Duitsland strooit met militaire geheimen

Margarita Simonyan, hoofdredacteur van RT en Rossiya Segodnya, de moedermediagroep van Spoetnik, zegt dat ze een audio-opname heeft bemachtigd van hoge officieren van de Duitse Bundeswehr die bespreken "hoe ze de Krimbrug gaan bombarderen". De opname duurt 40 minuten, schrijft Simonyan. De Duitse officieren noemen ook collega's uit de Verenigde Staten en Groot-Brittannië, "die bespreken dat deze mensen al heel lang rechtstreeks betrokken zijn bij het conflict".

Aan de ene kant is het verbazingwekkend. Aan de andere kant, niet. In een eerder artikel hebben we al geschreven dat we zeker weten over de deelname van militairen uit NAVO-landen, die soms vermomd zijn als huurlingen, soms als mensen die niet tot de strijdkrachten van het bondgenootschap behoren.

Er zit een aantal interessante dingen in dit gesprek. Duitse generaals bespraken hoe ze Oekraïne "sluwer" konden voorzien van langeafstandswapens (de TAURUS-raket werd genoemd) voor een aanval op de Krimbrug en munitiedepots. En dat ervoor gezorgd moest worden dat ze niet opgemerkt zouden worden, want de Duitse bondskanselier Olaf Scholz vindt dit naar verluidt niet leuk, en de Amerikanen en de Britten zijn er al. Er ontstond een gesprek over de vraag of het mogelijk was om raketten op afstand te sturen zonder dat je in Oekraïne bent. Eén van de generaals zei dat het nog steeds een directe betrokkenheid zou zijn.
Ze weten waar ze het over hebben. In één van de informatie-uitwisselingen wordt gezegd dat er "jongens uit de Verenigde Staten in burgerkleding" zijn.

De opname toont een gesprek in het Duits tussen vier mensen die naar verluidt hoge posities bekleden binnen de Bundeswehr, de Duitse strijdkrachten. Eén van de mensen die in het audiobestand zijn opgenomen is vermoedelijk luitenant-generaal Ingo Gerhartz – de commandant van de nationale luchtmacht en brigadegeneraal Frank Graefe. De andere twee genaamd Fenske en Frohstedte zijn medewerkers van het Air Operations Command en Space Operations, de Duitse luchtmacht.


Wat er in het gesprek werd gezegd

De officieren bespraken de operationele en doelgerichte details van de Taurus-langeafstandsraketten waarover Duitsland debatteerde over het sturen naar Oekraïne, maar zij deden het alsof hierover al overeenstemming was bereikt – en hoe de plausibele ontkenning kon worden gehandhaafd, zodat Duitsland kon voorkómen dat de ‘rode lijn’ van directe betrokkenheid niet was overschreden.

Door een inspecteur van de Duitse luchtmacht die deelnam aan de discussie over de aanval op de Krimbrug wordt duidelijk hoorbaar gezegd dat hij (al?) de overdracht van 100 Taurus-raketten naar Kiev in twee batches heeft toegestaan.

De aanwezigen bespraken de mogelijkheid om met deze raketten aan te vallen,met behulp van een Dassault Rafale-jager, zoals volgt uit het transcript dat door RT werd gepubliceerd. Eén van de deelnemers aan het gesprek betwijfelde of de aanval op de brug effectief zou zijn, en stelde de vraag hoeveel raketten er nodig zouden zijn: “Er zijn misschien geen 10 of zelfs 20 raketten nodig”.

De kwestie van het overbrengen van Taurus-raketten naar Kiev is de laatste tijd in Duitsland besproken. De Bondsdag heeft onlangs een ontwerpresolutie aangenomen over de levering van langeafstandswapens, maar zonder het type te specificeren. Tegelijkertijd heeft de Duitse bondskanselier Olaf Scholz herhaaldelijk verklaard dat hij tegen dergelijke leveringen is. Het Duitse leger gaat in een gepubliceerd document in op dit onderwerp - en één van de aanwezigen zegt dat "niemand weet waarom de kanselier deze leveringen blokkeert."
Maar blijkbaar zijn er al 100 van die raketten verscheept, of de bondskanselier het nu goedkeurde of niet!

Gerhartz bracht verschillende ‘trucs’ naar voren die de Luftwaffe zou kunnen gebruiken, waaronder het vertrouwen op ‘veel mensen [in Oekraïne] in burgerkleding die met een Amerikaans accent spreken’, maar Graefe hield vol dat ‘er geen tuitspraken zijn die ons partij maken bij het conflict."

Aan het eind van dit artikel vindt u de Nederlandse vertaling van de tekst van het gesprek. Hieronder de audio-opname:

Bundeswehr bespreekt aanval op civiel object

We kunnen het zeker scherper stellen, en de Russische media hebben dit voorwendsel al lang opgepikt: Duitse Bundeswehr-officieren hebben specifiek de steun aan Oekraïne besproken in een aanval die blijkbaar al gepland is tegen de Kertsj-brug, die het Russische vasteland verbindt met de Krim-schiereiland. Een brug is een civiel object, ook al wordt er ook militair transport over vervoerd. En aangezien tenminste een deel van de brug zich op Russisch grondgebied bevindt, is het een Russisch civiel object dat met Duitse hulp vernietigd zou moeten worden, met mogelijk honderden burgerslachtoffers!

