Terwijl het Amerikaanse publiek (en eigenlijk de hele wereld) aandachtig kijkt naar de dramatische gebeurtenissen in Iran en het afzettingsproces in Washington, gebeurt er iets op de achtergrond dat de toekomst van het land en het lot van de Amerikaanse bevolking aanzienlijk meer zal beïnvloeden dan de presidentiële stoel en dergelijke oorlogsachtige escalatie in het Midden-Oosten.
In september vorig jaar ondervond de repomarkt, waar Amerikaanse
banken zichzelf 's nachts van vers geld voorzien, ernstige
verstoringen. Om de markt, die voorheen tien jaar zonder grote onrust
had gewerkt, te helpen kwam de Federal Reserve tussenbeide en stelde
het publiek tevreden door te zeggen dat het een probleem op korte
termijn was dat het snel zou oplossen.
Dit argument is nu door de realiteit weerlegd. De Fed heeft zijn
balans als onderdeel van zijn repo-interventies binnen drie en een
halve maand met ruim $ 400 miljard verhoogd, zonder einde in zicht.
Alleen al op 2 januari 2020, de eerste werkdag van dit jaar, kwam ze
de handelshuizen van Wall Street te hulp met $ 57 miljard, op
donderdag 9 januari 2020 was dat $ 83,1 miljard. Dezelfde dag
verscheen vice-voorzitter Richard Clarida van de FED voor de media en
kondigde aan dat de interventies tot ten minste eind april zullen
doorgaan.
Repo-leningen worden doorgaans verstrekt tussen Wall Street-banken,
hedgefondsen en geldmarktfondsen. De Fed in New York stelt zijn
repo-leningen uitsluitend beschikbaar aan zijn 24 primary-dealers, die
in feite de primaire handelshuizen op Wall Street zijn. Veel van deze
bedrijven konden op de open markt niet lenen tegen een rente van bijna
1,55%t. Dus de Fed in New York biedt in wezen een reddingsoperatie aan
aan de handelshuizen van Wall Street en noemt het een deel van zijn
"open-markttransacties".
Of de opmerking van Clarida is wishful thinking, of het is de schijn
ophouden, omdat de turbulentie op de repomarkt geen tijdelijke zwakte
is, maar een fundamenteel probleem van de Amerikaanse financiële
sector, waarvan het lot kan worden vergeleken met dat van een
verslaafde, dat door conventionele methoden niet langer kan worden
geholpen.
De Amerikaanse aandelenmarkt beleeft al tien jaar een historisch
ongekende bloei die blijkbaar door niets kan worden gestopt. Zelfs het
slechtste nieuws laat de Dow Jones slechts kort van haar stijgende
lijn afwijken, waarna nieuwe recordhoogtes worden bereikt en president
Trump het heeft over hoe succesvol zijn leiderschap is voor de "grote
economie".
Maar dat is niets anders dan nutteloos gezwets. De opleving begon lang
vóórdat hij in functie was en de Amerikaanse economie groeide zeer
zwak na de laatste recessie. De explosieve groei op de aandelenmarkten
is uitsluitend te wijten aan het feit dat de Fed na de crisis van
2007/08 enorme hoeveelheden geld in het systeem heeft gepompt en het
tegen steeds lagere rentetarieven aan grote beleggers heeft gegeven.
Weliswaar heeft de Fed tussen 2015 en 2018 geprobeerd die geldstroom
in te dammen, maar de poging mislukte eind 2018. Sindsdien heeft het
de rente nog drie keer verlaagd en haar interventie op de repomarkt
heeft een nieuwe ronde van goedkope geldleningen aan de grote
handelshuizen van Wall Street ingeluid. Deze overvloed van liquiditeit
zorgt ervoor dat geld ofwel rechtstreeks naar de aandelenmarkt stroomt
ofwel dat grote bedrijven altijd nieuwe aandeleninkopen doen en op
deze manier hun eigen koersen kunnen manipuleren.
Voor de Amerikaanse bevolking betekent het proces vooral één ding: de
verdere toename van de explosie van sociale ongelijkheid. De winst op
de aandelenmarkten komt de grote massa niet ten goede. In plaats
daarvan zorgt het gestage gelddrukken ervoor dat de Amerikaanse dollar
op de lange termijn waarde blijft verliezen, wat betekent dat het
reële inkomen over de hele linie daalt.
Een uitstekend voorbeeld van de omvang van de huidige bottom-up
herdistributie wordt geleverd door de grote bank JP Morgan en haar
baas Jamie Dimon: het aandelenpakket van Dimon zag alleen al in het
vierde kwartaal van 2019 een waardestijging van meer dan $ 250 miljoen
- alleen al door de interventies van de Fed Jaar waarin JP Morgan
honderden werknemers "zonder kosten" heeft ontslagen. Over die enorme
winsten van Jamie Dimon hebben we
eerder een artikel geschreven.
Zelfs als de Fed erin slaagt de repomarkt onder controle te krijgen,
zal ze de verslaafden - de belangrijkste Amerikaanse investeerders/grootbanken
- toch van goedkoop geld moeten voorzien. En aangezien het huidige
systeem gebaseerd is op groei, zullen de toegediende doses steeds
hoger moeten zijn.
We zijn ervan overtuigd dat het huidige Amerikaanse financiële systeem
de laatste fase van zijn bestaan is ingegaan als gevolg van de
gebeurtenissen op de repomarkt, omdat niemand weet tot welke andere
manipulaties de managers nog in staat zijn. In elk geval zullen de te
verwachten maatregelen de problemen niet oplossen, maar het systeem
verder ondermijnen, het op de lange termijn verder destabiliseren wat
zal leiden tot de definitieve ineenstorting.
Afdrukken Doorsturen
