Het leiderschap van het collectieve Westen is tot alles in staat

Er is nog nooit een gevaarlijker tijd geweest voor de mensheid dan nu. We staan op de drempel van een absolute nachtmerrie. Het is duidelijk dat de entiteit die bekend staat als het collectieve Westen nu acteert zoals de grootste schurkenstaten doen en er geen bezwaar tegen zal hebben om op flagrante wijze inbreuk te maken op welke bestaande wet dan ook. Of deze wetten nu gebaseerd zijn op ethisch gedrag, moreel gedrag of gebaseerd zijn op overeengekomen internationaal recht. De elites die in de hele westerse wereld de macht hebben gegrepen, samen met degenen die óf vrijwillig in hun kamp zitten óf het gevoel hebben dat ze niet in staat zijn zichzelf te bevrijden, zullen elke gepleegde misdaad dekken, deze jegens hun bevolking rechtvaardigen met duidelijke leugens en doorgaan met het plegen van nog meer van dit soort misdaden.

Niemand in het Westen mag nog enig vertrouwen hebben in de eerlijkheid van degenen die in deze tijden hun land besturen. Het is een misselijkmakende gedachte om over na te denken, maar feit is dat het criminelen zijn die voor niets zullen terugdeinzen om elk aspect van hun macht te behouden, inclusief het gebruik van kernwapens als zij dit nodig achten. Deze woorden kunnen door velen die sceptisch staan tegenover dergelijke waarschuwingen worden gelezen als een veel ongegronder alarm. Nou, we zullen zien. Kijk naar wat Israël nu doet: het is volledig uit de hand gelopen en de regering van het land ziet geen reden waarom het zich zorgen zou moeten maken over het overtreden van welke wet dan ook. Het zal blijken dat deze houding iedereen die het steunt ook besmet, vooral de Verenigde Staten en Groot-Brittannië, terwijl velen in heel Europa dat ook doen.

Wat is, zo vraagt u zich misschien af, de reden voor deze onstuimige drang naar oorlog? Waarom kunnen deze verdeeldheid tussen landen niet worden verkleind door pogingen om begrip te kweken? Waarom is de diplomatie uit onze wereld verdwenen? Was het niet DE manier waarop we hier heelhuids zijn beland? De huidige leiders begrijpen dit basisprincipe van geopolitiek niet - praat met je vijand. Je kunt met je vrienden praten zoveel je wilt, er verandert niets. Praat met degenen die u als uw vijand beschouwt als u werkelijk vrede zoekt. En dáár ligt het probleem: de westerse mogendheden geven op geen enkele wijze aan dat zij vrede willen. Ze willen duidelijk meer en steeds meer oorlog.

Tot 9/11 bestond er een gebruikelijke manier waarop conflicten eindigden als er geen uitzicht was op een beslissend resultaat. Als u oud genoeg bent, herinnert u zich misschien de naam van deze uitstervende kunst. De term daarvoor was 'diplomatie'. De wereld lijkt tegenwoordig te worden bestuurd door nukkige kinderen. Het geschreeuw dat plaatsvindt is het meest voorkomende communicatiemiddel geworden, en duidelijk spreken op een kalme en overtuigende manier lijkt een verloren kunst te zijn geworden, althans onder de overgrote meerderheid van de westerse politici.

Diplomatie was vroeger het belangrijkste instrument om de gemoederen te kalmeren en bruggen te bouwen tussen twee tegengestelde partijen. Het is door de eeuwen heen gebruikt als een logische stap door degenen die in staat waren de uitkomsten in te schatten die zich het meest waarschijnlijk zouden voordoen als de zaken zouden doorgaan zoals ze waren. Degenen met een hart dat niet verwikkeld was in de emotionele onrust van degenen die zij probeerden samen te brengen, waren van cruciaal belang. Zonder hen zou er nooit een oorlog zijn geëindigd. Waar zijn zulke mensen nu? Ze vallen erg op door hun afwezigheid.

Misschien heeft u sinds de gebeurtenissen van 9/11 wel eens gehoord van een ‘Forever War’. Wij denken dat de aanwijzing waarom de diplomatie is gestorven, in die korte zin te vinden is. We worden door onze 'volksvertegenwoordigers' in een oorlog gesleurd, zonder toevlucht tot diplomatie. Een oorlog waarbij bruggen alleen worden verbrand en niet worden gebouwd tussen tegengestelde partijen. Het is een oorlog waarvan de hoofdrolspelers die deze uitdrukking gebruiken, niet voorzien dat deze ooit zal eindigen. Ze blazen hun borstkas op als krijgers die klaar staan om elke vijand te verslaan en daarbij geen genade te betrachten. Ze zijn niet van plan om te vergeven, te vergeten of ooit, zelfs maar voor het kleinste moment, de motivatie van hun vijanden te proberen begrijpen. Ze moeten worden gedood, verslagen, ondermijnd, vernederd, geëlimineerd, vernietigd… maar de hemel verhoede dat ze ooit begrepen zullen worden.

