Hebben we er weer één te pakken? In het transactieschandaal van presidenten van de Amerikaanse centrale banken, de Federal Reserve, kunnen ons inziens de financiële onthullingen van de topman van de Atlanta Fed de lakmoesproef maar moeilijk doorstaan.
Amerikaanse private banks die worden beheerd door de mega-banken
van Wall Street hebben een onbetamelijke reputatie. In het kader van
het handelen van diverse bestuurders van de centrale bank van het
land, de Federal Reserve, en het is tijd naar andere,
mogelijke, "kandidaten" te kijken waar iets mee aan de hand kan zijn.
ZeroHedge heeft er vandaag een
leuke uitgepikt. Wij stuitten in ieder geval op de financiële
openbaarmakingsformulieren van de Amerikaanse Fed-president Raphael
Bostic en zagen dat hij een financiële relatie had met Morgan
Stanley's Private Bank.
Meteen ging de rode vlag uit.
Citibank’s Private Bank was eerder het onderwerp van een onderzoek
door de U.S. Senate’s Permanent Subcommittee on Investigations.
Tijdens een hoorzitting op 9 november 1999 legde de voorzitter van de
subcommissie, wijlen senator Carl Levin, uit hoe particuliere banken
werken. Levin verklaarde het volgende:
"Zodra een persoon cliënt wordt van een particuliere bank is het
primaire doel van de bank over het algemeen om die klant te bedienen,
en het bedienen van een particuliere bankcliënt betekent bijna altijd
het gebruik van diensten die ook de instrumenten zijn voor het
witwassen van geld: geheime trusts, offshore-rekeningen, geheime
naamrekeningen en lege vennootschappen die particuliere
investeringsmaatschappijen worden genoemd.
Deze particuliere investeringsmaatschappijen, of PIC's, zijn ontworpen
met het oog op het aanhouden en verbergen van de activa van een
persoon. De activa kunnen onroerend goed, geld, aandelen, kunst of
andere kostbaarheden zijn. De nominale functionarissen, trustees en
aandeelhouders van deze lege vennootschappen zijn vaak zelf lege
vennootschappen die worden gecontroleerd door de particuliere bank. De
PIC wordt dan de houder van de verschillende bank- en
investeringsrekeningen, en het eigendom van de cliënt van de private
bank wordt begraven in de registers van zogenaamde
geheimhoudingsjurisdicties, zoals de Kaaimaneilanden."
In 2019 onthulde de New York Times hoe hogergeplaatsten bij de Private
Bank van JPMorgan Chase het seksuele roofdier Jeffrey Epstein als
cliënt bleven behouden, zelfs nadat hij had gepleit schuldig te zijn
aan het vragen om seks aan een minderjarige (en gevangen werd gezet).
McClatchy-kranten merkten in 2016 op dat "de Panama Papers vol staan
met voorbeelden van de vermogensbeheer- en 'private banking'-divisies
van Amerikaanse en wereldwijde banken die samenwerken met cliënten om
hun activa elders te verbergen. Banken die in de documenten worden
vermeld – waaronder Citigroup, Morgan Stanley, Wells Fargo, Merrill
Lynch en SunTrust – weigerden commentaar te geven.”
Morgan Stanley is een bankholding die onder toezicht staat van de
Federal Reserve. Ambtenaren van het Federal Reserve System zouden een
zakelijke relatie moeten onderhouden met elke onder toezicht staande
entiteit om de schijn van belangenverstrengeling, of erger, te
voorkómen.
Raphael Bostic, president van de Atlanta Fed, bracht het grootste deel
van zijn professionele carrière door als professor en administrateur
aan de University of Southern California voordat hij op 5 juni 2017
bij de Atlanta Fed in dienst trad. Dat is niet het carrièreprofiel dat
je zou verwachten bij Morgan Stanley's Private Bank - die zich richt
op de rijken en commissieboetes oplegt aan zijn vermogensadviseurs van
particuliere banken als ze klanthuishoudens accepteren die minder dan
$ 5 miljoen aan activa in beheer hebben bij Morgan Stanley. Die
"policy" lezen we in artikelen op AdvisorHub.
Ondanks de grote hindernis om binnen te komen bij Morgan Stanley's
Private Bank, vermeldde Bostic's financiële openbaarmakingsformulier
2017 twee rekeningen bij de selectieve bank - een met nul tot $ 1.000
aan activa en een andere met $ 1.001 tot $ 50.000 aan activa. Dit
roept de voor de hand liggende vraag op: waarom heeft Morgan Stanley
zijn activavereiste zo drastisch aangepast voor Bostic?
