EU-training als voorbereiding voor de oorlog

In heel West-Europa heerst een enorme overheersing van parasitisme die onze oude beschaving ogenschijnlijk ten onder heeft laten gaan. Waar je ook kijkt, het lijkt erop dat, met een zeer, al te geringe, verspreiding van nobele uitzonderingen, de gezichten van onze zogenaamde leiders dezelfde grimas vertonen die de vergevorderde ziekte van corruptie met zich meebrengt.

En nergens is dat duidelijker dan in de stinkende gangen van de Europese Unie, waar democratie is verworden tot een kleptocratische wannabe-autocratie op een schaal die minstens zo erg en flagrant is als de ergste smerigheid die door de Amerikaanse DOGE-ploeg wordt omgewoeld. Hoe verachtelijker en laffer deze wezens zijn, hoe luider ze schreeuwen om meer oorlog en chaos om hun eigen positie te versterken ten koste van de beschaving. Sommigen van hen zien eruit en klinken net als de krankzinniger moordenaars van het Derde Rijk.

Dat deze mensen duidelijk ongeschikt zijn (de dame op de foto moet nog vragen beantwoorden over haar contacten met Pfizer) en dat hun lokale beleidsvoorstellen zó ver zijn gezonken dat ze op het punt staan ​​te mislukken, is nu duidelijk voor de overgrote meerderheid van de burgers in de EU. En hier schuilt een valkuil: de fout van onderschatting.

De satanische pogingen om overal op onze planeet oorlog te voeren worden steeds zichtbaarder en de ezels die de globalistische propaganda verkondigen zijn in veel gevallen degenen die de westerse militaire macht controleren. Deze gekken doen een vastberaden poging om de gekkenhuizen over te nemen en hun waanzin toe te passen op onze toekomst en die van onze kinderen, als we hen dat laten doen. De ontwikkelingen in Duitsland doen het ergste vermoeden.

We weten allemaal wat er uit Hitlers oorlogseconomie is voortgekomen. Destijds werd het Duitsland door het Verdrag van Versailles verboden om wapenfabrieken te exploiteren. Tegenwoordig doen de Duitsers dat als surrogaat-partners in de Franse oorlogsindustrie, omdat de politiek verantwoordelijken in Duitsland weten dat de bevolking tegen bewapening is.

De EU begint in feite een oorlogseconomie met grofweg een biljoen euro. En Duitsland, de voormalige sterkste economie van de Brusselse bureaucratie, creëert het "Groot-Wokistan", een lachwekkend imperium voor de volstrekt zwijgende minderheid en voegt daar nog een biljoen aan toe. De Duitse Bondsdag heeft het grootste schuldenpakket in zijn geschiedenis aangenomen. Amper een maand na de vervroegde verkiezingen keurde het parlement, in zijn vorige samenstelling, het financiële pakket goed.

Zo stort Duitsland zich in miljardenschulden: 500 miljard voor de redding van de banken in 2008, 500 miljard voor de redding van Griekenland in 2013. Nog eens 500 miljard euro werd uitgegeven om het coronaregime veilig te stellen, en nu hebben de Wokisten in de Duitse Reichstag besloten de schuldenrem af te schaffen en wordt de grens van een biljoen euro overschreden. Dit alles na het gejammer en geklaag vanuit Brussel van de führerin van de Europese Commissie, Ursula von der Leyen, om meer geld voor de defensie-industrie... Ze weet uit haar tijd als Duitse minister van Defensie (waar ze in no-time haar afbraakbeleid voortzette) hoe ze apparatuur moet aanbesteden met haar mobiele telefoon en zodra de deal rond is, worden de berichten erop verwijderd en gooit ze haar telefoon weg. De nieuwe secretaris-generaal van de NAVO had in zijn vorige functie daar ook een handje van.

De Duitse regering beslist al jaren wekelijks over steeds meer schulden. Veel mensen hebben de volslagen dwaasheid van deze stappen al overdacht sinds ze plaatsvonden. Dit was zo gemakkelijk voor de politieke verantwoordelijken, omdat er geen oppositie was tijdens Merkels ambtsperiode, aangezien zij een "Grote Coalitie" leidde met de twee grootste partijen van het land. Kritiek van sommige linkse oppositieleden was als een windvlaag, en de rechtse oppositie was "neonazi" of "extreemrechts". De zelfgenoegzaamheid ten opzichte van desinformatie door "leidende" media werd gekenmerkt door een zekere gehoorzaamheid. Befehl ist befehl!

