Vóór de Russische invasie in Oekraïne koppelden CIA-rapporten hem aan een oligarch die zó smerig en zó verstrikt was in "aanzienlijke corruptie" dat het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken hem verbood de VS binnen te komen.
Maar nu schildert CIA- en EU-propaganda Zelensky af als nobeler dan Winston Churchill en heiliger dan moeder Theresa. Onbenoemd blijft de man die hem "maakte".
Wil de echte Volodymyr Zelensky opstaan?
⚡️ Receiving, distributing Russian humanitarian aid in occupied territories to be considered collaborationism.
In februari 2021 sloot Oekraïne op bevel van president Volodymyr
Zelensky drie binnenlandse televisiezenders en beschuldigde hen ervan
Russische “propaganda” te verspreiden. Drie maanden later arresteerde
Zelensky Viktor Medvedchuk, die destijds de op een na grootste partij
in het Oekraïense nationale parlement leidde, het pro-Russische en
eurosceptische Oppositie Platform voor het Leven (OPZZh).
Zelensky had er geen moeite mee om de geroemde democratische normen te
verbranden ruim voordat Rusland dit jaar de Rubicon overstak naar
Oekraïne. Het was dus geen verrassing toen hij het eind maart tijdens
de oorlog opnieuw deed, zich beroepend op noodbevoegdheden onder de
staat van beleg, om tv-zenders te nationaliseren en 11
oppositiepartijen, waaronder OPZZh, te verbieden – allemaal zogenaamd
gedaan in naam van het bestrijden van Russische verkeerde informatie
en Russische sympathisanten.... hoewel de toenmalige voorzitter van
OPZZh, Yuriy Boyko, de oorlog aan de kaak stelde en opriep tot een
staakt-het-vuren en de terugtrekking van Russische troepen uit
Oekraïne. Zelensky zou echter deze kans niet voorbij laten gaan om de
politieke oppositie in zijn land vleugellam te maken, zeker niet nu de
westerse mainstream media al zijn bewegingen rationaliseren en
kritiekloos verheerlijken.
Maar het portret van de president van Oekraïne als een democratisch
toonbeeld vertroebelt de echte Zelensky en verbergt een enorm web van
corruptie en internationaal bedrog waarvan Oekraïne in het centrum
ligt. Om de echte Zelensky te begrijpen, moet men hem zien als een
creatie van de Oekraïense oligarch Ihor Kolomoisky. Hij is in feite
een marionet van intriges. Het laatste nieuws over Zelensky is dat hij
in een volledige nazi-modus schiet. Burgers riskeren 15 jaar
gevangenisstraf als ze voedsel of steun uit Rusland accepteren:
The law on collaborationism came into force on Aug. 16. According to it, acts of collaborationism will be punished by up to 15 years in jail.
De Pandora Papers
Het is nu misschien moeilijk te geloven, maar onthullingen uit
documenten in de Pandora Papers - miljoenen bestanden van offshore-serviceproviders
gelekt naar het International Consortium of Investigative
Journalists en gedeeld met partners over de hele wereld - zorgden
ervoor dat de positie van Zelensky vorig jaar wankelde en er dreigde een einde
aan zijn politieke carriere. Hoewel de acteur die politicus werd
campagne voerde als een anti-corruptiehervormer, toonden de Pandora
Papers dat hij net zo corrupt is als zijn voorgangers.
Van meer dan 300 politici en ambtenaren, waaronder verschillende
huidige en voormalige nationale leiders, in meer dan 91 landen en
gebieden waaraan de documenten waren gekoppeld, was Oekraïne de
thuisbasis van meer geheime offshore-holdings dan enig ander land,
waaronder Rusland. Het Organised Crime and Corruption Reporting
Project (OCCRP), dat bijdroeg aan het onderzoek, ontdekte dat vlak
voordat Zelensky tot president werd gekozen “hij zijn belang in een
belangrijk offshorebedrijf, het op de Britse Maagdeneilanden
geregistreerde Maltex Multicapital Corp., schonk aan zijn
zakenpartner — die kort daarna zijn belangrijkste presidentiële
assistent zou worden. En ondanks het opgeven van zijn aandelen blijkt
uit de documenten dat er snel een regeling werd getroffen waardoor de
offshore dividenden kon blijven betaald worden aan een bedrijf dat nu
van zijn vrouw is.”
Op 23 februari plaatste Ilia Kyva, een lid van het Oekraïense
parlement van de Opposition Platform voor het Leven (OPPL) partij,
op Telegram het bericht dat
Zelenskyy in de eerste twee en een half jaar van zijn presidentschap
meer dan 1,2 miljard dollar heeft verzameld, opgeslagen in meerdere
rekeningen bij Dresdner Bank Lateinamerika in Costa Rica. Verder
meldde hij de belangrijkste aankopen door Zelensky via zijn eigen
rekeningen: de aankoop van een villa in Miami voor $ 34 miljoen,
evenals 8 sets Graff-sieraden voor ₽ 5,6 miljoen.
Naast de president van Oekraïne in de Dresdner Bank, heeft het hoofd
van het kantoor van de president van Oekraïne, Yermak, een bescheiden
$ 56 miljoen, Svetlana Tikhanovskaya $ 4,5 miljoen, waarvan ze het
grootste deel in december 2020 heeft overgedragen aan HSBC Bank in het
kantoor in Londen.
Ook heeft Arseniy Yatsenyuk rekeningen in de Miami-vestiging van
Dresdner Bank. Elke Oekraïense president en zijn team vertrokken na
hun ambtstermijn als (dollar)miljardairs, en Zelensky is geen
uitzondering, alleen in zijn geval zal niemand hem zomaar laten
vertrekken.
Zoals het ging met het hardhandig optreden tegen de vrijheid van
meningsuiting en politieke oppositie, probeerde de regering van
Zelensky het gebruik van offshores te rechtvaardigen door het spook
van Russische agressie de schuld te geven. Een adviseur van de
stafchef van Zelensky zei dat de offshores nodig waren om de inkomsten
van de groep te "beschermen" tegen de "agressieve acties" van het "corrupte"
regime van voormalig president Viktor Janoekovitsj, die in 2014 werd
afgezet in een door de VS georganiseerde, gefinancierde en met wapens
gesteunde kleurenrevolutie. De dure eigendommen die door
Zelensky-medewerkers in het centrum van Londen bij de offshores waren
aangekocht, waren slechts nederige toevluchtsoorden voor vervolgde
Oekraïners.