Dit is geen kwaadaardige interpretatie, maar blijkt duidelijk uit de transcriptie van het gesprek, waarvan de authenticiteit wordt erkend door deskundigen van de Bundeswehr. Citaat (tagesschau.de): “Bundeswehr-insiders vertelden het ZDF dat zij de opname als authentiek beschouwen, maar deze niet kunnen verifiëren.”
Luitenant-generaal Ingo Gerhartz verklaarde onder meer: ​​“We weten allemaal dat zij (de Oekraïners) de brug willen beschadigen. Dat is duidelijk, wij weten ook wat het uiteindelijk betekent. Dan komt de bevoorrading in gevaar, het goede eiland daar, zelfs het hart ervan, het is niet alleen militair belangrijk, maar ook politiek. Niet zo fataal nu ze hun landbrug min of meer daar hebben. En dat is het moment waarop mensen bang zijn als de directe link van onze strijdkrachten naar Oekraïne gaat. En dan zou er altijd nog de vraag zijn of we de oorlog zouden kunnen beëindigen en onze mensen naar de MBDA zouden kunnen sturen. Dat er slechts één directe lijn is tussen de MBDA en Oekraïne. Dan is het minder erg dan wanneer de directe lijn van onze luchtmacht gevonden kan worden."
Of de transcriptie tot in detail helemaal klopt valt nog te bezien, maar de Duitse steun voor een dergelijke aanval en de doofpotaffaire ervan blijkt duidelijk uit het gesprek. Naast Saab is MBDA Duitsland de ontwikkelaar en fabrikant van de Duits-Zweedse Taurus-kruisraket.


Het gaat over oorlog of vrede

Nu kan de schade aan de Duits-Russische betrekkingen zelfs zonder deze nieuwe onthullingen nauwelijks worden hersteld, maar we vragen ons af of de betrokkenen zich bewust zijn van welke gevolgen de praktische uitvoering van hun plannen zou kunnen hebben? Het gaat niet langer om diplomatieke schade, maar om oorlog of vrede – niet in het verre Oekraïne, maar ook in Duitsland bij een escalatie. Met hun simulatiespellen brengen de luchtmachtofficieren niet alleen de externe veiligheid van de Bondsrepubliek Duitsland in gevaar, wat al erg genoeg is, maar ze zijn ook incompetent en amateuristisch genoeg om zich te laten afluisteren en zo een crisis in het buitenlands beleid te veroorzaken - waarvan de gevolgen nog niet te overzien zijn.

Het is duidelijk hoe de onthullingen de publieke perceptie van Duitsland in Rusland zullen beïnvloeden. De wonden van de Tweede Wereldoorlog, met bijna 27 miljoen doden aan Sovjet-kant, zijn nog lang niet genezen. De vijandelijke beelden die door vijftig jaar ontspanningsbeleid waren vervaagd vieren momenteel een wederopstanding en dit is niet alleen gevaarlijk vanuit psychologisch oogpunt, vooral als ze worden aangewakkerd door uitspraken van de hoofdrolspelers, zoals die over een zogenaamd ‘gute alte Luftwaffe’ - een goede oude luchtmacht. Het nazi-spook, dat in dit land alleen wordt opgeroepen om de oppositie in diskrediet te brengen, is voor veel Russen sinds de Oekraïnecrisis weer levend geworden, aangezien de huidige discussie over de beëindiging van het 2+4-verdrag en de militaire gevolgen voor de veronderstelde Duitse deelname in de oorlog demonstreren.

Geprikkeld door de provocatie van Macron (om NAVO troepen te sturen naar Oekraïne) reageerde Scholz met veel enthousiasme. Binnen 24 uur na de verrassende Franse actie sloot hij publiekelijk het sturen van “grondtroepen” door “Europese landen of NAVO-landen” uit, waarbij hij onderstreepte dat deze rode lijn altijd is afgesproken. Bovendien koos de bondskanselier precies dit moment om opnieuw te bevestigen dat Duitsland zijn Taurus-kruisraketten niet aan Kiev zal leveren, als escalatie waar voorstanders al lang om vragen, ook binnen Duitsland. Met, volgens Scholz, het vermogen om Moskou aan te vallen, hebben de Berlijnse raketten in Oekraïense handen en de hypothetische grondtroepen van Macron één ding gemeen: ze brengen een ernstig risico met zich mee dat de directe gevechten zich buiten Oekraïne verspreiden, in het bijzonder naar West-Europa en Duitsland.

Met andere woorden: de leiders van de twee landen die traditioneel worden erkend als de kern van de Europese Unie hebben blijk gegeven van diepgaande meningsverschillen over een sleutelkwestie. Het is waar dat Macron vaak meer zegt dan hij bedoelt of wil onthouden. Scholz is een extreme opportunist, zelfs volgens de normen van de professionele politiek. Bovendien wijzen duidelijk opzettelijke indiscreties van de twee herenteams op wederzijdse en oprechte antipathie, zoals Bloomberg zojuist heeft gemeld. We zouden de ruzie tussen hen kunnen afdoen als niets anders dan het resultaat van onverenigbare politieke stijlen en persoonlijke vijandigheid. Maar dat zou een ernstige fout zijn. In werkelijkheid is hun openlijke onenigheid een belangrijk signaal over de stand van het denken, debat en beleidsvorming binnen de EU, en, breder, de NAVO en het Westen. De echte uitdaging is om te ontcijferen wat dit signaal betekent.

