Jammie! Meelwormen op het menu!

De Europese Commissie plaatst talloze insecten, waaronder meelwormen, op het menu. Is het gezond of is het een verdienmodel?

Vanaf 10 februari kunnen Europese consumenten een verrassend nieuw ingrediënt aan hun dagelijkse maaltijden toevoegen: meelwormen in poedervorm die behandeld zijn met UV-straling. De Europese Commissie (EC) heeft besloten dat er op grond van een nieuwe EU-verordening maximaal 4% van dit insecteneiwit mag worden toegevoegd aan brood, kaas, pasta en andere producten.

Het ingrediënt wordt gewonnen uit larven van meelkevers en voor de veiligheid behandeld met ultraviolet licht. Het wordt aangeprezen als een duurzaam alternatief voor eiwitten. Mensen met een allergie voor mijten en schaaldieren moeten echter voorzichtig zijn vanwege mogelijke kruisreactiviteit, aldus de website van de Europese Autoriteit voor Voedselveiligheid.

"Na een aanvraag van het Franse bedrijf Nutri'Earth voor de goedkeuring van een UV-behandeld poeder van hele larven van Tenebrio molitor, werd het nieuwe voedingsmiddel onderworpen aan een strenge wetenschappelijke beoordeling door de Europese Autoriteit voor Voedselveiligheid. Deze concludeerde dat het veilig is voor gebruik op de door de aanvrager voorgestelde gebruiksniveaus", aldus het besluit van de Europese Commissie.

Nutri'Earth heeft Brussel echter geen toestemming gegeven om het eigen wetenschappelijke onderzoek en de gegevens die ter ondersteuning van de aanvraag zijn verstrekt, te publiceren: een gedetailleerde beschrijving van het productieproces en de gedetailleerde resultaten van samenstellingsanalyses. Dit is één van de redenen waarom Laurent Trochu, een Frans europarlementslid, een ontwerpresolutie bij het Europees nepparlement heeft ingediend waarin hij de Europese Commissie verzoekt haar besluit in te trekken.

“De toegenomen consumptie van op insecten gebaseerde voedingsmiddelen onder de algemene bevolking, zonder betrouwbare veiligheidsgegevens, kan leiden tot onvoorziene uitdagingen voor de volksgezondheid, waaronder sensibilisatie voor nieuwe allergenen. In zijn advies van 5 oktober 2015 "merkt de Europese Autoriteit voor Voedselveiligheid op dat er geen systematisch verzamelde gegevens zijn over de menselijke consumptie van insecten en dat het genereren van aanvullende gegevens sterk wordt aanbevolen", schreef het Franse europarlementslid in zijn ontwerpresolutie.

Er staat ook dat het behandelen van insectenmeel met ultraviolet licht de inname van vitamine D kan verhogen, waardoor de aanvaardbare dagelijkse inname wordt overschreden. Bovendien beweert de aanvrager op de eigen website dat hun vitamine D tot vier keer beter wordt opgenomen dan andere vitamine D-producten op de markt. De Europese Autoriteit voor Voedselveiligheid houdt hier echter geen rekening mee. Zij concludeert dat het mogelijk is om het vitamine D-gehalte te verhogen na het eten van deze wormen, maar niet tot een hoger niveau dan toegestaan.

In het ontwerpbesluit wordt er ook op aangedrongen dat voedingsmiddelen die wormen bevatten, een duidelijk insectensymbool op het etiket moeten hebben, zodat mensen worden gewaarschuwd voor de aanwezigheid van mogelijke allergenen.

De Europese Commissie is gek op insectenproducten. Het heeft in 2023 toestemming gegeven om keverlarven aan voedsel toe te voegen in de EU. Dit blijkt uit uitvoeringsverordening (EU) 2023/58 van de commissie van 5 januari 2023 tot verlening van een vergunning voor het in de handel brengen van bevroren, pastavormige, gedroogde en poedervormige vormen van larven van Alphitobius diaperinus (kleine luierwants) als nieuw voedingsmiddel. Ook Insecten zoals wormen, krekels, sprinkhanen en kevers mogen in levensmiddelen worden gebruikt - bevroren, gedroogd of in poedervorm - inclusief insecten waarvan geen voedselgeschiedenis bekend is.


Jammie! Meelwormen!

Meelwormen (zie foto, opname met elektronenmicroscoop - eet smakelijk!), de larve van de meelkever (Tenebrio molitor), worden steeds vaker aangeprezen als een duurzame en eiwitrijke voedselbron, niet alleen voor kippen maar ook voor mensen. Deze groeiende interesse van overheden komt voort uit hun potentieel om een ​​milieuvriendelijk alternatief te bieden voor traditionele eiwitbronnen. Er is minder land, water en voer nodig en de CO2-uitstoot wordt verminderd.

