Gebroken link? Meldt het ons!

Geopolitieke ontwikkelingen wijzen richting W.O.III

Geopolitiek overzicht: de Poolse verkiezingen, de Singapore-conferentie en de NAVO-aanval op Rusland.


We beginnen met de eenvoudigste zaken, maar we komen dan al snel bij de grootste vraag die de meeste mensen bezighoudt: wie controleert Trump?

Goed nieuws voor Trump uit Polen dus: de Recht en Rechtvaardigheidspartij won de presidentsverkiezingen van de EU-kandidaat. Trump had Kristi Noem naar Polen gestuurd om campagne te voeren voor Karol Nawrocki. Voor degenen die zich afvragen of dit wel terecht is: landen met een grote stemgerechtigde expatpopulatie roepen dit in zekere zin over zichzelf af. In sommige landen – en Polen is er daar één van – vormt de stemgerechtigde expatpopulatie een cruciaal 'swing block'. Noems optreden in Polen was dus in feite sterk gericht op Pools-Amerikanen die stemmen bij de Poolse verkiezingen. Het was een efficiëntere manier om die kiezers te bereiken dan te proberen Amerika te bestormen – wat binnenlandse zorgen zou hebben gewekt.

Wat meer over de nieuwe president. Nawrocki steunt geen oorlog tegen Rusland, is fel voorstander van deportatie van migranten uit Polen en is geen voorstander van het opstellen van regels voor de Poolse bevolking door de Europese Commissie. Nawrocki staat over het algemeen op één lijn met president Donald Trump en de MAGA-aanhangers. Dit is een overwinning die een tegenwicht vormt voor andere linkse staten binnen de EU.

Het belangrijkste aspect van Nawrocki's overwinning heeft waarschijnlijk te maken met de steun die het biedt aan Hongarije en Slowakije in hun verzet tegen de imperialistische EU. Nawrocki's standpunten over buitenlands beleid – die een aanzienlijke verschuiving vertegenwoordigen ten opzichte van zijn eerdere standpunt over Recht en Rechtvaardigheid kunnen een poging zijn om jongere Polen te bereiken:

Nawrocki verzet zich tegen de federalisering van de Europese Unie en benadrukt de noodzaak om de Poolse nationale identiteit binnen de Europese Unie te behouden. Hij voegt daaraan toe dat "Polen geen behoefte heeft aan een gecentraliseerde staat die bevolkt wordt door EU-burgers van Poolse afkomst". Verder is Nawrocki tegen het Oekraïense lidmaatschap van de NAVO of de Europese Unie totdat Oekraïne de verantwoordelijkheid op zich neemt voor de genocide op de Polen in Wolhynië.

Hij steunt het beëindigen van de Russisch-Oekraïense oorlog door middel van een vredesakkoord, maar betoogt dat de kwestie van territoriale afstandsverklaringen door de Europese Gemeenschap en Oekraïne zelf moet worden beslist. Hij eist herstelbetalingen van Duitsland aan Polen na de Tweede Wereldoorlog en stelt dat deze nodig zijn zodat Duitsland kan laten zien dat het vreedzame bedoelingen heeft met Polen. Hij is ook fel gekant tegen de Russische Federatie en heeft verklaard dat "Rusland in zijn fundamenten imperialistisch is, of het nu gaat om witte terreur, rode terreur of moderne terreur."

Nawrocki is dus absoluut niet "pro-Russisch", maar zijn standpunt weerspiegelt wel de groeiende Poolse mening dat de NAVO en de EU Polen voor hun eigen doeleinden hebben misbruikt. We verwachten dat Nawrocki zal proberen een genuanceerd standpunt te formuleren dat in de toekomst zou kunnen leiden tot een soort werkrelatie met Rusland, een afname van spanningen en vijandigheid, maar niet tot een soort 'beste, vriendschappelijke' relatie. Toch lijkt het vooruitgang te zijn en is het een onbetwiste overwinning voor Trump.

