Interview Tucker Carlson met Poetin (III)
In ons drieluik over het interview van Tucker Carlson met de Russische
president Vladimir Poetin vandaag deel 3, het slot, waarin wij ingaan
op wat er in het interview is besproken.
Heeft u ernaar gekeken? Bij de laatste
telling hebben meer dan 100 miljoen
mensen gekeken naar het gedenkwaardige
interview dat Tucker Carlson hield met
de Russische president Vladimir Poetin.
We hebben de hele zit (2 uur)
volgehouden en delen onze gedachten
hierover met u in dit artikel.
Laten we het in eerste instantie hebben
over de enorme omvang van de
belangstelling die dit toch wel
historische interview heeft gewekt. Toen
Tucker Carlson zijn prime time-show op
Fox News had voordat hij werd ontslagen,
kreeg hij ongeveer 3 miljoen views. Nu,
met behulp van X/Twitter, brengt hij een
kolossale 100 miljoen binnen en dat
aantal stijgt verder. Dit toont aan dat
vooral het X-platform oudere media doodt.
Misschien haat het daarom Musk. Dankzij
de directheid van een mobiele telefoon
kunt u dit interview altijd en overal
bekijken. Gemak is alles. Het succes van
dit interview in kijkcijfers is dus een
nieuwe nagel aan de doodskist van de
grote mainstream media.
Wij denken dat het gevaar voor het ‘Westen’ als resultaat van dit
Carlson-Poetin-interview schuilt in het simpele feit dat Poetin taal
gebruikt om duiding te geven, en dat doen politici in Bidens Amerika
gewoon niet. In het Amerika van Biden gebruiken politici en 'deskundigen' taal als sonische wapens van hypnose, overreding en sociale controle.
Het eerste probleem is dus de manier waarop hij (Poetin) praat, zonder
dat wij rekening houden met wat hij zei. Als hij praat, gooit hij de hele
westerse traditie van praten en toch niet praten omver.
Het geheel gaf een eigenaardig gevoel. Wiens manier van praten zou
worden gevolgd, de Amerikaanse (Carlson) of de Russische (Poetin)?
Poetin weigerde zich te onderwerpen aan het impliciete tempo van de
Amerikaanse Interviewer, of aan het impliciete ethos van de
Amerikaanse manier van performative speech. Hij duwde het tempo
fors naar beneden. Hij gedroeg zich een beetje... Russisch.
Voor ons was dit het meest interessante – en we begrijpen dat de
geopolitieke inhoud de leugens van de NAVO en Washington verbrijzelde
– natuurlijk was dat zo. Maar wij wisten dit al heel lang - en onze
trouwe lezers natuurlijk ook. In het eerste half uur van het interview
draaide Poetin de rollen om over hoe dingen op de juiste manier moeten
worden besproken en beoordeeld, en om een gigantische beer met de naam
Geschiedenis de kamer binnen te halen..... het verraste ons wel
enigszins.
Tegengestelde culturen
De ogenschijnlijke verrassing van Tucker Carlson over de rijke
chronologie die president Poetin presenteerde (gebaseerd op
verschillende verbijsterde, verhulde verzoeken van de journalist om de
‘relevantie’ ervan - wat ons vertelde dat Tucker Carlson niet begreep
met wie hij sprak. Het onthulde dat hij de impact en de noodzaak van
het begrijpen van de geschiedenis van een volk niet leek te beseffen)
was merkwaardig, maar ook een verwijzing naar hoe zelfs de beste van
de beste van onze pers, helaas, moeite heeft om bij de tijd te blijven,
open te staan voor de mogelijkheden die onze eigen vooropgezette/ontvangen
ideeën over Rusland, Poetin.... vooral Poetin; vrijwel elke cultuur of
systeem die niet de onze is.
Dit interview, als je goed naar de eerste helft luistert, biedt
kritische, vitale en verbazingwekkende inzichten binnen die
geschiedenisles, en bij uitbreiding een uitdaging, als we er klaar
voor zijn, om de lange impact van de autocentrische houding van ‘het
Westen’ niet alleen op Azië/Rusland, maar ook op de lange termijn te
onderzoeken.
