Fantoomschulden en andere effecten van
Bidenomics
De Amerikaanse president Joe Biden speelde in een gesprek met Erin
Burnett van CNN de Amerikaanse over de Bidenflatie (hogere
huizenprijzen, hogere hypotheekrentes, hogere energie- en
voedselkosten, etcetera...) mooi weer door te zeggen dat “ze het zich
kunnen veroorloven.” Dat zal van toepassing zijn op zijn grote donoren
(de bovenste 0,5% kan het zich veroorloven!), maar de middenklasse kan
het hoofd nauwelijks boven water houden omdat hij die in de steek
heeft gelaten. In feite heeft een groot deel van Amerika zijn
spaargeld opgebruikt en enorme schulden opgebouwd om het hoofd te
bieden aan zijn verschrikkelijke economische beleid.
Het bedrag aan creditcardschulden in de VS heeft een nieuw record van
1,337 biljoen dollar bereikt (hoewel het eindelijk tegen muur lijkt te
zijn aangelopen en sinds de coronacrisis in april nauwelijks is
gestegen), wat ondermeer is af te leiden aan de spaarquote die naar
een historisch dieptepunt is gezakt.
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat creditcardschulden slechts een
klein deel (~6%) van de totale schuldenlast van de Amerikaanse
huishoudens uitmaken: zoals uit de volgende grafiek (uit het laatste
rapport van de New York Fed over het consumentenkrediet) blijkt
bestaat het grootste deel, oftewel 70%, van de schulden van
Amerikaanse huishoudens uit hypotheken, gevolgd door studieleningen,
autoleningen, creditcardschulden, woningkredieten en diverse andere
vormen. In totaal bedraagt de totale schuldenlast van de huishoudens
in de VS een niet voor te stellen getal van $17,5 biljoen ($
17.500.000.000.000).
Maar hoe onthutsend de berg schulden van die huishoudens ook mag zijn,
we weten tenminste hoe groot het probleem is; alle gegevens zijn
immers openbaar (hoewel.... maar daar komen we straks op). Wat veel
gevaarlijker is – omdat we geen idee hebben van de omvang ervan – is
wat Bloomberg “Fantoomschulden” noemt, of wat ook bekend staat als de
"Koop Nu, Betaal Later"-schulden (Buy Now, Pay Later - BNPL). Hoeveel
van dat soort schulden er zijn is grotendeels een gok.
Maar hoewel het gemakkelijk is om jonge, inkomenloze Amerikanen in het
net van afbetalingsschulden te lokken, waar ze voor de rest van hun
leven zullen wegkwijnen net als de volgende generatie schuldenslaven,
zit er een nog sinistere kant aan deze extreem populaire vorm van
schulden. Het stelt consumenten in staat aankopen in kleinere
termijnen op te splitsen: zoals Bloomberg rapporteert in een lange
uiteenzetting over schulden op afbetaling, rapporteren de grote
bedrijven die deze zogenaamde “pay in four”-producten aanbieden, zoals
Affirm Holdings, Klarna Bank en Block's Afterpay, dit niet als
leningen aan kredietagentschappen. Dat is de reden waarom Koop nu/Betaal
later-tegoed een veel onheilspellender bijnaam heeft gekregen:
xxxxxxxx
Het is al moeilijk genoeg voor centrale bankiers en Wall Street-handelaars
om de post-pandemische economie te begrijpen met de gegevens waarover
zij beschikken. Bij Wells Fargo & Co. is senior econoom Tim Quinlan
vooral geschrokken van de “spookschulden” die hij niet kan zien.
Dat wil niet zeggen dat we geen idee hebben hoeveel ‘fantoomschulden’
er bestaan: volgens het rapport wordt verwacht dat deze tegen 2028
wereldwijd bijna 700 miljard dollar zullen bedragen, en toch hebben de
bedrijven die deze schulden uitgeven zich keer op keer verzet tegen de
roep om meer openbaarmaking, ook al is de markt sinds minstens 2020
elk jaar gegroeid. Dat maskeert, zoals Bloomberg nauwkeurig waarschuwt,
een volledig beeld van de financiële gezondheid van Amerikaanse
huishoudens, wat cruciaal is voor iedereen, van mondiale centrale
banken tot Amerikaanse huishoudens. regionale kredietverstrekkers en
multinationale ondernemingen.
