In vervolg op onze nieuwsbrief afgelopen woensdag over Whitehall en de door de EU geïnspireerde staatsgreep in het Verenigd Koninkrijk blijven we zoeken naar bewijzen hoe er pogingen worden gedaan om de Britse grondwet te verdraaien en het electoraat te bedriegen. We hebben in de nieuwsbrief niet alleen laten zien hoe ongelooflijk gemakkelijk het is voor een overheid om de publieke opinie te manipuleren, we hebben ook gezegd dat een Brexit à la Theresa May verraad is jegens het Britse volk, waarbij vergeleken met haar “deal” de overgave van Frankrijk in 1940 aan Hitler een verzetsdaad genoemd kan worden.
De afgelopen week stond de regering van Theresa May op het punt om om
te vallen vanwege haar voorgestelde Brexit-deal. De
terugtrekkingsovereenkomst tussen het VK en Brussel leidde ertoe dat
Dominic Raab en Esther McVey uit protest de pijp aan Maarten gaven. De
overgebleven ministers van May hebben sindsdien geprobeerd om zich -
althans voor de korte termijn - achter haar te scharen. Liam Fox - de
International Trade Secretary - verklaarde: "Een deal is beter dan
geen deal", wat anders dan wat May eerder beweerde, namelijk dat "geen
deal beter is dan een slechte deal".
De Britse premier ondertekent in feite een overgave-overeenkomst: een
verraad aan het Britse volk. Het is, eerlijk gezegd, een nauwelijks
verhulde aanpassing van de vernedering die Griekenland vier jaar
geleden onderging. Toen leverde Tsipras het Griekse volk uit aan de
Europese Unie, en de gevolgen van dat verraad zien we nog elke dag.
De afgelopen weken heeft ze gewerkt bij en met hoge EU-, Whitehall-,
MI5- en NAVO-functionarissen. Na haar aankondiging, eerder de
afgelopen week, heeft de Britse "Brexit-minister" Dominic Raab al
laten weten met "geen goed fatsoen" de deal te kunnen steunen. Ook
Jacob Rees-Mogg, leider van het hardline-Brexitkamp in de
Conservatieve partij, zegde zijn vertrouwen in May op. Meerdere leden
van het kabinet kregen weinig of geen informatie en hebben hun
conclusies getrokken. Zo heeft Brexit-staatssecretaris Suella
Braverman haar biezen gepakt, net als minister van Werk en Pensioenen
Esther McVey, terwijl Shailesh Vara, vicestaatssecretaris voor
Noord-Ierland, het helemaal niet zag zitten: "Het referendum bood een
simpele keuze: in de EU blijven of eruit stappen. Het resultaat was
duidelijk: het Britse publiek koos "leave", en dat is wat wij, hun
verkozenen, hen moeten bezorgen. Het akkoord doet dat echter niet, en
laat het Verenigd Koninkrijk tussen hangen en wurgen, met geen
tijdslimiet op wanneer we eindelijk een soevereine natie zullen zijn".
De map van de overeenkomst is een 585-pagina's tellende,
gedetailleerde deconstructie van de Britse soevereiniteit. In Brussel
houdt men zich bezig met andere zaken: men is er vastbesloten dat, wat
er ook gebeurt, de EU niet mag falen, dat de EU haar leger zal hebben,
dat miljoenen migranten naar binnen gehaald moeten worden en dat de
NAVO haar greep op Russische doelen moet verstevigen.
Maar hoe zit die overeenkomst met het Verenigd Koninkrijk precies in
mekaar?
In theorie verlaat het Veenigd Koninkrijk op 29 maart volgend jaar de
EU. In theorie, want de Brusselse juridische kleine lettertjes
vertellen een heel ander verhaal.
Het Parlement zal worden verzocht een overeenkomst te ratificeren die
duidelijk erkent dat "alle verwijzingen naar "lidstaten" en bevoegde
autoriteiten van lidstaten [...] moet worden gelezen als inclusief het
Verenigd Koninkrijk" (artikel 7).
Het Verenigd Koninkrijk is dus gebonden aan EU-wetgeving, tenminste
tijdens een overgangsperiode. Maar deze "overgangsperiode" kan voor
altijd worden gehandhaafd (artikel 132). En zelfs als er
overeenstemming wordt bereikt over een vervolgovereenkomst, zal het
Verenigd Koninkrijk voor jaren afstand doen van andere rechten. De
overgangsperiode eindigt niet op 31 december 2020 en wat geldt is
feitelijk het volgende: "overgang" + verlenging voor onbepaalde tijd (ongeacht
hoeveel jaar de Britten bereid zijn te betalen) + al die extra jaren
uit de "plus 8 jaar"- artikelen.
