Oorlogsfinanciering en mislukte sancties kenmerken westers beleid

Het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden heeft dus uiteindelijk de 61 miljard dollar aan steunwet voor Oekraïne aangenomen, en het heeft geen geld vrijgemaakt om de zuidelijke grens van de VS te beveiligen, ondanks het feit dat de voorzitter van het Republikeinse Huis, Mike Johnson, beloofde dat dit wel moest gebeuren, anders zou hij het voorstel niet steunen. Maar na een ontmoeting met de CIA gaf Johnson op mysterieuze wijze toe.

De Republikeinen steunden, ondanks hun vermeende zorgen over de staatsschuld (die op magische wijze weer opduikt bij de discussie over voedselbonnen), het wetsvoorstel grotendeels. Blijkbaar is het geen probleem om geld te besteden aan een buitenlands conflict, terwijl het voeden van hongerige Amerikanen een uit de hand gelopen socialisme is.

Ondertussen hangt het lot van voorzitter Mike Johnson aan een zijden draadje terwijl gefluister van ontevredenheid door de zalen van het Congres mompelt. Beschuldigingen van verraad, het onvermogen om aanvullende financiering voor de grenskwestie veilig te stellen, en een algemeen gevoel van "Wat heb je de laatste tijd voor mij gedaan?" hebben de carrière van Johnson op het ijs gezet.

En hoe zit het met de oorlog zelf? Nou, het gebeurt nog steeds. Ondanks dat ze voldoende militaire uitrusting hebben ontvangen om een ​​Transformer Voltron te bouwen, hebben de Oekraïners nog steeds veel te weinig munitie en manschappen. De Russen daarentegen worden blijkbaar gevoed door wodka en wrok, omdat hun industriële basis in sneltreinvaart wapens lijkt te produceren.

Het geld zal Oekraïne echter niet helpen; dat was ook nooit de bedoeling.

40 miljard dollar blijft in de VS, waar het rechtstreeks naar het militair-industriële complex (MIC) gaat om uitgeputte voorraden aan te vullen en te betalen voor wapens die nog moeten worden geproduceerd. Het geld levert slechts een kort uitstel op, maar daarna zal er meer nodig zijn, wat prima is voor het MIC. Voormalig president John F. Kennedy zei in reactie op een verzoek van het Pentagon om meer Amerikaanse troepen naar Vietnam: ‘Dan zullen we te horen krijgen dat we meer troepen moeten sturen. Het is alsof je iets drinkt. Het effect verdwijnt en je moet een nieuwe nemen.” Dit is hetzelfde.

Het wetsvoorstel was opnieuw een demonstratie van de trouw van het CONgres – zowel van de Republikeinen als van de Democraten – jegens hun donoren. Waarschijnlijk hebben ze zelfs met de kleine Oekraïense vlaggetjes op de vloer van het Huis gezwaaid, omdat hun donoren dat hadden opgedragen. Ze negeren het feit dat 70% van het Amerikaanse volk niet wil dat er meer geld gaat naar de financiering van buitenlandse oorlogen in Oekraïne, Israël of Taiwan. Ze willen dat het geld thuis wordt uitgegeven om de enorme problemen van Amerika op te lossen. Maar het enige waar deze politici om geven is herkozen te worden en daarvoor hebben ze MIC-geld nodig.

De vraag is wat er met het geld gaat gebeure omdat het Oekraïense regime notoir corrupt is. Uit een rapport van Transparency International uit 2016 bleek dat 38-42% van de Oekraïense huishoudens steekpenningen betaalde voor publieke basisdiensten zoals gezondheidszorg en onderwijs. In januari zei CIA-directeur William Burns tegen Zelensky dat hij moest stoppen met het afnemen van zo'n groot deel van het 'weinige geld' uit de VS, omdat zijn [Zelensky's] generaals klaagden dat ze niet genoeg kregen.