In feite zou de recente explosie van de afbetalingsschulden kunnen
verklaren waarom de Amerikaanse consument zo veerkrachtig blijft,
zelfs wanneer de meeste conventionele economische maatstaven
suggereren dat consumenten het moeilijk zouden moeten hebben: “De
consumentenbestedingen in de grootste economie ter wereld zijn zo
veerkrachtig geweest in het licht van de hardnekkig hoge inflatie dat
economen en handelaars herhaaldelijk hun voorspellingen over een
vertragende groei en renteverlagingen hebben moeten bijstellen.”
Toch beginnen er scheuren te ontstaan. In de eerste plaats waren het
de Amerikanen die achterop raakten met autoleningen. Toen bereikte het
aantal wanbetalingen op creditcards het hoogste niveau sinds minstens
2012, waarbij het aandeel van de schulden met een betalingsachterstand
van 30, 60 en 90 dagen steeds groter werd.
En nu zijn er ook tekenen dat consumenten moeite hebben om hun
BNPL-schulden af te betalen. Uit een recent onderzoek, uitgevoerd
voor Bloomberg News door Harris Poll, bleek dat 43% van degenen die
geld schuldig zijn aan BNPL-diensten, zei dat ze achterstallig waren
met betalingen, terwijl 28% zei dat ze achterstallig waren met andere
schulden vanwege uitgaven op de platforms.
Voor eerder genoemde Tim Quinlan is het een grote zorg dat economische
experts ‘in zelfgenoegzaamheid worden gesust over waar de consumenten
zich bevinden’. “Mensen moeten zich meer bewust zijn van het risico
van BNPL”, zei hij in een interview.
Welnu, degenen die erom geven zijn wakker – over het gevaar dat dit
met zich meebrengt hebben we eerder geschreven. Het probleem is dat
degenen die in staat worden gesteld door deze laatste schuldenberggeld
uit te blijven geven – wat de regering-Biden claimt als een
overwinning voor Bidenomics omdat de economie zogenaamd ‘sterk’ is –
zij dus actief gemotiveerd zijn om de negatieve effecten te negéren.
Waarom wordt deze laatste schuldenzeepbel een ‘fantoom’ genoemd?
Welnu, BNPL is een zwarte doos, grotendeels vanwege een al lang
bestaand schuldenspel tussen BNPL-aanbieders en de drie grote
kredietbureaus: TransUnion, Experian en Equifax. De BNPL-bedrijven
verstrekken geen gegevens over hun leningen op afbetaling die zijn
opgesplitst in vier betalingen, leningen die door online shoppers zijn
gebruikt om in het eerste kwartaal naar schatting $19,2 miljard uit te
geven, volgens Adobe Analytics. Dat is een stijging van 12,3%
vergeleken met dezelfde periode vorig jaar.
De BNPL-giganten zeggen dat kredietagentschappen niet met hun
informatie kunnen omgaan – en dat het vrijgeven ervan de kredietscores
van klanten zou kunnen schaden, scores die van cruciaal belang zijn
voor het veiligstellen van hypotheken en andere leningen. De drie
grote bureaus zeggen dat ze er klaar voor zijn, terwijl twee van de
belangrijkste kredietscorebedrijven, VantageScore Solutions en Fair
Isaac Corp. (FICO), zeggen dat ze in staat zijn om te testen hoe de
producten hun cijfers zullen beïnvloeden. Ondertussen doemt er
regulering op in de sector, maar door deze impasse is de status quo
grotendeels in stand gebleven.
