Het grote stilzwijgen: groene energie zal (alleen al in de VS) tot 9,8 miljoen ton afval leiden
De snelle groei van groene energie zal
leiden tot een onvoorstelbare berg
afval, dat veelal met moeite kan
worden gerecycled - of gedumpt. De
nadelen van de nagestreefde
energietransitie worden zoveel
mogelijk verzwegen.
De hoeveelheid afval die ontstaat na de
afschrijving van zonnepanelen en
windturbinebladen kan worden gemeten in
tonnen. En de groene energie-industrie
begint nog maar net te groeien.
Bijna alle gebruikte zonnepanelen
belanden op stortplaatsen, en veel
panelen van de eerste en tweede
generatie zijn al ruim vóór hun
verwachte levensduur van 30 jaar in
waarde gedaald. Voeg daarbij de naar
schatting 9,8 miljoen ton aan
zonnepanelen in de VS die tussen 2030 en
2060 zullen worden weggegooid (volgens
een
studie
gepubliceerd in Science Direct)
en duidelijk is dat de schaduwkant van
groene energie zoveel mogelijk wordt
verzwegen. Een artikel over de situatie
in de VS.... maar de problemen gelden in
feite voor alle landen..
Het kost in de VS momenteel ongeveer $1
- $2 om een zonnepaneel op een
stortplaats in de VS te dumpen. Volgens
een schatting van PV Magazine kost het
recyclen van datzelfde paneel $20 tot
$30. U kunt dan wel raden wat er met die
afgedankte zonnepanelen gebeurt. De
afgeschreven of onbruikbare delen van
windturbines vormen een soortgelijke
uitdaging, waarbij vele duizenden wieken
al zijn gedumpt op stortplaatsen en
velden in Texas, Wyoming, South Dakota
en Iowa, zo meldde de Epoch Times .
Volgens het Amerikaanse ministerie van
Energie kunnen de bladen van een
windturbine
60 meter lang
zijn of zelfs langer dan
de spanwijdte van een Boeing 747.
Offshore windplatforms zijn zelfs nog
groter.
Momenteel worden in de Verenigde Staten
jaarlijks ongeveer 7.000 bladen van
windmolens gesloopt, zegt David Morgan,
chief strategy officer van Carbon
Rivers, een in Tennessee gevestigd
recyclingcentrum voor geavanceerde
materialen. Dat lazen we in de eerder
genoemde Epoch Times.
Van al het glasvezelafval dat Carbon
Rivers ontvangt, vormen
windturbinebladen volgens Morgan de
grootste uitdaging. – “Het is een zeer
duurzaam, sterk materiaal. Ze zijn groot
en 'onhandig' in de omgang".
Het Amerikaanse Environmental Protection
Agency (EPA)
onder het bewind van voormalig president
Donald Trump, dreigende problemen
geïdentificeerd met de toenemende
verspilling van hernieuwbare
energie.“Zonder een strategie voor het
beheer ervan aan het einde van hun
levensduur zullen zogenaamde groene
technologieën zoals zonnepanelen,
batterijen van elektrische voertuigen en
windturbines uiteindelijk dezelfde
ongewenste lasten op onze planeet en
economie leggen als conventionele
technologieën”, aldus de voormalige
EPA-manager Andries Wieler.
Uitbreiding van de industrie
Naarmate de zogenaamde duurzame
energie-industrie groeit – grotendeels
als gevolg van enorme subsidies van
regeringen – neemt ook de verspilling
van hernieuwbare energie toe. Zo heeft
het European Environment Agency
vorig jaar gezegd te verwachten dat het
afval dat voortkomt uit
schone-energie-infrastructuur aan het
einde van de levensduur naar verwachting
de komende tien jaar zal vertienvoudigen.
De opwekkingscapaciteit van
zonne-energie zal naar verwachting in
2024 met meer dan 38% toenemen,
blijkt uit een
rapport van
12 december
2023 van de Energy
Information Administration (EIA), een
Amerikaanse overheidsinstantie. De
verwachting is dat de
windenergiecapaciteit met 4,4% zal
groeien. Ondanks deze opmerkelijke
stijging in de inzet van duurzame
energiesystemen zal de Amerikaanse
elektriciteitsopwekking in 2022
grotendeels (ongeveer 60,4%) uit
fossiele brandstoffen komen – steenkool,
aardgas, olie en andere gassen.
Hernieuwbare energiebronnen zijn goed
voor ongeveer 21,3% van het totaal en
18,2% is afkomstig van kernenergie.
