Europese politici voeren een niet te winnen strijd

Edward Luttwak betoogde gisteren in de Britse Daily Telegraph dat de oorlog in Oekraïne voor Europa niet te winnen is. Ook al was Europa een speler te goeder trouw, wat het in de kwestie Oekraïne in ieder geval zeker niet is (denk aan Minsk), het is niet in staat zijn verdragsverplichtingen aan de NAVO op politiek of militair vlak na te komen.

Hij wijst in de eerste plaats op de grote kloof tussen de Amerikaanse inzet van 3,5% van het bbp aan de NAVO en het Europese gemiddelde van minder dan 2% (dat zou minstens 2% moeten zijn), een verschil dat een regering-Trump waarschijnlijk zal willen herstellen. De Verenigde Staten zouden volgens Trump moeten overwegen de NAVO niet langer te steunen. En dit in een tijd waarin de NAVO-defensie-uitgaven in 2023 een piek bereikten van 8,3%. Tot 2022 gaven de NAVO-leden ongeveer twee keer zoveel van hun bbp uit aan hun verzorgingsstaten dan aan defensie (wat, eerlijk gezegd, precies is zoals het zou moeten zijn, gegeven de totale nutteloosheid en het gebrek aan noodzaak voor een confrontatie met Rusland over Oekraïne).

De militaire uitgaven op zichzelf zijn echter geen goede maatstaf voor de werkelijke bijdrage van elk land. De Europese Unie is in de eerste plaats niet in staat wapens op betaalbare schaal te produceren, en de enorme diversiteit van verschillende soorten wapens in heel Europa draagt bij aan nodeloze complexiteit, verwarring en veel hogere prijzen. De lachende derde is in dit geval de Amerikaanse wapenindustrie.

De Europese Commissie zet vol in op het kopen van wapens, eventueel of desnoods van lokale fabrikanten, ongeacht hun verdiensten of hun eenheidskosten. De NAVO is in wezen een instrument om belastinggeld te gebruiken voor de subsidiëring van de eigenaren van de westerse wapenindustrie, onder het zogenaamd stemmen aantrekkende voorwendsel van het scheppen van werkgelegenheid en regionale ontwikkeling. Luttwak geeft als voorbeeld het nieuwe NARP-geweer van de Italiaanse Beretta, dat niet zo modern is als sommige van zijn niet-Italiaanse concurrenten en een stuk duurder.

Luttwak gaat niet in op de kwestie van de militaire normen die vereist zijn voor het NAVO-lidmaatschap, die uitgaven afdwingen die anders misschien niet zouden worden gedaan, noch op de geldstroom naar in de VS gevestigde wapenindustrieën. Andere voorbeelden zijn onder meer het Franse Dassault-monopolie op alle Franse gevechtsvliegtuigen, waarvoor een zeer hoge eenheidsprijs geldt, en oorlogsschepen die in zeer kleine aantallen worden gemaakt in elk Europees land met een marine van welke omvang dan ook. Polen, met een leger van 42.000 soldaten in 2022, en wiens tegenstander over land naar verluidt in het oosten ligt, geeft geld uit aan scheepswerven om een ‘Baltische Zeemacht’ te worden. Contracten gaan niet naar de goedkoopste beschikbare leveranciers, maar naar degenen van wie kan worden beweerd dat ze de lokale industrie zullen ondersteunen.

Hoewel de Europese legers er misschien slim uitzien, hebben zij geen enkele grootschalige gevechtservaring, en zeker niet tegen Russische strijdkrachten. De Europese ministers van Defensie hebben Luttwak verteld dat geen van hen 'laarzen op de grond' in Oekraïne kon leveren. Ze zijn er natuurlijk wel - we geven een schokkende opsomming van het aantal omgekomen 'huurlingen' op aan het eind van dit artikel, maar als men dat zou toegeven lokken zij een electorale nederlaag, zo niet een revolutie, uit, vanuit de gelederen van de grote politieke partijen. Over de officiële reactie van het Kremlin zullen we het maar niet hebben. In tenminste één groot Europees land waarover Luttwak schrijft, zouden de meeste soldaten, in een ‘post-heroïsche’ cultuur, blijkbaar weigeren te vechten. Europa is in het algemeen niet bereid ‘de realiteit van de terugkeer van de oorlog op het continent’ te erkennen - afgezien Macron, wellicht.

