De Federal Reserve heeft een grote leugen voor het Congres gecreëerd met betrekking tot haar repo-leningen, waardoor politici lekker op hun handen kunnen blijven zitten, terwijl de Federal Reserve in New York de vrijheid van informatie blokkeert door te weigeren openheid van zaken te geven.
Gisteren getuigde de voorzitter van de Federal Reserve Jerome Powell
voor het Joint Economic Committe van het Amerikaanse Congres. Slechts
één congreslid, Kenny Marchant (R-Texas), had de moed om Powell te
vragen naar de tussenkomst van de Fed in de repo-kredietmarkt vanaf 17
september.
Sinds die tijd pompt de Fed elke week honderden miljarden dollars door
de New York Fed uit het niets gecreëerd elektronisch geld voor zijn 24
primary-dealers op Wall Street. Deze primary-dealers (zie overzicht)
zijn geen commerciële banken die mogelijk geneigd zijn de middelen te
gebruiken om leningen te verstrekken aan lokale bedrijven of aan
consumenten om een huis te kopen en hun lokale economieën te helpen.
Nee, 23 van de 24 primary-dealers zijn beursvennootschappen en
investeringsbanken die weddenschappen aangaan op de aandelen-,
obligatie-, grondstoffen- en derivatenmarkten. De 24e is een
niet-Amerikaanse bank.
Er is niets in bestaande wetgeving dat regelt dat de Fed, de Federal
Reserve Act, de geldschieter de laatste, ultieme bron is voor de
handelshuizen op Wall Street. Het Discount Window (kortingsvenster)
van de Fed, dat wettelijk de bevoegdheid heeft om noodleningen of
seizoensgebonden leningen te verstrekken, is wettelijk beperkt tot
alleen deposito-banken - en beslist niet handelshuizen van Wall
Street.
En toch is het redden van Wall Street precies dàt wat de Fed doet
sinds 17 september van dit jaar en wat het stiekem deed (voor een
bedrag van $ 29 biljoen) tijdens de financiële crisis van december
2007 tot midden 2010.
De Fed heeft wel wat speelruimte in een noodsituatie, maar dat moet
kort en duidelijk zijn. De Fed heeft aangekondigd dat het van plan is
om zijn huidige geldstroom naar Wall Street intact te houden, tot
minstens in januari van volgend jaar. Maar volgens Powell's getuigenis
van gisteren in het Congres is er geen dringende crisis op Wall
Street. Powell verklaarde: "De kern van de financiële sector lijkt
veerkrachtig, met een lage hefboomwerking en een beperkt
financieringsrisico ten opzichte van de niveaus van de afgelopen
decennia."
Powell weet dat het een misvatting is om te zeggen dat de leverage
laag is op Wall Street. Het is alleen laag als men de honderden
biljoenen (!) aan derivaten (nominaal) die bij de mega Wall
Street-banken zitten, negeert.
Powell en de Federal Reserve hebben blijkbaar besloten dat ze het
sprookje met medewerking van het Congres en de mainstream media gaan
pushen dat deze honderden miljarden dollars per week die naar Wall
Street worden gepompt (tegen de belachelijk lage rente van tussen 1,55
en 1,59 procent) gewoon "technische" open-markttransacties zijn die de
Fed routinematig uitvoert als onderdeel van het monetaire beleid.
De laatste keer dat dit gebeurde was tijdens de financiële crisis, dus
het is vrij moeilijk om het routine te noemen.
Zo verliep de woordenwisseling tussen congreslid Marchant en Powell:
Marchant: “De verstoring van de repomarkt die plaatsvond in september.
Verwacht? Niet verwacht? Verwacht u de uitbreiding op dit niveau te
houden totdat u zeker weet dat dit niet meer zal gebeuren?"
Powell: “Wel, verwacht of niet. Het is een andere wereld na de crisis.
En echt vanwege de uitbreiding van onze balans en wat we nu in wezen
hebben gedaan, is dat we nu van financiële instellingen verlangen dat
ze veel meer liquiditeit op hun balans hebben, zodat de Fed niet te
hulp hoeft te schieten met onze eigen liquiditeit."
Eigenlijk is precies het tegenovergestelde waar. De Fed stond JPMorgan
toe om haar reserves bij de Fed sinds 30 september vorig jaar met $
145 miljard te verminderen en de Fed is nu de belangrijkste bron van
liquiditeit op de repomarkt.
Powell: "Dus ik denk dat dat een groot voordeel is voor het financiële
systeem. Maar veel van die liquiditeit wordt in onze reserves
aangehouden. Vroeger regelden we de rente door reserves schaars te
houden en we hadden in totaal $ 20 miljard. Op dit moment hebben we
meer dan $ 1,5 biljoen aan reserves. En dat betekent dus dat we
proberen dat niveau te vinden omdat we de balans konden laten krimpen,
waar reserves schaars zouden worden, en er echt geen manier was om dat
te weten.
Ik denk dat de gegevens die we hadden deden vermoeden dat we tot
september niet in de buurt van dat niveau waren. Ik denk dat we nog
steeds kijken naar wat er in september is gebeurd. Maar ik denk dat we
in september hebben geleerd dat we ervoor moesten zorgen dat de
reserves niet onder dat niveau kwamen dat we medio september hadden,
wat iets minder is dan anderhalf biljoen. Dus dat is echt wat we doen.
Het is technisch. Ik denk dat we het onder controle hebben. We zijn
bereid om te blijven leren en aanpassen terwijl we dit doen, maar het
is een proces. Ik zou zeggen dat het niet echt gevolgen heeft voor de
economie of voor het grote publiek."