Zonnepanelen hebben een levensduur tot
wel 30 jaar. Veel milieuorganisaties
waarschuwen voor de gevolgen voor het
milieu na verwijdering ervan. “Als
zonne-energie en kernenergie de komende
25 jaar dezelfde hoeveelheid
elektriciteit produceren als de
kernenergie die in 2016 werd
geproduceerd, en het afval op
voetbalvelden wordt gestapeld, zal het
kernafval de hoogte bereiken van de
scheve toren van Pisa. Het afval van
zonne-energie zal echter de hoogte van
twee Everests bereiken”,
waarschuwde
de Californische organisatie
Environmental Progress.
Volgens een
analyse uit 2022,
gepubliceerd door Chemical and
Engineering News , zal het aantal
afgeschreven windturbinebladen de
komende vijf jaar naar verwachting
oplopen tot 9.000 per jaar. Opnieuw:
alleen in de VS, dus.
E-afval
De hoeveelheid elektronisch afval groeit
exponentieel. Het is 's werelds snelst
groeiende vaste afvalstroom en omvat
hernieuwbare producten zoals
zonnepanelen en batterijen voor
elektrische voertuigen. Slechts een
klein deel daarvan wordt gerecycled.
Uit een analyse
uit 2019 bleek dat van de
53,6 miljoen ton elektronisch afval die
wereldwijd wordt geproduceerd, slechts
17% werd gerecycled. “Mensen denken dat
plastic de ‘vogelverschrikker’ van afval
is, maar e-afval groeit”, zegt Paul
Williams, vice-president communicatie
van recyclingbedrijf ERI.
Benodigde grondstoffen
Afgezien van het afvalprobleem zal de
Aarde ook worden geplunderd vanwege de
benodigde grondstoffen die nodig zijn
bij de fabricage van groene technologie.
Professor Simon Michaux van de Finse
Geologische Dienst en de Universiteit
van Adelaide hebben het laatste rapport
van het Internationaal Energieagentschap
(IEA) over hernieuwbare energie
doorgespit. Daarin specificeerde het IEA
een spectrum van technologie-eenheden,
waaronder zonnepanelen, windturbines,
transmissielijnen, distributielijnen,
transformatoren, stroomonderbrekers, enz.
Professor Michaux telde de
materiaalvereisten van deze
technologie-eenheden op en vergeleek ze
met productiesnelheden en reserves (zijn
doctoraat is in mijnbouwkunde).
Om niet al te diep in de materie te
duiken, is hier het resultaat voor koper
alleen: er is 4,5 miljard ton (1.000
kilogram per ton) koper nodig. Dat is
ongeveer zes keer de totale hoeveelheid
die mensen tot nu toe aan de aarde
hebben onttrokken. De
steen-metaalverhouding voor koper is
meer dan 500, dus het zou nodig zijn om
meer dan 2,25 biljoen ton erts op te
graven en te raffineren. Als de mijnbouw
wereldwijd in hetzelfde tempo zou
doorgaan als in 2019, zou er 189 jaar
nodig zijn om het koper te produceren
dat nodig is om de benodigde eenheden te
bouwen.
Het antwoord is misschien in een sneller
tempo te gaan mijnen! Maar het duurt
twintig jaar voordat een nieuwe mijn in
gebruik wordt genomen (grotendeels als
gevolg van vergunningseisen), en minder
dan één op de duizend in gebruik genomen
mijnen blijkt economisch lucratief van
aard te zijn. Ongeveer 20-30% van de
actieve mijnen is verlieslatend en sluit.
En zelfs als het mogelijk zou zijn om
sneller te delven, is de benodigde
hoeveelheid koper vijf keer groter dan
de totale hoeveelheid waarvan bekend is
dat deze bestaat.
Er is tien keer meer nikkel nodig dan
bekend is. Er is 26 keer meer kobalt
nodig dan bekend is. Dat is voor de
eerste generatie eenheden, dus er zijn
maar heel weinig oude exemplaren om te
recyclen. En het grootste deel van die
apparatuur is slechts voor 30%
recyclebaar, dus volgende
apparatuur-generaties zouden bijna even
onmogelijk zijn.
Elektrische voertuigen
De Californische gouverneur Newsom
stelde voor dat er na 2035 geen lichte
voertuigen op koolwaterstof meer
verkocht zullen worden in Californië.
Uiteraard moet dit (als het zover komt)
nog wettelijk worden geregeld – het
voorstel kwam feitelijk van de ongekozen
California Air Resources Board, niet van
de wetgevende macht.
