Het sprookje van zeldzame aardmetalen ter
waarde van $ 500 miljard
Geologisch onderzoek wijst uit dat Oekraïne geen significante zeldzame
aardmetalenafzettingen heeft. Geen enkele. De dichtstbijzijnde
bruikbare afzetting bevindt zich in Roemenië. En in het oosten van
Oekraïne, dat bezet is door Rusland.
Onderstaad artikel staat in ons weekendmagazine dat normaal gesproken
gereserveerd is voor abonnee's.
Stel u voor dat u een lege SD-kaart per post ontvangt. Geen briefje.
Geen afzenderadres. Wat zou u doen? Openen? Of weggooien?
Dat is wat CNN Tokyo in 2010 deed: onbewust het meest geruchtmakende
beeldmateriaal van Azië weggooien. Als ze de kaart hadden geopend,
hadden ze de video gevonden die bevestigde dat een Chinese vissersboot
opzettelijk een schip van de Japanse kustwacht ramde in de omstreden
Senkaku-eilanden.
Dat incident veroorzaakte paniek rond zeldzame aardmetalen. Niet
vanwege de crash zelf, maar omdat China terugsloeg – niet met bommen
of kogels – maar door de export van zeldzame aardmetalen te stoppen.
Het werkte. De prijzen stegen. Japanse fabrikanten raakten in paniek.
De wereldwijde elektronica-industrie beefde.
Spoel door naar 2025. We zijn niet langer in paniek. We hallucineren.
Berichten dat Oekraïne zijn enorme reserves aan zeldzame aardmetalen
en andere strategische mineralen zal vrijgeven in ruil voor honderden
miljarden dollars aan kwijtschelding van leningen en extra hulp,
zorgen voor verbijstering bij toeleveringsketenmanagers.
De Amerikaanse president Donald Trump en senator Lindsey Graham hebben
Oekraïne nu uitgeroepen tot de schatkist van wereldwijde zeldzame
aardmetalen. Ze hebben volgehouden dat onder de door de strijd
getekende Donbas een grot van Aladdin ligt met "biljoenen" aan
glimmende strategische mineralen. Dat Oekraïne op de één of andere
manier bovenop een economische goudmijn zit, klaar om door de
Amerikaanse industrie te worden aangeboord in ruil voor wapens en
steun.
Trump vertelde Fox News eerder dat hij "500 miljard dollar aan
zeldzame aardmetalen" wil in ruil voor zijn hulp aan Oekraïne. Lindsey
Graham beweert dat er "mineralen ter waarde van 10 tot 12 biljoen
dollar" in de Oekraïense bodem liggen.
Het probleem is: ze hebben het verzonnen. De cijfers kloppen niet,
omdat er geen cijfers zijn.
Geen enkele eerlijke beoordeling van de minerale reserves van Oekraïne
komt ook maar in de buurt van de aantallen die topfunctionarissen van
de regering beweren.Volgens de Amerikaanse Geologische Dienst en zelfs
publicaties van Oekraïense ministeries worden er in het land slechts
sporen van zeldzame aardmetalen aangetroffen.
Zelfs als verder onderzoek het bestaan van waardevolle mineraalvoorraden zou
bevestigen, zou het delven ervan nog lang duren – en veel geld kosten. De
Oekraïense Geologische Dienst (UGS) schat de kosten voor de exploitatie van de
10 grootste bekende mijnbouwmogelijkheden in Oekraïne op 15 miljard dollar. Dit
omvat de bouw van mijnen, steengroeven en ongeveer 20 nieuwe
verwerkingsfaciliteiten. Eén van deze 'veelbelovende' bronnen is de
Novopoltasvke-afzetting, die door de UGS wordt omschreven als "één van de
grootste" vindplaatsen van zeldzame aardmetalen ter wereld. De ontwikkeling
ervan zou een investering van naar schatting $ 300 miljoen vergen. Een apart
rapport van de UGS karakteriseert de vindplaats als "relatief moeilijk" vanwege
de kans op overstromingen en aardverschuivingen. De Novopoltavske-afzetting,
voor het eerst ontdekt in 1970, werd in de jaren 80 onderzocht, maar sinds 1991
is er geen ontwikkeling meer verricht.
Geologisch onderzoek heeft uitgewezen dat Oekraïne geen significante
zeldzame aardmetalenvoorraden heeft. En de grootste voorraden zijn in
Oekraïne te vinden in het door de Russen bezette oosten (en een groot
deel daarvan kan niet commercieel worden ontgonnen tegen de huidige
marktprijzen). Verder bevinden de dichtstbijzijnde levensvatbare
voorraden zich in Roemenië. De totale wereldwijde markt voor
zeldzame aardmetalen is ongeveer 5 miljard dollar per jaar waard.
Trumps fantasie? Dat is de volgende eeuw aan wereldwijde handel in
zeldzame aardmetalen in één hap.
En toch zegt Trump dat Oekraïne "in wezen heeft ingestemd" met de
levering van 500 miljard dollar aan mineralen. Dit is geen
geopolitieke strategie. Het is een hallucinante afpersing gebaseerd op
desinformatie. De tekst van de overeenkomst is
hier te lezen/downloaden (PDF).
