Het Tucker Carlson-Jeffrey Sachs interview

Het Jeffrey Sachs-interview
Waarom de oorlog in Oekraïne zeker niet “niet uitgelokt” was
Het einde van de Koude Oorlog en het begin van de NAVO-expansie


Zeggen dat de Russische invasies in Oekraïne niet waren uitgelokt is erg gevaarlijk omdat het verkeerd is. Het hele verhaal klopt totaal niet, en het begrijpt de val die we onszelf als Verenigde Staten hebben opgelegd om Oekraïne dieper en dieper en dieper in de hopeloze puinhoop te duwen waarin ze zich nu bevinden.

In wezen begon het heel eenvoudig, namelijk dat de Amerikaanse regering – laten we het niet het Amerikaanse volk noemen, zij hadden hier niets mee te maken – maar de Amerikaanse regering zei: “We gaan Oekraïne aan onze kant zetten en we gaan helemaal tot aan die 2.100 kilometer lange grens met Rusland. We gaan onze troepen en de NAVO en misschien raketten inzetten, wat we maar willen, omdat we de enige supermacht van de wereld zijn en we doen wat we willen”.

En het gaat terug, eigenlijk een heel eind. Het gaat 170 jaar terug.
De Britten hadden dit idee: eerst Rusland omsingelen in het Zwarte Zeegebied, en Rusland is geen grote macht meer. En dat was het idee van Lord Palmerston tijdens de Krimoorlog, van 1853 tot 1856. En de Britten leerden ons wat we weten over imperium, en zij leerden ons feitelijk het idee.
Rusland heeft een uitlaatklep nodig. Het heeft een uitlaatklep naar het Midden-Oosten nodig. Er is een uitlaatklep naar de Middellandse Zee nodig. Alsje Rusland en de Zwarte Zee omsingelt heb je van Rusland een tweede- of derderangsland gemaakt. En [Zbigniew] Brzezinski, één van onze leidende geostrategen van het huidige tijdperk, schreef in 1997: “Laten we dit doen. Laten we ervoor zorgen dat we Rusland feitelijk omsingelen in het Zwarte Zeegebied”.
Ze hebben dit idee gekregen om de NAVO uit te breiden, zodat elk land in de Zwarte Zee rond Rusland nu een NAVO-land is. Nou ja, toen was Turkije een NAVO-land, maar we zeiden: “Oké, we krijgen Roemenië en Bulgarije en we krijgen Oekraïne en we krijgen Georgië”.

Georgië ligt ver daarbuiten, aan de oostelijke rand van het Zwarte Zeegebied. Mensen kunnen het op een kaart vinden. Maar we zeiden: “Ja, we zullen Georgië ook tot een deel van de NAVO maken”. En de reden was heel duidelijk, en [Brzezinski] was er heel expliciet over, dat dit onze manier is om Eurazië feitelijk te domineren. Als we het Zwarte Zeegebied kunnen domineren, dan is Rusland niets. Als we van Rusland niets maken, kunnen we in principe Eurazië controleren, wat betekent dat we van Europa tot Centraal-Azië hetzelfde kunnen doen door onze invloed in Oost-Azië. En dat is de Amerikaanse unipolariteit. Wij runnen de wereld. Wij zijn de hegemon. Wij zijn de enige supermacht. Wij zijn onbetwist. Dus dat is het idee.

De Russen zeiden: “Doe dat alsjeblieft niet. Breng uw troepen, uw wapens en uw raketten niet tot aan onze grens. Het is geen goed idee”. En de VS – ik was er in die jaren bij, betrokken bij Rusland en Midden-Europa – zeiden: “We horen julie niet. Wij doen wat we willen”. Ze bleven in de jaren negentig, toen dit debat gaande was, binnen de Amerikaanse regering aandringen: moet de NAVO uitbreiden? Sommige mensen zeiden “Ja”, maar we vertelden aan Gorbatsjov en Jeltsin dat we helemaal niet gingen uitbreiden. 'Kom op, de Sovjet-Unie is klaar. We kunnen doen wat we willen. Wij zijn de enige supermacht”.
Clinton heeft daar op ingespeeld. Dat was de zin van Madeleine Albright. De uitbreiding van de NAVO is begonnen. En onze meest ontwikkelde diplomaten – vroeger hadden we diplomaten, die hebben we niet meer, maar vroeger hadden we diplomaten als George Kennan – zeiden: “Dit is de grootste fout die we maar kunnen maken”. We hadden een minister van Defensie, Bill Perry, de minister van Defensie van Clinton, die zich zorgen maakte: 'God, ik zou hierover moeten aftreden. Dit is verschrikkelijk, wat is er aan de hand?”.

Maar Richard Holbrook en Madeleine Albright waren hem diplomatiek te slim af. En Clinton heeft naar mijn mening nooit iets systematisch doordacht. En dus besloten ze: “Oké, Hongarije, Polen, Tsjechië, eerste ronde”. En vervolgens schreef Brzezinski in een artikel uit 1997 in het tijdschrift Foreign Affairs, dat een soort van graadmeter is voor het buitenlands beleid, ‘A Geostrategy for Eurasia’, waarin hij precies de tijdlijn uiteenzette voor deze Amerikaanse machtsuitbreiding. En hij zei: “Eind jaren negentig zullen Centraal-Europa, Hongarije, Polen en Tsjechië er bij komen. Begin jaren 2000 zullen we de Baltische staten erbij betrekken. Nu, dat komt dicht bij Rusland. Tussen 2005 en 2010 zullen we Oekraïne uitnodigen om deel uit te maken van de NAVO”.
Dit was dus niet zomaar iets. Dit was een langetermijnplan en gebaseerd op een geostrategie voor de lange termijn. Nu zeggen de Russen: “Makan jullie een grapje? Wij wilden vrede. We hebben ook de Koude Oorlog beëindigd. Jullie hebben ons niet verslagen, maar ook niets meer gezegd. We hebben het Warschaupact ontbonden. Wij wilden vrede. Wij wilden samenwerking. Noemen jullie het een overwinning? Wij wilden gewoon meewerken.” Dat weet ik zeker omdat ik er in die jaren bij was: wat Gorbatsjov wilde, wat Jeltsin wilde. Ze wilden geen oorlog met de Verenigde Staten, en ze zeiden ook niet: “We zijn verslagen”.

Ze zeiden: “We willen gewoon samenwerken. Wij willen de Koude Oorlog stoppen. Wij willen onderdeel worden van een wereldeconomie. Wij willen een normale economie zijn. Wij willen een normale samenleving zijn, verbonden met jullie, verbonden met Europa, verbonden met Azië”. En de VS zeiden: “We snappen het, we snappen het. We hebben gewonnen. Jullie doen alles wat we zeggen en wij bepalen hoe de stukken {op het schaakbord) gezet worden.”
Dus begin jaren 2000 komt Poetin op de eerste plaats. Zaken voor Poetin waren een goede samenwerking met Europa. We gaan weer terug naar het begin van de jaren 2000. Ik ken de mensen. Aan een deel van de overleggen was ik deelnemer. Poetin was volledig pro-Europa. Ja, en pro-VS trouwens, en daar willen we niet over praten. We willen het niet toegeven, omdat we niets anders willen dan “niet uitgelokt”. Alles is dus nep. Wat we zeggen, alles is een leugen. Maar om maar te zeggen: de VS bleven unilaterale dingen doen die echt schandalig waren. In 2000, in 1999, hebben we Belgrado 78 dagen lang gebombardeerd. Slechte zet. Absoluut. We hebben 78 dagen lang een hoofdstad van Europa gebombardeerd.