De nieuwe argumenten zijn dus: het is te technisch voor het gewone
brein, dus loop maar door en laat het over aan de genieën van de
Federal Reserve. Het tweede argument is: hier is niets te zien omdat
het geen invloed heeft op de economie of het grote publiek.
Maar dit is natuurlijk gevaarlijke propaganda. De Fed is weer bezig
met het creëren van hetzelfde soort morele risico dat het creëerde
toen het stiekem biljoenen dollars in de Wall Street handelshuizen en
banken wereldwijd pompte tijdens de financiële crisis en vervolgens
een meerjarige rechtszaak voerde om het geheim te houden voor het
Amerikaanse volk.
De huidige geldstroom van de Fed is van invloed op de Amerikaanse
economie omdat het de top 10% verrijkt die de overgrote meerderheid
van alle aandelen en obligaties in de VS bezit. Het heeft een impact
op de economie omdat het de omvang van de balans van de Fed oppompt (nu
weer boven $ 4 biljoen) waarvoor de Amerikaanse belastingbetaler
uiteindelijk de rekening gepresenteerd krijgt. Het heeft gevolgen voor
de Amerikaanse economie omdat het de bestaande bubbel die al op de
aandelenmarkt bestaat verergert, waardoor het onvermijdelijke
uiteenspatten van de bubbel erger wordt. En het heeft invloed op de
Amerikaanse economie omdat deze grote propagandaleugen verder het
vertrouwen ondermijnt dat het Amerikaanse volk (nog) heeft in de
Federal Reserve en het Amerikaanse bancaire systeem.
En precies op het juiste moment is de New York Fed, de regionale
Fed-bank die deze geldstroom rechtstreeks naar Wall Street uitoefent
en diens reddende engel was tijdens de financiële crisis, weer terug
op zijn oude gewoonte van het weigeren, dwarsbomen of negéren van
verzoeken voor informatie over deze repo-leningen van het publiek en
de alternatieve media.
De Federal Reserve in Washington D.C. wordt beschouwd als een "onafhankelijk
federaal agentschap". De raad van bestuur wordt benoemd door de
president en bevestigd door de Amerikaanse Senaat. De New York Fed is
daarentegen in handen van de banken in zijn regio (net als de andere
11 regionale Fed-banken). Dus hoewel de Federal Reserve verplicht is
om te voldoen aan de Freedom of Information Act (FOIA), is de New York
Fed dat niet. Maar om zijn gezicht te redden, zegt de New York Fed
graag dat het “voldoet aan de geest van FOIA.” Dat doet het beslist
niet als het gaat om een kwestie die het donkere gordijn probeert weg
te trekken dat het rond zijn activiteiten met de megabanken van Wall
Street heeft opgetrokken.
Gisteren plaatste het Gold Anti-Trust Committee een brief die het van
Shawn Elizabeth Phillips, de bedrijfssecretaris van de New York Fed,
had ontvangen op haar website. De brief (hieronder) wees het verzoek
van het Gold Anti-Trust Committee om informatie over de repo-leningen
van de hand, door slim te doen alsof deze repo-leningen op een of
andere manier magisch onderdeel waren geworden van de leningen die in
het kortingsvenster van de New York Fed waren verstrekt, waardoor pas
met een vertraging van twee jaar de namen van leners mag worden
vrijgegeven.
Zoals we eerder in dit artikel hebben uitgelegd, is het niet
toegestaan om in het kortingsvenster leningen aan effectenbedrijven te
verstrekken, maar alleen deposito-banken. Dus dit is gewoon de
typische tactiek van de New York Fed om zoveel mogelijk tegen te
werken.
De Fedederal Reserve van New York is de meest inherent conflicterende
Frankenbank in de geschiedenis van centrale banken. Geen enkel lid van
de raad van bestuur of het management wordt door het Amerikaanse volk
gekozen en toch kan het met een druk op een elektronische knop
biljoenen dollars genereren en dat geld laten stromen om de belangen
van de rijke 10% van de Amerikanen te laten profiteren. Het is dan ook
geen wonder dat in New York 70 miljardairs wonen.)
Het is ook de tactiek van talloze regeringen: verdoezelen, verzwijgen
en niets herinneren, instrumenten van oude tirannie, terwijl ieder
normaal mens weet dat een democratie niet kan functioneren als mensen
niet mogen weten wat hun regering aan het doen en van plan is."
Het is tragisch dat de Amerikaanse regering haar gelddrukbevoegdheid
heeft uitbesteed aan een niet-verantwoordelijk, particulier bedrijf in
Lower Manhattan dat geen enkel respect heeft voor het recht van het
publiek om het te weten. De New York Fed heeft een lange geschiedenis
van het onthouden van basisinformatie aan de media, zeker wat betreft
zijn verstrengelingen met de handelshuizen en grootbanken van Wall
Street.
Fed-voorzitter Powell kan in zijn persconferenties niet zeggen dat de
Federal Reserve tot taak heeft de belangen van het Amerikaanse volk te
vertegenwoordigen en diezelfde mensen dan het recht te ontnemen de
handel en wandel van de Fed te weten te komen. Als hij op deze weg
blijft doorgaan zullen de geschiedenisboeken voor hem net zo onaardig
zijn als voor zijn voorgangers Ben Bernanke en voormalig Fed-voorzitter
Alan Greenspan.
Afdrukken Doorsturen