Met andere woorden: we weten niet alleen niet hoe groot het
BNPL-probleem is, het wordt ook actief gemaskeerd door
kredietagentschappen die de FICO-score van tientallen miljoenen
Amerikanen niet nauwkeurig kunnen berekenen, met als gevolg dat hun
kredietcapaciteit kunstmatig wordt beïnvloed, en opgekrikt met veel
meer schulden dan ze aankunnen... en dat is de reden waarom de
Amerikaanse consument de afgelopen jaren zo 'sterk' is geweest, en
alle conventionele kredietmaatstaven heeft getrotseerd.
Het goede nieuws is dat er ondanks het stilzwijgende verzet van de
regering enkele tekenen van vooruitgang zijn. Apple werd eerder dit
jaar de eerste grote BNPL-aanbieder die transactie- en
betalingsgegevens aan Experian verstrekte. Vanaf nu biedt het een
momentopname van de totale schuldenlast van consumenten als gevolg van
Apple Pay Later-transacties, maar de informatie zal niet worden
gebruikt voor consumentenkredietscores. In afzonderlijke verklaringen
aan Bloomberg zeiden Klarna, Affirm en Block dat ze zekerheid willen
dat de kredietscores van consumenten en hun gegevens worden beschermd
voordat klantinformatie wordt gerapporteerd. Vertegenwoordigers van
TransUnion, Experian en Equifax zeiden dat ze hun structuren hebben
bijgewerkt en dat de gegevens veilig zouden zijn.
Toch heeft het gebrek aan transparantie onderzoekers van de Federal
Reserve Bank of New York, die een uitgebreid kwartaalrapport
publiceert over de 17,5 biljoen dollar aan Amerikaanse
huishoudensschulden, ervan overtuigd dat ze iets missen van wat er in
de economie gebeurt. “Ze hebben een bepaalde omvang bereikt waarop ze
de aannames van economen over hun economische vooruitzichten kunnen
beïnvloeden”, zegt Simon Khalaf, Chief Executive Officer van Marqeta
Inc., een bedrijf dat BNPL-aanbieders helpt bij het verwerken van hun
betalingen.
Ondertussen stapelen de verderfelijke effecten van BNPL-kredieten zich
op: het Harris Poll-onderzoek dat vorige maand werd gehouden levert
enkele cruciale aanwijzingen op over de manier waarop Amerikanen BNPL
gebruiken. Ten eerste moedigt het opsplitsen van betalingen in
kleinere stukken uiteraard meer uitgaven aan. Meer dan de helft van de
respondenten die BNPL gebruiken, zei dat ze hierdoor meer konden kopen
dan ze zich konden veroorloven, terwijl bijna een kwart het eens was
met de stelling dat hun BNPL-uitgaven ‘uit de hand liepen’. Harris
ontdekte ook dat 23% van de gebruikers zei dat ze het grootste deel
van wat ze kochten niet konden betalen zonder de betalingen te
splitsen, terwijl meer dan een derde zich tot de diensten wendde nadat
ze het maximale uit hun creditcards hadden gehaald.
Uit de bevindingen blijkt ook dat de uitgaven, die voor meer dan een
derde van de gebruikers meer dan $1.000 bedragen, niet uitsluitend op
dure artikelen betrekking hebben. Bijna de helft van degenen die BNPL
gebruiken, zegt dat ze zijn begonnen, of hebben overwogen, het te
gebruiken om rekeningen te betalen of essentiële spullen te kopen,
waaronder boodschappen.Ofwel: Amerikanen brengen niet eens meer de
dagelijkse aankopen in rekening waarvoor ze traditioneel contant geld
en spaargeld gebruikten; nu gebruiken ze afbetalingsplannen om voor
brood te betalen!