Ondertussen wordt er steeds meer in Oekraïne vernietigd. Het Oekraïense volk is volledig uitgeput. Er zijn 600.000 doden, 1 à 2 miljoen gewonden en nog eens miljoenen zijn het land ontvlucht. Het enige wat dit geld zal doen is de lijdensweg verlengen. Tienduizenden jonge Oekraïners zullen de dood in worden gestuurd.

De echte reden dat het wetsvoorstel is aangenomen, is om de ineenstorting van Oekraïne vóór de Amerikaanse presidentsverkiezingen in november te voorkómen, waarvan de Amerikaanse Deep State wil dat de seniele Biden wint omdat hij gemakkelijker te controleren is dan Trump.

De 61 miljard dollar is dus duidelijk een noodmaatregel om het Oekraïense leger en dito regering de zomer door te financieren. Daarnaast is de bredere strategie van Biden er zoals gezegd op gericht Oekraïne overeind te houden tot na de Amerikaanse verkiezingen in november. Naast de 61 miljard dollar – waarvan de VS hopen dat Oekraïne door de Amerikaanse verkiezingen van november heen zal komen (maar dat waarschijnlijk niet zal lukken) – omvat de Amerikaanse strategie ook het zover krijgen dat de Russen ermee instemmen één of andere vorm van onderhandelingen te beginnen. De VS zullen de discussies vervolgens gebruiken om een eis te stellen om de militaire operaties aan beide kanten te bevriezen terwijl de onderhandelingen gaande zijn. Maar de ‘bevriezen en onderhandelen’-strategie van Biden is bij voorbaat al dood, aangezien het voor de Russen overduidelijk is dat het in wezen gaat om het ‘kopen van tijd’ van de VS en de NAVO, en Rusland is daar al eerder voor bedrogen.

De Russen trapten namelijk al in 2015-2016 in de ‘laten we de strijd- en onderhandelingstruc’ met het Minsk II-verdrag. Het stemde er destijds mee in om de militaire operaties in de Donbass stop te zetten, maar de NAVO en de Oekraïense regering gebruikten het akkoord van Minsk als dekmantel om de militaire macht van Oekraïne opnieuw op te bouwen, die het daarna gebruikte om de Donbass-provincies aan te vallen. De Europese leiders Angela Merkel uit Duitsland en Francois Hollande uit Frankrijk gaven daarna in 2022 publiekelijk toe dat Minsk II alleen maar bedoeld was om ‘tijd te kopen’. Hier liet het Westen dus duidelijk zien dat het naleven van verdragen alleen geldt voor anderen, en niet voor zichzelf.

De Russen lieten zich trouwens ook nog voor een tweede keer door het Westen bedrogen. Zij werden opnieuw op dezelfde manier belachelijk gemaakt tijdens de vredesbesprekingen in Istanboel in april 2022. De Russen werden door de NAVO gevraagd om goede trouw te tonen in de onderhandelingen door hun troepen terug te trekken uit de omgeving van Kiev, wat ze ook deden. Kort hierna werden de  onderhandelingen vervolgens afgebroken door Zelenski, op krachtig advies van de NAVO, en Oekraïne lanceerde een offensief waarbij de terugtrekkende Russen werden achtervolgd tot aan de grenzen van de Donbass. Het is daarom uiterst onwaarschijnlijk dat Rusland voor de derde keer zal ingaan op een verzoek van Biden/NAVO om militaire operaties te ‘bevriezen’ en opnieuw te onderhandelen.

We hebben het tot nu toe trouwens over hetzelfde Congres en dezelfde president die wapens en geld naar Israël sturen om het werk van de vernietiging van de Palestijnen te voltooien, zodat het een Groot-Israël kan creëren 'van de rivier tot de zee'. (Het is oké dat Israël dit zegt, maar het geldt niet voor de Palestijnen, aan wie het land toebehoort.) De Israëlische lobby heeft, net als de MIC, de VS bij de keel en zal niet loslaten totdat Israël heel Palestina bezet heeft en de VS in een breder conflict terechtkomen dat de Derde Wereldoorlog zou kunnen ontketenen. Maar het MIC vindt dat prima.

