Een artikel in de Britse Telegraph, en ook gepubliceerd via Yahoo News laat de groeiende angst zien binnen de Britse overheid en bij Britse ambtenaren van de inlichtinngendiensten rond president Trump wat er publiekelijk bekend wordt hoeveel ze betrokken waren bij "Spygate".
We hebben eerder uitvoerig geschreven over de gebeurtenissen van 2015
en 2016; het interessante aspect in deze zaken vinden we het huidige
niveau van angst dat aangeeft dat er binnenkort mogelijk flink wat
vuile was wordt buiten gehangen.
Waar de Britse functionarissen zich vooral zorgen over maken is de
kans dat president Trump bewijsmateriaal laat publiceren, waarin
aangetoond wordt dat er een gecoördineerde inspanning is geweest van
een Amerikaanse inlichtingendienst samen met buitenlandse "collega's"
bij een tweetal alomvattende activiteiten: (1) om de Trump-campagne in
2016 te bespioneren; en (2) om te helpen bij het uitvoeren van een
illegaal plan dat de basis zou worden voor de contra-inlichtingenoperatie
van de FBI, die zich ontwikkelde tot Mueller's Russische
verkiezingsinterferentie-onderzoek (de zogenaamde bemoeienis van de
Russen met de Amerikaanse presidentsverkiezingen, ook bekend als de "verzekeringspolis").
Volgens het artikel in de Telegraph wordt de huidige Britse premier
opzettelijk buiten alle communicatie over deze zaak gehouden, omdat de
Britse inlichtingendienst bang is dat president Trump naar haar kennis
hieromtrent zou kunnen vragen. Het domhouden van Theresa May kan dan
gunstig zijn voor de Britse spionage-operaties tegen Trump.... het
biedt een plausibele ontkenningsmogelijkheid bij een eventueel verhoor.
Bovendien is aan alle Britse ambassademedewerkers in de VS verteld om
absoluut niets te zeggen als ze over deze zaak worden gehoord.
Sinds de invoering van de Amerikaanse Patriot-Act kunnen zogenaamde "geheime
rechtbanken" beslissen wie door de geheime dienst kan worden
gecontroleerd. Er kan bijvoorbeeld simpelweg gezegd worden dat er
enige verdenking bestaat (geheime contacten met Russen, Chinezen,
moslims of een ander voorwendsel) en een rechter staat al de volledige
controle van een persoon toe, alles in het geheim, niemand krijgt er
iets over te horen. Nixon zou uit zijn dak zijn gegaan als hij deze
mogelijkheid had gehad.
Er zijn destijds geheime beschuldigingen geuit tegen leden van het
campagneteam van Trump. Een rechter stemde in met het volgen van die
medewerkers en vanaf dat moment bestonden er geen geheimen van het
campagneteam van Trump meer voor de Staat.
Nu werd beweerd dat het allemaal toeval was en dat Clinton's
campagneteam natuurlijk geen enkele informatie ontving en dat Obama
het niet wist. Je kunt dat geloven of niet. Maar omdat de
inlichtingendiensten rapporteren aan de regering, is het moeilijk voor
te stellen dat de regering, inclusief Obama, nergens van af wist.
Na de onthullingen over Watergate zal de geheime dienst nauwelijks
iets gevoeligs doen zonder het politieke leiderschap daarover te
informeren, tenzij dat politieke leiderschap geen controle heeft over
het werk van de geheime diensten. Beide opties zijn mogelijk, en het
staat eenieder vrij welke variant geloofwaardig is, maar er is geen
derde optie, omdat er namelijk monitoring plaatsvond. En van minstens
twee kanten, dat is nu wel bekend.
Hebben we eerst de FBI, die Carter Page volgde, die enige tijd
adviseur voor het buitenlands beleid was tijdens de
verkiezingscampagne van Trump. Page stond al onder toezicht van de
FBI, maar Trump had op enig moment te horen gekregen dat één van zijn
werknemers onder toezicht stond. In de VS is het gebruikelijk dat de
presidentskandidaat dezelfde inlichtingendiensten-rapporten krijgt als
de president zelf, dus men had Trump moeten informeren dat van zijn
team iemand verdacht werd een Russische agent te zijn. Trump had
immers al toegang tot uiterst geheime informatie die de Russen via
deze bron (Page) kon bereiken.