Mocht het binnen twee jaar worden afgerond, zoals May hoopt, dan heeft
het Verenigd Koninkrijk nu een clausule ondertekend waarin Brussel
haar acht jaar lang houdt aan bepaalde regels (zoals bijvoorbeeld de
BTW). Sommige clausules hebben, letterlijk, een levensduur. Als het
Verenigd Koninkrijk in gebreke blijft bij de overgang, volgen er
maatregelen ten aanzien van de douane-unie en, realistisch gezien, de
interne markt. De Britten kunnen de overgang alleen positief verlaten
met een deal.
Maar naar het geld kunnen ze fluiten. De EU heeft dus geen enkele
behoefte om het Verenigd Koninkrijk een deal te geven, en zeker geen
prikkel om een betere deal te geven die ze nu hebben aangeboden. Het
Europese Hof van Justitie blijft soeverein, zoals herhaaldelijk is
bepaald. Misschien wel het schadelijkst van allemaal, stemt het
Verenigd Koninkrijk ermee in de rechten af te schaffen die zij volgens
het internationale recht zou hebben om eenzijdig de deal op te zeggen.
Wat volgt, heeft (grotendeels) betrekking op wat de overgangsperiode
wordt genoemd. Maar de hele tekst ademt uit dat dit de laatste deal
met de E.U. zal zijn.
Onze Britse collega's hebben een lijst samengesteld met de 40 grootste
gruwelen die op de loer liggen in de kleine lettertjes van Theresa
May's Brexit-deal:
1. Allereerst moet worden opgemerkt dat dit een EU-tekst is, geen
Britse of internationale tekst. Dit heeft één bron. De
Brexit-overeenkomst is geschreven in Brussel.
2. May zegt dat haar deal betekent dat het Verenigd Koninkrijk in
maart volgend jaar de EU verlaat. De uitbetalingsovereenkomst maakt
hier een aanfluiting van. "Alle verwijzingen naar lidstaten en
bevoegde autoriteiten van lidstaten ... worden gelezen als inclusief
het Verenigd Koninkrijk." (Art 6).
Niet echt wat de meeste mensen verstaan onder een Brexit. Vervolgens
wordt aangegeven dat het Verenigd Koninkrijk zich in de EU zal
bevinden, maar zonder parlementsleden, een commissaris of rechters van
het Europees Hof van Justitie. Het Verenigd Koninkrijk is dan in feite
een lidstaat, maar de Britten hoeven dan niet - of juister, mógen dan
niet - topbijeenkomsten bijwonen (Artikel 7).
3. Het Europese Hof van Justitie wordt aanvaard als de hoogste
gerechtelijke instantie (artikel 86), die zowel burgers als
binnenlandse bedrijven kunnen gebruiken.
4. Het Verenigd Koninkrijk blijft tot acht jaar na afloop van de
overgangsperiode onder de rechtsmacht van het Europese Hof van
Justitie vallen (Artikel 158).
5. Het VK zal nog steeds gebonden blijven aan toekomstige wijzigingen
in de EU-wetgeving waarover het geen (mede)zeggenschap meer zal hebben,
om nog maar te zwijgen van de naleving van de huidige EU-wetgeving (Artikel
6, lid 2).
6. Eventuele geschillen in het kader van de Overeenkomst zullen
uitsluitend door EU-wetgeving worden beslist - het is voor de Britten
één van de gevaarlijkste bepalingen (Artikel 168). Arbitrage zal
onderworpen zijn aan de bestaande procedureregels van de EU-wetgeving
- dit is geen arbitrage (dat normaal gesproken toch plaatsvindt tussen
twee onafhankelijke partijen) (Artikel 174).
7. "BENADRUKT dat deze overeenkomst gebaseerd is op een algemeen
evenwicht tussen voordelen, rechten en verplichtingen voor de Unie en
het Verenigd Koninkrijk", is ook zo'n mooie volzin. Feitelijk zou het
gebaseerd moeten zijn op bindende wettelijke verplichtingen voor de EU
in artikel 50. Het is onjuist om het anders voor te stellen.