Dit is niet de eerste keer dat Trump en zijn bondgenoten mineralen
onder vreemde grondgebieden hebben gefabriceerd als excuus voor
interventie. Groenland – inderdaad, Groenland – werd door J.D. Vance
en Trump uitgeroepen tot strategisch doelwit, met als argument
zeldzame aardmetalen en de veiligheid in het Noordpoolgebied. Nu kijkt
Trump met dezelfde misleidende ijver naar Oekraïne. Eerst was er de
crash van de vissersboot. Daarna kwam de samenzwering met magneten.
Deze obsessie met zeldzame aardmetalen komt niet voort uit
wetenschappelijke beoordelingen. Ze komt voort uit misverstanden,
fantasie en de wens om economische bedreigingen als politieke
drukmiddel te gebruiken. Maar wat dit niet alleen absurd, maar ook
gevaarlijk maakt, is de manier waarop het het Amerikaanse buitenlandse
beleid verstoort.
Laten we realistisch zijn. De echte strijd om zeldzame aardmetalen is
er één van milieu-, ethische en strategische discipline. De verwerking
van zeldzame aardmetalen is rommelig, radioactief en duur. China
domineert omdat het milieurampen tolereert. De meeste democratieën
doen dat niet – en zouden dat ook niet moeten doen. Daarom bouwen
landen als Australië en de VS duurzame, zij het tragere alternatieven.
Het Australische Lynas loopt voorop. Het Pentagon financiert projecten
in Californië en Texas. Maleisië werkt samen aan raffinagecapaciteit.
De wereld heeft geleerd van 2010.
Maar Trump niet.
Laten we één ding meteen duidelijk maken: neodymium is niet zeldzaam.
Hoewel het onder de exotisch klinkende noemer "zeldzame aardmetalen"
valt, komt dit magnetische metaal in de aardkorst juist veel vaker
voor dan zilver. Ja, je leest het goed. Wij beschouwen zilver als
kostbaar. Neodymium? Het wordt letterlijk voor een habbekrats in
magneetvorm verkocht in bouwmarkten.
Waarom raakt de wereld hier dan zo in paniek? Waarom rennen
wereldleiders, met name Donald Trump en zijn entourage, de wereld rond
om bizarre deals te sluiten met landen als Oekraïne en Groenland voor
"strategische reserves" van een metaal dat we al hebben? Laten we het
eens analyseren.
De term "zeldzame aardmetalen" is een taalkundige valkuil. Het
impliceert schaarste, terwijl deze elementen in werkelijkheid overal
ter wereld in lage concentraties voorkomen – vaak vermengd met andere
mineralen. Neodymium wordt bijvoorbeeld vaak gewonnen uit bastnasiet-
en monazietertsen en kan in sporenhoeveelheden in de grond van tuinen
worden aangetroffen. De reden dat neodymium zo zeldzaam lijkt heeft
meer te maken met economie, de moeilijkheidsgraad van de verwerking en
het milieubeleid dan met de daadwerkelijke beschikbaarheid. De winning
en raffinage ervan is een rommelige aangelegenheid. Het genereert
enorme hoeveelheden giftig en vaak radioactief afval, waardoor veel
westerse landen aarzelen om de binnenlandse productie op te schalen.
Maar China? China omarmde de rommel.
China monopoliseerde decennialang de markt voor zeldzame aardmetalen,
niet omdat ze de enige ter wereld waren, maar omdat ze bereid waren om
ze goedkoop, met gevaar en zonder al te veel zorgen over de gevolgen
voor het milieu te delven. In plaatsen zoals Baotou worden zeldzame
aardmetalen tegelijk met de staalproductie gewonnen en gedumpt in
enorme afvalbassins, vanwaar radioactief afval naar drinkwaterbronnen
zoals de Gele Rivier sijpelt.
Vanuit kostenoogpunt wilde niemand anders daarmee concurreren. Daarom
beheerste China in 2010 zo'n 97% van de wereldwijde voorraad zeldzame
aardmetalen, niet omdat ze de enige speler in de stad waren, maar
omdat ze de goedkoopste waren.Daardoor werden wereldwijde
toeleveringsketens kwetsbaar voor geopolitieke spanningen, zoals bleek
toen China in 2010 de export naar Japan blokkeerde vanwege een
territoriaal geschil (zie het begin van dit artikel). Hierdoor stegen
de prijzen enorm en raakten westerse regeringen in de problemen.
Waar komt neodymium dan vandaan? Het is het belangrijkste ingrediënt
in neodymium-ijzer-borium (NdFeB) magneten – die ongelooflijk sterke
kleine dingen die in alles zitten, van elektrische automotoren en
windturbines tot koptelefoons en straaljagers.
Maar de hoeveelheid die per product wordt gebruikt, is klein: uw
telefoon kan milligrammen bevatten. Een elektrische auto kan 1 tot 2
kilo verbruiken. De marktprijs voor neodymiumoxide is ongeveer $ 95
per kilo – laag gezien het technologische belang ervan. De reden? Er
is genoeg van. We willen er gewoon geen rotzooi van maken tijdens de
verwerking.
Een Australisch bedrijf, Lynas, heeft een milieuvriendelijke pijplijn
voor de verwerking van zeldzame aardmetalen gebouwd, met vestigingen
in West-Australië, Maleisië en nu ook in Texas. De VS heeft de
mijnbouw van zeldzame aardmetalen in Californië hervat. De
infrastructuur is er. De reservevoorraad is gereed.