Het maakt niet uit dat de VS diplomatiek geïsoleerd zijn en aan de verkeerde kant van de geschiedenis en gerechtigheid staan, omdat ze kunnen rekenen op de blinde steun van hun trouwe poedel, Groot-Brittannië, op de voet gevolgd door de vazalstaten in de EU. Ondertussen kijkt de rest van de wereld met afgrijzen toe hoe 's werelds machtigste land met vuur speelt.

Over spelen met vuur gesproken: de regering-Biden probeert China de les te lezen omdat het Rusland zou hebben voorzien van die vervelende microchips en werktuigmachines. De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Blinken is op weg naar Peking om met zijn wijsvinger te zwaaien en met sancties te dreigen, want zo werkt diplomatie, toch? We denken dat de Chinezen - achter gesloten deuren, weliswaar, zullen antwoorden: niet met de duim omhoog maar met de middelvinger. Immers: het Amerikaanse beleid ten aanzien van Taiwan is tegenstrijdig, omdat het de medewerking van China zoekt en tegelijkertijd het Taiwanese leger financiert.

De Verenigde Staten, schijnbaar op een nostalgische reis naar de hoogtijdagen van de Koude Oorlog, hebben hun toevlucht genomen tot sancties en economische oorlogsvoering tegen iedereen die ze economisch niet kunnen verslaan, wat tegenwoordig zo ongeveer iedereen lijkt te zijn, met een speciale focus op China. De neergang in de VS wordt gekenmerkt door een strategie die inhoudt dat er eerst sancties moeten worden opgelegd en dat er nooit vragen moeten worden gesteld, in een wanhopige poging om de mondiale invloed als het moet met de vingernagels vast te houden.

De Chinezen, die slimme onderhandelaars zijn, zullen Blinken waarschijnlijk uitlachen en voor de goede orde misschien zelfs een 'papieren tijger'-opmerking plaatsen. Ze weten tenslotte dat de VS zó overbelast zijn dat die zich nauwelijks nog een oorlog kunnen veroorloven, laat staan ​​een sanctie-oorlog met de op één na grootste economie ter wereld.

China daarentegen is sneller in opkomst dan een TikTok-ster, waarbij zijn economische macht en aantrekkelijkheid onmiskenbaar zijn geworden. De BRICS-alliantie is net zo uitnodigend als een rijk gevuld banket, waarbij landen in de rij staan voor een kans om tijdens de lunch met China aan tafel te zitten. Het groeiende aantal landen dat nauwere banden met China nastreeft, zorgt ervoor dat iedereen zijn vriendengroepen heroverweegt.

Het provoceren van China is voor de VS een nieuwe hobby geworden, vergelijkbaar met het porren van een slapende draak met een zeer korte stok. Door middel van economische oorlogsvoering en militaire houding lijken de VS vastbesloten om hun nostalgie uit de Koude Oorlog om te zetten in een self-fulfilling prophecy, met ongeveer evenveel vooruitziendheid als een mol in een donkere tunnel.

Maar goed, we hebben het tenminste niet over het Midden-Oosten, waar Israël en Iran een gevaarlijk raketspelletje spelen. Israël, dat blijkbaar zin heeft in een gevecht, blijft Iran porren, terwijl de VS hen wanhopig proberen tegen te houden.

Ondertussen ziet het mondiale financiële systeem er wankeler uit dan een toren van Pisa gebouwd op een trampoline. Maar wat maakt dat uit als westerse politici miljarden naar Oekraïne sturen en richting de burgers kunnen doen alsof alles in orde is? Feit is dat de steun van het Westen voor Oekraïne wordt gedreven door de wens Rusland te verzwakken, niet om Oekraïne te helpen - sterker: de 'steun' gaat zelfs ten koste van Oekraïne zelf: het land, de infrastructuur, de (nog resterende) bevolking en niet te vergeten de vele honderdduizenden doden en gewonden. Het is veelzeggend dat de VS en Europa zich de afgelopen twee jaar uitsluitend op Oekraïne hebben geconcentreerd, waarbij ze andere mondiale kwesties verwaarloosden en hierdoor naar onze mening blijk gaven van hun egocentrische benadering van wereldpolitiek.

