mRNA-vaccins leiden tot ongewenste eiwitten (en wat dat voor u kan betekenen)

Nieuw onderzoek naar de mRNA-covid-vaccins (van o.a. Pfizer) heeft deskundigen boos gemaakt over het “volledige en totale falen van de toezichthouders” om de patiëntveiligheid te garanderen.

Na drie jaar op de markt en miljarden doses later blijven de mRNA-COVID-19-vaccins voor verrassingen zorgen.

Een baanbrekend onderzoek, afgelopen december gepubliceerd in Nature, heeft de zorgen over de veiligheid van de vaccins opnieuw aangewakkerd. Uit het onderzoek, uitgevoerd door hooggekwalificeerde Britse onderzoekers, bleek dat het mRNA-vaccin van Pfizer, naast het spike-eiwit, cellen kan instrueren om andere ‘off-target’-eiwitten te produceren, die vreemd zijn aan het immuunsysteem.

Hoe gebeurt het?

De onderzoekers zeggen dat ribosomen, die verantwoordelijk zijn voor het decoderen van het mRNA in cellen, in ongeveer 8% van de gevallen kunnen wegglijden en de gecodeerde instructies verkeerd kunnen lezen – bekend als ‘ribosomale frameshifting’. Ze zeggen dat de ‘glitch’ te maken heeft met de manier waarop het mRNA in het vaccin genetisch gemodificeerd is.

In tegenstelling tot natuurlijk voorkomend mRNA is bij het mRNA dat in de vaccins voorkomt een ‘uridine’-basis vervangen door een ‘N1-methylpseudouridine’ (om het te stabiliseren) en is het helaas gevoelig geworden voor leesfouten.

Maar zijn deze ‘off-target’ eiwitten schadelijk?

Tijdens een persconferentie benadrukten de onderzoekers dat er geen veiligheidsproblemen waren en dat hun bevindingen er niet op wezen dat de mRNA-vaccins onveilig waren. De BBC typeerde de storing als een “onschadelijk klein foutje” in de vertaling van mRNA-genen.

Science zei dat er “niets alarmerends” aan de studie was, en interviewde deskundigen die herhaalden dat er geen bijwerkingen zijn geassocieerd met deze off-target-eiwitten. Maar David Wiseman, een onderzoeker die betrokken is bij de ontwikkeling van medische producten, is daar niet zo van overtuigd. Hij en zijn co-auteurs publiceerden hun commentaar in Nature omdat ze dit probleem gezamenlijk al hadden voorspeld.

De onderzoekers stelden een eenvoudige vraag: worden de instructies in het mRNA van de vaccins getrouw uitgevoerd? Of anders gezegd: maakt het lichaam het spike-eiwit dat het zou moeten maken, zoals aangegeven door de mRNA-code? Het is alsof je zegt dat hier een recept is met instructies voor het maken van een taart – het is het taartrecept van oma. Deze onderzoekers wilden weten of het mRNA nauwkeurig instructies kon geven over het maken van oma's taart, of dat het een beschadigde versie van oma's taart zou produceren.

Deze onderzoekers wisten duidelijk uit de literatuur dat het wijzigen van enkele basen in het RNA van het vaccin – zoals het geval was voor de mRNA-COVID-19-vaccins – dit tot verschillende soorten verkeerde interpretaties zou kunnen leiden. Het staat bekend als ‘frameshifting’. Ze ontdekten dat het Pfizer-vaccin ervoor kan zorgen dat je cellen eiwitten maken die ze niet zouden moeten maken – je krijgt uiteindelijk wat Wiseman 'Frankenstein-eiwitten’ noemt.

Dat leidt ertoe dat er soms fouten zitten in de manier waarop het mRNA wordt gelezen. Wiseman geeft een voorbeeld: "Stel je de volgende drieletterige Engelse woorden ABE DAN TEA TON ERA TWO voor – de letters lijken op de code op het mRNA. In plaats van de zin te beginnen lezen bij de letter ‘A’ van het eerste woord, ga je nu naar de volgende letter – de letter ‘B’. Dat betekent dat alle andere letters naar links worden verschoven en je krijgt een nieuwe zin met drieletterige woorden BED ANT EAT ONE RAT enzovoort. De nieuwe woorden hebben dus een heel andere betekenis dan de oorspronkelijke woorden. Dit is wat er gebeurde in het lichaam van sommige mensen die waren gevaccineerd met het product van Pfizer."

Er werden nieuwe ongewenste ‘off-target’-eiwitten geproduceerd, die feitelijk tot een ‘off-target’-immuunreactie leidden. Deze off-target-eiwitten werden niet gedetecteerd in het bloed van mensen die waren gevaccineerd, omdat ze deze eiwitten niet hebben gemeten in het bloed van mensen die waren ingeënt.

De onderzoekers deden iets vergelijkbaars met wat Wiseman deed met de zes Engelse woorden: ze 'voorspelden' hoe sommige van deze off-target-eiwitten eruit zouden zien als er een probleem was geweest met frameshifting.

Ze maakten deze frameshift-eiwitten in het laboratorium – ongeveer 30 of 40 stuks –, voegden ze samen in een reageerbuis en stelden ze vervolgens bloot aan bloedlymfocyten (witte bloedcellen die de immuunrespons op gang brengen) afkomstig van mensen die waren gevaccineerd. Wat ze ontdekten bij ongeveer 25 tot 33% van de mensen die het product van Pfizer hadden gekregen, was dat hun lymfocyten immunologisch reageerden wanneer ze werden blootgesteld aan deze frameshift-eiwitten uit een reageerbuis. Het betekent dat hun lymfocyten de eiwitten eerder hadden gezien – hun immuunsysteem was al voorbereid op een eerdere blootstelling, vermoedelijk nadat die persoon het mRNA-vaccin had gekregen.