Als de VS in eigen land zeldzame aardmetalen kunnen delven (en dat
doen ze al), waarom probeert Trump dan van Oekraïne een kolonie voor
zeldzame aardmetalen te maken? Omdat het goed politiek theater
oplevert. Trump en senator Lindsey Graham beweren dat Oekraïne "$10
tot $12 biljoen" aan zeldzame aardmetalen bezit. Dat is pure fantasie.
De totale wereldwijde markt voor zeldzame aardmetalen is zoals gezegd
jaarlijks minder dan $5 miljard waard. Dat is minder dan wat het
Amerikaanse leger uitgeeft aan pleisters en verband.
We schreven hierboven ook dat geologisch onderzoek heeft aangetoond
dat Oekraïne niet eens significante hoeveelheden zeldzame aardmetalen
heeft maar dat heeft Trump er niet van weerhouden een "deal" met
Oekraïne te sluiten: Amerikaanse wapens in ruil voor honderden
miljarden dollars aan zeldzame aardmetalen... die niet bestaan.
Dit is een sprookje dat gebaseerd is op magneten en desinformatie.
Dit is de echte uitdaging: zeldzame aardmetalen zijn niet zeldzaam.
Wat zeldzaam is, is de bereidheid om ze op een milieuverantwoorde
manier te verwerken. De dominantie van China is niet gebaseerd op
geologie, maar op deregulering. De VS, Australië, Maleisië en andere
landen beschikken over voldoende neodymium en vergelijkbare materialen
om decennialang aan de wereldwijde vraag te voldoen – als die landen
bereid zijn de compromissen te sluiten die nodig zijn om ze in eigen
land te verwerken.
Dus nee, neodymium is niet zeldzaam. Wat zeldzaam is, is helderheid.
Wat zeldzaam is, is eerlijkheid in de politiek. En wat nog zeldzamer
is, is het vermogen om kiezers te vertellen: het probleem is niet het
aanbod, maar wat landen bereid zijn te betalen voor verantwoorde
mijnbouw. Totdat dat besef is ingedaald zullen we blijven horen
over Oekraïense eenhoornmijnen die biljoenen dollars waard zijn.
Er zit geen enkele strategische logica in het bedreigen van Oekraïne
met een 'hulpbronnen-voor-steun'-deal. Het is een misvatting van
economie, geologie en diplomatie tegelijk. Erger nog, het riekt naar
transactionele afpersing. Het doet denken aan Trumps eerste
afzettingsschandaal, waarbij militaire hulp aan Oekraïne werd bedreigd
vanwege een binnenlandse politieke gunst. Dit keer gebruikt hij
zeldzame aardmetalen als lokaas, maar het lokaas is niet eens echt.
Zelfs als Oekraïne enorme reserves aan zeldzame aardmetalen zou hebben,
wat dan? Zouden de Amerikanen winningsfaciliteiten bouwen in een
actief oorlogsgebied? Zouden ze 20 jaar wachten tot het gewonnen en
verwerkt is, terwijl Californië en Australië klaar staan met
infrastructuur? Het is fantasiepolitiek, gevoed door waanideeën.
De situatie in Oekraïne vertoont verontrustende overeenkomsten met die
in Afghanistan. In de schattingen van het Pentagon over de Afghaanse
minerale reserves werd de werkelijke omvang en marktwaarde ervan
schromelijk overschat. Dit gaf oorlogsplanners meer tijd en middelen
om een uiteindelijk verloren oorlog voort te zetten.
Oorlogsplanners en politici die de oorlogen steunen, zoeken naar
gegronde redenen om ze gaande te houden en doen alsof oorlogen
zichzelf kunnen terugverdienen. In het geval van Afghanistan ging het
om een gigantische schat aan minerale afzettingen, waaronder
lithium. Dat liep op niets uit – "een complete fantasie", zoals
deze Bloomberg-schrijver het
hier uitdrukt . En nu gebeurt het opnieuw in Oekraïne.
Simpel gezegd, Oekraïne heeft geen zeldzame aardmetalen. Hierboven is
een afbeelding die uitlegt waarom we ze graag in bevriende landen
zouden vinden: China, Vietnam, Brazilië, Rusland, Groenland – dat deel
uitmaakt van Denemarken, maar deze grafiek verklaart veel van de
retoriek over Groenland.
Hier is het daadwerkelijke rapport van de US
Geological Survey . En dit rapport verschilt
aanzienlijk van andere rapporten die we de laatste tijd hebben
opgesteld, omdat de Verenigde Staten een aanzienlijke productie van
zeldzame aardmetalen hebben. 45.000 ton, tot 2024. China heeft 270.000
ton en dat is meer dan de rest van de wereld samen, maar de VS staat
tenminste voor de verandering op de tweede plaats. Bewezen reserves
vormen echter een probleem voor de VS, met slechts 1,9 miljoen ton
reserves, wat ons ver onder de BRICS-landen plaatst. Toch hebben we
met het huidige tempo nog 50 jaar aan productie. Maar Oekraïne staat
niet op deze lijst, noch als producerend land, noch als land met
aanzienlijke reserves.
