%.
Dat was mede de aanleiding voor de bankencrisis in Silicon Valley in
2023, toen er een run op de bank ontstond.
De Federal Reserve Bank van San Francisco was de belangrijkste
toezichthouder van de SVB en zat volledig in slaaptoestand terwijl er
paniek uitbrak in het hele banksysteem van het land, net als vele andere
banken in een vergelijkbare situatie. De FDIC moest een "overbruggingsbank"
oprichten om spaarders te beschermen.
Sommigen beweren dat Mary Daly, de president van de Federal Reserve Bank
of San Francisco, te druk bezig was met DEI in plaats van met een
bankencrisis die zich recht voor haar neus afspeelde. Ondertussen bleef
de inflatie het land teisteren.
Presidenten hebben de bevoegdheid om elke vier jaar een voorzitter van
de Federal Reserve te benoemen en gouverneurs van de Federal Reserve
Board voor een termijn van vier jaar. De voorzitter van de FED moet ook
tweemaal per jaar getuigenis afleggen voor het Congres. Dat is zo'n
beetje de enige verantwoordingsplicht van de FED. Ze heeft goed
beschouwd meer ongecontroleerde macht dan alle drie de takken van de
overheid samen.
Een mooi voorbeeld van de macht van de FED is wat er tussen 1982 en 1984
gebeurde. Gedurende het grootste deel van 1982 verkeerde de Amerikaanse
economie in een sombere toestand. De werkgelegenheid was gekelderd,
vooral in de industrie. De werkloosheid bereikte in december 10,8% (de
maand er voor was het 4,2%). En de economische malaise hielp de
Democraten grote winsten te boeken bij de tussentijdse verkiezingen van
1982. Maar dankzij de FED stond alles op het punt te veranderen. In de
zomer van 1982 besloot de FED het monetaire beleid te versoepelen. De
rente daalde en ongeveer zes maanden later begon de economie aan een
verbluffend herstel, met een groei van 4,6% in 1983 en 7,2% in 1984.
Ronald Reagan claimde de eer voor "Morning in America", maar in
werkelijkheid was het de FED die het veroorzaakte.
Die ongecontroleerde macht kan in tijden van inflatie tot veel politieke
spanningen tussen presidenten en de FED leiden.
President Lyndon Johnson duwde FED-voorzitter Bill Martin letterlijk
tegen de muur om de rente te verlagen. President Richard Nixon zette
voorzitter Arthur Burns onder druk om de rente te verlagen in de aanloop
naar de verkiezingen van 1972. In beide gevallen nam de inflatie toe.
En nu heeft Trump op 17 maart dit jaar Michelle Bowman voorgedragen als
vicevoorzitter voor toezicht van de FED. Als alles volgens plan verloopt
krijgt ze dus een nieuwe functie. Vicevoorzitter Toezicht is, zoals de
naam al doet vermoeden, een regelgevende functie. Ze heeft een
achtergrond in de bankwereld heeft - en meteen denken we aan de
uitdrukking van de "vos die het kippenhok bewaakt".
Ze heeft opgeroepen tot meer onafhankelijkheid voor de FED, zodat ze kan
doen wat ze wil. Geen goede zaak, vinden wij. Bovendien heeft ze
opgeroepen tot verdere deregulering van de banken. Als er bijvoorbeeld
stappen worden gezet om de regelgeving rond "kapitaalvereisten" te
versoepelen, zoals is voorgesteld, zou dat ook niet goed zijn. "Kapitaalvereisten"
bepalen hoeveel liquide middelen (makkelijk verhandelbare activa zoals
hypotheekgedekte effecten en Amerikaanse obligaties) banken moeten
aanhouden in verhouding tot hun totale activa.
De regelgeving is er om ervoor te zorgen dat de bank in geval van een
crisis over voldoende liquide middelen beschikt. Kortom, als er een
bankrun ontstaat, bepalen de kapitaalvereisten hoe goed de bank die
crisis het hoofd kan bieden – of de bank nu failliet gaat of niet.
