Overschaduwd door protesten tegen de Franse regering heeft vandaag de ondertekening van het Frans-Duitse "Verdrag van Aken" plaatsgevonden. De overeenkomst, die officieel is aangeduid als een aanvullende "update" van het Elysée-Verdrag van 1961, voorziet onder meer in een uitbreiding van de bilaterale samenwerking bij de militarisering van de Europese Unie. Het doel is om "gezamenlijke defensieprogramma's" te creëren en te werken aan een "gemeenschappelijke cultuur" van de strijdkrachten van beide landen. Maar wat is het wèrkelijke doel van het verdrag?
Toen het Elysée-verdrag op 22 januari 1963 werd gesloten, zou het de
Frans-Duitse "erfelijke vijandigheid" moeten beëindigen. Nu is er een
nieuw vriendschapsverdrag gesloten. De twee grote M's hebben in Aken
onder een document hun handtekeningen gezet. Volgens de mainstream
media zou er gewerkt worden naar meer militaire, economische
samenwerking en zouden gezamenlijke parlementaire zittingen moeten
plaatsvinden.
We zijn benieuwd of de mainstream media ook het toejuichen door het volk uitzendt:
De nieuwe Duits-Franse verbintenis tot meer samenwerking op het gebied
van buitenlandse betrekkingen - inclusief de Franse toezegging om voor
een permanente Duitse zetel in de VN-Veiligheidsraad te pleiten -
plaatst al meteen vraagtekens bij het verdrag. Merkel en Macron
benadrukken dat nauwe en zelfs militaire samenwerking alleen tot doel
heeft de autonomie van de EU te versterken.... maar waarom heeft
Duitsland een permanente zetel in de Veiligheidsraad nodig? En
trouwens, zou Frankrijk niet haar permanente zetel aan de EU behoren
af te staan - inclusief haar ministers van Buitenlandse Zaken,
Defensie en Financiën? En waarom alleen Duitsland, als er ook nog
landen als Italië zijn? De wens van een Duitse zetel zou je ook een
vorm van Merkeliaanse grootheidswaanzin kunnen noemen.
Nee, wij krijgen de indruk dat het Duitse initiatief ertoe dient om
het vetorecht van de Europese Raad te slopen. Dan kunnen Berlijn en
Parijs in de toekomst vrijer handelen - en "dwarsliggers" als
Griekenland negéren.
Als we de politieke ruimte als een driedimensionale constructie voor
ons zien, dan kan het vandaag ondertekende verdrag zonder veel
inspanning worden herkend als het begin van een gemeenschappelijke
Frans-Duitse Exit, die, in tegenstelling tot de Brexit, niet in het
horizontale vlak, maar verticaal naar boven plaatsvindt - terwijl het
de resterende 25 lidstaten achter of onder hen zal achterlaten.
Dit is trouwens iets heel anders dan de eerder besproken EU met twee
snelheden, het is de totstandbrenging van een hiërarchie binnen de
Europese Unie, die kan eindigen hetzij in de stille berusting van de
andere leden (wat niet waarschijnlijk is) of in de afscheiding en
daarmee de vernietiging van de Europese Unie. Iedereen die het verloop
van de afnemende "eenwording" van de EU op de voet heeft gevolgd, kan
zich gemakkelijk voorstellen welke variant het meest waarschijnlijk
is.
Het brengt ons op de volgende vraag: met wie heeft Merkel
eigenlijk een bondgenootschap gesloten zodat zij politiek kan
overleven in en voor Duitsland?
Hoe kan het dat een land (Merkelland), dat de buitendeuren wagenwijd
openhoudt voor elke vorm van migratie en elke kritiek daarop
onderdrukt, met een ander land dat zijn grenzen openhoudt voor
doorvoer van mensen, maar minder dan 5% geregistreerde migranten
overneemt van Duitsland, probleemloos samenwerkt?"
Het feit dat veel Noord-Afrikanen al in Frankrijk verblijven als een (nog
steeds winstgevende) erfenis van het koloniale tijdperk en al genoeg
problemen veroorzaken, kan als verklaring worden uitgesloten.
Integendeel, het zou de verschillende visies op de europese intenties
nog duidelijker maken.
Er zit een luchtje aan het vriendschapsverdrag, en de vraag is waarom
juist nú dit verdrag gesloten is. Het is toch vreemd dat twee politici,
waarvan het aanzien en de volksgoedkeuring (nationaal en
internationaal) sterk is afgenomen, ineens zo'n belangrijk verdrag
tekenen. Er circuleren geruchten dat de heersende elite inmiddels al
een opvolger voor Macron achter de hand heeft. Daarnaast is er geen
opvolger voor Merkel, die zichzelf al muteert in de richting van een
Lame Duck - wat alleen maar erger wordt, want Merkel kan dan wel hat
partijvoorzitterschap hebben overgedragen een een Merkel-marionet, het
bondskanselier zal ze niet zonder strijd opgeven.
