Te midden van groeiende speculaties in de VS over de betrokkenheid van Teheran bij de aanval van Hamas op Israël afgelopen zaterdag en het gerapporteerde besluit van het Pentagon om dit weekend een tweede vliegdekschip naar het oostelijke Middellandse Zeegebied te sturen, heeft de Iraanse Opperste Leider, Ayatollah Ali Khamenei, voor het eerst over de explosieve situatie gesproken.
Khamenei sprak dinsdag in Teheran in zijn hoedanigheid van
opperbevelhebber van de Iraanse strijdkrachten, ter gelegenheid van de
jaarlijkse gezamenlijke diploma-uitreiking voor de cadetten van de
Iraanse militaire academies om bij dit onderwerp stil te staan. Op een
ongekende manier zijn sindsdien fragmenten van Khamenei’s opmerkingen
in het Hebreeuws aan het Israëlische publiek doorgegeven.
De
verklaring van Khamenei
waarschuwt Israël voor overhaaste stappen die het land later zou
kunnen berouwren. Khamenei anticipeerde op de ‘onherstelbare nederlaag’
van Israël. Hij zei dat “het doden van Palestijnse mannen, vrouwen,
kinderen en ouderen, het ontheiligen van de Al-Aqsa-moskee, het slaan
van aanbidders en het loslaten van gewapende kolonisten om het
Palestijnse volk aan te vallen, tot de wreedheden behoren die door het
zionistische regime zijn begaan.”
Khamenei maakte drie belangrijke punten in zijn toespraak:
- Ten eerste is Israël op de verkeerde weg door een dergelijke oorlog
tegen Gaza te beginnen. “De heersers en besluitvormers van het
zionistische regime en hun aanhangers moeten weten dat deze acties een
grotere ramp over hen zullen brengen, en dat het Palestijnse volk, met
een sterkere vastberadenheid, harder op hun afschuwelijke gezichten
zal slaan als reactie op deze misdaden.”
- Ten tweede is het gerucht “verspreid door de elementen van het
zionistische regime en zijn aanhangers” over de betrokkenheid van
“niet-Palestijnen (lees Hezbollah) inclusief Iran” bij de recente
gebeurtenissen “onzin”.
- Ten derde, het belangrijkste: Khamenei leidde zijn opmerkingen in
door de strijdkrachten van Iran te omschrijven als “het stalen fort
van veiligheid, eer en nationale identiteit.” Hij herinnerde zich de
briljante staat van dienst van de Iraanse strijdkrachten in de acht
jaar durende oorlog met Irak, die in zijn ogen ook een wereldoorlog
was, en later, in het dwarsbomen van het ‘slechte complot’ van de VS
om ISIS op te richten en de regio te destabiliseren, waarbij Iran het
uiteindelijke doelwit was.
Khamenei was vrijwel expliciet dat de Iraanse strijdkrachten in staat
van paraatheid verkeren en de mogelijkheid hebben om het land te
verdedigen als het erop aankomt. Dat gezegd hebbende, maakte hij ook
een genuanceerde opmerking: “De hele islamitische wereld is verplicht
de Palestijnse natie te steunen.” Het komt erop neer, in de woorden
van Khamenei: “Vanuit militair en inlichtingenaspect is deze nederlaag
(van Israël) onherstelbaar. Het is een verwoestende aardbeving. Het is
onwaarschijnlijk dat het zich onrechtmatig toeëigende regime de hulp
van het Westen zal kunnen gebruiken om de diepe impact die dit
incident op zijn heersende structuren heeft achtergelaten, te
herstellen.”
Israël wordt inderdaad geconfronteerd met een ernstige existentiële
crisis als gevolg van de interne verdeeldheid en de irrelevantie van
zijn militaire bekwaamheid om de uitdagingen van de hybride oorlog die
het ervaart het hoofd te bieden. Iran ziet daarom dat het voordeel bij
de as van het verzet ligt.
Interessant is dat Egypte heeft onthuld dat het Israël had
gewaarschuwd voor een aanstaande grootschalige aanval door Hamas, maar
dat Hamas er niet naar handelde. Zeker, er zal op een gegeven moment
een balans opgemaakt worden binnen Israël. Premier Netanyahu zal
moeite hebben om dit uit te leggen. Aan de andere kant zal hij
doorgaans proberen vreemdelingenhaat te verdoezelen en aan te wakkeren
met oorlogskreten om de aandacht af te leiden.