Deregulering, of een versoepeling van de regelgeving, betekent dat er
een groter risico is op een faillissement van de bank als er een crisis
ontstaat. Dat is niet goed, want de kans is groot dat er in de nabije
toekomst een bankencrisis ontstaat.
Deregulering is dus goed nieuws voor Wall Street maar niet zo goed
nieuws voor “Main Street”, het Amerikaanse volk. Deze keuze van Trump is
veelzeggend en er is nog maar eens iets wat hem in de weg zit wat
betreft zijn economisch beleid. En niet alleen vanwege Michelle Bowmans
pro-FED-standpunt of haar pleidooi voor deregulering van het banksysteem.
Het gaat over een groter probleem.
Naar onze mening zou Trump een veel vijandiger houding tegenover de FED
moeten aannemen. We hebben veel op de FED aan te merken. en het feit dat
hij (Trump) min of meer vasthoudt aan de status quo is zeer
verontrustend. Waar het op neerkomt, is dat als Trump zich niet verzet
tegen de FED en de FED zoals zij nu functioneert laat voortbestaan, het
bij ons groeiende besef bevestigt dat hij een onderdeel van de
Amerikaanse Deep State is. Wat dat betreft hebben we het vermoeden dat
het kleine meningsverschil over het verlagen van de rentetarieven gewoon
theater is, een voorstelling die voor het publiek wordt opgevoerd.
De FED zal hoogstwaarschijnlijk de rente verlagen en de kwantitatieve
versoepeling weer opstarten als reactie op een crisis of een reeks
crises. Eén ding is echter zeker: het financiële systeem wankelt met
elke (gemeende of niet-gemeende) verbale aanval van Trump op Powell.
Voor geïnteresseerden nog even wat achtergrond informatie over de
Amerikaanse centrale banken, want wat weinig mensen weten is de Federal
Reserve chronologisch gezien de derde centrale bank van de VS.
In chronologische volgorde was er eerst de First Bank of the United
States (1791 tot 1811) en ook de Second Bank of America (1816 tot 1836)
en pas daarna de FED (1913 tot heden).
De First Bank of the United States werd opgericht op 25 februari 1791 en
kreeg een charter voor een periode van twintig jaar. Het was een
particuliere onderneming met publieke taken. Zoals gebruikelijk bij alle
centrale banken, was de belangrijkste taak het uitlenen van geld aan de
overheid. Maar de bank bepaalde geen monetair beleid. Alexander
Hamilton, destijds de eerste minister van Financiën, beweerde dat een
centrale bank noodzakelijk was om het bankwezen te stabiliseren en de
kredietwaardigheid van het land te verbeteren. Het charter van de bank
liep af in 1811. De kwestie hieromtrent is nogal complex, dus we zullen
er hier niet op ingaan.
Het duurde niet lang voordat de rijke, heersende elite een andere
Centrale Bank kreeg geïnstalleerd – na slechts vijf jaar.
De Second Bank of America kreeg in februari 1816 een charter. Net als
voorheen was het een particuliere onderneming met publieke taken. Ook
hier werd beweerd dat het bestaan van de bank noodzakelijk was om de
Amerikaanse munteenheid te waarborgen. Andrew Jackson was het hier niet
mee eens en verzette zich fel tegen de bank. In 1828 stelde hij zich
kandidaat voor het presidentschap en beloofde hij het charter van de
bank te beëindigen. Hij werd de zevende president van de VS en zette
zijn aanvallen op de bank voort. Na een strijd, die bekend werd als de "Bankenoorlog",
slaagde hij erin het charter te laten intrekken.
Overigens was Andrew Jackson de enige president van de VS die de
staatsschuld afbetaalde.