Waar komt het idee vandaan dat Oekraïne het antwoord is op de
problemen die de BRICS-landen op deze kaart veroorzaken? China en hun
naaste bondgenoten domineren de wereldwijde productie en reserves van
zeldzame aardmetalen, en dat is het argument dat hier wordt gebruikt.
En hier wordt het verhaal vreemd. Het waren de
Oekraïners die eerst naar Europa
en later naar de VS trokken, in de veronderstelling dat Oekraïne over
enorme, onbenutte grondstoffenreserves van gigantische waarde
beschikte, waaronder zeldzame aardmetalen. De Oekraïense Geologische
Dienst en het Ministerie van Mijnbouw publiceerden dit rapport, een
kritische beoordeling van de mineralen. Dit rapport werd aan de EU
gepresenteerd en promoot investerings- en mijnbouwmogelijkheden voor
Europeanen die geen eigen bronnen van titanium, lithium, grafiet,
nikkel en kobalt, en zeldzame aardmetalen hebben.
Maar in hun eigen rapport vermeldt de sectie over zeldzame aardmetalen
slechts een bewezen voorraad van 15.000 ton. Ze voegen dat kleine
getal echter samen met een aantal andere grondstoffen om deze grafiek
te krijgen, wat neerkomt op 100 miljoen ton aan materialen voor
elektronica en fosfaten.
Terug naar Washington dus, waar niemand in de mijnbouwsector, en zelfs
niet in de mijnbouwsector in Oekraïne, gelooft dat Oekraïne enorme
reserves aan zeldzame aardmetalen heeft. Insiders in de sector staan
dan ook perplex van dit bedrag van $ 500 miljard dat nu rondgaat, en
dat Oekraïne een overeenkomst zal tekenen om deze enorme reserves –
die er niet zijn – te verpanden in ruil voor kwijtschelding van alle
schulden tot nu toe, en een blanco cheque voor de toekomst. Oekraïne
heeft die niet.
Maar laten we doen alsof dat wel zo was. De totale productie van
zeldzame aardmetalen op aarde bedraagt in totaal $ 15 miljard per
jaar. En laten we vervolgens doen alsof Oekraïne op magische wijze 20%
van 's werelds zeldzame aardmetalen heeft gecreëerd en ze nu uit de
grond zou kunnen halen. De Oekraïense productie zou $ 3 miljard per
jaar bedragen, wat gedeeld door $ 500 miljard 166 jaar is. Vergeleken
met olie en koper is de winning van zeldzame aardmetalen nauwelijks
zichtbaar in een lijndiagram. Het is zelfs niet eerlijk om de gegevens
op deze manier te presenteren.
Oekraïne beschikt nu over andere materialen, naast sporen van zeldzame
aardmetalen. Het probleem is dat veel daarvan zich in Russisch
gecontroleerde gebieden bevinden, en de commerciële Oekraïense mijnen
voor titanium en gallium leveren ons ook niet in de buurt van $ 500
miljard op. En juist hier vinden we een gemeenschappelijk thema – het
is geen vergissing, want het is opzettelijk verwarrend – namelijk het
gebruik van bewezen reserves om beleid te formuleren, waardoor
investeerders en beleidsmakers opzettelijk worden misleid door te
geloven dat we slechts een paar dollar verwijderd zijn van commercieel
levensvatbare mijnen. Zo werkt het in de praktijk niet. De Sovjets
ontdekten deze afzettingen tientallen jaren geleden, maar niemand nam
de moeite om ze te onderzoeken. De Oekraïners zelf zeiden dat de
winning veel meer zou kosten dan de marktwaarde ervan.
Maar hier worden de zaken weer vreemd. Bloomberg verwijst ons naar dit
rapport, van december 2004 , van het NATO Energy Security Center of
Excellence. Dit is de webpagina van het rapport, en het lijkt een
officiële NAVO-beoordeling te zijn van Oekraïnes kritieke grondstoffen
en hoe belangrijk deze zouden zijn voor de veiligheid van Europa.
Dit is de cover van het rapport, en de afbeelding rechtsboven toont het
NAVO-logo. Het rapport is declaratief: Oekraïne is een belangrijke
potentiële leverancier van zeldzame aardmetalen, die hieronder worden
vermeld.
Maar geen van de materialen in die alinea zijn zeldzame aardmetalen.
Sterker nog, dit rapport kwam niet echt van de NAVO. Een woordvoerder
van de NAVO zegt dat het een opiniestuk is in plaats van een officieel
NAVO-document, maar dat wordt in het document niet vermeld. Bloomberg
concludeert hier dat als dit niet het soort beoordelingen is dat het
Witte Huis zou moeten leiden. Het is knip-en-plak-diplomatie. Kafkaësk.
En dit alles klinkt verontrustend bekend in de oren van mensen die
zich Afghanistan herinneren, waar het Pentagon beweerde daar mineralen
ter waarde van meer dan een biljoen dollar te hebben ontdekt. Dit is
het verslag van de New York Times van meer dan tien jaar geleden , en
laten we eens kijken of dit klinkt als hetzelfde handboek dat ze nu in
Oekraïne hanteren.
