De geruchten circuleren al heel lang, maar zijn zondag bevestigd door talloze berichten in de mainstream media. Natuurlijk op een zondag, omdat de beurzen dangesloten zijn: de regering Merkel wil dat Deutsche Bank en Commerzbank gaan fuseren. Terwijl dat in november vorig jaar nog werd uitgesloten, lijkt men nu op weg naar de vorming van één grote bank, waardoor tienduizenden banen op de tocht komen te staan.
We lezen op de website
Banken.nl
het volgende:
De twee reuzen Deutsche Bank en Commerzbank zijn afgelopen weekend
formeel gesprekken gestart over een mogelijke fusie. Gemeten naar
balanstotaal zou het in één klap de op twee na grootste bank van de
eurozone worden, achter BNP Paribas en Crédit Agricole. Twijfel
overheerst echter alom, zowel intern als extern.
Zowel Deutsche Bank als Commerzbank handelen tegen minder dan $
10 of 10 euro per aandeel. Dit is fors minder dan de $ 100 per aandeel voor
Deutsche Bank in de jaren 2000 en Commerzbank handelde toen tegen meer dan 200
euro. Toch vreemd hoe diep de eens zo machtige financiële reuzen gevallen zijn.
De winst per aandeel voor Deutsche Bank is fors gedaald, ondanks pogingen om hun
bedrijfsmodel nieuw leven in te blazen.
Hetzelfde geldt voor Commerzbank:
Socialisten zullen het nooit leren. Zij kunnen alleen goed met geld
omgaan als het van hezelf is.
Zij trekken ook geen lering uit de ervaring van de recente
geschiedenis over geld. Zoals vaak het geval is, lijkt de politiek te
worden verblind door een enorme omvang - trouw aan de (verkeerde)
overtuiging: "too big to fail" - te groot om failliet te gaan. Het is
politiek gezien een economische waanzin die niets te maken heeft met
simpele kennis van markteconomie, maar daarentegen nog meer met
socialistisch fanatisme. En zo neemt het lot zijn eigen loop.
Tienduizenden banen staan op de tocht, en naast de ontwikkelingen in
de auto-industrie is er nog een bedreiging voor het imago van de
Duitse economie. "Made in Germany" heeft als kwaliteitslabel afgedaan.
Het is zinloos om uit te zoeken over wie de schuld is van de ellende
bij zowel Deutsche Bank AG als Commerzbank. De pracht en glorie van de
voorgaande jaren is verdwenen en beide banken verkeren in een diepe
crisis.
Opmerkelijk is het verhaal over de Duitse goudvoorraad die bij de
Amerikaanse Federal Reserve zou moeten liggen. De Bundesbank bezit nog
steeds 1.236 ton goud ter waarde van ongeveer 50 miljard euro bij de
Fed in New York. Jarenlang heeft de Bundesbank toestemming gevraagd
om een inventarisatie van zijn goud in New York uit te voeren. Een
inventarisatie! Tot op de dag van vandaag is dat niet gelukt - wat ons
doet vermoeden dat er helemaal geen goud meer ligt......
Maar om op de fusie terug te komen: het uur van de staatgelovigen is
gekomen! Beide banken moeten worden gered, en wie kan dat beter doen
dan de Staat - het is het oude mantra van de socialisten. En de
Duitse socialistische minister van Financiën, Scholz, roept prompt op
tot het oprichten van één grote bank, door een fusie, maar feit is dat
dat alleen maar schade berokkenen aan zowel de belastingbetaler als de
klant.
Heet ook bij onze oosterburen de politiek niet geleerd van de (slechts
zo'n tien jaar geleden heersende) financiële crisis?
Een belangrijke conclusie van de bankencrisis (2008) was toch dat
grootte geen garantie voor succes is? Bovendien bestaat het risico dat
de Staat snel met belastinggeld te hulp moet komen, als de zaak weer
eens uit de rails loopt.
De realiteit van vandaag de dag is echter dat bij DeutscheBank en
Commerzbank de zaak nú al uit ontspoord is. Beide banken hebben door
henzelf veroorzaakte
problemen die nog lang niet
zijn opgelost.
Beide banken zijn - eerlijk gezegd - niet internationaal concurrerend.
En dan houden we onze mening nog netjes.
Daarentegen hebben de Amerikaanse financiële instellingen geleerd van
de crisis en verdienen ze vandaag opnieuw heel goed geld (afgezien van
de heel andere, onoverkomelijke problemen in de VS). Maar de Duitse
minister van Financiën gelooft duidelijk in een wondermiddel: als je
twee ernstig zieke patiënten in één bed stopt, stapt er één gezonde
uit. En mocht die weer ziek worden dan komt Vadertje Staat weer
financieel te hulp. Zo simpel zit de socialistische denkwijze in
mekaar, wat doet denken aan de afgezaagde grap: "Geef socialisten een
woestijn en na vier jaar vind je geen zand meer terug". Of die van
Margaret Thatcher, die we nòg beter vinden: "The trouble with
socialism is that eventually you run out of other people's money".
Scholz negeert vrolijk een oude gedachte: met name in de nationale en
internationale bankensector moet het antwoord op de vraag of een
dergelijk project economisch verantwoord is gezien de reële cijfers,
op de eerste plaats komen. Wensdenken van een mogelijke bondskanselier
zijn dat zeker niet. En op de vraag aan het begin van het artikel
terug te komen: nee, de socialisten hebben blijkbaar niets geleerd van
de bankencrisis. Hier zijn geen economen aan het werk, maar politici -
dus herverdelers.
Ze hebben niet alleen niets geleerd, maar ze lijken zelfs immuun voor
economisch verstand. De geplande slappe fusie tussen beide grootbanken
creëert het gevaar om bij de volgende crisis een graf te worden voor
belastingmiljarden. En achter gesloten deuren hoort men dat niet
alleen economen, maar ook de betrokken bankdirecteuren heel wat anders
waarnemen dan de vreugdevolle verwachting die Scholz uitspreekt. Het
is echter irritant dat het door SPD geleide ministerie van Financiën
alleen maar over de fusie spreekt. In het belang van de "kleine man"
is het samenvoegen van deze twee banken beslist niet. En vergeet niet
dat er straks een bank ontstaat van zo'n grootte dat de ECB en de Duitse
regering nooit zullen toestaan dat die omvalt.....
In het huidige financiële schuldensysteem en met het huidige
rentebeleid kunnen banken, ondernemingen en personen alleen maar
overleven als er méér en méér schulden worden gemaakt. Het is de
ultieme rekenkundige perversiteit en creëert een groeimotor die nooit
kan worden bevredigd.
De samensmelting van deze twee zombiebanken is slechts het logische
gevolg van een reeks crises en maatregelen die onvermijdelijk uit een
financieel schuldenstelsel voort komen en die de burgers uiteindelijk
tot slaaf zal maken (afschaffing van contant geld en persoonlijke
vrijheid -
sociale scoring,
zoals die blauwdruk in China indrukwekkend laat zien).
Afdrukken
Doorsturen