De manier waarop Poetin sprak gaf duidelijk aan day de Amerikaanse
cultuur geen praatcultuur is. Het gesprek is naar buiten gericht,
zelfs bij een herdenkingsdienst. Er is niets – geen onderwerp – dat
Amerikanen niet kunnen en willen omzetten in amusement, verleiding en
hypnose. Ze zetten oorlog zelfs om in entertainment. Ziet u de huidige
(of vroegere) Amerikaanse president in staat de geschiedenis van zijn
land vanaf de 7e eeuw weer te geven? De huidige kan nauwelijks
kan praten, roept dathij wereldleiders heeft ontmoet die al tientallen
jaren dood zijn en schreeuwt tegen journalisten als ze hem ondervragen.
Tucker Carlson wilde een niet-gecontextualiseerd, snel interview.
Poetin wilde de zaken tot op de bodem uitzoeken. Achteraf kunnen we
stellen dat Poetin de dirigent was en het tempo bepaalde. De
duidelijke frustratie van Carlson over het eerste half uur was
uiteindelijk vruchtbaar. Zijn reflecties nà het interview brengen de
lotusbloem van dit alles echt naar voren. Eindelijk mogen we de dingen
gewoon in historische context horen en onze eigen mening vormen. Dit
is natuurlijk The End Of The World, wat de westerse elite
betreft. We kunnen in de toekomst eindeloze hysterie en pogingen
verwachten om de journalistiek voor eens en voor altijd te verbieden.
Poetins geschiedenisles was in het begin wellicht een
dominantie-tactiek. Het is de verdienste van Carlson dat hij het erin
heeft gelaten. Zeker in het begin voelden we een grote spanning tussen
hen. Ze haalden elkaars geschiedenis aan bij spionage-afdelingen.
Poetin merkte op dat Carlson werk zocht bij de CIA, en Carlson verwees
naar Poetins tijd in ‘Duitsland’, waarmee hij zeker Oost-Duitsland
bedoelde, waar Poetin als KGB-agent was gestationeerd.
Carlson was als vertegenwoordiger van de Verenigde Staten helemaal
geen ‘useful idiot’ (citaat Hillary Clinton, over wie zometeen meer), zoals zijn critici zijn
optreden vooraf afkeurden. In plaats daarvan leek het ons dat hij als
vertegenwoordiger van zijn land de verbalen klappen moest opvangen.
Als er iemand gekneusd wegliep, was het Carlson – omdat hij een
Amerikaan was, als een Amerikaan dacht en ‘pragmatisch’ was als een
Amerikaan. Hij was niet de vriend van Poetin, maar hij was een
uitzonderlijk nuttige boodschapper van de Verenigde Staten en het
Westen.
Hillary Clinton
Clintons reactie op het interview vam Carlson nam een verrassende
wending in de richting van complottheorieën, wat vragen opriep over haar
geloofwaardigheid op dit gebied. Haar opmerkingen hebben haar opnieuw in
de schijnwerpers gezet vanwege haar voorliefde voor complottheorieën. In
haar poging om Carlson in diskrediet te brengen en de betekenis van het
interview te ondermijnen, nam Clinton haar toevlucht tot ongefundeerde
beschuldigingen en overdreven retoriek die meer onthullen over haar
eigen onzekerheid en vooroordelen dan wat dan ook.
Door Carlson een ‘nuttige idioot’ te noemen voor het binnenhalen van
het interview, insinueerde Clinton dat hij op de een of andere manier
betrokken was bij het bevorderen van de Russische belangen. Een
dergelijke beschuldiging ontbeert niet alleen enig bewijs, maar
weerspiegelt ook de wanhopige poging van Clinton om snode motieven te
vinden die er niet zijn. Haar suggestie dat Carlson mogelijk uit
meerdere netwerken is ontslagen en mogelijk een contract bij een
Russisch mediakanaal zou kunnen binnenhalen, is een verder bewijs van
haar bereidheid zich bezig te houden met ongegronde speculatie.
Nog schandaliger waren de insinuaties van Clinton dat er een deel van de
Amerikaanse bevolking is dat verlangt naar autoritair leiderschap
vergelijkbaar met dat van Poetin. Dergelijke beweringen ontberen niet
alleen elke basis, maar stinken ook naar partijdige paniekzaaierij. Het
is een tactiek die regelrecht uit het draaiboek komt van iemand die
politieke tegenstanders beschouwt als vijanden die gedemoniseerd moeten
worden in plaats van betrokken te zijn bij een constructieve dialoog.