Het is waar dat Zelensky en zijn partners in een
televisieproductiebedrijf, Kvartal 95, een netwerk van offshore-bedrijven
hebben opgezet dat minstens teruggaat tot 2012. Dat was ook het jaar
waarin het bedrijf begon met het produceren van reguliere inhoud voor
tv-stations die eigendom zijn van Kolomoisky, Oekraïnes meest
flamboyante oligarch en de belangrijkste steunpilaar van Zelensky.
De Raider
Ihor Kolomoisky is één van die zakenlieden die hun imperium stichtten
op de ruïnes die overbleven na de ineenstorting van de Sovjet-Unie in
1991. De perfecte vertegenwoordiger van het nieuwe oligarch-klassensysteem.
Hij privatiseerde - vaak met geweld - tal van voorheen staatsbedrijven,
waarbij hij ze voor bijna niets opkocht, miljarden creëren en de
bedrijven uiteindelijk financieel uitgeput achterliet.
Volgens talloze mensen die met hem hebben samengewerkt is zijn
grootste eigenschap zijn meedogenloosheid en wrede uitvoering: "Hij is
als een man met het Tourette-syndroom. Zelfs als hij je leuk vindt,
zal hij jou en je moeder gedurende het hele gesprek vervloeken. Hij
kan je zonder aarzeling de kamer uit schoppen. Hij vindt het leuk om
iedereen te laten zien dat al het geld en de macht hem niet hebben
veranderd of gladgestreken", meldde de Israëlische Haaretz. Door
gaandeweg de banden met de politiek aan te gaan, groeide Kolomoisky's
invloed tot ongekende hoogten.
Ihor Kolomoisky werd geboren in een Oekraïens-joods gezin,
vergelijkbaar met dat van president Volodymyr Zelensky. Hij is een
groot voorstander van de Joodse gemeenschap, actief in verschillende
nationale en internationale organisaties. In 2010 bezocht Kolomoisky
de Europese Raad van Joodse Gemeenschappen (EJCJ) in Berlijn en begon
nauwe banden te leggen met de organisatie. Hij besloot dat hij in een
periode van vijf jaar ten minste $ 14 miljoen zou doneren, en sloot
een band met de voorzitter van de organisatie, Jonathan Joseph, en
overtuigde hem om hem (Kolomoisky) als de nieuwe president te benoemen,
meldde de Jewish Community Voice. Deze plotselinge overname
stuitte op verzet van de bestaande leden: "Dit is geen democratisch
proces. Het vond plaats als een overname in Sovjetstijl", zei een
EJCJ-bestuurslid Arturo Tedeschi. Sommige leden hadden ontslag genomen,
waaronder de Italiaanse nationale joodse gemeenschap.
Kolomoisky opereerde ook in Oekraïne en bouwde het grootste Joodse
gemeenschapscentrum ter wereld, Menorah, in het centrum van
Dnipropetrovsk - een cluster van een synagoge, evenementenhallen, een
bibliotheek, winkels en restaurants. Hij is de voorzitter van de
Verenigde Joodse Gemeenschap van Oekraïne. In het verleden heeft
Kolomoisky geïnvesteerd in de Joodse JH1-kabelnieuwszender, aldus
Haaretz. Kolomoisky's geld werd ook zwaar geïnvesteerd in Joodse
gemeenschappen in de VS, voornamelijk via Mordechai Korf en Uri Laber,
die een deel van dit geld doorsluisden naar Joodse educatieve media en
de Federatie van Joodse Gemeenschappen, beide gevestigd in New York,
naast het kopen van verschillende eigendommen in de VS (meldde de New
York Post).
Als gouverneur van Dnipropetrovsk, één van de belangrijkste
industriële regio's in Oekraïne, investeerde Ihor Kolomoisky veel in
de strijd tegen pro-Russische separatisten in het oostelijke deel van
het land en ondersteunde hij rechtstreeks de Oekraïense bataljons in
Donetsk en Loehansk. Zijn vijandigheid jegens de Russen sluit
president Vladimir Poetin niet uit; in feite beschouwt Kolomoisky,
volgens Haaretz, Poetin als 'zijn aartsvijand'. Kolomoisky kreeg zijn
gouverneurspositie door te beloven de Russische invloed in het
oostelijke deel van Oekraïne te beteugelen - na het verwijderen van de
pro-Russische president Viktor Janoekovitsj uit het kantoor door de "EuroMaidan"
-revolutie in 2014, had de nieuwe regering iemand nodig die de regio
Dnipropetrovsk zou domineren met ijzeren vuist (en paramilitaire
eenheden), maar ook met voldoende financiële steun. Kolomoisky, als
eigenaar van veel belangrijke industrieën in het land (evenals de
bank), kon zich die positie veroorloven.
Om zijn anti-Russische positie veilig te stellen, bekritiseerde
Kolomoisky publiekelijk Poetin en noemde hem een psychopaat en een 'schizofrene
dwerg'. Hij stopte daar niet en zei: "[Poetin is] volkomen
ontoereikend, totaal krankzinnig. Zijn messiaanse drang om het
Russische rijk van 1913 of de USSR van 1991 te herscheppen, zou de
wereld in een catastrofe kunnen storten." Poetin bleef niet stil en
noemde Kolomoisky een "unieke oplichter" die een andere beroemde
Russische oligarch, Roman Abramovich, bedroog. De verstoorde
verstandhouding ging tot aan Interpol, dat volgens UAWire vaak
suggesties krijgt voor hun internationale "wanted"-lijst van zowel
Oekraïense als Russische zijde. De Russen stelden voor Kolomoisky op
de lijst te zetten, samen met de Oekraïense minister van Binnenlandse
Zaken, Arsen Avakov, en de chef van de Oekraïense generale staf,
Viktor Muzhenko. Interpol verwierp de suggesties.
Van Kolomoisky is bekend dat hij gasten heeft geïntimideerd door een
levende haai te voeren die hij in een enorm aquarium op zijn kantoor
in Dnipropetrovsk hield, en hij heeft naar verluidt zelfs opdrachten
gegeven tot contractmoorden. Als hij niet bestond, zou Richard
Marcinko hem waarschijnlijk hebben uitgevonden als een schurk in een
van zijn Rogue Warrior-romans.