8. Er is ook een clausule over de "tampon tax", de tamponbelasting.
Dit is in het Verenigd Koninkrijk is een populaire term die wordt
gebruikt om de aandacht te vestigen op het feit dat tampons - en
andere producten voor vrouwelijke hygiëne - onderworpen zijn aan BTW-heffing,
in tegenstelling tot andere producten die als basisbehoeften worden
beschouwd. De Britten moeten zich houden aan de EU-BTW-wetgeving,
zonder kans op het afschaffen van de tamponbelasting, ook al sluit het
Verenigd Koninkrijk in december 2020 een betere deal omdat zij met het
sluiten van deze overeenkomst akkoord gaan met het naleven van andere
EU-BTW-regels voor "vijf jaar" na de overgangsperiode.
De huidige EU-regels verbieden 0% BTW te heffen op producten (zoals
tampons) die dergelijke vrijstellingen niet hadden voordat het
Verenigd Koninkrijk tot de EU toetrad.
9. Er zijn problemen te verwachten met EU-definities: zo is
bijvoorbeeld 3.1. "Unierecht" te ruim gedefinieerd. "Onderdaan van het
Verenigd Koninkrijk" - het Verenigd Koninkrijk had niet akkoord moeten
gaan met de definitie van het Verdrag van Lissabon. Men heeft toen
namelijk het Britse recht om haar burgers te definiëren uit handen
gegeven.
Definities die nodig zijn om de term "goederen" op te nemen en de term
"diensten", waarvan het Verenigd Koninkrijk is beloofd dat de deal
betekent dat ALLEEN EU-wetgeving met betrekking tot "goederen" van
toepassing is. Dit is een niet-gedefinieerde term tot nu toe. Deze
overeenkomst definieert het ook niet.
10. De Mandelson Pensioen-clausule: het Verenigd Koninkrijk moet
beloven nooit voormalige EU-functionarissen die in het Verenigd
Koninkrijk zijn gevestigd - zoals Peter Mandelson of Neil Kinnock - te
belasten op hun E.U.-pensioenen, of alle huidige EU-functionarissen
belasting in te houden op hun salarissen. De EU en haar werknemers
hebben immuniteit voor de Britse belastingwetgeving (Artikel 104).
11. Voorts stemt het Verenigd Koninkrijk ermee in geen EU-werknemers
die in de toekomst crimineel zijn of die mogelijk als criminelen
worden beschouwd (een grote kans dat dat het geval is), te vervolgen
(Art.101). Inderdaad, in Brussel zorgt men goed voor elkaar.....
12. De reeds bestaande rechten van EU-burgers moeten worden uitgebreid
tot burgers van IJsland, Liechtenstein, Noorwegen en Zwitserland. Die
zullen erg tevreden zijn (Artikel 33).
13. De domste wet van de EU ooit - de algemene verordening
gegevensbescherming - moet in de plaats komen van de Britse wetgeving
(artikelen 71 tot 73). Ontsnappen aan deze waanzin wordt hierdoor
onmogelijk gemaakt.
14. Het Verenigd Koninkrijk is verplicht een "gezamenlijk comité" met
EU-vertegenwoordigers in te stellen om "de uitvoering en toepassing
van deze overeenkomst" te garanderen. Dit klinkt niet als een
uittredingscontract - als dat zo was, waarom zou het dan moeten worden
onderworpen aan voortdurende monitoring (Artikel 164)?. Het
Gezamenlijk Comité moet subcommissies bevatten die bevoegd zijn voor:
a) de rechten van de burgers; (b) "andere uittredingsbepalingen"; (c)
Ierland/Noord-Ierland; (d) Soevereine gebiden op Cyprus; (e)
Gibraltar; en (f) financiële bepalingen (Artikel 165).
15. De overeenkomst duurt zolang de jongste baby van het land leeft.
"De personen die onder dit deel vallen, genieten gedurende hun leven
de rechten die zijn voorzien in de relevante titels van deze
overeenkomst" (Artikel 39). Zoiets kan alleen maar door Brussel
bureaucraten worden bedacht.
16. Het Verenigd Koninkrijk is buitengesloten van alle EU-netwerken en
databanken voor veiligheid - maar er is in de overeenkomst geen
dergelijke bepaling om de EU buiten die van het Verenigd Koninkrijk te
houden (Artikel 8).
