De esthetisering van de oorlog

De Zelensky's lieten Vogue hen portretteren, zogenaamd om Oekraïne te helpen. De fotoshoot getuigt van slechte smaak en twijfelachtige moraal in tijden van oorlog

Midden in de oorlog poseerde het Oekraïense presidentiële stel in een modeblad en liet zich op de foto zetten door sterfotograaf Annie Leibovitz. Terwijl elke dag tientallen of honderden Oekraïners sterven en gewond raken aan het front, in het vuil, prijst de president de wil om te vechten en de heldhaftigheid en eist hij méér slachtoffers om zijn oorlogsdoelen te bereiken, esthetiseert het modeblad oorlog tot een schone omgeving en zelfportret. De foto's worden niet alleen getoond in Vogue, ze zijn ook gepubliceerd op de officiële presidentiële website.

Olena Zelenska, netjes gekleed in Oekraïense merkkleding en prachtig opgemaakt, omringt zichzelf, heldhaftig of hoogdravend in de verte kijkend, met soldaten die krijgshaftig poseren voor het vliegtuigwrak van de "Maria" op het vliegveld "Gostomel", zittend op de een of andere resolute manier, maar tegelijkertijd hulpeloos op een trap in het presidentieel paleis voor zand- (of zijn het geld-) zakken. Beschermd door een soldaat verschijnt ze met haar man met zijn altijd hetzelfde T-shirt, nauw verbonden met het leger, zowel op de een of andere manier strijdlustig of onverschrokken kijken naar de fotograaf.

Dit alles verloopt onder de titel "Portret van een Moedige". De dappere roept om meer wapens zodat meer Oekraïners en Russen sterven. Hij roept het Oekraïense verzet op en zegt: "Na Bucha begrepen we dat de oorlog ons allemaal vernietigt."

Is dit het moment om politici en oorlog te esthetiseren? Het is één ding dat Vogue en de fotograaf elke gelegenheid aangrijpen om aandacht te trekken; het is iets heel anders wanneer presidenten en hun vrouwen worden ingelijfd om oorlogsacteurs te worden. Zelensky is natuurlijk een acteur en hij heeft elke gelegenheid aangegrepen om zich te presenteren en Oekraïne te promoten, maar het aangetoonde narcisme van de opperste krijgsheer, die er uiteindelijk ook verantwoordelijk voor is dat door zijn beslissingen, bijvoorbeeld door te vertrouwen op militaire overwinning, Oekraïners blijven sterven en het land wordt verwoest, is moreel verwerpelijk.

Minister van Binnenlandse Zaken, adviseur Gerashenko: "We zijn voorbestemd om te winnen, maar we moeten voorbereid zijn op een harde strijd en een strenge winter, we moeten moreel en praktisch voorbereid zijn."

Het kritische Oekraïense medium Strana, dat na de vervolging door het Zelensky-regime vanuit het buitenland verslag doet, zag naast de publicatie van het Vogue-verhaal bewondering voor het presidentiële paar ook een "golf van haat op sociale netwerken". "God, wat een hebzucht en een vreselijke slechte smaak", zegt een criticus. Sommigen hielden ook niet van het droevige gezicht dat te zien was, het was waarschijnlijk meer vechtlust, ook werd vermoed dat de foto's Olena opzettelijk in een kwaad daglicht hadden gesteld. Natuurlijk waren er ook vrouwen die ook zittend op een trap zich op de foto lieten zetten.

Ook gaan er geruchten, bijvoorbeeld van Zelensky's concurrent Poroshenko, dat de fotoshoot – Leibovitz was ook naar Kiev gereisd – betaald zou kunnen zijn door Zelensky of de staat. Philip Vlasov, hoofdredacteur van Vogue UA, schreef dat het erg moeilijk was om Leibovitz in oorlogstijd naar Kiev te lokken. Sommigen zien de pose van de First Lady op de trap als een herhaling (kritisch of ironisch) van het schilderij van de clown Cha-U-Kao, die Toulouse-Lautrec ook zittend op een trap schilderde. Dit is bedoeld om te zinspelen op het feit dat Zelensky een komiek was.


Olena Zelenska heeft inmiddels geprobeerd de kritiek te weerleggen en zei dat ze elke gelegenheid zou aangrijpen om "de waarheid over Oekraïne te vertellen. Er mag hier dus geen sprake zijn van sentimentaliteit. Het is werk en ik moet het doen. Ik grijp elke gelegenheid aan om over Oekraïne te praten. Het was een enorme kans, want Vogue wordt gelezen door miljoenen mensen, tientallen miljoenen mensen over de hele wereld.” Ze gaf evenwel geen commentaar op het soort enscenering - het lijkt er bij haar niet toe te doen.

