Het bloed kruipt waar het niet gaan kan

Duitsland gaat een hypersonisch anti-ballistisch raketsysteem aanschaffen – een nieuwe stap in de richting van een nucleaire oorlog.


Half augustus maakte het Israëlische Ministerie van Defensie bekend dat het toestemming had gekregen van de VS (!) om het Arrow 3-raketverdedigingssysteem aan Duitsland te verkopen. De aanschaf van het systeem door het Duitse ministerie van Defensie moet nog worden bevestigd door de parlementen van beide landen, maar dit wordt volgens waarnemers als een formaliteit beschouwd. De begrotings- en defensiecommissies van het Duitse parlement keurden de aankoop al in juni goed. Deze stap heeft vèrstrekkende militaire en geostrategische implicaties. Volgens de Duitse luchtmacht zou Arrow 3 al in 2025 operationeel kunnen zijn.

Het Arrow-project, gestart in de jaren tachtig, kwam voort uit de dringende behoefte van Israël om potentiële ballistische raketdreigingen van regionale tegenstanders tegen te gaan. In de loop van de decennia is het Arrow-systeem geëvolueerd, waarbij Arrow 3 de nieuwste en meest geavanceerde iteratie is. Arrow 3 is niet alleen een verdedigingsinstrument; het is een strategische (aanvals)troef.

Rondom de nieuwe aanwinst wordt gesproken over de voorbereidingen voor een nucleaire oorlog. Het systeem bestaat uit mobiele raketeenheden met een bereik tot 2.400 kilometer en drie radarsystemen. Arrow 3 zou in Duitsland moeten worden ingezet en heel Europa bestrijken, inclusief Moskou en de Krim, evenals de helft van Turkije en delen van Algerije en Libië. Het projectiel bereikt ruim tien keer de snelheid van het geluid, kan raketten tot op 100 kilometer hoogte aanvallen en kan ook tegen satellieten worden gebruikt. Het is met name geschikt voor de bestrijding van massavernietigingswapens, zoals middellange- en langeafstandsraketten.

Met een kostprijs van bijna vier miljard euro – betaald uit het 100 miljard euro grote fonds voor “speciale activa” voor het Duitse leger – is dit de grootste wapendeal in de Israëlische geschiedenis. Ron Prosor, de Israëlische ambassadeur in Duitsland, verwelkomde de goedkeuring van de VS en zei: “Dit is een historische dag die een keerpunt markeert in de betrekkingen tussen Israël en Duitsland.” "Voor de eerste keer," zo zei hij, “zal een Israëlisch systeem het luchtruim boven Duitsland en heel Europa beschermen.” Steffen Seibert, de Duitse ambassadeur in Israël, zei dat deze stap “een zeer belangrijk element zou toevoegen aan onze militaire betrekkingen”.


Terwijl de aanschaf van Arrow 3 de nauwe diplomatieke en militaire banden tussen Duitsland en Israël in de schijnwerpers zet, markeert het besluit ook een verschuiving weg van andere ‘verhandelbare’ raketverdedigingssystemen, zoals de US Terminal High Altitude Area Defense of een versie van de Frans-Italiaanse SAMP/T (MAMBA), die in mei en juni aan het Oekraïense leger werd geleverd.

De aanschaf van anti-ballistische hypersonische raketten is rechtstreeks gericht op het verder escaleren van de proxy-oorlog van de NAVO tegen Rusland in Oekraïne. Het is het militaire uitvloeisel van de krankzinnige uitspraken van vooraanstaande NAVO-politici en militaire strategen dat het Westen zich niet mag laten ‘afschrikken’ door Russische kernwapens om zijn militaire doelstellingen in Oekraïne te verwezenlijken. Volgens Israëlische bronnen is het wapensysteem ook in staat de nucleair geschikte Kinschal hypersonische raket af te weren, die sinds maart 2022 door het Russische leger tegen Oekraïense posities wordt gebruikt.

