VS versus China - wie runt het systeem?

Het verschil in de systemen verklaart het conflict tussen de twee grootmachten.

Wie runt de Verenigde Staten van Amerika en wie runt China? Waar bevindt de stroom zich? Het antwoord zal licht werpen op de geopolitieke rivaliteit en waarom de VS China zo vaak aanvallen. Onderstaande grafiek vat het allemaal samen:


In de VS zijn de banken en (grote) ondernemingen de baas over de overheid. In China is het andersom.

Zo vormt dus het succesvol Chinees systeem het corporatisme in het Westen. De heersende elite van Amerika wil niet dat hun burgers en de rest van de wereld het 'verkeerde idee' krijgen. Ergo, het dagelijkse ritueel van de Orwelliaanse “Two Minutes of Hate” van het Amerikaanse establishment tegen China. En, natuurlijk, de wanhoop om China te 'beteugelen'.

Begrijp de machtsstructuur van de twee systemen en u begrijpt de wereldwijde conflicten.

Dit illustreert ook waarom democratie en verkiezingen nutteloos zijn in de Verenigde Staten. De burgers kunnen alleen de regering veranderen, die onderaan de machtspiramide staat.

De illusie van vrije keuze in Amerika kunnen we demonstreren in onderstaande voorbeelden. Links of rechts, je wordt naar het slachthuis geleid. Democraten en Republikeinen zijn als Pepsi en Coca Cola - het ij nog steeds dezelfde diabetes.


Tussen haakjes: er is geen "democratie" in ondernemingen, het ware epicentrum van macht en rijkdom. De Amerikaanse propaganda heeft een fetisj over democratie, behalve als het gaat om haar eigen machtige instellingen. Ondernemingen zijn autoritaire, autocratische en top-down structuren. Er zijn bijvoorbeeld geen echte verkiezingen in ondernemingen; het publiek of werknemers mogen niet stemmen voor CEO's of zelfs de managers; er is geen echte vrijheid van meningsuiting in bedrijven, enzovoort. Amerikaanse bedrijven zijn inherent 1% versus 99% in termen van vermogen.

Als u ooit in een groot bedrijf in de VS hebt gewerkt, weet u dat het is zoals de westerse mainstream media Noord-Korea afbeelden! Iedereen in een zakenwereld kust de hogere kringen, herhaalt de gesprekspunten van het bedrijf (propaganda) als een sekte en klapt voor de slechtste ideeën die van de top komen.

Alle beursgenoteerde ondernemingen in de VS - en start-ups die worden gefinancierd met durfkapitaal - zijn allemaal eigendom van en worden gecontroleerd door dezelfde belangengroep. Dit gebeurt via aandelen/effecten en de raden van bestuur. En dit systeem strekt zich uit tot de meeste landen in de wereld, vooral de vazalstaten "bondgenoten" van Amerika zoals Europa, Japan en Zuid-Korea.

Kortom, het Westen is een systeem van autocratische ondernemingen.

Ongetwijfeld hebben beide systemen sterke en zwakke punten.

In een (bedrieglijk) gedecentraliseerd systeem van het Westen blijven de machten aan de top stabiel, omdat er geen verantwoordelijkheid is. Als iets niet lukt, vinden ze altijd een zondebok – vervang een politicus, ontsla een CEO of sluit een onderneming – en verzeker de mensen dat alles geweldig zal zijn.

De burgers in het Westen staan ook machteloos, omdat
(1) ze niet eens weten wie ze de schuld moeten geven, en
(2) ze zelf netjes zijn onderverdeeld in categorieën zoals - in dit voorbeeld in de VS - Republikeinen versus Democraten. De elites zijn dus veilig en het systeem is stabiel omdat de ene 49,5% de andere 49,5% opheft.

De zwakte hier is dat het systeem te slim is. Het Amerikaanse corporatisme – een Frankenstein-monster van het kapitalisme – is als een parasiet die de gastheer verslindt. Als de gastheer sterft, sterft ook de parasiet. In China is de Partij almachtig en verantwoordelijk. Yin en yang.

De Chinese heersende klasse heeft de verantwoordelijkheid om te presteren op het gebied van economie, banen, welvaart, stabiliteit, welzijn enzovoort. Aangezien de macht geconcentreerd en duidelijk is, hebben de elites niet veel manoeuvreerruimte in termen van een crisis – behalve om te hopen dat de mensen loyaal en begripvol zijn. De communistische partij heeft dus verantwoordelijkheid - er is niemand anders die de schuld gegeven kan worden.

De kracht van het Chinese systeem is de efficiëntie om het grote geheel voor korte en lange termijn te plannen en dingen voor elkaar te krijgen. Als de technocraten slim zijn, als de partijleiders wijs zijn en als mensen meewerken, blijft dit systeem slagen.

Kijk naar de cumulatieve groei van het bbp over de afgelopen dertig jaar – van 1991 tot 2021. De twee landen die het best presteerden waren China en Vietnam – beide communistisch! Ondertussen groeiden landen met een 'gefinancialiseerd' kapitalisme in westerse stijl ongeveer 20-100 keer langzamer dan China!


Het kapitalistische brein in het Westen kan dit niet aan. De waarheid is dat het succes van China te danken was aan een hybride systeem dat de beste kenmerken van kapitalisme, socialisme, confucianisme en pragmatisme had. Chinezen kunnen in grijze gebieden denken, terwijl het Westen leeft in een zeepbel van reductionistische en absolutistische slogans. Daardoor kan het collectieve Westen zijn systeem niet repareren, laat staan zijn tekortkomingen toegeven. In plaats daarvan is de enige optie om zijn concurrent uit de weg te ruimen.



[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]



[31 juli 2023]

 

Afdrukken Doorsturen