Het doel daarvan was om Servië in tweeën te breken en een nieuwe staat te creëren, Kosovo, waar we de grootste militaire NAVO-basis in Zuidoost-Europa hebben. We hebben daar de Bondsteel-basis neergezet omdat we een basis in Zuidoost-Europa wilden. En nogmaals, we hebben het over de neoconservatieven. Dit alles beschrijven ze eigenlijk in verschillende documenten. Je moet de verbanden leggen. Maar in een document getiteld Rebuilding Americas Defenses in the year 2000 zeggen ze dat de Balkan een nieuw strategisch gebied voor de VS is. We moeten dus grote troepen naar de Balkan verplaatsen, omdat hun idee letterlijk een risicospel is, en niet alleen goede betrekkingen of vrede. We hebben onze stukken op het schaakbord nodig. We hebben militaire bases nodig met de geavanceerde positionering van ons leger, overal ter wereld. Ze wilden dus een grote basis in Zuidoost-Europa. Ze hielden niet van Servië. Servië was sowieso dicht bij Rusland. Wij zijn de enige supermacht. Wij doen wat wij willen. Dus verdeelden ze het land, waarvan ze nu beweren dat ze dat nooit doen. Weet je, je verandert nooit de grenzen. We hebben Servië, opgericht door onze verklaring, uiteengerukt in een nieuw land: Kosovo. We hebben daar een enorme NAVO-basis neergezet, en dat was het doel. [Het doel] was niet om de onderdrukte moslimbevolking te redden. Het was heel belangrijk om het militair-industriële complex te redden, om een ​​mooie locatie in Zuidoost-Europa te hebben.

Toen trokken de VS zich in 2002 eenzijdig terug uit het Anti-Ballistische Raketverdrag. Eenzijdig. Welnu, dat was één van de stabilisatoren van de relatie met Rusland, en het was één van de stabilisatoren van de mondiale nucleaire situatie, wat absoluut gevaarlijk is. En de VS begonnen eenzijdig Aegis-raketten in eerst Polen en vervolgens Roemenië te plaatsen. En de Russen zeggen: “Wacht even, wat weten we? Zetten jullie dit erin? Jullie zijn een paar minuten verwijderd van Moskou. Dit is volkomen destabiliserend. zouden jullie misschien met ons willen praten?”.

Dus dan komt 2004, nog eens zeven landen in de NAVO: Letland, Litouwen, Estland, Roemenië, Bulgarije, Slowakije en Slovenië beginnen nu de Zwarte Zee aan te vullen. Roemenië en Bulgarije. Plotseling zijn het nu Noord-Atlantische landen. Maar het maakt allemaal deel uit van dit ontwerp, allemaal nauwkeurig omschreven, allemaal behoorlijk expliciet. We omsingelen Rusland.
In 2007 hield president Poetin een zeer duidelijke toespraak op de veiligheidsconferentie van München, zeer krachtig, zeer correct en zeer gefrustreerd, waarin hij zei: “Heren, jullie vertelden ons in 1990 dat de NAVO nooit zou uitbreiden. Dat was de belofte aan president Gorbatsjov, en het was de belofte aan president Jeltsin. En jullie hebben vals gespeeld, en jullie hebben herhaaldelijk vals gespeeld, en jullie geven niet eens toe dat jullie dit zeiden, maar het is trouwens allemaal duidelijk gedocumenteerd, en zoals je weet, op duizend archiefsites, dus het is gemakkelijk om dit allemaal te verifiëren.”

James Baker III, onze minister van Buitenlandse Zaken, zei dat de NAVO geen centimeter oostwaarts zou bewegen. En het was geen luchtige uitspraak. Het was een verklaring die herhaald en herhaald en herhaald werd. Hans-Dietrich Gensher, de minister van Buitenlandse Zaken van Duitsland, hetzelfde verhaal. De Duitsers wilden hereniging. Gorbatsjov zei: “Wij zullen dat steunen. Maar we willen niet dat dit ten koste gaat van ons”.
“Nee, nee, het gaat niet ten koste van jou”, [zeiden we]. “De NAVO zal geen inch oostwaarts bewegen, meneer de president”. Zo vaak herhaald in vele documenten, vele verklaringen van de secretaris-generaal van de NAVO, van de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, van de Duitse bondskanselier. Nu wordt dit natuurlijk allemaal ontkend door onze klodder buitenlands beleid, omdat we ons niets mogen herinneren. Vergeet niet dat dit allemaal niet was uitgelokt.
Dus terug naar 2007, Poetin houdt de toespraak en hij zegt: “Stop. Denk maar niet aan Oekraïne. Dit is onze 2100 kilometer lange grens. Dit maakt absoluut deel uit van de geïntegreerde economie van deze regio. Denk er niet eens over na”. Nu weet ik van insiders, uit al het diplomatieke werk dat ik doe, dat Europa tegen de VS zei: “Denk niet aan Oekraïne. Alsjeblieft, dit is geen goed idee. Stop gewoon". We weten van onze huidige CIA-directeur, Bill Burns, dat hij een zeer welsprekende, hartstochtelijke, gearticuleerde, duidelijke, zoals gewoonlijk geheime memo schreef, die we alleen te zien kregen omdat WikiLeaks het aan het Amerikaanse volk liet zien.

Maar we mogen niet weten wat onze regering doet, hoe ze ons aan een nucleair risico blootstellen en andere dingen. Oké, deze is eruit gekomen. En het heet “Njet betekent njet” , nee betekent nee. En wat Bill Burns in 2008 heel scherpzinnig en helder overbrengt aan Condoleezza Rice en terug naar het Witte Huis, is dat Oekraïne in werkelijkheid een rode lijn is. Doe het niet. Het is niet alleen Poetin. Het is niet alleen de regering van Poetin. Het is de hele politieke klasse van Rusland. En om ons allemaal te helpen, terwijl we erover nadenken, is het precies alsof Mexico zou zeggen: “Wij denken dat het geweldig zou zijn om Chinese militaire bases aan de Rio Grande te hebben. 
Wij zien niet in waarom de VS daar problemen mee zouden hebben."
Natuurlijk zouden we compleet gek worden. En dat moeten we natuurlijk ook doen. Het hele idee is zo absurd gevaarlijk en roekeloos dat je je niet eens kunt voorstellen dat volwassenen dit doen. Dus wat er gebeurt is – op grond van wat mij is verteld door de Europese leiders en door lange, gedetailleerde discussies – dat Bush Junior tegen hen zegt: “Nee, nee, nee, het is oké. Maak je geen zorgen. Ik hoor jullie over Oekraïne”. En dan gaat hij weg voor de kerstvakantie en komt terug, of het nu Cheney is, of het nu Bush is, wat het ook is, en zegt: “Ja, de NAVO gaat uitbreiden naar Oekraïne”. En de Europeanen zijn geschokt en boos. Ze zeiden: “Wat ben je aan het doen?”.

En toen hadden ze de NAVO-top in Boekarest, en dit was in 2008. En de Europeanen, bondskanselier Merkel, de Franse president, allemaal zeiden: “George, doe dit niet. Doe dit niet. Dit is buitengewoon gevaarlijk. Dit is echt provocerend. We hebben de NAVO niet echt nodig of willen niet tot aan de Russische grens”. Bush duwde, duwde, duwde.
Dit is in wezen een Amerikaans bondgenootschap, en zij hebben de toezegging gedaan. Oekraïne wordt lid van de NAVO. De ontwijking was: “Oké, we zullen ze nu niet precies de routekaart geven, maar Oekraïne wordt wel lid van de NAVO”. Omdat de VS en Rusland elkaar in die tijd ontmoetten in een NAVO-partnerschap was Poetin daar de volgende dag in Boekarest en zei: “Doe dit niet. Dit is volkomen roekeloos. In wezen is dit onze fundamentele rode lijn. Doe dit niet".

De VS willen hier niets van horen. Dit is ons grootste probleem van allemaal, omdat de neoconservatieven die al dertig jaar de touwtjes in handen hebben, geloven dat de VS kunnen doen wat ze willen. Dit is het meest fundamentele punt dat we moeten begrijpen over het Amerikaanse buitenlandse beleid. Ze hebben het mis. Ze blijven het verpesten. Ze blijven ons verwikkelen in oorlogen die meer dan biljoenen dollars kosten. Ze blijven veel mensen vermoorden. Maar hun fundamentele overtuiging is dat de VS de enige supermacht is. Het is de unipolaire macht, en we kunnen doen wat we willen. Ze wilden Poetin dus zelfs op dat moment niet horen. Ze konden de rest van de Europeanen niet horen. En trouwens, ze zeiden: “Georgië moet weer deel gaan uitmaken van de NAVO”. De enige manier om dat te begrijpen is via deze al lang bestaande Palmerston-Brzezinski-theorie. Dit is niet zomaar lukraak: “Oh, waarom nemen we Georgië niet?”. Dit is een plan, oké? De Russen begrijpen elke stap hiervan.