De ontwikkeling van zijn eigen strategische en tactische raketverdediging door Duitsland is ook bedoeld om de luchtmacht in staat te stellen oorlog te voeren tegen Rusland en andere kernmachten, onafhankelijk van de militaire steun van de VS. Het Arrow-programma komt voort uit een Israëlisch-Amerikaans project dat in 1986 werd gestart om Israël te integreren in het Strategic Defense Initiative (SDI) van de Verenigde Staten. De Amerikaanse president Ronald Reagan (ook een acteur) had drie jaar eerder in een beruchte televisietoespraak verklaard dat SDI het Amerikaanse leger “de middelen zou geven om kernwapens ineffectief en verouderd te maken” en “de dreiging van strategische kernraketten zou elimineren”.

Tegelijkertijd maakt de Arrow 3-deal deel uit van Duitslands grootste wapenopbouw sinds de Tweede Wereldoorlog en is het een integraal onderdeel van de alomvattende grotemachtsagenda van de heersende klasse. Het is gericht op het politiek en militair verzwakken van de historische rivalen van het Duitse imperialisme – vooral Polen en Frankrijk, maar ook Italië en Groot-Brittannië – en daardoor de kleinere machten van Europa onder Duitsche ‘bescherming’ te plaatsen.

De Duitse bondskanselier Olaf Scholz had deze plannen al uitgewerkt in een keynote speech aan de Praagse Charles Universiteit in augustus 2022, waar hij het vooruitzicht op een enorme upgrade van de Duitse luchtmacht naar voren bracht en opriep tot een “gezamenlijk gebouwd luchtverdedigingssysteem in Europa” om de luchtverdediging te versterken. de “Europese pijler van de NAVO” en actie te ondernemen “tegen bedreigingen vanuit de lucht en vanuit de ruimte”. Duitsland zal “dit toekomstige luchtverdedigingssysteem vanaf het begin zo ontwerpen dat onze Europese buren, zoals de Polen, de Baltische landen, de Nederlanders, Tsjechen, Slowaken of onze Scandinavische partners ook kunnen deelnemen”.

Daartoe moet Arrow 3 worden geïntegreerd in een alomvattend luchtverdedigingssysteem als onderdeel van het European Sky Shield Initiative (ESSI), dat tot doel heeft Duitsland te vestigen als de leidende militaire macht op het continent. Minister van Defensie Boris Pistorius (SPD), voorzitter van de Defensiecommissie Marie-Agnes Strack-Zimmermann (FDP) en woordvoerder van de Groene Partij, Defensiewoordvoerder Sara Nanni, vertelden de pers allemaal dat het systeem “onze buurstaten zou beschermen”. De staten in kwestie “zouden voor hun verdediging alleen ‘Arrow’-raketeenheden hoeven aan te schaffen”, aldus een nieuwsbericht uit het Duitse televisiejournaal, de Tagesschau. De radargegevens zouden afkomstig zijn van een centraal luchtruimbewakingssysteem in Duitsland.

De ESSI werd in oktober vorig jaar gelanceerd op initiatief van de Duitse regering in de zijlijn van een NAVO-bijeenkomst in Brussel om “een Europees luchtverdedigings- en raketverdedigingssysteem” te creëren, na de toespraak van Scholz in Praag. Het bijbehorende memorandum werd ondertekend door de ministers van Defensie van Tsjechië, Duitsland, België, Hongarije, Bulgarije, Estland, Finland, het Verenigd Koninkrijk, Letland, Litouwen, Nederland, Noorwegen, Roemenië, Slowakije en Slovenië, en staat ‘open voor andere geïnteresseerde staten”. Onze *proest* minister van Defensie ziet u op de foto in een witte overall.