In het grote geheel is het ondenkbaar dat de VS, gezien de
catastrofale gevolgen, Iran zullen durven aanvallen. Maar de
verleiding zal groot zijn om Hezbollah in buurland Libanon terug te
dringen, gebruik makend van de huidige mogelijkheid en, ten tweede, de
Syrische situatie ernstig te destabiliseren terwijl Rusland zich
blijft bezighouden met Oekraïne – dat wil zeggen een wanhopige poging
doet om de verworvenheden van de zogenaamde As van Verzet, die de
afgelopen tien jaar en langer door Iran werd geleid, in te perken.
Daarom lijdt het geen twijfel dat dit een potentieel brandpunt blijft
voor zover het Iran betreft, en Teheran zal waakzaam blijven om geen
terrein te verliezen in de Levant.
De kern van de zaak is dat de VS en Israël vandaag de dag
geconfronteerd worden met een heel ander Iran dan ze de afgelopen
veertig jaar en meer sinds de Islamitische Revolutie van 1979 gewend
zijn geweest. Stel u de volgende situatie voor:
- Iran bevindt zich niet langer in een isolement en heeft met succes
de westerse sancties overwonnen;
- Het BRICS-lidmaatschap is een gamechanger voor de integratie van
Iran in de wereldgemeenschap;
- Iran is een drempelstaat in zijn kernwapenprogramma, heeft sterke
relaties met Rusland en China en kan zelfs het evenwicht doen kantelen
in de onderlinge verhouding van de strijdkrachten in West-Azië en
aangrenzende regio's.... en zelfs internationaal;
- Iran zit niet langer gevangen in een slopende regionale rivaliteit
met Saoedi-Arabië en de versoepeling van de conflictsituaties in Jemen
en Syrië creëert ruimte voor Teheran om te manoeuvreren in de
diplomatieke arena (de Iraanse minister van Buitenlandse Zaken
coördineert actief met zijn collega's in de regio.).
Dit alles stelt Iran in staat om naar de volgende ontwikkelingsfase te
gaan, zijn mondiale aanwezigheid te vergroten en zijn invloed uit te
breiden. Het volstaat te zeggen dat Iran Israël gestaag overtreft in
de machtsdynamiek van de regio. Als veel kleiner land met een onzekere
toekomst, dat zich moet aanpassen aan de nieuwe realiteit van
Amerikaanse bezuinigingen, bevindt Israël zich niet langer in dezelfde
klasse als Iran. De Hamas-operatie legt deze geopolitieke realiteit
bloot.
Een langdurige oorlog in Gaza zal een enorme aanslag op de hulpbronnen
van Israël betekenen en kan het land alleen maar verzwakken. De
uitkomst ervan blijft voor iedereen een raadsel. Maar aan de andere
kant gelooft Israël ook dat het geen diplomatieke opties heeft.
Bovendien, als Hezbollah zich in de strijd mengt, zal alles wat
afgelopen zaterdag in Israël is gebeurd een picknick lijken. Met zijn
enorme voorraad geavanceerde raketten – bijna 200.000 raketten die op
vrijwel alle hoeken en gaten van Israël staan gericht – heeft
Hezbollah het vermogen om Israël alomvattend te vernietigen.
In principe is de inzet van twee Amerikaanse vliegdekschepen in het
oostelijke Middellandse Zeegebied bedoeld om een krachtige boodschap
naar Hezbollah te sturen. Aan de andere kant benadrukt het ook dat het
West-Aziatische theater, naast Oekraïne en Taiwan, in de nabije
toekomst de VS zal blijven betrekken. Als dit geen imperiale
overbelasting is, wat is het dan wel? Er moet iets gebeuren.