Kolomoisky was mede-oprichter en tot 2016 de belangrijkste eigenaar
van PrivatBank, de grootste commerciële bank van Oekraïne, evenals
PrivatBank Group, een wereldwijde zakelijke coalitie waarvan de
controle zich uitstrekt over duizenden bedrijven in vrijwel elke
sector van o.a. Oekraïne, de Europese Unie, Georgië, Rusland en
de Verenigde Staten. Hij ontkent invloed op de president te hebben of
nodig te hebben, maar toen het Internationaal Monetair Fonds de
gesprekken met de regering van Zelensky beëindigde nadat hij er in
2019 niet in was geslaagd een nieuwe leningsovereenkomst te bereiken (onder
verwijzing naar de wijdverbreide corruptie), vroeg Kolomoisky in een
interview wie er zou winnen als Zelensky werd gedwongen om te kiezen
tussen hem en IMF-leningen, waarop hij antwoordde: "Ik zou winnen."
Oekraïense media hebben opgemerkt dat Kolomoisky de financiering van
de campagne van Zelensky niet heeft ontkend.
Eén van de interessantste familieleden van de oligarch is zijn zus
Larisa, die vaak zaken doet in naam van haar broer. Ze tekende als
getuige in de miljoenendeal met Central European Media Enterprises
Ltd. en richtte Gehold SA op, een Zwitsers bedrijf dat
Kolomoisky hielp controle te krijgen over Oekraïense ertsmijnen in
Sukha Balka. Chertok heeft nog een mijnbouw-bedrijf in Oekraïne, dat
engineering, geodesie en bemiddeling in de grondstoffenhandel levert.
Kolomoisky is zelf in het bezit van drie verschillende paspoorten: een
uit Oekraïne, een ander uit Israël en het derde uit Cyprus. Op de
vraag of dit geen schending is van de Oekraïense wet, die dubbele
nationaliteiten verbiedt, antwoordde Kolomoisky: "Ja, maar het zegt
niets over drievoudige nationaliteit!".
Kolomoisky bouwde zijn enorme fortuin op bij PrivatBank voornamelijk
als een 'raider'. In een verhaal voor Harper's Magazine over de
geldschieter van Zelensky kleurde Andrew Cockburn de betekenis van die
term in met de hulp van Matthew Rojansky, directeur van het Kennan
Institute van het Woodrow Wilson Center for International Scholars. Er
zijn bedrijven in Oekraïne "geregistreerd met kantoren en
visitekaartjes, bedrijven [die gespecialiseerd zijn] in verschillende
dimensies van het bedrijfsovervalproces (raiding), waaronder zelfs de
inzet van gewapende mannen om zaken te regelen, documenten te
vervalsen, notarissen om te kopen, rechters om te kopen", zei Rojansky
tegen Cockburn. En volgens Rojansky is Kolomoisky "de beroemdste
oligarch-raider, beschuldigd van het hebben van een massale
overvalcampagne gedurende de ongeveer tien jaar tot 2010." Op een
gegeven moment slaagde hij erin om op de lijst met visumverboden van
de Verenigde Staten te komen, waardoor hij het land niet mocht
binnenkomen.
Kolomoisky's invloed is bijna net zo kolossaal als zijn ego, zijn
bedrijven controleerden een enorm deel van de mangaan- en
siliciummangaanhandel, meer dan 40% van alle mangaanhandel in de
wereld en meer dan de helft van de Amerikaanse silicommangaanvoorraden,
meldde Kyiv Post. Hij spreidde zijn invloed uit over verschillende
continenten en landen, van Oost-Europa tot Australië, of Ghana tot het
Amerikaanse middenwesten. Volgens het International Consortium of
Investigative Journalists slaagde Kolomoisky erin tussen 2006 en
2015 meer dan $ 750 miljoen van zijn PrivatBank over te dragen naar de
Amerikaanse zakelijke markt, met de hulp van Deutsche Bank. Met dit
geld kocht hij meer dan 22 eigendommen, zoals een wolkenkrabber in
Cleveland, een Motorola-fabriek in Illinois, een Mary Kay Cosmetics-gebouw
in Dallas en vele andere zaken. Gebouwen en bedrijven die hij bouwde,
ontmoetten vaak een rampzalig lot, waarbij de arbeiders vaak ernstige
schade opliepen, zoals in het geval van de Warren Steel-explosie in
Ohio, waar ernstige veiligheidsschendingen een explosie veroorzaakten.
Honderden arbeiders in de staalindustrie in Kentucky, New York en Ohio
verloren hun baan - sommigen werden zelfs beroofd van hun pensioengeld.
Maar dit alles is niet alleen een teken van nalatigheid; het houdt
meestal rechtstreeks verband met het witwassen van geld, legde de
president van Global Financial Integrity, Tom Cardamone, uit.
Maar de belangen van de oligarch gaan veel verder dan moordende
zakelijke transacties, overlappend met de zaken van Washington in de
regio. Tussen 2013 en 2014 steunden de VS een kleurenrevolutie in
Oekraïne die resulteerde in een regimewisseling (extreem gewelddadige
coup). Het leidde ook tot een burgeroorlog tussen regeringstroepen en
pro-Russische separatisten in het oostelijke deel van het land die de
onafhankelijkheid van Kiev uitriepen. Te midden van deze crisis
benoemde waarnemend president Oleksandr Turchynov Kolomoisky tot
gouverneur van de oblast Dnipropetrovsk. Hij maakte van zijn personeel
een privéleger om de separatisten te bestrijden. Maar zelfs toen
Kolomoisky veranderde in een krijgsheer, verwaarloosde hij zijn
zakenimperium niet.