Dit is zo ongeveer het meest rampzalige buitenlandse beleid geweest dat je je maar kunt voorstellen. Hoe kun je van vrede in 1991, als je de kans hebt om een ​​vreedzame, coöperatieve wereld te creëren die daadwerkelijk welvarend zou kunnen zijn en samen goede dingen zou kunnen doen, overgaan naar de puinhoop waarin we ons bevinden? Er was een strategie voor nodig die zo stom, zo roekeloos en zo blind was. En dat is wat de neoconservatieven ons hebben gegeven. Ze gaven ons een strategie die luidde: “Wij regeren nu de wereld, en expliciet zullen wij de politieagenten van de wereld zijn. We zullen de oorlogen voeren die we moeten voeren, waar en wanneer we ze ook moeten voeren. Wij zullen ervoor zorgen dat er nooit een rivaal is”.
Als je dat lang genoeg doet, kom je terecht in een heleboel absoluut destructieve, stomme oorlogen. En de rest van de wereld leunt niet alleen maar achterover en zegt: “Oh, bedankt, VS. We zijn zo dankbaar dat jullie de leider zijn”. Ze zeggen: “Kom op, jullie vormen 4,1% van de wereldbevolking. Er is nog eens 95,9% van de wereldbevolking die eigenlijk alleen maar vrede en enige samenwerking zou willen, en niet dat jullie ons vertellen wat we moeten doen”. Deze strategie was dus expliciet en duidelijk en werd in de laatste jaren van feitelijk 1991 aangenomen.


De door de VS georganiseerde staatsgreep in Oekraïne in 2014 en het begin van de Oekraïense burgeroorlog

Er gaat dus nog iets mis. Wat gaat er mis? De Oekraïners willen geen NAVO-uitbreiding. De Oekraïners willen dat niet. Ze zijn er tegen. De publieke opinie zei: “Nee, dit is erg gevaarlijk. Neutraliteit, dat is veiliger. We zitten tussen oost en west. Wij willen dit niet”. Daarom kiezen ze Viktor Janoekovitsj, een president die zegt: “We zullen gewoon neutraal blijven”.
De VS zeggen: “Oh, wat is dit in vredesnaam? Oekraïne, zij hebben ook geen keus”. Janoekovitsj wordt uiteraard de vijand van de neoconservatieven. Dus beginnen ze natuurlijk te werken zoals de VS dat doen. We moeten van deze man afkomen. Misschien kiezen we daarna zijn tegenstander. Misschien storten we hem in een crisis, enzovoort. En inderdaad, eind 2013 wakkeren de VS absoluut een crisis aan die uitmondt in een opstand en vervolgens in een staatsgreep. En ik weet opnieuw, uit ervaring uit de eerste hand, dat de VS daar diepgaand bij betrokken waren. Je kunt onze senatoren tussen de menigte zien opstaan. Zoals, als Chinese functionarissen naar 6 januari zouden komen en zouden zeggen: “Ja, ja, ga”, weet je, hoe zouden we het vinden als Chinese leiders zouden komen en zeggen: “Ja, we stonden 100 procent achter jullie”. Amerikaanse senatoren staan ​​in Kiev op en zeggen tegen de demonstranten: “Wij staan ​​100 procent achter jullie”. Victoria Nuland geeft op beroemde wijze de koekjes door. Maar het was veel, veel meer dan de koekjes, kan ik je vertellen. En dus spanden de VS samen met het Oekraïense recht om Janoekovitsj omver te werpen, en er vond een gewelddadige omverwerping plaats in de derde week van februari 2014.

Toen begon deze oorlog. Deze oorlog begon niet eens in 2022. Het begon in 2014. Dat was het uitbreken van de oorlog, toen een gewelddadige staatsgreep een Oekraïense president omver wierp die neutraliteit wilde. En zijn veiligheidsmensen zeiden tegen hem: “Je gaat vermoord worden”. En dus vloog hij naar Charkov en vervolgens verder naar Rusland. Die dag erkenden de VS onmiddellijk, in een nanoseconde, de nieuwe regering. Dit was een staatsgreep. Dit is hoe de CIA haar regime-change-operaties uitvoert. Dit is dus het moment waarop de oorlog begint. Het inzicht van Poetin, dat op dit moment volkomen juist was, was: “Ik laat de NAVO mijn marinevloot en mijn marinebasis op de Krim niet afnemen. Makan jullie een grap?".
De Russische marinebasis in de Zwarte Zee, die het doelwit was van de Krimoorlog, en op zijn manier ook het doelwit is van deze oorlog in Sebastopol, is daar al sinds 1783. En nu zegt Poetin: “Oh, wil de NAVO binnen lopen? Nee". En dus organiseerden ze dat referendum. Dit is een Russische regio en de steun is overweldigend: “We blijven bij Rusland, dank jullie wel. Niet met deze nieuwe regering na de staatsgreep.” Er breekt een uitbraak uit in de oostelijke provincies, de etnisch Russische provincies, in de Donbas, in Loehansk en Donetsk, en er is veel geweld.

Dus de oorlog begint in 2014. Dus zeggen dat iets niet is uitgelokt in 2022 is een beetje bizar voor iedereen die überhaupt een normale krant leest. Maar in ieder geval begint dan de oorlog, en binnen een jaar zeggen de Russen heel wijs: “We willen deze oorlog eigenlijk niet, we willen Oekraïne niet bezitten, we willen geen problemen aan onze grens. Wij willen vrede gebaseerd op respect voor de etnische Russen in het oosten en politieke autonomie, omdat u, de staatsgreepregering, heeft geprobeerd alle Russische taal, cultuur en rechten van deze mensen uit te bannen nadat u een gewelddadige staatsgreep had gepleegd. Dat accepteren wij dus niet”.
Dus wat daaruit voortkwam waren twee overeenkomsten, de Minsk 1- en de Minsk 2-overeenkomsten. Het Minsk 2-akkoord werd gesteund door de VN-Veiligheidsraad en daarin stond dat vrede tot stand zou komen op basis van de autonomie van de Donbas-regio. Nou, heel interessant. De Russen zeiden niet: “Dat is van ons, dat willen we”, al die dingen die elke dag worden beweerd, dat Poetin alleen maar het Russische imperium wil herscheppen, territorium wil veroveren.

Niets van dat alles, het tegenovergestelde. [Hij zei:] “We willen het gebied niet. We willen eigenlijk gewoon autonomie op basis van een overeenkomst die is bereikt met de Oekraïense regering”. Dus wat was de Amerikaanse houding ten opzichte daarvan? Het was om tegen de Oekraïners te zeggen: “Maak je daar geen zorgen over. Kom op, maak je er geen zorgen over. Jullie behouden je centrale staat. Wij willen niet dat Oekraïne verzwakt wordt. Wij willen gewoon de NAVO in een verenigd Oekraïne. Ga niet voor decentralisatie”. We vertellen hen dat ze het verdrag dat ze hebben ondertekend, moeten afblazen. Vervolgens beschuldigen we Rusland ervan geen diplomatie te hebben. We blazen elke overeenkomst af. We wuiven het weg, zonder ook maar een inch naar het oosten te bewegen.
We blazen het anti-ballistische raketverdrag af. Er zijn zoveel tussenliggende oorlogen onder leiding van de NAVO. Ik heb Syrië niet eens genoemd, de poging van de CIA om Assad in Libië omver te werpen, enzovoort. En we blazen de akkoorden van Minsk af. En eigenlijk legde Angela Merkel uit in een nogal schokkend openhartig interview dat ze vorig jaar gaf toen haar werd gevraagd waarom Duitsland niet hielp bij het handhaven van de overeenkomst van Minsk, omdat Duitsland en Frankrijk garant stonden voor de overeenkomst van Minsk in het kader van iets dat het proces van Normandië wordt genoemd. zei: “Nou, we dachten dat dit was om de Oekraïners wat tijd te geven om hun kracht op te bouwen”.


