NAVO houdt grootste oorlogsspel sinds de Koude
Oorlog
De NAVO zei dat zij haar grootste oefening sinds de Koude Oorlog zou
lanceren, waarbij zo'n 90.000 troepen betrokken zijn, waarbij wordt
gerepeteerd hoe Amerikaanse troepen de Europese bondgenoten zouden
kunnen versterken in landen die grenzen aan Rusland en aan de
oostflank van het bondgenootschap als een conflict zou oplaaien met
een “bijna gelijkwaardige tegenstander”. Welke van die twee kanten "bijna
gelijkwaardig" is valt te bezien.
De NAVO heeft in Europa geen ‘bijna
gelijke tegenstander’ behalve Rusland.
Ondanks de wollige praat dat het een
algemene oefening is, is Steadfast
Defender 2024 om deze reden uitsluitend
tegen Rusland gericht. Het
Noord-Atlantisch Bondgenootschap bereidt
zich voor op een direct conflict met
Rusland.
Ongeveer een maand geleden meldde
RTL nieuws dat de stafchef van
het Belgische leger, admiraal Michel Hofman, bang is voor een oorlog
met Rusland. Hij zei dat Europa meer moet doen om zich voor te
bereiden. De voormalige leunstoel-commandant van de landstrijdkrachten
Mart de Kruif - een graag geziene gast in talkshows vanwege zijn
doemscenario's oplepelende uitingen, is het met hem eens: "Poetin
luistert niet naar rede, alleen naar macht." Volgens De Kruif is daar
een sterke militaire aanwezigheid tegenoverzetten het enige middel dat
werkt. "Poetin is een bokser. Je kunt niet eindeloos klappen ontwijken,
je moet ook kunnen terugslaan", zegt hij. Maar als Poetin een
beoefenaar is van de
Noble Art of Self Defense
(waarbij niet het vechten centraal staat, maar het verdedigen) dan
geeft De Kruif dus eigenlijk aan dat de NAVO de agressor is......
Maar De Kruif vergist zich. Poetin is niet een bokser, hij is een
schaker die als geen ander weet welke zetten kunnen volgen. De Kruif -
net als het merendeel van de 'analisten' dat in of uit het "leger"
komt - verdoezelt dat het Westen (VS, EU, Canada) vanwege de oorlog in
Oekraïne (en nu in Israël) veel wapentuig uit handen gegeven. De
Belgische generaal Marc Thys uitte recentelijk zijn zorgen over het
munitietekort in Europa. "Als hier vandaag een oorlog uitbreekt, moet
het Belgische leger na een aantal uur al beginnen met stenen te gooien,
omdat we geen munitie meer hebben".
Als Poetin daadwerkelijk het Westen zou willen aanvallen dan zou nú
het juiste moment zijn.
Inmiddels wordt - uiteraard met bereidwillige hulp van de mainstream
media - dagelijks in toenemende mate een beeld geschetst van een
vijandig Rusland dat als we niet oppassen spoedig bij ons zal
binnenvallen, en het grote publiek schijnt die onzin als zoete koek te
slikken. Sinds de voorzitter van het Militair Comité van de NAVO,
admiraal Jack Rob Bauer, gezegd heeft dat achter de
grondgedachte van president Vladimir Poetin voor de oorlog een angst
voor de democratie schuilgaat, in een jaar dat wordt gekenmerkt door
verkiezingen over de hele wereld, gaan alle remmen los. Sinds zijn
toespraak
zijjn de noodpakketten niet aan te slepen.
We zien hier oorlogrethoriek van het
Westen die niet alleen tegen president
Poetin is gericht maar eigenlijk tegen
het Russische volk. En natuurlijk ook de
Europese burgers, dat zijn tenslotte de
mannen (en vrouwen) die moeten vechten!
