In de financiële markten is de voorzitter van de Federal Reserve, Jerome Powell, niet alleen het middelpunt, maar ons inziens ook de olifant in de kamer. Hij is inmiddels bezig aan zijn tweede termijn. Zo heeft de Federal Reserve een voorzitter die regelmatig heeft gestemd om Wall Street te dereguleren, en denken analisten dat hij de economie zéker niet over een financiële klif zal drijven. Maar met hem op die stoel zijn de risico's groot. Belastingbetalers zullen voor honderden miljarden dollars het schip in gaan. Een gevaarlijke man aan het roer van de Amerikaanse centrale bank.
JPMorgan Chase is de grootste bank in de Verenigde Staten met een
ongekend aantal van vijf misdrijven sinds 2014, en maakt onderdeel uit
van de groeiende lijst van debacles waarover de Federal Reserve (kortweg:
de Fed) de controle heeft verloren.
De Fed laat haar bankonderzoekers doorlopend de boeken van JPMorgan
Chase controleren, maar op de een of andere manier is het gevaarlijke
derivatenboek van de bank in het eerste kwartaal van dit jaar met
14,42 biljoen dollar gestegen, van 45,84 biljoen dollar op 31 december
2021 tot $ 60,26 biljoen op 31 maart 2022. Dat is een stijging van 24
procent in een periode van drie maanden. En we hebben het dan over
biljoenen, dus duizenden miljarden!
Die informatie komt van pagina 18 van het onlangs uitgebrachte rapport
over derivaten in het banksysteem van het Amerikaanse Office of the
Comptroller of the Currency (OCC).
De Dodd-Frank Act van 2010 moest een einde maken aan de waanzin van
ondoorgrondelijke hoeveelheden risicovolle derivaten die worden
aangehouden bij federaal verzekerde banken. Onder de zogenaamde
"push-out"-regel in Dodd-Frank moesten derivaten worden verplaatst van
de federaal verzekerde bank naar andere delen van de bankholding,
zodat ze in een faillissementsprocedure konden worden afgewikkeld
zonder gevaar te lopen voor de federaal verzekerde bank. Citigroup en
haar lobbyisten slaagden erin om die bepaling in december 2014 via een
stiekeme manoeuvre in te trekken.
Dan was er de belofte van Dodd-Frank dat al deze gevaarlijke derivaten
op korte termijn centraal zouden worden gecleard in plaats van
ondoorzichtige vrij verkrijgbare contracten met op maat gemaakte (aangepaste)
voorwaarden waar regelgevers en het publiek geen touw aan vast konden
knopen. Nou, dat is óók niet gebeurd. Het huidige OCC-rapport vertelt
ons dat 71 procent van de aandelenderivaten van JPMorgan Chase niet
centraal wordt gecleard; 100 procent van zijn edelmetaalcontracten
wordt niet centraal gecleard; en 96 procent van zijn
valutaderivatencontracten wordt niet centraal gecleard.
De Fed en haar collega-toezichthouders verdienen een grote onvoldoende
voor het schaamteloos negéren van de bedoeling van het Amerikaanse
Congres toen het de Dodd-Frank Act in 2010 goedkeurde. Twaalf jaar na
de goedkeuring ervan worden gevaarlijke derivaten nog steeds niet
centraal gecleard en in plaats van te krimpen, worden hun hoeveelheden
en bedreiging voor de financiële stabiliteit groter.
Volgens het officiële rapport van de Financial Crisis Inquiry
Commission, die wettelijk verplicht was de financiële
ineenstorting van Wall Street in 2008 te onderzoeken en erover te
rapporteren, speelden derivaten een centrale rol bij de crash. Het
rapport vat zijn bevindingen als volgt samen:
“We concluderen dat over-the-counter derivaten aanzienlijk hebben
bijgedragen aan deze crisis. De totstandkoming van wetgeving in 2000
om de regulering door zowel de federale als de deelstaatregeringen van
over-the-counter (OTC)-derivaten te verbieden, was een belangrijk
keerpunt in de opmars naar de financiële crisis... zonder enig
toezicht kwamen OTC-derivaten snel uit de controle en uit het zicht,
groeiend tot $ 673 biljoen [wereldwijd] nominaal. Dit rapport
verklaart de ongecontroleerde hefboomwerking; gebrek aan transparantie-,
kapitaal- en onderpandvereisten; speculatie; onderlinge verbindingen
tussen bedrijven; en risicoconcentraties op deze markt. OTC-derivaten
hebben op drie belangrijke manieren bijgedragen aan de crisis.