Feitelijk zou in Frankrijk de Kleine Napoleon gehoor moeten geven aan deze logica die hem door zijn eigen leger is meegedeeld. Relevanter zou hij zich de gemeenschappelijke wijsheid moeten herinneren die ooit werd gedeeld tussen westerse leiders als Bill Burns, Angela Merkel, Bill Clinton en anderen, namelijk dat het naar de Russische grenzen duwen van de NAVO een maatregel zou zijn die verdeeldheid zou zaaien en die waarschijnlijk tot een gewapend conflict zou leiden (wat ook gebeurde).
Wanneer veranderde die wijsheid, en wie veranderde haar, en waarom? Welnu, het is feitelijk nooit echt veranderd, aangezien de westerse leiders er meestal de voorkeur aan gaven Rusland te demoniseren (soms om binnenlandse redenen, zoals in het geval van de RussiaGate-hoax van Hillary Clinton) in plaats van vriendschap te sluiten met Rusland of eenvoudigweg Rusland te laten floreren op grond van het feit dat een sterk tegenwicht kan bieden aan een sterk China. Dit laatste was de wijsheid van Donald Trump in 2016, maar de RussiaGate-hoax dwong hem tot een resoluut anti-Russisch standpunt. Nu, aan het eind van de Bide-periode, ziet het Westen zich geconfronteerd met een gebundelde Rusland-China macht.

Dima van het Military Summary-kanaal meldde onlangs dat het Oekraïense leger de stad Belgorod blijft aanvallen met meerdere raketlanceersystemen, mogelijk de Vampier MRLS van de Tsjechische Republiek. Ook zijn de afgelopen dagen verschillende Russische olieraffinaderijen getroffen door Oekraïense drones. Dit zou waarschijnlijk gevolgen hebben voor de olieprijzen in Rusland. De Tsjechische premier heeft onlangs verklaard dat de NAVO geen rode lijnen mag overschrijden in haar conflict met Rusland als het gaat om het aanvallen van Russische activa in Rusland. Poetin heeft geantwoord dat Rusland geen rode lijnen zal hebben tegen buitenlandse huurlingen.

Rusland van haar kant heeft volgens het Russische Ministerie van Defensie de afgelopen week drie Oekraïense Patriot-systemen, verschillende Tsjechische Vampire MLRS-systemen, tien in het buitenland gebouwde artilleriesystemen en pakhuizen met brandstof en munitie vernietigd. Een Russische raketaanval heeft 300 leden van de neonazistische Kraken-brigade geëlimineerd. Twee Tsjechische vampiersystemen werden vernietigd door Russische Iskandr-raketten nabij Verkhnia Pysarivka.

Bij een grote Russische aanval op 15 maart op een bijeenkomst van de commandostaf van Oekraïense veiligheids-, speciale en paramilitaire strijdkrachten nabij Odessa kwamen veel van de aanwezigen om het leven, waaronder buitenlandse partners, en daarvan een groot aantal – misschien wel 60 – NAVO-officieren (Duits, Frans , Groot-Brittannië, Roemenen, Polen, Georgiërs). Bij een nieuwe aanval tijdens de daaropvolgende evacuatie kwamen enkele overlevenden en evacuatiepersoneel om het leven. We kunnen speculeren dat deze bijeenkomst op de een of andere manier verband hield met het plan van de Oekraïense inlichtingenchef Bodanov om één of andere aanval op de Krim te lanceren. Zou er een mol in de hogere kringen van het Oekraïense leger kunnen zitten die de locatie en het tijdstip doorgebriefd heeft aan het Kremlin?