Het zijn niet alleen de lagere klassen die misbruik maken van het
BNPL-krediet: hoewel de kleine problemen bij de consument die tot nu
toe in de VS zijn ontstaan, zijn toegeschreven aan een verdeelde
economie waarin de Amerikaanse arbeidersklasse moeite heeft om rond te
komen, blijkt uit het onderzoek dat naast de middenklasse ook
huishoudens uit de lagere klasse vertrouwen op BNPL. De schokkende
clou: ongeveer 42% van degenen met een gezinsinkomen van meer dan
$100.000 meldt dat zij achterlopen op of achterstallig zijn met de
BNPL-betalingen!
“BNPL laat mensen in wezen een steeds dieper en dieper gat in de
kredietverlening graven, waar het steeds moeilijker eruit te klimmen
zal zijn”, zegt Ed deHaan, hoogleraar accounting aan de Stanford
Graduate School of Business, eraan toevoegend dat dit “gemakkelijker
gebeurt als er geen transparantie is.”
Schulden op afbetaling zijn natuurlijk niets nieuws: de mogelijkheid
om in termijnen te betalen met kortetermijnleningen bestaat al heel
lang, maar is tijdens de pandemie explosief in populariteit toegenomen,
vooral onder jongere, digitaal onderlegde consumenten die zich tot de
diensten aangetrokken voelden omdat het een alternatief was voor
creditcards. De baanbrekende BNPL-bedrijven, waaronder Afterpay,
Klarna en Affirm, werkten samen met trendy retailers en influencers op
sociale media en werden een gebruikelijke optie in apps en online
kassa's.
BNPL biedt snelle kredietgoedkeuringen en laat consumenten in
termijnen betalen. De eerste moet meestal onmiddellijk worden betaald,
en de andere worden vaak eens in de twee weken geïnd voor de populaire
'pay in four'-leningen. Er zijn doorgaans geen rente of kosten
verbonden, zolang de betalingen op tijd worden gedaan. Net als
creditcardmaatschappijen verdienen BNPL-bedrijven geld aan
vergoedingen van verkopers – en sommige brengen hoge boetes in
rekening voor gemiste betalingen.
Terwijl normaal gesproken grotere banken dit soort “nieuwe en veel
gevaarlijker subprime” zouden vermijden, is het dit keer anders: de
snelle adoptie van de producten heeft grote financiële instellingen
ertoe verleid de mogelijkheid aan te bieden om betalingen te splitsen,
zelfs nu toezichthouders hen waarschuwen voor de risico’s. Dat omvat
PayPal, US Bancorp en Citizens Financial. Zelfs grote banken als
Citigroup en JPMorgan hebben vergelijkbare mogelijkheden op hun
creditcards.
De sector heeft zichzelf als financiële
downplayer bestempeld.
Ze beweren dat “zachte kredietcontroles” – waarbij een
kredietverstrekker de kredietgeschiedenis van een consument bijhoudt
zonder zijn score te beïnvloeden – de krediettoegang vergroot tot
degenen die niet worden bediend door traditionele kredietverstrekkers,
terwijl nulrente een betere deal biedt dan veel kredietkaarten.
Affirm zei dat zijn klanten een gemiddeld uitstaand saldo van $641
hebben, terwijl Afterpay en Klarna het bedrag respectievelijk op $250
en $150 schatten. Helaas is het niet mogelijk om deze cijfers te
controleren. En hoewel het
gemiddelde creditcardsaldo in het
derde kwartaal van 2023 $6.501 bedroeg, betekenen de BNPL-saldo's
volgens gegevens van Experian dat de meeste Amerikanen zich niet eens
een wekelijks uitstapje naar de supermarkt kunnen veroorloven zonder
dit op afbetaling te doen, een werkelijk angstaanjagend scenario.
Critici beweren uiteraard dat BNPL bijzonder aantrekkelijk is voor
financieel kwetsbaren. Het Consumer Financial Protection Bureau heeft
risico’s voor consumenten gesignaleerd, waaronder kosten voor
onverwachte late betalingen en ‘verborgen rente’ – of wanneer
BNPL-aankopen worden gedaan met creditcards die hoge rentetarieven in
rekening brengen. Het CFPB heeft ook zijn bezorgdheid geuit over het
‘stapelen van leningen’, waarbij individuen meerdere BNPL-leningen
tegelijk afsluiten bij verschillende aanbieders, wat de meeste van hen
zijn.