De minerale ontdekkingen in Afghanistan overtreffen alle voorheen
bekende reserves – dat zou ons zenuwachtig moeten maken – niemand had
er enig idee van totdat het Amerikaanse leger arriveerde. (Volgende
parafrase) Maar het zou de Afghaanse economie en de oorlog ingrijpend
veranderen. Enorme aders ijzer, koper, kobalt, goud en lithium – de
reserves zijn zo groot en omvatten zoveel verschillende mineralen dat
Afghanistan een van de belangrijkste mijncentra ter wereld zou worden.
Het zou het "Saoedi-Arabië van het lithium" kunnen worden, aldus een
intern memo van Defensie.
Het zal lang duren om de mijnbouw in Afghanistan te ontwikkelen, maar
het potentieel is zo enorm dat er sowieso grote investeringen gedaan
zullen worden. Afghaanse mineralen zullen alles wat Afghanistan nu
doet in de schaduw stellen en de nieuwe ruggengraat van de Afghaanse
economie vormen.
In de tweede helft van deze maand zal Economedian ingrijpend wijzigen.
Zo zijn dan uitgebreide (achtergrond)artikelen als deze voor 'gewone' bezoekers niet of slechts gedeeltelijk beschikbaar.
Vanwege extra voorbereidende werkzaamheden wordt de site niet bijgewerkt van 4 t/m 15 mei.
Meer informatie volgt daarna.
Hoe bekend klinkt dit deel? De ontdekkingen van mineralen komen op een
moeilijk moment in de oorlog. Het Amerikaanse offensief loopt op niets
uit, de Afghaanse regering wordt beschuldigd van corruptie en het
Witte Huis snakt naar goed nieuws om de boel draaiende te houden. Aan
de andere kant zouden deze ontdekkingen de Taliban kunnen aanzetten
tot nog harder vechten en leiden tot nog meer corruptie, waar
Afghanistan al wereldberoemd om is.
Vervolgens moest het Pentagon natuurlijk miljoenen dollars uitgeven,
samen met hun vrienden op Wall Street en adviseurs, alleen maar om
contracten op te stellen en investeringscirculaires te drukken.
We weten hoe dit allemaal in Afghanistan is afgelopen – het is nergens
heen gegaan, de Taliban hebben het hele land overgenomen. En China is
er wel ingestapt, maar China is er niet lang gebleven . Een van onze
zorgen was dat China Afghanistan en al die gigantische reserves zou
opkopen, maar ook dat is nergens heen gegaan. Chinese bedrijven hebben
sterke banden met landen die veel stabieler en minder corrupt zijn dan
Afghanistan, en China heeft zelf ook genoeg zeldzame aardmetalen.
Binnen-Mongolië is een provincie hier, anders dan het land zelf, en ze
hebben er meer dan 48 miljoen ton, alleen al daar, in Nei Mogu. Ter
vergelijking: de grootste reserve in Afghanistan zou wel eens 1,3
miljoen kunnen bevatten.
Lithium is een ander verhaal, en China heeft grote investeringen in
Zuid-Amerika, in hun Lithiumdriehoek. Maar China's investeringen in
Argentinië, Chili en Bolivia waren al goed gevestigd en er werd veel
geproduceerd, en Chinese bedrijven bemoeiden zich niet met het lithium
uit Afghanistan.
Een Chinees bedrijf investeerde $ 371 miljoen, als eerste termijn voor
een deal van $ 2,8 miljard voor een kopermijn, maar gaf het op voordat
het de rest investeerde. "Talrijke beschuldigingen van corruptie." Dus
nam het Chinese bedrijf zijn verlies en ging naar huis. Ze kwamen er
goedkoop vanaf, vergeleken met ons.
Daar zit ergens een les voor ons in: China doet tegenwoordig alles
sneller en goedkoper dan wij, inclusief het besef dat het geen zin
heeft om Afghanistan te veroveren. En dat is ook de les voor Oekraïne.
Als Oekraïne enorme voorraden zeldzame aardmetalen zou hebben die
commercieel rendabel zijn, zouden die al in productie zijn en zou
China de ertsen al opkopen en terugbrengen om te raffineren. Dat doen
ze niet, want er is daar niets.
Wat Trump aantrekt in deze mineralenmythe is niet de economie, maar de
controle. De mythe van de "zeldzame aardrijkdommen" stelt hem in staat
om "deals" te sluiten die transactionele hebzucht verhullen als
buitenlands beleid. Het is een andere manier om Amerikaanse hulp te
gelde te maken, diplomatie te veranderen in een pandjeshuis en
imperialisme te verhullen in de taal van het nationale belang.
De deal geeft naar verluidt dus de VS
toegang tot de 'zeldzame' mineralen van
Oekraïne in ruil voor
voortdurende
steun in de oorlog met Rusland.
Het Amerikaanse ministerie van
Buitenlandse Zaken heeft het Congres in
kennis gesteld dat het een voorgestelde
licentie heeft gecertificeerd onder de
Arms Export Control Act voor nog eens $
50 miljoen aan "defensie-diensten" voor...
Oekraïne.
In het Congresverslag staat vandaag de
volgende mededeling: EC-859 .
Als
"deal" is het voor de VS een slechte
deal omdat Oekraïne bepaalt wat, waar en
wanneer er materiaal wordt gewonnen.