Op de slagvelden wordt Oekraïne steeds verder in het defensief geduwd door Russische troepen die reageren op pogingen van Oekraïense strijdkrachten (Oekraïense en westerse mainstream media omschrijven hen vrijwel zeker ten onrechte als anti-Poetin Russische milities) om Mi-8-helikopters te landen om een dorp in te nemen: Kozinka, in de regio Belgorod, dicht bij de Russische grens. De operatie was de verantwoordelijkheid van inlichtingenchef Bodanov. Deze mislukking zou zijn ondergang kunnen betekenen.

Het wordt duidelijk dat sommige berichten van Oekraïense kant zeer misleidend waren. De aanvallen werden door Rusland verwacht met bom-, artillerie- en drone-aanvallen op grote Oekraïense troepenconcentraties. Wij vermoeden dat Oekraïne de beslissing heeft genomen om er maar het beste van te maken en hoe dan ook door te gaan. Dat duidt er op dat het doel niet de overwinning was, maar sympathieke berichtgeving in de westerse mainstream media die het Amerikaanse Congres zou beïnvloeden méér geld beschikbaar te stellen. Hierin was het succesvol. Het Congres heeft noodhulp verleend ter waarde van 300 miljoen dollar, waaronder ATACMS-langeafstandsraketten en HIMARS-lanceerinrichtingen (die mogelijk al zijn verzonden). Deze zullen helpen bij verdere algemene Oekraïense drone-aanvallen van het soort dat we de laatste dagen in heel Rusland hebben gezien. Sommigen waren succesvol. Er waren onder meer pogingen om een kerncentrale in Rostov te raken, en ze vonden ook plaats naast een hernieuwd Oekraïens offensief op de kerncentrale van Zapporizhzhia. Dima speculeerde dat Oekraïne op zoek is naar iets waarmee het Rusland kan chanteren. De Russen zullen niet blij zijn met het bewijs van een zeer lichte bescherming van hun grensgebied, zelfs als het Russische leger effectief op aanvallen zou reageren.

Deze volledige mislukking van Oekraïne werd gevolgd door Oekraïense raket- en drone-aanvallen op de stad Belgorod. Poetin beweert dat 95% hiervan werd neergeschoten. Bij de totale gevechten tot nu toe in dit gebied van Belgorod gedurende de afgelopen dagen heeft Oekraïne volgens het Russische ministerie van Defensie meer dan 1.000 man en 18 tanks en 23 gepantserde gevechtsvoertuigen verloren. In totaal waren er 2.500 troepen bij betrokken, en 35 tanks. Russische beschietingen en raketaanvallen, bommenwerpers en afgelegen mijnenleggers roeiden de Oekraïense saboteurs uit en keerden hulptroepen terug (die Rusland aanviel met behulp van een Tornado-raketsysteem met meerdere lanceringen). Dit duidde op een hoge mate van Russische paraatheid.

Zelensky en zijn staf schrijven volgens Dima, gisterochtend, het falen toe aan “verraad” binnen de Oekraïense gelederen – een herinnering dat het pro-Russische sentiment in Oekraïne wellicht krachtiger is dan het pro-Oekraïense sentiment in Rusland. De lancering van een Oekraïense jacht op wie dan ook schuldig was, kan, zoals deze dingen vaak doen, een contraproductief niveau van angst en wantrouwen zaaien. Neem in aanmerking dat dit gebeurt in een gebied waarvan Rusland onlangs zei dat het van plan was het in te richten als bufferzone, en waarvan de grote stad, Charkov, het onderwerp is geweest van meerdere Russische artillerie- en bombardementen. Het uiteindelijke doelwit van de mislukte Oekraïense operatie zou een nucleaire installatie in de regio Belgorod zijn geweest. Dima speculeert dat de Oekraïense aanvallen Poetin ertoe kunnen dwingen het plan voor de bufferzone te bespoedigen, misschien zelfs tot in Charkov, maar merkt op dat Rusland, gezien het feit dat de stad Charkov een bevolking van 1 miljoen inwoners heeft, wellicht 100.000 soldaten nodig heeft om dit te verwezenlijken.

