Voorstanders van hernieuwbare energie beweren al tientallen jaren dat zonne- en windenergie de toekomst zijn - en denken gelijk te hebben gezien de exponentiële groei van de elektrische capaciteit van zonne- en windenergie. En natuurlijk dragen de mainstream media hun steentje bij door te wijzen op het belang van zonne- en windenergie in verband met de klimaatverandering die toch o zo duidelijk zichtbaar is.
Het is inderdaad een feit dat de wind- en zonne-energiecapaciteit in de afgelopen drie decennia fors is toegenomen: windenergie is sinds 1990 met gemiddeld 24,3% per jaar gegroeid, terwijl zonne-energie in dezelfde periode met 46,2% per jaar is toegenomen. Maar: doet het er echt toe ? Maken hernieuwbare energiebronnen echt het verschil?
We lezen op de Duitse website "Windkraft
Journal" vandaag het volgende:
De groei van de windenergie-industrie in de VS en de introductie van
windturbines met een typische capaciteit van meer dan 1 MW betekenen
dat hogere belastingen en de bijbehorende effecten van invloed zijn op
de levensduur van de hoofdaslagers en lagers van de versnellingsbak
(van windturbines - red.).
Schade- en faalsituaties komen sneller voor dan verwacht en voor veel
windparkoperators komen additionele uitgaven bovenop de kosten van
onverwachte reparaties die niet op de torens kunnen worden uitgevoerd.
Heeft u zich nooit afgevraagd of de groene propaganda over
hernieuwbare energie gebaseerd is op feiten? Wind en zon zijn
verspillers van hulpbronnen. Het zijn netto-energie-afvoerputjes als
al hun werkelijke energie-inputs in aanmerking worden genomen.
Windturbines bijvoorbeeld onttrekken vaak stroom van het netwerk om
zichzelf te onderhouden. Ze kannibaliseren het net en hebben niets om
bij te dragen aan de toekomst van de mensheid. Verkopers van
hernieuwbare energie overdrijven de levensduur van wind- en
zonne-generatoren tot ongeveer het dubbele van hun werkelijke
productieve levensduur, vooral voor windturbines.
Windturbines krijgen meestal een theoretische levensduur van 30 jaar
toegeschreven. In de praktijk zijn ze oneconomisch om te werken (zelfs
met hun enorme subsidies), en ligt de theoretische levensduur op land
op 15 jaar, terwijl er in het geval van offshore-windturbines
uitgegaan kan worden van een werkelijke levensduur van 12 jaar. Dit
betekent dat hun werkelijke kosten feitelijk meer dan het dubbele zijn
van hun vermeende kosten, of anders gezegd, hun werkelijke productie
is minder dan de helft van wat het in werkelijkheid is.
Over de hoge onderhoudskosten hoor je niemand. Opnieuw "Windkraft
Journal":
Ervan uitgaande dat de gemiddelde levensduur van een windturbine 30
jaar is en de hoofdas en transmissie om de zeven jaar moeten worden
gereviseerd, betekent dit vier revisies gedurende de levenscyclus van
de windturbine.
...
Als de reparatie van de hoofdas en versnellingsbak bijvoorbeeld $
300.000 kost (inclusief kraankosten), bedragen de totale kosten $ 1,2
miljoen tijdens de levenscyclus van de windturbine.
En dat is dan nog buiten de andere te maken kosten, bijvoorbeeld
roestvorming (vooral bij windturbines op zee), kapotte lagers als
gevolg van schommelingen in de windsterkte (radiale reactie en axiale
belasting door de wind) of beschadigde rotorbladen.
Windturbines zijn op veel niveaus erg niet-milieuvriendelijk. Ten
eerste wordt er veel koper gebruikt, meer koper per MW dan elke stoom-,
water- en hydro-generator. (De hydrogeneratoren maken ongeveer 1-3 MW
en geen windturbine kan dit evenaren.
Verder geldt ook dat de magneten in deze windmonsters zijn gemaakt van
zeldzame aardmetalen die geen goed milieukenmerk hebben voor de manier
waarop ze worden gewonnen - en de beschikbare voorraden daarvan zijn
beperkt.
Trouwens: voordat windturbines in bedrijf kunnen worden genomen, is er
al heel wat energie gebruikt om ze aan het werk te kunnen zetten: bij
het winnen van de benodigde grondstoffen, voor de producent voor de
constructie, tijdens het transport van de onderdelen, bij het opzetten
en monteren van de windturbine, tijdens de bouw van de fundering,
tijdens het bedrijf nemen, later tijdens de ontmanteling en dan is
deze lijst nog erg onvolledig. Windenergie is met recht handel in
lucht.
Grappig is de term "hernieuwbare energie". We vragen ons af wat we ons
daarbij moeten voorstellen. Energie is energie - een fysieke
eigenschap van het universum. Denk aan Einstein's E=MC^2. Gas, en
waarschijnlijk ook olie, is absoluut hernieuwbaar in die zin dat er
voldoende koolwaterstof op Aarde is om een paar honderdduizend jaar
mee te gaan - we moeten nog maar zien of er dan nog iets van onze "beschaving"
terug te vinden is.