Vandaar dat er steeds vaker gesproken
wordt over het activeren van de
dienstplicht, of, in het geval van
Duitsland, het invoeren daarvan. Want de
Duitse Bundeswehr heeft een probleem:
een personeelstekort en daar heeft de
politiek al een oplossing voor gevonden:
soldaten zonder Duits staatsburgerschap
zouden hiaten kunnen opvullen. Dat zei
de Duitse Minister van Defensie
Pistorius en hij denkt dan aan de bijna
twee miljoen vuchtelingen die nadat ze
gevlucht zijn voor oorlog (of een betere
toekomst, of een nieuw lui leven) nu
terug in de oorlog kunnen, dit keer
tegen Rusland!
De regelmatige bezoeker aan onze site (en onze abonnee's) weten dat
wij (vinden wij) een wat realistischer kijk hebben op wat zich
geopolitiek gezien in de wereld afspeelt. Het Westen (i.c. de NAVO =
VS = economisch/politiek afhankelijk van oorlogen) bedient zich nogal
vaak van propaganda en krijgshaftige retoriek, terwijl wat dat laatste
betreft enige bescheidenheid op zijn plaats zou zijn. De laatste jaren
moet het Amerikaanse leger (en in het kielzog de
vazalstaten
'bondgenoten') de aftocht blazen. Zelfs de Houthi's kan men niet de
baas worden, dus dat belooft nog wat als Poetin op onze deur klopt.
En dan is er nu dus de grootste gecombineerde wapenoefening van de
NAVO sinds
Reforger 1988, toen het Sovjet- en Warschaupact nog
bestonden. Met andere woorden, dit is de grootste NAVO-troepenbeweging
sinds het einde van de Koude Oorlog, bijna een verdubbeling van de
vorige, namelijk 50.000 troepen die betrokken waren bij Trident
Juncture in 2018. Nu zijn er 90.000 troepen gedurende bijna een half
jaar een oorlogsspel aan het uitvoeren, geconcentreerd in de Baltische
staten aan de Russische grenzen, in Roemenië, aan de grens met
Oekraïne en in
Duitsland, het militaire logistieke knooppunt van de
NAVO, en waar het allemaal "de vorige keer" begon.
U weet wat we bedoelen.
Infrastructuur als politiek instrument
In dit kader is het van belang te weten dat de aanstaande aanleg van
fysieke infrastructuur langs de NAVO-Russische grens, zoals de ‘Baltic
Defense Line’, de relatie tussen ‘Steadfast Defender 2024’ en het
‘militaire Schengen’, en de nieuwe assertieve, door de VS gesteunde
rol van Duitsland een grote rol spelen bij het 'in bedwang houden van
Rusland'. De ministers van Defensie van de Baltische staten kwamen
recentelijk overeen om de zogenaamde ‘Baltische verdedigingslinie’ te
bouwen langs hun grenzen met Rusland en Wit-Rusland. Ze presenteerden
dit als een puur defensieve zet gericht op het geruststellen van hun
bevolking, maar het is in werkelijkheid bedoeld om het door Duitsland
geleide ‘Militaire Schengen’-plan te versnellen, voor het
optimaliseren van de beweging van uitrusting en troepen door heel
Europa, wat agressief handelen van de westerse strijdkrachten zou
kunnen vergemakkelijken.
NAVO-logistiekchef luitenant-generaal Alexander Sollfrank stelde
eerder al de oprichting voor van een zogenaamd ‘militair Schengen’
voor om de verplaatsing van dergelijk materieel door de EU te
optimaliseren. Op dit moment belemmeren bureaucratische en logistieke
obstakels de vrije stroom van wapens door het hele blok, wat volgens
hem het vermogen van het Westen zou kunnen belemmeren om te reageren
op onverwachte conflicten langs de periferie. Het is echter niet
alleen de inhoud van dit voorstel die van belang is, maar ook de
timing ervan.
De proxy-oorlog van de NAVO tegen Rusland via Oekraïne lijkt op zijn
laatste benen te lopen om de redenen die we in eerdere artikelen al
hebben uitgelegd. Dienovereenkomstig laat het rapport van Bloomberg
over de ontwerp-veiligheidsgaranties van de EU aan Oekraïne op
opvallende wijze elke vermelding achterwege van wederzijdse
defensieverplichtingen van het soort waar Kiev al jaren naar streeft
en die in grote mate hebben bijgedragen aan de laatste fase van dit nu
tien jaar durende conflict. De suggestie van Sollfrank is daarom niet
echt bevordelijk voor deze opkomende de-escalatietrends.