Hillary Clintons staat van dienst op het gebied van complottheorieën is
goed gedocumenteerd en gaat terug tot haar beruchte verdediging van haar
man tijdens het Monica Lewinsky-schandaal. Haar aanroeping van een
‘enorme rechtse samenzwering’ om de aantijgingen tegen Bill Clinton te
ontkrachten is een sterke herinnering aan haar bereidheid om naar
strohalmen te grijpen wanneer ze met ongemakkelijke waarheden wordt
geconfronteerd. Ironisch genoeg was het juist dit schandaal dat de ware
omvang van het bedrog in het Witte Huis van Clinton onthulde.
In een politiek klimaat dat al gekenmerkt wordt door polarisatie en
wantrouwen, zullen de onverstandige beschuldigingen van Clinton de
spanningen alleen maar verder verergeren. Of het nu uit domheid of
onwetendheid is, haar woordkeuze weerspiegelt een diepgaande
ontkoppeling van de werkelijkheid en een minachting voor de gevolgen van
haar retoriek. De tirade van Clinton tegen Carlson onderstreept in ieder
geval alleen maar zijn relevantie en bruikbaarheid als het gaat om het
ter verantwoording roepen van machtige figuren. Zijn vermogen om
interviews te krijgen met wereldleiders, ongeacht hun politieke
overtuiging, spreekt voor zijn geloofwaardigheid als journalist. De
erfenis van Clinton wordt daarentegen bezoedeld door haar onvermogen om
haar eigen tekortkomingen onder ogen te zien.
Uiteindelijk spreekt Carlsons reactie op de aanvallen van Clinton
boekdelen. In plaats van zich te verlagen tot haar niveau van
moddergooien, herinnert hij haar er eenvoudigweg aan dat hij ondanks
haar mislukte presidentiële poging nuttig blijft in zijn hoedanigheid
van journalist. Het is een subtiele maar effectieve berisping van
Clintons wanhopige pogingen om relevant te blijven in een politiek
landschap dat al lang geleden afstand heeft gedaan van haar verdeeldheid
zaaiende politiek.
Het interview
In het interview met Tucker Carlson besprak de Russische president
Vladimir Poetin verschillende aspecten van het conflict in Oekraïne,
waaronder vermeende vredesbesprekingen en beschuldigingen tegen Boris
Johnson. Sommige elementen van de mainstream media lijken echter
selectief de uitspraken van Poetin te benadrukken, waardoor de context
wordt verdraaid om een verhaal te creëren dat een agressievere houding
suggereert. Het is van cruciaal belang om de weergave van Poetins
woorden door de media kritisch te analyseren en in twijfel te trekken om
de complexiteit van de situatie te begrijpen.
Poetins pleidooi voor vrede
Tijdens het interview benadrukte Poetin de noodzaak van een vreedzame
oplossing voor het conflict in Oekraïne, waarbij hij er bij de Verenigde
Staten op aandrong een rol te spelen bij het beëindigen van de
vijandelijkheden. Hij zinspeelde op lopende back-channelgesprekken, maar
onthield zich van het verstrekken van expliciete details. Bepaalde
mediakanalen hebben er echter voor gekozen om de waarschuwing van Poetin
over de mogelijke gevolgen van het inzetten van troepen in Oekraïne te
benadrukken, en beschouwen dit als een dreiging van de Derde
Wereldoorlog.
De beschuldigingen aan het adres van Boris Johnson
Het interview ging over de inmenging van Boris Johnson in de
vredesbesprekingen, waarbij Poetin de voormalige Britse premier
beschuldigde van het saboteren van een mogelijke vredesovereenkomst in
2022. De bewering van de hoofdonderhandelaar van Oekraïne, David
Arahamiya, is wijd verspreid. Het is echter van cruciaal belang op te
merken dat Johnson deze beschuldigingen heftig ontkent en ze afdoet als
‘totale onzin’ en ‘Russische propaganda’. Er is echter van verschillende
kanten informatie verschenen die de bewering van Poetin ondersteunt.
Dit lijkt voor het grote publiek de klapper te zijn:
Boris Johnson heeft het (door partijen al ondertekende) vredesakkoord
in Istanboel getorpedeerd. Wat is er met dat soort mensen aan de hand?