Inmiddels stelden deze zogenaamde politieke verantwoordelijken de onhandige Duitse minister van Buitenlandse Zaken Anaal-ena Baerbock (foto) voor als de volgende voorzitster van de Algemene Vergadering van de VN. Dit moet voor veel burgers de adem benomen hebben. Met alleen een nutteloos deelnamecertificaat van een seminar over 'mensenrechten' aan de London Stock Exchange, dat door geen enkele juridische instelling als kwalificatie wordt erkend, heeft ze Duitsland in haar rol als chef-diplomaat tot een lachertje gemaakt. Stel u een persoon voor met een vals cv en zonder geldig diploma in welke professionele discipline dan ook die in het Europees nepparlement schreeuwt: "We zijn in oorlog met Rusland" en Lavrov toespreekt: "Ja, onze burgers lijden, maar ze zullen moeten lijden, want we zullen Oekraïne hoe dan ook steunen."  Waarop Lavrov glimlachend antwoordde: "Een fantastische bekentenis. Gewoon een fantastische bekentenis. Het komt overeen, zoals zij het zelf zeggen, met wat zij zeggen over de noodzaak om vervroegde verkiezingen te houden in een aantal Europese landen."

En toen kwam de politieke atoombom met het besluit dat deze Baerbock-gekte overtrof. Er gebeurde wat je zou kunnen omschrijven als typische verkiezingsfraude: de beoogde bondskanselier Fritz Merz, die vóór de verkiezingen een rotsvaste belofte had gedaan om zich aan de schuldenrem te houden, vertienvoudigde zijn leningen en trok zich niets aan van de wil van de kiezers.

Je hoeft geen expert in de nationale economie te zijn om te begrijpen dat wat de Duitse politieke verantwoordelijken hebben besloten, toekomstige generaties, consumenten en belastingbetalers zal achtervolgen. Je hoeft je niet al te veel voor te stellen dat er verstoringen op de kredietmarkten, stijgende rentes en, belangrijker nog, een "spillover"-effect op de andere eurolanden zullen optreden. Dit kan de doodsteek voor de euro betekenen. Duitsland, dat met enorme bijdragen de monsterlijke bureaucratie in Brussel heeft gesteund om te voorkómen dat andere lidstaten ten onder zouden gaan, zal nu hun doodgraver worden.

Wanneer zulke beslissingen over biljoenen zó schaamteloos worden genomen, noemen sommige mensen met meer ervaring in de nationale economie het een "simulatie van democratie". Zulke beslissingen zijn gewoon collectieve projecties van de beginfase van een monsterlijke totalitaire staat. De "zwijgende meerderheid" wordt geacht voorbereid te zijn op toekomstige gruwelen, wat bereikt wordt door hen te laten wennen aan horrorscenario's die hen Gaza laten zien, te liegen over de wortels van het conflict in Oekraïne en te slijmen over "onderhandelingen".

Wanneer de EU onderhandelingen voorstelt, kan dit worden gezien als een kans voor de tegenstander om de EU-voorwaarden te accepteren, zodat de EU de media-aandacht kan winnen of een presentatie kan opbouwen. Wanneer de standpunten zeer breed zijn, is een aanbod tot onderhandelen in feite een laatste waarschuwing. De EU schakelde in het verleden de hulp in van "Big Brother", de VS. Dit zijn geen druktactieken, maar slechts een voortzetting van de basisstrategie met geweld wanneer de tegenstander niet aan welke eis dan ook toegeeft. Na het verlies van vertrouwen van de VS door de leugens over Oekraïne werken deze dreigementen niet meer zo goed. Daarom is de officiële verklaring van een oorlogseconomie nu niet ver weg, en de volgende stap zal een oorlog zijn.

Of deze oorlog binnen de EU tegen haar burgers of tegen Rusland gevoerd zal worden, is secundair. Sinds de bloedige onderdrukking van de protesten tijdens de G8-top in Genua in juli 2001 is de Europese interne staatspolitie zeer specifiek uitgebreid getraind en is de interne oorlogsvoering de afgelopen twee decennia extreem verfijnd op trainingslocaties zoals het Duitse gevechtstrainingscentrum (GÜZ) op de Lüneburger Heide. Deze figuren praten zichzelf een oorlog aan omdat ze zo verslaafd zijn aan hun rol als "grote mannen".