Tot slot nog even - zoals beloofd - de cijfers over buitenlandse 'strijders' in Oekraïne en recente gebeurtenissen om u up-to-date te houden. Het Russische Ministerie van Defensie blijft alle buitenlandse huurlingen volgen en registreren die in Oekraïne zijn aangekomen om deel te nemen aan gevechtsacties.
►Het totale aantal buitenlandse huurlingen dat in Oekraïne is aangekomen bedraagt ​​13.387
►De vernietiging van 5.962 buitenlandse huurlingen is tot nu toe bevestigd.

De onbetwiste leider in termen van het aantal gedode strijders is Polen (2.960 aangekomen, 1.497 geëlimineerd).
Vanuit Georgië arriveerden 1.042 strijders, van wie er 561 werden uitgeschakeld.
Van de 1.113 'soldaten van fortuin' die uit de VS arriveerden U.S. verloren 491 hun leven.
Meer dan 40% van de Canadese huurlingen werd geëlimineerd (422 van de 1.005).
Van de 822 strijders die uit Groot-Brittannië arriveerden werden er 360 geëlimineerd.
Vanuit Roemenië arriveerden 784 huurlingen, 349 werden gedood.
Uit Duitsland - respectievelijk 235 en 88.
Frankrijk heeft al 147 van de 356 aangekomen militanten verloren, maar ontkent – ​​op alle niveaus – de aanwezigheid van zijn huurlingen op het grondgebied van Oekraïne. Er zijn zelfs huurlingen aangetroffen afkomstig uit Indonesië.

Als we hetzelfde percentage toepassen op Oekraïense reguliere legertroepen, dan is het logisch om van de 800.000 troepen die bij het begin van het conflict bestonden, te concluderen dat er al minstens 352.000 doden zijn. En omdat Oekraïne zich gedurende het hele conflict met geweld heeft opgesteld, moet het aantal Oekraïense doden wel duidelijk meer dan die 352.000 zijn. Een realistischer aantal dan de 30.000 die door Zelensky werden genoemd.

Wanneer zal het punt worden bereikt dat er een verstandig iemand in het Westen tot de rationele conclusie komt dat de Oekraïners geen enkele kans hebben om de voortdurende vijandelijkheden te overleven? Omdat dàt de enige rationele conclusie is die kan worden getrokken.

Als het Westen besluit een zelfmoordpoging te ondernemen om Oekraïne militair binnen te komen, is het dan niet al duidelijk dat de westerse strijdkrachten dezelfde 44% van hun manschappen op dezelfde manier zullen stervenn als de gevallenen van Oekraïne? Vorige week werd door het Westen toegegeven dat tachtig procent (80%) van de Oekraïense drones nutteloos is geworden door Russische elektronische oorlogsvoering! 80%! !  Dat zijn door het Westen geleverde drones. Denkt het Westen dat de eigen strijdkrachten betere kansen hebben als ZIJ degenen zijn die de drones lanceren? Een dergelijke conclusie zou niet reëel zijn.

Wanneer zal het Westen tot bezinning komen en tegen Oekraïne zeggen: "We hebben al het mogelijke gedaan, probeer een deal voor vrede met Rusland te bewerkstelligen." Zoals het er nu voorstaat, slinkt de westerse wapenvoorraad tot het punt waarop westerse landen niet langer in staat zijn hun eigen grondgebied te verdedigen, omdat ze hun voorraden munitie, artilleriegranaten en raketten behoorlijk hebben uitgeput.

Als het Westen zich met Oekraïne bezighoudt, waar denken zij dan dat zij hun bevoorrading zullen krijgen? Op dit moment kan het Westen niet genoeg wapentuig leveren buiten het schijntje van het leger dat Oekraïne nog heeft. Hoe zouden ze dan de extra half miljoen NAVO-troepen kunnen bevoorraden? De munitie is er eenvoudigweg niet meer en de productiebasis kan eenvoudigweg niet genoeg produceren om in de voortdurende oorlogsinspanningen te voorzien.