Door Washington goedgekeurde oligarch
In 2014 keurde het IMF noodhulp aan Oekraïne goed en injecteerde het
miljarden in de Nationale Bank van Oekraïne – de centrale bank van het
land – om lokale commerciële banken te ondersteunen. Via een
wereldomspannend plan waarbij PrivatBank-rekeningen en PrivatBank
Group-bedrijven betrokken waren en een corrupt Oekraïens rechtssysteem,
plunderde Kolomoisky miljarden aan IMF-hulp. Het bedrog, zoals onthuld
in een reeks rechterlijke uitspraken, werd als volgt geschetst door
Cockburn:
"Tweeënveertig Oekraïense bedrijven die eigendom zijn van
vierenvijftig offshore-entiteiten die zijn geregistreerd in Caribische,
Amerikaanse en Cypriotische rechtsgebieden en verbonden zijn met of
gelieerd zijn aan de Privat-bedrijvengroep, sloten leningen bij
PrivatBank in Oekraïne voor een waarde van $ 1,8 miljard. De firma's
bestelden vervolgens goederen bij zes buitenlandse "leveranciers"-bedrijven,
waarvan drie in het Verenigd Koninkrijk, twee op de Britse
Maagdeneilanden en één in het Caribische staatje St. Kitts & Nevis. De
betaling voor de bestellingen – $ 1,8 miljard – werd kort daarna
vooruitbetaald op de rekeningen van de leveranciers, die toevallig in
het Cypriotische filiaal van PrivatBank stonden. Nadat het geld was
overgemaakt, hebben de Oekraïense importbedrijven met PrivatBank
Oekraïne afgesproken dat hun leningen werden gegarandeerd door de
bestelde goederen.
Maar de buitenlandse leveranciers meldden steevast dat ze de
bestelling toch niet konden uitvoeren en daarmee de contracten
verbraken, maar zonder enige moeite te doen om het geld terug te
storten. Ten slotte dienden de Oekraïense bedrijven een aanklacht in,
altijd voor de Economische Rechtbank van Dnipropetrovsk, waarin ze
eisten dat die buitenlandse leveranciers de vooruitbetaling zouden
terugbetalen en ook dat de garantie aan PrivatBank zou worden
geannuleerd. In tweeënveertig van de tweeënveertig van dergelijke
gevallen deed de rechtbank hetzelfde vonnis: het voorschot moet worden
teruggegeven aan het Oekraïense bedrijf, maar de leningsovereenkomst
moet van kracht blijven."
Gedurende deze periode hield Kolomoisky zijn activiteitenportfolio
divers. 2014 was ook het jaar waarin de zoon van de toenmalige
vice-president Joe Biden, Hunter Biden, naar verluidt toetrad tot het
bestuur van Burisma, een Oekraïens energiebedrijf waarvan Kolomoisky
een controlerend belang heeft, meldde de New York Post. Uit e-mails
verkregen door de Post bleek dat Vadym Pozharskyi, een Kolomoisky-protégé,
in 2015 met Hunter communiceerde over een ontmoeting tussen Pozharskyi
en de toenmalige vice-president Biden. Verder tonen bankgegevens van
Hunter (rechtmatig verkregen volgens onderzoeken van justitie)
betalingen aan hem door PrivatBank. Kolomoisky weigerde Rudy Giuliani
te helpen met het onderzoek van Donald Trump naar Hunter Biden en het
bedrijf Burisma.
Overigens denken mensen dat Hunter Biden gewoon een doorgedraaide
crackhead is, maar hij was enorm betrokken bij de nucleaire deal
met Iran en bij het witwassen van de olie die door de VS uit Libië en
Syrië was gestolen en aan ISIS was gegeven. Ook liepen er de nodige
lijntjes van hem naar de Amerikaanse biolaboratoria in Oekraïne, waar
experimenten werden uitgevoerd op o.a. mensen (die in de VS niet zijn
toegestaan). En wat Bursima betreft: de New York Post meldde eerder
dat Kholomoisky een "controlerend belang" had in Burisma Holdings -
het Oekraïense energiebedrijf dat Hunter Biden als bestuurslid in
dienst had voor $ 50.000 per maand (en dat voor iemand zonder elke
kennis en ervaring). Russische media, geciteerd in e-mails van het
Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, noemden Burisma "onderdeel
van het financiële imperium van Kolomoisky". Zes maanden nadat Hunter
Biden was vertrokken, benoemde Burisma Cofer Black tot zijn raad van
bestuur - een positie die hij nog handhaaft. Black was een
carrière-CIA-officier die na de aanslagen van 11 september als
directeur van het Counterterrorism Center van de CIA diende. Deze
benoeming roept vragen op of Burisma diende als een CIA-frontoperatie
die was ontworpen om de anti-Russische milities in Oost-Oekraïne te
helpen financieren.
Tegen 2015 was Kolomoisky op weg naar zijn volgende controverse, één
die uiteindelijk zou leiden tot de opkomst van Zelensky. In maart van
dat jaar grepen de mannen van Kolomoisky fysiek de controle over
Ukrnafta, de grootste olie- en gasproducent in het land, en
UkrTransNafta, die vrijwel alle oliepijpleidingen in Oekraïne
controleert. Dit was Kolomoisky's manier om zijn afkeuring te tonen
over de schuchtere hervormingsinspanningen van de regering, die een
directe bedreiging vormden voor de macht van de toenmalige corrupte
chocoladefabrikant en president Petro Poroshenko. Poroshenko wendde
zich daarom tot Washington voor hulp, namelijk de toenmalige
assistent-staatssecretaris voor Europese en Euraziatische zaken
Victoria ("Fuck the EU") Nuland en Geoffrey Pyatt, die destijds de
Amerikaanse ambassadeur in Oekraïne was.
Nuland is een interventionist die getrouwd is met aartsneoconservatief
Robert Kagan. Ze wordt wel ‘de architect van de Amerikaanse invloed in
Oekraïne’ genoemd, speelde een belangrijke rol bij de verandering van
het regime en heeft sinds de dagen van Bill Clinton in elke
presidentiële regering gediend, behalve die van Trump. Mensen zoals
Nuland zijn de reden waarom presidenten komen en gaan, maar
interventionistisch buitenlands beleid blijft altijd.
Met de hulp van Washington heeft Poroshenko, in ruil voor zijn
terugtrekking, onder andere Kolomisky met succes van de lijst met
visumverboden verwijderd. Belangrijk is dat Pyatt en Nuland de andere
kant op keken naar Kolomisky's IMF-plan, zelfs terwijl Washington
andere oligarchen vervolgde.
Ondertussen, terwijl het de corruptie van Kolomoisky negeerde,
probeerde het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken de
Oekraïense oligarch Dmitry Firtash uit te leveren voor een
omkopingsincident dat naar verluidt in India zou hebben plaatsgevonden.