Bij nader inzien blijkt het echter een nauwelijks verhuld Duitsland
machtsspel over Polen te zijn. De informele leider van de EU heeft
medio augustus vorig jaar zijn regionale concurrentie met Polen
opgevoerd via zijn beloofde militaire bescherming van Oekraïne. Kortom,
Polen streefde ernaar om gedurende de NAVO-Russische proxy-oorlog de
leider van Centraal- en Oost-Europa (CEE) te worden, maar Duitsland
greep de gelegenheid aan om hun ambities ter discussie te stellen. De
plannen van Tusk om de banden met de de facto door Duitsland
gecontroleerde EU te verbeteren worden door conservatief-nationalisten
gezien als een middel daartoe, vooral vanwege de inspanningen van dat
orgaan om de Poolse soevereiniteit verder uit te hollen. Hoewel hij
beweert tegen veranderingen in het EU-Verdrag te zijn, twijfelen
sommigen aan zijn oprechtheid en vermoeden ze dat hij sluw
grootschalige protesten over deze kwestie wil voorkómen. Als deze twee
scenario’s werkelijkheid worden, zou de soevereiniteit van Polen
verder worden verminderd, ook op defensiegebied. Het door de NAVO
voorgestelde ‘militaire Schengen’ is dus in eerste instanntie vooral
bedoeld om het ongekende machtsspel van Duitsland over Polen na de
Tweede Wereldoorlog te vergemakkelijken. We zien een Groot Europeesch
leger onder Duitsch bevel alvast opdoemen (met de nadruk op doem).
Het verleggen van de aandacht van het publiek van binnenlandse
aangelegenheden naar het conflict (zoals trouwens ook in ons land
gebeurt) in het Duitse oosterbuurland doordrenkt de suggestie van
eerdergenoemde Sollfrank in belangrijke mate met een verhoogd gevoel
van urgentie. Op dezelfde dag waarop
het Duitse Bild schreef over
een geheime scenariovoorspelling - zie afbeelding -, zei de Poolse
viceminister van Buitenlandse Zaken Andrzej Szejn tegen
Rzeczpospolita: “Als de oorlog
buiten onze oostgrens plaatsvindt, is alle hulp en samenwerking van
onze bondgenoten zeer welkom. Dus als de Duitsers de oostflank van de
NAVO in Polen willen versterken, zoals ze in Litouwen hebben gedaan....
herzlich willkommen!” Deze uitnodiging zou de eerste Duitse
militaire inzet in Polen zijn sinds het einde van de Tweede
Wereldoorlog.
Het geopolitieke
schaakspel
We hadden het zojuist over de schaker Poetin en inderdaad, politiek en
oorlog kunnen het beste worden geïllustreerd door het schaakspel. Bij
schaken zijn er drie specifieke fasen: het openingsspel, het
middenspel en het eindspel. De opening is wanneer de twee
tegenstanders hun pionnen in een verdedigingslinie plaatsen en de
belangrijkste stukken ontwikkelen voor manoeuvre. Het is relatief
bloedeloos, en als het correct wordt uitgevoerd, meer strategisch dan
tactisch. Er is geen bepalend moment waarop het spel overgaat van het
openingsspel naar het middenspel, maar in het middenspel beginnen de
gevechten echt, en dat weet je als je daar aankomt.
In het middenspel gaan de meeste stukken verloren, zijn de gevechten
het meest intens en zijn verrassende zetten het meest waarschijnlijk.
Het spel kan in deze fase vaak eindigen met schaakmat, waarbij één
partij volledig wordt verslagen door een verrassende zet die ze niet
hadden zien aankomen. Onthoud dat.