De reis van insectenkwekerij naar voederbak of bord roept echter belangrijke vragen op over de kwaliteit van voer, landbouwpraktijken en etikettering, vooral in het licht van de recente goedkeuring door de EU van meelwormen voor menselijke consumptie.

De kern van het probleem draait om het dieet van commercieel gekweekte meelwormen. Terwijl sommige producenten prioriteit geven aan hoogwaardig, gecontroleerd voer, kunnen anderen, vooral in grootschalige operaties, een bredere verscheidenheid aan materialen gebruiken, waaronder voedselverspilling en, zorgwekkend, dierlijk afval. Deze praktijk roept terechte zorgen op over besmetting. Als meelwormen worden gevoerd met materialen die besmet zijn met pathogenen, zware metalen of pesticiden, kunnen deze verontreinigingen zich ophopen in de insecten zelf. Dit vormt een potentieel gezondheidsrisico voor zowel kippen als mensen die ze consumeren. Maar dat zal de Europese Commissie een zorg zijn.

De houders van hobbykippen hebben het gebruik van meelwormen als eiwitrijk voedsel voor kippen besproken. Velen zijn hiertegen omdat het merendeel, zo niet alle, meelwormen in China worden gefokt, zonder kwaliteitscontrole en omdat er een risico bestaat dat de meelwormen besmet zijn. Het besluit van de EU om het gebruik van bepaalde insecten, waaronder meelwormen, in menselijke levensmiddelen toe te staan ​​(doorgaans tot maximaal 4%), versterkt deze zorgen van deskundigen.

Hoewel de EU *proest* veiligheidsnormen *proest* heeft vastgesteld voor op insecten gebaseerde voedingsmiddelen, blijven de herkomst en kwaliteit van het meelwormenvoer cruciaal. Duidelijke richtlijnen en strikte handhaving zijn essentieel om ervoor te zorgen dat meelwormen die bedoeld zijn voor menselijke consumptie, worden gekweekt op een veilig, gecontroleerd dieet, vrij van schadelijke verontreinigingen. Traceerbaarheid in de hele productieketen, van de bron van het voer tot het eindproduct, is van het grootste belang.

Dit probleem reikt verder dan menselijke consumptie. De praktijk van het voeren van meelwormen met dierlijk afval, zelfs als het alleen bedoeld is voor kippenvoer, botst met bioveiligheidsprincipes en ziektepreventie. De herinnering aan eerdere uitbraken van dierziekten, zoals BSE (boviene spongiforme encefalopathie), met het mogelijke verband tussen een ontsnapping uit een laboratorium en de daaropvolgende overdracht op mensen, onderstreept hoe belangrijk het is om de voorschriften voor diervoeders strikt na te leven.

Het Britse ministerie voor Milieu, Voedsel en Plattelandszaken (DEFRA) heeft richtlijnen opgesteld om het risico op overdracht van ziekten van dier op mens tot een minimum te beperken. Het voeren van mogelijk besmette meelwormen vormt een directe schending van deze richtlijnen, ongeacht de uiteindelijke bestemming van de meelwormen. Bovendien is de etikettering van levensmiddelen die meelwormen bevatten van cruciaal belang voor de transparantie richting de consument.

Op een duidelijk en nauwkeurig etiket moet worden vermeld welk type insect is gebruikt, welke landbouwmethoden zijn toegepast en welke mogelijke allergenen er zijn.

Consumenten hebben het recht om te weten wat ze eten. Met een goede etikettering kunnen ze weloverwogen keuzes maken. De EU-richtlijn bepaalt echter alleen dat een etiket met een allergie voor zeevruchten moet worden toegevoegd als de ingrediënten meelwormen of insecten bevatten.


Toelatingseisen

De toelating van meelwormen in menselijke voeding door de EU vereist een sterk en transparant kader voor kwaliteitscontrole, dat het volgende omvat:
- voedernormen: duidelijke regels vaststellen voor acceptabel voer voor meelwormen dat bestemd is voor menselijke consumptie, met strikte beperkingen op dierlijk afval en andere potentieel schadelijke materialen.
- landbouwpraktijken: implementeren van gestandaardiseerde, hygiënische en bioveilige landbouwpraktijken met een focus op traceerbaarheid. Regelmatige inspecties en audits zijn essentieel.
- testen en monitoren: het implementeren van strenge testprotocollen voor meelwormen en producten die meelwormen bevatten, om besmetting op te sporen en te voorkómen.
- etiketteringsvereisten: duidelijke en nauwkeurige etikettering die consumenten informeert over de aanwezigheid van meelwormen, hun herkomst en mogelijke allergenen is verplicht.

