Wordt Niger een mondiaal kruitvat?

Ondanks het positieve beeld van de afgezette president in de westerse mainstream media sloot Bazoum zich volgens het lijfblad van de Rothschild's The Economist letterlijk aan bij Al Qaeda en de regionale filialen van ISIS, en hij ging zelfs zó ver dat hij amnestie verleende aan zelfverklaarde koppensnellers. Psychotische seriemoordenaars werden zonder enige straf 'in de samenleving gereïntegreerd' voor wat hij eerder omschreef als hun barbaarse oorlogsmisdaden.  Het artikel vann de Economist bevat enkele verontrustende details over het nieuwe beleid dat hij ten aanzien van deze kwestie heeft ingevoerd. De gemiddelde Nigerese bevolking werd ook weerloos achtergelaten nadat hun voormalige leider een paar maanden geleden verklaarde dat "het bewapenen van burgers om terroristen te bestrijden een tragische vergissing is". In maart 2022 meldde AFP dat "Niger aandringt op vrede door het houden van  jihadistische gesprekken".

De afgezette Nigerese leider Mohamed Bazoum publiceerde onlangs een opiniestuk in de Washington Post waarin hij vreest dat zijn land een terroristische hotspot zal worden als de VS er niet in slaagt hem weer aan de macht te krijgen. Dit verhaal bouwt voort op het verhaal dat eerder werd geïntroduceerd door Voice of America, The Economist en Associated Press. De gemiddelde westerling zou daarom kunnen worden misleid door te denken dat zijn regime het terrorisme effectief heeft bestreden, maar de realiteit is het tegenovergestelde.

De staatsgreep is belangrijk bij het verschuiven van de politieke voorkeuren van het West-Afrikaanse blok en zal dat blijven doen in de internationale gemeenschap. Het wordt door veel Nigerezen ook gezien als het einde van het neokolonialisme dat hun land werd opgelegd door de Franse koloniale meesters. Dit is een reactie op hoe Frankrijk het land uitbuit om er zelf van te profiteren. Niger is een belangrijke producent van uranium voor Frankrijk. Het produceert een derde van al het uranium. Er zijn ook enkele berichten dat het nieuwe leiderschap van het Afrikaanse land pro-Russisch is.

Is dit het moment waarop Afrikanen hebben gewacht? Is dit een bevrijding na de geplande moord op Muammar Gaddafi? De huidige gebeurtenissen worden door veel burgers gezien als het moment om samen te werken met andere partijen die geïnteresseerd zijn in samenwerking met mensen die vergelijkbare doelen hebben voor radicale verandering. Dat is in het kort Rusland.

Dit is geen verrassing gezien de manier waarop Afrikanen worden gezien door het 'democratische' Westen. Dit zijn enkele van de dingen waarmee het Oosten Afrikanen heeft proberen te helpen. Afrika is een continent dat nog niet veel ontwikkeld is. Het zit echter vol met bronnen die nog moeten worden aangeboord. Het is rijk. In zijn gevoel van rijkdom heeft het Westen geprobeerd er alles uit te halen of te exploiteren. Ook na de kolonisatie van Afrika is neokolonisatie nog steeds een probleem. De westerse landen verrijken zich nog steeds ten koste van de Afrikaanse bevolking.

Poetin biedt Afrikanen wat het Westen in een eeuw niet heeft gedaan: Rusland schrijft Afrikaanse schuld af, ter waarde van 23 miljard dollar en stuurt voor vele miljoenen graan.... voor 'niets'. Poetin heeft erkend dat de aandacht verschuift naar het continent. Hoe afgelegen dit continent ook is, het staat nog steeds in de belangstelling van andere continenten. Sommige landen zien het vooral als een voordeel voor zichzelf, terwijl andere landen kiezen voor het ontwikkelen van zuivere diplomatieke betrekkingen en nauw samenwerking (wat dan natuurlijk in hun voordeel uitvalt). Poetin kiest voor het laatste.