Zijn echte misdaad was echter het onderhouden van banden met de
regering. Nuland speelde een rol bij het omverwerpen van de Oekraïense
president Viktor Janoekovitsj. Toen Firtash in beroep ging tegen zijn
uitlevering, was een Europese rechter het daarmee eens en concludeerde
hij dat "Amerika Firtash duidelijk zag als iemand die hun economische
belangen bedreigde." Desalniettemin heeft Washington een lang geheugen
en kan Firtash toch terechtstaan in de VS.
Zelfs toen hij van de Amerikaanse verbodenlijst werd verwijderd, bleef
Kolomoisky naar verluidt PrivatBank verduisteren en bedriegen voor enorme bedragen. Sommige van zijn plannen verspreidden zich op
Amerikaanse bodem. Volgens het Amerikaanse ministerie van Justitie
heeft Kolomoisky van ongeveer 2008 tot 2016 frauduleuze leningen en
kredietlijnen verkregen als onderdeel van een enorm plan van in totaal
ten minste $ 5,5 miljard, d.w.z. ongeveer gelijk aan vijf procent van
het bruto binnenlands product van Oekraïne op dat moment. In de VS
zouden miljoenen van die dollars zijn witgewassen door aankopen van
commercieel onroerend goed, van Ohio tot Kentucky en Texas. Bovendien
zou de weldoener van Zelensky een dozijn staalfabrieken in kleine
steden in heel Amerika hebben gekocht, waardoor hij failliete
fabrieken, onbetaalde belastingen, rottende gebouwen en honderden
staalarbeiders werkloos achterliet.
Door PrivatBank in 2015/6 te nationaliseren, heeft Oekraïne in feite de
last van een miljardensteun op de schouders van de belastingbetalers
gelegd. Toen PrivatBank werd genationaliseerd, overleefde het
grotendeels dankzij een forse lening van het Internationaal Monetair
Fonds (IMF), die (volgens Reuters) één voorwaarde voor zijn lening
impliceerde: de bank zal nooit meer in handen van een oligarch komen.
Dit leidde duidelijk tot grote wrok bij Ihor Kolomoisky, die, na jaren
van strijd tegen Russische separatisten, in 2019 dreigde van kant te
veranderen door in plaats daarvan Russisch geld te nemen: "Mensen
willen vrede, een goed leven, ze willen niet vechten. En jij – Amerika
– dwingt ons om te vechten en geeft ons er zelfs geen geld voor”,
aldus de Oekraïense krant Pravda. Kolomoisky klaagde vooral over de
anticorruptievoorwaarden die gepaard gingen met geldleningen van het
IMF, die rechtstreeks van invloed waren op zijn zakelijke inspanningen.
Daarna ging hij nog een stap verder. Toen het Oekraïense parlement
stemde over een door het IMF gesteunde wet op de grondmarkt (die de
ongerepte velden van Oekraïne openstelde voor de GGO-gebruikende
Monsanto-onderneming), ondersteunde Kolomoisky de Oekraïense
Agrarische Raad en diens protesten in het hele land. Het IMF en
Monsanto kwamen met enorme leningen voor Oekraïne met de toezegging
het land te zullen helpen tegen de Russen door wapens en geld te
sturen en het land op te bouwen. Het IMF beloofde miljarden aan
Oekraïne eiste vervolgens dat Oekraïne Monsanto zou accepteren, om een
Amerikaanse voet tussen de deur te krijgen met die
leningsovereenkomsten. Oekraïne heeft uitgestrekte landbouwgronden.
Shell en Chevron hadden al deals van tien miljard dollar gesloten. De
corrupte Poroshenko ontving miljarden dollars en het Westen smeekte
hem die leningen niet terug te betalen. Tegen die tijd zouden de VS de
meeste van de rijkste olievelden en landbouwgronden in handen hebben
voor centen op de dollar. Het onderpand voor het niet terugbetalen van
de leningen is veel olierijk land en andere waardevolle zaken. Daarmee
kunnen ze de geplande toetreding van Oekraïne tot de NAVO versnellen.
In juli 2015 meldde Reuters de instabiliteit van de regio Oekraïne (in
verband met het neerhalen van het vliegtuig MH17). Ze noemden het een
strijd tussen pro-Russische separatistische en Oekraïense troepen.
Deze instabiliteit leidde uiteindelijk tot het intrekken van de bijna
getekende oliedeals met Shell en Chevron.
Sinds de aanstelling van Poroshenko als president in Oekraïne (door
Obama), zijn twee deelnaties, Donetsk en Loehansk, “opstandig” geweest.
Ze willen bij Rusland horen omdat ze dagelijks worden aangevallen door
rechts-extremistische Oekraïense troepen. Het regime van Obama
financiert de neonazi's.
Oekraïense neo-nazi-extremisten hebben vanaf begin 2014 naar schatting
10.000 Russen vermoord in die gebieden. Veel andere Russen uit die
gebieden worden gebruikt voor dwangarbeid en worden gevangengezet door
Oekraïense troepen. Men kan Poetin bij veel gelegenheden de woorden
"neo-nazi's" hore gebruiken. Er zijn nog steeds veel neonazistische
sympathisanten in Rusland en Oekraïne.
Inmiddels zijn er talloze rapporten van de VN verschenen over een
groep genaamd het Azov-bataljon, een rechts-extremistische neo-nazi
Oekraïense nationale garde. Maar in de westerse mainstream media wordt
er weinig gesproken over deze wat men noemt "strijders". We hebben het
hier echter niet over zomaar een kleine groep in een achtertuin. Dit
extremismeprobleem is zeer ernstig. We hebben het over 15 tot 25% van
het hele Oekraïense leger (dit werd destijds geschat in 2015). Deze
situatie deed zich voor in 2015, een jaar nadat Obama zijn Oekraïense
marionetpresident had geïnstalleerd. Het verbod op hulp dat van kracht
was om deze extremistische groepering van Azov te steunen, werd
vernietigd door het Amerikaanse Congres. De Amerikanen gingen dus
accoord met de inzet van nazi's om Russen in Oekraïne te doden die bij
Rusland willen horen. Het interesseert in het Westen niemand geen ene
shit. Geen headlines hierover in de "kwaliteitsmedia", terwijl hun
headline zou moeten luiden: "Obama steunt Oekraïense neonazi's om
Russische joden in Donetsk en Loehansk te vermoorden".