Als er geen verrassende nederlaag is, is het middenspel meestal kort,
en als het voorbij is, ziet het schaakbord er heel anders uit dan toen
het begon. In het eindspel zijn de meeste stukken aan beide kanten
geëlimineerd, er zijn nog maar een paar stukken over - de koningen
natuurlijk, en een paar stukken dichtbij hen, die ze verdedigen. Vanaf
hier eindigt het spel met schaakmat, een definitieve nederlaag van de
ene of de andere kant, of een patstelling, waarbij beide partijen het
erover eens zijn dat geen van beide kan winnen, waardoor het spel
wordt beëindigd en wordt afgesproken om ergens in de toekomst opnieuw
te beginnen.
Steadfast Defender
Met
Steadfast Defender
betreedt Europa (en waarschijnlijk de wereld) het middenspel. Maak uw
veiligheidsgordels vast, we gaan een zware rit tegemoet. Dit
middenspel zal vrijwel zeker niet tot Europa beperkt blijven. en
voordat het voorbij is, zullen er hoogstwaarschijnlijk verrassende
acties plaatsvinden in de vorm van het gebruik van chemische,
biologische en nucleaire wapens (de al aangekondigde ziekte X). Geen
enkele plek op aarde zal veilig zijn, behalve misschien de luxe
bunkers van de miljardairs-elite van de wereld. Misschien niet eens
daar...
De door het World Economic Forum (WEF)al jaren gepromootte ‘Great Reset’ is door sommigen
geïnterpreteerd als code voor een ontvolkingsplan om de menselijke
kudde van de meerderheid van zijn leden te ruimen. Dit idee is door de
populaire cultuur afgedaan als de zoveelste ‘complottheorie’, maar in
werkelijkheid blijft het de meest plausibele verklaring voor de vele
ontwikkelingen van de afgelopen jaren. Bijvoorbeeld -
- het bewijs dat het covid-virus, en het ‘vaccin’ dat het voortbracht,
eigenlijk biologische wapens zijn, wordt elke dag sterker.
- de genocide in Gaza, en Israëls absolute minachting voor het
internationaal recht en het totale gebrek aan enige betekenisvolle
reactie daarop door de VN of de internationale ‘gemeenschap’,
- de opzettelijke vernietiging van de Amerikaanse en Europese
economieën, het uitgeven, lenen en plunderen van nationale schatkisten
alsof morgen niet bestaat,
- de ecologische vernietiging die werd aangewakkerd door degenen die
draconische wetten aannemen waarvan zij beweren dat ze deze beschermen,
- de desinformatie en gaslighting die erop gericht zijn het vermogen
van mensen om de waarheid te onderscheiden, en dus de realiteit, te
vernietigen...
Al deze ontwikkelingen die de afgelopen paar jaar zijn geïntensiveerd
en versneld, kunnen, wanneer ze als geheel worden beschouwd, alleen
rationeel en realistisch als volgt worden verklaard: zij (de mondiale
parasietenklasse) zijn niet dom, ze doen het met opzet. Als er
werkelijk een plan van de wereldelites is om de planeet te ontvolken,
zou het op deze wijze gebeuren omdat alles wat ze hebben gedaan
precies zou zijn zoals ze het zouden doen. Denk er over na. Het
middenspel staat, net als Steadfast Defender, al voor de deur. Het
eindspel begint binnenkort, maar het kan heel goed in een patstelling
als deze eindigen...
De expansiedrift van de NAVO
Jens Stoltenberg van de NAVO heeft openlijk verklaard dat eerdere
vredes- en uitbreidingsovereenkomsten met Rusland niet bestaan.
Gearchiveerde documenten vertellen een ander verhaal en spreken de
verklaringen van Stoltenberg tegen. Kent u misschien nog een goede
opvolger voor hem die net zulke grote leugens kan verspreiden als deze
marionet van Washington- en dus uitermate geschikt is voor die functie?
Begin februari 1990 deden de Amerikaanse leiders de Sovjets een aanbod.