Ondertussen blijft Macron de EU richting de Derde Wereldoorlog duwen. "Er is geen ‘duurzame vrede’ mogelijk zonder dat Oekraïne de controle over het Russische schiereiland verkrijgt," heeft de Franse president beweerd. Oekraïne moet de controle terugkrijgen over alle gebieden die het ooit bezat, inclusief het Russische schiereiland de Krim, heeft hij gezegd. Anders zal er geen “duurzame vrede” mogelijk zijn, beweerde hij.

Vladimir Poetin, die drie dagen geleden in een interview reageerde op het dreigement van de Franse president Macron om “niet-strijdende” Franse troepen naar Oekraïne te sturen, antwoordt niet alleen dat deze “indringers” voor Rusland als strijders zullen worden beschouwd, maar hij maakt ook duidelijk dat, terwijl voor het collectieve Westen het conflict met Rusland over Oekraïne gewoon een spel is... een kans voor het Westen om een groter geopolitiek voordeel, financieel gewin of iets dergelijks veilig te stellen, voor Rusland het een kwestie van overleven is. Hij waarschuwde het Westen nogmaals dat als Rusland van mening is dat zijn existentiële veiligheid wordt bedreigd, het zijn toevlucht kan nemen tot kernwapens. Poetin heeft ook aangegeven, zoals we hier in het verleden hebben betoogd, dat het Westen eenvoudigweg te onbetrouwbaar is voor Rusland om tijd te verspillen aan onderhandelingen. Deze crisis lijkt dus te eindigen met één van deze twee scenario's: òf deze oorlog kan alleen eindigen als het Westen zich aan de Russische voorwaarden overgeeft, of (en daar zou het Pentagon geen probleem mee hebben) er komt een Derde Wereldoorlog.

Op een persconferentie eergisteren kondigde Macron niet, zoals verwacht, de inzet van Franse troepen in Oekraïne aan, maar zei alleen dat dit een optie bleef (of dit wel of niet zou gebeuren zou afhangen van Russische acties), ook al zou Frankrijk daar niet het voortouw in nemen. Als Rusland de overhand zou krijgen in het conflict over Oekraïne, merkte Macron op, zou de Europese, inclusief Franse, veiligheid worden ondermijnd. Dit zou een uitkomst zijn die niet mag gebeuren. Misschien was de persconferentie van Macron een reactie op de eerdere waarschuwingen van Poetin. Het lijkt erop dat Poetin met deze waarschuwingen de bluf van Macron heeft doorzien. Er zijn natuurlijk veel NAVO-operatoren (adviseurs) in Oekraïne, maar Macron had het over de aanwezigheid van een openlijk, georganiseerd detachement militaire troepen. Dima speculeerde gisteren dat Macron, in plaats van het risico te lopen Franse troepen naar Oekraïne te sturen, deze in plaats daarvan naar Roemenië en Moldavië zal sturen, mogelijk met de bedoeling Odessa te hulp te schieten in het geval van een Oekraïense ineenstorting - wat dan zou betekenen dat de NAVO aan Rusland de oorlog zou verklaren.

Emmanuel Macron is een politiek figuur dat vanwege de macht die hij heeft in de gaten gehouden moet worden. Hij is iemand die willens en wetens een neoliberale pensioenwet door de strot heeft geduwd van onwillige kiezers, de belangrijkste burgerbeweging uit de moderne Franse geschiedenis, de Gele Hesjes, heeft genegeerd en misbruikt en het Franse imperialisme in West-Afrika heeft ondermijnd (en de macht heeft moeten overdragen). Hij heeft imperiale denkbeelden over zijn (recente) aartsvijand, Rusland, en heeft gigantische sommen geld tevergeefs  weggegooid ter ondersteuning van het verzoek van Oekraïne om lid te worden van de NAVO (wat de NAVO nog steeds niet zal geven) – nadat hij zichzelf eerst schijnbaar had overtuigd met zijn eigen belachelijke leugen dat Rusland er serieus belang bij heeft Europa aan te vallen en nog meer Franse levens op te offeren. Deze zouden een aanvulling vormen op de verliezen die al verloren zijn gegaan onder het voorwendsel dat het Franse Vreemdelingenlegioen zaken doet in Oekraïne.