Laten we beginnen met iets dat de twee leiders niet openlijk zullen toegeven, maar vrijwel zeker zullen delen: de achtergrond van hun ruzie is hun angst dat Oekraïne en het Westen niet alleen het conflict verliezen, maar belangrijker nog dat in het door informatie gestroomlijnde Westen deze nederlaag onmiskenbaar duidelijk gaat worden. Bijvoorbeeld in de vorm van verdere Russische vooruitgang, waaronder strategische overwinningen zoals de inname van Avdiivka en een gedeeltelijke of totale ineenstorting van de Oekraïense verdediging. Zelfs de robuust oorlogszuchtige econoom geeft nu bijvoorbeeld toe dat het Russische offensief ‘aan het oplaaien is’, dat de val van Avdiivka niet tot een Russische militaire pauze heeft geleid, en dat de Oekraïners zelf ‘pessimistisch worden’. Zowel de opmerkingen van Macron als de overhaaste disclaimer van Scholz zijn indicatoren van een groeiend en gefundeerd pessimisme, en misschien zelfs van beginnende paniek onder de westerse elites.

Toch vertelt dat ons niet veel over hoe deze elites werkelijk van plan zijn te reageren op dit verliezende spel (ervan uitgaande dat ze het zelf weten). In principe zijn er twee strategische opties: de inzet (opnieuw) verhogen of (eindelijk) uw verliezen beperken. Op dit moment domineert de ‘raise the stake’-fractie nog steeds het beleidsdebat. De negatieve reactie op de show-stealer-actie van Macron heeft overschaduwd dat de algemene trend van de NAVO- en EU-strategie nog steeds is om nieuwe middelen aan de strijd toe te voegen, bijvoorbeeld door akkoord te gaan met het betrekken van munitie van buiten de EU, een actie waar Frankrijk zich lange tijd tegen heeft verzet. Voor zover het publiek kan zien, worden de NAVO en de EU in ieder geval nog steeds bestuurd door idiote twijfelaars: hoe meer ze hebben gefaald en al hebben verloren, hoe meer ze willen riskeren.

In werkelijkheid maken de optie van bedrog en de verleiding tot zelfbedrog (ze gaan gemakkelijk in elkaar over) de zaken ingewikkelder: neem bijvoorbeeld het Russische bewijsmateriaal, in letterlijke transcriptiedetails van hoge Duitse militaire officieren die discussieerden – of was het ‘brainstormen’? – hoe Oekraïne tenslotte Taurus-raketten zou kunnen gebruiken om de brug over de Straat van Kertsj aan te vallen die de Krim met het Russische vasteland verbindt, terwijl de ontkenning in feite plausibel blijft. We hebben dat hierboven uitvoerig besproken.

De publieke verklaring van Scholz dat “Duitse soldaten op geen enkel moment en op geen enkele plaats in verband mogen worden gebracht” met aanvallen van de Stier Taurus is het bewijs dat het ontlopen van verantwoordelijkheid – of de onmogelijkheid om dat te doen – in zijn gedachten zit. Zoals je zou verwachten van een politicus wiens enige strategie is het vinden van de weg van de minste weerstand.

Het warrige Duitse antwoord op dit gênante inlichtingenfiasco (waarom werd iets dat zo overduidelijk gevoelig was, bijvoorbeeld besproken via hackbare telecommunicatie in plaats van in een beveiligde ruimte?) bevestigt alleen maar dat het Russische bewijsmateriaal authentiek is. In plaats van te ontkennen dat de discussie heeft plaatsgevonden, heeft Duitsland – op typisch autoritaire wijze – gereageerd door sociale media-accounts te blokkeren die erover berichtten, en door te proberen het gesprek te verdraaien tot niets anders dan een onschuldig gedachte-experiment (de berichtgeving - propaganda - in de manstream media). En toch betekenen de verdacht elastische formulering van Scholz en de discussie tussen de Duitse officieren niet dat Berlijn een dergelijke koers van naïef transparant bedrog zal overnemen. Het kan zelfs een manier zijn geweest om erachter te komen waarom dat niet zou werken.

Vooral als deze informatie niet geheel nieuw is, is de keuze van Rusland om deze nu openbaar te maken en misschien zelfs een (klein) nadeel op het gebied van de inlichtingendiensten te riskeren door de omvang van de penetratie van het Duitse leger te onthullen natuurlijk ook een signaal aan het Duitse leiderschap: Moskou zal niet meespelen, samen met een plausibele ontkenning (een “probeer het niet eens”-bericht) en het is bloedserieus over deze rode lijn (een “we menen het”-bericht). Ook dit kan helpen de geesten in Berlijn te concentreren en vals spelen minder waarschijnlijk te maken.