Het argument is dat de voertuigen
emissievrij moeten zijn. Maar dat
betreft alleen het operationele punt,
geen levenscyclusanalyse. De oplossing
daarvoor is gevonden: ze exporteren de
uitstoot van rijke buurten waar mensen
zich elektrische auto's kunnen
veroorloven, naar arme buurten, zoals
rond de kolengestookte generatoren in de
Navajo- en Hopi-reservaten, zodat arme
mensen in plaats daarvan van de uitstoot
kunnen genieten en toeristen de bodem
als het ware niet kunnen zien.
Bovendien bleek uit een onderzoek dat in
2019 door het Duitse Ifo Instituut werd
gepubliceerd dat een elektrische Tesla
Model 3 gedurende zijn levensduur 11%
tot 28% meer CO2 uitstoot dan een
Mercedes C220D op diesel.
Levenscyclusanalyses zijn onderhevig aan
onzekerheid en geen enkele studie is een
eindpunt, maar dit bewijst duidelijk dat
elektrische voertuigen verre van
emissievrij zijn.
Elektrische voertuigen zijn gemiddeld
25% zwaarder dan voertuigen op
koolwaterstoffen, waardoor ze meer
energie nodig hebben en meer
kankerverwekkende deeltjesemissies
produceren in de vorm van banden- en
remstof, plus schade toebrengen aan de
weg en dan hebben we ook nog opgewaaid
straatstof. De schade aan de weg neemt
niet toe in verhouding tot het gewicht
van het voertuig. Deze neemt tot
toe naarmate de asdruk toeneemt, dus een
EV zou 2,4 keer meer wegenbelasting per
kilometer moeten betalen. De huidige
realiteit is anders. EV-weggebruikers
betalen niets aan het
snelwegonderhoudsfonds waar alle anderen
aan de benzinepomp voor meebetalen. Het
is dus weer een subsidie die rijke
mensen gebruiken om hun deugden te tonen.
En als elektrische auto's vlam vatten,
kun je ze niet blussen.
Op dit punt vraag je je af: “Waarom
zoveel tijd, moeite en geld besteden aan
onmogelijke plannen die het milieu
schaden?” Moeten we het milieu
vernietigen om de planeet te redden?
Een vlot antwoord is: omdat we het
moeten doen! Maar waarom moeten we het
doen? Om de uitstoot van kooldioxide te
verminderen, omdat deze
klimaatverandering veroorzaakt.
Niettegenstaande wat journalisten,
politici, de mainstream media,
professoren en klimaatactivisten zeggen
bestaat er geen rotsvaste
wetenschappelijke consensus dat
menselijke activiteit in feite het
klimaat verandert, en dat als dat zo zou
zijn dat het schadelijk zou zijn. Men
zegt zich altijd te baseren op "wetenschappers"
(hèt argument om andermans visie
onderuit te halen), maar wetenschap is
nooit “gevestigd” als je daadwerkelijk
een wetenschapper bent of wetenschap
begrijpt. De essentie van wetenschap is
namelijk scepticisme.
Korte termijn oplossingen
Op de korte termijn is het antwoord een
overstap van steenkool naar aardgas.
Aardgas bestaat uit vier delen waterstof
en één deel koolstof, terwijl steenkool
bijna volledig uit koolstof bestaat. En
het thermisch rendement van een door
gasturbines aangedreven elektrische
centrale met gecombineerde cyclus is
bijna twee keer zo groot als die van een
kolencentrale. Het verbranden van
aardgas stoot dus veel minder
koolstofdioxide uit per kilowattuur
geproduceerde elektriciteit.
Het enige fysiek haalbare antwoord is
het veiligste wat de mensheid ooit heeft
gedaan, namelijk kernsplijting. Een
kernreactor heeft veel minder materiaal
en veel minder land nodig dan
zonnepanelen en windturbines met
hetzelfde gemiddelde vermogen. Een
industriële zonne-installatie heeft 32
keer meer staal per megawatt vermogen
nodig dan een kerncentrale. Windturbines
hebben vijf keer meer staal en vijf keer
meer beton nodig.
De levensduur van een kernreactor
bedraagt minimaal vijftig jaar en zou
bij passend onderhoud honderd jaar
moeten bedragen. De levensduur van een
windturbine op land is ongeveer 25 jaar;
offshore-exemplaren gaan ongeveer twaalf
jaar mee. De energieopbrengst van een
kerncentrale is 75 keer meer dan de
energie die erin wordt geïnvesteerd, in
plaats van 2 of 4 keer voor zonnepanelen
of windturbines. Zonder subsidies (die
de kosten niet wegnemen, maar in plaats
daarvan verborgen zijn in uw
belastingaanslag) is het
minimumrendement dat nodig is voor
economische levensvatbaarheid zeven keer.
In ons weekendmagazine gaan we dieper in
op dit onderwerp.
[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[6 januari 2024]
Afdrukken
Doorsturen