Overigens is nooit bevestigd dat Page een Russische agent was.
Trump was in ieder geval er niet van op de hoogte, en hoewel het
schandaal over vermeende Russische inmenging voor en tijdens de
verkiezingen op dat moment al in de mainstream media genoemd werd,
werd er ineens geschreven over een schandaal betreffende de
Democratische Partij, die corruptie en andere middelen aanwendde om te
voorkomen dat Clinton's concurrent Sanders de voorverkiezingen zou
winnen.
De top van de Democratische partij ondersteunde Clinton met alle (zelfs
juridisch twijfelachtige) fondsen. Toen dit via gehackte e-mails in de
openbaarheid kwam, nam de partijleider de verantwoordelijkheid en nam
hij ontslag. Clinton echter uitte beschuldigingen aan het adres van de
Russen. De media sprongen er bovenop en in plaats van zich te focussen
op het schandaal binnen de Democratische Partij, werd het zogenaamde "Russisch
schandaal" door de mainstream media opgevoerd.
Nu, meer dan twee jaar later, is daarvoor nog geen enkel bewijs
geleverd.
Maar Trump werd ook bespioneerd door de Democraten zelf.
Advocatenkantoren werden ingehuurd door het Britse bedrijf Orbis
Business Intelligence om belastend bewijsmateriaal over Trump te
verkrijgen. Dit bedrijf is een soort privé-inlichtingendienst waarvan
de mede-oprichter een voormalige Britse inlichtingenofficier van de
MI-6 was, Christpher Steele. En dit bedrijf kreeg $ 168.000 voor een
schadelijk dossier over Trump. Het geld werd betaald uit de $ 1,02
miljoen die Fusion GPS had ontvangen via advocatenkantoren van de
Democraten.
De Democraten hebben veel geld uitgegeven om via tussenpersonen het
belastende materiaal over Trump in hun bezit te krijgen. Dit maakt
dergelijke dossiers niet geloofwaardiger, omdat het te verwachten is
dat de mensen die zoveel geld ontvangen om te zorgen voor belastend
materiaal, dit ook zullen verstrekken. Zelfs als ze niets vinden,
omdat de opdracht duidelijk is omschreven.
En dit is precies waar het schandaal dat vandaag in de buitenlandse
media genoemd wordt, begint. Het dossier werd openbaar gemaakt na de
verkiezing van Trump in januari 2016, met dergelijke "belangrijke"
zaken, zoals het feit dat Trump in 2013 plaste over een aantal
prostituees op het bed in het hotel in Moskou, waar Obama eerder had
geslapen. Trump ontkende natuurlijk alles en sprak over een intrige
van de Clinton-groep, wat het achteraf gezien ook was: een intrige
waarvoor in totaal $ 1,02 miljoen werd betaald.
We moeten niet vergeten dat iedereen in die tijd geloofde dat Clinton
op haar sloffen de verkiezingen zou winnen, en in dat geval zou alles
geheim zijn gebleven. Maar toen bleek dat Trump had gewonnen, was het
moeilijk te vermijden dat hij als president binnenkort toegang zou
hebben tot de inlichtingendiensten en dat er veel illegale zaken
openbaar zouden worden.
Ook dat gebeurde: zowel dit (Steele)-dossier werd bekend, als
het FBI-onderzoek tegen leden van Trump's staf.
De strijd van Trump over de "Russische affaire" is nog niet gestreden,
en wil Trump geheime bestanden over de gebeurtenissen vrijgeven. Het
verrassende is dat de meeste weerstand komt van het Verenigd
Koninkrijk en niet van de V.S.... de weerstand is afkomstig van MI-6.
De MI-6 is bezorgd dat "bronnen mogelijk bekend worden" wanneer de
documenten openbaar worden gemaakt.
Maar waarom, zou je zeggen, als het een particulier bedrijf was dat
het materiaal leverde? De MI-6 had er officieel toch niets mee te
maken? Het was officieel een privébedrijf, ingehuurd door mannen van
de Democratische Partij en het team van Clinton, en toch niet door de
Amerikaanse regering onder Obama en hun geheime diensten?. Dus waar is
MI-6 bang voor, als het er niets mee te maken heeft?