Verder willen we de aandacht vestigen op wat een belangrijke ontwikkeling lijkt tijdens de Shangri-La Dialoog in Singapore. Dat is de jaarlijkse conferentie waar de Amerikaanse minister van Defensie Hegseth allerlei oorlogszuchtige dreigementen uitte tegen China's zogenaamd "aanstaande" plannen om een ​​regionale oorlog te beginnen. Macron uit Frankrijk was er ook, en vergeleek de spanningen tussen China en het Anglo-Zionistische Rijk over Taiwan met een conflict tussen democratie en autocratie, waarbij hij Oekraïne aanhaalde als een soort gerelateerde kwestie. China stuurde, in tegenstelling tot wat het in het verleden gewend was, zijn minister van Defensie niet. De minister van Defensie van Singapore sprak zich echter wel uit over Macrons idiotie – en impliciet over Hegseths krankzinnige gepraat. Singapore is natuurlijk een zeer belangrijk strategisch land, dus zijn zeer scherpe opmerkingen zijn het citeren waard:

Het illustreert hoe erg Macron de fout in is gegaan met zijn vergelijking tussen Taiwan en Oekraïne. Zelfs de gastheer van het Shangri-La forum, de minister van Defensie van Singapore, bekritiseert hem rechtstreeks. Hij noemt zijn vergelijking ‘simplistisch’, ‘nutteloos’ en ‘angstaanjagend’, iets wat extreem zeldzaam is. Het exacte citaat: "Het maakt me bang om te horen dat er pogingen worden gedaan tot simplistische verklaringen die nutteloze parallellen trekken tussen Taiwan en Oekraïne."

Oekraïne met Taiwan vergelijken is inderdaad ontzettend onwetend. De kwestie Taiwan is in feite het tegenovergestelde van Oekraïne. Ten eerste is er geen enkel land ter wereld dat Taiwan erkent als een onafhankelijk, soeverein land, in tegenstelling tot Oekraïne. En als Franse president zou Macron moeten weten dat Frankrijk dat ook niet doet. Volgens het internationaal recht maakt Taiwan deel uit van China.  Sterker nog, Taiwan zelf zegt in haar eigen grondwet (een herinnering dat het land officieel "De Republiek China" heet) dat ze deel uitmaken van China, en toch heeft het land de onafhankelijkheid niet uitgeroepen.

En dat is de kernvraag: of ze ooit de onafhankelijkheid zullen uitroepen. Dat maakt Taiwan tot een *separatistische* uitdaging voor China's internationaal erkende soevereiniteit; het tegenovergestelde van Oekraïne, dat een kwestie is van *annexatie* van een deel van een soevereine staat. Dat betekent dat het steunen van de onafhankelijkheid van Taiwan gelijkstaat aan het goedkeuren van de schending van de territoriale integriteit die in het geval van Oekraïne wordt veroordeeld: een onoverbrugbare tegenstrijdigheid. Dat is trouwens ook de reden waarom China de Russische soevereiniteit over de Krim nooit heeft erkend en waarschijnlijk ook nooit de soevereiniteit van Rusland over de geannexeerde oblasten zal erkennen. China weet namelijk dat elke afwijking van het principe van territoriale integriteit zou worden aangewend om de onafhankelijkheid van Taiwan te rechtvaardigen. De algemene betekenis van deze verklaring van Singapore is dat er in de regio zeer weinig steun is voor de agressieve Anglo-Zionistische voorbereidingen op een oorlog met China.

Laten we het nu hebben over de door de NAVO aangestuurde aanval op de Russische luchtmachtbases.
Er is een zeer belangrijk aspect aan deze aanvallen dat duidelijk moet worden begrepen. Dat is de vraag waarom de Russische bommenwerpers – zoals bijvoorbeeld de B-52's bij Diego Garcia en elders – in de open lucht en onbeschermd werden achtergelaten. Het antwoord is dat dit gebeurde in overeenstemming met een verdrag tussen de VS en Rusland. Trump zal Oekraïne officieel geen toestemming hebben geven, maar we weten dat dat een leugen is. Trump misbruikte een strategisch verdrag over kernwapens om de Russische nucleaire drie-eenheid aan te vallen. Via een proxy.
Kunnen we dat verraad noemen? Als we lezen dat mensen dit "Ruslands Pearl Harbor" of "Ruslands 9/11" noemen, begrijpen ze dat dan allemaal? Hoe dicht komt dit bij een 'stiekeme aanval' door de VS op Rusland? Een beperkte eerste aanval van de VS op Rusland via een tussenpersoon. Denk daar eens over na.