Terwijl plucheplakkers politici n de EU aandringen op het verminderen van veeteelt en het gebruik van methaine-voorkomende additieven in diervoeders, zijn hun voorgestelde alternatieven voor broodnodige eiwitten insecten en meelwormen. Ze beloven een duurzamere eiwitproductie te zijn.

Wegen de mogelijke risico's op tegen de voordelen? Consumenten moeten zich bewust zijn van de potentiële risico's die gepaard gaan met commercieel geproduceerde meelwormen. Geïnformeerde keuzes zijn cruciaal. Zouden burgers in een democratisch land inspraak moeten hebben in de veehouderij, de productie van dieren en insecten, de herkomst van voedsel en wat voor voedsel ze willen eten? Lijkt ons van wel, maar het woord 'democratiie' komt niet in de eurofiele begrippenbijbel voor.

Het is namelijk belangrijk dat een democratische overheid handelt in het belang van haar bevolking. Zij moet de bevolking die meer zelfvoorzienend wil worden, volledig ondersteunen en onnodige en dystopische wetgeving afschaffen die de vrijheid om voedsel te verbouwen of dieren om het eigen gezin te voeden, beperkt of beperkt. Alles ter ere en meerdere glorie van de multinationals, is de europese gedachte.

De opdringerige politiek onder de naam Milieu en Klimaatverandering in westerse landen verandert ons leven, voedsel en kwaliteit van leven niet ten goede. Deze acties dienen ons niet, dus wie dient het?

Follow the menoy….


IPIFF

Uit onderzoek is gebleken dat de insectenproducentenvereniging IPIFF 1 miljoen euro heeft betaald voor lobbywerk bij de Europese Commissie en bijeenkomsten heeft gehouden met leden van de Europese Commissie om de betreffende regelgeving over het gebruik van insecten in voedsel goed te keuren, zo blijkt uit documenten uit het register van het Europees nepparlement.

Van 2016 tot 2021 heeft IPIFF meer dan 1 miljoen euro aan lobbyactiviteiten toegewezen: 150.000 euro in 2016, twee keer 250.000 euro of 500.000 euro in 2017. en 2018, en 400.000 euro in 2021. De gegevens van het afgelopen jaar zijn nog niet gepubliceerd in het register van het Europees nepparlement.



Het pleidooi voor het eten van insecten

Het belangrijkste argument van autoriteiten zoals de Voedsel- en Landbouworganisatie (die dit nieuwe dieet feitelijk al sinds 2013 aanmoedigen) is dat het klimaatverandering zal verminderen, omdat krekelsboerderijen minder CO2 produceren dan koeien of andere dieren die voor vlees worden gefokt. Ons wordt verteld dat insecten erg goed voor ons zijn, met interessante niveaus van eiwitten, vitaminen, mineralen en vetten. Dit zou het eten van krekels en wormen inderdaad een win-winsituatie maken, zowel voor ons als voor het klimaat, dat wil zeggen als we het eens zijn met het idee dat CO2 een belangrijke factor is die het klimaat beïnvloedt, en niet een gas dat essentieel is voor het leven en de dagelijkse groei van planten en mensen stimuleert.

Het is belangrijk om op te merken dat entomofagie – het eten van kleine beestjes – door mensen over de hele wereld wordt beoefend, en dat is ongetwijfeld zo sinds mensen en insecten voor het eerst samenleefden. Ongeveer 113 landen beoefenen entomofagie. Insecten worden gegeten door ongeveer 2 miljard mensen, in Azië, Afrika en Latijns-Amerika, met 2.100 soorten die als eetbaar worden beschreven. Het verlaten van dergelijke voorouderlijke praktijken is ongetwijfeld tot stand gekomen in de 'ontwikkelde' landen vanwege de betrouwbaarheid van andere, vlezigere producten. Willen we er dan naar terugkeren, en onder welke auspiciën?


Waarom dit over geïnformeerde toestemming gaat

Dit is de waarheid: als we echt eens en voor altijd willen erkennen dat het de ontwikkeling van de voedingsindustrie en ultrabewerkte voedingsmiddelen is die de mensheid naar zelfbeheerde vergetelheid helpt, dan maakt het niet uit wat onze voorouders deden of welke volkeren vandaag de dag rauwe, gebakken, gegrilde of gekookte witchetty, sagopalm, agave of mopane-larven eten, of de kronkelende en rennende volwassen insecten met antennes, poten, rugharen, multilensogen en kaken. Wat ertoe doet, is of we geïnformeerde toestemming, keuze, controle of inspraak hebben in hoe en wanneer we überhaupt iets consumeren. Waarom herinneren die ideeën ons zo sterk aan recente gebeurtenissen waarbij we ook geen inspraak hadden?