Het zijn precies deze vragen die het Trump-team zich ook stelt. De
reden voor de geplande publicatie is dat men transparantie wil creëren
in de "Russische affaire". Dat is eigenlijk wel prijzenswaardig.
En inderdaad, het zal ook wel waar zijn dat de MI-6 niets te maken
heeft met het privébedrijf van zijn voormalige officier en de missie
van de Democratische Partij. Het gaat bij de door het Trump-team
voorgestelde publicatie over FBI-monitoringdocumenten van Carter Page,
door de FBI. Dus wat is dan het probleem voor MI-6? Waarom verzet deze
organisatie zich hier zo fanatiek tegen? De FBI is tenslotte een
federale politiemacht die opereert in de Verenigde Staten. Wat heeft
dit te maken met de Britse geheime dienst MI-6?
Als het gaat om het publiceren van documenten over het afluisteren van
Trump's verkiezingscampagne-adviseur Carter Page, dan draait het dus
op het eerste gezicht allemaal om de FBI, want wat we nu "horen" is
dat er veel MI-6-beeldmateriaal was. En dáár ligt het probleem: het
rapport zou gedetailleerde documenten bevatten die een verband
aantonen tussen FBI's en MI-6's monitoring van Page, en memo's
gekoppeld aan het privébedrijf van Christopher Steele, de voormalige
MI-6 officier.
Dat zou een zeer delicate connectie zijn, want als bijvoorbeeld MI-6,
op aanwijzing of verzoek van de regering Obama, geheime informatie aan
Steele doorgegeven heeft - die het gebruikte voor de privé-opdracht
van mevrouw Clinton - dan is het schandaal compleet. Dat zou betekenen
dat Obama en Clinton geprobeerd hebben, met de hulp van
staatsstructuren en inlichtingendiensten, om de verkiezing van Trump
te voorkómen. Dat zouden zeer ernstige beschuldigingen zijn.
De Britse regering is ook erg bezorgd. Het is bekend dat Theresa May
en Trump niet goed samen door één deur kunnen, maar of deze zaak daar
iets mee te maken heeft kun je alleen gissen.
Hierover schrijft dus de British Telegraph. Deze krant zoul hebben
gesproken met "meer dan een dozijn Amerikaanse en Britse ambtenaren"
die hun zorgen over deze affaire kenbaar hebben gemaakt, en politiek
gezien is het lastig dat het personeel van de Britse ambassade in
Washington gemuilkorfd is en niet over deze kwestie met de pers mag
spreken.
Voor het Verenigd Koninkrijk komt het tijdstip van deze onthulling
slecht uit, omdat het land de banden met de VS willen aanhalen in
tijden van de Brexit, maar het zal waarschijnlijk moeilijk zijn met
president Trump als de Britten zó diep betrokken zijn bij een intrige
tegen Trump's verkiezing. De voormalige verkiezingscampagneleider van
Trump, George Papadopoulos, heeft zich inmiddels gemeld en opgeroepen
tot volledige transparantie. Hij beweert te zijn gevolgd door de
Britse geheime diensten.
Trump had de publicatie van de bestanden al in september aangekondigd,
maar is daar toen op teruggekomend. De reden was misschien de
verkiezingen in de VS begin november. Als deze zaak inderdaad uitmondt
in zo'n lelijk schandaal dan, zou je kunnen aannemen, zou de
publicatie van de documenten een politieke en juridische aardbeving in
de VS teweeg moeten brengen.
Kennelijk wordt het tijdstip van publicatie goed uitgezocht, omdat het
in het ergste geval zou leiden tot strafrechtelijke gevolgen voor zeer
hooggeplaatst personen in Washington. Watergate zal daar dan schril
bij afsteken, omdat het daar "alleen" de president en een paar
adviseurs betrof. Hier, afgezien van president Obama en
presidentkandidaat Clinton, zouden grote delen van de regering-Obama
en de hoofden van de geheime diensten bbij betrokken zijn. Trump heeft
enige tijd geleden enkele van de hoofden van de geheime diensten
vervangen. Of er hier ook een verband bestaat en Trump de mensen
ontsloeg die in de verkiezingscampagne tegen hem hadden gestreden, is
natuurlijk pure speculatie.
De feiten van het volgen van de mensen rond Trump zijn onomstreden.