Volgens transcripties van bijeenkomsten in Moskou op 9 februari
vertelde de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken James Baker dat
de VS in ruil voor samenwerking met Duitsland “ijzeren garanties”
zouden kunnen geven dat de NAVO niet “een centimeter oostwaarts” zou
uitbreiden. Nog geen week later stemde Sovjet-president Michail
Gorbatsjov ermee in herenigingsgesprekken te beginnen. Er werd geen
formeel akkoord bereikt, maar uit al het bewijsmateriaal bleek dat de
tegenprestatie duidelijk was: Gorbatsjov sloot zich aan bij de
westerse alliantie van Duitsland en de VS zouden de expansie van de
NAVO beperken. Zie bijvoorbeeld onderstaand (deel van een)
gespreksnotitie tussen Baker en
Shevardnadze:
![](images/2024-01-23oostwaarts.jpg)
Niettemin binden grote mogendheden zelden hun eigen handen. In interne
memoranda en notities beseften Amerikaanse beleidsmakers al snel dat
het uitsluiten van de uitbreiding van de NAVO misschien niet in het
beste belang van de Verenigde Staten zou zijn. Eind februari hadden
Bush en zijn adviseurs besloten deze optie open te houden.
Na de kwestie op 24 en 25 februari met de West-Duitse bondskanselier
Helmut Kohl te hebben besproken, gaven de VS het voormalige
Oost-Duitsland een ‘speciale militaire status’, waardoor het aantal
NAVO-troepen dat daar gestationeerd kon worden werd beperkt uit
eerbied voor de Sovjet-Unie. Maar daarnaast verdweem de discussie over
het verbieden van het bereik van de NAVO uit het diplomatieke gesprek.
In maart 1990 adviseerden functionarissen van het Amerikaanse
ministerie van Buitenlandse Zaken Baker zelfs dat de NAVO zou kunnen
helpen bij het organiseren van Oost-Europa in de invloedssfeer van de
VS; in oktober overwogen de Amerikaanse beleidsmakers of en wanneer (zoals
een memo van de Nationale Veiligheidsraad het uitdrukte) “de
bereidheid van de NAVO om aan de nieuwe democratieën van Oost-Europa
te laten zien dat zij bereid zijn na te denken over hun toekomstige
lidmaatschap."
Boris Jeltsin, Dmitry Medvedev en Gorbatsjov zelf protesteerden via
zowel publieke als private kanalen dat de Amerikaanse leiders de
niet-expansieregeling hadden geschonden. Ondertussen begon de NAVO nog
verder naar het oosten te kijken.
De Minsk"grap"
Angela Merkel spreidde eenzelfde soort onbetrouwbaarheid ten toon en
sloot eenzelfde Deal No Deal toen de Overeenkomst van Minsk tussen
Oekraïne en Rusland werd ondertekend. In 2022 gaf ze toe dat de deal
in Minsk een grap was en dat ze nooit van plan waren deze
daadwerkelijk te handhaven. De Russen vertrouwden op een gentleman’s
handshake deal en een juridische schriftelijke deal – waarvan het
Westen nu beweert dat ze nooit hebben bestaan, ondanks nationale
archiefgegevens die het tegendeel beweren.
De overeenkomsten van Minsk waren
bedoeld om de crisis in Oekraïne te
beheersen en een escalatie van het
conflict te voorkomen. Merkel bekende
iets wat westerse politici niet willen
toegeven over de akkoorden van Minsk: ze
waren slechts een noodoplossing om tijd
te kopen voor Oekraïne en het Westen, en
westerse landen hebben nooit echt moeite
gedaan om de meningsverschillen met
Rusland over de Oekraïne-crisis op te
lossen.
Het Westen heeft Rusland nooit echt als
dialoogpartner beschouwd. In een
interview met de Duitse krant Die Zeit
onthulde de voormalige Duitse
bondskanselier Angela Merkel de
werkelijke bedoeling van het Westen
achter de onderhandelingen met Rusland
en Oekraïne om een staakt-het-vuren in
2014 te bevorderen. Ze gaf toe dat de
akkoorden van Minsk een “poging waren om
Oekraïne tijd te geven” en dat Kiev het
had gebruikt 'om sterker te worden'. In
reactie op haar verklaring zei de
Russische president dat de
opmerkingen van Merkel “volkomen
onverwacht en teleurstellend” waren.
Zoals de Amerikaanse New York Post
opmerkte, voelde Poetin zich verraden
door het Westen na de akkoorden van
Minsk. “Het bleek dat niemand de
afspraken zou uitvoeren”, merkte de
Russische leider op.