Het New START-verdrag, ondertekend in 2010 en verlengd tot en met 4 februari 2026, bevat bepalingen voor de verificatie van strategische aanvalswapens, waaronder zware bommenwerpers die zijn uitgerust voor nucleaire bewapening. Het verdrag schrijft voor dat deze bommenwerpers gestationeerd moeten zijn op locaties die ZICHTBAAR zijn voor nationale technische verificatiemiddelen (NTM), zoals satellietbeelden, zodat de andere partij ze kan monitoren.

Dit houdt in dat strategische bommenwerpers op een manier gestationeerd moeten worden waardoor ze zichtbaar zijn, meestal op aangewezen luchtmachtbases, zodat hun status kan worden bevestigd (bijvoorbeeld of ze kernwapens hebben of zijn omgebouwd voor conventioneel gebruik).

Analisten zijn er zeker van dat de CIA aan het hoofd van deze operatie stond. Andere landen, zoals het Verenigd Koninkrijk, waren waarschijnlijk ook betrokken. Wat te denken van het volgende:
Het blijft echter zo dat de CIA de oorlog tegen Rusland over het algemeen wel degelijk stuurt.

Dit is echt belangrijk omdat, in zekere zin, Oekraïne, gesteund door zijn bondgenoten in het Westen, nu een deel van Ruslands strategische afschrikking rechtstreeks heeft gebombardeerd – dat zichtbaar en openlijk moet zijn volgens de [START]-verdragen. Het is dus een aanval op de belangrijkste verdragen – die niet met Oekraïne zijn gesloten, maar die door Rusland met de Verenigde Staten zijn onderhandeld.

En natuurlijk is de grote vraag of Trump de afgelopen dagen begon te praten over: 'Kijk, als Rusland niet doet wat ik zeg, zal er iets heel ergs met hen gebeuren.' En toen, kort daarna, gebeurde dit. De Russen zijn hier woedend over. Ze zijn woedend op veel manieren. Ze (de Russen) zullen Trump nooit meer vertrouwen. En wat te denken van Iran, dat ook één van de komende slachtoffers zal zijn?

Of enig ander land? Hoe beïnvloedt dit het vermogen van een president om overeenkomsten met andere landen te sluiten, anders dan onder dwang? En hoe zit het met mogelijke betrokkenheid van de Mossad (het is interessant om op te merken dat Zelensky sprak over het veranderen van Oekraïne in "Groot Israël"). Israël heeft ook een gemeenschappelijke band met de Amerikaanse Deep State en diens doelstellingen om Rusland te vernietigen, omdat ze willen dat de Amerikaanse hegemonie blijft voortbestaan. Israël is afhankelijk van de Amerikaanse hegemonie, en als Trump die gaat verstoren door een relatie met Rusland aan te gaan, zal dat veel veranderen. Dat zal uiteindelijk gevolgen hebben voor Israël, want het is Amerika dat de hegemonie van Israël in het Midden-Oosten ondersteunt.

De vraag is: wie heeft er nu echt de macht? We zeggen graag dat Biden een marionet was. Trump is ongetwijfeld niet Biden als het gaat om mentale competentie. Maar wat is Trumps relatie tot de heersende klasse? Het is niet helemaal duidelijk, maar het is ook niet wat we zouden moeten denken: dat Trump ondubbelzinnig de oppermachtige is.





[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]


[2 juni 2025]

 

Afdrukken Doorsturen

Naar boven