Het feit dat de Democraten veel geld betaalden voor het belastende
materiaal tegen Trump is ook onomstreden. Maar blijkbaar hebben de
Democraten niet veel voor hun geld gekregen, want ook in de "Russische
affaire" is er nog steeds geen belastend materiaal bekend - er is
alleen het dossier over een Trump, de prostituees in Moskou, plassen
op een hotelbed, uiterst vermakelijk. Dat het rapport zo slecht was,
is waarschijnlijk de reden waarom Clinton hem niet heeft gebruikt in
de verkiezingscampagne, ondanks al het modder gooien in die tijd.
En met de forse bedragen die zijn betaald is het aannemelijk dat
Steele ook iets het een en ander heeft verzonnen, om op de een of
andere manier de kosten van de verkregen vergoeding te kunnen
rechtvaardigen. Hij kon toch niet schrijven in het dossier "Ik heb
niets gevonden, maak alsjeblieft een bedrag van $ 168.000 naar mij
over."?
Uit al het voorafgaande in ditt artikel blijkt een aanzienlijk gevoel
van angst binnen de hoogste kringen van de Britse regering, dat
president Trump zal ontdekken hoe vèr ze zijn gegaan om hem te zien
verdwijnen bij de presidentsverkiezingen van 2016.
Het verbaast ons niets. Op 23 januari van dit jaar schreven we in ons artikel "Release the Memo" het volgende:
Ook verontrustend is - en dit is mogelijk de reden waarom de memo en de onderliggende intelligentie zo vertrouwelijk geclassificeerd zijn -
de FBI / CIA-factor in deze operatie.... het is slechts een deel van het geheel.
De actie van "voormalig" MI6-agent Christopher Steele wijst naar Britse betrokkenheid.
En natuurlijk kan het louter toeval zijn dat het hoofd van de GCHQ - de Britse spionage-dienst -
ontslag nam kort nadat het verhaal van Steele in de openbaarheid kwam. Of misschien ook niet.
Meer over dat bespionneren in ons artikel van 3 februari 2018 "Hoe de Democraten Trump konden laten bespieden"
In 2016 ondersteunde presidentskandidaat Trump de Brexit; de politieke
klasse in het Verenigd Koninkrijk was er fel tegen. Bovendien sprak
kandidaat Trump zich openlijk uit over de structuur van de NAVO en
eiste hij veranderingen in de alliantie. Dit stond in tegenspraak met
de belangen van het Verenigd Koninkrijk. Trump won de nominatie van de
Republikeinse partij. De Britten hadden een sterk motief om Trump uit
te (laten) schakelen.
Je kunt zeggen wat je wilt van Trump, feit is wel dat hij trouw is
gebleven aan veel van zijn campagnebeloften en hij heeft de Britten -
en de EU - gedwongen meer eigen verantwoordelijkheid te nemen voor hun
eigen militaire veiligheid. Trump heeft de NAVO-structuren na de
Tweede Wereldoorlog uitgedaagd en de EU (en trouwens ook Canada)
gedwongen meer te betalen voor hun verdediging. Veel lidstaten laten
vooral horen dat zij ontevreden zijn over dit verschoven
landschap omdat het minder geld betekent voor liberale/socialistische
doelen.
Tenslotte, het Verenigd Koninkrijk en de EU. (en vooral Duitsland)
worden geconfronteerd met een veel hardere handelsopstelling zoals
geschetst door Trump. Het handelsconflict kost hen miljarden euro's
extra, bovenop hun toegenomen behoefte om via de NAVO aan hun eigen
verdediging geld uit te moeten geven - en om Trump van hun rug te
houden. Trump heeft ze wat dat betreft in een houdgreep.
Brussel, en ook de Britten, zijn niet gewend aan dit niveau van
confrontatie vanuit de VS. Hun economische referentiekader was gewend
aan de instemming van eerdere Amerikaanse presidenten. Ze worden
steeds zenuwachtiger en die vreselijke Trump zal het gewoon een zorg
wezen.
En stel je voor wat er achter de schermen gebeurt, waar de Britse
regering zich afvraagt wat Deplorable Trump zal doen als hun eigen
functionarissen van de inlichtingendiensten moeten toegeven dat ze
probeerden zich in zijn verkiezingsstrijd te mengen - om te bereiken
dat hij NIET zou worden gekozen als nieuwe president van de VS.