De aanloop naar de Russische invasie van Oekraïne in 2022

Dus de oorlog ging door. De VS pompten wapens in, bouwden bewapening op, waren bezig met het opbouwen van wat het grootste leger van Europa zou worden, eigenlijk een enorm leger waar Rusland naar keek [en zei:] “Wat zijn jullie aan het doen? Jullie leven Minsk niet na. Jullie bouwen dit enorme Oekraïense leger op”. [Een leger] betaald door de Verenigde Staten. En in 2021 had Poetin een ontmoeting met Biden. En na de bijeenkomst legde hij een ontwerp van een veiligheidsovereenkomst tussen Rusland en de VS op tafel.
Hij heeft het op 15 december 2021 op tafel gelegd.
Het is de moeite waard om te lezen. Zeer plausibel document. Met een deel ervan ben ik het niet eens. Het is een verhandelbaar document, iets waarover je zou onderhandelen. Ik dacht dat de kern ervan was: “Stop de NAVO-uitbreiding”. En ik heb op dat moment zelf het Witte Huis gebeld en gezegd: “Voer hier geen oorlog over. We hebben geen NAVO-uitbreiding nodig voor de Amerikaanse veiligheid. In feite is het een tegenwicht voor de Amerikaanse veiligheid. De VS moeten niet pal tegenover de Russische grens staan. Zo belanden we in de Derde Wereldoorlog. Wij worden niet bedreigd door Rusland. We worden niet bedreigd door Rusland en dat Oekraïne neutraal is, is geen bedreiging voor de Amerikaanse veiligheid. Het bouwt aan de Amerikaanse veiligheid, punt uit. Het is niet eens een concessie. Het is een voordeel voor ons. Laat wat ruimte tussen jou en hen. Dat is wat we willen, wat ruimte zodat we niet per ongeluk struikelen. Dat is de echte logica van deze wereld. Geef een beetje ruimte, we hoeven niet overal te zijn. We spelen geen risico. We proberen ons leven te leiden. We proberen onze kinderen veilig te houden. We proberen niet elk deel van de wereld te bezitten”.

Het formele antwoord van de Verenigde Staten was dat kwesties over de NAVO niet onderhandelbaar zijn. Ze gaan alleen tussen NAVO-landen en NAVO-kandidaten. Geen enkele derde partij heeft hierin enig belang of zeggenschap. Nogmaals, om de analogie te gebruiken: [het is alsof] Mexico en China Chinese militaire bases aan de Rio Grande willen plaatsen [en zeggen] dat de Verenigde Staten niet het recht hebben om zich ermee te bemoeien en er geen interesse in hebben. En dit was de formele reactie van de VS in januari 2022. Dus niet uitgelokt? Niet precies. Dertig jaar provocatie waarbij we de vrede niet als antwoord konden aanvaarden. Het enige wat we kunnen zeggen is: “We zullen doen wat we willen, waar we maar willen, en niemand heeft hier iets over te zeggen”.


De vazalisering van Europa (en het opblazen van de Nord Stream-pijpleidingen)

Voordat Europa volledig een soort vazalprovincie van de Amerikaanse regering werd, wilden ze wat zij collectieve veiligheid noemden, wat inhield dat we veiligheidsregelingen willen waarin de veiligheid van het ene land de veiligheid van een ander land niet verpest. Er waren grofweg drie routes.
Eén pad was dat van de OVSE, de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa. Een heel goed idee. Het zijn West-Europa, Centraal-Europa, Oost-Europa en de voormalige Sovjet-Unie. En het idee was: laten we ons allemaal samenbrengen onder één soort charter en dan komen we tot een collectieve veiligheidsregeling. Ik vond het leuk. Dit is wat Gorbatsjov zei: “Wij willen geen oorlog met u, wij willen geen conflict met u, wij willen collectieve veiligheid”.
Tweede regeling, die eigenlijk heel logisch is: Gorbatsjov ontbond het Warschaupact, we hadden de NAVO moeten ontbinden, [we hadden moeten] zeggen: “De NAVO was daar om zich te verdedigen tegen een Sovjet-invasie. Er zal geen Sovjet-invasie plaatsvinden. Sterker nog, na december 1991 is er niet eens meer een Sovjet-Unie”. Waarom bestaat de NAVO? De NAVO werd opgericht ter verdediging tegen de Sovjet-Unie. Dus waarom ging het door na Gorbatsjov en Jeltsin?
De neoconservatieven. Ze zeggen het expliciet in hun documenten: dit is onze manier om onze hegemonie in Europa te behouden. Met andere woorden: dit is onze manier om onze stem in Europa waar te maken. Europa beschermt niet, en beschermt ons zelfs niet. Dit is hegemonie. We hebben onze stukken op het schaakbord nodig. De NAVO zijn onze stukken op het schaakbord.

Waarom zou Duitsland toestaan ​​dat garnizoenen van buitenlandse troepen tachtig jaar lang op zijn grondgebied gelegerd zouden worden? Ik begrijp het niet. Waarom zouden Europese landen dat toestaan? Er zijn fundamentele mechanismen die ik niet begrijp. Werkelijk, nadat ik hier meer dan veertig jaar mee bezig ben geweest en alle leiders heb gekend, en ik ken Scholz en ik ken anderen, begrijp ik het niet. Maar als de VS een militaire basis in jouw land hebben, trekt dat echt aan veel van de politieke touwtjes in jouw land. Het heeft echt invloed op de politieke partijen. Het loont echt. Met andere woorden: de Duitsers zijn hierin geen vrije actoren. Dat is het punt.

De vraag is: waarom zouden de Duitsers dit willen? Waarom zouden de Duitsers, nadat de VS de Nord Stream-pijpleidingen hadden opgeblazen, niet hebben gezegd: “Waarom hebben jullie dat gedaan? Dit is onze economie. Jullie hebben het gewoon opgeblazen”. Maar dat doen ze niet. Ze zijn zo ondergeschikt aan de Amerikaanse belangen. Het is een beetje moeilijk te begrijpen, omdat het voor Europa geen zin heeft. Het is echt triest. En het brengt veel schade toe aan Europa. Het vernietigt Oekraïne trouwens. Dat is het eerste punt. Het vernietigt Oekraïne. Het richt veel schade aan Europa aan en verspilt heel veel levens en geld in de Verenigde Staten, wat de neoconservatieven niet meerekenen. En bijna niemand staat op en praat erover. Het [verhaal dat deze oorlog niet is uitgelokt] is complete onzin. Het is complete onzin. Het is voor mensen die zich van vóór 24 februari 2022 niets willen herinneren. Maar er zit een hele lange geschiedenis aan vast die absoluut absurd en tragisch is. Ik bedoel, het is absurd. Het is ronduit tragisch. 500.000 Oekraïners zijn voor niets omgekomen.


Amerika's eeuwigdurende oorlogsmachine

Dit heeft niets met moraliteit te maken. Het heeft niets met westerse waarden te maken. Het heeft niets te maken met Amerikaanse waarden. Voor zover ik kan zien heeft het niet eens met Amerikaanse belangen te maken, al zeggen ze wel dat Amerikaanse belangen op het spel staan. Welnu, we hebben sinds 2001 misschien wel zeven biljoen dollar uitgegeven aan deze roekeloze voortdurende oorlogen. De schuld is gestegen van ongeveer 30% van het nationaal inkomen naar meer dan 100% van het nationaal inkomen. We hebben rampzalige oorlogen gehad. Is dit het Amerikaanse belang? Nee. Ik bedoel, misschien hadden we onderweg wel een brug of een weg kunnen herbouwen, of niet, een kilometer sneller spoor in ons land of zoiets. Maar nee, we moesten biljoenen en biljoenen uitgeven aan oorlogen. Dus naar mijn mening is het allemaal volkomen pervers. Maar wat ik verbazingwekkend vind, is dat je af en toe de waarheid op zo'n vulgaire manier zult vinden. Nee, ze tellen de Oekraïense levens niet mee. Het maakt ze helemaal niets uit. En soms zeggen ze dat het hen niets kan schelen. Mitt Romney zei: "Het is het beste koopje: er gaan geen Amerikaanse levens verloren". Dick Blumenthal zei hetzelfde. Kortom, dit is een koopje, het kost geen Amerikanen het leven.