17. Het Verenigd Koninkrijk zal gebonden zijn aan het buitenlands
beleid van de EU, "gebonden aan de verplichtingen die voortvloeien uit
de internationale overeenkomsten die door de Unie zijn gesloten", maar
het land is niet in staat om dergelijke besluiten te beïnvloeden (Artikel
124).
18. Alle EU-burgers moeten na vijf jaar een duurzaam verblijfsrecht
krijgen - maar wat telt als verblijfplaats? Hierover beslist de EU, in
plaats van de Britse regelgeving (Artikelen 15-16).
19. Groot-Brittannië krijgt de bevoegdheid om een ambtenaar naar
Brussel te sturen om te zien hoe ze domme wetten kunnen doorvoeren die
de Britse economie schaden (Artikel 34).
20. Het Verenigd Koninkrijk gaat ermee akkoord dat het geld van de
belastingbetaler uitgeeft om iedereen te vertellen hoe geweldig de
overeenkomst is (Artikel 37).
21. Artikel 40 definieert Goederen. Daar lijken ook diensten en
landbouw onder te vallen. Misschien komen de Britten er op enig moment
achter dat "goederen" in principe alles kan betekenen.
22. De artikelen 40 tot en met 49 verplichten het lopende lidmaatschap
van het Verenigd Koninkrijk van de douane-unie tot practisch alles,
behalve het voeren van de naam.
23. Het Verenigd Koninkrijk zal moeten betalen voor het ontvangen van
de gegevens/informatie die nodig is om te voldoen aan de EU-wetgeving
(Artikel 50).
24. De EU zal doorgaan met het vaststellen van regels voor de
intellectuele-eigendomsrechten van het Verenigd Koninkrijk (artikelen
54 tot en met 61).
25. Het Verenigd Koninkrijk zal effectief gebonden zijn door een
geheimhoudingsverklaring die het land verplicht tot geheimhouding met
betrekking tot alle EU-ontwikkelingen, waaraan de Britten betaald
hebben om deel te nemen. Dit is niet wederzijds. De EU is niet
gebonden door dergelijke maatregelen (Artikel 74).
26. Het Verenigd Koninkrijk is gebonden aan de EU-regels inzake
aanbestedingsregels - wat de Brittens in feite verbiedt elders betere
deals te sluiten (Artikelen 75 tot en met 78).
27. Het Verenigd Koninkrijk doet afstand van alle rechten op alle data
die de EU met haar geld heeft gemaakt (artikel 103).
28. De EU beslist over kapitaalprojecten (daarvoor is een erg ruimte
definitie gegeven) waarvoor het Verenigd Koninkrijk aansprakelijk is (artikel
144).
29. Het Verenigd Koninkrijk is tot een toekomstige overeenkomst
gebonden aan de EU-wetgeving inzake staatssteun- zelfs in geval van
een staatssteun moet dit vier jaar geldig blijven (Artikel 93).
30. Soortgelijke voordelen en immuniteiten worden uitgebreid tot alle
voormalige leden van het Europees nepparlement en tot de voormalige
EU-ambtenaren in het algemeen (Artikelen 106-116).
31. Het Verenigd Koninkrijkmag niets onthullen wat de EU haar heeft
verteld of gaat vertellen over de details van de deal en de werking
ervan (Artikel 105). Dat verstaan ze in Brussel over transparantie.
32. Alle bevoegdheden die het Britse parlement mogelijk heeft gehad om
EU-wetgeving te versoepelen, zijn officieel verwijderd (Artikel 128).
33. Het Verenigd Koninkrijk is aansprakelijk voor alle "uitstaande
verplichtingen" na het jaar 2022 (artikel 142, lid 2 vermeldt
uitdrukkelijk pensioenen, wat ons meteen een idee geeft van wie
waarschijnlijk heeft onderhandeld). Het verschuldigde bedrag wordt
berekend door de EU (Artikelen 140-142).
34. Het Verenigd Koninkrijk is aansprakelijk voor toekomstige
EU-leningen. Iedereen die bekend is met de financiële gegevens van de
EU weet dat dit een bijzonder slecht artikel is (Artikel 143).
35. Het Verenigd Koninkrijk blijft aansprakelijk voor
kapitaalprojecten die zijn goedgekeurd door de Europese
Investeringsbank (Artikel 150).
36. Het Verenigd Koninkrijk blijft een "partij" voor het Europees
Ontwikkelingsfonds (dat wil zeggen dat de Britten geacht worden geld
te blijven ophoesten) (Artikelen 152-154).