Wat de voormalige Duitse leidster zei
haalt het laatste stukje van het
‘vriendelijke’ masker weg dat sommige
westerse landen tegenover Rusland hadden
opgezet. In de ogen van sommige westerse
landen is Rusland slechts een
diplomatieke en politieke ‘vreemdeling’.
Bovendien beschouwen sommigen Moskou,
onder invloed van Washington, als een
zogenaamde bedreiging vanwege zijn
enorme militaire macht en zijn politieke
systeem dat niet voldoet aan de
‘westerse normen en waarden’. Als gevolg
hiervan zijn deze landen sinds de
ineenstorting van de Sovjet-Unie nooit
gestopt met het onderdrukken van Rusland.
Aan de andere kant heeft Rusland
zichzelf altijd als een Europees land
beschouwd, in de verwachting vertrouwen
met het Westen op te bouwen. Het is dus
begrijpelijk dat Poetin uit Merkel's
woorden zijn teleurstelling en een
gevoel van verraad uitte.
Merkels bekentenis over de akkoorden van
Minsk toonde ook aan dat sommige
westerse landen, met name de VS, hun
contractuele verplichtingen helemaal
niet nakomen. Ze kunnen gemakkelijk op
hun woorden terugkomen. De overeenkomst
die de VS willen gaat nooit over
geloofwaardigheid; het draait allemaal
om belangen. Een overeenkomst wordt door
de VS als nuttig beschouwd als het de
belangen van het land kan bevorderen;
anders is Washington altijd bereid het
te ontkennen. Dit wordt geïllustreerd
door de terugtrekking van de VS uit het
Anti-Ballistische Raketverdrag en het
Intermediate-Range Nuclear Forces-verdrag.
Washington hanteert ook een dubbele
standaard om de belangen van zijn
bondgenoten te behartigen bij de
uitvoering van overeenkomsten. Een
sprekend voorbeeld is het opblazen van
de Nord Stream pijpleidingen, wat
tevoren door de Amerikaanse president
Biden (in aanwezigheid van de Duitse
bondskanselier Scholz!) was aangekondigd.
Het Westen werd vervolgens min of meer
gedwongen erg duur - en vooral erg
milieuschadelijk) LNG uit..... de VS...
te kopen.
In 2015 verklaarde Rusland dat het door 22 landen ondertekende Verdrag
inzake conventionele strijdkrachten in Europa niet langer geldig was,
aangezien de NAVO het verdrag voortdurend had geschonden. Wanneer
deals en overeenkomsten geen enkele waarde hebben, leren de partijen
de gevolgen. Toen Merkel en Soros oordeelden dat het Akkoord van Minsk
een grap was en de Oekraïense nazi’s toestonden duizenden
Russischsprekende Oost-Oekraïners te vermoorden, nam Poetin het voor
Het Volk op.
Oekraïne
De NAVO heeft in een bijeenkomst met de Oekraïense minister van
Defensie verklaard dat de grootste militaire NAVO-oefeningen ooit
plaatsvinden, waarbij van nu tot mei 90.000 van de 300.000 troepen aan
de Russische grens zullen worden ingezet. Het besluit was gebaseerd op
de verklaring van het Oekraïense ministerie dat Rusland de oorlog aan
het verliezen was.
Generaal Cavoli van het Amerikaanse Commando verklaarde tijdens de
NAVO-bijeenkomst op 18 januari dat de geallieerde staatshoofden en
regeringsleiders afgelopen zomer groen licht gaven aan de VS om hun
militaire uitrusting in Oekraïne tegen flinke prijzen te dumpen om de
Amerikaanse voorraden te moderniseren. Cyber en Space worden beschouwd
als de nieuwste middelen om een vijand te vernietigen en zijn
geïmplementeerd met de land-, zee- en luchtprotocollen. Collectieve
kracht is noodzakelijk vanwege de aard van afstand. Noord-Amerika
heeft Europa nodig vanwege zijn nabijheid tot Rusland en Europa heeft
de VS nodig vanwege zijn militaire macht – die zich zal uitbreiden met
de nieuwe militairen die gerecruteerd zijn onder illegale immigranten.