De term 'noodtoestand' komt niet voor in de Duitse grondwet. Er zijn echter zogenaamde noodwetten die precies definiëren wat er in geval van een crisis kan worden gedaan. Het is dan mogelijk om sneller dan normaal wetten aan te nemen en zelfs burgerrechten voor een bepaalde periode te beperken. Voorwaarde hiervoor is de afkondiging van een nationale noodtoestand, die verregaande maatregelen en interventies door de staat autoriseert. Op dit punt herinneren we ons waarschijnlijk allemaal de situatie in het voorjaar van 2020 en de afkondiging van een 'epidemische situatie van nationaal belang' vanwege het coronavirus. De verhoging van het risico was de voorwaarde en basis voor een uitgebreide opschorting van fundamentele burgerrechten en de door de staat opgelegde lockdown met alle economische en sociale gevolgen van dien. Achteraf bezien blijkt dit een oefening te zijn geweest voor de toekomst.

Tijdens de eerste lezing van het wetsvoorstel tot wijziging van de grondwet in de Bondsdag op 13 maart benadrukte de toekomstige bondskanselier van de Duitse schulden, Fritz Merz, de urgentie van de aanneming van de wetgeving vanwege een nationale noodsituatie: "Gezien de veiligheidssituatie in Europa, die nu werkelijk in alle opzichten zorgwekkend is, en gezien de steeds toenemende economische uitdagingen in ons land, kunnen ingrijpende beslissingen en ook deze voorgestelde wijzigingen van de grondwet niet langer worden uitgesteld", zei hij.

Hetzelfde geldt voor de gekken in Brussel. Beiden weten dat de relatie tussen een nationale grondwet en het recht van de Europese Unie (EU) complex is en per land verschilt. Over het algemeen wordt aangenomen dat het EU-recht voorrang heeft op het nationale recht, inclusief nationale grondwetten, op gebieden waar de EU bevoegd is (sic)... Dit betekent dat bij een conflict tussen het EU-recht en het nationale recht het EU-recht prevaleert. Dit beginsel van voorrang is echter aan bepaalde voorwaarden onderworpen. Hoewel het EU-recht doorgaans voorrang heeft op het nationale recht, inclusief nationale grondwetten, kan de specifieke dynamiek afhangen van het wettelijk kader en de grondwettelijke bepalingen van elke lidstaat. Nationale rechtbanken kunnen nog steeds de suprematie van hun eigen grondwetten handhaven, met name in zaken van grondrechten of constitutionele identiteit. Sommige lidstaten, zoals Duitsland, hebben vastgelegd dat hun constitutionele hoven het EU-recht kunnen toetsen aan nationale constitutionele beginselen. En kleinere staten zoals Roemenië, Slowakije en Hongarije moeten de westerse tactiek van regimewisseling overleven, waarbij hun leidende politici onder de bus worden gegooid.

Het is waarschijnlijk geen toeval dat één van de hoofdrolspelers in het coronatijdperk, Jens Spahn, tot 2021 federaal minister van Volksgezondheid, momenteel één van de felste voorstanders is van het uitroepen van de noodtoestand vanwege een veronderstelde oorlogsdreiging. Hij is sinds 2017 lid van de World Economic Forum Europe Policy Group (WEF). Spahn, die hoopt op een ministerspost in de toekomstige regering, heeft het Russische leger al dicht bij Berlijn. In een interview met de krant FAZ benadrukte hij de noodzaak van een massale herbewapening van Duitsland, die geen alternatief heeft: "Wat heb je aan de mooiste schuldenrem als de Russen voor de deur staan? Om het botweg te zeggen, wij Europeanen hebben maar twee opties: we kunnen leren onszelf te verdedigen of we kunnen allemaal Russisch leren." Spahn betoogt hier zoals hij dat in het coronatijdperk deed. Er is geen alternatief voor het versoepelen van de schuldenrem en de speciale fondsen. Iedereen die niet akkoord gaat met dit gigantische schuldenpakket, waarvan een groot deel naar het Duitse leger moet vloeien, maakt zich medeplichtig aan Poetin.