Sommige BNPL-diensten, waaronder Afterpay en Klarna, vereisen dat
kredietnemers akkoord gaan met ‘verplichte automatische betaling’, wat
betekent dat de bedrijven automatisch de creditcard of bankrekening in
hun bestand kunnen belasten wanneer een betaling verschuldigd is.
Degenen die deze laatste koppelen, zijn potentieel kwetsbaar voor
rekening-courantkredieten.
Terwijl de rentetarieven torenhoog blijven, vragen zelfs de
voortdurend opgewekte analisten van Wall Street zich af waar al die
consumptie vandaan komt?
Robuuste consumentenbestedingen en lage werkloosheidscijfers hebben
veel economen ervan overtuigd dat de Amerikaanse consument sterk
blijft, waardoor Wall Street optimistisch is over de economie. Maar de
laatste tijd heeft de hardnekkig aanhoudende inflatie de verwachtingen
voor een op handen zijnde renteverlaging teruggedraaid. Dat zal de
druk vergroten op huishoudens die al onder druk staan door hogere
prijzen voor alles, van gas en voedsel tot huur en kleding. Eind
december was volgens de Philadelphia Fed bijna 3,5% van de
creditcardsaldi minstens 30 dagen achterstallig, het hoogste aantal
sinds het begin van de gegevens in 2012. Ook de nominale kaartsaldi
bereikten een nieuw hoogtepunt.
Voor degenen die achterop raken, biedt BNPL een schijnbaar
vanzelfsprekende beslissing: betalingen uitstellen... tenminste totdat
deze laatste kredietbuffer vol is en een faillissement de enige
mogelijke uitkomst is.
Dat was de gedachte van Hayden Waschak, een 23-jarige in Pittsburgh.
Hoewel hij zei dat het ‘dystopisch’ aanvoelde om BNPL te gebruiken om
voor eten te betalen, begon hij Klarna in februari te gebruiken om
betalingen te spreiden via een boodschappenbezorgapp. Het hielp zijn
financiën – in eerste instantie. Nadat hij in maart zijn baan als
documentverwerkingsspecialist bij het University of Pittsburgh Medical
Center kwijt raakte, vertrouwde hij zwaarder op de dienst. En zonder
enig inkomen kreeg hij betalingsachterstanden en begon men boetes in
rekening te brengen. Hij betaalde uiteindelijk het saldo van bijna $
200, maar hij zei dat zijn kredietscore daalde. “Onverwachte
privé-gebeurtenissen zorgden ervoor dat ik inkomsten verloor”, zei
Waschak. “Uiteindelijk heb ik meer betaald dan wanneer ik alles in één
keer had betaald.”
Ondertussen betekent het feit dat BNPL-saldi niet meetellen voor de
kredietwaardigheid dat gebruikers weinig voordeel krijgen als het om
hun krediet gaat. Op tijd betalen zal hen niet helpen hun score op te
bouwen. Aan de andere kant is er nog steeds een keerzijde aan het
achterop raken: niet alleen kunnen er boetes voor te late betaling in
rekening worden gebracht, maar achterstallige BNPL-leningen kunnen ook
worden overgedragen aan incassobureaus.
Dit laatste is wat Fabrizio Lopez zei dat hem overkwam. Hij gebruikte
Affirm om in 2019 een online betaling van $ 500 voor gebruikte auto-onderdelen
op te splitsen. De monteur uit Long Island, die geen traditionele
creditcard heeft, zei dat hij, hoewel hij de artikelen een week later
ontving, nooit een rekening kreeg. Dat wil zeggen, totdat
incassobrieven uit de hele VS binnenstroomden. Lopez zei dat hij vóór
die aankoop voornamelijk op contant geld vertrouwde, dus de onbetaalde
lening valt op in zijn kredietprofiel. Nu hij dertig is, maakt hij
zich zorgen dat de aankoop van BNPL ‘onzichtbare barrières’ voor het
financiële systeem heeft gecreëerd. "Ze houden je vast aan het idee
van geen rentetarieven," zei hij. “Ik dacht dat ik mijn krediet zou
kunnen opbouwen als ik het terugbetaalde – ik had het erg mis.”