Dit is het beginstadium. Ondertussen vertoont het eenheidsfront van de
Europese Unie in de oorlog van Israël met Hamas al zijn eerste
scheuren. Maandag, binnen enkele uren na de aankondiging dat de EU 691
miljoen euro aan hulp aan de Palestijnse Autoriteit zou ter
beoordeling stellen, waarbij alle betalingen onmiddellijk zouden
worden opgeschort, kwam Josep Borrell, hoofd van het buitenlands
beleid, tussenbeide en zei dat de Europese Commissie “de verschuldigde
steun niet zal opschorten”. Betalingen als “het straffen van het hele
Palestijnse volk” zouden “de EU-belangen in de regio ernstig schaden
en de terroristen alleen maar verder hebben aangemoedigd.”
Er zijn meningsverschillen ontstaan tussen de EU-landen over het
conflict. Historisch gezien is Israël-Palestina een van de meest
verdeelde kwesties in de EU. Verschillende landen – waaronder Ierland,
Luxemburg en Denemarken – zochten naar een verwijzing naar de-escalatie
in de gezamenlijke EU-tekst over het conflict, waar anderen tegen
waren. Frankrijk, de Noordse staten, België en Ierland steunen
traditioneel een standpunt dat door sommige andere landen als te pro-Palestijns
wordt gezien.
Het is duidelijk dat vrijwel geen enkel land in het Globale Zuiden –
afgezien van een handvol gevallen zoals India – zich haast om
“solidariteit” uit te drukken met Israël in zijn apocalyptische oorlog
met Gaza en de tegenstellingen binnen Israël die wachten om vroeg of
laat te imploderen. Teheran is ervan overtuigd dat het aan de goede
kant van de geschiedenis staat.
We sluiten ons zeker aan bij iedereen die de aanval van Hamas in de
krachtigste bewoordingen hebben veroordeeld. Dat gezegd hebbende, zijn
we niet zo verrast als velen dat deze aanval daadwerkelijk heeft
plaatsgevonden en de levens van zoveel onschuldige Israëliërs heeft
geëist, noch zijn we verrast door de aanhoudende Israëlische
vergeldingsmaatregelen die zeker de levens zullen eisen van honderden,
zo niet duizenden Palestijnen, waaronder veel onschuldige burgers.
Iets meer dan een jaar geleden (op 2 oktober 2022) schreven we over
wat de afgelopen dagen op tragische wijze is gebeurd:
“Het gevaar dat alle betrokken partijen over het hoofd lijken te zien
is dat, hoewel de status quo tussen Israël en de Palestijnen op het
eerste gezicht nog wat langer kan blijven bestaan, bijvoorbeeld drie
tot vier jaar, deze niet veel langer kan worden volgehouden. Het zal
ongetwijfeld ontploffen in het gezicht van iedereen die zich niet
bewust is van de urgentie en de verschrikkelijke gevolgen van het
uitblijven van een oplossing. Het is inderdaad niet de vraag of, maar
wanneer de Palestijnen in opstand zullen komen en hun toevlucht zullen
nemen tot geweld, waardoor de tweede Intifada van 2000 slechts een
repetitie lijkt.
En de Israëli's die in ontkenning hebben geleefd, zullen vroeg of laat
de bittere waarheid onder ogen moeten zien. Het Palestijnse probleem
zal niet verdwijnen; het zal hen blijven achtervolgen en geen uitstel
bieden. Bovendien zal het conflict met de Palestijnen de trouwste
vijand van Israël, Iran, en zijn bondgenoot Hezbollah in Libanon, het
perfecte recept blijven bieden dat ze nodig hebben om de regio te
destabiliseren en de nationale veiligheid van Israël voortdurend te
bedreigen. En terwijl Israël militair kan zegevieren over al zijn
vijanden, zij het tegen een toenemende tol aan bloed en levens, kan
het de gevaarlijkste dreiging van allemaal niet tegenhouden: de
dodelijke erosie, als gevolg van zijn aanhoudende brute bezetting, van
de morele basis waarop de land werd opgericht.”
Deze ongekende en onvoorstelbare aanval van Hamas, vanaf het land, de
lucht en de zee, moet maanden in beslag hebben genomen om de
uitvoering te plannen, te trainen en voor te bereiden. En toch hebben
de ‘meest geavanceerde’ inlichtingendiensten van Israël zelfs geen
spoor van een dergelijk verwoestend plan ontdekt. Wat zegt dat over de
Israëlische regering, geleid door een arrogante en zelfingenomen
premier, Netanyahu, die opschept over de ongeëvenaarde militaire
capaciteiten en paraatheid van Israël?