Het risico van een nucleaire oorlog

Eén ding dat iedereen zou moeten begrijpen is dat Oekraïne nooit lid zal worden van de NAVO zonder een nucleaire oorlog, omdat Rusland dat nooit zal toestaan, punt uit. Dus elke keer dat we het zeggen, bedoelen we alleen maar dat de oorlog voortduurt en dat er meer Oekraïners worden vernietigd. We zijn bereid daarvoor een nucleair conflict te riskeren. [Amerikaanse leiders zeggen:] “We zullen niet gechanteerd worden door deze nucleaire dreiging, enzovoort”. Godverdomme, je kunt je maar beter zorgen maken. We hebben het over een tegenhanger die 6.000 kernkoppen heeft. We hebben 6.000 kernkoppen. We hebben veel gekke mensen in onze regering. Ik weet het. Ik ben volwassen genoeg om na 44 jaar beroepsleven te weten dat er in ons land veel ongematigde mensen zijn. We hebben veel bondgenoten die zeggen: “Oh, we kunnen dit”. We hebben tegenwoordig een president van Letland die twittert of Xing of wat het gezegde ook is: “Rusland delenda est”. Met andere woorden: “Rusland moet vernietigd worden”. Carthago delenda est. Delenda est. Carthago verwijdert zich van de oude Cato en moet vernietigd worden. Eerlijk gezegd, een president van een Baltische staat die twittert dat Rusland vernietigd moet worden? Is dit verstandig? Is dit veilig? Gaat dit jouw familie en mijn familie veilig houden? Zijn we gek geworden? En al die tijd heeft Biden Poetin niet één keer gebeld.

Ik spreek met zeer hoge Russische functionarissen. Ze zeggen: “We willen onderhandelen. Natuurlijk zullen we praten”. Zelensky, quote unquote, maakte het illegaal. En de Verenigde Staten zeggen: “Wel, we zullen niets doen wat de Oekraïners niet willen. Dit is trouwens krankzinnig, alsof dit echt iets tussen Oekraïne en Rusland is. Dit gaat over de Verenigde Staten en Rusland. Dit zou iedereen moeten begrijpen. Dit gaat niet eens over Oekraïne en Rusland. Dit gaat over de aanwezigheid van de VS in Oekraïne en Rusland. Dus degenen die moeten praten zijn Biden en Poetin, punt uit. En ik blijf tegen Biden zeggen: “Als je mijn Zoom-account wilt gebruiken, gebruik het dan alsjeblieft. Ik leen je mijn telefoon. Jij belt, start de onderhandelingen. Ik vind het niet leuk dat mijn familie het risico loopt op een kernoorlog”.

Maar ze willen niet onderhandelen omdat ze, denk ik, tot nu toe geloofden dat ze hun zin zouden krijgen door middel van bluf, superioriteit van geweld of superioriteit van financiën. Ze gokten omdat ze gokten met de levens van iemand anders, het land van iemand anders en het geld van iemand anders, ons geld, het geld van de belastingbetaler. Maar ze waren aan het gokken. Niet met hun eigen inzet, maar ze waren aan het gokken. Ze zijn niet erg slim. Ze hebben de hele tijd verkeerd gegokt. Poetin zei: “Nee. Voor ons is dit existentieel. Voor jullie is het blijkbaar een spel van risico. Jullie hebben je stuk op dat schaakbord nodig”. Alsof de Amerikaanse NAVO-troepen in Oekraïne op de één of andere manier existentieel zijn voor de Verenigde Staten, in tegenstelling tot een neutraal Oekraïne. Ze dachten dat ze hun zin zouden krijgen. En ik heb de hele tijd met hoge functionarissen gesproken die dachten dat Rusland geen bezwaar zou maken of geen bezwaar kan maken, of opzij zal worden geschoven of op de knieën zal vallen met Amerikaanse financiële sancties, of zal bezwijken voor de Amerikaanse HIMARS en hen zal aanvallen. Het ene naïeve idee na het andere.

En mijn absolute kernpunt is dat, totdat Biden rechtstreeks met Poetin spreekt en begint te praten, onze levens ernstig in gevaar zijn. En het is voor mij onvoorstelbaar dat we in een openlijke oorlog verwikkeld zijn, zoals we nu zijn, en dat we op dit moment niet eens proberen de weg naar vrede te vinden.


Het mislukken van de anti-Russische sancties

Toen de VS in maart 2022 sancties tegen Rusland oplegden, net na het begin van deze laatste fase van de oorlog die in 2014 begon, kende ik hoge Amerikaanse financiële functionarissen en zij zeiden: “Oh, we hebben ze. Dit gaat ze verpletteren”. Ik zei: “Ik denk het niet. Vorige week was ik in Latijns-Amerika. Dit gaan ze niet doen. De week daarvoor was ik in India. Zo zal het niet gaan”. Wat er dus gebeurde, waren de enigen die de sancties toepasten: de Europeanen, de Verenigde Staten en een paar bondgenoten in Oost-Azië. Japan, Korea, Australië, Nieuw-Zeeland, Singapore. De rest van de wereld zei: “Wij maken daar geen deel van uit. Wij tekenen hier niet voor. We houden hier niet van, we zijn het niet eens met de NAVO-uitbreiding, we houden niet van dit verhaal”. En de sancties zijn behoorlijk nutteloos gebleken vergeleken met wat deze grootsheid van de Amerikaanse strategen dacht. Het komt dus neer op de vraag: wat denkt de rest van de wereld? De rest van de wereld heeft geen hoge dunk van de Verenigde Staten. Wat het land doet, zo lijkt het, is een bizar land.

Waarom dringen jullie aan op uitbreiding van de NAVO? Waarom betrekken jullie ons in jullie oorlog? Wij willen dit niet echt. Interessant genoeg is het grootste deel van de rest van de wereld overigens niet tegen de Verenigde Staten. Ze zeiden: “Laat ons niet voor al deze dingen kiezen. Dit is niet onze strijd, en we vinden het niet eens leuk wat je doet. Sluit gewoon vrede, breng de zaken tot rust. We willen geen slechte relaties”. Het is dus niet zo dat de wereld vijandig is, maar Washington begrijpt dit helemaal niet. Ik spreek voortdurend met veel wereldleiders in ontwikkelingslanden. Het is mijn taak als ontwikkelingseconoom. Dus ik praat met wereldleiders, ministers van Buitenlandse Zaken, staatshoofden enzovoort. En ik ken hun begrip en positie heel duidelijk. Ik weet niet of het Witte Huis, Blinken of iemand anders in de regering zelfs maar deze basispunten begrijpt, maar voor mij was het duidelijk.


Het nationale veiligheidsapparaat als de echte sturende kracht in de VS

Ik denk dat er een groot, diepgaand project van het veiligheidsapparaat bestaat dat dertig jaar teruggaat. Ik denk dat de CIA nog steeds een sturende kracht is. De Nationale Veiligheidsraad is uiteraard een sturende kracht. Het Pentagon is duidelijk een sturende kracht. De strijdkrachtencommissies. Het gaat niet om één individu, maar het is een project dat al lang geleden is begonnen en dat geen verandering kent. En we hebben geen president die erg flexibel van geest is. We hebben geen president die hier bovenop zit. Hij lijkt mij geen wendbare president. Niet wendbaar, niet effectief, niet noodzakelijkerwijs de leiding, niet noodzakelijkerwijs beslissingen nemend. Ik weet het niet echt. Maar wat ik wel weet is dat het geen improvisatie is, het is een roer dat blijft hangen, zou ik zeggen. Met andere woorden, ze kunnen niet iets anders doen. En elke improvisatie is dat het laatste wat ze probeerden niet werkte. Dus nu moeten ze snel iets anders improviseren omdat het roer vastzit. We gaan dus door op hetzelfde destructieve pad en het werkt niet. Dus, oh mijn God, we moeten iets anders doen. Dat is het improvisatiegedeelte. Maar wat niet verandert, zijn doelen, richting en strategie.