De aanwezigheid van veel neonazi's tot op hoog niveau in Oekraïne was
ook de aanleiding voor Russische troepen om Tsjernobyl te veroveren,
's werelds meest prominente plaats van een nucleair ongeval, nog
steeds bezaaid met straling. Naar verluidt zijn de Russen naar dit
gebied gegaan om te voorkómen dat nucleair materiaal in handen zou
komen van zowel separatisten als neo-nazi's. Ze zouden dit namelijk
kunnen gebruiken om een vuile bom te maken.
Dienaar van het volk
Kolomoisky zou wraak nemen voor wat er in zijn domein is gebeurd. De
confrontatie met Porosjenko, die als vernederend werd ervaren voor de
oligarch, eindigde in maart 2015.
In oktober werd de eerste aflevering van een nieuwe show, Servant of
the People (Dienaar van het volk) uitgezonden op het 1+1-kanaal van
Oekraïne, waarin Zelensky de hoofdrol speelde: een geschiedenisleraar
op een middelbare school die onverwacht president van Oekraïne wordt
en zich inzet voor de bestrijding van corruptie bij de overheid . 1+1
is eigendom van de 1+1 Media Group, één van de grootste Oekraïense
mediaconglomeraten, waarvan de eigenaar, volgens de Atlantic Council,
niemand minder is dan Kolomoisky zelf, waardoor hij “aanzienlijke
politieke invloed heeft in het huidige Oekraïne. Zijn media-middelen
werden gebruikt om de verkiezingscampagne van 2019 van president
Zelensky te promoten, wiens hitshows eerder werden uitgezonden op het
netwerk van Kolomoisky.
De Servant of the People-serie zelf werd geproduceerd door Kvartal 95,
het bedrijf opgericht door Zelensky, wiens partners volgens de Pandora
Papers betrokken waren bij een netwerk van offshores. Toen de ster van
Zelensky tot grote hoogte gestegen was traden sleutelfiguren van
Kvartal 95 toe tot de administratie van Zelensky. Ivan Hennadiyovych
Bakanov, bijvoorbeeld, "promoveerde" van hoofd van de productiestudio
tot hoofd van de veiligheidsdienst van Oekraïne onder Zelensky.
De show creëerde letterlijk de presidentiële persoon van Zelensky,
waardoor hij in feite een onofficiële campagne tegen de zittende
regering kon opbouwen tot maart 2018, toen een politieke partij die
naar de televisieserie werd genoemd, werd geregistreerd bij het
ministerie van Justitie. In december 2018 maakte Zelensky officieel
zijn presidentiële kandidatuur bekend op 1+1.
Zelensky, de creatie van een oligarch, voerde campagne voor het
presidentschap als het personage dat hij speelde in een comedyserie,
met een feest vernoemd naar de show naar de overwinning in 2019.
Tijdens de race plaatste Volodymyr Ariev, een politieke bondgenoot van
de zittende president Poroshenko, een grafiek op Facebook waarin
beweerd werd dat het liet zien hoe Zelensky en zijn
televisieproductiepartners begunstigden waren van een constellatie van
offshore-bedrijven die naar verluidt miljoenen zouden hebben ontvangen
van Kolomoisky's PrivatBank. De beschuldigingen werden destijds als
ongegrond afgedaan, maar de Pandora Papers onthulden dat informatie
over verschillende bedrijven in het netwerk overeenkwam met de kaart
van Ariev, merkte de OCCRP op.
In maart 2019 vertelde Zelenskyy aan het Duitse tijdschrift Der
Spiegel dat hij de politiek in gegaan was om het vertrouwen in
politici te herstellen en dat hij “professionele, fatsoenlijke mensen
aan de macht wilde brengen”. Als dat klinkt alsof het rechtstreeks uit
het World Economic Forum programma Young Global Leaders komt,
dan is dat zo.
Zelensky slaagde in 2000.
Kort nadat ze de touwtjes in handen hadden genomen, begonnen Zelensky
en zijn Dienaar van het Volkspartij, zogenaamd wegens inefficiëntie,
Oekraïense ministers te ontslaan die bekend stonden als hervormers van
corruptiebestrijding. Daria Kaleniuk, hoofd van het Oekraïense
Anti-Corruption Action Center, vertelde de Washington Post in maart
2020 dat Zelensky “een persoon kan ontslaan die een risico neemt,
omdat hij de juiste dingen doet, en deze persoon de schuld kan geven
van inefficiëntie.” De in Kiev gevestigde
hervormingsverslaggever Oleg Sukhov herhaalde het sentiment vorig jaar
en schreef dat "Zelensky consequent corrupte functionarissen heeft
beschermd tegen vervolging en anticorruptiehervormingen heeft
vernietigd." Aan de andere kant, toen Zelensky werd geconfronteerd met
een petitie waarin om zijn ontslag werd gevraagd, weigerde hij Oleh
Tatarov, zijn plaatsvervangend stafchef, te ontslaan die was
beschuldigd van omkoping.
Zelensky benoemde Andriy Bogdan, Kolomoisky's persoonlijke advocaat,
als stafchef, slechts een paar dagen nadat hij was begonnen als de
Oekraïense president. Bogdan was al lid van de regering onder
president Viktor Janoekovitsj, zoals gezegd de beroemde aanhanger van
Rusland die vluchtte na de Maidan-gewelddadigheden. Na zijn
verwijdering mocht volgens de Oekraïense wet niemand die in de
regering van Janoekovitsj heeft gediend ooit nog topposities in het
land bekleden, wat betekent dat Zelensky de wet overtrad met deze
specifieke benoeming, aldus persbureau AFP.
De mensen die opgeofferd werden waren ook degenen die het meest
waarschijnlijk de macht van oligarchen zoals Kolomoisky bedreigden,
van wie Zelensky misschien het een en ander heeft geleerd. Tijdens een
persconferentie in 2020 merkte hij op dat hij “herinnerd wilde worden
als de president die goede wegen aanlegde in Oekraïne”. Eén van de
handvol bouwbedrijven die tijdens zijn ambtstermijn een aanzienlijk
deel van de staatsfondsen hebben ontvangen voor het aanleggen van
openbare wegen, is PBS LLC, dat volgens bedrijfsgegevens is gekoppeld
aan Skorzonera LLC, een bedrijf dat mede-eigendom is van Kolomoisky.