Terwijl Netanyahu druk bezig was met zijn plannen om de Israëlische
democratie te verpletteren door middel van zijn zogenaamde
gerechtelijke hervormingen, en het versterken van de veiligheid van
Israël op de Westelijke Jordaanoever door duizenden troepen te sturen
om de kolonisten te beschermen die tekeer gaan tegen de Palestijnen,
bereidde Hamas zich voor op deze dodelijke aanval op de Palestijnse
gebieden van een ongekende omvang, waarbij inmiddels vele honderden
levens van Israëli's zijn geëist en meer dan 100 zijn ontvoerd,
terwijl de kwetsbaarheid van Israël in de ogen van zijn sterkste
vijanden, waaronder Hezbollah en Iran, wordt blootgelegd.
De timing van de aanval van Hamas was uiteraard niet toevallig. Het
was de bedoeling dat het precies op de 50ste verjaardag van de Jom
Kipoeroorlog van 1973 zou plaatsvinden. Het was bedoeld om de
Israëli’s er grof aan te herinneren dat de rechten en ambities van de
Palestijnen geen vakje zijn dat moet worden afgevinkt, zoals Netanyahu
onlangs beschreef toen hem werd gevraagd naar de toekomstige
normalisering van de betrekkingen tussen Israël en Saoedi-Arabië. Geen
enkele Israëliër had ooit kunnen geloven dat een zogenaamde
‘groepering’ met ‘vuurwerk’, zoals sommige Israëlische functionarissen
Hamas hebben beschreven, dat al 18 jaar onder blokkade staat, in staat
zou zijn een aanval van een dergelijke omvang uit te voeren, waarbij
tienduizenden Israëli's naar schuilplaatsen zijn gestuurd,
ineengedoken van angst.
Decennia lang heeft de Israëlische regering het publiek doen geloven
dat de Palestijnen hun strijd voor onafhankelijkheid niet zullen
staken tenzij Israël bruut geweld tegen hen gebruikt. Deze aanval
heeft bewezen dat deze bewering onjuist is; dat zelfs onder de
zwaarste omstandigheden de Palestijnen hun strijd voor vrijheid en
onafhankelijkheid nooit zullen opgeven door geweld met geweld te
beantwoorden, en nooit zullen bezwijken voor de Israëlische
strijdkrachten. De huidige Israëlische regering, waarvan de minister
die verantwoordelijk is voor burgerzaken op de Westelijke Jordaanoever,
Bezalel Smotrich, eerder dit jaar opriep tot het wegvagen van het
Palestijnse dorp Huwara en de kolonisten de vrije hand heeft gegeven
om de Palestijnen op elk moment lastig te vallen, deed niets anders
dan het zich toe-eigenen van de laatste overblijfselen van hoop voor
de Palestijnen om weer vrij te zijn.
De reactie van Israël, die al aan de gang is, zal naar verwachting
groots, onafgebroken en meedogenloos zijn. Een Israëlische bezetting
van Gaza is zeer waarschijnlijk, hoe dwaas dat uiteindelijk ook mag
blijken. De huiveringwekkende woorden van de Israëlische minister van
Defensie Yoav Gallant, waarin hij belooft “de realiteit in Gaza te
veranderen”, zullen betekenen dat het steeds moeilijker zal worden
voor de landen in de regio en zelfs voor de ‘vrienden van Israël’ in
de VS en Europa – passief te blijven.
Alle oorlogen komen tot een einde door middel van onderhandelingen.
Maar deze komende oorlog zal lang en veelomvattend zijn. De sluwe
politicus in Netanyahu, die in eigen land onder enorme druk staat,
die geconfronteerd wordt met persoonlijke juridische aanklachten en aan de
macht blijft met de hulp van ultranationalistische en rechtse
partners, zal de kans aangrijpen om zijn reputatie als Israëls grote
beschermer te redden en het politieke- en veiligheidsestablishment in
zijn land, dat diep verdeeld is, zal net als hij geen haast hebben om met Hamas aan
de onderhandelingstafel te gaan zitten.
[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[11 oktober 2023]
Afdrukken
Doorsturen