De CIA is het instrument voor regimeverandering. De VS zijn het enige land ter wereld dat afhankelijk is van regimeverandering. Als, zou ik zeggen, het voornaamste instrument van het buitenlands beleid. Met andere woorden, de meeste landen, vrijwel elk klein land, elk land met een middenmacht, als het een ander land niet leuk vindt, moet het er mee dealen of komt het bij de Verenigde Staten smeken om dat land uit te schakelen. En wij zijn het land dat de kost verdient door andere regeringen omver te werpen. En dat is geen goede roeping voor ons. Het eindigt bijna altijd in een ramp, in bloedvergieten, in aanhoudende instabiliteit. Maar dat is de helft van de taak van de CIA. De CIA is ook een inlichtingendienst. Het verzamelt informatie en maakt analyses, en het geeft inlichtingenbevindingen. En ik heb helemaal geen probleem met die rol, al wil ik niet dat ze ons bespioneren. Maar ik denk dat het doen van inlichtingen voor de Amerikaanse regering noodzakelijk is. Maar omdat ik een privéleger ben of een verborgen kracht die regeringen omverwerpt, onrust veroorzaakt, mensen aan de macht brengt, die geheime operaties uitvoert, ben ik daartegen.


De Amerikaanse poging tot regimeverandering in Syrië

In 2011 doet Obama het absolute neoconservatieve spel door bijna uit het niets te zeggen: “Trouwens, waarom werpen we Bashar al-Assad, de president van Syrië, niet omver?”. Nou, dat is een beetje raar. Maar opeens hoor je: ‘Assad moet gaan’. Ik was bij Morning Joe toen die uitspraak van Hillary werd gedaan. En Joe Scarborough keek me aan en zei: "Jeff, wat denk je ervan?". Ik zei: “Nou, hoe gaan ze dat doen? Dat klinkt als weer een behoorlijk stom idee”. Dat was 2011. Sindsdien hebben we dertien jaar oorlog gehad in Syrië. Honderdduizenden doden. Natuurlijk heeft hij het land vernietigd. En wie is president? Bashar al-Assad. En ja, in 2012 waren er dingen aan de hand in Syrië. Maar de president zei: “Oké, we zullen de CIA sturen om de regering in Syrië omver te werpen”. En als iemand het zich afvraagt: we doen dit tientallen keren. Maak je dus niet de illusie dat dit ongebruikelijk is. Het is de taak en het mandaat van de CIA om regeringen in andere landen omver te werpen.

Oké, dus we beginnen de jihadisten in Syrië te bewapenen. Gek ding. En de VS zeggen: “Assad moet gaan”. Dus start de VN een diplomatiek proces om te proberen vrede te vinden, wat de taak van de VN is. Het is niet bedoeld om een ​​verandering van het Amerikaanse regime door te voeren, het is om te proberen vrede te vinden. De VN slaagt er dus in om alle partijen zover te krijgen dat ze instemmen met een vredesakkoord – behalve één, de VS. Ja. Dus het idee dat je geen vrede zou kunnen vinden, dat je al deze verschillende facties in Syrië niet zou kunnen vinden, is onjuist. Er werd een akkoord bereikt, maar er was één obstakel dat het akkoord in de weg stond. En het obstakel was dat de VS op de eerste dag van dit akkoord zeiden: “Assad moet gaan”. En het antwoord was: “Waarom hebben jullie geen proces? Over twee of drie jaar zullen er verkiezingen zijn. Gooi de regering niet omver”. De eerste dag hebben we dit allemaal op zijn plaats. En Obama, nou ja, ik weet niet of het Obama was, waarschijnlijk Hillary, maar wat dan ook, zei nee. Daarom was er geen akkoord. Maar de stroomafwaartse gevolgen daarvan waren gruwelijk. Waarschijnlijk hebben we ISIS vrij direct gecreëerd, omdat we de hele tijd jihadisten hebben gefinancierd.


De vernietiging van Libië

In Libië deden ze precies hetzelfde. En kijk je naar Libië, ze besloten Gaddafi uit te schakelen. Waarom? Niemand weet het echt. Niemand weet het omdat sommige mensen zeggen dat Sarkozy wist dat Gaddafi had bijgedragen aan Sarkozy's campagne, dat het een persoonlijke vendetta was. Er zijn honderd theorieën. Het feit dat er honderd theorieën zijn, toont aan dat het allemaal onzin was, om een ​​technische, diplomatieke term te gebruiken. Je kunt op dit moment niet eens weten waarom. Wat je weet is dat ze een resolutie van de VN-Veiligheidsraad misbruikten om de bevolking van Benghazi te beschermen, om een ​​maandenlang NAVO-luchtbombardement op Libië te lanceren, totdat ze de regering ten val brachten en een oorlog in Afrika ontketenden voor de komende dertien jaar, tot op de dag van vandaag. die nog steeds alle landen van de regio in beroering brengt. Ze doen deze dingen omdat ze het kunnen, omdat het niet telt. Misschien nog een theorie die misschien zelfs waar is. Welk verschil? Het is geld, het is een bedrijf. We runnen een bedrijf, we proberen wapens, we doen dit. Misschien is het vanuit iemands gezichtspunt allemaal een succes dat je al die oorlogen voert met deze grote militaire machine. Ik weet het niet. Dat is een theorie die niet geheel kan worden verworpen, want wat je niet kunt doen, is kijken en zeggen: “Mijn God, we hadden een geopolitieke reden om dit te doen”.


Regimeverandering thuis: de moord op Kennedy

Waarschijnlijk 61 jaar geleden had [de CIA] hun eerste aanval op [regimeverandering in de VS] met president Kennedy van, denk ik – beste gok – op zijn minst misschien een malafide CIA of misschien een officiële CIA of misschien een gecompartimenteerde CIA-operatie. Het was duidelijk iemands operatie, niet Lee Harvey Oswald. Alles wat we weten en al het bewijsmateriaal wijst in die richting. Vroeger werd gezegd: waarom zijn de Verenigde Staten het enige land ter wereld dat nog nooit een staatsgreep heeft gehad? En het antwoord was: wij zijn het enige land dat geen Amerikaanse ambassade heeft. Maar waarschijnlijk hebben we op klaarlichte dag op 22 november 1963 een staatsgreep gehad, en daar zijn we nooit helemaal overheen gekomen, en we hebben er ook nooit naar gekeken. Integendeel, we hebben het vanaf het begin verborgen gehouden. En druppel voor druppel komt er bewijs naar buiten, inclusief het meest recente bewijs, dat die magische kogel, die één van de rechtvaardigingen was van het absurde verhaal van een eenzame schutter, ook werd ontkracht door het, denk ik, nu 88 jaar oude geheim van de serviceagent die zei: "Ik heb die kogel eigenlijk vanaf de achterkant van Kennedy's stoel in de limousine op de brancard van het Parkland Hospital geschoten". Er zijn dus zoveel dingen mis met het officiële verhaal. Ik bedoel, het is belachelijk. Bijna niemand gelooft het, of zou het moeten geloven. Maar het is ook interessant voor alles wat we bespreken: hoogstwaarschijnlijk was het een staatsgreep op klaarlichte dag, met de enorme hoeveelheid bewijsmateriaal dat het een samenzwering op hoog niveau was. En toch ging het de afgelopen 61 jaar voorbij zonder enige officiële praktische aantekening van dat feit.