Morgan Stanley's Private Bank beschrijft zichzelf als volgt op haar
website: "Een exclusieve boetiek die gebruik maakt van de wereldwijde
financiële middelen van de Firma en die op maat gemaakte [custom],
uitgebreide oplossingen levert aan individuen en families met
aanzienlijke middelen." De webpagina voegt eraan toe dat u "een hogere
zorgstandaard kunt verwachten"; toegang heeft tot “exclusieve
cliëntevenementen”; “persoonlijke aandacht” ontvangt en “exclusieve
aanbiedingen van 60+ premium merken….” krijgt.
Hoe kon een ambtenaar van de Federal Reserve denken dat hij de
lakmoesproef zou doorstaan om exclusieve voordelen te ontvangen of in
aanmerking te komen voor faciliteiten die niet beschikbaar zijn voor
het grote publiek van een onder toezicht staande entiteit van de
Federal Reserve?
Onder de sectie voor "Activa" op Bostic's financiële
openbaarmakingsformulier voor 2020 vermeldt hij ook
niet-gespecificeerde investeringen bij Wells Fargo, Bank of America en
Merrill Lynch. Wells Fargo en Bank of America staan ook onder toezicht
van de Federal Reserve. Merrill Lynch is een beursvennootschap en
investeringsbank die eigendom is van Bank of America. Elk van de drie
vermeldingen geeft aan dat het actief "rente" krijgt, maar
specificeert niet de aard van de investering. Obligaties,
depositocertificaten, geldmarktfondsen, enz. leveren allemaal "rente"
op.
Aangezien Fed-bankpresidenten specifiek geen gewone aandelen of
schuldinstrumenten van onder toezicht staande entiteiten mogen kopen,
is bij de Atlanta Fed nagevraagd om de precieze naam te geven van de
activa die Bostic aanhield bij Wells Fargo, Bank of America en Merrill
Lynch. De Atlanta Fed-woordvoerder deelde mee geen aanvullende
informatie dan wat er op het formulier staat, te hebben, maar de
formulieren geven aan dat dit rentedragende rekeningen zijn, en het
bedrag aan rente verdiend op die drie was "geen of minder dan $ 201".
Volgens de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC) waren er op 30
juni van dit jaar 4.951 federaal verzekerde banken en
spaarverenigingen in de VS met wie Bostic, voormalig Dallas
Fed-president Robert Kaplan en voormalig Boston Fed-president Eric
Rosengren een financiële relatie hadden kunnen hebben. Maar in plaats
daarvan kozen deze functionarissen van de Federal Reserve er in elk
geval voor om financiële relaties aan te gaan met reuzenbanken die
onder toezicht staan van de Federal Reserve.
We beginnen een zeer verontrustend patroon te zien ontstaan: Bostic
slaagde er op de een of andere manier in om geaccepteerd te worden in
de ijle gelederen van Morgan Stanley's Private Bank, waardoor hij in
aanmerking kwam voor zijn 'exclusieve' voordelen. Robert Kaplan,
president van de Dallas Fed, bezat vier eigen investeringen van
Goldman Sachs, waarvan er twee niet bekend waren voor het grote
publiek. Ondanks die realiteit, gedocumenteerd op zijn eigen
financiële openbaarmakingsformulieren, gaf de Dallas Fed Board een
valse verklaring aan het publiek af, waarin men zei dat Kaplan
“systematisch al zijn persoonlijke bezittingen had verkocht die
verband hielden met financiële instellingen waarop de Federal Reserve
regelgevend toezicht had of anderszins beperkt” toen hij in 2015 bij
de Dallas Fed in dienst trad. Goldman Sachs staat sinds 21 september
2008 onder toezicht van de Federal Reserve.
Bovendien handelde Kaplan in en uit S&P 500-futurescontracten, een
instrument dat doorgaans wordt gebruikt door hedgefondsen of
daghandelaren om met hefboomwerking en markttiming weddenschappen te
sluiten. Het mediarelatieteam van Goldman Sachs heeft geweigerd te
zeggen of Kaplan zijn aandelen en futures-transacties bij hun bedrijf
plaatste. Dat is een zeer relevant detail, want de compliance-afdeling
van Goldman Sachs had moeten weten dat Kaplan over gevoelige,
marktbewegende informatie beschikte en zij had dit soort handel van
een functionaris van de Federal Reserve moeten weigeren.