- Ten eerste voedde één type derivaat – kredietverzuimswaps (credit
default swaps - CDS) – de pijplijn van hypotheken securitisatie. CDS
werden verkocht aan beleggers om zich te beschermen tegen het in
gebreke blijven of waardedaling van hypotheekgerelateerde effecten die
werden gedekt door risicovolle leningen. Bedrijven verkochten
bescherming - voor een bedrag van $ 79 miljard, in het geval van AIG -
aan investeerders in deze nieuwerwetse hypotheekobligaties, wat hielp
om de markt te lanceren en uit te breiden en op zijn beurt de
huizenzeepbel verder aan te wakkeren.
- Ten tweede waren CDS essentieel voor het creëren van synthetische
CDO's. Deze synthetische CDO's waren slechts weddenschappen op de
prestaties van echte hypotheekgerelateerde effecten. Ze vergrootten de
verliezen van de ineenstorting van de huizenbubbel door meerdere
weddenschappen op dezelfde effecten toe te staan en hielpen ze door
het financiële systeem te verspreiden. Goldman Sachs alleen al
verpakte en verkocht $ 73 miljard aan synthetische CDO's van 1 juli
2004 tot 31 mei 2007....
- Toen de huizenzeepbel barstte en er een crisis volgde, stonden
derivaten ten slotte in het middelpunt van de storm. AIG, dat niet
verplicht was kapitaalreserves opzij te zetten als buffer voor de
bescherming die het verkocht, kreeg een bailout toen het niet aan zijn
verplichtingen kon voldoen. De Amerikaanse regering heeft uiteindelijk
meer dan $ 180 miljard aan hulp toegezegd vanwege de bezorgdheid dat
de ineenstorting van AIG tot enorme verliezen zou leiden in het
wereldwijde financiële systeem. Bovendien zorgde het bestaan van
miljoenen derivatencontracten van alle soorten tussen systeemrelevante
financiële instellingen - ongezien en onbekend in deze ongereguleerde
markt - voor onzekerheid en escaleerde paniek, wat hielp om
overheidssteun aan die instellingen te versnellen."
Als voorbeeld van hoe laks de regelgevers zijn geweest als het gaat om
het beteugelen van de dreiging van derivaten bij de megabanken op Wall
Street die, net als JPMorgan Chase, de grootste federaal verzekerde
banken in het land bezitten, pakken we het onderzoeksrapport
erbij dat werd vrijgegeven door het Office of Financial Research
(OFR) op 12 juli 2021. (OFR is ook opgericht onder de Dodd-Frank Act
om Amerikaanse regelgevers op de hoogte te houden van bedreigingen
voor de financiële stabiliteit.)
Het OFR-rapport is getiteld: “Counterparty Choice, Bank
Interconnectedness, and Systemic Risk.” De onderzoekers, Andrew Ellul
en Dasol Kim, onderzochten 18 verschillende over-the-counter (OTC)
derivatenmarkten en concludeerden het volgende:
“De onderlinge verwevenheid van banken via de OTC-derivatenmarkten
werd geïdentificeerd als een belangrijke factor die bijdroeg aan de
ernst van de Grote Financiële Crisis... en blijft een kwetsbaar gebied
van systeemrelevante banken waarover we zeer beperkt inzicht hebben.
De handel in OTC-derivaten is notoir geconcentreerd bij de grootste
banken, waarvoor we ook gegevens hebben. Een belangrijk kenmerk is het
aanzienlijke tegenpartijrisico waarmee banken worden geconfronteerd,
in onze context is het belangrijkste tegenpartijrisico dat van banken
die handelen met niet-bancaire entiteiten.”
Hoe geconcentreerd zijn deze risicovolle derivaten bij de megabanken
eigenlijk? Het huidige rapport van het OCC vertelt ons het volgende:
“Aan het einde van het eerste kwartaal van 2022 meldden in totaal
1.291 verzekerde Amerikaanse nationale en staatshandelsbanken en
spaarverenigingen handels- en derivatenactiviteiten. Een kleine groep
grote financiële instellingen blijft de handels- en
derivatenactiviteiten in het Amerikaanse commerciële banksysteem
domineren. Tijdens het eerste kwartaal van 2022 vertegenwoordigden
vier grote commerciële banken 89,0 procent van de totale nominale
bedragen van de banksector [van derivaten] en 68,8 procent van de
netto huidige kredietblootstelling (industry net current credit
exposure - NCCE) van de sector."