37. En de EU blijft berekenen hoeveel geld het Verenigd Koninkrijk zou
moeten betalen. Maar goed dat Brussel elk jaar een door accountants
goedgekeurde jaarrekening heeft.... o wacht!.
38. Het Verenigd Koninkrijk blijft gebonden (dat wil zeggen de Britten
moeten blijven betalen) aan het Emergency Trust Fund van de Europese
Unie - dat zich bezighoudt met irreguliere migratie (dat wil zeggen
migranten en gelukszoekers) die op weg zijn naar Europa (Artikel 155).
39. De overeenkomst zal worden gecontroleerd door "de autoriteit" -
een nieuwe in het Verenigd Koninkrijk te vestigen instantie met "bevoegdheden
die gelijkwaardig zijn aan die van de Europese Commissie" (Artikel
159).
40. En, natuurlijk, zal het Verenigd Koninkrijk ermee instemmen 40
miljard pond te betalen om al deze "privileges" te mogen ontvangen (Artikel
138).
Achter de schermen wordt er een heel ander spel gespeeld.
Regeringsbronnen lekten gisteren uit naar de Mirror, Express & Mail dat
het leger klaarstaat om alle "ordeverstoringen, geweld, protesten en
bevoorradingsproblemen" het hoofd te bieden als het Verenigd
Koninkrijk uit de EU vertrekt met een "No Deal". De waarheid is echter
dat de ongekozen gelederen van de Britse Deep State vastbesloten zijn
om de deal van May door te zetten, ongeacht wat er voor nodig is. Hier
zien we duidelijk een versluierde dreiging in de lekken: het oudste
excuus ter wereld: het leger binnenbrengen om de orde te herstellen.
De argumenten tellen niet meer.
De mensen achter May zijn dezelfde die geen weerstand boden tegen het
besluit van May om de recentste bomaanslag op Syrië voort te zetten...
terwijl het Britse parlement in reces was, en vervolgens vreemde
argumenten aandroegen over constitutionele integriteit. Het zijn
dezelfde mensen die in de afgelopen twee jaar met de Brexit-wolven
meehuilden in de bereidwillige mainstream media, terwijl ze nieuwe
pro-EU-partijen alle steun gaven. Onder hen zijn Soros, Macron, de
Londense City, globalistische bedrijven, centrale banken,
multinationale banken, internationale nieuwsmedia,
inlichtingendiensten en de oli(e)garchen. Samen hebben ze geprobeerd
alle Britten ervan te overtuigen dat ze het best deel kunnen uitmaken
van de EU - het Beloofde Land. Vanaf het begin was het de bedoeling
van de (eigenlijk anti-Brexit)premier dat zij een zo slecht mogelijke
deal met de EU zou sluiten - in de hoop dat door het parlement te
kunnen jassen.
Daarom ook is in de loop van de jaren het "Brexit-ministerie" qua
personeelsbezetting gehalveerd (om precies te zijn: 600 ambtenaren in
15 maanden zijn afgevoerd). De gemiddelde leeftijd van de resterende
ambtenaren is 32 jaar..... de leefijd van de "Remainers". Alle 20
senior- en invloedrijke "pro-Brexiteers" zijn weggewerkt.
Whitehall is enorm anti-Brexit, Westminster is 75% eurofiel, en de
mainstream media schommelen er wat heen en weer. Belangrijke hoge
ambtenaren hebben de Rule of Law over Brexit overtreden, en net als
met andere ambtenaren en politici is een positie binnen de Europese
Unie hun natte droom. Westminster wordt platgelopen door lobbygroepen
van globalisten en de pers plus de BBC worden gerund door grote
bedrijven (adverteerders) en voormalige bankiers.
De algemene verwachting is dat deze overeenkomst het in het Britse
parlement niet zal halen. Het volk roert zich, omdat steeds meer
details en handjeklap tijdens de onderhandelingen naar buiten komen.
May's bespottelijke daad van lafheid richting het Britse volk zal de
uiteindelijke bewustwording bij het publiek van wat er allemaal door
May is gedaan met de uitslag van het Brexit-referendum niet gunstig
stemmen. Sociale onrusten liggen op de loer.
Wat is dat toch met die vrouwelijke invloedrijke regeringsleiders in
de EU, die geen gelegenheid voorbij laten gaan om hun burgers en hun
land ten gronde te richten?