De diplomatie stierf en werd in de uren na 9/11 al snel ter onmiddellijke en onherstelbare crematie overgedragen. Het werd opgevat als een onbetwistbare waarheid door degenen die de beslissing namen dat het niet langer nodig was en dat het bovendien alleen maar een tijdverspillende barrière zou zijn om een dringend noodzakelijk resultaat te bereiken. Dat resultaat was de vernietiging van elke potentiële vijand van de VS en hun 'bondgenoten', hun vazalstaten. Als je de VS niet als leider van de vrije wereld accepteerde en je er snel voor liet buigen, was je net zo slecht als degenen die er op 9/11 tegen optraden.

Rusland heeft alles overleefd wat de westerse mogendheden erop hebben losgelaten. Elke aanval op de Russische industrie, financiële instellingen, economie en sociale structuur is mislukt. Ze wilden Rusland via Oekraïne op de knieën krijgen en blokkeerden elke weg naar vrede die Vladimir Poetin probeerde te bewandelen, door hem in een positie te manipuleren waar hij maar één weg doorheen had en dat was door de speciale militaire operatie van Rusland op te zetten. Zelfs toen probeerde Rusland binnen een maand een manier te vinden om de gevechten te stoppen door middel van een onderhandelde oplossing. Dit vond eerst plaats in Wit-Rusland en daarna in Turkije. Zoals één van de belangrijkste Oekraïense onderhandelaars zei, was het voornaamste doel van Rusland ervoor te zorgen dat Oekraïne niet tot de NAVO toetrad, maar in plaats daarvan ermee instemde een neutrale bufferstaat te zijn. De westerse mogendheden zorgden ervoor dat Oekraïne hier niet mee instemde en haalden het regime in Kiev over om in plaats daarvan te blijven vechten.

Zoals we in eerdere artikelen hebben opgemerkt, kwam Vladimir Poetin al snel terecht in de Amerikaanse 'schurken-top 10'. Dit was in februari 2007 in München, toen hij de aanhangers van het eerdergenoemde beleid toesprak en stoutmoedig en onomwonden verklaarde dat Rusland geen buiging zou maken. U zult geen meldingen vinden over alle bijnamen voor hem die nu heel bekend zijn in de mainstream media tussen het jaar 2000, toen hij president werd, en zijn toespraak in 2007. In dat jaar, vanaf februari van dat jaar, werd hij een uitgesproken mikpunt, zo niet op de hoogste positie van de lijst van doelgroepen. Het was gewetenloos voor degenen aan de top van de westerse politieke boom in die conferentiezaal om Poetin in negatieve termen te horen spreken over de westerse oorlogen die tot doel hadden regimes omver te werpen en waarin de VS en hun bondgenoten waren verwikkeld. Het was voor hen toen en daar duidelijk dat zij van hem af moesten.

Na 9/11 zou er geen diplomatie meer zijn. Dit is één van de redenen waarom Trump van 2016 tot het einde van zijn ambtstermijn zo onwelkom was als Amerikaanse president. Hij probeerde de kunst van de diplomatie nieuw leven in te blazen. Hij ontmoette Poetin, die het grootste deel van de rest van de wereld op dat moment als een gereïncarneerde Hitler beschouwde. Hij ontmoette Kim Jong-un uit Noord-Korea. Hier zat iemand die niet in de bus zat waar alle anderen binnen de politieke hiërarchie van de VS en hun bondgenoten onmiddellijk na 9/11 met enthousiasme in waren gestapt. Waarom sprak hij met hun vijanden in plaats van gebruik te maken van wat toen de standaard aanspreekwijze was, en hen als kwaadaardige duivels lastig te vallen?