PBS is door Oekraïense onderzoekers beschuldigd van het verduisteren
van miljoenen staatsfondsen voor wegwerkzaamheden. Een uitspraak van
een rechtbank in de oblast Ivano-Frankivsk gaf aan dat het samen met
het door Kolomoisky gecontroleerde Skorzonera is verbonden als
onderdeel van een web van gerelateerde zakelijke entiteiten met
overlappende adressen en personeel. PBS en Skorzonera hadden zelfs hun
belastingaangiften vanaf hetzelfde IP-adres verstuurd.
Met name voormalig minister van Douane Maxim Nefyodov was één van de
hervormers die door Zelensky werden ontslagen. Nefyodov is het meest
bekend vanwege het creëren van ProZorro, een systeem dat is ontworpen
om corruptie in de Oekraïense overheidsopdrachtensector aan te pakken.
Na het ontslag van Nefyodov gebruikte de partij van Zelensky haar
meerderheid om wetgeving aan te nemen die het mogelijk zou maken om
het duurste wegenbouwproject in de moderne Oekraïense geschiedenis te
bouwen zonder toezicht, zonder ProZorro.
Afgelopen juni meldde de Kyiv Post hoe Zelensky “de uitgaven voor
wegreparaties heeft verdubbeld, in de zak van het COVID-hulpfonds
heeft gestoken en geld heeft uitgegeven dat Oekraïne heeft gewonnen in
internationale rechtbanken.” Een interessante bron van contanten,
aangezien het IMF in 2020 een hulppakket van meerdere miljarden
dollars heeft goedgekeurd “om Oekraïne te helpen het hoofd te bieden
aan de pandemische uitdagingen van COVID-19 door betalingsbalans- en
begrotingssteun te verstrekken.” Is het mogelijk dat Zelensky
een pagina uit Kolomoisky's boek heeft gehaald door vrijheden te nemen
met internationale hulp? Het is moeilijk dat met zekerheid te zeggen.
Het is ook onduidelijk waarom het Amerikaanse ministerie van
Buitenlandse Zaken afgelopen maart besloot Kolomoisky opnieuw te
straffen nadat hij ondanks zijn eigen internationale gekonkel van de
slechte lijst was gehaald. In een persverklaring zei staatssecretaris
Anthony Blinken dat de reden "vanwege zijn betrokkenheid bij
aanzienlijke corruptie" was. Maar daar waren ze zich van bewust toen
ze hem de eerste keer op de lijst zetten en later van de lijst haalden.
Nog vreemder, Blinken citeerde specifiek de jaren 2014 tot 2015, toen
Kolomoisky “betrokken was bij corrupte handelingen die de rechtsstaat
en het vertrouwen van het Oekraïense publiek in de democratische
instellingen en openbare processen van hun regering ondermijnden,
inclusief het gebruik van zijn politieke invloed en officiële macht
voor wat hem persoonlijk ten goede zou komen."
Dit is trouwens helemaal geen onthulling, aangezien Nuland een rol
speelde om Kolomoisky voor het eerst van de lijst te krijgen in die
periode toen Blinken diende als plaatsvervangend nationaal
veiligheidsadviseur onder Obama. Blinken noemde de vermeende
plundering van Kolomoisky in Amerika niet eens.
De goede verstandhouding van Ihor Kolomoisky met de VS eindigde in
2019 toen de FBI een onderzoek opende op verdenking van witwassen van
geld, gericht op Kolomoisky, zijn bedrijven en iedereen die op
enigerlei wijze met hem of zijn werk te maken had. Zijn advocaat, Mike
Sullivan, verklaarde dat Kolomoisky alle beschuldigingen "categorisch
ontkent", met het argument dat hij een zakenman is die vaak wordt
onderworpen aan valse beschuldigingen - zoals in het geval van
PrivatBank. In maart 2021 verklaarde het Amerikaanse ministerie van
Buitenlandse Zaken dat Kolomoisky de VS niet meer kan binnenkomen, als
gevolg van zijn significante corrupte acties terwijl hij gouverneur
was in Oekraïne, legde Reuters uit. Volgens het Organised Crime and
Corruption Reporting Project kan niet alleen Kolomoisky, maar ook
geen van zijn directe familie - inclusief zijn vrouw Iryna - de VS
binnenkomen.
Marionet van intriges
In 2019, net nadat Zelensky zijn verkiezing had gewonnen, gaf
Kolomoisky aan dat hij bereid schoon schip te maken en vrede te
sluiten met Rusland. De burgeroorlog in Oost-Oekraïne had tot dusver
meer dan 14.000 levens geëist. De oligarch zei dat het genoeg was: “Ze
zijn hoe dan ook sterker. We moeten onze betrekkingen verbeteren”, zei
hij volgens de New York Times over Rusland en Oekraïne. Maar hij zag
ook een obstakel: “Mensen willen vrede, een goed leven, ze willen niet
in oorlog zijn. En jullie [Washington] dwingen ons om in oorlog te
zijn, en geven ons er niet eens het geld voor."
De vraag is: hebben de VS Zelensky's beschermheer gesanctioneerd,
zoals Firtash, om hem in de goede richting te duwen? In het laatste
geval dreigden de VS Firtash te arresteren wegens omkoping om
Janoekovitsj onder druk te zetten om een handelsovereenkomst met de EU
te ondertekenen. Maar de deal was in werkelijkheid een truc om de
Russische economie te destabiliseren.
Ondanks dat hij werd gekarakteriseerd als louter "pro-Russisch", gaf
Janoekovitsj, zoals The Economist uitlegde, er de voorkeur aan "de
status-quo te behouden en af te zien van aansluiting bij één van beide
kampen terwijl hij [de EU en Rusland] bleef uitmelken." En dus
verhoogden de Verenigde Staten de druk op zijn vriend om Janoekovitsj
aan te moedigen in de gewenste richting te draaien. "Als Janoekovitsj
zou worden overgehaald om van gedachten te veranderen, was het dreigen
om zijn sponsor Dmitry Firtash achter de tralies te zetten een
krachtige hefboom om toe te passen", schreef Cockburn. “Vier dagen
later gaf Janoekovitsj aan dat hij klaar was om te tekenen, waarop
Washington het plan om zijn miljardair-bondgenoot aan te pakken,
negeerde.”
Maar Janoekovitsj veranderde van koers en accepteerde een tegenbod uit
Moskou, een moment dat het startpunt werd voor een kleurenrevolutie.