Dit jaar hebben Zweden en Denemarken, maar ook Oostenrijk en Zwitserland zich bij het initiatief aangesloten. In een afzonderlijke verklaring deelde Zwitserland op absurde wijze mee dat deelname aan het Europese militaire pact in overeenstemming was met de neutraliteitsclausule die zowel in de Oostenrijkse als in de Zwitserse grondwet is vastgelegd. In directe tegenspraak hiermee stelt een document van het Duitse leger (de Bundeswehr) dat het “bedoeld is om de uitgebreide of nieuw gecreëerde capaciteiten van het gezamenlijke aanbestedingsinitiatief te integreren in de luchtverdediging van het NAVO-gebied onder leiding van de NAVO-commandant voor Europa”. Om het in het juiste perspectief te plaatsen: de baas over de NAVO is niet Jens Stoltenberg, maar het zijn de Amerikanen die de lakens uitdelen.

Details worden voor het publiek geheim gehouden. De Bundeswehr stelt alleen dat zij naast Arrow 3 ook van plan is om in de loop van ESSI nog meer Duitse raketafweersystemen van het type IRIS-T SLM aan te schaffen, evenals Amerikaanse Patriot-modellen voor de “nabije en directe omgeving”.

In feite is ESSI een informele "coalition of the willing" (waar kennen we dat ook alweer van...) "die bereid zijn zich te herbewapenen’, en wiens relatie met de NAVO en ‘Europa’ volkomen ondoorzichtig is. De ESSI-ondertekenaars Zweden, Oostenrijk en Zwitserland zijn bijvoorbeeld geen lid van de NAVO; Zwitserland, Noorwegen en Groot-Brittannië zijn geen EU-landen. Belangrijke EU-landen zoals Frankrijk, Polen, Italië en Spanje, die nauwe industriële betrekkingen op wapengebied met Duitsland onderhouden in het kader van de Permanente Gestructureerde Samenwerking (PESCO), maken eveneens geen deel uit van het initiatief.

De huidige aanschafplannen van Arrow 3 concurreren feitelijk met twee andere Europese raketverdedigingsprojecten die al jaren achter de schermen worden uitgevoerd. Dit zijn het door Frankrijk gecoördineerde PESCO-project Timely Warning and Interception with Space-based Theatre surveillance (TWISTER), waarvan de hypersonische raket momenteel wordt ontwikkeld door MBDA, en de Hypersonic Defense Interceptor (HYDEF), die door de Europese Commissie is toegekend aan een door Spanje geleid raketconsortium in juli 2022. Hoewel Duitsland een belangrijke deelnemer is aan beide systemen, hebben overheidsfunctionarissen beweerd dat ze niet op tijd operationeel zullen zijn om overweging te verdienen.

Het Duitse ESSI-initiatief is door Frankrijk ronduit afgewezen en publiekelijk bekritiseerd. Op een conferentie over Europese luchtverdediging in de marge van de Paris Air Show waarschuwde de Franse president Emmanuel Macron voor de aanschaf van niet-Europese wapensystemen. Deze zijn “minder beheersbaar, gebonden aan tijdschema’s, wachtrijen en prioriteiten, soms onderworpen aan goedkeuring door derde landen” en zijn “te afhankelijk van de buitenwereld”. Het initiatief van Scholz was het niet eens met Parijs en “bereidt problemen voor morgen voor”. Macron kondigde vervolgens de gezamenlijke aanschaf aan van enkele honderden Mistral-korteafstandsraketten van Franse makelij, samen met Estland, Hongarije, België en Cyprus.

Vertegenwoordigers van het Duitse leger beschuldigden Macron er vervolgens van de Franse belangen te verdedigen en “de Europese luchtverdediging in gevaar te brengen”. In een recent artikel van het aan de overheid gelieerde Duitse Instituut voor Internationale en Veiligheidszaken, getiteld ‘Duitsland’s zwakke leiderschapsrol in de Europese luchtverdediging’, wordt geklaagd dat ‘nogal wat partners grote bedenkingen hebben bij het idee van Duitsland’ met betrekking tot ESSI. Hoewel “de deelname van Frankrijk en Italië onmisbaar is voor het succes van het initiatief”, is Berlijn “er (nog) niet in geslaagd de zorgen van belangrijke partners over zijn leidende rol weg te nemen”.