In ieder geval onderstreept het bewijsmateriaal van Duitse officieren die nadenken over hoe ze Rusland kunnen helpen aanvallen zonder vingerafdrukken achter te laten twee dingen: westerse publieke verklaringen kunnen gemakkelijk opzettelijke leugens zijn; en zelfs als dat niet het geval is, staan ​​ze altijd open voor radicale herziening. Ook Macron zinspeelde op dit feit en wees erop dat zelfs als directe militaire interventie nog geen consensus is, dit in de toekomst wel eens een consensus zou kunnen worden, net zoals eerder al andere rode lijnen zijn overschreden. In dat licht zou Macron’s losse praatjes gelezen kunnen worden als de zoveelste bluf – of, zoals ze in Frankrijk zeggen, ‘strategische ambiguïteit’: een wanhopige poging om zo fel op te treden dat Rusland zijn militaire voordeel niet zal benutten. Als dat de bedoeling van de Franse president was, heeft het een spectaculair averechts effect gehad: Macron heeft niet alleen Duitsland, maar ook andere, grotere westerse spelers geprovoceerd om duidelijk te maken dat zij het niet met hem eens zijn. Opmerking voor de Jupiteriaan zelf in het Élysée: het is niet ‘dubbelzinnig’ als iedereen die telt zegt: ‘Echt niet!’; het is ook niet erg ‘strategisch’.

Anders gezegd, het huidige isolement van Macron doet er niet zoveel toe, omdat zijn due diligence-interpretatie vanuit het perspectief van Moskou moet zijn dat hij gewoon iets te ver en te vroeg is gegaan. Noch de uitspraken van Scholz, noch andere westerse ontkenningen maken een verschil. Wat een verschil zou maken is een verenigd en duidelijk signaal van het Westen dat het nu klaar is voor echte onderhandelingen en een echte compromisregeling. Voorlopig blijft het tegendeel waar.


Spelen met het vuur

Bondskanselier Olaf Scholz lijkt nu tenminste de ernst van de situatie te hebben begrepen toen hij zei: “Wat daar wordt gerapporteerd is een zeer ernstige zaak. En daarom wordt dit nu heel zorgvuldig, heel intensief en heel snel duidelijk gemaakt – en dat is ook nodig.” Overigens hult de NAVO zich in stilzwijgen. De kwestie wordt in de overige NAVO-lidstaten summier door de mainstream media gerapporteerd.

Hoe ver de door de Duitsers gegeven verduidelijking zal gaan en welke consequenties daaruit zullen worden getrokken, valt nog te bezien. Hoe dan ook zal de bondskanselier moeten beslissen of hij zijn ambtseed wil nakomen om schade aan het Duitse volk te voorkómen, of dat hij zal toegeven aan de eisen van wapenlobbyisten, onderbelichte Ostland-rijders en onverantwoordelijke mainstream media, wier belangen zeker niet die van Duitsland en zijn bevolking vertegenwoordigen.

Wat Scholz ook gaat doen: hij speelt in ieder geval met vuur...




De AUDIO transcriptie in het Nederlands (beknopt vertaald)

Gerhartz:
Gegroet allemaal! Grafe, ben je momenteel in Singapore?

Grafe:
Ja.

Gerhartz:
Goed. We moeten de informatie verifiëren. Zoals u waarschijnlijk hebt gehoord, is minister van Defensie Pistorius van plan de kwestie van de levering van Taurus-raketten aan Oekraïne zorgvuldig te overwegen. We hebben een afspraak met hem gepland. We moeten alles bespreken, zodat we eraan kunnen gaan werken. Tot nu toe zie ik geen enkele indicatie wanneer deze leveringen zullen beginnen. De bondskanselier heeft hem nooit gezegd: ‘Ik wil de informatie nu hebben, en morgenochtend nemen we de beslissing.’ Zoiets heb ik nog niet gehoord. Integendeel, Pistorius evalueert al deze voortdurende discussies. Niemand weet waarom de bondskanselier deze leveringen blokkeert. Natuurlijk doen de meest ongelooflijke geruchten de ronde. Gisteren belde bijvoorbeeld een journalist, die heel dicht bij de bondskanselier staat, mij. Ze hoorde ergens in München dat de Taurus-raketten niet zouden werken. Ik vroeg haar wie haar dat vertelde. Ze antwoordde dat iemand in een militair uniform dat deed. Natuurlijk is dit een informatiebron op laag niveau, maar de journalist hield vast aan deze woorden en wil er nu een nieuwsbericht van maken met een kop als: “Nu weten we waarom de bondskanselier weigert Taurus-raketten te sturen – het zal niet werken.” Dit is allemaal onzin. Dergelijke onderwerpen zijn slechts voor een beperkte kring van mensen beschikbaar. Wel zien we wat voor afval zich ondertussen verspreidt. Ik wil deze kwestie met u coördineren, zodat we niet de verkeerde kant op gaan. Ten eerste heb ik enkele vragen voor Frohstedte en Fenske. Heeft iemand u hierover gesproken? Heeft Freyding u benaderd?

Frohstedte:
Nee. Ik heb alleen met Grafe gesproken.

Fenske:
Hetzelfde hier, ik heb alleen met Grafe gesproken.