Wat is er gebeurd met Trumps dreigement
"geen hulp meer aan Oekraïne"? Wat is er
gebeurd met het onderhandelen over een
staakt-het-vuren of een vredesakkoord?
Wat is er gebeurd met alle lopende
ontmoetingen tussen de VS en Rusland?
De aankondiging beschrijft $50 miljoen
–- of méér - aan "defensie-diensten",
zonder te vermelden wat die diensten
precies inhouden. Omdat er een
vergunning nodig is volgens de
Wapenuitvoerwet, lijkt het logisch dat
het nog meer wapens zijn. Maar meer
wapens naar Oekraïne? Is dit gewoon een
toneelstukje van de Amerikaanse overheid?
Ze zeggen dat de VS naar vrede toewerken,
dat ze met de Russen onderhandelen en nu
(verrassing!) sturen ze nog meer wapens.
Het begint erop te lijken dat het grote
publiek langzaam in een cirkeltje wordt rondgeleid. Na al het gepraat van weken
en maanden zijn ze weer terug bij af en
doen ze nog steeds precies hetzelfde als
toen deze problemen begonnen.
Integriteit kun je niet op het slagveld vinden. Vertrouwen kun je
niet afdwingen door een leugen. En je kunt democratie niet aandrijven
met magneten die uit de fantasie komen.
Tot slot willen we ook nog even
stilstaan bij de toestanden rond de 'are
metals'-deal van Donald Trump. Hoe is
het begonnen? In eerste instantie
escaleerde een hele diplomatieke rel
rond de eis van de regering-Trump dat
Oekraïne die grondstoffen aan de VS zou
overdragen als compensatie voor de
militaire en financiële hulp die de VS
al aan Oekraïne hadden verleend. Het
bedrag in kwestie zou volgens Trump 350
miljard dollar kunnen bedragen.
In een interview met Catherine Herridge
legde minister Marco Rubio in februari
uit dat Zelensky met dit verzoek
instemde, maar het later publiekelijk
verwierp:
"
We hebben de minerale rechten met
Zelensky besproken en gezegd dat we een
joint venture met u willen aangaan... We
moeten een deel van de 200 miljard
dollar aan belastinggeld die we u hebben
gegeven, terugkrijgen. Hij zei: 'Tuurlijk,
ik moet het via mijn wetgevingsproces
laten lopen.' Ik las twee dagen later
dat hij zegt dat hij de deal heeft
afgewezen. Dat is niet wat er in die
vergadering is gebeurd. We proberen deze
mensen te helpen. Oekraïne heeft geen
directe impact op het dagelijks leven
van Amerikanen, er zou hier enige
dankbaarheid moeten zijn. Als je hem de
president van desinformatie hoort
beschuldigen, is dat zeer
contraproductief. President Trump gaat
dat niet pikken. Hij laat zich niet
manipuleren. Hij hoopt dat Zelensky niet
probeert de Verenigde Staten te
beïnvloeden, dat zal hier niet
productief zijn."
Het lijkt opmerkelijk dat Zelensky, die
wanhopig op zoek is naar voortdurende
financiële en militaire steun van de VS,
president Trump op zo'n schaamteloze
manier tegen zich in het harnas jaagt,
inclusief het beledigen van hem en het
in verlegenheid brengen van zijn
minister van Buitenlandse Zaken. De
verklaring is mogelijk afkomstig van een
Tsjechische publicatie, AENews, die
lekken van de Oekraïense
inlichtingendienst aanhaalt. AENews
meldde dat Zelensky de deal met de VS
niet kon sluiten omdat hij de Oekraïense
grondstoffenrijkdommen al aan
Groot-Brittannië had overgedragen.
Hierover hebben wij toen een artikel
geschreven.
Er is nog meer relevante
achtergrondinformatie over deze saga.
Sommige commentatoren in het Westen
insinueerden dat Trump – omdat hij dat
kon – besloot te profiteren van
Oekraïnes tegenslag en zich simpelweg $
500 miljard van zijn grondstoffenrijkdom
toe te eigenen. Dat is echter niet het
hele verhaal. Eind september 2024, twee
maanden voor de Amerikaanse verkiezingen,
bracht Zelensky een bezoek aan Trump in
New York en stelde hij de mineralendeal
voor. Misschien wilde hij Trump voor
Oekraïne winnen, voor het geval hij de
verkiezingen zou winnen en de nieuwe
president zou worden. Het bedrag van $
500 miljard kwam van Zelensky, niet van
Trump, en we betwijfelen of Zelensky het
idee zelf heeft bedacht.
Om Trump voor te zijn en de Oekraïense
hulpbronnen voor Groot-Brittannië veilig
te stellen, haastte Sir Keir Starmer
zich om een deal met Zelensky te
sluiten in het kader van het 'Honderdjarig
Partnerschap...'. Het nieuwe
partnerschap werd op 16 januari van dit
jaar ondertekend, slechts vier dagen
vóór de inauguratie van Donald Trump. In
artikel 4 van de overeenkomst wordt het
doel ervan uiteengezet: "
.... de
voorwaarden voor investeringen en handel
versterken... en samenwerken in een
reeks sectoren, waaronder, maar niet
beperkt tot, transport, infrastructuur
en energie, om beide economieën moderner,
veerkrachtiger en welvarender te maken."