Om niet achter te blijven op het gebied van slecht beoordelingsvermogen, blijven de westerse leiders in hun oneindige wijsheid militaire hulp naar Oekraïne gooien en doen alsof een overwinning van dat land nabij is. De economische realiteit en het potentieel voor een onderhandelde oplossing worden nog steeds genegeerd. De focus op militaire hulp, ondanks economische en industriële factoren die schreeuwen "Dit werkt niet", demonstreert het Westen een niveau van slecht beoordelingsvermogen dat gewoonlijk wordt gezien bij beslissingen als bijvoorbeeld het beginnen van een landoorlog in Azië of Rusland binnenvallen in de winter.

Sancties, de favoriete zet van het Westen als ze geen ideeën meer hebben, zijn ongeveer net zo effectief gebleken als een theepot zonder handgreep. De EU heeft in haar jongste daad van economische zelf-sabotage de sancties tegen Rusland geëscaleerd, schijnbaar in de veronderstelling dat Rusland, als het maar hard genoeg sancties wordt oplegd, plotseling de dwaling van zijn handelwijze zal inzien en zal veranderen in een meegaande westerse bondgenoot.

De westerse mainstream media en denktanks, onder leiding van het Institute for the Study of War, verkondigen een verhaal dat zó losstaat van de werkelijkheid dat het net zo goed een script voor een sciencefictionfilm zou kunnen zijn. Hun berichtgeving over de oorlog in Oekraïne is minder nieuwsverslaggeving en meer een oefening in creatief schrijven, met als plotwending: escalatie is altijd het antwoord, en vrede is voor de zwakken.

Op een manier die net zo zelfdestructief is als het eten van soep met een vork, blijven de VS hun eigen economie schaden door buitensporige uitgaven, begrotingstekorten en een sanctiebeleid dat ongeveer net zo goed doordacht is als het plan van een peuter om een raket van karton te bouwen. Het verschuivende mondiale machtsevenwicht, versneld door de oorlog in Oekraïne en het economische conflict van de VS met China, leidt tot de opkomst van een nieuwe wereldorde, waarin Rusland en China aan de jury-tafel zitten, en het Westen aan zijn lot wordt overgelaten. zich afvragend waarom niemand meer met hen wil lunchen.

Overigens was de deal van de 61 miljard dollar niet de belangrijkste wetgevende actie in het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden. Hoewel de meeste commentaren in de westerse mainstream media over bovengenoemde hulpwet voor Oekraïne gingen, is er in die media nauwelijks iets gezegd over een andere wet die het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden dit weekend óók heeft aangenomen. Deze tweede maatregel heeft grotere strategische implicaties voor de mondiale belangen van de VS dan de 37 miljard dollar aan daadwerkelijke wapentransporten naar Oekraïne. Deze tweede maatregel is HR 8038, een wetsvoorstel van 184 pagina's met de lachwekkende naam '21st Century Peace Through Strength Act', dat neerkwam op nòg een pakket (het 16e?) Amerikaanse sancties.

Het eerste deel van het wetsvoorstel regelt een procedure voor de VS om de verkoop van het Chinese bedrijf Tik Tok aan een consortium van Amerikaanse financiële investeerders af te dwingen, naar verluidt geleid door de voormalige Amerikaanse minister van Financiën onder Trump, Steve Mnuchin. Dit maakt deel uit van de groeiende lijst van sancties tegen China. Ook gesanctioneerd zijn de Chinese aankopen van Iraanse olie, evenals een groot aantal aanvullende sancties tegen Iran zelf.

De belangrijkste maatregel had echter betrekking op de sancties tegen Rusland. Het gaat dan met name over het overdragen van Russische activa ter waarde van 300 miljard dollar aan Oekraïne.