Gerhartz:
Misschien neemt hij later contact met jullie op. Mogelijk moet ik deelnemen aan hoorzittingen van de begrotingscommissie omdat er problemen zijn die verband houden met de stijgende kosten voor het upgraden van de F-35 in Büchel. Ik heb mijn aanbevelingen via Frank al doorgegeven dat we dia’s hebben om het materiaal te visualiseren. We lieten hem een conceptpresentatie zien waarin Taurus-raketten werden gemonteerd op een Tornado-vliegdekschip of een ander vliegdekschip dat nodig was voor de missie. Ik kan mij dat echter nauwelijks voorstellen. Houd er rekening mee dat het een vergadering van een half uur is, dus bereid geen presentatie van 30 dia’s voor. Het rapport moet kort zijn. We moeten laten zien wat de raket kan doen en hoe hij kan worden gebruikt. We moeten de consequenties in overweging nemen als we een politiek besluit nemen om raketten over te dragen als hulp aan Oekraïne. Ik zou het op prijs stellen als jullie mij niet alleen zouden kunnen informeren over de problemen die we hebben, maar ook over hoe we deze kunnen oplossen. Als we het bijvoorbeeld hebben over bezorgmethoden… ik weet hoe de Engelsen het doen. Ze vervoeren ze altijd op gepantserde voertuigen van Ridgback. Er zijn meerdere mensen ter plaatse. Zo doen de Fransen het niet. Ze leveren Q7’s aan Oekraïne met Scalp-raketten. Storm Shadows en Scalps hebben vergelijkbare technische specificaties voor hun installatie. Hoe gaan we dit probleem oplossen? Gaan we MBDA-raketten naar hen overbrengen met behulp van Ridgbacks? Zal een van onze mensen worden geplaatst op MBDA? Grafe, breng ons ons standpunt over deze kwestie over. Fenske en Frohstedte, heren, vertel hoe u de situatie ziet.

Grafe: I
k zal beginnen met de meest gevoelige kwesties, met de bestaande kritiek op de leveringen. Bijna overal vinden discussies plaats. Er zijn hier verschillende belangrijke aspecten. Ten eerste gaat het om de levertijden. Als de bondskanselier nu besluit dat we raketten moeten afleveren, zullen ze worden overgedragen door de Bundeswehr. Prima, maar ze zijn pas over acht maanden klaar voor gebruik. Ten tweede kunnen we de tijd niet verkorten. Want als we dat wel doen, kan er sprake zijn van een fout in het gebruik ervan, kan de raket een kleuterschool raken en zullen er opnieuw burgerslachtoffers vallen. Deze aspecten moeten in overweging worden genomen. Bij de onderhandelingen moet worden opgemerkt dat we zonder de fabrikant niets kunnen doen. Ze kunnen de eerste raketten uitrusten, herbewapenen en afleveren. We kunnen de productie wat versnellen, maar we moeten niet wachten tot er twintig eenheden zijn verzameld. Wij kunnen ze leveren in batches van vijf. De levertijd van deze raketten is direct afhankelijk van de branche. Wie gaat dit betalen? Een andere vraag die we moeten overwegen is: op welke wapensystemen zullen deze raketten worden gemonteerd? En hoe moet de interactie tussen het bedrijf en Oekraïne worden gehandhaafd? Bestaat er al een vorm van integratie?

Gerhartz:
Ik denk het niet. Omdat de fabrikant, TSG, heeft aangegeven dit probleem binnen zes maanden op te kunnen lossen, of het nu een Sukhoi-vliegtuig is of een F-16.

Grafe:
Als de bondskanselier besluit hiervoor te gaan, moet er begrip zijn dat het alleen al voor de productie vande monturen zes maanden zal duren. In de derde plaats kan de kwestie van de opleiding ons theoretisch bezighouden. Ik heb al gezegd dat we samenwerken met de raketfabrikant. Zij verzorgen de onderhoudstraining en wij de tactische toepassing. Dit duurt ongeveer drie tot vier maanden. Dit deel van de training kan plaatsvinden in Duitsland. Bij het afleveren van de eerste raketten moeten we snelle beslissingen nemen over de montage en training. Misschien moeten we ons voor deze zaken tot de Britten wenden en hun kennis gebruiken. Wij kunnen ze voorzien van databases, satellietbeelden en planningsstations. Afgezien van de levering van de raketten zelf, waarover wij beschikken, kan al het overige door de industrie of de IABG worden verzorgd.

Gerhartz:
We moeten er rekening mee houden dat ze vliegtuigen kunnen gebruiken met steunen voor zowel Taurus- als Storm Shadow-raketten. De Britten zijn daar geweest en hebben vliegtuigen uitgerust. Er is niet veel verschil tussen de systemen, ze kunnen ook voor Taurus gebruikt worden. Ik kan praten over de ervaring met het gebruik van het Patriot-systeem. Onze experts hadden in eerste instantie ook lange termijnen opgeteld, maar het is ze toch binnen een paar weken gelukt. Ze slaagden erin om alles zo snel en in zoveel hoeveelheden operationeel te krijgen dat onze medewerkers zeiden: “Wauw. Dat hadden we niet verwacht.” We voeren momenteel een oorlog die veel modernere technologie gebruikt dan onze goede oude Luftwaffe. Dit alles wijst erop dat we bij het plannen van deadlines niet over de schreef moeten gaan. En nu, Fenske en Frohstedte, heren, zou ik graag uw mening willen horen over mogelijke leveringen aan Oekraïne.