Met betrekking tot het Midden-Oosten op dit moment en ook in Oekraïne zien we hetzelfde post-9/11 ‘geen diplomatie’-draaiboek in werking. De Israëlische regering gebruikt elk mogelijk wapen tegen het Palestijnse volk van Gaza. Het is duidelijk dat de VS elke suggestie vermijden dat diplomatie een rol zou moeten spelen, en de bezoeken die leden van hun regering aan dat land brengen zijn voor de bühne (terwijl de wapenleveranties onverminderd doorgaan). Misschien kunnen één of twee verklaringen die als een soort zelfbeschermend theater zijn gedaan, worden aangezien voor diplomatie, maar in werkelijkheid wordt er geen enkele echt bepleit of betrokken. De zaak in Oekraïne is zelfs nog erger en biedt een nog groter potentieel voor escalatie dan die in Gaza. Escalatie na escalatie is aan de orde van de dag, waarbij de zaken steeds harder in de richting van een steeds destructievere oorlog worden geduwd, en zich verdubbelt in de richting van een onhaalbaar doel van de Oekraïense ‘overwinning’. Er bestaat geen diplomatie en dit lijkt de meeste westerse machten prima te bevallen. Met uitzondering van Hongarije en Slowakije vinden alle EU-lidstaten kennelijk dat er méér oorlog in Oekraïne moet komen, om het zoals zij zeggen "zolang als nodig is".

Bijna 500.000 Oekraïense troepen zijn volgens de recentste gegevens omgekomen sinds die noodlottige momenten waarop de westerse mogendheden het Oekraïense regime ervan overtuigden dat het met hun onbeperkte steun moest blijven vechten. Bij gebrek aan mannen is het Kiev-regime begonnen met het oproepen van vrouwen, om ook naar het front te gaan (en te sterven voor de 'goede' zaak. Het doel van het Westen is Rusland te verzwakken, wijdverbreide ontsteltenis te zaaien onder de Russische bevolking met als doel een regimeverandering op gang te brengen, om vervolgens krachten genoeg te mobiliseren om alle gezagsstructuren in het land neer te halen en te vervangen, net zoals ze dat deden in diverse andere landen waarop zij zich richtten. Net zoals ze dat in 2014 in de Oekraïense hoofdstad Kiev deden. Zodra de machtswisseling was gerealiseerd, zou Rusland worden gebalkaniseerd en in talloze sectoren worden opgesplitst, zodat het zich nooit meer zou durven verzetten tegen de Verenigde Staten en hun 'bondgenoten'. Het pakte echter heel anders uit, en alle sancties tegen Rusland zijn voor het Westen als een boemerang teruggekomen.

De mensen die staten besturen ter ondersteuning van de neoconservatieve meerderheid, die sinds 19/11 de macht hebben, zijn toegewijd aan het bovenstaande resultaat, ongeacht de kosten. En die kosten zouden ook worden betaald in mensenlevens, misschien wel miljoenen mensenlevens. Hun fanatieke toewijding aan het ondermijnen en uiteenvallen van Rusland is totaal en standvastig. Degenen hierachter hebben alle twijfel en rede achter zich gelaten, het zijn fanatiekelingen die zichzelf er nooit toe zullen brengen anders te denken of te handelen. Ze versterken hun krankzinnige ideeën en plannen voortdurend in een geloofsbubbel van groepsdenken, waar er geen alternatieve opties zijn voor een totale oorlog en de gevolgen verdoemd zijn. Dit is de reden waarom wij denken dat het collectieve Westen nu tot alles in staat is - zelfs een Derde Wereldoorlog.

De doorsnee-burger heeft een hekel aan het idee van oorlog (wie is er niet tegen?). Dit staat in schril contrast met de meest prominente politici die nu in de hele westerse wereld een functie bekleden. Om opnieuw vrede te bewerkstelligen moeten ze ons inziens op een democratische wijze van het wereldtoneel verdwijnen - en de hoop voor iedereen is dat dat ook gaat gebeuren. Eén voor één zullen de oorlogshitsers verdwijnen, niet-(her)gekozen worden of ontslagen, en het platform ontzegd dat ze zo lang hebben bezoedeld.
Gisteren vertrok er zo iemand, Zuzana Čaputová, binnenkort ex-president van NAVO-lid Slowakije. De man die haar vervangt, Peter Pellegrini, heeft gezworen een einde te maken aan het aanwakkeren van de oorlog in Oekraïne door Slowakije en hij zal vastberaden en resoluut pleiten voor onderhandelingen die naar vrede leiden.

Vorig jaar werd de politieke collega van Peter Pellegrini, Robert Fico, premier van Slowakije. Fico heeft dezelfde opvattingen als Pellegrini over het conflict in Oekraïne. Er zullen geen wapens meer naar het Oekraïense regime worden gestuurd. In plaats daarvan zal Slowakije samen met Viktor Orbán van Hongarije een pleitbezorger zijn voor onderhandelingen die tot een vaste vrede leiden.