De Amerikaanse staatsgreep in Haïti

Ik werd gevraagd om [president] Aristide in Haïti te helpen. Ja, oké, Haïti is zo arm, zo onstabiel, zo wanhopig. En Aristide vroeg mij om economische hulp. Dat is wat ik doe, dat is mijn expertise. Dus vloog ik naar Port au Prince en had een heel goede ontmoeting met hem. En aan het einde van de bijeenkomst zei hij: 'Meneer Sachs, ze gaan mij uitschakelen. Ze gaan mij eruit halen”. En [ik zei]: “Wat bedoelt u?”. “Ze gaan mij omverwerpen”. Oké, sorry dat ik zo naïef ben als ik. Ik zei: “Nee, we gaan ervoor zorgen dat dit werkt. We gaan dit laten werken”. “Nee, nee, nee, ze gaan mij eruit halen”. Ik zei: 'Nee, nee, ik ga terug naar Washington. We gaan helpen met de Inter-Amerikaanse Ontwikkelingsbank, de Wereldbank en het IMF en... oh, ik ben zo naïef. Dus dan besluiten ze natuurlijk om ze eruit te halen. En de manier waarop ze dat doen, destabiliseert het land. Dus het eerste wat we moeten doen is het IMF sluiten, de Wereldbank sluiten, de Inter-Amerikaanse Ontwikkelingsbank sluiten: afknijpen, afknijpen, afknijpen. Het volgende is dat je een paar huurlingen stuurt die problemen gaan veroorzaken, die vanuit de Dominicaanse Republiek de grens overkomen. Het laatste wat nogal opmerkelijk was, was dat de Amerikaanse ambassadeur op een dag letterlijk bij hem aan de deur verscheen en zei: “Meneer de president, u moet vluchten. Er staat een vliegtuig op u te wachten, anders is uw leven in gevaar”. En ze brachten hem naar een vliegtuig met een ongemarkeerde staart, en 23 uur later was hij in de Centraal-Afrikaanse Republiek. Dit heet dus een staatsgreep. Een staatsgreep op klaarlichte dag.


Het Amerikaanse bombardement op de Nord Stream-pijpleiding

De VS hebben de Nord Stream opgeblazen zoals het waarschijnlijk tientallen keren had beloofd, maar de meest recente van die gelegenheden was [toen] president Biden [in februari 2022] in een verklaring aan de pers zei: “Als de Russen binnenvallen Oekraïne, Nord Stream is klaar”. En een verslaggever die hem de vraag stelde: “Nou, meneer de president, hoe kunt u dat zeggen? Hoe zou je dat kunnen doen?". En hij kijkt en zegt heel ernstig: "Geloof me, we hebben onze manieren". En dan kun je teruggaan en duizend clips vinden van Victoria Nuland en [Ted] Cruz en iedereen die zegt: “Dit moet stoppen, dit moet stoppen. Wij zullen het nooit laten gebeuren. Het zal vernietigd worden, er zal een einde aan komen.” Oké, dus toen werd het opgeblazen, en kort daarna was ik op Bloomberg. Ik weet niet meer of het de volgende dag of de dag erna was. En ik zei: “Weet je, ik denk dat de VS dit hebben gedaan”. “Meneer Sachs, hoe kunt u dat zeggen?!”.

En ik zei: 'Eerst zei de president dat het voorbij zou zijn, en dan zijn er daadwerkelijk enkele metingen van vliegtuigen in de buurt, enzovoort. En er was de tweet van de voormalige en nu huidige minister van Buitenlandse Zaken van Polen, Radosław Sikorski, de echtgenoot van Anne Applebaum, die zei: 'Bedankt, VS', met een foto van het water dat over de opgeblazen pijpleiding borrelt. Ja, er was een beetje bewijs dat de Verenigde Staten dit hadden gedaan, heel erg bedankt. Ze zeiden dat ze dat zouden doen en ze hebben het gedaan”. Ik werd binnen 30 seconden uit de lucht gehaald. [De presentator] luisterde naar iets in het oordopje, wat ik me alleen maar kon voorstellen: "Haal die klootzak uit de lucht". En zei gewoon: "Dit interview is voorbij". En hij stopte. En daarna hekelde een andere presentator mij een paar minuten lang. Dat was de laatste keer dat ik iets zei over de reguliere media, moet ik u zeggen. [Maar Nord Stream] is een groot probleem. Het is een oorlogsdaad. Het helpt om te begrijpen waar deze oorlog in Oekraïne om draait. Het helpt ons te begrijpen dat dit een oorlog is tussen de Verenigde Staten en Rusland, die met vele middelen wordt uitgevochten. Het is belangrijk om het te begrijpen. Het heeft ook een diepere economische betekenis omdat het deel uitmaakt van een al lang bestaand Amerikaans idee om Duitsland en Rusland economisch nooit te dicht bij elkaar te laten komen. Er zit dus veel in dat verhaal.


De oorsprong van Covid

De vraag bij Covid is welk lab en op welke manier? Het is vrijwel zeker niet uit de natuur voortgekomen. Het kwam vrijwel zeker voort uit een doelbewust onderzoeksproject met als kernidee: een natuurlijk virus nemen en het besmettelijker maken. En we hebben daar één grote blauwdruk voor, namelijk een onderzoeksvoorstel genaamd DEFUSE, dat in 2018 werd ingediend bij het ministerie van Defensie bij de eenheid genaamd DARPA. En het is een soort kookboek voor het maken van het virus dat Covid-19 veroorzaakt en het virus heet SARS-CoV-2. En wat onderscheidend is aan SARS-CoV-2 is dat het iets heeft dat een proteolytische splitsingsplaats wordt genoemd, en specifiek iets dat een furine-splitsingsplaats wordt genoemd. En het zijn slechts enkele stukjes van het genoom die dit ding verdomd besmettelijk maken. En wat interessant is, is dat voor deze klasse van vleermuisvirussen, die betacoronavirussen worden genoemd, waar SARS vandaan komt, en waar Covid-19 vandaan komt, voor die klasse van virussen, en er zijn er honderden bekend, geen van hen in de natuur ooit dat specifieke stukje van het genoom had. Maar wel SARS-CoV-2.

En dat stukje van het genoom, de furinesplitsingsplaats, was vanaf 2005 een voorwerp van onderzoeksaandacht, omdat men begreep dat als een virus dat zou hebben, het binnendringen van het virus in menselijke cellen gemakkelijker zou worden. Zij maakten het virus dus besmettelijk voor de mens. SARS-1, de eerste uitbraak van een dergelijk virus in 2003 in Hong Kong, was hoogstwaarschijnlijk een natuurlijk virus dat afkomstig was van een landbouwdier, en het was niet zo besmettelijk. Het kostte enkele duizenden mensen het leven. Maar met SARS-1 werd je wekenlang heel erg ziek voordat je besmettelijk was voor iemand anders. En dat betekende dat het niet zo moeilijk was om het te stoppen door mensen met de symptomen te isoleren. Met SARS-CoV-2 ben je zelfs zonder symptomen besmettelijk. Soms ben je volledig asymptomatisch. Dus wat is het verschil tussen SARS-1 en SARS-CoV-2? De furine-splitsingsplaats. En in 2005, dus bijna twintig jaar geleden, werd dat experiment gedaan waarbij ze zeiden: “Oh, neem SARS-1, voeg daar een furinesplitsingsplaats aan toe, dit ding wordt echt besmettelijk”. En er is een reeks experimenten ondernomen die ‘gain of function’-experimenten worden genoemd, waarbij je het virus opzettelijk manipuleert om het besmettelijker te maken.

In 2015 hadden we een volledig onderzoeksprogramma gefinancierd door de NIH, door Tony Fauci's eenheid, naar betacoronavirussen, waarbij de leidende wetenschappers zich concentreerden op deze furine-splitsingsplaats, dus beginnen ze steeds meer gerichte experimenten uit te voeren. Het antwoord [op de vraag waarom ze dit zouden doen] heet biodefensie. En dan is de echte vraag, waar ik het antwoord niet op weet: “Is dat biologische oorlogvoering of echte verdediging?”.
De NIH werd vanaf 2001 de onderzoekseenheid van het ministerie van Defensie. Herinner je je de miltvuuraanval nog na 9/11? Het waren waarschijnlijk wij, weet je, een aantal Amerikaanse wetenschappers die ofwel zeker provoceerden of gekke dingen deden, ofwel ontevreden waren of het budget van het ministerie van Defensie verhoogden. Ik weet het niet. Ik weet het antwoord daarop niet. Ik weet dat het Ministerie van Defensie daarna zijn begroting via de eenheid van Tony Fauci heeft gesluisd, die plotseling de grootste eenheid van de NIH werd, en dat Fauci het hoofd werd van wat beleefd biodefensie wordt genoemd. Maar je vermoedt alleen maar dat het zo is. Het is niet de bedoeling dat we aan biologische oorlogsvoering doen.