Zonnepanelen verliezen gemiddeld 1,5-2% rendement per jaar vanwege de
effecten van UV-straling op de zonnecellen en fysieke externe
degradatie veroorzaakt door hun lokale omgeving. In stoffige gebieden
kan daar nog eens 25% efficiëntie van worden afgetrokken (blijkt uit
onderzoeken in China en India). In vochtige tropische en subtropische
gebieden kan daar nog een extra 75% efficiëntie afgetrokken worden als
de zonnepanelen niet constant worden gereinigd (groei van mos en algen
bedekt er de glaspanelen). In de warmere, zonniger delen van Australië
laten ze het op grofweg 10-jarige leeftijd al afweten, en halen ze
niet de 25 jaar waarop al hun productieberekeningen zijn gebaseerd.
Zelfs onder optimale omstandigheden zijn zonnepanelen een zeer
inefficiënte, belabberde manier om een zeer diffuse energiebron te
vangen. Steenkool en gas zijn geconcentreerde energiebronnen - en
vooral gas is in grote hoeveelheden aanwezig en relatief goedkoop,
mits aangeschaft van Rusland en niet van de VS. Alleen al om die reden
is het van de zotte om het hele gasnetwerk van Nederland op de
schroothoop te gooien en over te schakelen op elektriciteit. Alleen in
wat voor brein doorgaat van politici (en de branche) kunnen dit soort
geldvernietigende plannen woren bedacht - maar het is makkelijk praten
over andermans geld.
En wat olie betreft: in het Westen wordt nog steeds de theorie
aangehangen dat aardolie wordt gevormd gedurende een miljoenen jaren
durend proces van rottend plantaardig en dierlijk materiaal, en dat
het daarom zo schaars is op deze planeet. Die theorie, daterend uit
het jaar 1757 en bedacht door de Russische geoloog Michail Lomonosov,
is inmiddels achterhaald - maar het argument van dat de olievoorraad
opraakt doet het goed bij milieu-activisten en ook bij de
oliemaatschappijen (het houdt o.a. de prijs kunstmatig wat hoger).
Een toelichting hierop: de dunne aardkorst bestaat uit continentale en
maritieme platen die (langzaam) bewegen, en die korst "drijft" op een
materiaal dat enorme hoeveelheden koolwaterstoffen bevat – het
materiaal waar aardolie uit bestaat. Op de plaatsen waar deze platen
op elkaar botsen zoekt de daaronder liggende aardmantel zich een weg
omhoog en kunnen de koolwaterstoffen zich een banan naar het
aardoppervlak. Dat blijkt o.a. uit de regionale verspreiding van de
aardolie: de vindplaatsen van de grootste olievoorraden
bevestigen dat aardolie uit het binnenste van de aarde komt. Dat zien
we om ons heen: de olievelden van het Midden-Oosten zijn bijna alleen
daar waar de platen van Azië en Afrika op elkaar botsen, en ook langs
breuken in de aardkorst in zuid-oost Azië treffen we oliebronnen aan.
Verder is gebleken dat oliebronnen, waarvan men dacht dat die uitgeput
waren, zich vanzelf weer vulden met olie. Tot slot het meest
steekhoudende argument waarom olie a-biotisch is: het wordt
aangetroffen op veel grotere diepten dan waar ooit planten en dieren
hebben vertoefd.
De belangrijkste bijdrage van hernieuwbare energiebronnen (afgezien
van het vullen van de diepe zakken van hun eigenaren) is het
destabiliseren van bestaande fossiele brandstofnetten en het een stuk
minder efficiënt maken van back-upcentrales voor fossiele brandstoffen
We zijn gedwongen om twee parallelle generatiesystemen te laten
draaien (en daarvoor te betalen) - de onbetrouwbare, inefficiënte
duurzame energie die niet werkt, en door de kolen- en gaswinning die
wel werkt. Met andere woorden, hernieuwbare energie verspilt effectief
veel energie door haar constructie en onderhoud, in de overmatige
energie-infrastructuur die ze nodig hebben, en bij hun effecten op
onder meer de betrouwbare netwerkleveranciers.
Hernieuwbare energiebronnen zijn een ramp, economisch gezien, qua
betrouwbaarheid en op het ecologisch vlak. Hoe eerder ze worden
gedumpt, hoe beter we met zijn allen af zijn.
Om het simpeler te zeggen, zodat zelfs mensen uit bepaalde kringen (groen,
links) het kunnen begrijpen: als wind en zonne-energie echt economisch
haalbaar zouden zijn in een èchte open marktconcurrentie, zou dan niet
op alle windturbines en zonnepanelen "Exxon", "BP" of "Shell" staan?
Laat dat even bezinken.
Wind en zon zijn voor ons energiesysteem bij de huidige stand van
techniek (en economie) geen elementen voor het opwekken van
elektriciteit. Ze zijn een systeem voor het verplaatsen van geld uit
de zakken van de belastingbetalers naar de zakken van de personen die
deze systemen maken, installeren en onderhouden.
Afdrukken
Doorsturen