De oorlogshitsers in Europa zijn naar het zich laat aanzien op weg naar de uitgang, en binnenkort ook, naar wij hopen, ook in de Verenigde Staten en Groot-Brittannië. Tijdens hun ambtsperioden is de westerse wereld in heel Azië en het wereldwijde Zuiden in ongenade gevallen. Hun gebruik van het Oekraïense volk in hun geopolitieke doel om Rusland te verzwakken heeft ertoe geleid dat zij het meest cynische instrument en de meest cynische strategie hebben gebruikt sinds hun gezamenlijke inspanningen om Syrië ten val te brengen door het gebruik van terroristische krachten.

In Duitsland zullen Scholtz, Baerbock en Hadek zeker binnenkort de deur worden gewezen. Hun gezamenlijke inspanningen hebben wat ooit de grootste economie van Europa was, op de knieën gebracht. Door de kant van de neoconservatieve oorlogshitsers van de VS en Groot-Brittannië te kiezen, hebben zij Duitsland de-ïndustrialisering gebracht en Duitsers vernederd, die ernstig verraden zijn wat betreft hun verwachtingen van degenen die zij verkozen hadden. Uit opiniepeilingen en luidruchtige protesten op bijeenkomsten waar deze drie spreken blijkt dat hun ambtsperiode duidelijk ten einde loopt.

In Frankrijk is Macron een nationale schande en onderhevig aan zowel de woede van miljoenen mensen, vooral die in de landbouwsector, als aan toenemende angst vanwege zijn schijnbare bereidheid om de Derde Wereldoorlog tot stand te brengen door Franse troepen naar Oekraïne te sturen. Macron lijdt al jaren min of meer voortdurend onder de toorn van het Franse volk. Ook hem zal de deur worden gewezen om nooit meer
 terug te worden gevraagd.

De Baltische staten huisvesten enkele van de meest oorlogszuchtige politici ter wereld. Hun gehuil om oorlog tegen Rusland schaamt deze naties. Letland, Litouwen en Estland hebben de beschamende erfenis van voortdurende steun voor de resterende sporen van nazi’s. Met jaarlijkse herdenkingen en ceremonies proberen ze daden van massale nazi-gruwel en -haat te zuiveren. Het is dan ook geen wonder dat poliyici uit deze landen oorlog willen ontketenen tegen de natie die hun ‘helden’ heeft verslagen. Degenen die de misdaden van de nazi’s uit het verleden prijzen en die van de moderne nazi’s in Oekraïne prijzen, zouden zo snel mogelijk uit hun ambt moeten worden gezet.

Polen, een ander land dat de grieven tegen Rusland uit het verleden nauw aan het hart draagt, heeft de Duitsers die het land veel meer pijn hebben gedaan, al lang vergeven. Om de één of andere onbekende reden blijft de russofobie springlevend onder de Poolse politieke klasse en is de afgelopen jaren in grotere mate dan ooit tevoren aan de oppervlakte gekomen. Polen lijkt een oorlog met Rusland te willen, en voert volkomen blind en roekeloos een catastrofaal buitenlands beleid jegens Rusland. Het Poolse volk is zich hopelijk inmiddels bewust geworden van het catastrofale vooruitzicht van wat een oorlog met Rusland zou betekenen en zal naar onze verwachting dienovereenkomstig optreden tegen de politici die voor een dergelijke oorlog pleiten.

We begonnen dit artikel ermee en besluiten ermee: diplomatie is gestorven in de harten en geesten van veel politici. Ze drijven de westerse wereld onverbiddelijk richting een ramp en lijken zich daar totaal niet bewust van te zijn. Een dergelijke blindheid tegenover de voor de hand liggende realiteit is onvergeeflijk en moet als zodanig zeker de politieke ondergang betekenen van degenen die deze krankzinnige oorlogsmoloch aanwakkeren. Als dat niet het geval is, zijn de vooruitzichten voor iets dat in de buurt komt van een hervatting van vrede en stabiliteit inderdaad somber. Het moet echter zeker zo zijn dat de volkeren van Europa, van de VS en Groot-Brittannië, te veel op het spel hebben staan om zich aan te sluiten bij de roekeloze projecten die door hun leiders worden nagestreefd en hen uit hun ambt zullen stemmen, waarbij zij degenen zullen binnenhalen die pleiten voor een onderhandelde vrede, zoals Robert Fico en Peter Pellegrini uit Slowakije.









[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]



[7 april 2024]

 

Afdrukken Doorsturen