En ze zeggen: “Nou, het is voor vaccins tegen biologische oorlogvoering. Het is om je ertegen te verdedigen. Het is ter verdediging tegen natuurlijke uitbraken”. Maar wat het is, is een enorm gevaarlijk onderzoeksprogramma dat veel manipulatie van zeer gevaarlijke ziekteverwekkers met zich meebrengt. En in 2015 bereikte het vermogen van wetenschappers om deze virussen te manipuleren verbazingwekkende proporties. En we hebben een echt genie dat deel uitmaakte van deze groep genaamd Ralph Baric aan de Universiteit van North Carolina, die een genie is. En wat hij kon doen was als je hem 30.000 letters van de DNA-code gaf – A, G, C, enzovoort – hij die in een levend virus kon veranderen. Ik vind dat verdomd opmerkelijk. Met andere woorden, je geeft hem het designervirus, hij geeft jou het levende virus, en hij creëerde een zogenaamd omgekeerd genetisch systeem om deze virussen te maken en in stukjes in de virussen te stoppen met een techniek die hij ook kende. Dat betekent dat je een onderdeel hecht, maar je doet het op een manier waarvan je niet kunt vaststellen dat het erin is gestopt. In het laboratorium. Het is dus als het ware zonder de vingerafdrukken.

En het is duidelijk dat dit onderzoeksgebied enorm veel aandacht heeft gekregen, omdat veel Amerikaanse wetenschappers schreeuwden dat dit zo verdomd gevaarlijk is. Hou op. En Fauci zei: “Nee, dit is belangrijk. Dit is echt cruciaal. Wij gaan dit blijven doen”. Er was een kort moratorium aan het einde van de Obama-periode, en vervolgens werd het moratorium opgeheven tijdens de regering-Trump. En zelfs tijdens de moratoriumperiode weten we dat het onderzoek met veel subsidies werd voortgezet. Als je hier goed naar kijkt, is het duidelijk dat ze steeds dichter bij deze invoeging van de furine-splitsingsplaats in SARS-achtige virussen kwamen. Nu, in 2018 kwam dit voorstel. Zoals altijd was dit een zeer geheim voorstel. Wij hoorden er pas achteraf van via een klokkenluider. We zouden er zelfs nooit van gehoord hebben, zelfs niet in alle commotie van de pandemie. Maar voor een klokkenluider, een moedige klokkenluider bij het ministerie van Defensie, die zei: het publiek moet dit zien.

En als je naar het DEFUSE-voorstel kijkt, zeg je echt: holy shit. Want op pagina tien, zo staat er, hebben we ruim 180 niet eerder gerapporteerde bètacoronavirussen verzameld. En op pagina elf staat: “We gaan ze testen op de vraag of ze een proteolytische splitsingsplaats hebben, wat een furine-splitsingsplaats is. En als ze dat niet doen, gaan we er een furine-splitsingsplaats in inbrengen”.
Het is het verdomde kookboek voor het maken van dit virus. Het ministerie van Defensie heeft het vermoedelijk afgewezen. Ik bedoel, waarschijnlijk wel. En dan komt de vraag: “Nou, wat is er gebeurd?”. Nou, de mensen die dat kookboekje schreven zeiden: “Er is zoiets niet gedaan. Het werd afgewezen. Hier is niets om naar te kijken”. Maar mensen zeiden tegen mij: 'Jeff, het is niet alleen dat het werd afgewezen. Ze hadden het werk al gedaan voordat ze de subsidieaanvraag indienden”. Dat is niet ongebruikelijk in de wetenschap, waarbij je veel werk vooraf doet. Dus ik heb op goede autoriteit gehoord dat ik het niet persoonlijk kan verifiëren. En er zijn nu zoveel onderdelen die zeggen: ja, er was iets heel ergs aan de hand. Er is bijvoorbeeld een heel raar artikel, vreemd voor mij, van Baric en het hoofd van het zogenaamde Rocky Mountain Laboratory, een NIH-laboratorium onder het gezag van Fauci, waarin deze volkomen bizarre bevinding wordt gerapporteerd.

En de bevinding klinkt heel technisch, maar er staat dat het type 1-virus van het Wuhan Institute of Virology geen Egyptische fruitvleermuizen infecteert. Oké. Dat is de titel. Dat staat er. Dus wat is dat in vredesnaam? Wat het betekent is dat ze in 2019 en 2018 experimenten deden met virussen uit Wuhan in de Rocky Mountain-laboratoria met hun verzameling vleermuizen. Oké, dus één theorie. De vleermuis in de Rocky Mountain-laboratoria wordt een Egyptische fruitvleermuis genoemd. Het is niet het soort vleermuis dat dit virus bij zich draagt ​​in China, dat is in Yunnan, dat is een ander soort vleermuis. Maar ze probeerden het in het Rocky Mountain-lab. Ik krabde op mijn hoofd en zei: wat in vredesnaam? We hebben Rocky Mountain Lab dat experimenten doet met Wuhan-virussen in Montana, in NIH-laboratoria met Ralph Baric, die één van de belangrijkste onderzoekers was voor het inbrengen van de furine-splitsingsplaats in het virus. Daar wil ik graag meer over weten. Eén theorie is dus dat het in de VS is bedacht en naar Wuhan is gestuurd, naar dit Wuhan Instituut voor virologie om te worden getest op hun vleermuizen, in hun vleermuizencollectie, namelijk de Chinese vleermuizen in plaats van de Egyptische fruitvleermuizen. Dat is plausibel. Dat is de theorie van één persoon.

Er zijn andere theorieën dat zelfs een verwante onderzoeksgroep, Duits en Nederlands, mogelijk een rol hebben gespeeld omdat zij onderzoek deden in Wuhan. Maar toen het virus in die periode eind 2019, begin 2020 uitbrak, ontstond er commotie onder de wetenschappers. Wat is dit in hemelsnaam? Waar komt dit vandaan? O mijn God. Hebben wij dit gedaan? Hoe is dit ontsnapt? Of wat dan ook? Niemand weet het natuurlijk. Dus beginnen ze geheime telefoontjes te plegen. En één van de belangrijkste van deze oproepen vond plaats op 1 februari 2020. Dat werd vervolgens herdacht door één van de deelnemers in lange memoires, die allemaal openbaar werden via een Freedom of Information Act. Vervolgens, omdat onze regering vanaf het begin op elk moment tegen ons heeft gelogen en ons hierover niets heeft verteld. Het zijn allemaal klokkenluiders of de Wet op de Vrijheid van Informatie. Dat is de enige manier waarop we iets weten van wat ik je nu beschrijf. Er heeft helemaal niemand de waarheid verteld. Dus tijdens de oproep van 1 februari zeggen de wetenschappers: “Oh God, dit lijkt op een laboratoriumspul”. Eén van hen zegt: “Ik begrijp niet hoe dit ooit uit de natuur heeft kunnen komen”. En ze kijken allemaal naar de furine-splitsingsplaats omdat ze het weten. Deze groep wetenschappers weet het. Dat is het onderzoeksobject. Dat is het doel. Het is nog nooit eerder gezien bij een virus als dit. Het is de handtekening daar. Maar vier dagen later schrijft die groep de eerste versie van een artikel genaamd The proximal origin of SARS-CoV-2, waarin staat dat het een natuurlijk virus is, en vervolgens gepubliceerd in het tijdschrift Nature. Dezelfde mensen die privé zeiden dat het uit een laboratorium komt. Dat is een dekmantel. Dit papier is fraude. Het is tot op de dag van vandaag niet ingetrokken. En het is fraude.





[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]



[8 juni 2024]

 

Afdrukken Doorsturen