Laat het even tot u doordringen: een vernieuwing van de Frans-Duitse
vriendschap, gesloten zonder enige aankondiging of voorbereiding, die
blijkbaar nog geheimer was dan de onderhandelingen over het
VN-migratiepact. In dan ook nog in Aken.... niet in Berlijn, niet in
Parijs - en dan blijkt dat niet alleen de oude beloften werden
vernieuwd, maar er een geheel nieuwe kwaliteit van samenwerking is
overeengekomen - dit alles is heel vreemd.
Tegelijkertijd wordt er gezegd dat de plannen van Macron voor de
hervorming van de Europese Unie van Duitse zijde worden afgewezen, dat
er geen begroting voor de eurozone moet zijn, enz. Aan de ene kant
wordt de Franse president afgewezen en aan de andere kant worden de
burgers gek gemaakt met verhalen over nauwere militaire samenwerking.
Daarbij moeten we opmerken dat dit verdrag tussen Duitsland en
Frankrijk gezien kan worden als een diepe buiging van een knockout
geslagen kanselier en een winstje voor een verontruste president.
Macron krijgt wat hij wil: Duitsland zet zich in het eerste artikel
van het verdrag in om de economische en monetaire Unie te versterken
en te verdiepen, met andere woorden: richting de overdracht en
herdistributie van geld en middelen (de transfer-unie). Hiermee is
Macron verzekerd van een betere en snellere toegang tot Duits (en ons)
belastinggeld om het Franse inflatiebeleid voort te zetten en zijn
verkiezingsbeloften te kunnen betalen. Hij heeft al concrete plannen
hiervoor opgesteld en heeft veel applaus gekregen van de gevestigde
Duitse Merkelgezinde politiek.
Frankrijk is ook de belangrijkste begunstigde van de geplande
intensievere samenwerking van de strijdkrachten met het oog op
gezamenlijke operaties en in de "consolidatie" van de Europese
wapenindustrie, die ook in het Verdrag is voorzien. Artikel 4 van het
verdrag opent de weg voor nieuwe dubieuze buitenlandse missies in
Afrika (kan Duitsland meebetalen voor Franse activiteiten in haar
koloniën) en de verdere verkoop van Duitse technologie - onder de
paraplu van door Frankrijk gedomineerde joint ventures. Allemaal grote
voornemens, maar eerst maar eens zien wat er allemaal (niet) van
terechtkomt.
Dat wat de tekst zo'n beetje betreft, maar de hamvraag is natuurlijk:
wie naait wie?
We houden het er op dit moment op dat het mooie feestje in Aken een
daad is die de Franse burgers moet laten zien hoe groot en krachtig,
met internationaal aanzien, hun president is. Zodat ze niet langer
zijn ontslag eisen en eindelijk begrijpen dat Macron ervan overtuigd
is dat door de Duitse samenwerking Frankrijk weer kan herstellen. Een
daad die hem tegelijkertijd legitimeert door te gaan met de
gewelddadige strijd tegen de Gele Hesjes en hen te wijzen op zijn
niet-verhandelbare positie van president van Frankrijk - en dat
allemaal bij de Gratie Merkels.
Over het algemeen is de essentie van het Elysee-verdrag dat het gewoon
gebakken lucht is. Wederzijdse bijstand in het geval van "agressie"
ligt immers al verankerd in de NAVO-overeenkomst of wordt al toegepast
in het geval van terroristische aanvallen op de politie. Het
Elysée-verdrag stelt zoals gezegd ook dat Frankrijk campagne voert
voor een Duitse permanente zetel in de Veiligheidsraad. Iedereen weet
dat de kans van slagen (in inspanning hiertoe) nihil is.
Maar dat is nog niet alles.
Het is een slimme zet van de bedenkers van dit plan om de ideologie
van het gebrek aan alternatieven, aan beide kanten van de Rijn, te
borgen en om een verenigd front te vormen tegen de voorboden van
globalistische doctrines, waartegen hun gefragmenteerde en vijandige
critici, de nationalisten en de linkse socialisten, geen kans hebben.
Het is ook de opmaat naar de verkiezingscampagne voor het europees
nepparlement en de poging om Macron's En Marche-beweging - gebaseerd
op de Move-On beweging van George Soros (zelfs de naam is identiek) -
eindelijk in de EVP te integreren.
Maar het is ook een poging om de macht van de parlementen in Frankrijk
en Duitsland verder uit te holle. Dit is vandaag al succesvol gebeurd
met de ondertekening van het verdrag, de intenties van de Duitse en
Franse parlementen om 's ochtends in Parijs en 's middags in Berlijn
een gezamenlijke vergadering te houden en om hun eigen plan te
presenteren voor de verdere ontwikkeling van de Duits-Franse relaties.
Voor zover wij hebben kunnen achterhalen ontbreekt er namelijk de
goedkeuring van beide parlementen voor het nu ondertekende verdrag,
laat staan dat er over gedebatteerd is.
Hieruit kunnen wij de volgende conclusie trekken: ofwel Macron en
Merkel vinden het nieuwe vriendschapsverdrag niet echt belangrijk, of
zij vinden hun nationale parlementen niet erg belangrijk.
Wij hopen dat het het eerste is, maar vermoeden het tweede.