De 21st Century Peace Through Strength Act roept de VS op om hun aandeel van 5 miljard dollar van Ruslands 300 miljard dollar aan in beslag genomen tegoeden bij westerse banken, die in 2022 aan het begin van de oorlog in Oekraïne waren bevroren, aan laatstgenoemd land over te dragen. Het Amerikaanse voorstel voorziet in een procedure om 'hun' (Russische) 5 miljard dollar aan Oekraïne over te dragen om zijn oorlogsinspanningen verder te financieren! Over deze stap gaan geruchten en debatten in de VS en Europa sinds de activa twee jaar geleden in beslag werden genomen. Maar nu is het proces van het daadwerkelijk overmaken van de in beslag genomen gelden naar Oekraïne begonnen met de goedkeuring van dit tweede wetsvoorstel door het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden.

Het Amerikaanse aandeel van $5 miljard in Amerikaanse banken is slechts een druppel in de emmer van de $300 miljard. Rusland zou zich er waarschijnlijk niets van aan kunnen trekken, dat wil zeggen slechts een 'afrondingsfout' in zijn totale inkomsten uit de verkoop van olie, gas en andere grondstoffen. Maar Europa bezit $260 van de $300 miljard, aldus de justitioneel veroordeelde Christine Lagarde, voorzitster van de Europese Centrale Bank. Een aardig bedrag waarvan Rusland heeft gedreigd wraak te nemen op Europa als de EU het voorbeeld van de VS en Biden zou volgen en ook haar 260 miljard dollar aan Oekraïne zou gaan overdragen.

Het Amerikaanse wetsontwerp maakt heel duidelijk dat de overdracht van de Amerikaanse 5 miljard dollar op handen is. Het wetsvoorstel vereist dat de regering-Biden een ‘Oekraïne Defensiefonds’ opricht waarin de Amerikaanse $ 5 miljard zal worden gestort. Als delen van de 5 miljard dollar niet in de vorm van liquide activa voorkomen, wordt de Amerikaanse president door het wetsvoorstel verder gemachtigd om die activa te liquideren en de opbrengst ook in het fonds te storten. De inbeslagname en overdracht van de 5 miljard dollar aan Oekraïne is dus een uitgemaakte zaak. En als het gebeurt, zal er een juridisch precedent worden geschapen dat Europa kan gebruiken om zijn 260 miljard dollar te volgen en over te dragen.

Het ligt voor de hand dat de VS Europa krachtig onder druk zullen zetten om dit te doen. Biden wordt verder door het wetsvoorstel gemachtigd om te ‘onderhandelen’ met Europa en andere G7-partners om hen ervan te overtuigen hetzelfde te doen – dat wil zeggen hun deel van de 300 miljard dollar in beslag te nemen, de contante activa te liquideren en vervolgens over te dragen aan het Amerikaanse ‘Oekraïne Defensiefonds’. En tot nu toe zijn de VS erin geslaagd Europa te ‘overtuigen’ – via hun controle over de NAVO en invloed op de Europese economie en haar overkoepelende politieke elites in de Europese Commissie en het Europees nepparlement – ​​om zonder al te veel weerstand het Amerikaanse beleid te volgen. De meeste landen in de EU zijn vazalstaten van de VS en volgen meestal blindelings de bevelen op die uit Washington komen.

Mocht Europa zich bij de VS aansluiten bij het overdragen van zijn aandeel van 260 miljard dollar aan Russische activa in Europese banken (waarvan het grootste deel zich in België bevindt), dan is het vrijwel zeker dat Rusland op dezelfde manier zal reageren en beslag zal leggen op minstens een gelijke hoeveelheid Europese activa die zich nog in Rusland bevinden. Het Russische parlement heeft dit onlangs officieel gezegd. De EU ziet dus minstens (haar) 260 miljard dollar 'verdampen', terwijl de VS er slechts 5 miljard dollar bij inschieten.