Macron zou zonder blikken of blozen Fransen willen sturen om te sterven in de plaats van Oekraïners in de buurt van Wit-Rusland, Odessa of Moldavië, en NAVO-collega's ertoe aanzetten langeafstandsraketten aan Oekraïne te leveren die Russen in Rusland kunnen doden, en in wezen alles doen wat hij kan om een nucleaire oorlog uit te lokken. Dat is wat er gebeurt als pompeuze, hooghartige en zelfmisleidende Europese politici te lang te veel macht krijgen. Het zou veel beter zijn als Macron en zijn generatie cheffes sans billes – leiders die hun krediet zijn kwijtgeraakt – hun aandacht zouden richten op èchte problemen waar hun burgers mee te maken hebben in plaats van zich te richten op de problemen die volledig zijn verzonnen door serieleugenaars als Hilary Clinton, Joseph Biden en Boris Johnson.

De grens tussen niet-strijdende troepen en strijdende troepen is in het Franse denken kwetsbaar. Alle vormen van escalatie vanaf dit punt die door mensen als Emmanuel Macron worden overwogen, kunnen de ‘escalatie-roltrap’ naar een nucleaire oorlog versnellen. Dit zou uiteraard verwoestend zijn voor de wereld. Niemand zal waarschijnlijk het gevoel hebben dat ze in een dergelijke context hebben ‘gewonnen’ en beide partijen hebben heel veel te verliezen, zelfs als we aannemen dat er iets minder is dan de mogelijkheid van volledige vernietiging.

Het inzetten van westerse troepen in Oekraïne zou op meerdere vlakken een strategische blunder zijn. Zolang de VS wegblijven (en die doen dat omdat zij hùn oorlog met Rusland - ver weg van 'huis' - door de 'bondgenoten' laten uitvechten), zijn de Europeanen niet in staat de Russische luchtmacht te evenaren. Ook niet militair. De Duitse (62.000 in totaal), Franse (118.000 in totaal) en Britse (76.000 in totaal) legers zijn relatief klein en nog minder indrukwekkend qua coördinatie. Deze landen zouden uiteraard niet hun hele legers sturen, maar louter expeditietroepen: misschien een totaal van 50.000, niet veel meer dan het aantal vrijwilligers dat Rusland naar eigen zeggen elke maand recruteert. De Europese wapens zijn de afgelopen twee oorlogsjaren door hulppakketten uitgeput en hun prestaties op het slagveld zijn verrassend zwak geweest. Een land als Frankrijk verkeert niet in een positie om een wapenproductiecapaciteit in stand te houden die Oekraïne aanzienlijk zou helpen.

Zelfs als de VS ter plaatse wèl zouden deelnemen, zouden de kansen waarschijnlijk nog steeds in het voordeel van Rusland uitpakken, maar de kansen op een afglijden naar de inzet van kernwapens zouden veel groter zijn. Het collectieve Westen kan de kosten van de oorlog niet gemakkelijk dragen: Oekraïne heeft een tekort van 37 miljard dollar, heeft een zeer slechte kredietwaardigheid en kan niet voldoende geld bijdragen om meer wapens te verwerven of om het Westen te betalen voor het sturen van meer wapens. Als het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden de 61 miljard dollar van Biden ter sprake brengt voor een stemming, dan rijst de vraag of de helft van dat geld zou moeten worden uitgegeven om Oekraïne in staat te stellen zijn schulden af te betalen. De meeste Europese landen, en vooral de VS, hebben hun eigen schuldenproblemen.






[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]



[17 maart 2024]

 

Afdrukken Doorsturen