Ze testten ook monsters van mensen die het AstraZeneca-vaccin hadden gekregen en die hadden geen immuunreactie laten zien. Dat komt omdat het AstraZeneca-vaccin berust op een andere technologie. Het is een DNA-vaccin en bevat niet de uridine-modificatie die de frameshift in het mRNA-vaccin veroorzaakt. Het is dus niet verrassend dat de lymfocyten van mensen die het AstraZeneca-vaccin kregen, niet reageerden op deze frameshift-eiwitten, omdat ze deze nog nooit eerder hadden gezien.

Hoewel het nieuws over het maken van eiwitten die je niet mag maken slecht klinkt slecht suggereerde de berichtgeving in de mainstream media dat er geen probleem was. Wiseman: "Wat je je moet realiseren is dat je lichaam wordt gekaapt, niet alleen om spike-eiwitten te produceren, maar ook om andere, wat ik noem, ‘Frankenstein’-eiwitten te produceren die totaal niet gekarakteriseerd zijn. We weten niet wat ze zijn, wat ze doen, hoe lang ze worden gemaakt of hoe lang ze in het lichaam blijven bestaan, en we hebben geen idee wat hun toxiciteit is. Uit het Nature-artikel weten we echter wel dat deze ongewenste eiwitten immuunreacties in het lichaam veroorzaken."

"Deze onderzoekers toonden aan dat frameshifting chimere eiwitten kon creëren. Kortom, als het ribosoom de code voor het spike-eiwit leest, kan het tijdens het lezen van de code uitglijden. De eerste helft is dus spike-eiwit en de tweede helft is een Frankenstein-eiwit. Stel u nu eens voor dat de ene helft zich nog steeds kan hechten aan de ACE2-receptor op cellen, maar aan de andere kant heb je dit Frankenstein-eiwit dat buiten de cellen bungelt. Uw immuunsysteem gaat de cel vernietigen omdat deze er vreemd uitziet, en nu hebt u iets dat lijkt op een auto-immuunziekte. Of u zou een eiwit kunnen hebben dat niet noodzakelijkerwijs identiek blijkt te zijn, maar voldoende lijkt op een ander eiwit in ons lichaam, zoals een hormoon, en dat uiteindelijk de activiteit van het hormoon nabootst en uw endocriene systeem verstoort."

De auteurs schreven: “…er is geen bewijs dat ‘frameshifted’ producten bij mensen, gegenereerd door BNT162b2-vaccinatie, geassocieerd zijn met nadelige resultaten.” Maar ze keken alleen naar 21 mensen die het vaccin van Pfizer kregen, dus er is met geen mogelijkheid sprake van een serieus veiligheidsonderzoek. En hoe hebben ze deze mensen geselecteerd? De vrijwilligers maakten deel uit van een ander door de overheid gefinancierd onderzoek en hadden geen overmatige effecten van vaccinatie gerapporteerd. Omdat ze geen proefpersonen onderzochten die nadelige vaccineffecten hadden gemeld, was de selectie van deelnemers waarschijnlijk bevooroordeeld.

De vaccinfabrikanten en de toezichthouders hadden een gedegen onderzoek moeten doen vóórdat het product werd toegelaten en aan miljarden mensen werd gegeven. Ze hebben mensen gevraagd een vaccin te nemen en dat aan kinderen toe te dienen, maar ze hebben geen idee wat er in het lichaam gebeurt. Wat ze nu proberen te zeggen is dat er bij 21 mensen geen problemen zijn vastgesteld, maar dat er in de toekomst wel problemen kunnen ontstaan, dus ze moeten het gewoon blijven bestuderen. Het komt er eigenlijk op neer dat ze zeggen dat mensen eerst ‘geïnjecteerd moeten worden en dat er later veiligheidsvragen gesteld kunnen worden.’

Het is net zoals een gepensioneerde directeur van Pfizer in een Nature-artikel toegaf: “We hebben met het vliegtuig gevlogen terwijl we het nog aan het bouwen waren.”



We zien hier een compleet falen van de toezichthouders. De richtlijnen van de Wereldgezondheidsorganisatie WHO van 2021 zeggen dat de fabrikanten van mRNA-vaccins alle sequenties en onverwachte leesframes moeten onthullen. Ze moesten dit werk al gedaan hebben...
De Amerikaanse toezichthouder FDA (en in Europa de EMA - die blindelings nadoet wat de FDA uitspookt) had ernaar moeten kijken.

De mRNA-vaccins zorgen ervoor dat ons lichaam niet-gekarakteriseerde eiwitten produceert, met onbekende toxicologie, die een immuunrespons veroorzaken van onbekende klinische betekenis. Het plichtsverzuim van de toezichthouders laat zien hoe die naar een historisch dieptepunt zijn gezonken.

En wat de vaccinfabrikanten betreft: die hadden in het begin alles moeten onderzoeken om potentieel schadelijke reacties van hun producten te voorkómen vóórdat ze miljarden mensen ermee injecteerden, daarbij geholpen door regeringen, artsen en politici wereldwijd. Het is crimineel dat in de wereld deze producten tot op de dag van vandaag nog steeds aan zwangere vrouwen,  pasgeborenen en zuigelingen worden opgedrongen.








[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]



[19 januari 2024]

 

Afdrukken Doorsturen