In het kader van de expansie kondigde de NAVO de oprichting aan van de
Allied Reaction Force (ARF), die tijdelijk in Italië is gevestigd. Dit
is een nieuwe militaire macht met meerdere domeinen in opleiding die
in staat is snel te reageren op dreigingen op Bondgenootschappelijk
grondgebied. Er wordt verwacht dat dit ARF-leger in juli 2024 klaar
zal zijn voor inzet.
Dit suggereert dat de NAVO van plan is oorlog te voeren met Rusland
vanwege zijn 'bondgenootschap met Oekraïne'. En de Europeanen worden
gewaarschuwd zich voor te bereiden. Aan dit alles hangt uiteraard een
prijskaartje. En Stoltenberg probeert steun te verwerven door Rusland
voor altijd tot persona non-grati te verklaren. Zoiets van: ofwel
geeft Poetin Rusland over aan de zionisten, ofwel is oorlog de
onvermijdelijke uitkomst.
China blijft de ongenode gast op het feest, aangezien een alliantie
tussen China en Rusland het veel moeilijker zou maken om Rusland in
een oorlog te betrekken. Dat betekent dat het Westen ervoor moet
zorgen dat China afziet van het verlenen van dodelijke hulp aan
Rusland en China onder druk moet worden gezet om onnauwkeurige
verhalen van Rusland te ontkennen. The Wilson Center & Stoltenberg
haalden de twijfel uit het scenario en verklaarden dat “een toename
van China’s materiële steun aan Rusland de balans van het conflict
dramatisch zou kunnen doen doorslaan.” Er wordt dan ook verwacht dat
de volgende top die in 2024 in Washington DC zal worden gehouden, zal
bepalen dat China nu (ook) een systemische bedreiging vormt...
En 2024 zal bepalen of ARF het standaardleger van de NAVO tegen
Rusland en China kan zijn. Maar er is een probleem: de VS en de EU
hebben hun wapens aanzienlijk uitgeput voor Oekraïne en nu Israël.
Stoltenberg eist dat de NAVO-lidstaten maar eens in beweging moeten
komen en dringt aan op méér dan 2% voor de defensie-uitgaven. Tot op
heden voldoen slechts 7 van de 31 NAVO-lidstaten zelfs maar aan de
basisvereiste van 2%. Terwijl de VS de rekening op zich neemt.
Duitsland verkeert momenteel in een recessie. Frankrijk staat op de
rand van economische achteruitgang. Groot-Brittannië en Italië
verkeren ook financieel in een crisis. Volgens Reuters zal de
achteruitgang in Europa waarschijnlijk tot 2027 aanhouden.
De
NRC meldde vandaag:
De NAVO heeft dinsdag een contract voor artilleriemunitie getekend
voor 1,1 miljard euro. De woordvoerder van de NAVO postte de
livestream van het tekenmoment op X. Een deel van dat geschut zal naar
Oekraïne gaan, al kunnen de betrokken lidstaten er ook voor kiezen om
hun eigen voorraad aan te vullen. Volgens persbureau Reuters gaat het
om zo’n 220.000 stuks 155 mm-munitie. De eerste levering wordt eind
2025 verwacht.
Daar zal Zelensky blij mee zijn.
Hierdoor beginnen de oorlogsplannen van Stoltenberg te lijken op een
zielig propagandaplan, òf op een dagdroom van de inlichtingendiensten,
òf op een middel voor ‘verkiezingsinmenging in 2024’.
Terwijl de aandelenkoersen van Lockheed, Northrop, General Dynamics en
Boeing op exact dezelfde dag in oktober 2023 stegen op basis van
nieuws over nieuwe contracten, zijn de aandelen sindsdien relatief
vlak gebleven. Misschien hebben economische cijfers en een Amerikaans
begrotingstekort van 2,6 biljoen dollar voor boekjaar 2023 bijgedragen
aan de pauze. Er wordt alweer nagedacht over flink meer geld
bijdrukken. We schrijven al jaren dat de astronomisch hoge
schuldenberg van het Westen alleen nog maar kan worden 'afgebouwd' met
een oorlog - zoals in de wereldgeschiedenis vaker is gebeurd. Dan ben
je als westers bondgenootschap natuurlijk op zoek naar de vijanden die
je positie op het wereldtoneel kunnen aantasten of zelfs vernietigen.