Het verhaal van de mainstream media in twijfel trekken
Terwijl hij de inmenging besprak, ondervroeg Tucker Carlson Poetin over
de rol van Oekraïne als "satelliet" voor het Westen. Poetin reageerde
door te zeggen dat als Oekraïne weigerde te onderhandelen, het op bevel
van Washington zou gebeuren. Deze bewering maakt de situatie nog
ingewikkelder, maar toch hebben sommige mainstream media ervoor gekozen
Poetin als de agressor af te schilderen in plaats van de geopolitieke
dynamiek die daarbij speelt kritisch te onderzoeken.
Nazisme
De Canadese 'premier' reageerde als volgt:
Jammer voor Trudeau dat
het internet niets vergeet:
Historische beweringen van Poetin
In een aanzienlijk deel van het interview verdiepte Poetin zich in een
historisch verslag van Russisch grondgebied, waarmee hij de Russische
aanspraken op Oekraïens grondgebied rechtvaardigde. Hoewel deze
historische context inzicht kan verschaffen in het perspectief van
Poetin, hebben sommige mainstream media dit gekarakteriseerd als
irrelevant voor het aanhoudende conflict, en het omschreven als een
poging om de aandacht af te leiden van de invasie.
Over het ultieme wapen van de VS: de dollar
Poetin is zeer indrukwekkend als hij de
internationale financiën en
valutaoorlogen bespreekt. Hij beweert
dat de VS zichzelf economisch in de voet
schieten door te proberen de dollar te
bewapenen, en dat mislukt! Zijn
beheersing van de economische
statistieken is indrukwekkend.
Verkeerde voorstelling van zaken in de mainstream media
Het is belangrijk om vraagtekens te zetten bij de manier waarop de
mainstream media het interview met Poetin weergeven en bij de keuze van
de krantenkoppen, die kunnen bijdragen aan verkeerde interpretaties.
Poetins nadruk op het vermijden van een derde wereldoorlog en zijn
desinteresse om het conflict uit te breiden naar Polen of Letland zijn
gebagatelliseerd, wat heeft geleid tot een vertekend verhaal dat een
meer confronterende houding suggereert.
Algemeen
Poetins interview met Tucker Carlson is een complexe discussie over het
conflict in Oekraïne, back-channeldiplomatie en historische
perspectieven. Als consumenten van nieuws is het essentieel om de
berichtgeving in de westerse media met een kritische instelling te
benaderen, de framing van informatie in twijfel te trekken en het
potentieel voor sensatiezucht te erkennen. Het begrijpen van de nuances
van de geopolitieke dynamiek is cruciaal om te voorkómen dat je ten
prooi valt aan een eenzijdig verhaal dat de complexiteit van de situatie
mogelijk niet accuraat weergeeft.
Wat door dit interview in ieder geval is onthuld, is dat Amerikaanse
‘progressieve’ politici en de mainstream media zich diep inzetten voor
totalitaire censuur en het tot zwijgen brengen van hun tegenstanders.
De Amerikaanse reactie vóór het interview is veelzeggend:
Na afloop van het interview resteert van Poetin (ongeacht wat je van
hem vindt) het beeld van een wereldwijs staatsman. Hij laat de
westerse 'leiders' eruit zien als nietswetende amateurs. We
kunnen ons niet zo snel een persoon voor de geest halen die zijn
opleidingsniveau en cultuur evenaart. Behalve Kennedy, waarschijnlijk,
maar dat is een vermoeden. Ook resteert het beeld van het feit dat de
NAVO expansionistisch is... wat leidde tot de kwestie Oekraïne..
Aanhoudende provocatie heeft een eindpunt nodig... of overgave.
Tenslotte: als we deze samenhangende,
goed geïnformeerde en welsprekende
Russische leider vergelijken met de
dementerende, ontwijkende Amerikaanse
president, komen we tot de conclusie dat
Rusland een formidabele macht is en dat
het Westen, als de westerse 'leiders'
enig verstand hadden, eerder een
bondgenoot dan een vijand van Poetin zou
willen zijn.
Tucker Carlsons reflecties nà het interview:
[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[9 februuari 2024]
Afdrukken
Doorsturen