Dat aanzienlijk narcisme toch een rol speelde, die alleen de bezorgdheid over Oekraïne voedde, maakte ze duidelijk in een andere  rechtvaardiging op de Oekraïense televisie: "Ik zou graag iemand zien die Anna Leibovitz zou afwijzen als ze zou aanbieden om een ​​foto te maken... We hebben het concept bekeken, maar uiteindelijk is niet te voorspellen hoe het zal uitpakken. Als je persoonlijk wordt uitgenodigd door Anna Wintour (de hoofdredacteur van Vogue) en er dan aan toegevoegd wordt dat Ani Leibovitz foto's gaat maken, dan weiger je niet.” Maar, zou je kunnen zeggen, een president en zijn vrouw moeten ook nadenken over de impact die dergelijke foto's hebben op de politiek en de reputatie van de overheid. En het lijkt erop dat ze zich volgzaam heeft overgegeven aan de esthetische voorkeuren van de fotograaf.


Terwijl de fotosessie met haar uren duurde, duurde die met haar man slechts 15-20 minuten. Ze merkte daar over op: "We hoefden niets te spelen om een ​​goede foto te krijgen." Dus de foto's met haar man moeten authentiek zijn, wil ze zeggen, terwijl ze minstens net zo veel in scène zijn gezet als de rest. Maar je neemt gewoon wat je kunt om er persoonlijk van te profiteren. In de Süddeutsche Zeitung werd weer eens om de hete brij heen gedraafd en geschreven: "Morele verheffingen zijn verboden."  Zo zou men het graag willen zien.

Stel u de opmerkingen in de Europese roddelbladen voor dat het presidentiële stel Assad en hun kinderen zulke foto's maakten tijdens hun ergste ruzies. Foto's met Russische en Iraanse modellen in oproeruitrusting. Maar wij zijn de goeden.

De esthetisering van oorlogs- en krijgersvrouwen wordt ook elders beoefend. Bijvoorbeeld in de Oekraïense Elle.


Meer geld is aan de orde van de dag, op de voet gevolgd door meer wapens (vooral als je ze gemakkelijk in dollars kunt omzetten). En het geld gaat van de ene zak in de andere zak voordat een derde zak zijn deel krijgt, en het grootste deel ervan gaat dan terug naar de weinige elitairen die besloten dat zoveel geld losgemaakt moest worden. Dat is de belangrijkste reden waarom deze oorlog al zo lang het middelpunt van het Westen is.

En hier is de serieuze vraag: hoe lang kunnen de VS en de EU deze enorme hoeveelheden geld bijeenbrengen, die in het moeras van de regering van Kiev sneller van de oppervlakte verdwijnen dan de Titanic en, in tegenstelling tot de moeraslichamen, nooit meer verschijnen? Hoeveel miljarden dollars en euro's kunnen regeringen nog meer in Oekraïne investeren zonder haar ondergang te veroorzaken? En mocht deze geldbron voor Oekraïne opdrogen of sterk krimpen, hoe lang kan het land deze oorlog dan nog voortzetten?

Maar het grootste gevaar voor Oekraïne schuilt elders. De Sovjet-munitiereserves lijken behoorlijk uitgeput, want wie hoort er de laatste tijd nog iets over Tochka-onderzeeërs? Van de andere kant: de weinige productiefaciliteiten voor militaire technologie in Oekraïne zijn in de eerste dagen van de oorlog massaal verwoest en kunnen niet langer iets essentieels leveren. In ieder geval raken de oude munitievoorraden op, wat dan ook een toenemend gebruik van NAVO-wapensystemen met al hun logistieke problemen noodzakelijk maakt. Maar hun munitievoorraden zijn ook beperkt en de daaropvolgende productie kan niet snel genoeg worden verhoogd in de afzonderlijke landen en voor de vele verschillende soorten wapens, zoals vereist door de consumptie van het Oekraïense leger. Het verhaal is bekend dat het Amerikaanse leger klaagde over de Yavelin-voorraden in hun pakhuizen, die veel te snel slinkten.

Hoe langer de oorlog duurt, hoe groter de problemen zullen worden voor Oekraïne en voor de westerse staten. Maar over die olifant in de kamer schrijven de westerse mainstream media niet.

Het op deze manier verlengen van de oorlog kan niet anders dan een valkuil worden waarin het Westen is getrapt. Omdat hun eigen economische problemen met de dag groter worden en de energiecrisis in Europa niet te vergelijken is met de substitutiecrisis van westerse producten in Rusland. De energiecrisis treft alle delen van de economie en het dagelijks leven in de economische grootmacht Duitsland en andere EU-landen. Rusland kent deze problemen niet. En na de eerste golf van sancties in 2014 hebben ze bewezen hoe goed Rusland met vervanging om kan gaan. Wanneer komen onze politici er eens een keer achter dat zij vazalstaten zijn van de VS, die niet alleen de destructie van Rusland (en China) nastreeft, maar ook die van de economische concurrent EU. Zij lopen met open ogen in de valstrik die de regering Biden heeft geplaatst en de door de VS geëiste EU-sancties blijken èrg voordelig voor de VS uit te pakken.

De wereld is veranderd. De prachtige foto’s van zeer populaire koppels (althans in de wapenindustrie) van nu en 80 jaar geleden kunnen dat niet wegpoetsen.







[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]



[3 augustus 2022]

 

Afdrukken Doorsturen