Het artikel concludeert dat Duitsland zich nog uitgebreider moet herbewapenen en zijn aanspraak op militair leiderschap in Europa des te heftiger moet doen gelden. Het doel moet zijn om de ‘capaciteitskloof’ van de strategische raketverdediging ‘zo snel mogelijk te dichten zonder de Europese ontwikkelingsprogramma’s te verzwakken of in gevaar te brengen’.

Het document stelt verder dat Duitsland, als coördinator van de ESSI, het goede voorbeeld moet geven bij de financiering van de Europese luchtverdediging. Ongeveer 5 miljard euro uit het speciale fonds is slechts een eerste stap. Daarnaast zijn ‘reguliere middelen uit het defensiebudget’ nodig voor technische verbeteringen en nieuwe acquisities. Ook was er “nog geen rekening gehouden met de hoge kosten voor exploitatie, oefeningen en onderhoud” in de financiële planning van de Bundeswehr.

Als de Koude Oorlog nucleair was geworden, zou deze waarschijnlijk op Duits grondgebied zijn begonnen. Geografisch gezien zat Duitsland tussen de Verenigde Staten en zijn NAVO-bondgenoten aan de ene kant, en de landen van de Sovjet-Unie en het Warschaupact aan de andere kant. Politiek gezien was het land verdeeld tussen West en Oost. Strategisch gezien stonden de Amerikaanse en Sovjet-legers tegenover elkaar – aan weerszijden van het IJzeren Gordijn.

Duitsland was daarom een nucleair struikelblok tussen de vijandelijke supermachten, en het land profiteert van de veronderstelde veiligheid van de Amerikaanse nucleaire paraplu. Het voormalige West-Duitsland was de thuisbasis van een sterke pacifistische beweging, terwijl velen in het voormalige Oost-Duitsland een minder vijandige kijk op Rusland koesterden. Deze factoren zorgen ervoor dat de kwestie van de wapenbeheersing in en door Duitsland bijzonder gevoelig ligt - vandaar dat het grote publiek in het ongewisse wordt gelaten van de grote Duitsche plannen.

Amerika beschouwt Duitsland ook nog als een vazalstaat en delen van kernwapens van de NAVO zijn gestationeerd op Duitse bodem. Dat komt omdat het al lang bestaande beleid van de door de VS geleide militaire aanvals-alliantie de stationering van Amerikaanse kernwapens op niet-Amerikaans grondgebied toestaat – wat betekent dat Duitse gevechtsvliegtuigen deze kunnen vervoeren in geval van een nucleaire oorlog (door wie die dan ook begonnen wordt). Volgens een schatting van het Nuclear Threat Initiative bevinden zich nog maar liefst twintig van dergelijke kernkoppen op de vliegbasis Büchel in West-Duitsland. De denktank, gevestigd in Washington, DC, telde zo'n 130 anderen op de luchtmachtbasis Ramstein, totdat ze tussen 2001 en 2005 werden verwijderd.

Het is de vraag of de westerse machthebbers kunnen voorkómen dat er een situatie met betrekking tot haar deelname aan de proxy-oorlog tegen Rusland ontstaat die Duitsland in een direct conflict met Rusland zou kunnen brengen. Het zal ons inziens niet lang duren dat de situatie van het overschrijden van de Russische "rode lijn" ertoe leidt dat Duitsland een officiële partij in de oorlog (gemaakt) wordt.

Zo lijken de westerse machthebbers van plan te zijn een samenleving op te bouwen waarin de oorlogshitsers politiek bedrijven en waarbij de vitale belangen van de grote meerderheid van de bevolking verkwanseld worden. De Stratego-plannen van het Duitse opperbevel, verantwoordelijk voor historische misdaden in twee wereldoorlogen, gaan wel èrg ver mee in de plannen van de Verenigde Staten om Europa opnieuw onder zijn militaire overheersing te brengen.







[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]



[5 september 2023]

 

Afdrukken Doorsturen