Fenske:
Ik zou me willen concentreren op de kwestie van training. We hebben hier al naar gekeken, en als we te maken hebben met personeel dat al een relevante opleiding heeft gevolgd en tegelijkertijd een opleiding zal volgen, zou het slechts ongeveer drie weken duren voordat zij vertrouwd zouden raken met de uitrusting en vervolgens direct zouden overgaan tot de luchtmachtopleiding, wat zou betekenen dat het ongeveer vier weken zal duren. Het is dus veel minder dan 12 weken. Dit alles onder de veronderstelling dat het personeel over de noodzakelijke kwalificaties beschikt, dat de training kan worden gegeven zonder dat er vertalers nodig zijn, en dat er aan een paar andere voorwaarden wordt voldaan. We hebben over deze kwestie al gesprekken gevoerd met mevrouw Friedberger. Als er sprake is van gevechtsinzet, dan wordt ons in dat geval de facto geadviseerd om in ieder geval de initiële groep te ondersteunen. Het plannen van deze onderneming is een uitdaging gebleken; In eerste instantie duurde het ongeveer een jaar om ons personeel op te leiden, en we streven er nu naar om dit tijdsbestek terug te brengen tot slechts tien weken. Bovendien is er de extra zorg om ervoor te zorgen dat ze in staat zijn om off-road te rijden in een F1-auto. Een mogelijke optie is het bieden van geplande technische ondersteuning; theoretisch kan dit vanuit Büchel worden gedaan, op voorwaarde dat er veilige communicatie met Oekraïne tot stand wordt gebracht. Als dit beschikbaar zou zijn, zou verdere planning kunnen worden uitgevoerd. Dit is in ieder geval het hoofdscenario: volledige ondersteuning van de fabrikant, ondersteuning via de gebruikersondersteuningsdienst, die softwareproblemen zal oplossen. Eigenlijk is het hetzelfde als in Duitsland.

Gerhartz:
Wacht even. Ik begrijp wat je zegt. Politici zouden zich zorgen kunnen maken over de directe gesloten verbinding tussen Büchel en Oekraïne, die directe betrokkenheid bij het Oekraïense conflict zou kunnen impliceren. Maar in dat geval kunnen we zeggen dat de informatie-uitwisseling via MBDA gaat plaatsvinden en sturen we een of twee van onze specialisten naar Schröbenhausen. Natuurlijk is dit sluw, maar vanuit politiek oogpunt ziet het er waarschijnlijk anders uit. Als de informatie-uitwisseling via de fabrikant verloopt, heeft het niets met ons te maken.

Fenske:
De vraag zal rijzen waar de informatie naartoe gaat. Als we het hebben over informatie over doelbetrokkenheid, idealiter inclusief satellietbeelden met een maximale nauwkeurigheid van maximaal drie meter, dan moeten we deze eerst in Büchel verwerken. Ik denk dat we desondanks op de een of andere manier een informatie-uitwisseling tussen Büchel en Schröbenhausen kunnen organiseren, of dat we de mogelijkheid kunnen onderzoeken om informatie naar Polen door te geven, op een plek waar deze met de auto bereikbaar is. Deze kwestie moet nader worden onderzocht; Er zullen zeker opties ontstaan. Als we gesteund worden, kunnen we in het ergste geval zelfs met de auto reizen, wat de reactietijd zal verkorten. Uiteraard kunnen wij niet binnen een uur reageren, omdat wij daarvoor toestemming moeten geven. In het allerbeste geval kunnen de vliegtuigen slechts zes uur na ontvangst van de informatie een order uitvoeren. Voor het raken van specifieke doelen is een nauwkeurigheid van meer dan drie meter voldoende, maar als doelverfijning nodig is, zullen we moeten werken met satellietbeelden die modellering mogelijk maken. En dan kan de reactietijd oplopen tot 12 uur. Het hangt allemaal af van het doel. Ik heb dit probleem niet in detail bestudeerd, maar ik geloof dat een dergelijke optie mogelijk is. We moeten alleen nog uitzoeken hoe we de informatieoverdracht kunnen organiseren.

Gerhartz:
Denkt u dat we mogen hopen dat Oekraïne alles op eigen kracht zal kunnen doen? Het is immers bekend dat er daar talloze mensen in burgerkleding zijn die met een Amerikaans accent spreken. Het is dus heel goed mogelijk dat ze binnenkort alles zelf kunnen gebruiken, toch? Zij beschikken immers over alle satellietbeelden.

Fenske:
Ja, die krijgen ze van ons. Ik wil ook kort ingaan op luchtverdedigingsvraagstukken. We moeten serieus overwegen om apparatuur in Kiev te hebben om informatie van IABG en NDK te ontvangen. We moeten ervoor zorgen dat dit aan hen wordt verstrekt, en daarom moet ik er op 21 februari naartoe vliegen. Het is van cruciaal belang dat we alles nauwgezet plannen, in tegenstelling tot wat er gebeurde met de Storm Shadows, waar we er niet in slaagden de controleposten goed te plannen. We moeten nadenken over hoe we rond kunnen vliegen of onder de radardekkingssector kunnen vliegen. Als alles is voorbereid, zal de training effectiever zijn. En dan kunnen we opnieuw kijken naar de kwestie van het aantal raketten. Als we ze 50 geven, zijn ze heel snel op.