Nominaal betekent nominale hoeveelheid derivaten. Op 31 maart 2022
waren de vier federaal verzekerde commerciële banken die 89 procent
van alle derivaten in het banksysteem in handen hadden, de volgende:
JPMorgan Chase met $ 60,26 biljoen; Goldman Sachs Bank USA met $ 49,75
biljoen; Citibank (onderdeel van Citigroup) met $ 45,74 biljoen; en
Bank of America NA met $ 22,48 biljoen.
Eergisteren verscheen Fed-voorzitter Powell voor het House
Financial Services Committee om zijn rapport over het monetair
beleids af te leveren. Tijdens de hoorzitting werd Powell een vraag
gesteld over systeemrisico's in het financiële systeem door congreslid
Jim Himes, een democraat uit Connecticut. Het gesprek ging als volgt:
Himes: “In mijn resterende minuut ga ik u een vraag stellen die
ik u vaak stel, mijnheer de voorzitter. We zien natuurlijk behoorlijk
dramatische schommelingen op de financiële markten. Geld is niet meer
gratis. We zien dat in de SPAC-markt, in de high-yieldmarkt, de
aandelenmarkt, cryptocurrency. In mijn zeer korte resterende tijd,
mijnheer de voorzitter, waar moeten we ons op concentreren? Wat houdt
u bezig met betrekking tot het systeemrisico dat zich kan ontwikkelen
in het licht van stijgende rentetarieven en stijgende inflatie?”
Powell: "In principe hebben de financiële markten goed
gefunctioneerd en met name het banksysteem is erg sterk, goed
gekapitaliseerd, heeft veel liquiditeit, een beter begrip en beheer
van de risico's ..."
Plaats die uitspraak van Powell tegen deze headline van 27 mei: "“Dow
Ends Biggest Losing Streak Since 1932 as Tech Prevails." Om het niet
al te fijn te zeggen, maar 1932 was de begintijd van de Grote
Depressie - de ergste economische ineenstorting in de geschiedenis van
de VS.
Tijdens Powells ambtstermijn aan het roer van de Fed heeft de Fed de
controle over de inflatie verloren, die nu op het hoogste punt in 40
jaar zweeft. De Fed verloor de controle over het toezicht op haar
eigen functionarissen, wat leidde tot
het grootste handelsschandaal
in de 109-jarige geschiedenis van de Fed. (Overigens:
onderzoeksbevindingen met betrekking tot dat schandaal moeten trouwens
na negen maanden nog door een federale instantie worden vrijgegeven.)
In plaats van de handelsmisbruiken op Wall Street te beteugelen, is de
Fed met haar eigen handelsactiviteiten verder de markten
binnengedrongen. Eind januari meldden we bijvoorbeeld dat de New York
Fed stilletjes een tweede handelsvloer had bemand in de buurt van de
S&P 500 Futures-markt in Chicago.
Powell stond ook de grootste, geheime bailoutoperatie van de
megabanken en hun afgeleide tegenpartijen toe vanaf september 2019 –
maanden voordat er ergens ter wereld een geval van COVID-19 werd
gemeld. En op de een of andere manier, toen de namen van de banken die
deze onverwachte repo-leningen van de Fed ontvingen, twee jaar later
eindelijk werden vrijgegeven, was er een algemene black-out van het
nieuws door de mainstream media. Wij konden dankzij onze contacten in
de VS deze bailoutoperatie documenteren, de gegevens in een grafiek
gezet en namen noemen. (We hebben inmiddels een archief met meer dan
100 artikelen over deze bailoutoperaties van de Fed.)
De Amerikaanse senator Elizabeth Warren is het enige congreslid dat de
moed heeft om het Amerikaanse volk de simpele waarheid te vertellen
over Fed-voorzitter Powell: hij is een "gevaarlijke
man".
[Alle links, bronnen,
documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[25 juni 2022]
Afdrukken
Doorsturen