Het duurde een tijdje voordat de monetaire elite een nieuwe centrale
bank oprichtte – nazo’n 77 jaar. De FED werd meer dan een eeuw geleden
opgericht, op 23 december 1913. Amerikanen kunnen president Woodrow
Wilson bedanken voor die bijzondere verraderlijke daad.
De FED bepaalt het monetaire beleid in de VS. Daarmee bedoelen we dat de
FED verantwoordelijk is voor de geldhoeveelheid van het land (het
creëren van valuta) en het vaststellen van de rentetarieven.
Vanaf 1913 creëerde de FED de Amerikaanse munteenheid: de FED-biljetten.
Hun officiële naam is "Federal Reserve Notes" (afgekort FRN's). We
moeten er wel bij vermelden dat deze FRN-dollars schuldinstrumenten zijn,
omdat elke gecreëerde FRN-dollar rente met zich meebrengt.
Wat de rentetarieven betreft... hoewel de FED eigenlijk alleen de
Federal Funds Rate vaststelt, heeft deze toch een grote invloed gehad op
alle rentetarieven in de economie. Hoe dan? Nou, hoewel we er geen
bewijs voor hebben stellen we dat de FED de rente op 10-jarige
obligaties manipuleren door in het geheim geld naar andere landen te
sluizen, zodat ze enorme hoeveelheden Amerikaanse obligaties kunnen
kopen. Zo blijven de prijzen hoog en de rentes laag. Maar dat is slechts
onze mening.
De FED heeft een dubbel mandaat: het nastreven van maximale
werkgelegenheid en stabiele prijzen.
Ongetwijfeld zijn veel mensen die dit artikel lezen al op de hoogte,
maar het is de moeite waard om te vermelden voor het geval iemand het
nog niet weet... de FED is geen overheidsinstelling. Er is niets
'federals' aan en reserves heeft het al hemelaal niet. Het is eigenlijk
een particuliere onderneming – een bedrijf in particulier bezit. Het "federaal"
te noemen is een slimme misleiding – één van de vele. Dus niet federaal,
geen echte reserves en het is eigenlijk niet eens een bank - sterker:
het heet een systeem.
Waarom is dit allemaal belangrijk? Wel, de geschiedenis kan ons wel het
een en ander leren over de huidige situatie. De Amerikaanse economie
verkeert momenteel in een zeer precaire toestand met een enorme
staatsschuld, stijgende inflatie en stijgende werkloosheid, enzovoort.
Amerika staat inderdaad op de rand van een faillissement. Elon Musk zei
dit al in een korte toespraak, enkele weken geleden.
Wat ons betreft zijn de machinaties van de FED de belangrijkste oorzaak
van de beroerde situatie waarin de VS zich bevindt. Zij zijn de
schuldigen (samen met opeenvolgende Amerikaanse regeringen, de
Congresleden en de Senatoren van 1913 tot nu – Republikeinen of
Democraten daargelaten). Maar daar gaan we hier niet verder op in. Dit
is slechts een kort artikel over de geschiedenis van de centrale bank in
de VS.
Voor een diepgaande blik op het ontstaan van de FED raden we lezers
aan om het boek "The Creature from Jekyll Island" van G. Edward Griffin
te lezen. Er zijn er ook video's op YouTube waarin G. Edward Griffin
hierover wordt geïnterviewd. Voor een diepgaande blik op de geschiedenis
van de centrale bank in de VS raden we aan om een geweldige video op
YouTube te bekijken, genaamd "The Money Masters". Deze is geschreven en
geregisseerd door William Still – en hij presenteert hem ook. Het is een
lange documentaire, maar zeer de moeite waard.
Tot slot... de FED wordt wel eens "volksvijand nummer één" genoemd, en
daar zijn we het wel mee eens. Centrale banken zijn, naar onze mening,
een onnodige plaag van onze samenlevingen. Ze hoeven en zouden niet
moeten bestaan.
[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[22 april 2025]
Afdrukken
Doorsturen