Volgens de gelekte inlichtingen uit
Oekraïne bevat de overeenkomst een
geheime bijlage, waarin is bepaald dat
het Verenigd Koninkrijk na het einde van
de vijandelijkheden de controle krijgt
over alle Oekraïense havens,
energiecentrales, aardgasvoorraden,
opslagfaciliteiten en pijpleidingen,
titaniumvoorraden en meer. Blijkbaar
heeft Zelensky deze middelen dus toen al
overgedragen in ruil voor de Britse
inzet voor de veiligheid van Oekraïne,
steun voor haar NAVO-lidmaatschap en "niet
minder dan £3 miljard per jaar", "zo
lang als nodig is om Oekraïne te steunen".
Bij het lezen van de overeenkomst van
het "Honderdjarig Partnerschap" lijken
de beweringen van AENews aannemelijk.
De steun van Groot-Brittannië is
natuurlijk geen liefdadigheid om zulke
genereuze steun aan Oekraïne te verlenen.
AENews verwierp dit idee en wees daarbij
op de historische ervaring van
Tsjecho-Slowakije met de Britse regering.
De Tsjechen vochten voor
Groot-Brittannië in de Eerste
Wereldoorlog. Na die oorlog eiste Londen
echter van de regering van Edward Benesh
[1935-1939] de terugbetaling van alle
kosten voor kleding, uitrusting, voedsel,
huisvesting en training van
Tsjechoslowaakse soldaten. Ze brachten
zelfs de medische kosten van gewonde
soldaten en de begrafenissen van
gesneuvelden in rekening. Er is geen
reden om aan te nemen dat de huidige
Britse regering welwillender zal zijn
tegenover de toekomstige regeringen van
Oekraïne.
Bovendien is de 100-jarige
partnerschapsovereenkomst geen "volledige
overeenkomst". Overeenkomsten bevatten
gewoonlijk de clausule "volledige
overeenkomst", die bepaalt dat de
verplichtingen van de contracterende
partijen beperkt zijn tot wat expliciet
is vastgelegd in de ondertekende
overeenkomst of specifiek vermelde
bijlagen of addenda. In plaats daarvan
verwijst artikel 11 naar
niet-gespecificeerde 'verdere
overeenkomsten of regelingen die nodig
en passend zijn voor de uitvoering van
deze overeenkomst'. Dit impliceert dat
er mogelijk een geheime bijlage bestaat
die de rechten op Oekraïense hulpbronnen
toekent aan Britse belangen.
Volgens een bericht van
Pravda News van
17 januari bevestigde
Zelensky dit zelf: in een videoboodschap
op Telegram verwees Zelensky naar het
honderdjarige partnerschap en verklaarde:
"
Er is ook een gesloten, geheim deel
van deze overeenkomst", dat
Oekraïnes "
veerkracht en
ontwikkelingsmogelijkheden" zou
vergroten. Een andere bevestiging kwam
van de Britse regering zelf, in hun
persbericht van 16 januari over het
honderdjarige partnerschap . Daarin
staat dat de overeenkomst "
het
Verenigd Koninkrijk tevens bevestigt als
voorkeurspartner voor de Oekraïense
energiesector, de strategie voor
kritieke mineralen en de productie van
groen staal."
Dit alles zou kunnen verklaren waarom
Trumps toenmalige uitspraak dat Zelensky
een dictator was, zo'n hysterische
reactie in het Verenigd Koninkrijk
opriep: als Zelensky niet de legitieme
vertegenwoordiger van Oekraïne is (wat
ook zo is), dan heeft Keir Starmer de
overeenkomst ondertekend met een
privépersoon, niet met een
vertegenwoordiger van de Oekraïense
regering. De ambtstermijn van Volodymyr
Zelensky liep af in mei 2024 en de
Oekraïense grondwet stelt duidelijk dat
de ambtstermijn van de president onder
geen enkele omstandigheid kan worden
verlengd na de termijn van vijf jaar en
dat presidentsverkiezingen niet kunnen
worden uitgesteld. Het 100-jarig
partnerschap zou daarom nietig kunnen
zijn, inclusief alle geheime clausules
of bijlagen die het bevat.
Tegen die tijd liep de situatie
enigszins uit de hand; Zelensky had de
door de VS voorgestelde overeenkomst
schaamteloos afgewezen, minister van
Buitenlandse Zaken Marco Rubio in
verlegenheid gebracht en president Trump
beledigd (de 'beruchte' bijeenkomst).
Trumps publieke aanval op Zelensky
bracht vervolgens de vraag naar zijn
legitimiteit naar voren. Het was tijd
voor schadebeperking en Londen stuurde
Boris Johnson opnieuw naar Kiev om orde
op zaken te stellen... Hij arriveerde in
Kiev ter gelegenheid van de derde
verjaardag van de Russische Speciale
Militaire Operatie, op 24 februari 2025.
Twee dingen gebeurden bijna direct na
Johnsons bezoek: ten eerste draaide
Zelensky zijn eerdere afwijzing van de
Amerikaanse deal over zeldzame
aardmetalen terug. Ten tweede nam het
Oekraïense parlement de resolutie aan
die het presidentiële mandaat van
Zelensky verlengde. Dat was de tweede
keer dat de wetgevers over dezelfde
resolutie stemden: de eerste keer dat ze
verkeerd stemden en Zelensky geen
legitimiteit als president van Oekraïne
verleenden.