Hij is niet de enige die het “zo fout” heeft: net zo fout zijn al die
economen bij de Federal Reserve en Wall Street die geloven dat de
Amerikaanse economie groeit op een niveau dat de Federal Reserve van
Atlanta vandaag belachelijk “berekende” als een bbp van 4,2%, zelfs
toen het Amerikaanse ministerie van Energie ontdekte dat de meest
nauwkeurige indicator van de algehele economische kracht, de vraag
naar diesel, de laagste was sinds covid, een flagrante paradox… maar
toch opvallend voor iedereen, behalve voor degenen die weigeren te
zien hoe verrot de kern van de Amerikaanse economie is geworden, en ze
zullen ‘absoluut geschokt’ zijn wanneer de volgende kredietcrisis de
levens van tientallen miljoenen Amerikanen vernietigt die verdrinken
in wat nu het best bekend staat als ‘fantoomschuld’.
In het begin van dit artikel hintten we op het feit dat lang niet alle
(financiële) gegevens voor Amerikanen beschikbaar zijn. Dat is een
feit, maar ook worden meetgegevens regelmatig veranderd om naar een 'beter'
(gewenst) te komen. Een mooi voorbeeld is het volgende.
De Amerikaanse regering heeft besloten om essentiële zaken als koffie,
tomaten en plantaardige olie uit de inflatierapporten te weren en
triviale zaken als televisies te benadrukken. Deze focusverschuiving
bagatelliseert de werkelijke impact van de inflatie op de dagelijkse
levensbehoeften.
De aandacht wordt verlegd naar niet-essentiële zaken als televisies,
waardoor de werkelijke impact van de inflatie op de dagelijkse
levensbehoeften wordt gemaskeerd. Koffie is een essentieel onderdeel
van het Amerikaanse leven en de Amerikaanse economie, maar wordt
voortaan buiten beschouwing gelaten in het CPI-inflatierapport.
De regering denkt essentiële zaken als koffie, tomaten en plantaardige
olie simpelweg onder het tapijt te vegen als ze over inflatie
rapporteert. Zij geeft hierdoor (bewust) niet alleen een verkeerde
voorstelling van zaken over de inflatie, maar bagatelliseert ook
actief de financiële problemen van gewone Amerikanen. Koffie is net zo
cruciaal voor de Amerikaanse levensstijl als de benzineprijzen, en
toch wordt het op schandelijke wijze weggelaten uit het CPI-inflatierapport.
Deze stap ondermijnt niet alleen de integriteit van de
inflatiegegevens, maar negeert ook de ontberingen waarmee miljoenen
huishoudens te maken krijgen die proberen de eindjes aan elkaar te
knopen. Het
Bureau of Labor Statistics (zeg maar het
Amerikaanse bureau voor statistiek) moet verantwoordelijk worden
gehouden voor wijziging en een transparante verklaring geven voor hun
verbijsterende besluit. Liever had men natuurlijk dat de wijziging
onopgemerkt was gebleven.....
Waarom bijvoorbeeld het inflatiecijfer manipuleren? Iedereen betaalt
voor alles meer en dat doet pijn, maar inflatie is feitelijk één van de
twee dodelijkste vormen van kanker waar het financiële systeem aan kan
lijden. En als het omslaat in hyperinflatie, nou ja, hyperinflatie is
wat economieën platbrandt.
In de VS worden cijfers volop gemanipuleerd. Sinds de oprichting van de
Federal Reserve in 1913 is de macht overgenomen door het grootkapitaal
en omdat sindsdien gekken (en rijken) het voor het zeggen hebben
gekregen zijn er bijvoorbeeld de grondstoffenprijzen gemiddeld met 1800%
gestegen sinds die stap 100 jaar geleden werd gezet!