Maar er zijn nog grotere gevolgen verbonden aan de wanhopige daad van de VS en Europa om de $300 miljard aan activa van Rusland in westerse banken over te hevelen naar Oekraïne. Westerse bankiers, economische beleidsmakers en veel economen hebben gewaarschuwd voor de inbeslagname en overdracht van de 300 miljard dollar. Hoofden van Amerikaanse en andere centrale banken, CEO's van grote commerciële banken en zelfs reguliere economen als Shiller van Yale hebben voortdurend publiekelijk gewaarschuwd dat het overdragen van de activa het vertrouwen in het Amerikaanse dollarsysteem, dat de spil vormt van het Amerikaanse mondiale economische imperium, ernstig zal ondermijnen. Immers: welke landen in het mondiale Zuiden zullen nu hun activa op westerse banken willen zetten (of achterlaten), vooral in Europa, als ze denken dat de activa in beslag kunnen worden genomen als ze het niet eens zijn over het beleid dat door het imperium wordt gepromoot?

Het is duidelijk dat de VS nu begonnen zijn met het opleggen van ‘secundaire’ sancties aan landen die zich niet houden aan de primaire sancties tegen Rusland. Zullen de VS nu ook beslag leggen op de bezittingen van deze ‘secundaire’ landen die op westerse banken staan, als ze niet akkoord gaan met de weigering om handel te drijven met Rusland? En hoe zit het met China, aangezien de VS nu ook begonnen zijn hun sancties – primair en secundair – tegen dat land uit te breiden? Kijk uit naar ongekende financiële sancties tegen China die mogelijk zullen volgen na het bezoek van Blinken aan China deze week.

Europa is de afgelopen decennia snel een economische en politieke afhankelijkheid van de VS aan het worden, en is meer dan bereid zich te buigen in welke beleidsrichting de VS ook willen. Het meest schrijnende voorbeeld is wel het door de Amerikanen opblazen van de Nord Stream-pijpleidingen, waardoor de EU gedwongen werd duur gas in te kopen (van de Amerikanen, uiteraard). Het wrange is zelfs dat de Duitse bondskanselier Olaf Scholz van tevoren op de hoogte was van het saboteren van Nord Stream - en niets daartegen deed.....

Het is duidelijk dat de inbeslagname en herverdeling aan Oekraïne van de 300 miljard dollar via het Oekraïense Defensiefonds het middel is waarmee de VS en de NAVO op langere termijn de oorlog in Oekraïne willen blijven financieren nadat de 61 miljard dollar ergens in 2024 op is; en zeker in 2025 en daarna. De VS zijn immers niet van plan de door de NAVO geleide proxy-oorlog in Oekraïne binnenkort te beëindigen. Het land probeert alleen maar 'tijd te kopen' in de tussentijd vóór de verkiezingen in november.

Want een meerderheid van beide partijen in de VS – de Democraten en de Republikeinen – zijn het eens over het voortzetten van de oorlog. Het zal weinig uitmaken wie het presidentschap wint of welke partij na november de meerderheid in het Congres heeft. De politieke elites aan beide kanten in het Congres zijn verenigd in het voortzetten van de oorlog in Oekraïne – net zoals ze verenigd zijn in het blijven financieren van Israël en het voortzetten van de gestaag groeiende economische oorlog van de VS met China. De afgelopen week is het duidelijk geworden dat er binnenkort ook meer Amerikaanse sancties tegen China zullen komen, waaronder mogelijk voor het eerst aankondigingen van financiële sancties tegen China, na het bezoek van de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Blinken.

Terwijl de saga zich ontvouwt, met meer wendingen dan een achtbaan ontworpen door MC Escher, kijkt de wereld toe terwijl de Verenigde Staten hun weg proberen te vinden door de verraderlijke wateren van de internationale politiek, financiële wanorde en de nooit eindigende zoektocht om de balans van de onevenwichtige begroting in evenwicht te brengen. Uiteindelijk is één ding zeker: de waarheid is vreemder dan fictie, en soms moet je gewoon lachen om vooral niet in huilen uit te barsten.








[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]



[24 april 2024]

 

Afdrukken Doorsturen