Het Afrikaanse continent is de nieuwe krachtpatser in politieke, militaire en zelfs economische strategieën over de hele wereld. Het potentieel ervan moet niet worden onderschat. Deze regio is een machts- en invloedscentrum op het wereldtoneel en dat is de afgelopen jaren steeds duidelijker geworden. Het is een regio geworden waar de internationale gemeenschap niet omheen kan. Dit komt door het demografische voordeel van een jonge bevolking, een beschikbare opkomende markt, economische groei, regionale integratie, diplomatieke invloed en uiteraard de natuurlijke hulpbronnen. Een feit is dat Afrika vastgeketend zit aan een koloniale erfenis die niet ongedaan kan worden gemaakt. Volgens Poetin heeft het verdeel-en-heers-beleid van westerse landen in Afrika dit continent instabiel gemaakt bij het nastreven van zijn welvaart.

Dit continent wordt geconfronteerd met uitbuiting in alle mogelijke sectoren, met name delfstoffen. De winning van deze rijke hulpbronnen door politieke instabiliteit te veroorzaken in naam van de democratie heeft veel Afrikaanse landen arm gemaakt. De dreiging die ontstaat in de financiële en technologische sector is jammer. De vorderingen van deze Afrikaanse landen in deze sectoren zijn bijna nul. Met de hulp van hebzuchtige ondernemingen en politici is het evenmin mogelijk om het uit te roeien vanwege de aard van het continent, dat arm is. De ontwikkeling van Afrika wordt door veel dingen belemmerd. Voorbeelden hiervan zijn onder meer terrorisme, uitbuiting van menselijke arbeid, uitbuiting van hulpbronnen, piraterij, diplomatiek onrecht, de verspreiding van extremistische ideologieën en grensoverschrijdende misdaad. Met de stap van Poetin om deze schuld kwijt te schelden is Afrika een stap dichter bij een onafhankelijk continent dat zijn huidige en toekomstige generaties kan koesteren. Dat geldt zeer zeker ook voor Niger.

Afrika zal zijn geopolitieke en diplomatieke betrekkingen met Rusland (en China) verder versterken, wat zal leiden tot een diversificatie van partnerschappen. Dit zal uiteindelijk helpen om overmatig vertrouwen te beperken en de invloed van westerse landen tegen te gaan. Westerse mainstream media blijven hun anti-Rusland propagandadiensten uitoefenen. Zo werd smalend gezegd dat er relatief weinig Afrikaanse delegaties in St. Petersburg aanwezig waren voor de Russische Afrika-top. Wat niet wordt gemeld is dat een aantal Afrikaanse landen in Dubai (tevergeefs) opnieuw een vliegtuig hebben moeten huren omdat vluchten naar Rusland verboden waren door westerse verzekeraars. Andere delegaties stuitten ook op moeilijkheden, met name wat betreft de overvliegrechten boven bepaalde landen.

Al met al lijkt het erop dat het onwaarschijnlijk is dat de afgezette president Mohamed Bazoum weer aan de macht komt. In het geval van een dergelijk scenario verwachten we dat Ecowas zal ingrijpen met de steun van Amerikaanse en Franse troepen (we wachten nog op de valse vlag operatie). Echter, met berichten over het nieuwe leiderschap van Niger dat pro-Russisch is, konden we zien dat ze werden ondersteund door het Russische leger. Met de aanwezigheid van Wagner-troepen in West- en Centraal-Afrika zou Russische betrokkenheid bij een eventuele militaire interventie het conflict kunnen doen escaleren. De gebeurtenissen in Niger kunnen mogelijk leiden tot één van de grootste oorlogen in Afrika, want de belangen van de wapenindustrie en corrupte politici (zeker met de Amerikaanse verkiezingen in het vooruitzicht) zouden wel eens kunnen verschuiven van Oekraïne naar Niger.


Als de situatie in Niger niet wordt gestabiliseerd volgens de normen van het Westen, komt er geen Trans-Sahara-gaspijpleiding, die volgens de plannen van de aannemer de EU-landen zou moeten voorzien van maar liefst 30 miljard kubieke meter Nigeriaans gas, per jaar.