Even lastig is het gesteld met Citigroup, een andere door de Fed onder
toezicht staande megabankholding, de moedermaatschappij van de
federaal verzekerde Citibank. Boston Fed-president Eric Rosengren en
zijn vrouw handelden in en uit aandelen en Real Estate Investment
Trusts (REITS) op een gezamenlijke rekening. Rosengren's financiële
openbaarmakingsformulier voor 2020 laat zien dat zijn vrouw een "gedekte
lening voor investeringen" had bij Citibank. Dat klinkt heel erg als
een margelening voor het handelen in aandelen. De Boston Fed wil niet
zeggen of Rosengren het geld van Citigroup gebruikte om zijn aandelen
te verhandelen. (Zie ons
Economedian Blog artikel: "Hoofdrol
voor twee grootbanken bij handelsschandaal Federal Reserve").
Morgan Stanley, Goldman Sachs en Citigroup zijn niet alleen megabanken
die onder toezicht staan van de Federal Reserve. De drie banken
behoren tot het handjevol Wall Street-megabanken die letterlijk
eigenaar zijn van de Federal Reserve Bank of New York. De New York Fed
heeft de macht om onbeperkte sommen elektronisch geld te creëren om
deze megabanken te redden, iets wat ze sinds 2008 twee keer heeft
gedaan voor een bedrag van biljoenen dollars aan cumulatieve leningen
tegen een pecentage onder de marktrente.
De New York Fed heeft nog een incestueuze relatie met deze megabanken:
zij zijn haar handelspartners. Ja, dat leest u goed. De New York Fed
heeft zijn eigen handelsvloer en snelkiesnummers naar de
handelseenheden van Morgan Stanley, Goldman Sachs, Citigroup, JPMorgan
Chase en 20 andere handelshuizen van Wall Street. Die worden
liefkozend haar 'Primary Dealers' genoemd.
Naast de mega-banken van Wall Street die als aandeelhouders eigenaar
zijn van de New York Fed rouleren de CEO's van de banken binnen en
buiten de Raad van Bestuur. James Gorman, CEO van Morgan Stanley, die
zo genereus vier rekeningen bij zijn private bank heeft verstrekt aan
Atlanta Fed President Bostic, zit momenteel in de Raad van Bestuur van
de New York Fed. Jamie Dimon, voorzitter en CEO van de criminele
organisatie JPMorgan Chase, was eerder lid van de Raad van Bestuur,
net als Sandy Weill, de voormalige profiteur, voorzitter en CEO van
Citigroup.
Naar verluidt zijn Bostic en Gorman elkaar vorig jaar tegengekomen
tijdens de jaarlijkse bijeenkomst van de Securities Industry and
Financial Markets Association (SIFMA). Zowel Bostic als Gorman
waren sprekers op de openingsdag van het evenement op maandag 19
oktober. SIFMA is een geregistreerde lobbyist voor belangen van Wall
Street. Volgens het Center for Responsive Politics heeft SIFMA
de afgelopen tien jaar meer dan 66 miljoen dollar uitgegeven aan
lobbyen bij leden van het CONgres. Alleen al vorig jaar had SIFMA meer
dan 58 lobbyisten in dienst om haar agenda onder de leden van het
CONgres door te drukken.
Op 4 oktober stuurde senator Elizabeth Warren een brief naar SEC-voorzitter
Gary Gensler, waarin zij de SEC opriep om "de handel in effecten door
hooggeplaatste functionarissen van de Federal Reserve te onderzoeken
en te bepalen of een van de ethisch twijfelachtige transacties
mogelijk in strijd is met de regels voor handel met voorkennis."
Dat is een belangrijke eerste stap. Maar de SEC heeft alleen civiele
bevoegdheden en kan geen strafrechtelijke vervolging instellen. De
Amerikaanse advocatenkantoren in Dallas, Boston en Atlanta moeten een
onderzoek openen om de volledige reikwijdte te bepalen van de
financiële relaties die deze regionale presidenten van de Federal
Reserve Bank hadden met de banken die onder toezicht van de Fed staan.
Totdat de bevindingen van een echt onafhankelijk en uitgebreid
onderzoek aan het Amerikaanse publiek worden vrijgegeven, zal het
vertrouwen in de centrale bank van de Verenigde Staten blijven
eroderen. Overeenkomsten met politici en de centrale banken in de
Europese Unie berusten op louter toeval. Toch?
[Alle links, bronnen,
documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[18 oktober 2021]
Afdrukken
Doorsturen