Gerhartz:
Precies, het zal de loop van militaire acties niet veranderen. Daarom willen we ze niet allemaal uit handen geven. En niet allemaal tegelijk. Misschien 50 in de eerste batch, en dan misschien nog een batch van 50 raketten. Het is volkomen duidelijk, maar dat is allemaal grote politiek. Ik denk dat het daar eigenlijk om gaat. Ik heb van mijn Franse en Britse collega’s geleerd dat het met deze Storm Shadow- en Scalp-raketten in werkelijkheid hetzelfde is als met de Winchester-geweren. Ze zouden zich kunnen afvragen: “Waarom zouden we de volgende batch raketten leveren als we al hen heeft geleverd? Laat Duitsland het nu doen.’ Misschien wil de heer Frohstedte iets over deze kwestie zeggen?

Frohstedte:
Staat u mij toe daar een beetje pragmatisme aan toe te voegen. Ik wil mijn mening geven over de kenmerken van de Storm Shadow. Wat betreft luchtverdediging, vliegtijd, vlieghoogte, enzovoort, ben ik tot de conclusie gekomen dat er twee interessante doelen zijn: de brug in het oosten en de munitiedepots, die hogerop liggen. De Krim-brug in het oosten is moeilijk te bereiken, het is een relatief klein doelwit, maar de Taurus kan het, en hij kan ook de munitiedepots aanvallen. Als ik dit alles in overweging neem en het vergelijk met de mate waarin de Storm Shadows en HIMARS zijn gebruikt, heb ik een vraag: “Is ons doelwit de brug of de militaire depots?” Is dit haalbaar met de huidige tekortkomingen van de RED’s en Patriotten? En ik ben tot de conclusie gekomen dat de beperkende factor is dat ze meestal maar 24 granaten hebben…

Gerhartz:
Dat is duidelijk.

Frohstedte:
Het is zinvol om Oekraïne bij het proces te betrekken. Het zal een week duren. Ik denk dat het raadzaam is om taakplanning en gecentraliseerde planning te overwegen. De taakplanning bij onze eenheid duurt twee weken, maar als er belangstelling voor is, kan het sneller. Als we de brug overwegen, denk ik dat Taurus onvoldoende is, en we moeten begrijpen hoe deze kan werken, en daarvoor hebben we satellietgegevens nodig. Ik weet niet of we de Oekraïners in korte tijd, bijvoorbeeld binnen een maand, op een dergelijke taak kunnen voorbereiden. Hoe zou een aanval op de brug eruit zien? Vanuit operationeel perspectief kan ik niet inschatten hoe snel de Oekraïners dergelijke acties zullen leren plannen en hoe snel de integratie zal plaatsvinden. Maar aangezien we het over de brug en de militaire bases hebben, begrijp ik dat ze deze zo snel mogelijk in beslag willen nemen.

Fenske:
Ik zou graag iets willen toevoegen over de vernietiging van de brug. We hebben dit probleem intensief bestudeerd en helaas zijn we tot de conclusie gekomen dat de brug vanwege zijn omvang op een landingsbaan lijkt. Daarom zijn er mogelijk meer dan 10 of zelfs 20 raketten nodig.

Gerhartz:
Er is een mening dat de Taurus dit kan bereiken als het Franse Dassault Rafale gevechtsvliegtuig wordt gebruikt.

Fenske:
Ze zouden alleen maar een gat kunnen maken en de brug kunnen beschadigen. En voordat we belangrijke uitspraken doen, willen we zelf…

Frohstedte:
Ik pleit niet voor het idee om de brug als doelwit te nemen; Ik wil pragmatisch begrijpen wat ze willen. En wat we ze moeten leren, dus het blijkt dat we bij het plannen van deze operaties de belangrijkste punten op de afbeeldingen moeten aangeven. Ze zullen doelen hebben, maar het is belangrijk om te bedenken dat bij het werken aan kleinere doelen de planning nauwgezeter moet zijn, in plaats van alleen maar afbeeldingen op de computer te analyseren. Wanneer doelstellingen worden bevestigd, is het eenvoudiger en wordt er minder tijd besteed aan planning.

Gerhartz:
We weten allemaal dat ze de brug willen vernietigen, wat uiteindelijk aangeeft hoe deze wordt bewaakt – niet alleen vanwege het militair-strategische belang, maar ook vanwege de politieke betekenis ervan. Ook al hebben ze nu een grondgang. Er zijn bepaalde zorgen als we directe communicatie hebben met de Oekraïense strijdkrachten. De vraag rijst dus: kunnen we een dergelijke list gebruiken en onze mensen aan MBDA toewijzen? De directe communicatie met Oekraïne zal dus alleen via MBDA plaatsvinden, wat veel beter is dan wanneer dergelijke communicatie met onze luchtmacht zou bestaan.