Deze keer is de burger niet verantwoordelijk voor de dood van zijn medemens en een voortzetting van de pandemie, zoals bij corona het geval was, maar is hij verantwoordelijk voor de inval van het Russische leger in Duitsland. Het Duitse beleid van de afgelopen jaren roept alleen maar dodelijke gevaren op. Het gaat altijd over alles: of het nu gaat om de vermeende klimaatnoodtoestand, de gevreesde nucleaire dood, massale sterfgevallen door een virus of, recentelijk, de oorlogsdreiging – alle politieke beslissingen worden aan burgers verkocht alsof ze geen alternatief hebben.

Tijdens de coronacrisis hebben we al gezien hoe gemakkelijk het mogelijk was om een ​​nationale noodtoestand uit te roepen zonder dat daarvoor op enig moment een feitelijke basis bestond, zoals uiterlijk duidelijk werd na de openbaarmaking van talloze rapporten van onafhankelijke instellingen. Corona heeft een dynamiek gecreëerd die het voor regeringen aantrekkelijk maakt om democratische rechten af ​​te schaffen en fundamentele rechten in te perken door de noodtoestand in te roepen. De blauwdruk voor alle noodverordeningen is echter de zogenaamde klimaatverandering, die allerlei dirigistische (verbods)maatregelen mogelijk maakt. De mix van apocalyptische voorspellingen, paniekerige angst en hypermoraliteit heeft een brede morele weerklank bij veel burgers, vooral in het links-groene kamp, maar bij ons zeker ook in het rechts-hardwerkende-nederlander kamp.

Carl Schmitt, een Duitse expert in staats- en internationaal recht, definieerde de uitzonderingstoestand, de noodtoestand, als de essentie van het politieke: "De soeverein is degene die beslist over de uitzonderingstoestand. (...) De noodtoestand onthult het duidelijkst de aard van het staatsgezag. Gezag bewijst dat het niet per se gelijk hoeft te hebben om recht te scheppen."

Een noodtoestand heeft vèrstrekkende gevolgen: inperking van fundamentele rechten, zoals het recht op vrijheid van vergadering en beweging en het recht op privacy. Friedrich Merz probeert momenteel beproefde instrumenten zoals de schuldenrem te omzeilen door de noodtoestand uit te roepen. Daarmee breekt hij in recordtempo alle verkiezingsbeloften. Vóór de verkiezingen werd nog gezegd: 'De schuldenrem beschermt het geld en de belastingbetalingen van de jongere generatie. We innen jaarlijks 1000 miljard euro aan belastingen – een biljoen – en daar moeten we het toch niet mee redden?" Fritz Merz, zoals we eerder schreven een voormalige topman bij de Duitse divisie van BlackRock, kwam vrijwel direct nadat hij de verkiezingen had gewonnen, terug op een aantal van zijn belangrijkste campagnebeloftes en die van zijn partij. We herhalen het nog maar even.

Friedrich Merz (foto) staat bekend als een fervent aanhanger van Israël. Na de aanval van 7 oktober bezocht hij zowel Zuid- als Noord-Israël en bekritiseerde hij de aftredende bondskanselier Olaf Scholz omdat hij een feitelijk wapenembargo tegen Israël had ingesteld. Merz beloofde dat er onder zijn regering geen dergelijke beperkingen zouden zijn en veroordeelde het beleid van de regering-Biden ten opzichte van Israël tijdens de oorlog. Merz maakte ook bekend dat hij premier Benjamin Netanyahu zou uitnodigen om naar Duitsland te komen, ondanks een arrestatiebevel van het Internationaal Strafhof.

Ten aanzien van de Israël-kwestie steunt Merz een tweestatenoplossing, maar benadrukt dat de Palestijnen eerst het bestaansrecht van Israël moeten erkennen. Hij stelde eerder dat "Duitslands relatie met Israël uniek is – er zijn geen mitsen en maren", en in oktober 2023 verklaarde hij dat Duitsland geen asiel zou verlenen aan Palestijnen omdat, in zijn woorden, "er al te veel antisemieten in Duitsland zijn."

De aankomend bondskanselier van Duitsland treedt officieel pas op 6 mei aan, maar dat weerhoudt hem er niet van om de pers te woord te staan ​​alsof het de dag van de sloop is. Blijkbaar heeft hij wat verloren tijd – en infrastructuur – in te halen. In een gesprek met de Duitse publieke omroep ARD opperde hij het idee dat Kiev, dat hoger op zijn prioriteitenlijstje lijkt te staan ​​dan Berlijn, "de situatie voor moet zijn" op het slagveld en "de gebeurtenissen moet sturen" in plaats van verdedigend te spelen. De gebeurtenis die hij het liefst lijkt te sturen? O ja, blijkbaar de Derde Wereldoorlog. Want hij schakelde meteen over naar de Kertsjbrug – de levensader van het Russische vasteland naar de Krim – alsof die op geleende tijd heeft geleefd.