In een interview vroeg in de ochtend
vanuit Kiev met 'Good Morning
Britain'verwees Johnson naar de 'deal
over zeldzame aardmetalen' en zei hij
waar het voor is: "
...die de VS niet
alleen verplicht tot toekomstige
financiering van Oekraïne, maar ook tot
een vrij, soeverein en veilig Oekraïne
onder Donald Trump, en dat is niet te
versmaden. Dat is een zeer, zeer
belangrijke toezegging en toevallig
staat er in de overeenkomst ook
expliciet dat Rusland de agressor is in
deze oorlog."
Wat opvalt is dat Johnson behoorlijk wat
lijkt te weten over de bepalingen van de
overeenkomst. Hij deed vervolgens alsof
dit een heel harde deal was die de
hebzuchtige Amerikanen grote voordelen
op zou leveren: "
Nu zullen mensen
zeggen: oh, deze deal is buitensporig
voor Oekraïne en Amerika is te
hebzuchtig – maar er kan geen cent
vloeien uit dit investeringsfonds dat
zal worden opgericht, tenzij er een vrij,
soeverein en veilig Oekraïne is."
Deze laatste uitspraak maakt ook
duidelijk waarom de Amerikaanse
veiligheidsgarantie zo belangrijk was -
een voorwaarde die Trump (bewust) buiten
de huidige deal hield .
Samenvattend lijkt het erop dat de
Britten het leeuwendeel van Oekraïnes 'rijkdom'
(voor wat het waard is) al hebben
veiliggesteld, maar het land kan het
niet beschermen zonder dat de Amerikanen
het vuile werk en al het zware werk
opknappen. Om de Amerikanen erbij te
betrekken, presenteerden de Britten een
lokkertje in de vorm van een deal over 'zeldzame
aardmetalen', die zou worden uitgevoerd
via een toekomstig fonds waaruit de VS
een deel van de opbrengsten zouden
ontvangen. Het is waarschijnlijk dat dit
lokkertje al in september vorig jaar was
bedacht, toen Zelensky de deal voor het
eerst aan Trump aanbood.
Hoewel het bestaan van die schat aan
zeldzame aardmetalen in Oekraïne ernstig
ter discussie staat zouden Britse
belangen dus het grootste deel van de
buit kunnen inpikken. Volgens
handelspraktijken die de Britten door de
eeuwen heen hebben geperfectioneerd, zou
deze piraterij zo goed verhuld worden
door geheime overeenkomsten met
aangewezen Oekraïense trustees, corrupte
overheidsfunctionarissen, eindeloze
reeksen offshore-lege vennootschappen en
de witwasdiensten van Britse en Europese
banken, dat weinigen zelfs maar zouden
vermoeden dat er Britse belangen in het
spel waren.
Naar verluidt wilde de Britse regering
de Verenigde Staten aan haar zijde in
een oorlog (tegen Rusland) betrekken.
Premier Keir Starmer lijkt gedacht te
hebben dat de mineralendeal het lokaas
is – de omkoping om de Amerikanen de
mogelijkheid te geven zich aan de Britse
agenda te committeren. Zijn diverse
recente uitspraken bevestigen dit verder:
zijn regering verdubbelde de steun aan
Oekraïne.
Hoewel het Britse leger geen partij is
voor de Russen, is het idee, zoals
Starmer uitlegde, om de Amerikanen te
laten zien dat het Groot-Brittannië
menens is. Die troepen zullen
opzettelijk in gevaar worden gebracht
als struikelblok om verdere escalatie te
veroorzaken, terwijl hun regering werkte
aan het smeden van een 'coalitie van
bereidwilligen' (war niet veel van
terechtgekomen is). Bovendien
verdubbelden ze hun public relations-inspanningen
om de oligarch Zelensky af te schilderen
als een heldhaftige vrijheidsstrijder,
daarbij uitvoerig geholpen door de
westerse mainstream media. Met al deze
elementen is het niet moeilijk om
scenario's voor te stellen die tot een
ernstige escalatie zouden kunnen leiden
en de Verenigde Staten op een
onomkeerbare botsingskoers met Rusland
zouden kunnen brengen. Inderdaad: een
False Flag.
Wat zou de reden kunnen zijn achter de
krankzinnige obsessie van de westerse
elite om Rusland te willen veroveren en
op te delen, en waarom lijken ze bereid
om de wereld in brand te steken om dat
doel te bereiken? Het antwoord ligt in
haar rijkdom aan natuurlijke hulpbronnen,
die die van Oekraïne in de schaduw stelt.
Van Groot-Brittannië, de Verenigde
Staten, Duitsland, Frankrijk.... noem ze
maar op, verkeren de financiën en
economieën in een catastrofale
staat verkeren, en men is wanhopig op
zoek naar nieuw onderpand om een belangrijke
nieuwe kredietcyclus te voeden die nodig
is om het financiële systeem aan de
praat te houden (waarvan wij verwachten
dat die in de tweede helft van 2026
compleet instort).
[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[2 mei 2025]
Afdrukken
Doorsturen