Dan kom je uit bij Rusland en China.
Het Westen is slecht voorbereid op een oorlog tegen Rusland en China.
De militaire inlichtingendienst voor alle commando's faalde jammerlijk
in Oekraïne, de pr-campagne is lachwekkend en de propaganda is vol
onwetendheid. Maar de heersende elite is wanhopig en wanhopige mensen
handelen met dwaasheid en nutteloosheid in de hoop de controle uit het
verleden te heroveren. Dat scala is via sociale media aan hen
voorbijgegaan – en censuur zal de nieuwe beweging onder de burgers
niet afschrikken.
Update:
De Telegraaf meldt het
volgende:
Volgens secretaris-generaal Jens Stoltenberg van de NAVO dreigt er
geen acuut gevaar voor één van de NAVO-landen. Dat heeft Stoltenberg
gezegd op het NAVO-hoofdkwartier na afloop van de ondertekening van
een aankoopcontract voor wapens voor Oekraïne. Kennelijk weet de
linkerhand bij de NAVO niet wat de rechterhand doet.
"We zien geen directe of onmiddellijke dreiging voor een van de
NAVO-bondgenoten", aldus Stoltenberg. Het lijkt een geruststelling na
NAVO-berichten van vorige week. Toen gaf de hoogste militair van de
NAVO, generaal Rob Bauer, aan dat de burgerbevolking van de NAVO zich
moet voorbereiden op een oorlog op eigen bodem.
Maar interessanter vinden we de volgende passage:
Demissionair minister van Buitenlandse Zaken Hanke Bruins Slot
reageerde maandag in Brussel instemmend op deze
waarschuwing van Bauer. "Als Oekraïne verliest, dan stopt Poetin echt
niet bij de grens van Oekraïne.
![](images/2024-01-08de-film-oppenheimer-verdraait-de-geschiedenis-om-oorlog-goed-te-praten1.jpg)
Waar demissionair minister Ollongren dus sprak over het steunen van
Oekraïne tot Rusland verloren heeft, gaat Bruins Slot er dus van uit
dat Oekraïne de oorlog kan (gaat) verliezen, voor zover er sprake is
van winnen en verliezen. Wij verwachten nog steeds dat de Amerikanen
dit jaar de stekker uit hun "project Oekraïne" zullen trekken, daarbij
een geruïneerd land en bevolking achter latend, en waarvoor de
vazalstaten in de EU als dank voor hun steun met de brokken blijft
zitten.
De Russen hebben ook gereageerd op de NAVO-oefening. "De omvang van de
NAVO-oefeningen Steadfast Defender 2024 betekent een definitieve
verschuiving terug naar de houdingen uit het Koude Oorlog-tijdperk,"
aldus de Russische vice-minister van Buitenlandse Zaken, Alexander
Grushko. In een gesprek met het staatspersbureau RIA merkte Grushko
op: “Een oefening van deze omvang… markeert de definitieve en
onherroepelijke terugkeer van de NAVO naar de plannen van de Koude
Oorlog, wanneer het militaire planningsproces, de middelen en de
infrastructuur worden voorbereid op confrontatie met Rusland."
Het bijzondere van de opkomende
militair-politieke situatie is dat
Rusland nu al zijn acties gaat overwegen
vanuit het gezichtspunt van een
potentieel militair conflict met de NAVO,
waarbij Oekraïne slechts een deel van
het mozaïek is. De Koude Oorlog is door
het handelen van de NAVO weer terug van
weggeweest - maar in een omvang die
misschien niet te beheersen is.
Uitspraken van Amerikaanse senatoren dat
het Westen als eerste op de rode knop
moeten drukken doen het ergste vermoeden.
[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[23 januari 2024]
Afdrukken
Doorsturen