Als dezelfde autoriteiten en hun kruiperige mainstream media die ons nog maar kort geleden vertelden dat insecten achteruitgaan en we onze bestuivers verliezen (en al die andere horrorverhalen waar we tot in den treure aan worden blootgesteld), nu hun herauten op straat laten schallen om de komst van het Grote Tijdperk van Insectenconsumptie te verkondigen, moeten we voorzichtig te werk gaan. Deze instanties autoriseren niet de vrije verkoop van insecten op een markt, zoals we die in Azië of Latijns-Amerika zouden aantreffen, maar ze hebben de voedingsindustrie (multinationals) toestemming gegeven om deze insecten te verwerken en ze in reeds verdachte verpakte, ultrabewerkte voedingsmiddelen te stoppen. Dit omvat het verlengen van de 'houdbaarheid van insectenproducten' en 'isolatie van eiwitten en lipiden uit insecten', zoals beschreven door Sosa en Fogliano in hun studie uit 2017.


De risico's van het eten van insecten

Entomofagie heeft drie inherente vastgestelde risico's, volgens een review van Jantzen da Silva Lucas et al (2020). De eerste en belangrijkste is allergeniciteit: er zijn 239 geïdentificeerde allergenen volgens de WHO, waaronder spier-, cellulaire, circulerende en enzymproteïnen. Verder zijn er gedocumenteerde casestudies in de medische literatuur van anafylactische shocks die kunnen worden veroorzaakt door één van de bovenstaande, maar ook kruisreactiviteit, bijvoorbeeld van meelwormlarven en krekels bij patiënten met allergieën voor mijten, schaaldieren en garnalen. Hetzelfde geïdentificeerde allergeen, een proteïne genaamd tropomyosine, wordt aangetroffen in weekdieren en kakkerlakken. Een ander geïdentificeerd allergeen is chitine, een polysaccharide in het exoskelet van insecten: dit lijkt ons immuunsysteem te kunnen moduleren op manieren die nog niet helemaal duidelijk zijn. Er zijn ook verbanden met insectenbeetallergieën en kakkerlakkenallergie. Andere studies hebben gekeken naar de prevalentie van parasieten, giftige schimmels en gisten in eetbare insecten.

Het punt is dat als we de inherente risico's kennen en kunnen kiezen of we insecten willen consumeren of niet, weten waar ze vandaan komen en waarmee ze zich voeden, het misschien allemaal oké is. Maar nu insecten achteruitgaan, staan ​​we voor het probleem waar we onze insecten precies vandaan halen en hoe kunnen we garanderen dat hun eigen dieet relevant is voor onze behoeften? Kies maar: een mooie vette larve die zich heeft gevoed met sagopalm of een wilde plant in een bos; een geroosterde larve die is gevoed met gemeentelijk afval (menselijk of ander) en die meerdere ziekteverwekkers kan herbergen; een meelworm die is gekweekt op een intensieve boerderij met gepatenteerd gemanipuleerd voer dat net voldoet aan de biologische behoeften voor snelle groei en vetmesting, zoals de ongelukkige zoogdieren die gevangen zitten in de veehouderij-industrie.

En dan hebben we het nog niet eens gehad over andere twijfelachtige en schadelijke praktijken die al aan de voorhoede van deze nieuwe industrie opduiken, zoals genetische modificatie. En wat te denken van andere toepassingen van onderzoek naar insecten? Want als ze worden onderzocht op hun dragerschap van virussen, wie weet dan wat ze dan daadwerkelijk te eten krijgen op boerderijen die bestemd zijn voor menselijke consumptie.


Het grote plaatje

Samenvattend, iedereen die op de hoogte is van de nutritionele degradatie van ons dieet in de afgelopen 40 jaar als gevolg van grootschalige industriële voedselverwerkingstechnieken, en die kan zien hoe deze technieken, plus de sociale controletechnieken en hersenspoeling, worden gebruikt vanaf het begin van elke discussie over het gebruik van insecten als voedsel in ontwikkelde landen, zal voorzichtig te werk gaan. Zonder dat wij het weten, hebben duistere instanties op discrete wijze studies, grootschalige fabrieken en verwerkingstechnieken gefinancierd en ontwikkeld, plus mogelijk de eindeloze stroom infomercials van de mainstream media ondersteund.

Dit wordt in de praktijk gebracht door het te introduceren bij weerloze kinderen op scholen. En om de bovenstaande beeldspraak van de veehouderij te gebruiken: als wij in de toekomst in de eveneens wereldwijd voorgestelde 15-minuten-steden leven en insectenvoer eten, zijn wij de zoogdieren die in de val zitten.






[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]



[5 februari 2025]

 

Afdrukken Doorsturen