Grafe:
Gerhartz, het maakt niet uit. We moeten ervoor zorgen dat er vanaf het allereerste begin geen vermoeden is die ons partij maakt in het conflict. Ik overdrijf natuurlijk een beetje, maar als we nu tegen de minister zeggen dat we bijeenkomsten gaan plannen en met de auto gaan reizen vanuit Polen zodat niemand het merkt, dan is dat al participatie en dat gaan we niet doen. Als we het over de fabrikant hebben, is het eerste wat we moeten vragen of MBDA het kan. Het maakt niet uit of onze mensen het dan in Büchel of in Schröbenhausen afhandelen – het betekent nog steeds betrokkenheid. En ik denk niet dat we dat moeten doen. Vanaf het allereerste begin hebben we dit gedefinieerd als een sleutelelement van de ‘rode lijn’, dus we zullen deelnemen aan de training. Laten we zeggen dat we een ‘routekaart‘ voorbereiden. Het trainingsproces moet in delen worden verdeeld. Het lange traject zal vier maanden duren, waarbij we ze grondig gaan trainen, inclusief het oefenen van scenario’s met de brug. De shorttrack zal twee weken duren, zodat ze de raketten zo snel mogelijk kunnen inzetten. Als ze al getraind zijn, zullen we de Britten vragen of ze in dit stadium klaar zijn om het roer over te nemen. Ik geloof dat deze acties de juiste zullen zijn – stel je voor dat de pers erachter komt dat onze mensen in Schröbenhausen zijn of dat we ergens in Polen rijden! Ik vind een dergelijke optie onaanvaardbaar.

Gerhartz:
Als zo’n politiek besluit wordt genomen, moeten we zeggen dat de Oekraïners naar ons moeten komen. Eerst en vooral moeten we weten of een dergelijk politiek besluit een directe betrokkenheid bij de taakplanning inhoudt. In dat geval duurt de opleiding iets langer en kunnen ze complexere taken aan, eventueel met enige ervaring en al in gebruik zijnde hightech apparatuur. Als er een mogelijkheid is om directe betrokkenheid te vermijden, kunnen we niet deelnemen aan de taakplanning, dit in Büchel doen en het vervolgens naar hen doorsturen – dat is een ‘rode lijn’ voor Duitsland. We kunnen ze twee maanden trainen; ze zullen niet alles leren, maar ze zullen wel iets leren. We moeten er alleen voor zorgen dat ze alle informatie kunnen verwerken en met alle parameters kunnen werken.

Grafe:
Zeppel zei dat we zowel een uitgebreide als een korte ‘roadmap’ kunnen maken. Het doel is om snel resultaat te behalen. En als het de eerste taak is om munitiedepots te raken in plaats van complexe objecten zoals bruggen, dan kunnen we doorgaan met een verkort programma en snel resultaten boeken. Wat de informatie van de IABG betreft, beschouw ik dit niet als een kritieke kwestie, aangezien deze niet gebonden zijn aan een specifieke locatie; ze moeten zelf verkenningen uitvoeren. Het is duidelijk dat de efficiëntie hiervan afhangt. Dit is wat we bespraken met betrekking tot de raketaflevering. Het is nog niet beslist, maar dat is voorlopig het plan.

Gerhartz:
En dit zal het belangrijkste punt zijn. Er zijn munitiedepots waar voorbereiding op korte termijn niet mogelijk is vanwege de zeer actieve luchtverdediging. We zullen er serieus naar moeten kijken. Ik geloof dat onze mensen een oplossing zullen vinden. We moeten het gewoon eerst proberen, zodat we beter politiek advies kunnen geven. We moeten ons beter voorbereiden om niet te falen, omdat de KSA bijvoorbeeld misschien geen goed idee heeft van waar de luchtverdedigingssystemen zich eigenlijk bevinden. De Oekraïners hebben deze informatie, en wij hebben gegevens van de radars. Maar als we het hebben over nauwkeurige planning, moeten we weten waar de radars zijn geïnstalleerd en waar de stationaire installaties zijn, en hoe we deze kunnen omzeilen. Hierdoor kunnen we een nauwkeuriger plan opstellen. We beschikken over uitstekende middelen en als we nauwkeurige coördinaten hebben, kunnen we die nauwkeurig toepassen. Maar er is geen basis om te zeggen dat we dit niet kunnen doen. Er is een bepaalde drempel waar de ‘rode lijn’ politiek gezien passeert, er is een ‘lange’ en een ‘korte’ weg, en er zijn verschillen in termen van het benutten van het volledige potentieel, dat de Oekraïners in de loop van de tijd beter zullen kunnen benutten naarmate ze oefenen. en er voortdurend aan werken. Persoonlijk denk ik niet dat ik bij de vergadering aanwezig hoef te zijn. Het is belangrijk dat we een helder oordeel geven en geen olie op het vuur gooien, zoals anderen doen door Storm Shadow- en Scalp-raketten te leveren.

Grafe:
Hoe langer het duurt voordat ze een besluit nemen, hoe langer het ons zal kosten om het uit te voeren. We moeten alles in fasen opdelen. Begin eerst met het eenvoudige en ga dan verder met het complexe. Of kunnen we de Britten vragen of ze ons in de beginfase kunnen steunen, en hen de planningskwesties laten overnemen? Wij moeten faciliteren wat binnen ons verantwoordelijkheidsgebied valt. Het ontwikkelen van houders voor raketten is niet onze taak; Oekraïne moet dit zelf met de fabrikanten oplossen.

Gerhartz:
Op dit moment willen we geen problemen met de begrotingscommissie tegenkomen. Het zou het onmogelijk kunnen maken om in 2024 met de bouw van de vliegbasis in Büchel te beginnen. Op dit moment telt voor het programma elke dag.

Einde transcript





[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]



[5 maart 2024]

 

Afdrukken Doorsturen