Merz zei dat "als bijvoorbeeld de belangrijkste landverbinding tussen Rusland en de Krim wordt vernietigd, of als er iets gebeurt op de Krim zelf, waar de meeste Russische militaire logistiek zich bevindt, dat dan een kans zou zijn om dit land eindelijk strategisch weer in beeld te krijgen." Cool, cool. Welk beeld zou dat dan precies zijn? Dat met het label "Catastrofale Inschattingsfouten van de 21e Eeuw" ?

Waarschijnlijk wel. Daarom heeft Merz een nuttige idioot nodig die naast hem in de Adolfmobiel zit en de verantwoordelijkheid deelt voor de uiteindelijke chaos wanneer alles onvermijdelijk misloopt. "Onze Europese partners leveren al kruisraketten", zei Merz in een interview. "De Britten doen het, de Fransen doen het, en de Amerikanen doen het in ieder geval, dit moet gezamenlijk worden afgesproken. En als het afgesproken is, moet Duitsland meedoen." Collega-parlementsleden van Merz voor de Christendemocratische Partij beweren in de westerse pers dat hij wacht op een officieel toestemmingsformulier uit Londen.

Dus voor degenen die thuis de score bijhouden: voor een grotere betrokkenheid bij Oekraïne zou Merz de Britten nodig hebben. De Britten zouden Washington nodig hebben (dat heeft premier Starmer nadrukkelijk gezegd). En wat zou Washington nodig hebben? Dat ze er allemaal mee ophielden. Maar blijkbaar is die memo in hun inbox verdwenen tussen al die fantasyverhalen over de Tweede Wereldoorlog.

"Pentagon-figuren hebben onlangs een bondgenoot ondervraagd over de reden waarom het nog steeds wapens aan Oekraïne leverde – een uitdaging die werd genegeerd", meldde The Economist op 15 april. "Diplomaten in Washington melden ook dat sommige medewerkers van Trump in besloten kring zeggen dat ze 'genoeg' hebben van de Europese pogingen om Oekraïne te versterken."

Het klinkt niet alsof Team Trump er zin in heeft om hand in hand te gaan als onderdeel van de menselijke keten van het Westen in hun roekeloze spelletjes tegen Rusland. Het is moeilijk te geloven dat er nog niet zo lang geleden een tijd was dat Duitsland niet vertrouwd werd met scherpe messen, laat staan kernwapens. Oh wacht, dat is het nog steeds niet. Technisch gezien zou de Bundeswehr nog steeds alleen voor defensie moeten zijn, maar Merz lijkt vastbesloten om net genoeg multilaterale steun te verzamelen om de lange messen tevoorschijn te halen – de 500 kilometer lange, om precies te zijn. Als dit het nieuwe leiderschapsmodel is, dan kan iemand beter alle lanceercodes in een kindveilige doos stoppen.

Merz' slogan 'Wieder nach Vorne' staat elke objectieve discussie in de weg en zal burgers in de ware zin van het woord duur komen te staan. De kwade geest van Angela Merkels beleid van 'geen alternatieven' heeft Merz waarschijnlijk in zijn greep, net nu een renaissance van het oude Merkel-tijdperk dreigt: een zwart-rode coalitie waarin Merz, zoals gevreesd, van een conservatief baken van hoop zal veranderen in het nachtkastje van de linkse politiek. En hij weet dat hij 150% steun zal krijgen van moeder Von der Leyen. Brusselse gekken zullen alles steunen, alleen maar om meer geld te bemachtigen van kredieten die Duitsland nog kan krijgen. 90 jaar geleden wisten we al waar zo'n schuldenorgie toe leidt.

Laten we ons niet afleiden door leugens, groteske sociale manipulatie-uitbarstingen en ronddolende dwazen. We moeten het echte kwaad op de korrel nemen als we vijfduizend jaar aan moeizaam verworven cultuur en traditie willen redden en de verwoesting van het Westen van het continent willen voorkómen.





[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]



[27 april 2025]

 

Afdrukken Doorsturen