Cockburn: “Er volgden straatprotesten in Kiev, enthousiast gesteund
door Nuland, die vervolgens uit dankbaarheid koekjes uitdeelde aan de
demonstranten.” Janoekovitsj vluchtte op 22 februari uit Kiev. Vier
dagen later hernieuwde Washington zijn pogingen om Firtash te
arresteren. “Dat hebben ze naar behoren gedaan. Firtash, die kort in
de gevangenis zat, betaalde het equivalent van $ 174 miljoen borgtocht
en wachtte op een rechtbank die uitspraak deed over zijn beroep tegen
uitlevering.”
Of er iets soortgelijks is gebeurd met de oligarch van Zelensky is een
andere vraag; waarschijnlijk een vraag die niet snel zal worden
beantwoord.
De grote leugen
De oorlog heeft Zelensky volledig opnieuw uitgevonden, waardoor zijn
door schandalen geplaagde presidentschap, gekenmerkt door gebroken
beloften, is gered. Uit een opiniepeiling van het Kyiv International
Institute of Sociology bleek dat slechts 24 procent van de kiezers hem
eind januari steunde. Maar nu, dankzij de omarming door het Westen van
het nieuwe personage van de acteur, die hem vaak onberispelijk maakt,
is Zelensky de ontvanger geworden van ongekwalificeerde aanbidding en
enorme hoeveelheden internationaal hulpgeld. "Voor de oorlog stuurden
de VS 300 miljoen dollar per jaar naar Oekraïne", zegt Mark Cancian,
senior adviseur bij het Center for International and Strategic
Studies. Nu geven we $ 100 miljoen per dag aan wat tot voor kort werd
beschouwd als de meest corrupte natie van Europa".
President Volodymyr Zelensky blijft een
show opvoeren voor de camera's om de
wereld ervan te overtuigen dat zijn land
het onschuldige slachtoffer is van een
barbaarse aanval door Russische troepen.
De mainstream media vertellen, zoals
gebruikelijk, niet het volledige verhaal.
Slechts enkele dagen voordat Ruslands "Speciale
Militaire Operaties" in Oekraïne op 24
februari begonnen, werd
door de Wall Street Journal
onthuld dat de Duitse bondskanselier
Olaf Scholz Zelensky een bemiddelde
vredesovereenkomst aanbood. Zelensky,
zoals eerder gezegd één van de Young
Global Leaders van Klaus Schwab,
verwierp echter de overeenkomst die de
vrede zou hebben bewaard. In plaats
daarvan koos hij voor oorlog.
Eén van de grootste zorgen van Rusland
met Oekraïne was dat het werd voorbereid
op het NAVO-lidmaatschap, wat Moskou zag
als een bedreiging voor de nationale
veiligheid die niet kon worden
getolereerd. Scholz was bezig een deal
te sluiten en zei tegen Zelensky tijdens
zijn bezoek aan de
Veiligheidsconferentie van München op 19
februari, "dat Oekraïne zijn
NAVO-aspiraties moet afzweren en
neutraliteit moet verklaren als
onderdeel van een bredere Europese
veiligheidsovereenkomst tussen het
Westen en Rusland”, en dat “het pact zou
worden ondertekend door de heer Poetin
en de heer Biden, die gezamenlijk de
veiligheid van Oekraïne zouden
garanderen.” Maar Zelensky verwierp het
aanbod om een concessie te doen door de
NAVO-neutraliteit te verklaren en zo een
oorlog met Rusland te vermijden, en
beweerde dat "Poetin niet te vertrouwen
was om een dergelijke overeenkomst te
handhaven en dat de meeste Oekraïners
zich bij de NAVO wilden aansluiten."
Deze onthulling legt echt twee
belangrijke punten bloot. Ten eerste,
dat Zelensky als staatshoofd ofwel
buitengewoon incompetent is of volkomen
roekeloos om zijn land nodeloos op het
pad van oorlog met zijn buurland te
plaatsen. En ten tweede geeft het de
mate van controle aan die Washington
over Zelensky's regering heeft,
aangezien hij bij elke stap wordt
geadviseerd door het Amerikaanse
ministerie van Buitenlandse Zaken en
de CIA.
Het is geen geheim dat de VS en het VK
Kiev hebben aangespoord om namens hen de
NAVO-oorlog met Rusland te voeren –
zelfs als dat betekent dat Kiev in een
onoverwinnelijke positie wordt geplaatst
waar het uiteindelijk zijn
strijdkrachten volledig kan zien
vernietigd worden, en Oekraïne zelfs
Die omarming van Zelensky door het Westen is best wel ironisch,
aangezien sinds de oorlog van Oekraïne met Rusland begon heeft Radio
Free Europe samen met de rest van de westerse mainstream media
Zelensky afgeschilderd als iets dat gelijkwaardig is aan een
reïncarnatie van Winston Churchill en Moeder Teresa, die een campagne
voert voor zijn nominatie voor de Nobelprijs voor de Vrede en
inspirerend voor een flamboyant muzikaal eerbetoon tijdens de
Grammy-awards van 2022.
Vandaag de dag is alleen de regering van de Verenigde Staten op schema
om in totaal meer dan $ 50 miljard aan hulp aan Oekraïne te
verstrekken. Ter vergelijking: het Department of Homeland Security
schatte dat de voorgestelde grensmuur van Trump ongeveer $ 21,6
miljard zou kosten. Vooral de Republikeinen brachten de eerste twee
jaar van Trumps ambtstermijn door met het weerstaan van zijn
inspanningen om de muur te financieren en te bouwen, voordat ze met
tegenzin instemden om slechts een fractie te steunen van wat ze in een
oogwenk voor Oekraïne hadden goedgekeurd, en zelfs het patriottisme
van hun critici aanvechtend.
Hoe groot is de kans dat al die miljarden aan internationale hulp op
de juiste plek terechtkomen? Niemand stelt deze of andere belangrijke
vragen. Net zoals niemand vroeg of het vreemd was toen Zelensky zei
dat Rusland “alle inwoners” in de Oekraïense hoofdstad zou moeten
vermoorden om hem te pakken en bij hem te komen. Dat lijkt de hoge
prijs die de ‘dienaar van het volk’ de Oekraïners wil laten betalen;
en één die Washington graag door Amerikanen laat subsidiëren.
[Alle links, bronnen,
documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[19 augustus 2022]
Afdrukken
Doorsturen