Gedurende die 121 jaar sinds 1913 (die steeds intensiever werd sinds
Nixon de gouden standaard afschafte – en in hoge mate sinds Covid) is de
inflatie in de VS zeer destructief geweest. Misschien is kwaadwillig een
beter woord om te gebruiken, omdat het opzettelijk werd veroorzaakt door
degenen die aan de macht waren en zijn - ongeacht of de Republikeinen of
de Democraten aan de macht zijn.
Laten we nu eens duiken in de waarheid van ‘Bidenomics’. Onder de
regering van president Biden is het prijskaartje, nou ja, alles is met
maar liefst 19% gestegen. Koffie, benzine, boodschappen – noem maar op –
ze zijn allemaal gemiddeld 19% duurder. Deze stijging vertaalt zich in
een gemiddeld inflatiecijfer op jaarbasis dat rond de 5,6% schommelt,
wat, vanuit perspectief, een grote sprong voorwaarts is ten opzichte van
de meer bescheiden 1,9% die we zagen tijdens de periode van voormalig
(en toekomstig?) president Trump.
Gezien het laatste scorebord van de Amerikaanse economie, de
consumentenprijsindex (CPI) voor februari, lijkt erop dat de inflatie
haar eigen spelplan heeft en weigert haar rol te vertragen. De CPI
noteerde een stijging van 3,2% op jaarbasis. Maar dit getal is onzin. De
Federal Reserve heeft haar vergelijking voor de inflatieberekeningen in
de jaren tachtig, eind jaren negentig en december 2021 verwaterd tot een
punt waarop de aantallen voor levensonderhoud, energie, landbouw en
gezondheidszorg nauwelijks in de cijfers zijn opgenomen.
De Amerikaanse overheid liegt tegen haar burgers. De inflatie bevindt
zich op een zeer destructief niveau en volgens de oorspronkelijk
voorgeschreven methode bedraagt deze 12%. Het was zelfs nog hoger,
maar Biden (die de Strategic Petroleum Reserve, nodig voor oorlogstijd,
naar het plaatselijke benzinestation omboog) bracht de inflatie
kunstmatig omlaag vanaf de piek van 17%. ZEVENTIEN procent. Tijdens
Carters periode (1975-1980) bereikte de inflatie een piek van 14%.
De vraag kan worden gesteld waarom dit destructief is. Omdat naarmate de
prijzen stijgen, de lonen omhoog moeten gaan om ervoor te zorgen dat
werknemers genoeg verdienen om in hun levensonderhoud te voorzien. Die
werknemers geven het extra loon vervolgens uit in de economie, waardoor
de prijzen verder stijgen OF de banen worden geschrapt en verplaatst
naar China of India, waardoor de werknemer zonder baan komt te zitten.
Als de inflatie dus niet getemd wordt, echt getemd, dan blijft ze
escaleren; hogere prijzen, hogere lonen, hogere prijzen, hogere lonen.
Om het nog erger te maken – en hier is de moordenaar – is de Amerikaanse
economie failliet zonder het constant bijgedrukte geld. De Amerikaanse
inflatie wordt niet veroorzaakt door een gezonde oververhitting van de
economie. Het wordt veroorzaakt door het steeds maar weer geld
bijdrukken om de economie draaiende te houden. Elke dag stroomt er een
hoeveelheid geld uit de financiële Niagara Falls de westerse wereld
binnen, anders zou er geen economie zijn.
Als de Amerikaanse regering haar koers niet gaat veranderen, dan
resteert er uiteindelijk nog één ding dat haar koers zal beëindigen? Het
faillissement van de VS, en aangezien een land niet failliet 'kan' gaan
zullen de burgers en (kleine) bedrijven daar de wrange vruchten van gaan
plukken.....
[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[13 mei 2024]
Afdrukken
Doorsturen
